Αναδημοσιεύουμε από το mavrioxia.blogspot.com ένα απόσπασμα από ένα εκτενέστερο άρθρο που πραγματεύεται το τρίπτυχο «αποθέωση της κατανάλωσης – διάχυση φόβου – διασπορά ενοχών»

Η κατασκευή φόβου είναι ένα από τα γνωστά όπλα της εξουσίας στην προσπάθειά της να κρατήσει υπό τον έλεγχό της ενα λαό κάνοντάς τον να πιστέψει πως είναι ασφαλής υπό τη σκέπη της. Όμως, όπως έχει πει ο Μπέρτραντ Ράσελ, "Κανένας άνθρωπος ούτε ομάδα ούτε έθνος δεν μπορεί να ενεργήσει ανθρώπινα ή να σκεφθεί σωστά υπό το κράτος ενός μεγάλου φόβου" 

Στην πο­λι­τι­κή σκακιέρα ο φό­βος εί­ναι κα­θο­ρι­στι­κό στοι­χείο. Ο Μακιαβέλι, στον Ηγεμόνα, θέ­τει το ε­ρώ­τη­μα αν εί­ναι προ­τι­μό­τε­ρο να σε α­γα­πούν ή να σε φο­βού­νται. Και α­πα­ντά ότι «έναν ηγέτη πρέπει να τον φοβούνται και να τον αγαπούν. Αν δεν γίνεται και τα δύο, τότε καλύτερα μόνο να τον φοβούνται», γιατί το να σε α­γα­πούν ε­ξαρ­τά­ται α­πό τους άλ­λους, ε­νώ το να σε φο­βού­νται μόνο α­πό σέ­να

Ο φόβος είναι ένα βασικό συναίσθηµα του ανθρώπου που προκαλείται από τη συνειδητοποίηση ενός πραγµατικού ή φανταστικού κινδύνου. Είναι µια φυσιολογική αµυντική αντίδραση του οργανισµού, για την οποία δεν απαιτείται συνειδητή σκέψη. Έχει να κάνει µε µελλοντικά γεγονότα, τα οποία πρέπει να αποφύγουμε.

Ο φό­βος, αν εί­ναι έλ­λο­γος, λειτουργεί προστατευτικά. Μας κάνει να είμαστε πιο προσεκτικοί, ώστε να μην υποτιμήσουμε έναν πραγματικό κίνδυνο. Υπάρ­χει, ό­μως, και ο ά­λο­γος φό­βος ο οποίος καλλιεργείται από τη δική μας φαντασία ή από άλλους μηχανισμούς, όπως είναι οι μηχανισμοί προπαγάνδας.