Ζητείται Ελπίς, έγραφε κάποτε ο Αντώνης Σαμαράκης. Καμία Ελπίς, όμως δυστυχώς, δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Και όταν - κάποιες λίγες στιγμές στην πολιτική ιστορία του τόπου - πήγε μια ελπίδα να φανεί, φρόντισαν οι κρατούντες να τη σβήσουν άμεσα, για να μην τυχόν ξεγελαστούμε και νομίσουμε πως μπορούν τα πράγματα να αλλάξουν

Σκόρπιες σκέψεις μάζεψε ο χιονιάς αυτές τις μέρες και αντί να τις σκορπίσει περισσότερο, ήρθε και τις έβαλε σε μια σειρά. Σαν να έπρεπε να συμβεί όλο αυτό το απίστευτο σκηνικό κυβερνητικής ολιγωρίας απέναντι σε μια κατάσταση η οποία είχε προβλεφθεί με απόλυτη ακρίβεια από τους μετεωρολόγους. Και λέμε σαν να έπρεπε, μήπως … μήπως και καταφέρουμε να δούμε ποιοι κυβερνούν αυτό τον τόπο σήμερα. Θα το δούμε όμως; Μήπως εμείς οι ίδιοι δεν τους εκλέξαμε, λίγα χρόνια μόλις μετά τη χρεοκοπία της χώρας; Μια χρεοκοπία στην οποία αυτοί μας οδήγησαν;

Τα δύο τελευταία χρόνια μαθαίνουμε από τα ΜΜΕ πως αντιμετωπίζουμε τις χειρότερες φωτιές, τις χειρότερες πλημμύρες και τις χειρότερες χιονοπτώσεις της τελευταίας πεντηκονταετίας. Το απολύτως βέβαιο όμως δεν το μαθαίνουμε από τα Μέσα αυτά. Πως κυβερνιόμαστε δηλαδή από τη χειρότερη κυβέρνηση της τελευταίας πεντηκονταετίας. Μια κυβέρνηση που δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια σπείρα, από μια συμμαχία ηλιθίων, ακροδεξιών, ανίκανων, καιροσκόπων και γιάπηδων που το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να εκποιεί στους ημετέρους κομμάτι-κομμάτι τον πλούτο αυτής της χώρας και αυτού του λαού.

Μια κυβέρνηση, η οποία θα προσπαθήσει για μια ακόμη φορά να αποποιηθεί των ευθυνών της και να μειώσει το επικοινωνιακό κόστος της τεράστιας ολιγωρίας της τάζοντας δυο χιλιάρικα σε κάθε κεφάλι που εγκλωβίστηκε στην Αττική Οδό και ένα χιλιάρικο για κάθε εγκλωβισμένο στα τρένα. Αν και όσο τρέχουνε τα νέα, τα δύο χιλιάρικα δεν είναι πια ανά κεφάλι, αλλά ανά αυτοκίνητο. Φτηνοί και σε αυτό. Γνωστή πλέον η τακτική και την έχουν εφαρμόσει ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν. Με λίγα ή περισσότερα χρήματα βουλώνονται στόματα, αγοράζονται συνειδήσεις, δημιουργούνται εντυπώσεις, κερδίζονται ψηφοφόροι

Και για όσους μείνανε χωρίς ρεύμα ένα εικοσιτετράωρο, τι θα κάνει αλήθεια η κυβέρνηση; Θα τους αποζημιώσει; Για όσους είχαν ρεύμα, αλλά δεν είχαν χρήματα για να αγοράσουν πετρέλαιο και να ζεστάνουν το σπίτι τους; Για όσους δεν έχουν καν σπίτι; Τι θα κάνει; Θα πάει να βγάλει φωτογραφίες μαζί τους για να δείξει πόσο τους νοιάζεται;

Είδαμε, πριν από λίγες μόλις ημέρες, τον ανέμελο πρωθυπουργό της χώρας, να επισκέπτεται μια ομάδα αστέγων που μένουν στο λιμάνι του Πειραιά. Με casual - όπως λέμε στην καθομιλουμένη - εμφάνιση, με χαλαρό και άνετο ύφος, τους εξέφρασε τη συμπάθειά του για την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει, ωσάν αυτή να είναι αποτέλεσμα κάποιου φυσικού φαινομένου για το οποίο αυτός, όπως και η πολιτεία που διοικεί, δε φέρουν καμία ευθύνη. Σήμερα μόλις, μάθαμε πως ένας άστεγος στη Θεσσαλονίκη, εξήντα χρονών, πέθανε στο πεζοδρόμιο από το κρύο. Όχι, αυτός δεν ήταν από αυτούς που φωτογραφήθηκαν με τον Μητσοτάκη στο λιμάνι του Πειραιά

