Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο ΚακόΜε αφορμή την επέτειο του θανάτου του Τζίμη Πανούση ( έφυγε στις 13 Ιανουαρίου του 2018 ) θυμηθήκαμε την ωδή προς τον Νεοέλληνα. Κανονικά, αυτό το τραγούδι που γράφτηκε το 1993, θα έπρεπε ο Τζιμάκος να το επικαιροποιεί κάθε πέντε χρόνια. Για να μπορέσει να χωρέσει στους στίχους τους όλες αυτές τις φρενίτιδες που καταλαμβάνουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα ένα λαό που είναι ένα φτερό στον άνεμο, έρμαιο της απαιδευσίας του, της στενόμυαλης αντίληψης και του τυχοδιωκτισμού του.
«Κι η παπαλάμπραινα γυμνή, χαϊδεύει δωροσυσκευή σ' ένα τηλεπαιχνίδι πουλημένο / Πουλάκι ξένο, πουλί χαμένο / Μου τρώει τα σπλάχνα, δε βγάζω άχνα».
Ακούγεται δυνατά
Όπως σημειώνει και ο Κορνήλιος Καστοριάδης στον 3ο τόμο της «Ελληνικής Ιδιαιτερότητας»
«Δημοκρατία δεν είναι απλώς η εξουσία της πλειονοψηφίας, ούτε η άμεση συμμετοχή στη ζωή της πόλης μέσω της ψηφοφορίας, την οποία εφάρμοζαν εξάλλου και οι ολιγαρχίες· είναι, πάνω απ’ όλα, η δυνατότητα διαβούλευσης και δράσης, που παρέχεται σε όλους τους πολίτες, και η θέσπιση εγγυήσεων για τη διαφύλαξη αυτής της δυνατότητας.» (τόμος Γ. σελ. 37)
Αυτή η διατύπωση αποτυπώνει μία κατάσταση που το «αρνητικό» της επικρατεί στον δημόσιο βίο σήμερα. Από το μικρότερο χωριό και το τοπικό συμβούλιο του μέχρι την κεντρική διοίκηση της χώρας. Οι άνθρωποι έχοντας εγκαταλείψει κάθε δυνατότητα διεκδίκησης της συμμετοχής τους σε διαβουλεύσεις που κρίνουν το μέλλον τους και το μέλλον του τόπου τους, αναθέτουν συστηματικά σε μειοψηφίες τη λήψη των αποφάσεων. Σε μειοψηφίες που χρησιμοποιώντας τα σύγχρονα μέσα διαβρώνουν συστηματικά τις συνειδήσεις και χειραγωγούν αποτελέσματα κατά το δικό τους, «κοτζαμπάσικο» συμφέρον. Είμαστε όμως ώριμοι να συμπεριφερθούμε ως λαός; Λαός που είναι υπεύθυνος για την ιστορία του και την εξέλιξη του;
«Μεγάλη συζήτηση» θα πει κανείς από αυτούς που ανήκουν είτε στους «βολεμένους», δηλαδή στα χαϊδεμένα παιδιά της κάθε εξουσίας ή στους ανερμάτιστους που προτεραιοποιούν τη δική τους, ιδιωτική ή οικογενειακή ευωχία έναντι της προόδου της κοινωνίας. «Μεγάλη συζήτηση» γιατί δεν μπορούν να δουν τίποτα πέρα από το προσωπικό τους συμφέρον. Και αυτοί είναι που στη σημερινή εποχή, δεν βλέπουν γύρω τους μία κοινωνία ανθρώπων αλλά μία ομάδα ψηφοφόρων, έτοιμων να εμπορευθούν την άποψη που έχουν για τον κόσμο (αν έχουν) έναντι ανταλλάγματος.
