" Οι ήττες μας δεν αποδεικνύουν
Τίποτα παραπάνω από το ότι
319205339 712219783586309 2265634222543469205 n  Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Και από τους θεατές περιμένουμε
Τουλάχιστον να ντρέπονται"
                                               Μπρεχτ

11 (έντεκα) περιβαλλοντικές οργανώσεις συνυπογράφουν το δελτίο τύπου που έφτασε στην Atica Voice σήμερα, στο οποίο βάζουν ένα τέλος στη συγκάλυψη που επιχειρείται από τον "πολύ" Ταχιάο και ττον "ακόμα περισσότερο" Χαρδαλιά, του γεγονότος πως έχουν παραβιαστεί  σειρά νόμων και οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να χρηματοδοτήσουν γκρίζα και καταστρεπτικά για τη φύση και τον άνθρωπο, έργα. Έργα που σύμφωνα με το ενωσιακό δίκαιο και τη λογική, δεν χρηματοδοτούνται και πολύ περισσότερο δεν υλοποιούνται στον σύγχρονο, πολιτισμένο κόσμο.

Μάλιστα οι Ταχιάος και Χαρδαλιάς επιχειρούν να κρύψουν την ανομία πίσω από ένα ...ψαράκι. Αφενός όμως το ψαράκι είναι μικρό, αφετέρου η καταγγελλόμενη ανομία (η συγκάλυψη) είναι τεράστια και συνεπώς δεν μπορεί να κρυφτεί, όσους προπαγανδιστικούς ή εξωραΪστικούς μηχανισμούς και αν επιστρατεύσουν.

Ακολουθεί το δελτίο τύπου

 

Υπογράφουν, οι

1. ΑΝΙΜΑ – Σύλλογος Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής
2. Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού
3. Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης (ΕΕΠΦ)
4. Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία
5. Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας
6. Καλλιστώ-Περιβαλλοντική Οργάνωση για την Άγρια Ζωή και τη Φύση
7. ΟΖΟΝ Μη Κυβερνητική Οργάνωση
8. Πρωτοβουλία για την Προστασία του Ερασίνου
9. ΡΟΗ- Σύλλογος Πολιτών υπέρ των Ρεμάτων
10. iSea-Περιβαλλοντική Οργάνωση για την Προστασία των Υδάτινων Οικοσυστημάτων

και η 

11. Κίνηση για ην προστασία και ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας (ΚΠΑΜΡΡ)

 

Το νερό έχει μνήμη

Νοεμβρίου 14, 2024

Αναπαράσταση σπιτιών λιμναίου νεολιθικού οικισμού στο Δισπηλιό, Καστοριά

της Δέσποινας Κουτσούμπα, αρχαιολόγου, εργαζόμενης στην Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων ως καταδυόμενη αρχαιολόγος 

 

Το νερό είναι πηγή ζωής

Μια από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις που κάναμε στην θαλάσσια έρευνα γύρω από το σπήλαιο Φράγχθι (που μάλλον πρωτοκατοικήθηκε από τον άνθρωπο του Νεάντερνταλ και χρησιμοποιούνταν και σε όλη τη νεολιθική περίοδο, δηλαδή από τότε που ο άνθρωπος ήταν κυνηγός και τροφοσυλλεκτης μέχρι που έφτιαξε γεωργικές κοινότητες) στην Αργολίδα, είναι ότι στην πεδιάδα μπροστά από το σπήλαιο, κοντά εκεί που σήμερα είναι η νησίδα Κορωνίδα (της οικογένειας Λιβανού, αν ξέρετε) περνούσε ένα ποτάμι (σήμερα είναι θάλασσα). Σε κείνο το ποτάμι, λοιπόν, οι  κάτοικοι του σπηλαίου έβρισκαν τόσα να φάνε (που βρέθηκαν στις ανασκαφές στο σπήλαιο), παραμόνευαν τα ζώα που πήγαιναν να πιουν νερό, και αργότερα αυτό το ποτάμι βοήθησε την γεωργία που αναπτύχθηκε, μέχρι που το σπήλαιο εγκαταλείφθηκε (πιθανώς γιατί έπεσε η οροφή του). Το νερό παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στις προϊστορικές κοινωνίες, είναι πηγή ζωής κι ευημερίας -κι αυτό ισχύει ως τις μέρες μας, ειδικά για την γεωργία.