Κάποτε, όχι πολύ παλιά, μια μόλις γενιά πριν, υπήρξαν πολιτικά συστήματα στα οποία όλοι οι άνθρωποι είχαν δουλειά, σπίτι, φαγητό και θέρμανση. Με τα πολλά ελαττώματά τους, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι αυτό, όμως είχαν συμφωνήσει ότι όλοι οι άνθρωποι θα έχουν δικαίωμα πρόσβασης σε αυτά τα θεμελιώδη αγαθά. Δυστυχώς, τα συστήματα αυτά κατέρρευσαν, καθώς οι ίδιοι οι άνθρωποι επέλεξαν να ποντάρουν στην κοινωνία του τζόγου, ελπίζοντας πως ο καθένας από τη μεριά του θα είναι ένας από τους τυχερούς που θα γίνει πλούσιος. Γι αυτό λέμε πως και ο ίδιος ο λαός δεν είναι άμοιρος των επιλογών του

Ας επιστρέψουμε όμως στην τρέχουσα επικαιρότητα. Το οδικό δίκτυο της χώρας παρέλυσε. Ο βασικός οδικός άξονας της χώρας, η Εθνική Οδός Αθήνας-Θεσσαλονίκης, κόπηκε στα δύο. Η υπερσύγχρονη Αττική οδός έκλεισε, παγιδεύοντας μέσα της χιλιάδες οδηγούς. Παράλληλα, χιλιάδες σπίτια παραμένουν ακόμη χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, με ό,τι συνεπάγεται αυτό

Το κατ’ επίφαση επιτελικό κράτος του Κυριάκου Μητσοτάκη, η κυβέρνηση της κατ’ επίφαση αριστείας, για μια ακόμη φορά απέτυχε οικτρά και δεν κατάφερε να διατηρήσει ανοιχτές τις βασικές οδικές αρτηρίες της χώρας. Ίσως, αν είχε φροντίσει – όπως έκανε στην τελετή υποδοχής των Ραφάλ – να προσκαλέσει δεσποτάδες για να ευλογήσουν τα εκχιονιστικά μηχανήματα ή για να κάνουν λιτανεία προκειμένου να μη χιονίσει ή να μην κοπεί το ρεύμα… ίσως, τότε, να είχε γίνει κάτι

Την ίδια στιγμή, είναι κλειστός ο δρόμος για το νοσοκομείο Παίδων της Πεντέλης , ενώ όπως αναφέρει ο Μιχάλης Γιαννάκος της ΠΟΕΔΗΝ, για το Σισμανόγλειο που είναι νοσοκομείο αποκλειστικά για περιστατικά κορονοϊού, οι δρόμοι εντός του νοσοκομείου είναι απροσπέλαστοι από το χιόνι.

Και πώς να μη θυμηθούμε μετά, τα θλιβερά στατιστικά σχετικά με την αντιμετώπιση του κορονοιού στη χώρα μας; Στατιστικά που ανεβάζουν όλο και πιο πολύ τη χώρα μας στη μακάβρια λίστα των χωρών με τους πιο πολλούς θανάτους ανά εκατομμύριο. Αλλά και την απαράδεκτη τακτική διασωλήνωσης εκτός ΜΕΘ

Όσο συμβαίνουν αυτά, τα κυρίαρχα και συστημικά ΜΜΕ της χώρας εξακολουθούν να συντηρούν μια επίπλαστη εικόνα κανονικότητας και ευνομίας. Όποιος δημοσιογράφος προσπαθεί άλλωστε να ξεφύγει από το πλαίσιο αυτό, διώκεται. Χαρακτηριστική είναι η δίωξη του Κώστα Βαξεβάνη και της Γιάννας Παπαδάκου. Μια δίωξη που ασκήθηκε στο πλαίσιο της άσκησης του λειτουργήματός τους. Μια δίωξη την οποία καταγγέλλει ακόμη και ο ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας – που εδώ και καιρό βέβαια έχει διαφοροποιηθεί από τον κυβερνητικό θίασο – Γιώργος Κύρτσος

Και φυσικά, ακόμη πιο χαρακτηριστική και σαφές δείγμα της ποιότητας των στελεχών του κυβερνητικού θιάσου είναι η διασύνδεση κορυφαίων μελών της κυβέρνησης με το πιο βρώμικο κομμάτι της «δημοσιογραφίας». Ο υπόδικος τηλεπαρουσιαστής Μένιος Φουρθιώτης αποκαλύπτει και εκβιάζει με νέες αποκαλύψεις τις επαφές του με τον υπουργό Επικρατείας Γ.Γεραπετρίτη. Στα μηνύματα αυτά φαίνεται πως ο υπουργός Επικρατείας ενημερώνει τον Φουρθιώτη για τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης για τους περιφερειακούς σταθμούς.

Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος από τη μια. Και από την άλλη, δειλοί, άβουλοι και μοιραίοι. Λογικό