Από την κινηματογραφική λέσχη Πικερμίου Cine Σχολειό λάβαμε και δημοσιεύουμε το πρόγραμμα της πρώτης ημέρας των προβολών ταινιών μικρού μήκους από το 44ο φεστιβάλ της Δράμας, μαζί με μία μικρή εισαγωγή

Η 3η γιορτή του κινηματογράφου στη Ραφήνα θα συμπεριλάβει και πάλι ταινίες από το φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας. Πως θα μπορούσε άλλωστε να μη τις συμπεριλάβει αφού:

Το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας (DISFF) αποτελεί πια ένα από τα πλέον διακεκριμένα ευρωπαϊκά φεστιβάλ του χώρου του κινηματογράφου.

Οι ταινίες που παρουσιάζονται στη Δράμα είναι κάθε χρόνο και καλύτερες και αποτελούν πραγματικές οάσεις της τέχνης του κινηματογράφου, ειδικά στην εποχή μας που η τέχνη στη χώρα δοκιμάζεται σκληρά. Η φρεσκάδα των ταινιών μικρού μήκους, ο συμπυκνωμένος χρόνος, ο ευφυής συνδυασμός εικόνας, φωτογραφίας, ήχου και σεναρίου δεν συναντώνται σχεδόν ποτέ, σε μία κινηματογραφική ταινία, είτε αυτή ανήκει στις λεγόμενες εμπορικές είτε ανήκει στις προορισμένες για πιο ειδικό κοινό. Ειδικά η ελληνική παραγωγή ταινιών μικρού μήκους ανταγωνίζεται ευθέως την παραγωγή άλλων χωρών, με μεγαλύτερες υποδομές και παράδοση στην τέχνη του κινηματογράφου. Αυτό είναι κάτι το οποίο οι αποκαλούμενοι "φορείς πολιτισμού" της χώρας αγνοούν, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Έτσι τα σχετικά φεστιβάλ στην Ελλάδα, λιγότερο ή περισσότερο οργανωμένα, αποτελούν μοναδικές ευκαιρίες για την επαφή του κοινού με τις φρέσκες και ζωντανές αυτές παραγωγές.

Το Cine Σχολειό Πικερμίου, αγαπά τον κινηματογράφο και έχει και μία λατρεία στις ταινίες μικρού μήκους. Έτσι με τη βοήθεια και τη στήριξη της Κίνησης για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος της Ραφήνας και με την υποστήριξη και του εξωραϊστικού συλλόγου του Νηρέα, εδώ και τρία χρόνια συμμετέχει ως μία ακόμα στάση στο πρόγραμμα ¨Το Φεστιβάλ Δράμας ταξιδεύει. 

Θέλουμε να ευχαριστήσουμε την κυρία Ελευθερία Καβακά, υπεύθυνη του Φεστιβάλ, για τη βοήθεια της στην παραχώρηση του προγράμματος, τον σκηνοθέτη κ. Μένο Δελιοτζάκη από την ΕΡΤ για τις πολύτιμες συμβουλές του και όλους τους σκηνοθέτες και παραγωγούς τν ταινιών που περιλαμβάνοται στο πρόγραμμα, αλλά και όλους τους "μικρομηκάδες" για τη χαρά και την απόλαυση του κινηματογράφου μκρού μήκους, που μας χαρίζουν κάθε χρόνο.

Ciné Σχολειό Πικερμίου

Ακολουθεί σε pdf αρχείο το έντυπο που συνοδεύει το πρόγραμμα "Το Φεστιβάλ Δράμας ταξιδεύει", με πληροφορίες για τις ταινίες, τους συντελεστές και τους δημιουργούς

Η ταινία μικρού μήκους προβάλλεται, προωθείται,αναδεικνύεται και χειροκροτείται στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας αναγνωρίζοντας την ανάγκη για την περαιτέρω προβολή της μικρού μήκους ταινίας εντάσσει στον ετήσιο προγραμματισμό του τη διοργάνωση προβολών ταινιών μικρού μήκους σε πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Εδώ και είκοσι επτά χρόνια, οι βραβευμένες και διακριθείσες ταινίες του ετήσιου Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας εντάσσονται σ’ ένα “μακρύ ταξίδι” επαφής με το κινηματογραφόφιλο κοινό, που κάθε χρόνο αποδεικνύει το ολοένα και μεγαλύτερο ενδιαφέρον του για το “μικρό”. Η Γερμανία, η Αίγυπτος, η Κύπρος, η Αυστραλία , οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Ιταλία, , η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, καθώς και 80 πόλεις της ελληνικής περιφέρειας έχουν αποτελέσει σταθμούς, λιμάνια και προορισμούς του ταξιδιού του Φεστιβάλ Δράμας. 
Η θέση του Φεστιβάλ Δράμας στο εγχώριο κινηματογραφικό τοπίο, ως το κορυφαίο φεστιβάλ στο είδος του, αλλά και η διεθνής του αναγνώριση, συμβάλλουν σημαντικά στην  επιτυχία των “ταξιδιών” του, που καίριο σκοπό έχουν την προβολή και διάδοση του έργου των νέων κινηματογραφιστών.

(από την εισαγωγή του κειμένου παρουσίασης των ταινιών του προγράμματος)

Ούτε πράσινο φύλλο δεν πρόκειται να μείνει στο καμένο ανατολικό Πεντελικό.

Δεν πρόλαβαν να κατακαθίσουν οι στάχτες από την πυρκαγιά της 19/20 Ιουλίου 2022 και οι πρώτοι αυτόκλητοι «αναδασωτές» εμφανίστηκαν για να ολοκληρώσουν την καταστροφή που άφησαν πίσω τους:

1. η πυρκαγιά καθαυτή,
2. το υλοτομικό μένος ενός δημάρχου που έχει ανακαλύψει πως η περιβαλλοντική ζημιά που προκαλεί, ξεπλένεται εικονικά με «βραβεία» από την υπεραγορά (mall) των «οικολογικών» οργανώσεων” των οποίων έχει γίνει ο καλύτερος πελάτης

και τώρα εμφανίστηκαν και οι eco image makers με την τάκα-τάκα αναδάσωση που σχεδιάζουν (υπό την αιγίδα του εμπρηστή δήμου) και που αποτελεί την χαριστική βολή στις πρώην δασωμένες πλαγιές της Πεντέλης.

Τρία τα κακά της μοίρας του καμένου τόπου και ειδικότερα του κατακαημένου Πεντελικού και δεν φαίνεται καμία προοπτική να γλιτώσει ο τόπος από τα σχέδια τους. Οι δε κάτοικοι του, υπνωτισμένοι από όσα δημοσιεύουν οι πλασιέ προσώπων και εξουσιών, χαμογελούν μακάρια για την «προσπάθεια» αυτών που δήθεν αγαπούν τη Φύση, να την ξαναζωντανέψουν. Σε έναν ανθρωποκεντρικό κόσμο η Φύση είναι αδρανής. Έτσι πιστεύει ο ανθρωπάκος που αγνοεί το μεγαλείο της Φύσης. Η Φύση όμως χαμογελάει μέσα στο μαύρο πέπλο που της φόρεσαν οι άνθρωποι και τους κοροϊδεύει για την άγνοια, την αμετροέπεια και το θράσος τους.

Διαβάσαμε πριν από λίγες μέρες πως κάτι «οικολόγοι» αποφάσισαν να φυτέψουν Ντράφι και Διώνη. Έτσι, απλά να φυτέψουν την καμένη γη. Τη γη βέβαια δεν τη ρώτησαν. Ούτε τη γη ρώτησαν ούτε τους ειδικούς ρώτησαν, για να τους πουν πως μία αναδάσωση οργανώνεται μετά την έλευση του απαραίτητου χρονικού διαστήματος. Αλλά τι θα πει αυτό σε αυτούς που βιάζονται να διαφημιστούν για τις εκλογές που έρχονται; Τίποτα. Και έτσι μία ακόμα αποτυχία έρχεται (θυμηθείτε το  Σέιχ Σου του 2007-2008) και μία μεγάλη απειλή ορθώνεται μπροστά μας.