Το νερό όμως είναι και επικίνδυνο: οι πλημμύρες είναι ένας από τους κινδύνους. Συνήθως οι προϊστορικοί γεωργοί κατοικούσαν στην περιοχή που καλλιεργούσαν, προτιμώντας το πιο υψηλό σημείο, κάποιον λόφο, που παρείχε πολλά πλεονεκτήματα, μεταξύ αυτών και την προστασία από την πλημμύρα. Προσπαθούσαν να συμβιώσουν. και με τους ποταμούς θεούς, τις νύμφες και τις λάμιες...

 

"Με το νερό δεν τα βάζεις"

Είναι ένα από τα πρώτα πράγματα που μου είπε ένας παλιότερος ενάλιος αρχαιολόγος, όταν προσγειώθηκα το μακρινό 2006 στην Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων. Αργότερα το είδα με τα μάτια μου: είδα διαλυμένα λιμενικά έργα από τη μανία της θάλασσας, είδα ακτογραμμές να αλλάζουν μέσα σε μια νύχτα ή σε μια δεκαετία -είτε από έργα των ανθρώπων με λάθος σχεδιασμό είτε από την διάβρωση- είδα γεφύρια πεσμένα, είδα καταστροφές. Και θα δω κι άλλα, περιμένω τις νέες μελέτες από την Εύβοια, για τα "αντιπλημμυρικά" που έγιναν το 2021 και διαλύθηκαν αυτές τις μέρες με την κακοκαιρία Daniel. Είδα όμως και λιμενικά έργα της αρχαιότητας, αυτά τα απλά με τον "ελληνικό τρόπο" (με απλή συσσώρευση αργών λίθων σωστά τοποθετημένων, χωρίς συνδετικό υλικό) να αντέχουν από τον 5ο αι. π.Χ. ως σήμερα. Είδα ότι μόνο αν σέβεσαι το νερό, θα μπορέσεις να βρεις μια ισορροπία, να χρησιμοποιείς τα θετικά του και να απειλείσαι όσο το δυνατόν λιγότερο από την αγριάδα του. Γιατί να το δαμάσει εντελώς ο άνθρωπος δεν μπορεί.

 

Το νερό έχει μνήμη

Η φράση αυτή σημαίνει πολλά, πάρα πολλά για τον αντιπλημμυρικό ή όποιο σχεδιασμό περιλαμβάνει το νερό. Τα ποτάμια, τα ρέματα, οι χείμαρροι έχουν χαράξει τη δικιά τους πορεία. Δεν είναι ευθεία σαν λεωφόρος, δεν έχει "σχέδιο πόλης", δεν περνάει αναγκαστικά από τις περιοχές που εμείς θέλουμε να περάσει, πηγαίνει με βάση τη γεωμορφολογία και τη δική του, φυσική λογική. Το ίδιο δρομολόγιο ακολουθεί και η "πλημμυρική κοίτη" που είναι ο ζωτικός χώρος γύρω από το νερό, ο χώρος όπου θα απλωθεί το νερό σε μια πλημμύρα. Αρκεί κάποιος να δει τις σημερινές πλημμυρισμένες εκτάσεις στη Θεσσαλία και να τις συγκρίνει με τους χάρτες της Θεσσαλίας πριν το ‘50. Αρκεί κάποιος να δει ποιοι δρόμοι γίνονται χείμαρροι στην Αθήνα και να τους συγκρίνει με τα ποτάμια που διέσχιζαν την Αθήνα στην αρχαιότητα και είναι εμφανές.

Για κάποιο λόγο σε μας τους ανθρώπους του καπιταλισμού, αυτή η φυσική ροή και οι φυσικές κοίτες δεν μας αρέσουν καθόλου. Τις μπαζώνουμε, τις μετατρέπουμε σε δρόμους, τις τσιμεντώνουμε για να χτίζουμε μέχρι την άκρη των ρεμάτων, αλλάζουμε πορεία στα ποτάμια, θέλουμε να είναι ίσια, να χωράνε στο σχέδιο πόλης. Περιφρονούμε τις πλημμυρικές κοίτες γιατί πιστεύουμε ότι δεν θα συμβεί αυτό που συνέβη στη διάρκεια της δικής μας ζωής -αν συμβεί στα παιδιά μας δηλαδή θα είναι ΟΚ;

