«Γι΄αυτό σου λέω, ξέρω πώς θα είναι ο θάνατος.

Μια απλή βραδιά, όπως οι άλλες»

Περικλής Κοροβέσης, 1941 - 2020

Θαρρείς και το επιδίωξαν οι δύο εμβληματικές μορφές της Αριστεράς να φύγουν ήσυχα και διακριτικά μέσα στην παράνοια του φόβου του κορονοϊού που βιώνει μια κοινωνία, ούτως ή άλλως, φοβική. Μετά το μεγάλο Μανώλη Γλέζο, έφυγε σήμερα και ο ασυμβίβαστος Περικλής Κοροβέσης. Γλίτωσαν με τον τρόπο αυτό από τις υποκριτικές νεκρολογίες των πολιτικών απογόνων των διωκτών και βασανιστών τους. Γλίτωσαν, επίσης, και από τα κούφια λόγια των πρώην συντρόφων τους. Κούφια, όσο και αυτά που έκαναν όσο διάστημα βρέθηκαν στην εξουσία.

Ο Περικλής Κοροβέσης έμεινε έως το τέλος ελεύθερος. Ελεύθερος να υποστηρίζει τις υψηλές ιδέες της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, κόντρα σε όσους τις μάχονταν αλλά και κόντρα σε όσους τις πρόδιδαν. Δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβιβαστεί με κάτι λιγότερο αυτός που πίστευε πως «σημασία στην ζωή δεν έχει πώς την αρχίζεις, αλλά πώς την τελειώνεις. Κι αν αγόρι μου κάνεις κάτι καλό τώρα, μην βιαστείς να βγάλεις συμπεράσματα. Το οριστικό συμπέρασμα βγαίνει στο κρεβάτι του θανάτου».