Αλλά ας δούμε τι έγκλημα ετοιμάζονται να διαπράξουν, σε συνέχεια της εγκληματικής αδιαφορίας που οδήγησε στην αρχική καταστροφή και της δολοφονικής αλαζονείας της εξουσίας, που εκφράστηκε με μαζικές υλοτομίες από συνεργεία που εισέβαλαν στον καμένο τόπο, προφανώς αγνοώντας τις βασικές αρχές διαχείρισης καμένων τόπων.

Ας συμβουλευτούμε πρώτα την κυρία Θέκλα Τσιτσώνη, καθηγήτρια Δασοκομίας και Πρόεδρος του Τμήματος Δασολογίας & Φυσικού Περιβάλλοντος του ΑΠΘ. Τα αποσπάσματα που θα χρησιμοποιήσουμε προέρχονται τόσο από συνεντεύξεις της, όσο και από την ομιλία της στην εκδήλωση «Το Νέο Δάσος της Βόρειας Εύβοιας» που πραγματοποιήθηκε στις  13/4/22 στο Μέγαρο Μουσικής Αθήνας.

Μας λέει η κα. Τσιτσώνη:

Όλα τα οικοσυστήματα έχουν μηχανισμούς ανάδρασης. Εάν η καταστροφή φτάνει μέχρι ενός σημείου, μπορούν να επανέλθουν μόνα τους.

Κα αλλού

Ακούμε για αναδασώσεις από σχολεία κλπ. Όμως δεν πρέπει να γίνει με προχειρότητα και σε κάθε περίπτωση πρέπει να είναι κάτω από την επιτήρηση της δασικής υπηρεσίας»,

«το (ΣτΣ αττικό πευκοδάσος) δάσος θα χρειαστεί 25 με 30 χρόνια για να φτάσει στη μορφή που ήταν, διάστημα που όμως θεωρείται μικρό σε σχέση με άλλα είδη, όπως οι δρύες και τα σφενδάμια, που χρειάζονται πάνω από 100 χρόνια να δημιουργήσουν το οικοσύστημα.»

Και αλλού

«Στη Μεσογειακή ζώνη, τα οικοσυστήματα της χαλεπίου Πεύκης, των αειφύλλων πλατυφύλλων αλλά και των θερμόβιων πλατυφύλλων (δρυοδασών) είναι προσαρμοσμένα στις πυρκαγιές και αναγεννώνται εύκολα μετά από αυτές. Συνεπώς στη ζώνη αυτή δεν έχουμε κανένα πρόβλημα φυσικής αναγέννησης, αρκεί οι εκτάσεις να προστατευτούν από τη βόσκηση τουλάχιστον για 5 χρόνια, να υπάρχουν δέντρα ηλικίας άνω των 20 ετών με ώριμα σπέρματα και οι καμένες επιφάνειες να μην έχουν ισχυρές κλίσεις (>50%)».

Στο μεγαλύτερο μέρος τα καμένα δάση χαλεπίου Πεύκης αναμένεται να αποκατασταθούν φυσικά, τα μεν πεύκα με σπόρους, τα δε πλατύφυλλα είδη (φυλλοβόλα και αείφυλλα) με παραβλάστηση.

«Συνεπώς, το πρώτο μέλημά μας δεν είναι η “αναδάσωση”, η οποία πολλές φορές με τον τρόπο που γίνεται προκαλεί μεγαλύτερη ζημιά από ότι η ίδια η πυρκαγιά. Συνήθως μετά από μια τόσο μεγάλης έκτασης καταστροφή όλοι θέλουν να συμμετέχουν αναδασώνοντας. Αυτό όμως συχνά γίνεται βεβιασμένα για επικοινωνιακούς λόγους, χωρίς να μας ενδιαφέρει τι φυτεύεται, αρκεί οι φυτεύσεις να καλύπτουν μεγάλη έκταση. Στο κατεστραμμένο οικοσύστημα καλούνται τα σχολεία, οι φορείς, οι σύλλογοι, οι πολίτες γενικότερα, να συμμετέχουν σε μη ωφέλιμες και πολλές φορές επιζήμιες αναδασώσεις».

Πολλά θα μπορούσαμε να συμπληρώσουμε, για τις καταστροφές που προκαλούν αυτοί οι βιαστικοί αυτοδιαφημιζόμενοι.

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε την καταστροφή που προκαλείται στη δομή του εδάφους από τους «εθελοντές αναδασωτές», ή την καταστροφή της βιοποικιλότητας από τη φύτευση μη συμβατών με το φυτοκοινωνικό προφίλ ή την προϋπάρχουσα διάπλαση των καμένων συστάδων ή την καταστροφή που προκαλείται στις λεκάνες απορροής αφού τα αρτίφυτρα που βλαστάνουν φυσικά  από τον σπόρο έχουνε μεγαλύτερη δυνατότητα συγκράτησης των εδαφικών οριζόντων (σε αντίθεση με τα βωλόφυτα που φέρνουν οι «καλοθελητές» και που ακόμα και αν επιβιώσουν, δεν διαθέτουν ικανό ριζικό σύστημα. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε  την αδιαφορία των εθελοντών για πραγματική βοήθεια που θα μπορούσαν να παράσχουν, αν βοηθούσαν συνεργεία δασεργατών να φτιάξουν προστατευτικές επιφανειακές δομές, όπως κλαδοπλέγματα σε ρέματα και κορμοσειρές σε ανοιχτές επιφάνειες. Πάντα με τις οδηγίες και την επιβλεψη της δασικής υπηρεσίας.

Αντί λοιπόν των προηγούμενων προϋποθέσεων, οι διαφημιζόμενοι προτιμούν το «Όλοι μαζί μπορούμε…. να ξεκάνουμε το βουνό» που θα διαφήμιζε και ο ΣΚΑΪ ή -στην προκειμένη περίπτωση- τα «τοπικά μέσα», κάθε τόπου που διψούν για ….προβαλλόμενους.

Η αναδάσωση είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να πέσει στα χέρια του οποιουδήποτε. Και πάντα ακολουθεί τον φυσικό χρόνο. Αρπαχτές και βιασύνες δεν χωρούν. Άλλωστε οι αρπαχτές οδηγούν πάντα σε μεγαλύτερη καταστροφή και αποτυχία του διαφημιστικού εγχειρήματος. Αλλά τότε δεν νοιάζεται κανείς. Οι κάμερες έκαναν τη δουλειά τους και αποχώρησαν.

Αλλά στην αποτυχία οι κάμερες πάντα απουσιάζουν. Αντίθετα, οι κάμερες είναι παρούσες στο καφενείο και την ταβέρνα που μαζεύονται οι οργανωτές του εγκλήματος, για να προβάλλουν την …πρωτοβουλία.

Φτηνή διαφήμιση, εις βάρος όμως του δάσους που προσπαθεί να ξαναγεννηθεί

Είπαμε. Η αναδάσωση είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να πέσει στα χέρια του οποιουδήποτε, πολύ δε περισσότερα στα χέρια «υποψηφίων» και των προαγωγών τους.

Σημείωση: Η "δενδροφύτευση" είναι κάτι σαν "χορηγία", σαν διαφημιστική καμπάνια,  αυστηρά σε αστικούς και μόνο χώρους. Αλλά και πάλι έχει τους κανόνες της, που καμία σχέση δεν έχουν με τη διαφήμιση, αφού σε αντίθεση με αυτήν, δεν είναι κάτι εφήμερο

Το "προωθητικό" ενσταντανέ.

..

«Κανείς δεν πρέπει να εξαιρείται των παρακολουθήσεων και αν ήταν έτσι, το Σύνταγμα θα το προέβλεπε…»

Ένας ανεκδιήγητος, απαντώντας σε δημοσιογράφο, στη συνέντευξη τύπου στη ΔΕΘ 11/9/2022

Πόσο θλιβερός… Πόσο απελπιστικά απαράδεκτος, πόσο Μητσοτάκης

Τι ξεστόμισε; Πως για τις υποκλοπές (και όχι επισυνδεσεις όπως τις αποκαλεί ο Μητσοτάκης, ο Άδωνις και μερικοί γραφικοί) που έγιναν εν γνώσει του, ή και με εντολή του,  ένοχο είναι ....το Σύνταγμα, το οποίο υποτίθεται πως προστατεύει την προσωπική ζωή και το απόρρητο των επικοινωνιών όλων των πολιτών ανεξαιρέτως, στην -έστω κατ’ επίφαση- ανεξάρτητη και δημοκρατική Ελλάδα.