Νομικά τα ποτάμια και τα ρέματα, όπως και οι όχθες τους, είχαν και έχουν (χμ, έτσι κι έτσι...) πολύ αυστηρή αντιμετώπιση: ανήκουν στα κοινόχρηστα αγαθά και απαγορεύεται το χτίσιμο σε αυτά, όπως και στα δάση. Και η νομοθεσία και το ΣτΕ μέχρι πρότινος ήταν πολύ αυστηρά. Δυστυχώς, η νομοθεσία αυτή όλο και ξηλώνεται, εισάγονται ειδικές ρυθμίσεις, εξαιρέσεις, το κόλπο της "διευθέτησης" των ρεμάτων, η μείωση της κοίτης τους, πρόσφατα μειώθηκε και η απόσταση από την όχθη που μπορείς να χτίσεις. Κι αν κάποτε στις όχθες των ρεμάτων υπήρχαν παραπήγματα από φτωχούς ανθρώπους που δεν είχαν αλλού να μείνουν, τώρα στις περιοχές δίπλα σε ρέματα υπάρχουν κανονικές πολυκατοικίες και ολόκληροι οικοδομικοί συνεταιρισμοί. Όλοι αυτοί πιέζουν για "διευθετήσεις"-τσιμεντοποιήσεις, γιατί θέλουν την πλημμυρική κοίτη να την κάνουν οικόπεδα, και όχι καλλιέργειες, όπως θα μπορούσε να είναι. Ακόμη και στο δέλτα του ποταμού Ασωπού (κι αυτός ποτάμιος θεός στην αρχαιότητα) έχει αποφασιστεί τσιμεντοποίηση ("διευθέτηση"), προς τέρψιν οικοδομικού συνεταιρισμού της περιοχής, στον Ερασίνο, στο Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας και σε άλλα μέρη στην Αττική, δυστυχώς.

Η φυσική αντιπλημμυρική προστασία που προσφέρουν τα ρέματα, και οι φυσικοί οικότοποι που φιλοξενούν βέβαια- χάνονται προς όφελος της οικοπεδοποίησης. Βεβαίως έχουμε άλλο ένα σοβαρό πρόβλημα που αναφύεται εδώ, ότι δεν υπάρχει πια καμία λογική χωρικού σχεδιασμού και χρήσεων γης. Στην Αττική δεν υπάρχει πια γεωργική γη που δεν μπορεί να έχει άλλη χρήση! Γιατί; Γιατί έτσι. Γιατί ο χωρικός σχεδιασμός έχει γίνει λάστιχο, έχουμε ξεχάσει και σε τι χρησιμεύει καν!

Όταν υπάρχουν πλημμύρες, όπως αυτή της Μάνδρας, μετά η πίεση είναι για αντιπλημμυρικά που θα γίνουν γρήγορα. Με τις γνωστές μελέτες, με τσιμεντοποίηση, χωρίς καμία απαλλοτρίωση περιουσίας (έχει πολιτικό κόστος), με έργα που θα τα πάρει η επόμενη μεγάλη πλημμύρα ή που απλώς διοχετεύουν το νερό με πιο ορμητικό τρόπο (αφού φτιάχνουν τσιμεντένιους οχετούς) στα κατάντη του ρέματος -καλά, ας πνιγεί ο επόμενος Δήμος, θα σου πει ο κάθε δήμαρχος, ο δικός μου Δήμος να γλιτώσει. Αυτός είναι ο "σχεδιασμός".

Τα έργα μέσα στις πόλεις γίνονται χωρίς να δίνουν σημασία στο νερό, που όμως θα τρέξει θέλουμε δεν θέλουμε. Η Αθήνα είναι πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα: εντάξει, κρύψαμε τον Ιλισό και τον Ηριδανό. Όμως, ποια είναι η πρόνοια για να φεύγουν τα νερά υπόγεια; Η Αθήνα έχει άπειρους δρόμους χωρίς καμία απαγωγή νερού. Η Πανεπιστημίου που φτιάχνεται 3 χρόνια με μερικά εκατομμύρια ευρώ, σε κάθε βροχή πλημμυρίζει και ο Δήμαρχος μας πληροφόρησε ότι θα φυτέψει πλατάνια και θα πάρουν το νερό! Κάπως έτσι πλημμύρισε μέχρι και το Μετρό βεβαίως...

