Τα "Τσουλάκια" της Δέσποινας Μαυρίδου είναι μια ακόμη ταινία που θα παιχτεί κατά τη διάρκεια της δεύτερης ημέρας του 4^ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Ραφήνας. Η ταινία κέρδισε το μεγάλο βραβείο του εθνικού σπουδαστικού τμήματος , κερδίζοντας τα βλέμματα του κοινού και την εκτίμηση της κριτικής επιτροπής.

Η ταινία πραγματεύεται τη σχέση δύο αδελφών και τη βίαιη ενηλικίωσή τους μέσα σε ένα σκληρό και απειλητικό κόσμο. Η Μάτι, δεκαέξι χρονών, φαινομενικά αφελής και αυθόρμητη, ονειρεύεται την επιτυχία. Η μεγαλύτερη αδερφή της, η Θέμη, αναγκασμένη από τη θέση της, πρέπει να παίξει το ρόλο του ενήλικα και του προστάτη. Τελικά, οι δύο αδελφές θα μας χαρίσουν μια συγκινητική ιστορία επιβίωσης και αγάπης απενοχοποιώντας τη λέξη «τσουλάκια», όπως εύστοχα ανέφερε η Λένα Διβάνη για λογαριασμό της επιτροπής

Η ταινία είναι πτυχιακή εργασία για λογαριασμό της Σχολής Κινηματογράφου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με καθηγητή επιβλέποντα τον Περικλή Χούρσογλου και γραμμένη Καλλιόπη Αραμπατζή. Σε συνέντευξή της στο flix.gr , η σκηνοθέτης Δέσποινα Μαυρίδου αναφέρει:

"Χαίρομαι πάρα πολύ που η γενιά μας βρίσκει σιγά σιγά την ξεχωριστή φωνή της. Είναι υπέροχο να βλέπεις κάθε χρόνο ταινίες που μιλούν γι' αυτά τα παιδιά, τις ανησυχίες τους, τα όνειρά τους, τους έρωτές τους, τα δικά τους σκοτάδια. Η ανταπόκριση που είχε η ταινία ήταν κάτι το αναπάντεχο για εμάς. Μας έδωσε πάρα πολύ αυτοπεποίθηση. Τώρα βρισκόμαστε ακόμη στη διαδικασία να αντιληφθούμε τι ακριβώς έχει συμβεί.

Δεν ήταν στις προθέσεις μας να κάνουμε μια ταινία από γυναίκες, με γυναίκες για γυναίκες. Αυτό είναι ο ο κόσμος μας. Και χαίρομαι πολύ που συνεργάστηκα με γυναίκες και στο κομμάτι του σεναρίου και της παραγωγής και στο αισθητικό κομμάτι, όπως με τα κορίτσια που έκαναν την σκηνογραφία... Είναι πολύ ενθαρρυντικό, φυσικά, όταν ταινίες με γυναικεία φωνή πετυχαίνουν γιατί δίνουν ώθηση, κάνουν τη φωνή σου να έχει νόημα"

Σκηνοθεσία: Δέσποινα Μαυρίδου

Σενάριο: Καλλιόπη Αραμπατζή

Παραγωγή: Ντίανα Κοκοζίδου

Παίζουν: Ελένη Γεωργάκη, Ελίνα Τσιορμπατζή, Νικόλας Νικητάκης, Αγγελος Κουρέπης

Μοντάζ: Φώτης Κοροοσιάδης

Διευθυντής Φωτογραφίας: Αγγελος Χαραλάμπους

Μουσική: Ευαγγελία Μαυρίδου

Σκηνικά και Κοστούμια: Εύα Κουρελιά και Ελένη Σαμπρή

Color Correction: Δημήτρης Μανουσιάκης

Πρώτη ημέρα σήμερα, Παρασκευή 22/9, για το 4o Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Ραφήνας. Σήμερα θα προβληθούν έξι ταινίες από το Positively Different Short Film Festival (PDSFF), ένα διεθνούς κύρους φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους, το οποίο ξεκίνησε επίσημα το 2020 και κατάφερε μέσα σε τέσσερα μόλις χρόνια να καταλάβει μια υψηλή θέση στο ημερολόγιο των εγχώριων αλλά και διεθνών κινηματογραφικών Φεστιβάλ

Η ομάδα του PDSFF23 χώρισε 37 ταινίες μικρού μήκους από 17 χώρες σε επτά θεματικές ενότητες. Καθεμία από αυτές τις ενότητες εκφράζει αγωνίες, ιδέες, και αναζητήσεις για τους διαφορετικούς κόσμους που ζούμε και αυτούς που θέλουμε να δημιουργήσουμε. Από τις ταινίες αυτές, θα έχουμε σήμερα την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε τις παρακάτω έξι, δύο από τις οποίες είναι ελληνικής παραγωγής:

1.            To read them poems (Alexis Chatzigiannis, 24’)

H ταινία «To read them poets» του Αλέξη Χατζηγιάννη βασίζεται στο ομώνυμο διήγημα του Γιώργου Σκαμπαρδώνη. Η ταινία είναι ένα road trip ενός οδηγού νταλίκας και ενός ποιητή που γνωρίζονται σε ένα μπαρ και ξεκινούν ένα ταξίδι που τους οδηγεί σε μια παράδοξη και επικίνδυνη βραδιά ποίησης στη μέση του πουθενά. Τους δύο βασικούς ρόλους της ταινίας ερμηνεύουν ο Γιώργος Κάτσης και Δημήτρης Καπετανάκος

2.            L’ autre rive (Gaelle Graton, 17’)

Δουλεύοντας σε ένα καταφύγιο έκτακτης ανάγκης για άτομα που βιώνουν έλλειψη στέγης, η Ζενεβιέβ σοκάρεται όταν συναντά ξανά την Καμίλ, μια νεαρή γυναίκα την οποία πίστευε ότι είχε επανεντάξει με επιτυχία ενώ ήταν κοινωνική λειτουργός της

3.            Πρώτο Μπάνιο – First Swim (Αλέξανδρου Κωστόπουλου, 14’)