Η προστασία του απορρήτου σε κάθε μορφής επικοινωνία αποτελεί συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα, όμως ο «νόμος των Μητσοτάκηδων» θέλει να προστατεύεται το απόρρητο μόνο συγκεκριμένων προσώπων, τα οποία θα ορίζονται από το ….Σύνταγμα. Θέλει ο φασίστας να κρυφτεί και η χαρά δεν τον αφήνει.

Ας τον μαζέψουν οι σύμβουλοι του γιατί ακόμα και τα ίδια του τα αφεντικά κατάλαβαν πως  έφτασε η ημερομηνία λήξης του.

Έξω από την προστατευόμενη περιοχή των Μαρικών ζητούν να μετακινηθεί  το αντλιοστάσιο αποχέτευσης της ΕΥΔΑΠ  350 κάτοικοι της περιοχής, με κείμενο που κατατέθηκε σήμερα 6/9/22 σε ΕΥΔΑΠ και Δήμο.

Το αίτημα κοινοποιήθηκε σε όλους τους δημοτικούς συμβούλους του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου, ζητώντας από αυτούς την ενεργητική στήριξη του αιτήματος των κατοίκων, προκειμένου να αποτραπεί η περιβαλλοντική  υποβάθμιση της περιοχής.

Η ΕΥΔΑΠ επιμένει στην εγκατάσταση  αντλιοστασίου  ακαθάρτων μέσα στην προστατευόμενη περιοχή των Μαρικών, παρά τις αντιδράσεις κατοίκων και φορέων από την αρχή της χρονιάς  οπότε οι μπουλντόζες  της εταιρίας  ΑΚΤΩΡ ξεκίνησαν την αποψίλωση για λογαριασμό της ΕΥΔΑΠ στην περιοχή του έργου.  Οι εργασίες τότε είχαν σταματήσει εξαιτίας της άμεσης αντίδρασης  κατοίκων και φορέων της περιοχής, αποψιλώνοντας ωστόσο 150τ.μ. υγροτοπικής ζώνης. Θυμίζουμε ότι ολόκληρη η περιοχή των Μαρικών προστατεύεται ως «Περιοχή Προοριζόμενη για την Προστασία Οικοτόπων και Ειδών»  από την  Ευρωπαϊκή και Εθνική νομοθεσία ( Οδηγίες 2000/60/ΕΚ,  92/43/ΕΟΚ, Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας κλπ).

Παραθέτουμε το κείμενο, κάτω από το οποίο υπογράφουν οι 350 κάτοικοι της περιοχής:

ΟΧΙ ΑΝΤΛΙΟΣΤΑΣΙΟ ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΕΥΔΑΠ

ΜΕΣΑ  ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΗ ΖΩΝΗ ΣΤΙΣ ΜΑΡΙΚΕΣ

Την Τετάρτη  19/1/22 η εταιρία ΑΚΤΩΡ εκχέρσωσε με μπουλντόζες περίπου 150τ.μ. του παράκτιου υγροτόπου Μαρίκες  για λογαριασμό της ΕΥΔΑΠ, στα πλαίσια της κατασκευής του έργου αποχέτευσης (ΚΕΛ).

Η περιοχή που αποψιλώθηκε είναι ενταγμένη στο Μητρώο Προστατευόμενων Περιοχών της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2000/60/ΕΚ ως περιοχή που προορίζεται για προστασία οικοτόπων και ειδών, ενώ παράλληλα  περιλαμβάνει τύπους οικοτόπων κοινοτικής σημασίας  της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων και της βιοποικιλότητας.

Αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη  περιβαλλοντικού οφέλους από την βιολογική επεξεργασία  των αστικών λυμάτων.  Ωστόσο το κράτος, οι δημόσιες υπηρεσίες, ο Δήμος και οι μελετητές  όφειλαν να γνωρίζουν ότι  η  Ευρωπαϊκή και Εθνική νομοθεσία για την περιοχή Μαρίκες  «απαγορεύει τη  δόμηση, την άσκηση   οχλουσών  δραστηριοτήτων και κάθε δραστηριότητας  που υποβαθμίζει  την οικολογική κατάσταση του υγροτόπου».  

 Οι παρακάτω υπογράφοντες ζητάμε από κάθε αρμόδιο φορέα,  να συμβάλλει στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του στην επανεξέταση της μελέτης ως προς τη χωροθέτηση του αντλιοστασίου στις Μαρίκες,  βρίσκοντας μία εναλλακτική θέση ΕΚΤΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΗΣ ΖΩΝΗΣ.

Η ΕΥΔΑΠ και ο Δήμος, οφείλουν να σεβαστούν  την περιβαλλοντική νομοθεσία  και τη θέληση των κατοίκων,  να σταματήσουν τα εκβιαστικά διλήμματα ότι δήθεν η περιοχή Νηρέας δε θα μπει στην αποχέτευση και να προχωρήσουν άμεσα στην αναθεώρηση της  ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ ΧΩΡΟΘΕΤΗΣΗΣ του αντλιοστασίου των Μαρικών, ακόμη κι αν οι εναλλακτικές θέσεις χωροθέτησης  θα έχουν μεγαλύτερο κόστος κατασκευής από την υφιστάμενη.

Ακολουθεί το κείμενο όπως κατατέθηκε στην ΕΥΔΑΠ Α.Ε., σε pdf αρχείο για κάθε χρήση

Δεν μπορείς να κόβεις ένα δέντρο εκατό χρόνων, υποστηρίζοντας πως εμποδίζει τη διέλευση των πεζών στο πεζοδρόμιο. Πόσο μάλλον, όταν όλα τα πεζοδρόμια στη Ραφήνα είναι φυτεμένα με δέντρα ή θάμνους. Τι θα κάνεις; Θα τα κόψεις όλα; Αν είσαι δήμαρχος με ευαισθησία, θα βρεις άλλους τρόπους. Μπορείς να κάνεις διαπλάτυνση του πεζοδρομίου και να δημιουργήσεις έτσι περισσότερο χώρο για τους πεζούς κρατώντας και τη σκιά και όλα τα άλλα οφέλη που προσφέρουν τα δέντρα.

Δεν μπορείς επίσης να κόβεις ένα δέντρο εκατό χρόνων, επειδή έχει προκαλέσει αποκόλληση των πλακών του πεζοδρομίου. Αν είσαι δήμαρχος με στοιχειώδη λογική και ευαισθησία, θα ξαναφτιάξεις τις πλάκες δίνοντας και τον κατάλληλο χώρο στον κορμό του δέντρου.

Ακόμη και αν ένα τέτοιο δέντρο προκαλεί προβλήματα που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν, πάλι υπάρχει λύση. Και αυτή δεν είναι άλλη από τη μεταφορά του δέντρου σε άλλο μέρος, χωρίς αυτό να καταστραφεί. Μια λύση που έχει επιχειρηθεί και από ιδιώτες πολλές φορές στο παρελθόν. Γιατί δεν μπορεί να το κάνει ένας Δήμος που θέλει να θεωρείται και «ευρωπαϊκός» σύμφωνα με το δήμαρχό του;

Μεγάλες αντιδράσεις έχει προκαλέσει η νέα απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ραφήνας - Πικερμίου για κοπή οχτώ μεγάλων δέντρων. «Με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί» έγραψε ο Νίκος Γκάτσος στον Κεμάλ του Μάνου Χατζιδάκι. Εδώ, στη Ραφήνα, ο Ευάγγελος Μπουρνούς έχει επιλέξει τις μπουλντόζες και τα πριόνια. Εύκολη και γρήγορη λύση για τη μετατροπή της περιοχής σε σεληνιακό τοπίο.  Η Κίνηση για την Προστασία του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας διαμαρτύρεται και καταγγέλλει:

Στις 23.8.2022 το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου αποφάσισε την κοπή δέντρων στο κέντρο της πόλης, μεταξύ άλλων και τεσσάρων (4) ηλικιωμένων ελιών (βλ. φωτογραφία) στο πεζοδρόμιο της οδού Στ. Πέρρη, στη συμβολή της με την άνοδο (Κυπρίων Αγωνιστών). Ακολουθήθηκε η διαδικασία του κατεπείγοντος με την αιτιολογία ότι «έχουν προκληθεί σημαντικές ζημιές και καθίσταται επικίνδυνη ή απαγορευτική η διέλευση των πεζών». Η ψηφοφορία έγινε «δια περιφοράς» και μειοψήφησαν 12 σύμβουλοι (επί 26 παρόντων), δηλ. σχεδόν οι μισοί!!! 