Αποδελτιώσαμε μία φανταστική συνέντευξη που «πήρε» ο Τζίμης Πανούσης από τον (ηδη νεκρό τότε) Κορνήλιο Καστοριάδη, στην οποία ο φιλόσοφος «απαντώντας» στις ερωτήσεις του καλλιτέχνη εκλαϊκεύει όσο γίνεται, την ερμηνεία του νεοελληνικού φαινομένου, το οποίο μόνο ως φαινόμενο μπορεί να χαρακτηριστεί αφού εξακολουθεί και υπάρχει ακόμα, ακόμα και στους αιώνες της ταχύτητας, όπως ήταν ο 20ος και ήδη διαπιστώνεται πως είναι και θα είναι και ο 21ος.
Όπως σημειώνει και ο ιδιοκτήτης του καναλιού από το οποίο δανειστήκαμε το βίντεο (rovespieros maxi):
«Σύγχρονοί ''Νεκρικοί Διάλογοι'' και στην θέση του Λουκιανού ο ανεπανάληπτος Τζιμακος ...
Σάτιρα, ιστορία , βαθιά ουσία και νοήματα ξεκάθαρα δυστυχώς όμως απόλυτα ξένα για τον μέσο Νεοέλληνα . Επική* ''συνέντευξη'' απευθείας από τον Άδη ...»
Ακολουθεί η το κείμενο της «συνομιλίας» και στο τέλος η ίδια η «συνέντευξη»
Σημειώσεις:
Τζ (Τζίμης Πανούσης)
ΚΚ (Κορνήλιος Καστοριάδης)
|
Τζ |
Έχουμε ένα λεπτό να πάρουμε τον Άδη; Θέλω να πάρω τον Καστοριάδη. Πάρε μου τον Καστοριάδη |
|
(ακούγεται ο ήχος πλήκτρολόγησης τηλεφωνικού αριθμού) |
|
|
Τζ |
Κύριε Καστοριάδη, συγγνώμη που σας ενοχλώ -τώρα το «κύριε είναι-….. αλλά εκεί είστε κύριος του εαυτού σας και στον Παράδεισο. Ξέρω ότι σας απασχολώ, έχετε….ετοιμάζετε μια μεγάλη σιέστα εκεί στου Παραδείσου την αρένα, με τον Γιώργο τον Ζαμπέτα. Θα ήθελα να κάνω λίγες ερωτήσεις. Συχνά λέγεται κύριε Καστοριάδη, ότι η Ελλάδα είναι προβληματική, ότι όλα γίνονται στον αέρα, χωρίς προγραμματισμό, χωρίς βάρος. Με τέτοιες διαπιστώσεις συμφωνούν πολλοί αλλά περιορίζονται συνήθως μόνο στις διαπιστώσεις, Γνωρίζω ότι η ελληνική κατάσταση σας απασχολεί εσάς βαθιά. Ποια είναι η ερμηνεία σας για όσα συμβαίνουν. Γιατί συμβαίνουν έτσι τα πράγματα στην Ελλάδα; Ποιες είναι οι βαθύτερες αιτίες; |
|
ΚΚ |
Πρώτον, δεν ξέρω. Δεύτερον -στο μέτρο που μπορώ να ξέρω κάτι- είναι ότι η πολιτική ζωή του ελληνικού λαού τελειώνει περίπου το 400 π.Χ. |
|
Τζ |
Νομίζω ότι θα ενοχλήσει πολύ αυτή η διαπίστωση σας |
|
ΚΚ |
Τι να κάνουμε; Μιλώ για την πραγματική πολιτική ζωή του λαού ως αυτόνομου παράγοντα. Δεν μιλώ για μάχες, για αυτοκράτορες, για Μεγαλέξανδρους και Βασίλειους Βουλγαροκτόνους. Μετά τον 5ο π.Χ. αιώνα και την αυτοκυβέρνηση του λαού στις δημοκρατικές πόλεις και πάντως μετά τον περίεργο 4ο π.