Εν τω μεταξύ δεν ισχύει ότι τα έργα έχουν διαστασιολογηθεί με βάση τα δεδομένα προ κλιματικής αλλαγής. Τα υδραυλικά έργα που γίνονται τα τελευταία χρόνια (άρα και αυτά που έγιναν  στη Θεσσαλία μετά τον Ιανό) είναι υποχρεωτικό από τη νομοθεσία να περιλαμβάνουν πρόγνωση των επόμενων 50 ετών, λαμβάνοντας υπόψη την κλιματική κρίση. Το μόνο που κερδίζουμε με αυτό, βέβαια, είναι να βάζουν παραπάνω τσιμέντο για να "αντέξει". Το να γίνει σχεδιασμός για το πόσος χώρος γύρω από ρέματα και ποτάμια πρέπει να μην έχει κατοικίες, για να μην κινδυνεύουν, και πώς άνθρωποι που μένουν σε παραρεμάτιες ζώνες θα μεταφερθούν με έξοδα του κράτους σε άλλες περιοχές, ούτε λόγος!

Όλα αυτά κοστίζουν; Προφανώς και κοστίζουν. Κοστίζουν σε ανθρώπινες ζωές, κοστίζουν σε περιουσίες, κοστίζουν και σε δημόσιες υποδομές. Δρόμοι, γέφυρες, δημόσια κτίρια, μηχανήματα, ακόμη και ο εξοπλισμός στο Μετρό που "κολύμπησε" -όλα αυτά χωρίς να υπολογίσουμε την ανυπολόγιστη καταστροφή της Θεσσαλίας και τις επιπτώσεις που θα έχει και στους κατοίκους εκεί και σε όλους μας, με την γεωργία και την κτηνοτροφία του ζωοδότη κάμπου να εξαφανίζεται!

Τι θέλω να πω; Είναι αναγκαίο να αλλάξει ο τρόπος που σχεδιάζονται τα έργα που έχουν σχέση με το νερό. Με βάση και την κλιματική κρίση, είναι υπεραναγκαίο καταρχάς να γίνει σχεδιασμός. Σε ποια μέρη θα κατοικούμε και σε ποια όχι. Σε ποια μέρη θα καλλιεργούμε και πώς. Σε ποια μέρη θα έχουμε ποιες χρήσεις. Με ποιο τρόπο θα γίνονται τα έργα ώστε να είναι περιβαλλοντικά φιλικά, να υπολογίζουν τη φυσική ροή του νερού και να μην νομίζουν ότι θα εξαφανίσουν τα στοιχεία της φύσης. Μελέτες υπάρχουν, επιστήμονες υπάρχουν, τεχνογνωσία υπάρχει για έργα τα οποία είναι περιβαλλοντικά αποδεκτά. Και η παραδοσιακή τεχνογνωσία στη χώρα μας και τεχνογνωσία στο εξωτερικό. Και να σταματήσουν οι εργολαβίες, χρειάζεται αυτεπιστασία των έργων από τις αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες, στελεχωμένες με επιστήμονες και με συνεργασία με τα πανεπιστήμια. Με κριτήριο το δημόσιο συμφέρον και όχι το κέρδος.

Ο Πρωθυπουργός έδωσε ήδη το σύνθημα της επόμενης μέρας: θα φωνάξουμε τις μεγάλες κατασκευαστικές και θα τους δώσουμε να κάνουν έργα! Τις ίδιες κατασκευαστικές που έκαναν τα έργα που τα πήρε το νερό, αντί να τους ζητήσουμε αποζημίωση, θα τους δώσουμε λεφτά για να καταστρέψουν τα πάντα! Άλλωστε, κάθε καταστροφή στον καπιταλισμό είναι και μια ευκαιρία. Το είδαμε στην βόρεια Εύβοια: εκεί αποφάσισαν να αλλάξουν τον χαρακτήρα μιας ολόκληρης περιοχής. Μπούκωσαν τους ντόπιους με αποζημιώσεις, μπούκωσαν τις μεγάλες εταιρείες με πακτωλούς χρημάτων για έργα αποκατάστασης, μας είπαν ότι θα αλλάξουν τα δάση να τα κάνουν άκαυτα! Και τώρα κλαίμε τα λεφτά που δόθηκαν γιατί τα πήρε ο Daniel. Αλλά δεν πειράζει, θα πάρουν κι άλλα λεφτά να κάνουν κι άλλα έργα, κιμπάρηδες είμαστε βρε αδερφέ! "Ανασυγκρότηση" σου λέει. Η βόρεια Εύβοια κάποια στιγμή θα ξυπνήσει και θα δει την περιοχή της αγνώριστη. Το ίδιο θα δοκιμάσουν και στη Θεσσαλία -ο καπιταλισμός δεν έχει αδιέξοδα, βγάζει λεφτά και από τον θάνατό μας!