Φαίνεται ότι η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου δεν έχει αντιληφθεί ότι σε μια περίοδο Κλιματικής Κρίσης με  το φαινόμενο των Αστικών Θερμικών Νησίδων και της Ατμοσφαιρικής Αστικής Ρύπανσης, τα δέντρα στους δρόμους είναι βασικό συστατικό στοιχείο επιβίωσης.

Τα δέντρα:

 κάνουν πιο ήπιες τις θερμοκρασίες και το καλοκαίρι και το χειμώνα (σε συνθήκες καύσωνα το κατάλληλο αστικό και  περιαστικό πράσινο μπορεί να μειώσει τη θερμοκρασία μέχρι και 5 βαθμούς) και  κατεβάζουν τις ενεργειακές απαιτήσεις των σπιτιών. 

καθαρίζουν την ατμόσφαιρα  από τη ρύπανση (μπορούν να συγκρατήσουν μέχρι και το 75% της ρύπανσης που προέρχεται από τη σκόνη και τον καπνό), που ευθύνεται για 400.000  πρόωρους θανάτους ετησίως. 

μειώνουν τους θορύβους της πόλης (κάθε τετραγωνικό μέτρο πρασίνου  μειώνει το θόρυβο κατά 0,17 ντεσιμπέλ) και 

προάγουν την ψυχική υγεία των κατοίκων.

Η απόφαση αυτή του Δήμου προστίθεται σ’ αυτές, με τις οποίες πέρυσι και φέτος αποφασίστηκε (και υλοποιήθηκε) η κοπή 36 μεγάλων δέντρων (πεύκων και αλμυρικιών) και 13 θάμνων στο πλαίσιο του -χωρίς περιβαλλοντική αδειοδότηση- έργου στο Μπλε Λιμανάκι, ενώ έχει ήδη αποφασισθεί και επίκειται και η κοπή 8 πεύκων και 53 πικροδαφνών μπροστά από το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, τοπόσημο της Ραφήνας. Αν προστεθούν σ’ αυτά και οι πρόσφατες κοπές των δέντρων στις πυρόπληκτες περιοχές στο Ντράφι και τη Διώνη καθώς και το ανοιξιάτικο «αυστηρό κούρεμα» των δέντρων σε διάφορα σημεία της πόλης, που πρόσφατα καταδικάστηκε δριμύτατα από τον Συνήγορο του Πολίτη, αντιλαμβάνεται κανείς ότι βιώνουμε μια διαρκή υποβάθμιση του αστικού και περιαστικού πρασίνου, με επαχθέστατες συνέπειες για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον, την αισθητική του τοπίου και τη λειτουργικότητα του δημοσίου χώρου εν γένει. ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ!!!

ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΡΕΜΑΤΟΣ ΡΑΦΗΝΑΣ

Στον λογαριασμό της Attica Voice έφτασε μήνυμα από φίλο, σταθερά παρόντα στις Μαρίκες, ο οποίος μας ενημέρωνε πως στον τόπο εντοπίστηκαν ανθρώπινο κρανίο και οστά.

Δημοσιεύουμε την είδηση, με μία ενδεικτική φωτογραφία την οποία επεξεργαστήκαμε, προκειμένου να μην εκθέσουμε τον νεκρό και προσβάλουμε με αυτόν τον τρόπο τη μνήμη του, για όποιον ή όποια και αν πρόκειται

Σημείωση: Το όνομα του φίλου και συνεργάτη, όπως και φωτογραφίες των μακάβριων ευρημάτων, βρίσκονται στη διάθεση της Attica Voice

Ένα φυσικό φαινόμενο δεν είναι ρατσιστικό ή ταξικό, αλλά όταν συναντά μια ανθρώπινη κοινωνία και μετατρέπεται σε καταστροφή συνήθως αναπαράγει και ενισχύει τις κοινωνικές ανισότητες.

Jacob Remes,  «Disaster Citizenship» («Πολίτης της Καταστροφής», 2016

Στις 19 του περασμένου  Ιουλίου μία φωτιά που ξέσπασε εντός κατοικημένης περιοχής, στο ανατολικό Πεντελικό και σε μέρος που υποτίθεται πως με εκτίμηση κινδύνου στο 4, θα βρισκόταν ανάμεσα στα σημεία διασποράς των εποπτικών και των πυροσβεστικών μέσων αλλά και των ομάδων πολιτικής προστασίας. Η φωτιά εξελίχθηκε σε πυρκαγιά που κατέκαψε την πολύπαθη ανατολική Πεντέλη, σε περιοχές αρμοδιότητας του δήμου Ραφήνας, στο Πικέρμι, την Παλλήνη και τον Γέρακα. Έκαψε δασικές εκτάσεις που είχαν καταφέρει να αναρρώσουν από την τελευταία μεγάλη πυρκαγιά του 2009, αλλά και δάση, ρέματα και κλιτύες που δεν είχαν τότε υποστεί μεγάλη βλάβη. Μετά τη λήξη της απειλής (μετά από 2 μέρες) και αφού δεν έχει γίνει καμία αποτελεσματική προσπάθεια αντιμετώπισης της πυρκαγιάς από τις επίγειες δυνάμεις, παρά μόνο από τα εναέρια μέσα και όσο αυτά μπορούσαν να έχουν αποτέλεσμα, ξεκίνησε η εντατική αποποίηση των βαριών ευθυνών των αληθινά ενόχων. Συνηθισμένα πράγματα αυτά στον τόπο μας θα πείτε, αλλά ειδικά στη Ραφήνα, αυτή η αποποίηση ευθυνών αποτελεί μόνιμη επωδό σε όλες τις συμφορές που έχει βιώσει η περιοχή τα πέντε τελευταία χρόνια. Με κορυφαία βέβαια και εξόχως αηδιαστική, την γραφειοκρατικού τύπου απεμπόληση των ευθυνών που σαφέστατα του αναλογούν, από τον δήμαρχο της περιοχής. Αλλά αυτό είναι γνωστό στους πάντες  και επιπλέον δεν είναι το θέμα το οποίο θέλει να καταδείξει η παρούσα ανάρτηση.

Το θέμα της παρούσας ανάρτησης είναι η φιλολογία που αναπτύσσεται συστηματικά μετά από κάθε καταστροφή, περί «φυσικών φαινομένων», «ακραίων φαινομένων» και εν ολίγοις, μη αντιμετωπίσιμων καταστάσεων, οι οποίες αποδίδονται συλλήβδην  στην κλιματική αλλαγή. Σίγουρα η κλιματική αλλαγή είναι μία αφόρητη και δυναμική κατάσταση την οποία ο (πλεονέκτης) άνθρωπος αποδεδειγμένα προωθεί, μέσω της ληστρικής εκμετάλλευσης των πόρων που ο ίδιος ο πλανήτης του προσφέρει για την επιβίωση και την ευδοκίμηση του. Οι πόροι αυτοί δεν είναι ανεξάντλητοι και επιπλέον ο πλανήτης δεν διαθέτει απεριόριστους «χώρους υποδοχής» των αποβλήτων που παράγει η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων από τον άνθρωπο. Έτσι σε κάποιο ποσοστό, μικρό ή μεγαλύτερο, η ανθρώπινη δραστηριότητα που υπακούει πρώτα στους νόμους της καπιταλιστικής οικονομίας και της διαρκούς έντασης της παραγωγής, δεν λαμβάνει υπόψη της τις επιπτώσεις της πάνω στον ίδιο τον πλανήτη. Είναι όμως αυτή η γενεσιουργός αιτία του δυναμικού φαινομένου που ονομάζεται κλιματική αλλαγή; Όχι αποκλειστικά αλλά είναι και αυτή*, μεταξύ άλλων.