Πρόκειται για μια αλληγορία πάνω στον αποστασιοποιημένο τρόπο με τον οποίο η ελληνική κοινωνία - και γενικότερα οι δυτικές κοινωνίες – αντιμετωπίζουν το μεταναστευτικό πρόβλημα. Μια οικογένεια πηγαίνει για μπάνιο την τελευταία μέρα των καλοκαιρινών τους διακοπών. Η μικρή Μαργαρίτα θέλει να κάνει το πρώτο της μπάνιο χωρίς μπρατσάκια, αλλά οι γονείς της φοβούνται να της το επιτρέψουν

4.            La Marelle (Laura De Baudringhien, 13’ )

Οι κάτοικοι ενός κτιρίου συγκεντρώνονται σε ένα στούντιο και να γνωριστούν μεταξύ τους και να μάθουν ο ένας από τον άλλο. Ένα ντοκιμαντέρ - κοινωνικό πείραμα που σχολιάζει μ' έναν αφαιρετικό τρόπο το πώς ζούμε στις σύγχρονες και απρόσωπες μεγαλουπόλεις

5.            Not today (Yagur Misirlioglu, 13’)

Έχοντας να διαχειριστεί δύο σπίτια, τρία παιδιά και τη μητέρα της με Αλτσχάιμερ, η Meryem, μια νταντά ανύπαντρη, δουλεύει σε μια μεσοαστική οικογένεια. Καθώς αντιμετωπίζεται ως μέλος της οικογένειας από το σπίτι στο οποίο εργάζεται, η Meryem οδηγείται στην ψευδαίσθηση ότι ανήκει πράγματι στην οικογένεια αυτή, κάτι που υποστηρίζεται περαιτέρω από τα βιβλία αυτοβοήθειας που έχει ανακαλύψει. Ακολουθώντας αυτές τις νέες διδασκαλίες, η Meryem αποφασίζει να επαναφέρει τις προτεραιότητές της στη ζωή, αλλά επιλέγει τη χειρότερη δυνατή ημέρα για να αναλάβει δράση

6.            The last party (Mateo Damiani, 20’)

Η Celeste και η Teresa είναι δύο αδερφές που ξανασμίγουν μετά από πολλά χρόνια. Η Celeste είναι μόνη και ανυπομονεί να πάει στο φεστιβάλ της πόλης της. Η Τερέζα πρέπει να πάει σε έναν γιατρό και θέλει να δανειστεί το βαν της Σελέστ. Αυτό θα δώσει την ευκαιρία στις δύο αδελφές να γνωριστούν πραγματικά και να αποκαλυφθεί ένα μυστικό μιας ολόκληρης ζωής

Ημέρα 1η Παρασκευή 22/9/2023 στις 20:00 στο cine ΑΕΛΛΩ, Ελ. Βενιζέλου 12 στη Ραφήνα

Σας περιμένουμε

Η είσοδος θα είναι ελεύθερη, χωρίς εισιτήριο, αλλά και με μια έκκληση από τους διοργανωτές για εθελοντική συνδρομή σε κουτί οικονομικής ενίσχυσης, τα έσοδα του οποίου θα διατεθούν στον αγώνα που διεξάγει το Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας για να εξασφαλίσει την ύπαρξή του κόντρα στα αντιπεριβαλλοντικά - και εν τέλει αναποτελεσματικά όπως έδειξαν οι πρόσφατες πλημμύρες στη Θεσσαλία - σχέδια εγκιβωτισμού, εγκλωβισμού και τελικής εξαφάνισής του. Διπλός είναι λοιπόν ο στόχος των διοργανωτών και ζητούν γι αυτό την αμέριστη στήριξή σας

Διόρθωση: Στην αφίσα της σημερινής ημέρας, ως σκηνοθέτης του «The last party” αναφέρεται λανθασμένα ο Riccardo Angelucci, αντί του ορθού Mateo Damiani

Η ταινία «Πρώτο Μπάνιο» του Αλέξανδρου Κωστόπουλου είναι μία από τις ταινίες που θα παιχτούν κατά τη διάρκεια της πρώτης ημέρας του 4^ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Ραφήνας. Πρόκειται για μια αλληγορία πάνω στον αποστασιοποιημένο τρόπο με τον οποίο η ελληνική κοινωνία - και γενικότερα οι δυτικές κοινωνίες – αντιμετωπίζουν το μεταναστευτικό πρόβλημα. Μια οικογένεια πηγαίνει για μπάνιο την τελευταία μέρα των καλοκαιρινών τους διακοπών. Η μικρή Μαργαρίτα θέλει να κάνει το πρώτο της μπάνιο χωρίς μπρατσάκια, αλλά οι γονείς της φοβούνται να της το επιτρέψουν

Ηθοποιοί: Μαργαρίτα Καλαματιανού, Πέτρος Λαγούτης, Δάφνη Αλεξάντερ

Σενάριο – Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Κωστόπουλος

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιώργος Φρέντζος

Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Δήμητρα Σουρλαντζή

Μοντάζ: Ιωάννα Σπηλιοπούλου

Πρωτότυπη Μουσική: Σπύρος Μπάκος

Ηχοληψία: Βασίλης Ηπειρώτης

Σχεδιασμός & Μίξη Ήχου: Στέλιος Κουπετώρης

Μακιγιάζ: Μελίνα Γλαντζή

Color Correction: Μάνος Χαμηλάκης

SFX: Γιώργος & Ρούλης Αλαχούζος

VFX: Παντελής Αναστασιάδης

Βοηθός Σκηνοθέτη: Γιώργος Βασσάλος

Σκριπτ: Έλενα Παπασταύρου

Σχεδιασμός αφίσας: Ανδρέας Βακαλιός

Διεύθυνση Παραγωγής: Δημήτρης Νάκος

Παραγωγή: Ιωάννα Σουλτάνη – SOUL Productions, Πάνος Μπίσδας - AUTHORWAVE, Αλέξανδρος Κωστόπουλος, με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου

International Sales: oriGine Films, France.