Χ. αιώνα η ελληνική ελευθερία πεθαίνει. Οι ελληνικές πόλεις γίνονται υποχείρια των βασιλέων της Μακεδονίας. Βεβαίως ο Αλέξανδρος και οι διάδοχοι του παίζουν έναν κοσμοϊστορικό ρόλο. Κατακτούν την Ασία και την Αίγυπτο, διαδίδουν την ελληνική γλώσσα και Παιδεία, αλλά πολιτική ζωή πλέον δεν υπάρχει. Τα βασίλεια των διαδόχων του Αλεξάνδρου -ως πολιτική συγκρότηση- είναι ουσιαστικά μοναρχίες. Εξάλλου όπως ξέρουμε, ο ίδιος ο Αλέξανδρος αντιμετώπισε στασιασμό των Ελλήνων που είχε πάρει μαζί του, διότι ήθελε να τους υποχρεώσει να γονυπετούν μπροστά του όπως οι Πέρσες μπροστά στον Μεγάλο Βασιλέα. Πράγμα ανθελληνικότατο γιατί σε όλη τη διάρκεια μετά, της ελληνιστικής εποχής, οι ελληνικές πόλεις -με λίγες περιφερειακές και παροδικές εξαιρέσεις- αποτελούν παιχνίδια στα χέρια των δυναστικών δυναστειών. Ακολουθεί η Ρωμαϊκή κατάκτηση, κάτω από την οποία οι ελληνικές πόλεις δεν έχουν παρά μόνο την αττική ζωή. Κατόπιν έρχεται η Βυζαντινή αυτοκρατορία. Το Βυζάντιο είναι μία ανατολική θεοκρατική μοναρχία. Στο Βυζάντιο η πολιτική ζωή περιορίζεται στις ίντριγκες της Κωνσταντινούπολης, του αυτοκράτορα, των δυνατών και των ευνούχων της αυλής. Και βεβαίως στα σχολικά μας βιβλία δεν αναφέρουν ότι στη βυζαντινή αυλή υπήρχαν ευνούχοι όπως στο Πεκίνο |
|
Τζ |
Όλα αυτά αφορούν ένα πολύ μακρινό, Ιστορικό παρελθόν. Η Έλλάδα ως σύγχρονο νεοελληνικό κράτος, έχει ήδη ιστορία 170 ετών κύριε Καστοριάδη (ΣτΣ η «συνέντευξη» είναι από τη δεκαετία του 2000). Θα θέλατε να επικεντρώσετε σ’ αυτή την περίοδο; |
|
ΚΚ |
Μα σ’ αυτήν την περίοδο….Αυτή η περίοδος είναι ακατανόητη χωρίς τους 20 αιώνες ανελευθερίας που προηγήθηκαν. Μετά από το Βυζάντιο έρχεται η Τουρκοκρατία . Μην ανησυχείτε δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, δεν έχω τον χρόνο. Θα αναφέρω μόνο ότι όση εξουσία δεν ασκείται απευθείας από τους Τούρκους, ασκείται από τους κοτζαμπάσηδες, τους εντολοδόχους των Τούρκων, οι οποίοι κρατούν τους χωριάτες υποχείριους. Συνεπώς ούτε σε αυτήν την περίοδο μπορούμε να μιλήσουμε για πολιτική ζωή. Όταν αρχίζει η επανάσταση του 1821 διαπιστώνουμε από τη μία μεριά τον ηρωισμό του ελληνικού λαού και από την άλλη –σχεδόν αμέσως- την τεράστια αδυναμία να συγκροτηθεί μία πολιτική κοινωνία. Την επομένη της πτώσης της Τριπολιτσάς αρχίζουν οι εμφύλιοι πόλεμοι |
|
Τζ |
Που οφείλεται αυτή η τεράστια αδυναμία να συγκροτηθεί μία πολιτική κοινωνία; Ποιοι είναι οι λόγοι; |
|
ΚΚ |
Ουδείς μπορεί να δώσει απάντησης στην ερώτηση σας για ποιο λόγο, κάποιος, σε μία συγκεκριμένη στιγμή, δεν δημιούργησε κάτι. Η συγκρότηση ενός λαού σε πολιτική κοινωνία δεν είναι δεδηλωμένη. Δεν είναι κάτι που χαρίζεται αλλά κάτι που δημιουργείται. Μπορούμε απλώς να διαπιστώσουμε πως όταν απουσιάζει μία τέτοια δημιουργία, τα χαρακτηριστικά της προηγούμενης κατάστασης διατηρούνται ή αλλάζουν μόνο μορφή. |