Η κλιματική αλλαγή συνοδεύεται από ακραία φαινόμενα αλλά αυτό ισχύει για όλη τη γεωγραφία των περιοχών που πλήττονται. Για παράδειγμα η κακοκαιρία «Μήδεια» (13-16/2/2021) άφησε χωρίς ρεύμα την …Εκάλη, ακόμα και τον Στέφανο Μάνο, όπως και άλλες, ταξικά και εισοδηματικά κατώτερες περιοχές, που δεν κατοικούσαν πρώην και νυν υπουργοί.  Η φετινή «Ελπίδα» απέκλεισε περιοχές εισοδηματικά ανώτερες και δεν επηρέασε περιοχές με χαμηλότερο μέσο εισόδημα. Τα παραπάνω γεγονότα όμως δεν μπορούν να αποδώσουν έναν χαρακτήρα «ισότητας» των πολιτών απέναντι στα φαινόμενα.

Και το εξηγούμε.

Οι πυρκαγιές ή οι κακοκαιρίες είναι φαινόμενα που δεν μπορεί να εμποδίσει ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος μπορεί να λάβει τα μέτρα του ώστε να μπορέσει να τα αντιμετωπίσει και να μετριάσει τις επιπτώσεις τους πάνω του. Και όταν λέμε «ο άνθρωπος» δεν εννοούμε βέβαια τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Εννοούμε την ανθρώπινη κοινωνία. Την πολιτεία η οποία ορίζει δημοκρατικά, πραγματικά ή κατ’ επίφαση, τους εκπροσώπους της οι οποίοι θα μεριμνήσουν γι’ αυτό ως υπεύθυνοι και αρμόδιοι που είναι, γιατί οι ίδιοι (ίσως και κάποιοι άλλοι ακόμα) θέλησαν να είναι σε αυτή τη θέση. Δεν τους έκανε κανείς με το ζόρι δημάρχους, περιφερειάρχες, υπουργούς ή πρωθυπουργούς.

Όσο ακραία και αν είναι τα μετεωρολογικά φαινόμενα, δεν αρκούν για να κλείσουν από μόνα τους  τους δρόμους σε μία -υποτίθεται οργανωμένη- πόλη ή και χώρα. Τα φαινόμενα δεν κόβουν το ρεύμα. Ούτε διευκολύνουν την επέλαση μίας πυρκαγιάς. Όταν εκδηλώνονται φαινόμενα ο άνθρωπος (με τα ορισμένα από τον ίδιο) εργαλεία του, τα μάχεται. Τα εμποδίζει και τα σταματά. Δεν τα κλιμακώνει (αν έχει νου στο κεφάλι του). Ακόμα και σε μέρη που πραγματικά δοκιμάζονται από φαινόμενα κλίμακας, όπως είναι η Καλιφόρνια των ΗΠΑ με τις δασικές πυρκαγιές που μπορεί να καίνε ακόμα και για ένα ή παραπάνω χρόνια, η μάχη από τον άνθρωπο δίνεται για να εμποδίσει την επέκταση τους, μέχρι να τα σταματήσει. Στην Ελλάδα, αφού βρήκαμε την ηλίθια πανάκεια των εκκενώσεων, μετά τον όλεθρο στο Μάτι Αττικής, την εφαρμόζουμε παντού. Η μάχη -η όποια μάχη δινόταν- έπαψε να δίνεται. Με αποτέλεσμα να έχουμε μεν από το 1981 20.000.000 καμένα στρέμματα δάσους και δασικών εκτάσεων, τα 10.000.000 από αυτά, μόλις την τελευταία 15ετία δε. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε το 2021 και το 2022 (των …εκκενώσεων) που «μάζεψαν» μόνα τους 2.000.000 στρέμματα καμένων δασών και δασικών εκτάσεων. Προφανώς τα αποτελέσματα των πυρκαγιών δεν οφείλονται στα «ακραία φαινόμενα» αλλά στο ότι η φωτιά πια, αφήνεται να ολοκληρώσει το έργο της ανεμπόδιστη. Αλλά τι σημασία έχει; Η «πολιτική προστασία» για τους πιστούς τηλεθεατές, πέτυχε. Αλλιώς θα ονομαζόταν «δασική προστασία» αλλά τότε ποιος θα της έδινε σημασια;.

Αξίζει να γυρίσουμε μερικές παραγράφους πίσω, στον Στέφανο Μάνο και την Εκάλη και να συμπεράνουμε πως οι κακοκαιρίες έχουν πιο ευρύ κοινωνικό φάσμα δράσης από τις πυρκαγιές. Οι κακοκαιρίες τολμούν και χτυπούν και την ανώτερη «τάξη». Οι πυρκαγιές ποτέ. Το πολύ πολύ να θίξουν την αποκαλούμενη «μεσαία τάξη»

Οι πλημμύρες

Τον Νοέμβριο του 2017 η δυτική Αττική πλημμύρησε και υπήρξαν και ανθρώπινα θύματα. Οι λόγοι πολλοί αλλά αποκαλυπτικοί του φαιδρού της ελληνικής Πολιτείας. Στη Μάνδρα και τη Νέα Πέραμο πλημμύρησαν 2 ρέματα. Ένα διευθετημένο και ένα όχι. Η αυθαίρετη δόμηση στα ρέματα που δεν κατεδαφίζεται για κοινωνικούς λόγους (!!!) και οι άρπα – κόλλα μελέτες διευθέτησης (υποτίθεται οριοθέτησης) που καταρτίζονται με οικονομικά κριτήρια (!!!) είχαν το ίδιο αποτέλεσμα. Και όλα αυτά σε μία περιοχή της Αττικής που οι κάτοικοι δεν ανήκουν ούτε στα μέσα και φυσικά ούτε στα υψηλότερα εισοδηματικά στρώματα. Και που η εκκένωση τους (αν ήταν τότε της μόδας) θα κατέληγε πάλι στο νερό.

Οι πλημμύρες στην ανατολική Αττική έχουν άλλη διαχείριση και αξιοποίηση από την τοπική και κεντρική εξουσία. Εκεί η αξία της γης είναι μεγαλύτερη κατά πολλές φορές από τη γη της δυτικής Αττικής. Έτσι καταρτίζονται ταχύτατα μελέτες οριοθέτησης για τα ρέματα και τα ποτάμια αλλά επιλέγονται μικροί χρόνοι επαναφοράς του πλημμυρικού φαινομένου ως δεδομένο για τη σύνταξη τους. Για λόγους οικονομικότερων κατασκευών; Πιθανόν, αλλά μοιάζει πιο πιθανή η εκδοχή της επείγουσας (άρπα κόλλα)  οριοθέτησης και διευθέτησης, για την απόσπαση δημόσιας γης (η ζώνη των ρεμάτων είναι δημόσια σύμφωνα με το Σύνταγμα) και η απόδοση της στους ιδιοκτήτες αυθαιρέτων εντός ρεμάτων και σε δημόσια γη, μέχρι την ώρα της διευθέτησης. Το θέμα της κατεδάφισης (έστω και με αποζημίωση) και της απόδοσης στο δημόσιο της….δημόσιας γης, δεν κρίνεται ως ενδεδειγμένη λύση.

Αλλά και εκεί, στην ανατολική Αττική, δεν θα αργήσουν να φανούν τα αποτελέσματα της εγκληματικής προχειρότητας. Γιατί η νουνεχής και σχεδόν παγκόσμια επιλογή είναι η απομάκρυνση των κατοικιών και των οικοδομών από την πλημμυρική  ζώνη των ρεμάτων και η απελευθέρωση τους ώστε να ρέουν ελεύθερα. Έτσι θα παροχετεύουν το νερό, ακόμα και στα αποκαλούμενα «ακραία φαινόμενα» οπότε  δεν θα υπάρξουν πλημμύρες κατοικιών, γεγονός που προκαλεί την άμεση βάφτιση των φαινομένων, μικρών ή μεγάλων, ως «ακραία φαινόμενα». Αλλά η αξία της γης που «ελευθερώνεται» με τα έργα και τα επιδιωκόμενα «ψηφαλάκια» ιεραρχούνται πολύ ψηλότερα από την ανθρώπινη ζωή και την περιουσία, αυτά δηλαδή που διαλαλούν πως προστατεύουν οι φαφλατάδες δήμαρχοι και λοιποί της πολιτικής προστασίας, στις δασικές πυρκαγιές.