Την Κυριακή 24/9 και ώρα 7μμ, ο ανεξάρτητος συνδυασμός πολιτών «Γη & Ελευθερία» για τη Ραφήνα και το Πικέρμι διοργανώνει μουσική εκδήλωση αλληλεγγύης στους πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας

Στην εκδήλωση θα συγκεντρωθούν είδη που θα σταλούν στους πληγέντες στη Θεσσαλία και θα παραδοθούν σε ανθρώπους που έχουν εξασφαλισμένη τη δίκαιη διανομή τους. Η εκδήλωση θα γίνει στον πεζόδρομο της πλατείας Δημητρακού στη Ραφήνα 7 μμ -10 μμ

Τα είδη που θα συγκεντρωθούν είναι:

Συσκευασμένα τρόφιμα έτοιμα για κατανάλωση (κονσέρβες, φρυγανιές, παξιμάδια, μπισκότα, μπάρες δημητριακών, παστέλια, γάλα σε σκόνη...)

Είδη βρεφικής φροντίδας, πάνες, μωρομάντηλα, βρεφικά γάλατα και τροφές

Είδη ατομικής υγιεινής (σαμπουάν, σαπούνια, οδοντόκρεμες, οδοντόβουρτσες, σερβιέτες, πάνες ενηλίκων)

Αντισηπτικά, Αντικουνουπικά

Γαντια εργασίας και μιας χρήσης. Μασκες

Χαρτιά κουζίνας, χαρτιά υγείας

Σκούπες, φαράσια, σφουγγαρίστρες, απορρυπαντικά καθαρισμού, χλωρίνες, σακούλες σκουπιδιών

Παπούτσια, γαλότσες

Ξηρά τροφή για κατοικιδια

Σχολικά είδη

Ασβέστης

Κλινοσκεπάσματα, σεντόνια, μαξιλάρια, κουβέρτες. Ρούχα εποχικά (καθαρά και σε πολύ καλή κατάσταση). Εσώρουχα (καινούργια)

Τokakis ή What’s my name. Έτσι λέγεται η ταινία του Θάνου Τοκάκη, μία από τις ταινίες που θα δούμε στα πλαίσια του 4^ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Ραφήνας. Η ταινία αποτελεί μια σουρεαλιστική, σαρκαστική αλλά και αυτοσαρκαστική ματιά του σκηνοθέτη. Σαρκαστική απέναντι σε μια θλιβερή κοινωνία που ξέρουμε πως μας περιβάλλει αν δεν αποτελούμε κιόλας μέρος αυτής, αλλά και αυτοσαρκαστική απέναντι στον εαυτό μας που παλεύει πάσει θυσία να ξεχωρίσει και κυρίως να το επιδείξει

Στην ταινία, που απέσπασε το βραβείο σεναρίου στο 45ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, ο Θάνος Τοκάκης υποδύεται τον εαυτό του, ο οποίος ξεκινά μια stand up comedy περιοδεία στην επαρχία προκειμένου να αποδείξει πως είναι κάτι πολύ περισσότερο από το ρόλο με τον οποίο είχε ταυτιστεί στην προ 15ετίας τηλεοπτική του εμφάνιση.

Ο Θάνος Τοκάκης καταφέρνει τελικά να εντυπωσιάσει με το θάρρος του αυτοσαρκασμού και τη διεισδυτικότητα της ματιάς του σε μια πάσχουσα κοινωνία, να μας κάνει να γελάσουμε έστω και πικρά, αλλά και να μας συγκινήσει με την αφιέρωσή του στο τέλος της ταινίας. Μια αφιέρωση που μας κάνει βάσιμα να υποθέσουμε πως το τραγικό γεγονός που του σημάδεψε τη ζωή , ίσως να ήταν αυτό που τον έκανε να αναθεωρήσει τις ιδέες για το τι αξίζει σ’ αυτή την τόσο εύθραυστη και εφήμερη ζωή

Ο σκηνοθέτης: Ο Θάνος Τοκάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Ως ηθοποιός έχει συνεργαστεί με την Μικρή Πόρτα, το Θέατρο του Νότου (Αμόρε), το Δη. Πε. Θε. Σερρών, το Εθνικό Θέατρο, το Θέατρο Αλίκη, το Θέατρο Χορν, το Θέατρο της Οδού Κυκλάδων, τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών , το Μέγαρο Μουσικής, το Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας, το Δη.Πε.Θε. Κρήτης το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και το Θέατρο Τέχνης. Στο θέατρο έχει σκηνοθετήσει τη «Hannele» του Γκ. Χάουπτμαν στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, τον «Μαδαφάκα με το καπέλο» του Σ. Α. Γκίργκις στο θέατρο Skrow. Συμμετείχε σε τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές με σημαντικότερες την «Ευτυχία» του Α. Φραντζή, «Ενήλικοι στο δωμάτιο» του Κ. Γαβρά και «Το Θαύμα της Θάλασσας των Σαργασσών» του Σ. Τζουμέρκα. Είναι σεναριογράφος της μικρού μήκους ταινίας «Καουμπόης». Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Ηλεκτρονικής του Τ.Ε.Ι. Αθήνας. Το 2011 τιμήθηκε με το Βραβείο Χορν και το 2020 με το Βραβείο Β’ Ανδρικού ρόλου της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.

