1. Επιδιώκει την ανάθεση με κάθε τρόπο, της διαχείρισης των απορριμμάτων σε ομίλους εταιρειών που πιέζουν και διεκδικούν να ενισχυθεί με νόμους και κυβερνητικές αποφάσεις η ολοκληρωτική εκχώρηση της αποκομιδής των απορριμμάτων στον ιδιαίτερα κερδοφόρο τομέα της διαχείρισης των αστικών στερεών απορριμμάτων.

Την ίδια ώρα ο Χατζηδάκης, κρύβοντας το πραγματικό κείμενο του νόμου, γράφει στο ειρωνικό του σχόλιο πως ο νόμος του  «Καθιερώνει ένα πιο αποδοτικό σύστημα διαχείρισης απορριμμάτων στα Ιόνια και στο Νότιο Αιγαίο, για να μπει τέλος στις εικόνες νησιών που πνίγονται στα σκουπίδια.».

Εκχωρεί λοιπόν και την αποκομιδή στους ιδιώτες, αλλά πρέπει να μας θεωρεί και ηλίθιους, όταν ξέρουμε πως μέσα στις προτάσεις που προκρίνουν ιδιώτες για τη «διαχείριση» είναι και η καύση, την οποία ο Χατζηδάκης αδειοδοτεί πια, δίχως πολλή σκέψη και σε 100 μόλις μέρες. Αυτό τι είναι;  εκσυγχρονισμός; 

2. Δίνει τη δυνατότητα χρήσης δημόσιων δασικών οικοσυστημάτων για γήπεδα γκολφ, «κατ’ εξαίρεση» πώληση δημόσιων εκτάσεων στον παλαιό αιγιαλό που έχουν χαρακτηριστεί κοινόχρηστες, ενώ δημόσια δασικά οικοσυστήματα που συμπεριλαμβάνονται στα όρια μεγάλων τουριστικών επενδύσεων συνυπολογίζονται στην αρτιότητα. Δηλαδή, αν το ιδιωτικό οικόπεδο είναι πολύ μικρό για να χτιστεί, μπορεί να «προσθέσει» δημόσια δάση, παρότι δεν του ανήκουν, για να γίνει οικοδομήσιμο.

Ο Χατζηδάκης δεν κάνει κουβέντα στο άθλιο σχόλιο του για την δουλοπρεπή εκχώρηση δημόσιας γης σε ιδιώτη, με την πονηρή και πλάγια αυτή διάταξη.

«Ηλίθιοι είναι», σκέφτηκε, «χωριάτες, τι καταλαβαίνουν;» θυμίζοντας τον κομματάρχη του Μαυρογιαλούρου, τον Γκρούεζα, στην αξέχαστη ταινία. Κλέβει το δημόσιο αγαθό για να το δώσει κατ’ αποκλειστικότητα στους δικούς του ανθρώπους.

3. Ακυρώνει τους μέχρι σήμερα δασικούς χάρτες. Δημιουργεί διαδικασία, «οδικό χάρτη» νομιμοποίησης κάθε παράνομης αλλαγής χρήσης και καταπάτησης κυρίως δημοσίων δασικών εκτάσεων και δασών μέχρι το 1975.

Φυσικά και δεν αναφέρει κουβέντα στο άθλιο σχόλιο του, αφού θα τον συμβούλεψε κάποιος να μην αναφερθεί στο ζήτημα, όπως και στο ζήτημα της τακτοποίησης των οικιστικών πυκνώσεων. Αυτά είναι δύο κραυγαλέα σημεία που σηματοδοτούν τον χαρακτήρα του νόμου Χατζηδάκη, ο οποίος

α) αφαιρεί από τη δημόσια δασική γη και την μετατρέπει  de facto ιδιωτική και (άναρχα) πολεοδομημένη.

β) υποβαθμίζει το φυσικό περιβάλλον και οποιαδήποτε απόπειρα εγκατάστασης ορθής χωροταξίας, με την de facto αποδοχή και νομιμοποίηση της άναρχης δόμησης των συστάδων αυθαιρέτων, μέσα σε δάση

γ)Επιβραβεύει την αυθαιρεσία και την παρανομία κλείνοντας το μάτι και για επόμενη φάση, με τις πλήθος φωτογραφικών διατάξεων που περιέχει.

Αλλά ο Χατζηδάκης σωπαίνει για το έγκλημα…..

