Ο λόγος που δημοσιεύουμε το δελτίο τύπου του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας είναι τα όσα λαμβάνουν χώρα με τις υπηρεσίες πρασίνου των δήμων, οι οποίες είτε από αδιαφορία είτε από ανεπάρκεια, ευθύνονται για τις άπειρες βάναυσες επεμβάσεις πάνω στο αστικό πράσινο. Με αιχμή του κακόμορφου δόρατος την κατακρεούργηση (αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον όρο) των δέντρων.

Αφού το επιμελητήριο αναγνωρίζει την αύξηση των παραπόνων που φτάνουν σε αυτό, σχετικά με τη βάναυση διαχείριση του αστικού πρασίνου, δίνει στοιχεία και κανόνες που πρέπει να ακολουθούνται. 

Το δελτίο είχε διανεμηθεί στις 24/5/2022. Το κοινοποιούμε με την ευχή να μη ξανακούσουμε από στόμα δημάρχου ή και αρμοδίου υπηρεσίας πρασίνου, την φοβερή ατάκα "Α! οι ευκάλυπτοι έτσι κλαδεύονται" θέλοντας να δικαιολογήσει εγκληματικές, βαθύτατες κλαδεύσεις (και εκτός εποχής). Να δικαιολογήσει τα προφανώς αδικαιολόγητα και δείγματα κακής δουλειάς που είτε δεν ελέγχεται είτε ελέγχεται "για τα μάτια". Σημειώνουμε εδώ πως η ασχετοσύνη (ακόμα και η ανοησία) πλεονάζουν και σε πολλούς διαδικτυακούς απολογητές των εγκλημάτων αυτών, αλλά οι απολογητές και οι απολογήτριες έχουν τέτοιο λόγο που φωνάζει από την αρχή πως πρόκειται για ανθρώπινα bots στην υπηρεσία του πράσινου δημαρχιακού πλυντηρίου. Συνεπώς δεν μας απασχολούν.

Τώρα περιμένουμε από το επιμελητήριο να υλοποιήσει αυτά που προγραμματίζει και από τους δήμους να έχουν το φιλότιμο να παραδεχτούν τα εγκληματικά λάθη τους (ή και την πλημμελή επίβλεψη των εργασιών τους) και να οργανώσουν την κατάρτιση και ενημέρωση του προσωπικού τους, μαζί με την αυστηροποίηση της επίβλεψης των εργολάβων πρασίνου τους οποίους χρησιμοποιούν.

Ακολουθεί το Δελτίο Τύπου του ΓΕΩΤΕΕ (οι τονισμοί των γραμματοσειρών και οι υπογραμμίσεις δικές μας). Στο τέλος δίνεται και το σχετικό PDF για μεταφόρτωση ή κάθε νόμιμη χρήση, ανεξάρτητα.

Δ Ε Λ Τ Ι Ο Τ Υ Π Ο Υ
Σχετικά με κλαδέματα αστικού πρασίνου

Το Παράρτημα Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας γίνεται συχνά αποδέκτης παραπόνων των πολιτών σχετικά με τη διαχείριση του αστικού πράσινου και μάρτυρας μιας νέας πρακτικής που δεν συνάδει με διαχείριση βιολογικού υλικού από εξειδικευμένο προσωπικό. Υπάρχει πλέον πλούσιο υλικό που καταδεικνύει πλήθος λανθασμένων παρεμβάσεων κλαδέματος σε δένδρα και θάμνους του δημόσιου χώρου. Διαπιστώνεται δηλαδή, σε πολλές περιπτώσεις στην περιοχή ευθύνης των ΟΤΑ και της Περιφέρειας Αττικής, μη ορθολογικό κλάδεμα των αστικών δένδρων, όπως επίσης και άκαιρη παρέμβαση σε αυτά.