Λίγο παραπάνω είπα ότι πρέπει να έχουμε σχεδιασμό. Όχι επειδή σχεδιασμός δεν υπάρχει, αλλά επειδή ο σχεδιασμός που υπάρχει δεν είναι σχεδιασμός για την ζωή μας, αλλά για την κερδοφορία τους. Δεν αρκεί να ζητάμε "έργα" ή αποζημιώσεις έτσι γενικά. Θα τις δώσει αυτές, κατά πάσα πιθανότητα, ο Μητσοτάκης για να σωπάσουν οι άνθρωποι. Το ερώτημα είναι σε ποια κατεύθυνση θα δοθούν χρήματα, σε ποια κατεύθυνση θα γίνει η "ανασυγκρότηση". Εδώ είναι η δική μας η ευθύνη για το τι να διεκδικήσουμε, για το πώς ο κόσμος θα αυτοοργανωθεί και θα πάρει τη ζωή του στα χέρια του.

ΥΓ. Τολμάνε και οι απολογητές της κυβέρνησης να λένε ότι φταίνε όσοι σταματάνε τα έργα στο ΣτΕ, ότι αυτοί έπνιξαν τον κόσμο, και δεν ντρέπονται. Δεν ντρέπονται να λένε για την εκτροπή του Αχελώου, που αν είχε γίνει, φανταστείτε τι θα συνέβαινε τώρα στον κάμπο!

ΥΓ2. Ως δύτρια, ο χειρότερος φόβος μου είναι ο θάνατος από πνιγμό. Οι εικόνες από την Θεσσαλία μου σκίζουν την καρδιά διπλά. Όπως σε όλους και όλες μας βέβαια

Όπως γράφαμε και σε σχετική ανάρτηση, εναπόκειται στη σύνεση και στην ωριμότητα του πολίτη στο ποιες πηγές θα επιλέξει για την ενημέρωσή του. Για το αν θα ακούει για παράδειγμα πολιτικούς αριβίστες, εργολάβους και τον ΣΚΑΪ ή αν θα εμπιστεύεται ανθρώπους που και το αντικείμενο γνωρίζουν και η ανιδιοτέλεια είναι αυτή που κινεί τις πράξεις τους

Σε μια εκπομπή του ΣΚΑΪ, ο Νίκος Ταχιάος, υφυπουργός υποδομών, υποστήριξε ότι η καθυστέρηση των αντιπλημμυρικών έργων οφείλεται στο πάγωμα της χορήγησης δανείου  από την ευρωπαϊκή τράπεζα Επενδύσεων, επειδή υπάρχουν καταγγελίες από περιβαλλοντικές οργανώσεις ότι κινδυνεύει το αττικόψαρο. Είναι όμως έτσι απλά τα πράγματα;

Ας ακούσουμε τον  Δημήτρη Θεοδοσόπουλο, αγρονόμο – τοπογράφο μηχανικό ΕΜΠ, πρώην μέλος του Δ.Σ. και σήμερα απλό μέλος του Πανελλήνιου Συλλόγου Ροή – Πολίτες Υπέρ των Ρεμάτων.

 

Μαθήματα Κυβερνητικής προπαγάνδας

Τι μας λένε: Ότι ένα ψάρι 3-7 εκατοστών που δεν το ήξερε ούτε η μάνα του στέκεται εμπόδιο στην ανάπτυξη που θέλει να φέρει η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στον τόπο. 