Αλλά είπαμε: Όπου φτωχός (στην τσέπη και τον νου) και η μοίρα του.

Τελειώνοντας. Οι καταστροφές που ξεκινούν από φυσικά φαινόμενα, σήμερα στον 21^ο αιώνα δεν είναι φυσικές. Δεν ήταν ποτέ. Πάντα ήταν και εξακολουθούν να είναι αμιγώς πολιτικές. Και πολύ φοβόμαστε πως θα κλιμακωθούν, όχι γιατί τα φαινόμενα θα γίνουν πιο «ακραία» αλλά γιατί το πολιτικό, αυτοδιοικητικό και κυρίως το οικονομικό σύστημα έχει πια σχεδόν ολοκληρώσει τη στελέχωση των διαχειριστών του τόπου με τους ελλιπείς και άβουλους αχυρανθρώπους του.

___________

* Για τις επιπτώσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας στη Φύση, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε το παράδειγμα των χρυσοθήρων του 1896 στο Κλοντάικ, στα σύνορα μεταξύ Καναδά και Αλάσκας. Αυτοί οι «κύριοι» χρησιμοποιώντας την τότε νέα μέθοδο της κυάνωσης -από το 1888- στην απομόνωση του χρυσού από τις προσμίξεις του, προκάλεσαν λιμό στους ντόπιους πληθυσμούς αλλά και στους ίδιους, αφού τα ζώα που εξέτρεφαν πέθαιναν ομαδικά από δηλητηρίαση και η περιοχή λόγω συνθηκών δεν διέθετε γεωργική παραγωγή.

Επιπλέον αρθρογραφία  και πιο εξειδικευμένες πηγές:

Disaster Citizenship (University of Illinois Press, 2016)

Internationalviewpoint.org Floods: this is not a natural disaster

INFO-WAR: Δεν υπάρχει τίποτα φυσικό σε μια φυσική καταστροφή

Αναδημοσιεύουμε την εξαιρετικά τεκμηριωμένη ανάρτηση του ιστολογίου "Δασαμάρι SOS", με κεντρικό θέμα την απόφαση εκχώρησης στον Δήμο Ραφήνας (τον γραφειοκρατικό μηχανισμό με κεφαλαίο Δ, που αξιώνει και τη διοίκηση του δήμου του Πικερμίου) άδειας επέμβασης σε περιοχές που υπάγονται στην αρμοδιότητα του ίδιου του Δασαρχείου. Η επέμβαση που αδειοδοτείται από το ίδιο το Δασαρχείο, αφορά τη "διαχείριση" των καμένων δέντρων που βρίσκονται σε πρανή και εκατέρωθεν των επαρχιακών δημοτικών & κοινοτικών οδών καθώς και πλησίον κατοικιών, καταστημάτων, πεζοδρομίων, κοινοχρήστων χώρων —λόγω επικινδυνότητας και προς αποφυγή ατυχημάτων κατοίκων, διερχομένων πεζών και οχημάτων.

Μπορεί στην απόφαση να γίνεται λόγος για "επικινδυνότητα" αλλά δεν γίνεται καμία αναφορά σε κριτήρια και μεθόδους που θα ακολουθηθούν. Καμία αναφορά σε έλεγχο των εργασιών. Κι όλα αυτά σε μία πολλάκις καμένη περιοχή, προάγοντας έτσι την ήδη προϊούσα αποδάσωση και υποβάθμιση του τόπου. Καμία αναφορά στην προστασία της δομής του εδάφους, τους αντιδιαβρωτικούς χειρισμούς, την προστασία της αναγέννησης ή της αναβλάστησης. Δίνει έτσι λαβή και δικαίωμα στον επί σειρά ετών -αποδεδειγμένο στην πράξη- εχθρό της φύσης και του Πεντελικού, δήμαρχο Ραφήνας, να προχωρήσει πολλά βήματα παραπέρα το σκαιό έργο του

Δασαμάρι SOS, 21/8/2022: Ο αυτοευτελισμός της δασικής υπηρεσίας 

Μετά τη δημοσιότητα που έλαβε η ανοιχτή επιστολή μας προς το Δασαρχείο Πεντέλης σχετικά με τις καταστροφικές εργολαβίες καρατόμησης δέντρων στα καμένα της πυρκαγιάς της 19ης-20ης Ιουλίου, ο δήμαρχος Ραφήνας, Βαγγέλης Μπουρνούς, ο στηριζόμενος από ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, έκανε την ακόλουθη δήλωση στην Εφημερίδα των Συντακτών [17/8/2022]:

«Οι κοπές αφορούν δέντρα που βρίσκονται σε περιοχές εντός σχεδίου που βρίσκονται στην αρμοδιότητα του δήμου. Υπάρχουν δύο συνεργεία που προχωρούν σε αυτές τις εργασίες, που το καθένα έχει επικεφαλής γεωπόνο, που με επιτόπια αυτοψία αποφασίζουν αμέσως αν το δέντρο θα ξαναδώσει κλαδιά, διαφορετικά κόβεται από τη ρίζα, ή αν θα πρέπει να κλαδευτεί.
[…] Επίσης, επειδή η φωτιά ήταν έρπουσα, σε κάποια δέντρα έχουν δημιουργηθεί κουφάλες στη ρίζα τους και έτσι, αν και φαίνεται ότι δεν έχουν καεί, μπορεί να πέσουν με έναν αέρα, κάτι που τα καθιστά επικίνδυνα και πρέπει να αφαιρεθούν.»

Γι' άλλη μια φορά εκτοξεύει τα συνήθη πυροτεχνήματά του νομίζοντας ότι απευθύνεται σε χαχόλους. Ας βάλουμε όμως τα ζητήματα σε μια τάξη.

(α) Εντός της διοικητικής ευθύνης του Δήμου, σε εντός ή και εκτός σχεδίου εκτάσεις, υπάρχουν περιοχές των οποίων την «αρμοδιότητα» έχει το Δασαρχείο. Πρόκειται για περιοχές με πλούσια δασική βλάστηση, όπως ρέματα, αλσύλλια, παρόδιοι (κοινόχρηστοι) χώροι όπου για κάθε εργασία κοπής δέντρων πρέπει να εκδώσει άδεια το Δασαρχείο. Μέχρι πρότινος η άδεια του Δασαρχείου χρειαζόταν ακόμα και για κοπή δέντρων εντός οικοπέδου. Και έτσι είναι σωστό να γίνεται όταν αναφερόμαστε σε οικισμούς εντός δασικών εκτάσεων, π.χ. Διώνη, Ντράφι, που εντάχθηκαν στο σχέδιο, έστω και νομότυπα, σε βρώμικες περιόδους της ελληνικής ιστορίας. Δυστυχώς, όμως, ο αρμόδιος θεματοφύλακας του φυσικού περιβάλλοντος επιλέγει να απεμπολεί το ρόλο του.