Οι πρακτικές αυτές σε κάποιες περιπτώσεις είναι αναγκαίες, προκειμένου να αντιμετωπιστούν σημαντικά προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί από έλλειψη σχεδιασμού, φύτευση ακατάλληλων φυτικών ειδών σε συγκεκριμένες θέσεις και έλλειψη της συστηματικής διαχείρισης των αστικών δέντρων. Η διασφάλιση της κυκλοφορίας και της ακεραιότητας των πεζών, των διερχόμενων ή σταθμευμένων οχημάτων αλλά και των υποκείμενων κατασκευών και αντικειμένων, υποδεικνύει ορισμένες φορές την ανάγκη αυστηρών κλαδεύσεων, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις είναι αναγκαία η απομάκρυνση ακατάλληλων δέντρων και η αντικατάστασή τους με νέα είδη που ενδείκνυται για τις συγκεκριμένες θέσεις. Το πλήθος όμως των σχετικών λανθασμένων χειρισμών δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με όρους δημοσίου συμφέροντος.

Γενικά, τα δένδρα στον αστικό ιστό είναι, πέραν των άλλων και στοιχείο περιβαλλοντικής βελτιώσεως της πόλης, ώστε αυτή να μπορεί καλύψει τις ανάγκες υγιεινής διαβίωσης των πολιτών. Συμβάλουν με τρόπο καθοριστικό και αναντικατάστατο στην ποιότητα ζωής των πολιτών. Η συμβολή των δένδρων στο αστικό και κοινωνικό περιβάλλον δεν είναι πολυτέλεια, αλλά απαραίτητο συστατικό βιωσιμότητας. Επίσης, ως ζωντανοί και δυναμικοί οργανισμοί έχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που ποικίλουν ανά φυτικό είδος. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο διαχειρίζονται από ειδικευμένους επιστήμονες ή τεχνικούς με γεωτεχνική γνώση και εμπειρία, που παρέχεται μέσω πολυετών προγραμμάτων σπουδών. Δεν νοείται τη στιγμή που δαπανώνται μεγάλα ποσά εθνικών και κοινοτικών πόρων για την συνεχή προσαρμογή των δήμων της Αττικής στις συνθήκες της κλιματικής αλλαγής, το αστικό πράσινο να διαχειρίζεται με αυτό τον τρόπο, ενώ είναι ο κύριος παράγοντας ανάσχεσης της υπερθέρμανσης.

Η Ελλάδα και ειδικότερα η Αττική και οι περισσότεροι δήμοι της, είναι εδώ και δεκαετίες ουραγός στην αναλογία πράσινου ανά κάτοικο σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτή η θέση θα έπρεπε να οδηγεί στην, με κάθε τρόπο, προσπάθεια ενίσχυσης του αστικού πράσινου και της επέκτασής του, όπου είναι δυνατό. Αντίθετα, γινόμαστε μάρτυρες, ειδικά τα τελευταία χρόνια, μιας διαχείρισης που δεν ικανοποιεί τις ανάγκες αυτού του πολύτιμου παράγοντα για τη διαβίωση των πολιτών.

Ο ΠΟΥ (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας) εκτός από το να παρακολουθεί και να ενημερώνει για την πορεία της COVID-19 στον κόσμο και να εκδίδει οδηγίες που στη συνέχεια τος αναθεωρεί, έχει κατά καιρούς εκδώσει και χρήσιμες νόρμες. Οδηγίες και συμβουλές που μπορούν να χαρακτηρίσουν, να προσδιορίσουν και να καθορίσουν ουσιαστικά  την ποιότητα ζωής σε μία πόλη. Μία πολύ καλή, διαρκώς αναθεωρούμενη με νέα στοιχεία, έρευνα για την ανά τον κόσμο ποιότητα ζωής στις πόλεις, εξετάζει τη μεταβολή της αναλογίας των χώρων πρασίνου που αντιστοιχούν σε κάθε κάτοικο. Οι αστικοί  χώροι πρασίνου βέβαια δεν πρέπει να συγχέονται με τα περιαστικά δάση, τα οποία έχουν άλλη δομή, άλλες εσωτερικές λειτουργίες και φυσικά άλλη επίδραση στην καθημερινότητα και τη βιωσιμότητα των πόλεων. Άλλο δάσος (αστικό, περιαστικό) και άλλο χώρος πρασίνου (άλση, πράσινο δρόμων πλατειών, οικιών κλπ). Υπάρχει ξεκάθαρη μορφολογική και φυσιολογική διαφορά.