Από συνέντευξή του στο flix.gr διαβάζουμε:

Πώς επιλέξατε το θέμα της ταινίας σας, ποια ήταν η αρχική ιδέα, ποια η ανάγκη να αφηγηθείτε αυτή την ιστορία;

Η αρχική ιδέα της ταινίας ήταν μια τηλεοπτική σειρά υβριδικού τύπου, κάτι ανάμεσα σε ντοκιμαντέρ και μυθοπλασία, στην οποία θα έκανα πραγματικές αποτυχημένες παραστάσεις stand up comedy στην επαρχία. Αυτή η ιδέα -παρότι διασκεδαστική για μένα- δεν μπορούσε να πάει παραπέρα κι έτσι μετουσιώθηκε σε ταινία μυθοπλασίας. Ένα mockumentary που την κάμερα την κρατάει ο ίδιος ο εαυτός του πρωταγωνιστή ο οποίος θέλει πάσει θυσία να φτάσει στην αναγνώριση θεωρώντας πως η επιτυχία είναι μονόδρομος στη ζωή του ανθρώπου. Αυτό είναι ένα προσωπικό μου βασανιστήριο και το οποίο πιστεύω πως βιώνει ο κάθε σύγχρονος άνθρωπος, πιεσμένος από κοινωνικές νόρμες που τον αναγκάζουν να πρέπει να γίνει «ο καλύτερος» απ’ όλους. Γράφοντας την ταινία, ουσιαστικά αντιλαμβανόμουν ταυτόχρονα τι είναι αυτό που με βασανίζει και γι’ αυτό άργησα να καταλήξω στο φινάλε, αφού δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω ακριβώς για να ξεπεράσω τους δικούς μου εφιάλτες.

Σε άλλη συνέντευξη που έδωσε στη lifo.gr διαβάζουμε:

- Βρέθηκες στο «50-50» και έγινες αμέσως γνωστός. Αυτό το ζήτημα επανεξετάζεις και στην ταινία σου, ας πούμε τον εαυτό που κουβαλάς από το παρελθόν.

Για μένα το «50-50» ήταν ένα turning point. Ήμουνα με το ένα πόδι έξω και με το άλλο μέσα. Ήθελα την αναγνωρισιμότητα, από την άλλη ένιωθα ενοχές γιατί ήθελα να είμαι και κουλτουριάρης και δεν ήξερα πού ανήκω, υπήρχε διχασμός.

— Ένιωθες ότι ή η μια ή η άλλη πλευρά δεν σε αποδέχεται;

Πάντα. Υπήρχε η μη αποδοχή μέσα μου. Είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ψυχολογίας μου η αποδοχή, είναι κάτι βαθιά ψυχολογικό, γι' αυτό και ένα κομμάτι της ταινίας έχει να κάνει με την αποδοχή. Ήθελα να με αγαπάνε όλοι, να είμαι αποδεκτός από όλους και έψαχνα τρόπους να γίνω αποδεκτός στους άλλους.

— Τι συμβαίνει σε αυτήν τη διαδρομή;

Χάνεις την ουσία των πραγμάτων.

— Πόσο πολύ αγάπησες τον εαυτό σου ως χαρακτήρα της ταινίας;

Μου αρέσει αυτό το θέμα του αυτοσαρκασμού και της αυτοξεφτίλας, με γοήτευε αυτό το είδος πάντα στο βρετανικό χιούμορ, αυτό είναι το αποκούμπι μου. Ο Ρίκι Ζερβέ, ο Πίτερ Σέλερς, ο Άλεκ Γκίνες και το «Fleabag», αυτά ήταν το σχολείο μου, όταν είδα το «Office» άνοιξε ένας καινούργιος κόσμος, ανακουφίστηκα. Ήθελα να ταυτιστεί ο θεατής με αυτόν τον άνθρωπο που πάει να πείσει ότι αξίζει κάτι παραπάνω από αυτό που αξίζει.

— Αυτή η «απόδειξη» καθορίζει το επάγγελμά σου;

Εγώ το βλέπω σε όλα τα επαγγέλματα, στο δικό μας επάγγελμα υπάρχει η άμεση ανταπόκριση. Καθορίζει και τη ζωή μας, προσπαθούμε να ζήσουμε για λάθος λόγους, σαν να υπάρχει ένα πέπλο που καλύπτει αυτά που θέλουμε να ζήσουμε και προσπαθούμε να δούμε τι είναι αυτό που θα μας κάνει ξεχωριστούς.

Το «ξεχωριστός» είναι μια λέξη πολύ σημαντική στην ταινία, το να είμαστε ξεχωριστοί είναι κάτι που ξεκινάει από την οικογένεια και το σχολείο. Και συνεχίζεται εσαεί. Γι' αυτό έχει ανάγκη ο άνθρωπος να βγάλει μια φωτογραφία σε μια παραλία, δεν αισθάνεται την ανάγκη να το ζήσει πραγματικά, όσο να το δείξει. Δεν έχει ανάγκη να γνωριστεί, να εμβαθύνει, να κάνει σεξ με τον άλλο τελικά, αλλά να έχει χιλιάδες «φίλους» στα σόσιαλ.

Σκηνοθεσία, Σενάριο : Θάνος Τοκάκης

Φωτογραφία: Σίμος Σαρκετζής

Μοντάζ – Editing: Γιώργος Γεωργόπουλος

Πρωτότυπη Μουσική : Νίκος Παπαϊωάννου

Ήχος: Φώντας Κοντόπουλος

Σχεδιασμός Ήχου : Δημήτρης Μυγιάκης

Σκηνικά Πηνελόπη Βαλτή

Κινούμενα Σχέδια : Νίκος Κέλλης

Ερμηνευτές : Θάνος Τοκάκης, Κωνσταντίνος Βασιλάκης , Παναγιώτης Μουντάκης , Μιχάλης Μωράγιαννης , Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος, Αθανάσιος Θρουβάλας

Παραγωγή – Production: Μαρίνα Δανέζη, Τάσος Κορωνάκης

Μία από τις ταινίες που θα παίξουν κατά τη διάρκεια της πρώτης ημέρας του 4ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Ραφήνας είναι η ταινία «Να τους διαβάσω ποιήματα (To read them poets)» του Αλέξη Χατζηγιάννη που βασίζεται στο ομώνυμο διήγημα του Γιώργου Σκαμπαρδώνη. Η ταινία είναι ένα road trip ενός οδηγού νταλίκας και ενός ποιητή που γνωρίζονται σε ένα μπαρ και ξεκινούν ένα ταξίδι που τους οδηγεί σε μια παράδοξη και επικίνδυνη βραδιά ποίησης στη μέση του πουθενά. Τους δύο βασικούς ρόλους της ταινίας ερμηνεύουν ο Γιώργος Κάτσης και Δημήτρης Καπετανάκος.