|
Τζ |
Και ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτά στην ελληνική περίπτωση κύριε Καστοριάδη; |
|
ΚΚ |
Ορισμένα τα εντοπίζουμε ήδη στους εμφύλιους πολέμους της επανάστασης του 1821. Βλέπουμε για παράδειγμα ότι η νομιμοφροσύνη και η αλληλεγγύη έχουν τοπικό ή τοπικιστικό χαρακτήρα, ισχυρότερο συχνά από τον εθνικό. Βλέπουμε επίσης ότι οι πολιτικές κατατάξεις και οι διαιρέσεις είναι συχνά σχετικές με τα πρόσωπα των αρχηγών και όχι με ιδέες, με προγράμματα ούτε καν με τακτικά συμφέροντα. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό είναι η στάση απέναντι στην εξουσία. Στην Ελλάδα μέχρι και σήμερα, το κράτος εξακολουθεί να παίζει τον ρόλο του ντοβλετιού, δηλαδή μιας αρχής ξένης και μακρινής, απέναντι στην οποία είμαστε ραγιάδες και όχι πολίτες. Δεν υπάρχει κράτος νόμου και κράτος δικαίου ούτε απρόσωπη διοίκηση που έχει μπροστά της κυρίαρχους πολίτες. Το αποτέλεσμα είναι η φαυλοκρατία ως μόνο χαρακτηριστικό. Η φαυλοκρατία συνεχίζει την αιωνόβια παράδοση της αυθαιρεσίας των κυρίαρχων και των δυνατών. Ελληνιστικοί ηγεμονες, Ρωμαίοι ανθύπατοι, βυζαντινοί αυτοκράτορες, Τούρκοι πασάδες, κοτζαμπάσηδες, Μαυρομιχάληδες, Κωλέττηδες, Δεληγιάνηδες… |
|
Τζ |
Εξαιρέσεις δεν βλέπετε κύριε Καστοριάδη; Υπάρχουν εξαιρέσεις εντοπισμένες κυρίως στον 19ο και τον 20ο αιώνα; |
|
ΚΚ |
Υπάρχουν 2,3 εξαιρέσεις. Ο Τρικούπης, ο Κουμουνδούρος, το βενιζελικό κίνημα στην πρώτη περίοδο του, αλλά τα οποία αποτελέσματα τους -τα όποια αποτελέσματα- καταστράφηκαν από τη δικτατορία του Μεταξά, την Κατοχή, τον Εμφύλιο, τον ρόλο του παλατιού, τη δικτατορία της 21ης Απριλίου, την πασοκοκρατία. Στο μεταξύ μεσολάβησε ο σταλινισμός που κατόρθωσε να διαφθείρει και να καταστρέψει αυτό που πήγε να δημιουργηθεί ως εργατικό και λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα. Τα αποτελέσματα τα πληρώνουμε ακόμη. Μου ζητάτε να σας εξηγήσω. Μπορείτε να μου εξηγήσετε εσείς γιατί οι Έλληνες που σκοτώνονταν εννέα χρόνια για να ελευθερωθούν από τους Τούρκους, θέλησαν αμέσως μετά έναν βασιλιά; Και γιατί αφού έδιωξαν τον Όθωνα φέρανε τον Γεώργιο; Και γιατί μετά ζητούσανε «ελιά - ελιά και Κώτσο βασιλιά»; |
|
Τζ |
Μα οι δικές σας απαντήσεις ενδιαφέρουν ιδίως, Μη ρωτάτε εμένα. Όσον αφορά αυτά τα ερωτήματα που θέτετε τι να πω εγώ; Θα θέλατε λοιπόν να διατυπώσετε εσείς τις απόψεις σας; |
|
ΚΚ |
