Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο ΚακόΟ Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί με κάθε τρόπο να ξεπεράσει ακόμα και τον Πινοσέτ ή τον Μιλέι, για να μιλήσουμε με όρους του σήμερα. Μπορεί να μη το λέει ανοιχτά (άλλωστε και αυτά που λέει ανοιχτά αποδεικνύονται ψέματα ή μισές αλήθειες) αλλά με σειρά νομοθετημάτων έχει παραχωρήσει δημόσια περιουσία όπως κανένας άλλος δεν έκανε στο παρελθόν.
Εδώ και καιρό προσπαθεί (και σχεδόν το έχει καταφέρει) εκμεταλλευόμενος τις τελευταίες καταστροφές που έπληξαν τη χώρα και που ήταν παροιμιώδεις, κυρίως λόγω της ανικανότητας (ή επιτηδευμένης αδράνειας) της κυβέρνησης του. Ως συνεπής νεοφιλελεύθερος, διαχειριστής χώρας - προτεκτοράτου, βρήκε (ή προετοίμασε) την ευκαιρία στις μεγάλες πυρκαγιές και τις μεγάλες πλημμύρες για να προχωρήσει σε ρυθμίσεις διευκόλυνσης της ιδιωτικοποίησης των φυσικών πόρων της χώρας. Εν προκειμένω αναφερόμαστε στα δάση και τα επιφανειακά ύδατα.
Με νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας που έχει τίτλο “Ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση των πολυεπίπεδων επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής στους τομείς διαχείρισης υδάτων, προστασίας και διαχείρισης δασών.....κλπ”, που συζητιέται αυτές τις ημέρες στη Βουλή, επιδιώκεται η ίδρυση ανώνυμης εταιρείας με όνομα ΟΔΥΘ ΑΕ, δηλαδή Οργανισμός Διαχείρισης Υδάτων Θεσσαλίας Α.Ε, ο οποίος θα αντικαταστήσει το Δημόσιο αναλαμβάνοντας τις αρμοδιότητες που μέχρι σήμερα ασκούσαν κρατικοί φορείς, Τοπική - Περιφερειακή διοίκηση και κυβέρνηση. Δηλαδή μία ΑΕ βάζει στο χέρι τη διαχείριση των επιφανειακών υδάτων, πράξη ανήθικη, παράνομη και κυρίως αντισυνταγματική αλλά ποιος ιθαγενής νοιάστηκε γι' αυτό; Η ένσταση αντισυνυταγματικότητας που κατέθεσαν ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά και στηρίχθηκε από το σύνολο της αντιπολίτευσης, απορρίφθηκε από τη Βουλή (τη Βουλή του Μητσοτάκη)
Η εμπορευματοποίηση των δασών προάγεται από το νομοσχέδιο που προβλέπει την εκχώρηση της διαχείρισης και της εκμετάλλευσης των δασών, της δημόσιας δασικής περιουσίας, στους ξυλοβιομήχανους και ξυλέμπορους, με πρόσχημα την προστασία τους από τις δασικές πυρκαγιές. Έτσι πραγματοποιεί παλιά εκπεφρασμένη επιθυμια του ΣΕΒ και των μεγάλων ξυλοβιομηχανιών και ξυλεμπορικών επιχειρήσεων. Το νομοσχέδιο προβλέπει ότι δικαίωμα συμμετοχής στη διαδικασία ανάθεσης διαχείρισης θα έχουν τα λεγόμενα “νεοφανή“ Υβριδικά Συνεργατικά Σχήματα, στα οποία θα μπορούν να μετέχουν Δασικοί Συνεταιρισμοί Εργασίας (ΔΑ.Σ.Ε). Οι προϋποθέσεις συμμετοχής ουσιαστικά φωτογραφίζουν 5-10 εταιρίες σε όλη την Ελλάδα ενώ η πρόβλεψη συμμετοχής των ΔΑ.Σ.Ε στις επιχειρήσεις αυτές είναι προσχηματική και στην καλύτερη περίπτωση, μια προσπάθεια απορρόφησης και ενσωμάτωσης τους.
Επιπρόσθετα, για να δώσει η κυβέρνηση του Μητσοτάκη, ακόμα περισσότερο δημόσιο χρήμα στους ιδιώτες, οι ξυλοβιομήχανοι και οι ξυλέμποροι που θα αναλάβουν τη διαχείριση και εκμετάλλευση δασών, θα επιδοτούνται κάθε χρόνο με εγγυημένο κρατικό χρήμα.