(β) Ο «επικεφαλής γεωπόνος» των συνεργείων που κόβουν δέντρα δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον ...εργολάβο. Ο οποίος μέχρι σήμερα πετσοκόβει τα δέντρα όχι βάσει αποφάσεων/συμβάσεων/μελετών  μ ε τ ά  τ η ν  π υ ρ κ α γ ι ά, τηρώντας τα ανάλογα πρωτόκολλα υλοτομίας για καμένα άτομα, αλλά βάσει συμβάσεων  π ρ ο  τ η ς  π υ ρ κ α γ ι ά  ς, που αφορούσαν τις κακοκαιρίες του χειμώνα, με διαφορετικά προφανώς πρωτόκολλα υλοτομίας για σπασμένα και πεσμένα δέντρα. Στις συμβάσεις αυτές η τιμολόγηση της υλοτομίας ήταν η ακόλουθη:

Χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμός;

(γ) Η δασολογία είναι επιστήμη της οποίας το αντικείμενο είναι η μελέτη του δάσους και του φυσικού περιβάλλοντος και η διαχείρισή του με βάση τις αρχές της αειφορίας. Καμία σχέση δεν έχει με μαγεία και κανένας γεωπόνος δεν μπορεί να παριστάνει τον μάγο που «θα αποφασίσει αμέσως» ποιό δέντρο θα ξεραθεί και ποιό θα αναβλαστήσει/ριζοβλαστήσει. Ήδη στις καμένες εκτάσεις εντοπίζουμε καθημερινά καμένα δέντρα και θάμνους που έχουν πρεμνοβλαστήσει ή έχουν βγάλει φρέσκους κλάδους και φύλλωμα. Ακόμα και πεύκα! Διότι ο μάγος-γεωπόνος και το συνάφι του αγνοούν ότι στην περιοχή μας έχουν εντοπιστεί άτομα Καναρίου Πεύκης (Pinus canariensis) η οποία αναβλασταίνει μετά από πυρκαγιά. Αλλά ακόμα και μερικώς καμένα άτομα Χαλεπίου Πεύκης (Pinus halepensis) επιβιώνουν.

(δ) Όσο για το ευφάνταστο επιχείρημα περί «έρπουσας πυρκαγιάς» που δημιούργησε «κουφάλες στη ρίζα» απαξιώνουμε καν να ασχοληθούμε. Αναρωτιόμαστε μόνο, πόσο κουφιοκέφαλος να 'ναι αυτός που το σκέφτηκε. Βέβαια από τον δήμαρχο ακούμε συχνά αυτά τα à la μπουρνέζικα.

Ο δήμαρχος Ραφήνας, Βαγγέλης Μπουρνούς, έχει γράψει ιστορία ως εχθρός του δάσους. Τι να πρωτοθυμηθούμε από τα έργα και ημέρες του ίδιου και της παρέας του στην τοπική διοίκηση;

Το 2012, πολύ πριν γίνει δήμαρχος, είχε καταθέσει μαζί με τον μετέπειτα αντιδήμαρχό του, Π. Καλφαντή, και τα μέλη μιας μκο(!), αίτημα προς τον Δήμο για την «έναρξη διαδικασιών μεταβολής της δασικής μορφής» της δασικής έκτασης Δασαμάρι καθώς και άλλων περιοχών.

Το ίδιο αίτημα έφερε το 2013 για ψήφιση στο δημοτικό συμβούλιο, αλλά η επίθεσή του αποκρούστηκε και το δ.σ. δεν περιέλαβε το Δασαμάρι στις εκτάσεις των οποίων «έχει μεταβληθεί ο δασικός χαρακτήρας και συντρέχουν προϋποθέσεις για την πολεοδόμησή τους».

Το 2015, πάλι ο στενός του συνεργάτης, Π. Καλφαντής, κατέθεσε πρόταση στο δ.σ. σχετικά με καταπατημένες δασικές εκτάσεις προκειμένου «να γίνει μια διαπραγμάτευση» και «να απενταχθούν από το δασικό βραχνά που έχουν». Αραγε τι αρρωστημένα μυαλά είναι αυτά που αντιλαμβάνονται το δάσος ως βραχνά;

Το 2018 σε συνέντευξή του στο ραδιόφωνο Realfm εξηγούσε τα σχέδιά του για εκχερσώσεις δασικών εκτάσεων και τη δημιουργία «σεληνιακών τοπίων» εντός του δάσους με το πρόσχημα των αντιπυρικών ζωνών.

Το 2019 σε προεκλογική του ομιλία έριξε νέο εφεύρημα για την εκχέρσωση του δάσους και την εξολόθρευση της χαλεπίου πεύκης: «Να δημιουργηθεί αντιπυρική ζώνη στα σύνορα των οικισμών προς τη μεριά του δάσους [...] το πεύκο είναι ζιζάνιο, αναπτύσσεται γρήγορα, ανθεκτικό και τώρα άμα πάτε να δείτε τα πευκάκια έγιναν τόσο. Το πεύκο είναι σίγουρο ότι θα ξαναδημιουργηθεί, ας μην δημιουργηθεί σ' αυτή τη ζώνη που λέω, να γίνουν μια ζώνη με βραδύκαυστα δέντρα, με χαμηλούς θάμνους, ακόμα και με γκαζόν σ' ένα σημείο, γκαζόν με την έννοια το άγριο γκαζόν». Η δασική βλάστηση να αντικατασταθεί με γκαζόν!!!

Και σήμερα, μετά την πυρκαγιά, αντί να διεκδικήσει την αναδάσωση των καμένων δασικών εκτάσεων ώστε ό,τι ήταν δάσος να ξαναγίνει δάσος, κάνει δηλώσεις για «αναπλάσεις» (με γκαζόν;) και για «νέες χρήσεις γης». Δεν είναι τυχαίο που ο Δήμος δημοσίευσε (σε απόφαση υλοτομίας καμένων) χάρτες της δασικής έκτασης Δασαμάρι χαρακτηρίζοντας 15 βίλες εκτός σχεδίου, που δεν συνιστούν καν «οικιστική πύκνωση», ως  ο ι κ ι σ μ ό,  απονέμοντάς του το όνομα εφοπλιστικής οικογένειας, διαχρονικού διεκδικητή της περιοχής.

Μετά από αυτήν την αναγκαστικά εκτενή παράθεση —δειγμάτων μόνο— της εχθρότητας της τοπικής διοίκησης της Ραφήνας προς το φυσικό περιβάλλον του Πικερμίου μπαίνουμε στο προκείμενο ζήτημα.

Το Δασαρχείο Πεντέλης μια εβδομάδα μετά την πυρκαγιά της 19ης-20ης Ιουλίου εξέδωσε απόφαση με την οποία εκχωρεί σε αυτόν το Δήμο Ραφήνας την άδεια επέμβασης σε περιοχές που υπάγονται στην αρμοδιότητα του Δασαρχείου. Κατά το κοινώς λεγόμενο αναθέτουν στο λύκο να φυλάξει τα πρόβατα...

Περιοχές του Πικερμίου στις οποίες «αρμοδιότητα» για την προστασία τους έχει η δασική υπηρεσία και όχι η τοπική διοίκηση, όπως ισχυρίστηκε στην ΕφΣυν ο δήμαρχος Ραφήνας, ανατίθενται σε αυτούς που εδώ και χρόνια μηχανεύονται πώς να μεταβάλουν τα δασικά χαρακτηριστικά τους. Πλατάνια σε πρανή ρεμάτων, ευκάλυπτοι σε πεζοδρόμια στα όρια του δάσους, πεύκα σε κοινόχρηστους χώρους, που απλά καψαλίστηκε λίγο το φύλλωμά τους, καρατομούνται εν μέσω καύσωνα στο 1,5 μ. ή στη ρίζα τους. Εκεί που η δασική υπηρεσία θα όφειλε να διενεργήσει αυτοψία με επιτόπια σήμανση των δασικών ατόμων προς υλοτομία, να συντάξει πίνακες υλοτομίας και καρπώσεων και να επιβλέψει τις εργασίες, αναλαμβάνει δράση εν λευκώ ο Δήμος που πάσχει απο «δασικό βραχνά».

Γιατί το Δασαρχείο Πεντέλης καταντά να απεμπολεί τον κρίσιμο και ουσιαστικό ρόλο του; Δικαιολογεί τον αυτοευτελισμό του το γεγονός ότι είναι υποστελεχωμένο;

Απαρέγκλητη πρoϋπόθεση της ίδιας της ύπαρξής του είναι η υπεύθυνη δασική προστασία, μέχρι την επίτευξη των αναγκαίων προσλήψεων προσωπικού επί του πεδίου.

Διαφορετικά, από την  υ π ο β ά θ μ ι σ η  στην οποία το καταδικάζουν οι εκάστοτε κυβερνητικές πολιτικές, κινδυνεύει να διολισθαίνει στην αυτοκατάργηση. Και αυτό θα συνεπιφέρει μια δυστοπία, τη ριζική υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος, χάρις στο οποίο ζούμε.