Ας επιστρέψουμε όμως στην κρίσιμη έρευνα του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας, τα συμπεράσματα της που αφορούν ειδικότερα στην Αθήνα και το πόσο τα λαμβάνει υπόψιν, η κάθε ελληνική κυβέρνηση (και διοίκηση γενικότερα).

Η γοητευτική Αθήνα σήμερα

Η κατάταξη των πόλεων ως προς το αστικό πράσινο ανά κάτοικο

Ο πίνακας που ακολουθεί είναι του 2018 και περιγράφει με σαφήνεια γιατί η Αθήνα είναι μία πόλη ανθυγιεινή, μία πρωτεύουσα αβίωτη.

Πρωτεύουσα           τ.μ. πράσινο/ κάτοικο

Βόννη                          35

Άμστερνταμ                27

Pότερνταμ                   24

Βαρσοβία                    18

Λονδίνο                       9

Ρώμη                           9

Παρίσι                         9

Αθήνα                         2

Θεσσαλονίκη             1,6

Στοιχεία του 2018 - Πηγή

Σημείωση: Η Αθήνα το 1980 διέθετε 2,5 στρ. πρασίνου ανά κάτοικο, όπως και η Θεσσαλονίκη

Σήμερα (2021) οι αριθμοί είναι ακόμα χειρότεροι και με τις παρεμβάσεις που έχουν προγραμματιστεί (με ορόσημο την κατασκευή της γραμμής 4 του μετρό), αναμένεται να χειροτερέψουν. Τα «όργανα» μάλιστα άρχισαν  ήδη με την «ανακάλυψη» του δήθεν οργανωμένου και σοβαρού ελληνικού υπουργείου Μεταφορών, πως το πάρκο Ριζάρη (δίπλα στο Πολεμικό Μουσείο) θα γίνει …..εργοτάξιο.

Ένας σημαντικότατος πνεύμονας, μέσα στο κέντρο της Αθήνας, σε μία εjαιρετικά επιβαρυμένη περιοχή, πρόκειται να μετατραπεί σε εργοταξιακή αλάνα.

Δεν απορεί κανείς για το απαράδεκτο γεγονός πως οι μελέτες δεν διέθεταν καμία σχετική πρόνοια για την προστασία του. Άλλωστε οι μελέτες εκπονούνται με χρηματοοικονομικά κριτήριοα και με βασικότερο όλων τη μείωση των δαπανών κατασκευής. Αν λοιπόν το κόστος αυτό αυξάνεται με μέτρα προστασίας του αστικού πρασίνου, τόσο το χειρότερο για το ……αστικό πράσινο. Κατ’ επέκταση, τόσο το χειρότερο και για τους κατοίκους, αλλά αυτοί βλέπουν μόνο το μετρό (το τυρί). Την φάκα που κρύβεται στον παραπάνω πίνακα δεν την βλέπουν. Υπάρχουν βέβαια και οι ολιγόνοες που πιστεύουν πως η «βλάβη θα αποκατασταθεί» παραβλέποντας το ότι απομακρύνοντας μία αιωνόβια, διαμορφμένη και ισορροπημένη φυτοκοινωνία ενός πάρκου έστω, δημιουργείται μία βλάβη που για να αποκατασταθεί, θα χρειαστεί αντίστοιχο χρονικό διάστημα. Και η Αθήνα δεν την έχει αυτή την πολυτέλεια της αναμονής.