Ηθοποιοί: Γιώργος Κατσής | Δημήτρης Καπετανάκος | Σοφία Φίλωνος και ο Φου

Σενάριο - Σκηνοθεσία: Αλέξης Χατζηγιάννης

Συνεργάτες Σεναρίου: Βαγγέλης Χατζηγιάννης, Δημήτρης Καπετανάκος, Γιώργος Κατσής

Παραγωγή: Art Renegade & Χρήστος Πυθαράς με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου

Διεύθυνση Παραγωγής: Γιώργος Καραλιάς

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιούρι Χαριτίδης

1st A.C.: Νίκος Σέμπος

Βοηθός Σκηνοθέτη: Νεφέλη Οικονόμου-Πάντζου

Σκριπτ: Βασίλης Καλέμος

Ηχοληψία: Άρης Παυλίδης

Boom Operator: Δήμητρα Ξερούτσικου

Μοντάζ: Γιώργος Γεωργόπουλος

Μιξάζ και Sound Design: Στέλιος Κουπετώρης

Εταλονάζ: Μάνθος Σάρδης

DCP Authoring: Γιώργος Ταμπακάκης

Visual Effects: Παντελής Αναστασιάδης

Πρωτότυπη Μουσική: Βαγγέλης Χατζηγιάννης & JESVS LO5T

Σκηνικά & Κοστούμια: Σοφία Βάσο

Βοηθός Ενδυματολόγου: Αναστασία Γκιουζέλη

Μακιγιάζ: Όλγα Πάτσιου

Location Scout: Μανόλης Κριτσοτάκης

Βοηθοί Παραγωγής: Γιάννης Θεοδωρόπουλος, Μανόλης Κριτσοτάκης, Γιώργος Τσεσμεντζής

Γραφιστικά και Σύνθεση αφίσας: Δημήτρης Στεφανάκης

Υποτιτλισμός: Φωτεινή Δράκου

Trailer editing : Μάνος Μακρυγιαννάκης

https://www.ertnews.gr/eidiseis/politismos/aylaia-gia-to-international-micro-m-festival-2022-se-ennea-poleis/

Μία ακόμη ταινία που θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε στο 4ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Ραφήνας είναι το «5 pm seaside» του Αυστριακού σκηνοθέτη Βάλεντιν Στέισκαλ , που απέσπασε το μεγάλο βραβείο του Φεστιβάλ, το «Χρυσό Διόνυσο». Στα 40α γενέθλιά του, ο Νίκος, ένας µοναχικός οδηγός φορτηγού, φτάνει σε µια αποµακρυσµένη παραλία για να συναντήσει το Χρήστο, που έχει να τον δει από το στρατό. Εκεί, μέσα από μια περίεργη τελετουργία, οι δύο άνδρες έρχονται κοντά. Πρόκειται για μια ευαίσθητη ταινία που καταφέρνει να αποδώσει με λιτό τρόπο και πειστικότητα τον πληγωμένο εσωτερικό κόσμο των ηρώων της που δεν μπορούν να εκφράσουν αυτό που νιώθουν και δε θα το τολμήσουν ποτέ.  

Ο σκηνοθέτης: O Βάλεντιν Στέισκαλ είναι σκηνοθέτης και κινηματογραφιστής από την Αυστρία. Εργάζεται στον κινηματογράφο, στο θέατρο και στη διοργάνωση φεστιβάλ. Το 2019 μετακόμισε στην Αθήνα, για τις ανάγκες της παραγωγής της μικρού μήκους ταινίας του «5pm Seaside», η οποία έκανε πρεμιέρα το 2022 στο φεστιβάλ του Κλερμόν Φεράν.

Σε συνέντευξή του στο fix.gr απαντά:

Πώς επιλέξατε το θέμα της ταινίας σας, ποια ήταν η αρχική ιδέα, ποια η ανάγκη να αφηγηθείτε αυτή την ιστορία;

Καθώς έκανα ωτοστόπ στην Ελλάδα, γνώρισα έναν οδηγό φορτηγού και οι ιστορίες που μοιράστηκε μαζί μου είχαν ισχυρό αντίκτυπο πάνω μου. Πριν από δεκαπέντε χρόνια ήταν ερωτευμένος με το φίλο του στον στρατό, αλλά από τότε δεν μπορούσε να μιλήσει με κανέναν γι' αυτό. Απομονώθηκε για να προστατεύσει αυτή την πολύτιμη μνήμη από το εχθρικό περιβάλλον στο οποίο ζούσε. Όμως, όντας «παγιδευμένος» στο φορτηγό του για πολλά χρόνια, πάλευε επίσης να απελευθερωθεί από αυτό. Παρόλο που ζω μια πολύ διαφορετική ζωή, ταυτίστηκα πολύ με τις ανάγκες του. Η ιδέα για την ταινία ξεκίνησε με την επιθυμία να ξεφύγουμε από την απομόνωση.

Γιατί πιστεύετε ότι στη δική μας εποχή είναι σημαντική η συζήτηση για το φύλο, τον περιορισμό και την απελευθέρωσή του;

Οι cis άνδρες, που για να αντισταθμίσουν την ανικανότητά τους ν' αγαπήσουν, καταστρέφουν ό,τι δεν μπορούν να ελέγχουν, είναι ένα ζήτημα χωρίς χρονικό προσδιορισμό. Γι' αυτό τόσα πολλά πράγματα γύρω μας είναι σε κακά χάλια. Υπάρχει μια δυνατή κι εμπνευστική κοινότητα από queer και φεμινίστριες/φεμινιστές που ήδη εδώ και καιρό κάνει σοβαρά βήματα προς την αλλαγή. Αλλά δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά που «εμείς» οι cis άνδρες πρέπει να κάνουμε σ' εμάς τους ίδιους. Από την πολύ προσωπική μου εμπειρία έχω δει πώς μπορώ να έχω τοξική συμπεριφορά. Οχι από κακή πρόθεση, αλλά από άγνοια της προνομιακής θέσης μου. Κι αυτό δεν είναι καλύτερο: τελικά η ανάλυση υπάρχει, χάρη στους ανθρώπους που πάλεψαν πολύ γι' αυτή.