Τι δεν μας λένε: Ότι το έργο στον Ερασίνο μπλοκάρεται από την χρηματοδότηση του γιατί:

 

Πρώτον: Το έργο δεν συμμορφώνεται με την εθνική νομοθεσία και πιο συγκεκριμένα για

i) εσφαλμένη κατηγοριοποίηση των θιγόμενων προστατευόμενων περιοχών,

ii) μη συμμόρφωση με τις διατάξεις της εθνικής νομοθεσίας,

iii) παράλειψη εκτίμησης των επιπτώσεων για ένα ενδημικό και προστατευόμενο είδος ψαριού,

iv) καταβολή οικονομικής αποζημίωσης για τη μετεγκατάσταση των κατοίκων και εκκίνηση των εργασιών πριν εκδοθούν τα αναγκαία έγγραφα (πρόκειται συγκεκριμένα για το Προεδρικό Διάταγμα για την έγκριση των εργασιών στην περιοχή του Ερασίνου)

 

Δεύτερον: Το έργο δεν συμμορφώνεται με την ενωσιακή νομοθεσία, κυρίως

i) με την οδηγία για την εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων/ΕΠΕ (μεταξύ άλλων πλημμελής ανάλυση εναλλακτικών λύσεων, ελλείψεις στα δεδομένα και στην έκθεση ΕΠΕ, μη καθορισμός κατάλληλων μέτρων μετριασμού και αντιστάθμισης),

ii) με την οδηγία για τους οικοτόπους (π.χ. δεν καθορίστηκαν κατάλληλοι στόχοι διατήρησης για την επίμαχη περιοχή και δεν διενεργήθηκε δέουσα εκτίμηση σύμφωνα με την εν λόγω οδηγία) και

iii) με την οδηγία-πλαίσιο για τα ύδατα (ΟΠΥ) και την οδηγία για τις πλημμύρες

 

Τρίτον: Υπάρχει παράλειψη της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ) να εκτιμήσει δεόντως το υποέργο και να συμμορφωθεί με τα περιβαλλοντικά και κοινωνικά πρότυπα της ΕΤΕπ και με άλλες δεσμεύσεις της στον τομέα του περιβάλλοντος (π.χ. το Δελτίο Περιβαλλοντικών και Κοινωνικών Δεδομένων περιέχει ορισμένες πληροφορίες που είναι λανθασμένες και/ή δεν ισχύουν για την αντιπλημμυρική παρέμβαση στον Ερασίνο).

 

Τέταρτον:  Η περιοχή που θίγεται από το υποέργο όχι μόνο είναι ενταγμένη στο δίκτυο Natura 2000, αλλά αποτελεί και προστατευόμενη περιοχή σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία. Ο Ερασίνος είναι μία από τις τρεις χαρακτηρισμένες περιοχές για το είδος «αττικόψαρο», το οποίο θεωρείται δυνάμει απειλούμενο, καθώς συμπεριλαμβάνεται στο τυποποιημένο έντυπο δεδομένων του τόπου και είναι επίσης εθνικής σημασίας καθώς έχει ενταχθεί στο εθνικό Κόκκινο Βιβλίο.

 

Το έργο λοιπόν καθυστερεί γιατί οι ιθύνοντες κάνουν πλημμελή δουλειά και δεν σέβονται ούτε τους νόμους ούτε την επιστήμη.

Αλλά η αλήθεια από το ψέμα είναι μια Κυβέρνηση και ένα δημοσιογραφικό αφήγημα δρόμος:

Γινόμαστε μάρτυρες  τις τελευταίες ημέρες, μιας ενορχηστρωμένης αλλά άσχημα εκτελεσμένης επίθεσης προπαγάνδας, πως τα αντιπλημμυρικά έργα στην Αττική κινδυνεύουν  τάχα από την ύπαρξη ενός ψαριού και από τις αντιδράσεις κάποιων οικολογικών κινήσεων. Τι ακριβώς συμβαίνει τελικά; Μα, τίποτα περισσότερο από όσα γνωρίζουμε γι αυτή τη χώρα. Πως δηλαδή το ψέμα και η διαφθορά είναι αυτά που την κυβερνούν, παρέα με την ομάδα που ελέγχει τα ειδησεογραφικά Μέσα. Στην πραγματικότητα, αυτό που συμβαίνει είναι να κατηγορούνται από τους εκπροσώπους του κράτους οι πολίτες του, οι οποίοι χρησιμοποιούν τα νόμιμα ένδικα μέσα που παρέχει το ίδιο το κράτος για να αναδείξουν τις αυθαιρεσίες και παρανομίες του κράτους. Μπερδευτήκατε;

Ας διαβάσουμε για το θέμα του Αττικόψαρου ένα άρθρο του Λευτέρη Σταύρακα, μέλους της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας , μέλους της ομάδας Birding in Athens και συγγραφέα του  βιβλίου «Τα πουλιά της Αττικής», που είναι και το πρώτο στο οποίο παρουσιάζεται με λεπτομέρειες η άγνωστη, αλλά πλούσια ορνιθοπανίδα της Αθήνας και της Αττικής.