Πηγή

Η πυρκαγιά στο Ντράφι που κατέκαψε το ίδιο το Ντράφι, τη Διώνη, το ορεινό Πικέρμι, το Πανόραμα Παλλήνης, την Ανθούσα και άλλα μέρη του ανατολικού Πεντελικού, γεννά ένα ευρύ μέτωπο πολιτών και συλλογικοτήτων, κατοίκων της περιοχής, αλλά και της ευρύτερης.

Όντας μάρτυρες τόσο της αδιαφορίας της δημοτικής αρχής πριν την πυρκαγιά, όσο και της ασύδοτης καταστροφής που προκάλεσε στην εναπομείνασα βλάστηση, ζητούν ευθύνες από τους αρμόδιους που αποδείχθηκαν ανεπαρκείς, την κρίσιμη ΄ώρα. Ανεπαρκείς στην πρόληψη, ανεπαρκείς και στην πυρόσβεση. Και μετά την πυρκαγιά οι ανεπαρκείς αποδείχθηκαν επαρκέστατοι στην ολοκλήρωση της καταστροφής της βλάστησης που επέζησε, απομακρύνοντας αδιακρίτως ζωντανά και καμένα δέντρα

Μετά την πρώτη ανοιχτή επιστολή συλλογικοτήτων που αναρτήσαμε πριν λίγες μέρες, σχετική επιστολή προς το δασαρχείο Πεντέλης απέστειλε και το δίκτυο κατοίκων Ντράφι, επιστολή  την οποία δημοσιεύουμε εδώ, όπως την παραλάβαμε με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο

Δεν έχουμε ξεμπερδέψει ακόμα με τις φωτιές ή καλύτερα, με τις δασικές πυρκαγιές. Δεν έχουμε ξεμπερδέψει φυσικά, ούτε με τις συνέπειες τους. Τις βραχυπρόθεσμες, τις μεσοπρόθεσμες και πολύ περισσότερο με τις μακροπρόθεσμες.

Η διοίκηση -ναι, μοιάζει με ειρωνεία η χρήση του όρου για την περιγραφή αυτής της παρωδίας διοίκησης αλλά εμείς μήπως δεν τη διαλέξαμε ή εμείς δεν είμαστε αυτοί που την ανεχόμαστε; Η διοίκηση λοιπόν, τοπική, περιφερειακή και κεντρική, μοιάζει να μη καταλαβαίνει τι της γίνεται. Από τα χιόνια και τις διαδοχικές αποτυχίες της στην αντιμετώπιση των επιπτώσεων των κακοκαιριών, μέχρι τις πυρκαγιές και την παροιμιώδη ανικανότητα στην πρόληψη και την καταστολή τους, οι ανεύθυνοι και "αναρμόδιοι" πάντα αναζητούν κάποιο εξιλαστήριο θύμα να του επιρρίψουν τις ευθύνες. 

-Φταίει ο καιρός

-Φταίει η κλιματική αλλαγή

-Φταίνε τα "ακραία φαινόμενα"

-Φταίει ο ηλικιωμένος (πάντα υπάρχει ένας τέτοιος σύμφωνα με τα μέσα εξημέρωσης)

Ποτέ δε φταίνε όμως οι πραγματικά υπεύθυνοι για τις καταστροφές. Αυτό λένε το βράδυ στην ανύπαρκτη συνείδηση τους και μετά ...κοιμούνται ήσυχοι. Έχουν και υποχρεώσεις την επόμενη ημέρα. Πρέπει να ξεκουραστούν για να ανταπεξέλθουν. Τις υποχρεώσεις που είχαν όμως και στις οποίες απέτυχαν με πάταγο τις προσπερνούν. Και ας έκαψαν την Πεντέλη, το Μάτι, την αρχαία Ολυμπία ή τη Δαδιά.

-Έλα μωρέ. Θα το ξεχάσουν σε 1-2 μήνες το πολύ. Θα τους τακτοποιήσουμε και κανένα ρουσφετάκι και μετά,πάλι δικοί μας θα είναι

Ξεχνάμε. Ξεχνάμε εύκολα ή ξεχνάμε από συμφέρον οπότε γινόμαστε κοινωνοί της ίδιας πρόστυχης συνείδησης ¨του ενόχου που "κοιμάται ήσυχος μετά την καταστροφή. Και αυτός ο ένοχος δεν προσδιορίζεται από κανένα δικαστήριο. Προσδιορίζεται από τα γεγονότα που σίγουρα είναι πιο αμείλικτα κι από τον πιο αυστηρό δικαστή.

Τον χειμώνα που έρχεται δεν θα τον ξεχάσουμε. Μετά από την καταστροφή του ανατολικού Πεντελικού, λίγες έντονες βροχοπτώσεις ή ελάχιστες δυνατές καταιγίδες θα μας φέρουν το βουνό στην πόρτα μας. Το μαύρο πια βουνό. Και αν οι λασποχείμαρροι  που θα γεννήσουν οι καμένες λεκάνες απορροής και τα μαύρα ρέματα θα είχαν μία πιθανότητα να έχουν ηπιότερες επιπτώσεις, λόγω της  ανάσχεσης τους από το ριζικό σύστημα της εναπομείνασας δενδρώδους βλάστησης, αλλά η "διοίκηση" (τι φριχτή ειρωνεία!) θα φροντίσει να τα κλιμακώσει  Να τα κάνει ακόμα πιο έντονα. Υλοτομώντας ασύστολα και ασύδοτα ό,τι έχει απομείνει.

Σύντομα η "διοίκηση" θα κλιμακώσει το έγκλημα με τα επονομαζόμενα  "αντιπλημμυρικά" που οι συνήθεις επιτήδειοι θα προωθήσουν σαν πανάκεια στη συμφορά. Τα επονομαζόμενα αντιπλημμυρικά που επανειλημμένως έχουν αποδειχθεί άχρηστα. Και τότε, μπροστά στην αποτυχία τους, πάλι θα μιλούν οι "ειδήμονες" για "ακραία καιρικά φαινόμενα". Εδώ όμως δεν θα μας πνίξουν τα ακραία καιρικά φαινόμενα αλλά τα απαράδεκτα και αποτυχημένα πολιτικά και αυτοδιοικητικά φαινόμενα. 

Μέσα στην αναμπουμπούλα των "κατεπειγόντων" αναθέσεων εργολαβιών κατασκευής τοίχων, τοιχίων και εγκιβωτισμένων αγωγών ομβρίων, οι μόνοι που θα χαίρονται θα είναι τα παρασκευαστήρια μπετού, οι έμποροι σιδηρού οπλισμού και οι κατασκευαστές. Άντε και αυτοί που τα πούλησαν στο πόπολο για να τους χρίσει και πάλι "ικανούς και αποτελεσματικούς". Ποιούς; Τους ενόχους της καταστροφής και αυτούς που τώρα ετοιμάζονται να  κερδοσκοπήσουν στη συμφορά...

Κουβέντα πάλι δεν θα γίνει για αντιδιαβρωτική προστασία, που δεν χρειάζεται μπετά και τεράστια κόστη. Που δεν καταστρέφει αλλά κρατά το έδαφος στη θέση του, μαζί με τον σπόρο που περιέχει και αποτελεί την ελπίδα για την αναγέννηση της ζωής που κάηκε. Που κατασκευάζεται από τα ίδια τα υλικά που τώρα απομακρύνονται ως σκουπίδια και ως "παράγοντες κινδύνου". Πάντως μην ανησυχείτε. Θα υπάρξει σχετική Μελέτη Επιπτώσεων που θα προκρίνει τις πιο καταστροφικές προτάσεις. Αυτές άλλωστε έχουν τα "μπικικίνια"

Πέρυσι λέγαμε πως είμαστε ξεβράκωτοι στο χιόνι. Φέτος στο ανατολικό Πεντελικό, αλλά και όπου πέρασε η πυρκαγιά στην Ελλάδα, θα λέμε πως είμαστε ξεβράκωτοι και στη λάσπη. Και μαζί με εμάς, ξεβράκωτο και απροστάτευτο θα είναι και το σπίτι μας. Η Πεντέλη. Ο τόπος που ζούμε και που τον είδαμε να τον καίνε ενώ εμείς διαβάζαμε το μήνυμα του 112 και τρέχαμε να ....εκκενώσουμε