Ηθοποιοί: Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, Κίμωνας Κουρής

Σκηνοθεσία: Valentin Stejskal

Σενάριο: Valentin Stejskal, Γλυκερία Πατραμάνη

Παραγωγοί: Alisa Frischholz, Iωάννα Πετειναράκη, Valentin Stejskal, Samir Ljuma

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Samir Ljuma MSC

Μοντέρ: Martin Ivanov

Creative Supervisor: Ferdinand Waas

Production Design & Κοστούμια: Δήμητρα Σουρλαντζή

Ήχος: Στέλιος Κουπετώρης

Sound Design & Re-Recording Mixer: Fabio Schurischuster

Διεύθυνση Παραγωγής: Πολύμνια Παπαδοπούλου – Σαρδέλη

Βοηθοί Παραγωγής: Βαγγέλης Παναγιωτόπουλος, Κωστής Ευγενιτάκης

Α’ Βοηθός σκηνοθέτη: Όλια Βερροιοπούλου

Σκριπτ: Αγγελική Αρβανίτη

Α’ βοηθός κάμερα: Nikolaus Unger

Β’ βοηθός κάμερα

DIΤ: Valentin Bürgschwendtner

Ηλεκτρολόγος: Manuel Prett

Boom operator: Παναγιώτης Μυλωνάς

Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Flora Hogrefe

Μακιγιέζ: Βασιλική Κήτα

Color Grading: Andi Winter

VFX: Markus Seereiter

Post Production: Henx, Nils Kaltschmidt, Vincent Seidl, Die Mischerei, Namen

Σχεδιασμός αφίσας: Ferdinand Waas, Hannah Schleifer

Μετάφραση & Υποτιτλισμός: Authorwave

Making Of: Jonathan Arnould

Χορογράφος Μάχης: Νίκος Ιωαννίδης

Catering: Anja Stejskal, Vasiliki Kyriakouli

Υποβρύχιες λήψεις: Μάριος Ζέρβας

Με την υποστήριξη των: BMKÖS - Bundesministerium für Kunst, Kultur, öffentlichen Dienst und Sport, CINE ART, Stadt Wien Kultur, FAMA - Fachverband der Film- und Musikwirtschaft, Wirtschaftskammer Österreich, Österreichische Botschaft Athen, ÖH – Sonderprojekt

https://flix.gr/articles/drama-ffest-2022-5pm-seaside.html

https://flix.gr/news/drama-ffest-2022-5pm-seaside-valentin-stejskal-interview.html

https://www.ertnews.gr/roi-idiseon/45o-festival-dramas-i-tainia-quot-5-m-m-paralia-quot-apespase-ton-chryso-alexandro-analytika-ta-vraveia/

Μία ακόμη ταινία που θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε στο 4^ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Ραφήνας είναι το «No tomorrow» της Αμέρισσας Μπάστα, που προς μεγάλη έκπληξη των κινηματογραφόφιλων, πήρε μόνο το Βραβείο της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών (ΟΚΛΕ) , ενώ ήταν η ταινία που είχε προκαλέσει τη μεγαλύτερη αίσθηση και τις περισσότερες συζητήσεις στο κοινό του φεστιβάλ

Είναι μια ταινία που βλέπει πίσω από την επίπλαστη φανταχτερή βιτρίνα, χωρίς υπερβολές και χωρίς μελό. Κάποτε αυτό τον κόσμο θα τον αποκαλούσαμε κοινωνικό περιθώριο. Πλέον δεν είναι καθόλου περιθώριο, είναι ένας ολόκληρος κόσμος που μεγαλώνει συνεχώς. Από κει και πέρα, υπάρχουν οι επιλογές του καθενός, οι συνέπειες και η διαχείρισή τους. Για τον πρωταγωνιστή της ταινίας όλα πρέπει να γίνουν σήμερα, το αύριο δεν υπάρχει γι’ αυτόν

Η σκηνοθέτης: Η Αμέρισσα Μπάστα ζει στην Αθήνα και εργάζεται στο χώρο της Επικοινωνίας και των Εκδόσεων. Έχει σπουδάσει Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και έχει Master στην Πολιτιστική Διαχείριση, ενώ αυτό το διάστημα φοιτά στο Μεταπτυχιακό Δημιουργικής Γραφής και Σεναρίου του ΑΠΘ. Ασχολείται με τη σκηνοθεσία και τη συγγραφή σεναρίου από το 2010, έχοντας ολοκληρώσει 7 ταινίες μικρού μήκους που έχουν προβληθεί και βραβευθεί σε Ελληνικά και διεθνή φεστιβάλ, καθώς κι ένα ντοκιμαντέρ.

Η φιλμογραφία της : «Ομπρέλα», δράμα ( 13’, 2018), «Χρήστος και Δήμητρα», κωμωδία (13΄, 2015), «Εβίβα», κωμωδία ( 16΄, 2014), «Ο Χριστός σταμάτησε στου Γκύζη», δράμα ( 11΄, 2013), «H Στέλλα και εγώ», κωμωδία (4.30΄, 2012), «Μονάδα», επιστημονικής φαντασίας ( 13΄, 2010)

Σε συνέντευξή της στο flix.gr απαντά στην ερώτηση πώς επέλεξε το θέμα της ταινίας της, ποια ήταν η αρχική ιδέα και ποια ήταν η ανάγκη της να αφηγηθεί αυτή την ιστορία;

Το «Όχι Αύριο» ως ιδέα βασίστηκε σε μια σύνθεση προσωπικών αφηγήσεων των εμπειριών κοντινών μου ανθρώπων και λογοτεχνικών και κινηματογραφικών επιρροών. Βρήκε έκφραση στο πρόσωπο του πρωταγωνιστή, του Νικολάκη Ζεγκίνογλου, πάνω στον οποίο τελικά και γράφτηκε. Παρακολουθούμε ένα 24ωρο από τη ζωή του, μέσα στο οποίο λόγω της πίεσης του χρόνου όλα βιώνονται πιο έντονα, γίνονται πιο διαυγή και ταυτόχρονα δραματικά. Είναι μια ταινία που μιλάει για τις επιλογές και τα συνεπακόλουθά τους. Ο κεντρικός ήρωας μέσα σε αυτό το στενό περιθώριο προσπαθεί να αναθεωρήσει τη ζωή του, να σώσει ό,τι σώζεται, τολμά να διεκδικήσει και να ονειρευτεί.