Ο πολίτης , πολλές φορές, μπορεί να μην μπορεί να διαπιστώνει ιδίοις όμμασι την αλήθεια. Πρέπει όμως να έχει την ωριμότητα και τη σύνεση να επιλέγει τις πηγές της ενημέρωσής του. Και αυτό δεν αφορά μόνο στο Αττικόψαρο προφανώς. Ας διαβάσουμε όμως το άρθρο

 

Περί Αττικόψαρου

Τις τελευταίες μέρες όλα τα ειδησεογραφικά sites αναπαράγουν το θέμα ότι το Αττικόψαρο μπλοκάρει αντιπλημμυρικά έργα στην Αττική. Βγαίνει ο Περιφερειάρχης Αττικής και λέει ότι το ψάρι φημολογείται(!) ότι υπάρχει σε υπόγεια ύδατα, μετά ο Υφυπουργός Υποδομών δηλώνει ότι το έργο στον Ερασίνο πάγωσε μετά από προσφυγές στο ΣτΕ από οικολόγους ενώ υπάρχει μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου περνώντας το μήνυμα ότι κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές από ορισμένους γραφικούς που νοιάζονται περισσότερο για τα ζώα από τους ανθρώπους.

Τί ισχύει, όμως, στην πραγματικότητα;

Το έργο διευθέτησης (τί όμορφη λέξη) του Ερασίνου γίνεται, στο μεγαλύτερο τμήμα του, σε περιοχή Natura 2000, αυτή της Βραυρώνας: Link ΕΔΩ

γι αυτό και απαιτείται εμπεριστατωμένη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων. Ένα από τα είδη για τα οποία η περιοχή αυτή εντάχθηκε στο δίκτυο Natura 2000 είναι το Αττικόψαρο. Η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, η οποία εγκρίθηκε από το Υπουργείο, περνούσε "στο ντούκου" την παρουσία του Αττικόψαρου και απλά το ανέφερε στη βιβλιογραφία, δείχνοντας ξεκάθαρα ότι ο μελετητής δεν πάτησε ποτέ το πόδι του στην περιοχή.

Το 2020, προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας από τον Σύλλογο Πολιτών Υπέρ των Ρεμάτων "ΡΟΗ" απορρίφθηκε, καθώς το ΣτΕ τα βρήκε όλα καλώς καμωμένα  ΕΔΩ

Τα έργα ξεκίνησαν ενώ ακόμα δεν είχε γίνει η απαιτούμενη οριοθέτηση του ποταμού αλλά το 2022 οι εργασίες σταμάτησαν γιατί ο ανάδοχος δήλωσε αδυναμία συνέχισης των έργων. Εδώ να σημειωθεί ότι στο κομμάτι του Ερασίνου που βρίσκεται δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο του ναού της Αρτέμιδος το έργο προχωρούσε με πολύ αργούς ρυθμούς λόγω της παρουσίας ευρημάτων, όχι επειδή το Αττικόψαρο έκανε σαμποτάζ στα μηχανήματα.

Και φτάνουμε στο 2023 και, ενώ έχει δοθεί το έργο σε άλλη εταιρεία, έρχεται η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (η οποία χρηματοδοτεί τέτοια έργα) και διενεργεί επιτόπιο έλεγχο και, φυσικά, διαπιστώνει σωρεία παραβάσεων, γι αυτό και διατάσσει τη διακοπή της χρηματοδότησης μέχρι να συνταχθεί νέα μελέτη και να αλλάξουν τα κακώς κείμενα του έργου https://www.ellet.gr/.../dt-perivallontikes-paraleipseis.../

Με λίγα λόγια, το έργο στον Ερασίνο σταμάτησε γιατί ήταν εξόφθαλμα προβληματικό και αντίθετο στην Ευρωπαϊκή νομοθεσία, την αειφορική διαχείριση των υδάτων αλλά και την κοινή λογική...Να σημειωθεί ότι ο Ερασίνος δεν περνά δίπλα από κανέναν οργανωμένο οικισμό αλλά από αγροτικές εκτάσεις. Υπάρχει ένα σπίτι που μου έρχεται στο μυαλό που έχει χτιστεί ακριβώς δίπλα στην κοίτη του και αντί να έχει κατεδαφιστεί άμα τη έγερσή του, στο τέλος θα κάνουν εκτροπή το ποτάμι έτσι όπως σκέφτονται...