Το πάρκο Ριζάρη

Το πάρκο  είναι ένα κληροδότημα 115 στρεμμάτων περίπου του Φιλικού Γ. Ριζάρη, προς την Αθήνα. Και ως κληροδότημα, ο δήμος και οι ελληνικές κυβερνήσεις όφειλα να σεβαστούν τους όρους και τις υποχρεώσεις που έθεσε ο κληροδότης στη διαθήκη του, περιγράφοντας το κληροδότημα «Τερπνότατον προς διασκέδασιν των μαθητών περιβόλιον, προς διατήρησιν του οποίου διατάττω να ληφθώσιν όλα τα αναγκαία μέτρα»

Στην Ελλάδα της ανεντιμότητας, της τσιμεντολαγνείας, της αντιπαροχής και της ανάπτυξης, ο όρος του κληροδότη κατεγράφη εκεί που καταγράφονται όλα όσα συντελούν στην αληθινή αναβάθμιση της ζωής και από τα 115 στρέμματα του κληροδοτήματος έμειναν μόνο 7. Και οι βιαστικοί και «έγκυροι» μελετητές της γραμμής 4 του μετρό, φρόντισαν να σχεδιάσουν τον αφανισμό και αυτών των τελευταίων 7 στρεμάτων.

Τώρα, αφού οι σχετικές μελέτες έχουν εγκριθεί ελαφρά τη καρδία, ανακάλυψαν το πρόβλημα και υπουργός, υφυπουργός, δήμαρχος και συγκεκριμένοι ….εφοπλιστές, λένε πως θα το λύσουν με τον ανασχεδιασμό του σταθμού «Ευαγγελισμός» από την Αττικό Μετρό.  (Πάντα στην Ελλάδα η προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται οι μελέτες πριν τη δημοπράτηση, οδηγεί σε τροποποιήσεις τους μετά τη ανάθεση, δηλαδή πηγές αύξησης της τελικής δαπάνης)

Οι σοβαροί λόγοι που επιβάλλουν τη διατήρηση των χώρων πρασίνου

Οι πόλεις της Ευρώπης θα μπορούσαν να αποτρέψουν έως 43.000 πρόωρους θανάτους ετησίως, αν σέβονταν και ικανοποιούσαν τις συστάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας σχετικά με το αστικό πράσινο.

Η ύπαρξη και διατήρηση επαρκών χώρων πρασίνου κοντά στους κατοίκους των πόλεων, σύμφωνα με τις μελέτες προστατεύει την ανθρώπινη υγεία. Τη σωματική και την ψυχική. Η Αθήνα θεωρείται μια από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες με τη μεγαλύτερη αναλογία θανάτων σχετιζόμενων με την έλλειψη προσβάσιμου πράσινου, σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας. Αλλά και άλλες ελληνικές πόλεις (Θεσσαλονίκη, Σέρρες, Καβάλα, Βόλος κ.α.) θεωρούνται ανάμεσα σε αυτές με σημαντικό πρόβλημα.

Η ειρωνεία είναι πως μικρότερες πόλεις δίπλα στην Αθήνα αντί να παραδειγματιστούν από το χείριστο παράδειγμα που δίνει η πρωτεύουσα, θέλουν ως «επαρχιώτες εσωτερικοί μετανάστες του 1960» να της μοιάσουν. Έτσι έχουμε τα χειρότερα παραδείγματα μείωσης του αστικού πρασίνου σε πόλεις όπως η Ραφήνα, το Λαύριο, τα Μέγαρα, η Ελευσίνα και αντίστοιχα την αύξηση των σκληρών, σκυροδετημένων και ασφαλτοστρωμένων επιφανειών. Και αν αυτό θέλει ο μανταμσουσουδισμός των κατοίκων, αυτό θα πράξει ο κάθε δημαρχούλης που έχει τον Π.Ο.Υ. και τις συστάσεις του, ομοίως κατατεθειμένες στα …αρχεία του.