Σύμφωνα με την παραδοσιακή αριστερή άποψη, όλα αυτά τα επέβαλλε η Δεξιά, οι κυρίαρχες τάξεις και η μαύρη αντίδραση. Μπορούμε όμως να πούμε πως όλα αυτά τα επέβαλλε στον ελληνικό λαό ερήμην του ελληνικού λαού. Μπορούμε να πούμε ότι ο ελληνικός λαός δεν κατάλαβε τι έκανε; Δεν ήξερε τι έκανε; Δεν ψήφιζε ό,τι ψήφιζε; Ό,τι ανεχόταν; Σε μια τέτοια περίπτωση αυτός ο λαός θα ήταν ένα νήπιο. Αν όμως είναι νήπιο, τότε ας μη μιλάμε για δημοκρατία. Εάν ο ελληνικός λαός δεν είναι υπεύθυνος για την Ιστορία του τότε ας του ορίσουμε έναν κηδεμόνα. Εγώ λέω ότι ο ελληνικός λαός, όπως και ο κάθε λαός είναι υπεύθυνος για την Ιστορία του, συνεπώς είναι υπεύθυνος για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα |
|
Τζ |
Πως εννοείτε αυτή την ευθύνη; |
|
ΚΚ |
Δεν δικάζουμε κανέναν, μιλάμε για ιστορική και πολιτική ευθύνη. Ο ελληνικός λαός δεν μπόρεσε ως τώρα να δημιουργήσει μία στοιχειώδη πολιτική κοινωνία. Μία πολιτική κοινωνία που ως ένα minimum να θεσπιστούν και να κατοχυρωθούν στην πράξη τα δημοκρατικά δικαιώματα, τόσο των ατόμων όσο και των συλλογικοτήτων |
|
Τζ |
Θέλετε να πείτε ότι αντιθέτως, σε άλλες χώρε της δυτικής Ευρώπης αυτά γίνονται; |
|
ΚΚ |
Ε, και γι’ αυτό έγιναν. Ο μακαρίτης ο Γεώργιος ο Καρτάλης μου έλεγε –κάνοντας μου καζούρα- στο Παρίσι το 56 «Κορνήλιε, ξεχνάς ότι στην Ελλάδα δεν έγινε Γαλλική Επανάσταση;» Πράγματι, στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει εποχή που λαός να έχει επιβάλλει, έστω και στοιχειωδώς τα δικαιώματα του. Και η ευθύνη με την οποία μίλησα εκφράζεται με την ανευθυνότητα της παροιμιώδους φράσης: «Ωρέ, εγώ θα διορθώσω το Ρωμαίικο;» Ναι κύριε, εσύ θα το διορθώσεις, στον χώρο και τον τομέα στον οποίο βρίσκεσαι |
|
Τζ |
Σας ευχαριστώ κύριε Καστοριάδη. Θα τα πούμε, ελπίζω να μην είναι σύντομα….. |
Το βίντεο της συνέντευξης από το κανάλι του rovespieros maxi
Σήμερα που αναδημοσιεύουμε την αποδελτιωμένη «συνέντευξη» του Καστοριάδη στον Τζιμάκο, σίγουρα τα λένε πια από κοντά, κάπου που δεν μπορούμε να τους δούμε, έχοντας αφήσει όμως και οι δυο πίσω τους, στο μέτρο και την κλίμακα του καθενός, σπόρους πάνω σε έναν δρόμο που πρέπει να δοκιμάσει όποιος αναζητά επιτέλους τον τρόπο να απαλλαγεί από την αφασία που μας χαρακτηρίζει εδώ και 2.5000 χρόνια. Είναι κάτι που αν απαλλαγούμε από τις αυταπάτες μας, θα μας βοηθήσει να πετάξουμε από πάνω μας τη νεοελληνική haute couture κουρελού του νεοέλληνα και να δώσουμε νέα, υψηλή αξία στην υπόσταση μας ως πολίτες που μπορούν να φτιάξουν έναν νέο, πολιτικά υγιή, κόσμο.
