Ο δικός μου Χριστός

Γεννήθηκε στη Δραπετσώνα

Μεγάλωσε στην Κοκκινιά

Περιπλανήθηκε στην Ευριπίδου

Στην Ομόνοια, στην Πειραιώς,

Πωλούσε κουλούρια στην οδό Αθηνάς,

κάστανα στην πλατεία Θεάτρου

Αντάμωσε συντρόφους του στα Εξάρχεια

Έκλαψε στον τοίχο της Καισσαριανής

Κατέθεσε ένα γαρύφαλλο στην πύλη του Πολυτεχνείου

Μάζεψε βαμβάκι στη Θεσσαλία

και καπνά στη Θράκη

Πολέμησε στην Πίνδο

Εξορίστηκε στα ξερονήσια

Ψάρεψε στα νησιά

Προσευχήθηκε σε ξωκλήσια στις Κυκλάδες

Χόρεψε στην Κρήτη

Τραγούδησε στη Ζάκυνθο

Ερωτεύτηκε στη Θεσσαλονίκη

Μετανάστευσε στη Γερμανία

Επαναπατρίστηκε στην Ελλάδα

Πλήρης

και νικητής του φόβου

(του Giorgos Kalogirou)

Αν υπάρχει αυτό που αποκαλούμε “πνεύμα των Χριστουγέννων”, είναι βέβαιο ότι ένα μέρος του έχει αποτυπωθεί στο έργο του Κύπριου εικαστικού Γιώργου Γαβριήλ.

Ο καλλιτέχνης αντλεί στοιχεία από την ιστορία της τέχνης  και  προσπαθεί να τα επικαιροποιήσει. Αγαπημένα θέματα του Γιώργου Γαβριήλ είναι πρόσωπα από τη βυζαντινή εικονογραφία - και ιδίως τα πρόσωπα του Ιησού και της Παναγίας, Στα πρόσωπά τους βλέπει σύγχρονα ανθρώπινα δράματα. Δράματα που πολλές φορές προκαλούνται από ανθρώπους που παριστάνουν τους χριστιανούς

Ο Γιώργος Γαβριήλ είδε τον Ιησού πρόσφυγα, πίσω από τα κάγκελα ενός κέντρου κράτησης. Είδε την Παναγία να κρατάει στην αγκαλιά το παιδάκι της μέσα σε μια θαλασσοδαρμένη βάρκα – από αυτές που εμβολίζει το ελληνικό Λιμενικό Σώμα. Την είδε να θρηνεί το νεκρό παιδί της – νεκρό από κάποιον βομβαρδισμό, ίσως στη Γάζα, ίσως κάπου αλλού, δεν έχει σημασία. Την είδε να βομβαρδίζεται στη φάτνη από Ισραηλινά αεροπλάνα

Όπως ήταν φυσικό, οι κλειδοκράτορες της πίστης – οι σύγχρονοι Γραμματείς και Φαρισαίοι – αντέδρασαν έντονα και η έκθεση που διοργάνωσε σε γκαλερί στην Πάφο κατέβηκε έπειτα από αντιδράσεις και απαίτηση δεξιών, ακροδεξιών και νεοναζιστικών στοιχείων.

Ακολούθησε μάλιστα, μετά από μερικές ημέρες, επίθεση με εκρηκτικά, στο σπίτι του, ενώ βρισκόταν εκεί με την οικογένειά του!

Από τις πολιτικές δυνάμεις της Κύπρου, αυτές που αντέδρασαν στο έργο του Γαβριήλ ήταν το κεντροδεξιό Δημοκρατικό Κόμμα (ΔΗΚΟ), ο δεξιός Δημοκρατικός Συναγερμός (ΔΗΣΥ), και το ακροδεξιό – και κατά δική δήλωση κατά την εμφάνισή του - Χρυσαυγίτικο Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο (ΕΛΑΜ), υποστηρίζοντας ότι μέσα από τα έργα “βεβηλώνονται” ο Χριστός, η Παναγία και ιερά σύμβολα της Ορθόδοξης πίστης.

Δεν είναι βέβαιο εάν ο Χριστός υπήρξε ποτέ. Είναι όμως βέβαιο πως αν κάποτε υπήρξε και αν κάποια στιγμή ξαναεμφανιστεί, οι πρώτοι που θα τον σταυρώσουν θα είναι που μιλούν στο όνομά του

Αυτοί, που το “Αγαπάτε Αλλήλους” το έχουν μετατρέψει σε “Σταύρωσον Αυτόν”.

Και αυτοί που δίνουν το χέρι στο σύγχρονο Ηρώδη, γιατί έτσι νομίζουν ότι τους συμφέρει