Η Ραφηνιώτικη πρόταση περιποίησης του αστικού πρασίνου

Μακάβριες στατιστικές στον «πολιτισμένο» κόσμο, φτιαγμένες από αναπτυξιακό τσιμέντο

Σύμφωνα με τους ερευνητές, ανάμεσα στις πόλεις με τη μεγαλύτερη θνησιμότητα λόγω ανεπαρκούς πρόσβασης στο πράσινο είναι αρκετές πόλεις της Ελλάδας, της Ιταλίας, της ανατολικής Ευρώπης και της Βαλτικής, καθώς και πολλές πρωτεύουσες της Ευρώπης. Ειδικότερα, οι πρωτεύουσες με το μεγαλύτερο πρόβλημα θεωρούνται η Αθήνα, οι Βρυξέλλες, η Βουδαπέστη, η Κοπεγχάγη και η Ρίγα.

Το 88% των κατοίκων της Αθήνας δεν έχει επαρκή πρόσβαση σε κοντινό πράσινο

Σχεδόν το 88% του πληθυσμού της Αθήνας (της μητροπολιτικής περιοχής) και της Θεσσαλονίκης εκτιμάται ότι δεν πληροί τον ελάχιστο στόχο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για την πρόσβαση των κατοίκων σε κοντινό πράσινο, ούτως ώστε να αποφεύγονταν 1.431 θάνατοι το χρόνο στην πρωτεύουσα και 245 στη συμπρωτεύουσα.

Από την άλλη, σε συγκριτικά καλύτερη θέση από τις ελληνικές πόλεις εκτιμάται ότι βρίσκονται η Λάρισα, τα Ιωάννινα, τα Χανιά, η Πάτρα, τα Τρίκαλα και η Καλαμάτα.

Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Παγκόσμιας Υγείας (ISGlobal) της Βαρκελώνης, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό «The Lancet Planetary Health», ανέλυσαν στοιχεία του 2015 για περισσότερες από 1.000 πόλεις σε 31 ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες αξιολογήθηκαν και ταξινομήθηκαν με βασικό κριτήριο έναν δείκτη πρασίνου και τη συσχέτισή του με τον δείκτη θνησιμότητας σε κάθε πόλη. Όσο χαμηλότερα βρίσκεται μια πόλη στη διεθνή κατάταξη, τόσο πιο μειωμένη θνησιμότητα θεωρείται ότι έχει, λόγω ανεπαρκούς πρόσβασης όλων των κατοίκων της σε κοντινό πράσινο.

Οι πόλεις με τη μεγαλύτερη θνησιμότητα

Οι ερευνητές τόνισαν ότι οι χώροι πρασίνου σχετίζονται με πολλαπλά οφέλη για την σωματική, ψυχική και νοητική υγεία και, κατ’ επέκταση, με μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής. Το πράσινο επίσης αντισταθμίζει σε ένα βαθμό τη ρύπανση του αέρα, τη ζέστη και την ηχορύπανση, απορροφά διοξείδιο του άνθρακα μετριάζοντας την κλιματική αλλαγή και διευκολύνει τη σωματική άσκηση, την ψυχαγωγία και τις κοινωνικές συναναστροφές.

Νόρμα ΠΟΥ: Πέντε στρέμματα πράσινο έως 300 μέτρα από κάθε σπίτι

Ο ΠΟΥ συνιστά, με βάση επιστημονικές μελέτες, την καθολική πρόσβαση των κατοίκων των πόλεων σε χώρους πρασίνου, θέτοντας ως ελάχιστο όριο την ύπαρξη πράσινου χώρου έκτασης τουλάχιστον μισού εκταρίου (πέντε στρεμμάτων) σε ευθεία γραμμή έως 300 μέτρων από κάθε σπίτι.