4. Με εξόφθαλμα προσχηματικό τρόπο, ο άθλιος νόμος του Χατζηδάκη «συμμορφώνεται» με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που έκρινε αντισυνταγματικές τις λεγόμενες οικιστικές πυκνώσεις. Νομίζει πως την παρακάμπτει με δικολαβίστικο τρόπο, τον ίδιο που ξεκίνησε ο Φάμελος του ΣΥΡΙΖΑ. Με τη νέα ρύθμιση, οι οικιστικές πυκνώσεις δεν θα εξαιρούνται από τους δασικούς χάρτες.  Απλά θα καταθέτει ο κάθε αυθαίρετος την ένσταση του και με το ημίμετρο της προσωρινής αναστολής της κατεδάφισης (επί πληρωμή) θα επέλθει η de facto νομιμοποίηση της παρανομίας. Όμορφος κόσμος ηθικός, Χατζηδακικά πλασμένος. Η καθιέρωση του ρουσφετιού και του πελατειακού κράτους ως νόμιμο καθεστώς.

Τι αναφέρει για αυτά ο Χατζηδάκης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ; Τίποτα. Καλά το καταλάβατε.

Και για να ξέρουμε για τι εκτάσεις μιλάμε, αναφερόμαστε σε εκχερσωμένα δασικά οικοσυστήματα, αναδασωτέες εκτάσεις και κατά περίπτωση εντός υγροτόπων και ρεμάτων.

Τι αντάλλαγμα αποκομίζει ο εθνικός εκποιητής; Μα μία πλειάδα ομήρων ψηφοφόρων για τις επόμενες γενιές. ‘Όταν δεν θα έχει μείνει ούτε η ανάμνηση του φυσικού περιβάλλοντος στην Ελλάδα.

5. Το πλήθος φωτογραφικών διατάξεων που περιέχονται στο αντιπεριβαλλοντικό  κατασκεύασμα που λέγεται «νόμος Χατζηδάκη» απεικονίζουν την αιώνια κακονομία που μαστίζει τη χώρα από ιδρύσεως του ελληνικού εθνικού κράτους.

Το εθνικό κράτος ουδέποτε υπήρξε λαϊκό, γι΄ αυτό και ξεπουλιέται τόσο εύκολα (και με λογικοφανή για ηλίθιους επιχειρήματα). Μόνο για τον εξαιρετικά μεγάλο αριθμό φωτογραφικών διατάξεων έπρεπε να επικριθεί αυστηρά από τους βουλευτές, ακόμα και της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Αλλά είπαμε. Δεν πρόκειται για ανθρώπους που βούλονται αλλά για χηνάρια που πάλλουν τα φτεράκια τους με τον ενθουσιασμό μία μαριονέτας.

6. Είναι και η διάλυση και χειραγώγηση των Επιτροπών Επίλυσης Αντιρρήσεων, οι οποίες ενώ καλούνται να αποφασίσουν σε θέματα χρήσεων γης, ο Χατζηδάκης από συντεχνιακή υποχρέωση προφανώς, χώνει μέλη από το τεχνικό επιμελητήριο, τα οποία ουδεμία σχέση έχουν με τη διαπίστωση χρήσεων, αλλά μόνο της μέτρησης και του υπολογισμού εκτάσεων. Μάλλον πρόκειται για την αρχή ενός οδικού χάρτη διάλυσης της δασικής υπηρεσίας, μόνο που δεν το έχουμε εμπεδώσει ακόμη.

Τα παραπάνω είναι μερικές απαντήσεις πάνω στους ισχυρισμούς του εθνικού εκποιητή. Του φαιδρού σαράφη των «ασημικών της χώρας» που θα έφτιαχνε ένα νοσοκομείο και μερικές δεκάδες σχολεία κάθε χρόνο μόλις θα ξαλάφρωνε το Δημόσιο από την Ολυμπιακή  αλλά κατέληξε στο να φτάξει ένα ιδιωτικό μονοπώλιο για τα αφεντικά του.

Τα αισχρά σημεία του νομοθετήματος Χατζηδάκη είναι πολύ περισσότερα και τα έχουμε καταδείξει πολλές φορές και σε όλα τα μέσα. Ένας συρφετός από χηνάρια όμως, δυστυχώς αποφάσισε. Αποφάσισε για το παρόν και για το μαύρο πια, μέλλον της χώρας. Αποφάσισε τη διάλυση των δομών προστασίας και διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών και παράλληλα την άρση της προστασίας και την εκποίηση (την ουσιαστικά δωρεάν παραχώρηση), των δασών της χώρας.

Ναι «κύριε» Χατζηδάκη. Κατέστρεψες πραξικοπηματικά και το περιβάλλον αλλά και κάθε έννοια δημοκρατικής διαδικασίας, που είχε απομείνει  στην χώρα αυτή.

Οι αστειότητες που γράφεις στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ σου, απευθύνονται στους έτοιμους να ορμήξουν, επενδυτές ή στους συνενόχους σου

Πηγες:

Ν. 4685/2020

Πως κατέστρεψα το περιβάλλον- Άρθρο του Κ. Χατζηδάκη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Εκσυγχρονισμός της περιβαλλοντικής νομοθεσίας προς όφελος του κεφαλαίου (άρθρο του Α. Ραλλάτου στον Ριζοσπάστη)