Και όλα αυτά, επαναλαμβάνω, σε προστατευόμενη περιοχή Natura 2000 που είναι και Υγρότοπος Α' Προτεραιότητας σύμφωνα με την Περιφέρεια Αττικής (δε θέλω να σκεφτώ τί θα έλεγε ο Περιφερειάρχης αν ο υγρότοπος δεν ήταν Α' Προτεραιότητας, αν και τώρα που το λέω θυμήθηκα ότι δεν ήξερε καλά καλά να προφέρει τον Ερασίνο).

Και για όσους αναρωτηθούν γιατί χολοσκάω για ένα κ@λόψαρο, απλά να θυμίσω ότι σε μία περιοχή όπως η Αττική που έχει ελάχιστους υγρότοπους δεν υπάρχει η πολυτέλεια να τους διαλύσουμε μόνο και μόνο για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες των εργολάβων.

Το Αττικόψαρο είναι σύμβολο της άγριας ζωής που αντιστέκεται και πρέπει να είμαστε δίπλα, όχι απέναντι. Το οφείλουμε στις επόμενες γενιές.

Πληροφορίες για το Αττικόψαρο από τον Ο.ΦΥ.ΠΕ.Κ.Α. (δυστυχώς μόνο στα αγγλικά), https://redlist.necca.gov.gr/en/assessment/?id=137283845

Το καθεστώς που υπάγεται (Near Threatened) σημαίνει ότι είναι πολύ πιθανό να πληροί τα κριτήρια για να είναι απειλούμενο στο άμεσο μέλλον σε επίπεδο χώρας, οι πληθυσμοί της Αττικής είναι σε ακόμα χειρότερη μοίρα.

Αυτά, για να μην πείτε ότι δε ξέρετε.

(c) photo: Stamatis Zogaris

FloodPicEvoia

 

Η Ρεματτική, το συλλογικό όργανο των φορέων και κινήσεων για την προστασία των ρεμάτων, εξέδωσε το παρακάτω δελτίο τύπου σχετικά με τις πλημμύρες της Εύβοιας. Πλημμύρες, που για μία ακόμα φορά κατέδειξαν, πως στον τομέα του αντιπλημμυρικού σχεδιασμού ζούμε στον Μεσαίωνα, αφού δεν λέμε να εννοήσουμε πως αντιπλημμυρικός σχεδιασμός και προστασία της Φύσης είναι άρρηκτα δεμένο ζευγάρι.

Όσο ο άνθρωπος, με αλαζονία επιχειρεί να επιβληθεί στις δυνάμεις της Φύσης, με βάρβαρους σχεδιασμούς και με την αλαζονία του πολυπράγμονα, που αγνοεί την ίδια τη Φύση,  τόσο η Φύση θα ρτου θυμίζει -συχνά με πολύ δραματικό τρόπο- τη θέση του στον πλανήτη και στον κόσμο γενικότερα.

Ακολουθεί το Δελτίο τύπου της Ρεματτικής (διαθέσιμο και σε pdf για μεταφόρτωση από όποιον το επιθυμεί

 

 

Φορείς και Κινήσεις  για την Προστασία των Ρεμάτων  « Ρεματτική»

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ , Δευτέρα 11 Αυγούστου 2020

Η 9η Αυγούστου του 2020 ξημέρωσε με περιοχές της Εύβοιας  να έχουν βυθιστεί στο νερό και τη λάσπη,  με την κοινωνία να θρηνεί 8 μέχρι στιγμής θύματα, με ανυπολόγιστες καταστροφές  σε σπίτια και δημόσιες υποδομές.

Τι έφταιξε; Η κλιματική αλλαγή; Τα καμένα δάση; Οι ανθρώπινες παρεμβάσεις στα ποτάμια; Οι πολίτες που χτίζουν δίπλα στα ρέματα; Η έλλειψη αντιπλημμυρικών έργων; Η Περιφέρεια που δεν «καθάρισε» τα ρέματα; Το 112 που δε λειτούργησε;

Κάποια από αυτά πράγματι έφταιξαν .

Youtube Playlists

youtube logo new

youtube logo new

© 2022 Atticavoice All Rights Reserved.