* Σημείωση της Attica Voice: Ο χαρακτηρισμός «επική» δεν μας εκφράζει. Το επίθετο «επικός –ή –ό» το θεωρούμε άστοχο και σχεδόν πάντα γελοιοποιεί το ουσιαστικό το οποίο προσδιορίζει.
Κάγκελα παντού, τραγουδούσε κάποτε ο Τζίμης Πανούσης. Πόσο λείπει, αλήθεια, αυτό τον καιρό το μοναδικό του χιούμορ. Πρόστιμα παντού, θα τραγουδούσε σήμερα. 150 ευρώ για άσκοπη (sic) μετακίνηση, 300 ευρώ για μετακίνηση εκτός νομού, 1000 ευρώ για συνάθροιση μεγαλύτερη των 10 ατόμων.
Μόνο τη μέρα που ο Μπακογιάννης και ο θείος του, ο Μητσοτάκης, έστησαν το πανηγύρι με την Πρωτοψάλτη έξω από το Μαξίμου παραβιάζοντας τουλάχιστον τη διάταξη περί συνάθροισης περισσοτέρων των 10 ατόμων, κάτι που θα έπρεπε να σημαίνει πρόστιμο 1000 ευρώ στον καθένα, μόνο τη μέρα εκείνη επιβλήθηκαν από την αστυνομία 1232 πρόστιμα των 150 ευρώ και 42 πρόστιμα των 300 ευρώ.
Συνολικά, από τη Δευτέρα 23 Μαρτίου έως τις 26 Απριλίου, έχουν επιβληθεί 53.009 πρόστιμα των 150 ευρώ. Μόνο από τα πρόστιμα αυτά των 150 ευρώ έχουν συγκεντρωθεί κοντά στα 8 εκατομμύρια ευρώ. Δεν τα λες και λίγα. Γλυκά και άκοπα εισρέουν τα εκατομμύρια στα ταμεία.
Πώς λοιπόν θα μπορούσαν να σταματήσουν τα κερδοφόρα πρόστιμα τώρα που παύει η καραντίνα; Μα με την επινόηση νέων αδικημάτων. Και το νέο αδίκημα εφεξής θα είναι η μη χρήση μάσκας στους χώρους που κρίνει ο κύριος Τσιόδρας. Αυτός ο ίδιος που μέχρι πριν από μερικές ημέρες επιχειρηματολογούσε για το πόσο άχρηστη είναι η εφαρμογή της μάσκας και δυνητικά επικίνδυνη καθώς , όπως ο ίδιος έλεγε, έδινε ένα ψευδές αίσθημα ασφάλειας σε αυτόν που τη φορούσε.
Τώρα ο κύριος Τσιόδρας άλλαξε γνώμη. Αυτό από μόνο του δεν είναι κακό. Ίσα-ίσα αποτελεί χαρακτηριστικό του έξυπνου ανθρώπου η συνειδητοποίηση του λάθους του, η παραδοχή του και η επανόρθωσή του. Όμως εδώ δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Ούτε λάθος παραδέχεται ότι έκανε ο κύριος Τσιόδρας, ούτε με το σωστό τρόπο ανακοινώνεται η αναγκαιότητα του νέου μέτρου. Πάλι ο τρόπος που ακολουθείται είναι ο λάθος. Είναι ο τρόπος του Χαρδαλιά και αυτός ο τρόπος δεν αρέσει ούτε ταιριάζει σε ελεύθερους ανθρώπους.
Κλείνουμε το άρθρο με τις συμβουλές του κυρίου καθηγητή (τώρα ποια από όλες θα ακολουθήσετε, είναι δική σας ευθύνη) καθώς και με ένα γράφημα του Jo-di σχετικά με το τι ισχύει σε διάφορες χώρες για τη χρήση μάσκας. Αν είναι υποχρεωτική ή όχι, αν μοιράζεται δωρεάν ή όχι, αν μπαίνουν πρόστιμα ή όχι και πόσο είναι το ύψος τους. Θα δείτε πολύ παραστατικά με ποιες χώρες συμπορεύεται η χώρα μας. Τίποτα δεν είναι τυχαίο
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