Ηθοποιοί: Νικολάκης Ζεγκίνογλου, Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Γιάννης Τσορτέκης, Σταύρος Τσουμάνης, Κωνσταντίνος Σειραδάκης, Ναταλία Swift

Σκηνοθεσία-σενάριο : Αμέρισσα Μπάστα

Παραγωγός: Ιωάννα Σουλτάνη

Παραγωγή: Soul Productions με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού-ειδικό πρόγραμμα ενίσχυσης covid-19 με την υποστήριξη της Περιφέρειας Αττικής , συμπαραγωγοί: Vincent Michaud (2 Hérons Production), Πάνος Μπίσδας (Authorwave), Κώστας Ταγκαλάκης-Θέλγια Πετράκη (Topspot)

Εxecutive & line producer: Δημήτρης Νάκος

Διεθνείς πωλήσεις: Premium Films

Διεύθυνση φωτογραφίας: Γιώργος Βαλσαμής

Μοντάζ: Πάνος Βουτσαράς

Σκηνικά: Κυριακή Τσίτσα

Κοστούμια: Boudoir Team (Σοφία Κοτσίκου, Κατερίνα Χαλιώτη, Τάσος Δήμας)

Ήχος: Στέφανος Ευθυμίου

Make-up artist&hair styling: Εύη Ζαφειροπούλου

Σχεδιασμός ήχου: Βάλια Τσέρου

Μίξη ήχου: Κώστας Βαρυμποπιώτης

Εργαστήρια εικόνας: Authorwave

Color grading: Μάνος Χαμηλάκης

Σχεδιασμός τίτλων & αφίσας: Παντελής Αναστασιάδης

Η ταινία Kiddo του Μιχάλη Κίμωνα απέσπασε τον Αργυρό Διόνυσο– Βραβείο Σκηνοθεσίας Τώνια Μαρκετάκη στο 45ο Φεστιβάλ Δράμας καθώς επίσης και το Βραβείο Σκηνογραφίας (Εύα Γουλάκου) και το Βραβείο Σχεδιασμού Μακιγιάζ, Κομμώσεων και Ειδικών Εφέ( Ιωάννα Λυγίζου – μακιγιάζ και Μιχάλης Γκιόγκας - ειδικά εφέ)

Τέσσερεις έφηβοι ερμηνεύουν την ιστορία διάλυσης δύο μεσήλικων ζευγαριών σε μια ταινία δωματίου που καθηλώνει με το ρυθμό της και τις ανατροπές

Ο σκηνοθέτης: Ο Μιχάλης Κίμωνας γεννήθηκε το 1992. Είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου (2013) και της SAE Athens Digital Filmmaking (2016). Ως ηθοποιός, έχει συνεργαστεί με μερικούς από τους πιο διακεκριμένους Έλληνες σκηνοθέτες στο θέατρο και τον κινηματογράφο, συμπεριλαμβανομένων των Σ. Τζουμέρκα, Χ. Πασσαλή, Αγγ. Παπούλια, Ε. Λυγίζο, Δ. Καραντζά κ.α. Ως σκηνοθέτης, η εμπειρία του περιλαμβάνει μικρού μήκους ταινίες, μουσικά και προωθητικά videos, και κάλυψη θεατρικών παραστάσεων.

Σε συνέντευξη που έδωσε στο rednblack, ο Μιχάλης Κίμωνας απαντά:

Αρχικά συγχαρητήρια για τα βραβεία και για να ξεκινήσουμε πες μας δυο λόγια για την ταινία

Η ταινία είναι μια κωμωδία για τέσσερις εφήβους εγκλωβισμένους μέσα σε μια αφήγηση για δύο μεσήλικα ζευγάρια καθώς ρέπουν προς την εντροπία. Μια δραματική sitcom.

Τι σε έκανε να καταπιαστείς με το συγκεκριμένο θέμα; Πως σου ήρθε η ιδέα; Ποιος ήταν ο βασικός σου στόχος;

Η ιδέα προέκυψε αρκετά χρόνια πριν, σε μια περίοδο κατά την οποία αισθανόμουν περισσότερο γέρος και παιδί, παρά ενήλικας. Σαν να κατοικούσα περισσότερο στο μέλλον και το παρελθόν, παρά στο παρόν. Μια ενδιάμεση περιοχή αμηχανίας και αποστασιοποίησης. Προέκυψε έτσι η έννοια της «χαμένης αμεσότητας», όπως πολύ εύστοχα έχει γράψει ο Κωστής Παπαγιώργης. Είναι μια μεταμοντέρνα ταινία για το μεταμοντέρνο σώμα. Αν ο τίτλος της ταινίας δεν ήταν KIDDO, θα ήταν ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ & ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ: ΑΝΤΙ-ΟΙΔΙΠΟΥΣ (σημ. βιβλίο των Gilles Deleuze & Felliz Gouattari). Ήθελα να καταφερθώ κατά της δυτικής πνευματικότητας, κατά της ψυχανάλυσης και της συγκρότησης της ταυτότητας. Εκείνον τον καιρό ήθελα να μιλήσω για την δύναμη του σώματος. Την υπεροχή της σωματικής ανάγκης επί του κοινωνικού γίγνεσθαι. Για να μην μπουρδολογίσω άλλο, στόχος μου ήταν να φτιάξω μια σύντομη και διασκεδαστική ταινία με φιλοσοφικές-υπαρξιακές προεκτάσεις. Όποιος θέλει γελάει κι όποιος θέλει κλαίει. Προσπάθησα πάνω από όλα να μην είναι βαρετή

Ηθοποιοί: Ανδρέας Καρτσάτος, Σοφία Σιμόνι, Αννα Δανάη Ραπτοπούλου, Σπύρος Κουνάδης