Η νέα μελέτη χρησιμοποίησε τον δείκτη Normalised Difference Vegetation Index (NVDI) που συνυπολογίζει- με τη βοήθεια δορυφορικών φωτογραφιών – όλα τα είδη πρασίνου σε μια πόλη, όπως δέντρα στους δρόμους και στις πλατείες, στους ιδιωτικούς κήπους, στα πάρκα κ.α.

Στη συνέχεια έγινε εκτίμηση πόσοι θάνατοι από φυσικές αιτίες θα είχαν αποφευχθεί σε κάθε πόλη, αν αυτή είχε καταφέρει να συμμορφωθεί με το ανωτέρω ελάχιστο όριο του ΠΟΥ. Το συμπέρασμα ήταν ότι σχεδόν τα δύο τρίτα (62%) του πληθυσμού των ευρωπαϊκών πόλεων ζουν σε περιοχές με λιγότερο πράσινο από το συνιστώμενο, πράγμα που αντιστοιχεί σε σχεδόν 43.000 πρόωρους θανάτους (το 2,3% των συνολικών θανάτων από φυσικά αίτια).

Ανισοκατανομή πρασίνου και θνησιμότητα έως 5,5%

Οι χώροι πρασίνου είναι πολύ άνισα κατανεμημένοι στις ευρωπαϊκές πόλεις, με τη θνησιμότητα που αποδίδεται στην ανεπαρκή πρόσβαση στο πράσινο, να κυμαίνεται από το 0% έως το 5,5% όλων των φυσικών θανάτων, ανάλογα με την πόλη. Όμως η ανισότητα δεν υπάρχει μόνο ανάμεσα στις πόλεις αλλά και ανάμεσα σε διαφορετικές περιοχές της ίδιας πόλης, κάτι που θέτει ορισμένους ανθρώπους σε μειονεκτική θέση, ανάλογα με την πόλη ή τη γειτονιά που ζουν. Αυτό το γνωρίζουμε καλά, αν συγκρίνουμε π.χ. το Γαλάτσι με το διπλανό του Π. Ψυχικό, όσον αφορά στην Αθήνα.

Εκεί η ανισότητα στα ποσοστά θανάτων λόγω έλλειψης πρόσβασης σε χώρους πρασίνου δεν είναι τόσο ορατή, αφού τελικά σε τέτοιες γειτνιάσεις, η επιβάρυνση  της «φτωχής» πλευράς επιβαρύνει σε κάποιο ποσοστό, την καθαρότητα της «πλούσιας». Θα μπορούσε αυτό να γίνει αφορμή προσέγγισης των δύο κόσμων για την επίλυση ενός φοβερού, κοινού προβλήματος; Η παγκόσμια καπιταλιστική εμπειρία μας επαναφέρει στην τάξη, θυμίζοντας μας πως αυτά γίνονται μόνο στα παραμύθια δίχως δράκο.

Οι καμένοι δεν φοβούνται πια τον θάνατο

Και ποια είναι τα μέτρα που παίρνει η  η Ελλάδα, Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Πάτρα, η Λάρισα, τα Γιάννενα, το Ηράκλειο για τη βελτίωση της κατάστασης, τη διαφύλαξη της υγείας των πολιτών;

Η απάντηση είναι αυτή που σκεφτήκατε. Τίποτα. (ποια μέτρα;;)

Αφού λοιπόν δεν λειτούργησε ως προειδοποίηση το φετινό καλοκαίρι που καταγράφηκαν περίπου 440 δασικές πυρκαγιές, οι οποίες έκαναν στάχτη σχεδόν  1.300.000 στρέμματα πρασίνου και δάσους, αλλά αντίθετα προωθείται η αποδάσωση και η επέκταση σκληρών τσιμεντένιων επιφανειών σε πόλεις και ύπαιθρο, αντιλαμβανόμαστε πως δεν έχουμε δικαίωμα ούτε τους φόβους μας να εκφράσουμε. Αυτούς διαλέγουμε αυτά θα μας δώσουν. Αλλιώς αυτοί οι εγκληματίες θα ήταν ήδη στη φυλακή, αντί να αυτοθαυμάζονται  σε εξουσιαστικούς θώκους