Σενάριο - Σκηνοθεσία: Μιχάλης Κίμωνας

Παραγωγή: Φαίδρα Βόκαλη, Μίνα Ντρέκη

Συμπαραγωγή: Ρομάννα Λόμπατς, Paul Typaldos

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιώργος Καρβέλας

Σκηνικά & Κοστούμια: Εύα Γουλάκου

Μοντάζ: Στάμος Δημητρόπουλος

Μουσική: The Boy

Sound Design: Λέανδρος Ντούνης

Supervisor Sound Editor & Μίξη: Παναγιώτης Παπαγιαννόπουλος

Colour Grading: Άγγελος Μάντζιος

Βοηθός Σκηνοθέτη: Φαίδρα Τσολίνα

Διεύθυνση Παραγωγής: Ευθύμης Μιχελουδάκης

Μακιγιάζ & Σχεδιασμός Κομμώσεων: Ιωάννα Λυγίζου

SFX & Prosthetics: Πάνος Κονδύλης

Casting: Ready2cast

Script: Νεφέλη Ράπτη

Graphic Design: Βαγγέλης Μαρτίνος

Sales Agent: Juliette Louchart

Μυθοπλασία – Fiction – 2022

Διάρκεια: 12’

https://flix.gr/articles/drama-ffest-2022-kiddo.html

https://www.rednblack.gr/afieromata/disff45-synentefxi-me-ton-skinotheti-tou-kiddo-michali-kimona/

Η ταινία «Toxic Magnus» του Νάσου Γκατζούλη απέσπασε το βραβείο ντοκιμαντέρ στο 45ο Φεστιβάλ Δράμας, χωρίς να είναι ακριβώς ντοκιμαντέρ. Η ταινία περιγράφει με έναν ιδιαίτερο τρόπο την άρρωστη σχέση του πρωταγωνιστή με τον πατέρα του. Μια σχέση που δεν είναι αυτή που φαίνεται προς τα έξω και που το ίδιο το θύμα της αδυνατεί να την ερμηνεύσει και την απωθεί. Μια σχέση που σημάδεψε τη ζωή του πρωταγωνιστή ωθώντας τον στην αυτοκαταστροφή και στην απόπειρα αυτοκτονίας. H ταινία δεν είναι ακριβώς ντοκιμαντέρ, μιας και όπως προαναφέραμε, όλα τα παραπάνω περιγράφονται με έναν ιδιαίτερο και πολλές φορές ξεκαρδιστικό τρόπο, κόντρα στη δραματικότητα των λεγομένων

O σκηνοθέτης : Ο Νάσος Γκατζούλης σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Δημόσια Διοίκηση στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών (MFA) στη σκηνοθεσία από το American Film Institute. Δουλεύει στο Λος Άντζελες ως σκηνοθέτης και μοντέρ σε διαφημιστικά και βίντεο κλιπ. Οι μικρού μήκους ταινίες του έχουν συμμετάσχει σε πολλά φεστιβάλ ανά τον κόσμο

Η φιλμογραφία του περιλαμβάνει τις εξής ταινίες : 2006 Μέρες (μμ), 2009 Human (μμ), 2013 Swordfights (μμ), 2016 Tim of the Jungle (μμ), 2019 Keygrip (μμ), 2022 Toxic Magnus (μμ)

Σε συνέντευξη που έδωσε στο https://flix.gr/articles/drama-ffest-2022-toxic-magnus.html   και στην ερώτηση ποια ήταν η ανάγκη να κάνει αυτή την ταινία, ο Νάσος Γκατσούλης είπε:

“Εγώ και ο διευθυντής φωτογραφίας, ο Γιέσπερ, αποφασίσαμε να γυρίσουμε κάποιο βίντεο/φιλμ ως μέρος ταξιδιού μου στην Κοπεγχάγη χωρίς να γνωρίζουμε αν θα είναι μικρού μήκους, βίντεο κλιπ ή κάτι experimental εικαστικό. Στην αναζήτησή του τι θα είναι αυτό που θέλουμε να γυρίσουμε, αναφέρθηκε ένα άρθρο σύμφωνα με το οποίο ένας πολύ σημαντικός λόγος για τον μεγαλύτερο αριθμό αυτοκτονιών ανδρών έναντι γυναικών σε έρευνα που έγινε σε Σκανδιναβικές χώρες, είναι η πίεση που ασκεί με πάρα πολλούς τρόπους στους άντρες η κουλτούρα του toxic masculinity. Στη συνέχεια της αναζήτησης μας για το τι θελουμε να φτιάξουμε, ο Γιέσπερ κάποια στιγμή μου ανέφερε τον φίλο του Μάγκνους και την ιστορία της ζωής του. Τοτε συνειδητοποίησα ότι πρώτον είχαμε ένα ζωντανό παράδειγμα/απόδειξη της παραπάνω θεωρίας, δεύτερον μια πολύ ενδιαφέρουσα και απρόβλεπτη ιστορία και τρίτον ένιωσα μια προσωπική σύνδεση και ταύτιση με την πορεία αυτού του ατόμου. Κι έτσι αποφάσισα ότι αυτό που θα κάνουμε θα είναι μεν εικαστικό αλλά ντοκιμαντέρ”

Σκηνοθεσία: Νάσος Γκατζούλης

Σενάριο: Νάσος Γκατζούλης, Magnus Gudmansen

Διεύθυνση φωτογραφίας: Jesper Duelund Hansen

Μοντάζ: Νάσος Γκατζούλης

Ήχος: Νάσος Γκατζούλης

Μουσική: Bjorn Svin, Beatworms

Ηθοποιοί: Magnus Gudmansen

Παραγωγοί: Νάσος Γκατζούλης

Φορμάτ: DCP

Χρώμα: Έγχρωμο

Χώρα Παραγωγής: Ελλάδα

Διάρκεια:10΄

Επικοινωνία: Νάσος Γκατζούλης (Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.)

Βραβεία/Διακρίσεις: Βραβείο Ντοκιμαντέρ Εθνικό Διαγωνιστικό