Οι  ειδικοί προειδοποιούν ότι θα βρεθούμε αντιμέτωποι με θερμοκρασίες-ρεκόρ, Κάποιοι θεωρούν ότι στην Αθήνα έχουμε την πολυτέλεια να αντικαθιστούμε το πράσινο και τα δέντρα με τσιμεντόπλακες, μέχρι να φτάσουμε και στο αποτρόπαιο μηδέν έντασης πρασίνου ανά κάτοικο.

Οι «εφευρετικοί δήμαρχοι» και τα όμοια δέντρα»

Ο εφευρετικός δήμαρχος της Αθήνας, των μεγάλων περιπάτων και της χλοοσκέπαστης  και εμπλουρτισμένης με καραφατμέ Ομόνοιας, έφερε ιονιστές που ο καθένας «αντικαθιστά» 70 δέντρα!!!! (ασχολίαστο)

Ο «εφευρετικός» αλλά μέχρι σήμερα πάντα αποτυχημένος, Μπακογιάννης, έχει και ιδέες για τη διάσωση του πάρκου, ενόψει της υλοτόμησης 2.500 δέντρων (έναντι 1200 που έλεγαν οι …έγκυροι μελετητές) χωρίς πρόβλεψη μεταφύτευσης. Και δηλώνει: «Να μην χαθεί ούτε ένα δέντρο. Σήμερα και αύριο και για όσο χρόνο διαρκούν τα έργα, όσα δέντρα βγουν από τη θέση τους να μεταφυτευτούν τώρα στα σημεία που θα υποδειχθούν από τον Δήμο. Τα δέντρα που δεν θα είναι δυνατή η μεταφύτευση ή καταστραφούν, να προβλεφθεί ρητά η αντικατάστασή τους με όμοια δέντρα τα οποία επίσης θα τοποθετηθούν όπου υποδείξει ο Δήμος. Τα έξοδα αγοράς και μεταφύτευσης να βαρύνουν την Αττικό Μετρό. Η διατήρηση του πράσινου ισοζυγίου στην Αθήνα είναι αδιαπραγμάτευτη για τη Δημοτική αρχή» (Κ. Μπακογιάννης στο capital.gr)

Κορυφαίος χαρακτηριισμός: ….«Όμοια Δέντρα». Μόνο ένας Μπακογιάννης θα αντιστοιχούσε τα δέντρα με τούβλα ή πλάκες, ώστε να διαπιστώνει «ομοιότητες» μεταξύ τους.

Τι διδάσκει η εμπειρία αυτών των «αποκαταστάσεων»

Η εμπειρία ετών σε σχετικές επιχειρήσεις «διάσωσης» ή «αποκατάστασης» είναι απογοητευτική, όπως σημειώνει και το Παρατηρητήριο Αστικού Πρασίνου, αλλά και η προσδοκώμενη αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος δεν αναμένεται για τα επόμενα 50 τουλάχιστον, χρόνια.

Άλλοι δήμαρχοι, που δεν φέρνουν ιονιστές να αντικαταστήσουν τα δέντρα που κόβουν ή τα πετσοκόβουν στα πεζοδρόμια και τα πάρκα (Ραφήνα), κοροϊδεύουν την κοινωνία  εξίσου,  όταν συγκρίνουν τη φύτευση 3000 δέντρων γλάστρας με την Απομάκρυνση 1500 ώριμων ενδημικών ειδών, ισορροπημένου οικοτόπου.

Αλλά είπαμε. Αυτοί είμαστε, αυτούς εκλέγουμε, αυτό το μέλλον μας ταιριάζει.  

Σε εμάς και τα παιδιά μας, που διαλέξαμε το μέλλον τους χωρίς αυτά.

Αν γίνουμε κάποτε άλλοι, μπορεί και να ελπίσουμε

(πηγές: in.gr. newsbreak.gr, dasarxeio.com, tanea.gr, https://etheses.whiterose.ac.uk/, The impacts of climate change on designing sustainable urban landscapes, WHO Urban Landscapes)

πηγή ΑΠΕ - ΜΠΕ

Την προσοχή όσων αρχίζουν να επισκέπτονται σταδιακά τις παραλίες, εφιστούν μέλη της «Δράσης για την άγρια ζωή» τονίζοντας ότι μπορεί με την άρση των περιοριστικών μέτρων, «να επισκεπτόμαστε μέρη που είχε καιρό να πατήσει πόδι ανθρώπου, όμως, όσο κι αν αυτό δεν φαίνεται με μια πρώτη ματιά, δεν είμαστε μόνοι μας».

 «Στις παραλίες, πέρα από απίθανα φυτά, συναντά κανείς και πανέμορφα πουλιά όπως ο θαλασσοσφυριχτής που επιλέγει την άμμο της παραλίας ή μερικά χαλίκια για να γεννήσει τα αυγά του», αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση του Σωματείου, μέλη του οποίου έχουν ήδη δεχτεί κλήσεις για μικρά πουλιά που περπατάνε στην ακτή δίχως να μπορούν να πετάξουν. «Αυτή», εξηγούν, «είναι χαρακτηριστική συμπεριφορά σφυριχτών και άλλων παρυδάτιων πουλιών, που αυτή την εποχή έχουν κάνει τη φωλιά τους κάπου εκεί κοντά».

Η «Δράση για την άγρια ζωή» τονίζει ότι μέχρι και τα μέσα Ιουλίου η περίοδος είναι πολύ ευαίσθητη για τα πουλιά αυτά και συμβουλεύει, όποτε επισκεπτόμαστε την παραλία κατά την αναπαραγωγική περίοδο, να προσέχουμε:

α) Αν δούμε κάποιο παρυδάτιο να απομακρυνθούμε αμέσως από εκεί σε απόσταση 50 μέτρων για να νιώσει ασφάλεια ώστε να μπορέσει να τραφεί ή να συνεχίσει ανενόχλητο την επώαση των αυγών του.

β) Να επιλέγουμε να περπατάμε δίπλα στο κύμα, καθώς τα πουλιά αυτά έχουν συνήθως τη φωλιά τους σε σημείο πιο ψηλά, εκεί που δεν φτάνει το κύμα, 5-15 μέτρα από το νερό ή και πιο ψηλά στην αμμουδιά.

γ) Αν πάμε βόλτα με τον σκύλο μας στην παραλία καλό είναι να τον έχουμε με το λουρί και να περπατάμε πάντα κοντά στο κύμα μαζί του.

δ) Να μην οδηγούμε στην αμμουδιά με τα οχήματά μας καθώς, πέρα από το ότι απαγορεύεται η εκτός δρόμου οδήγηση, είναι πολύ πιθανό εν αγνοία μας να καταστρέψουμε κάποια φωλιά.

ε) Αν κατά τύχη βρούμε φωλιά, δεν πιάνουμε τα αυγά και απομακρυνόμαστε άμεσα από το σημείο.

H «Δράση για την άγρια ζωή» επισημαίνει τέλος, ότι επειδή οι δήμοι αλλά συχνά και οι ιδιοκτήτες παραθαλάσσιων καταστημάτων, κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, προχωρούν σε καθαρισμό των παραλιών κατά την οποία καταστρέφονται φωλιές και αυγά, «θα έπρεπε κάποια στιγμή η πολιτεία να θεσπίσει διαδικασίες για τον καθαρισμό των ακτών».