Μητσοτάκης - Μιλέι - Σκυλακάκης. Αδελφοί στην ιδεοληψία της καταστροφής και της δωρεάς της δημόσιας περιουσίας σε ιδιώτες
Η ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ Γεωτεχνικών και συνεργαζόμενων προχώρησε στην καταγγελία των όσων ανήθικων και αντισυνατγματικών προωθεί η κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη με εκτελστικό βραχίονα τον ακραία νεοφιλελεύθερο Θ. Σκυλακάκη. Η ανακοίνωση - καταγγελία της ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ Γεωτεχνικών και συνεργαζόμενων επισυνάπτεται σε PDF αρχείο, διαθέσιμο για μεταφόρτωση και κοινοποίηση
Η οριζόντια επίθεση που δέχεται το φυσικό περιβάλλον και η κοινωνία από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα παντού στην επικράτεια, στην Αττική έχει αποκτήσει διαστάσεις αγώνα ζωής και θανάτου, Η επίθεση γίνεται με επεμβάσεις που προσχηματικά αποσκοπούν στην προστασία ή την εξέλιξη των τόπων και τις ανάγκες του ανθρώπου αλλά στην πραγματικότητα αποσκοπούν στην κατάληψη, οικειοποίηση και αποκλειστική εκμετάλλευση του φυσικού περιβάλλοντος και δημοσίων αγαθών, με πρώτο στάδιο την αποστέρηση του δημοσίου χαρακτήρα τους.
Το αποτρόπαιο είναι πως σε αυτόν τον αγώνα μεταξύ κοινωνίας και συμφερόντων, οι εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης παίρνουν το μέρος των δεύτερων, χρησιμοποιώντας την κοινωνία μέσω των διαχρονικά ισχυουσών πελατειακών σχέσεων, μόνο ως μέσο υφαρπαγής μίας εικονικής νομιμοποίησης τους μέσω εκλογών
Τα τελευταία χρόνια, κυρίως από το 2014 και μετά, πύκνωσαν οι παρεμβάσεις σχετικά με την αντιπλημμυρική θωράκιση της Περιφέρειας Αττικής. Με αφορμή τις τότε πρόσφατες πλημμύρες στον Πειραιά, στη Νίκαια και στη δυτική Αττική, ξεκίνησε η συζήτηση για τον συνολικό αντιπλημμυρικό σχεδιασμό στην περιφέρεια.
Μέχρι το 2000 την αποκλειστική αρμοδιότητα σε θέματα αντιπλημμυρικής προστασίας στην Αττική είχε η ΕΥΔΑΠ ενώ τα επόμενα χρόνια η αρμοδιότητα αυτή καταμερίστηκε σε όλους τους βαθμούς διοίκησης. Από τον Οκτώβριο του 2011 δημοπρατήθηκαν περισσότερα από 160 έργα και μελέτες προϋπολογισμού άνω των 430 εκ. € σε όλους τους Δήμους της Αττικής, από κοινοτικά κονδύλια και ίδιους πόρους της Περιφέρειας. Ο τότε επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης Σγουρός δήλωνε πως χρειάζονται τουλάχιστον 2 δις ευρώ, ώστε να αποκτήσει το λεκανοπέδιο επαρκείς αντιπλημμυρικές υποδομές. Και αυτό διότι η κακοποίηση που έχει υποστεί η Αττική τις περασμένες δεκαετίες είναι άνευ προηγουμένου, συμπλήρωνε.
Αξίζει να αναφέρουμε πως περιγράφοντας την κακοποίηση της Αττικής, ο Γ. Σγουρός το 2014, σημείωνε πως «Σήμερα δεν μπορούν να εντοπισθούν περισσότερα από 70 από τα 700 ρέματα που υπήρχαν, ενώ το μήκος τους έχει μειωθεί από τα 1.280 χιλιόμετρα το 1945, σε 434. Επίσης στην Αττική η δασική βλάστηση από το 40 % το 1995 έχει φτάσει σήμερα στο 4 %. Η άκρατη τσιμεντοποίηση όχι μόνο τροποποίησε τη φυσική ροή των υδάτων, αλλά μείωσε την απορροφητικότητα του εδάφους και ταυτόχρονα αύξησε τις ταχύτητες απορροής με αποτέλεσμα οι υφιστάμενες υποδομές να αδυνατούν να ανταποκριθούν». Τελικά απέδωσε και ευθύνες στην τοπική αυτοδιοίκηση πρώτου βαθμού, η οποία έχει κατ’ εξακολούθηση αποφασίσει την ένταξη στο σχέδιο πόλεως περιοχών χωρίς να έχει λάβει καμία μέριμνα για το αν υπάρχει ή αν προβλέπεται να κατασκευασθεί σε αυτές επαρκής αντιπλημμυρική υποδομή, στο εάν υπάρχει ή όχι ρέμα.
Η τότε περιφερειάρχις Δούρου απευθυνόμενη στον Σγουρό, πρόσθεσε χαρακτηριστικά ότι «εργαζόμαστε πάνω στον τρόπο που προσπαθήσατε να χαρτογραφήσετε τα ρέματα, διότι γι’ αυτές τις μελέτες έχει δοθεί δημόσιο χρήμα που δεν θα αφήσει η Περιφερειακή Αρχή αναξιοποίητο». Στην βάρδια της Δούρου «έκατσαν» μετά (όπως είπε η ίδια) η πλημμύρα στη Μάνδρα και η πυρκαγιά στο Μάτι και σταμάτησε να «εργάζεται στον τρόπο χαρτογράφησης» των ρεμάτων της Αττικής.
Η Δέσποινα Κουτσούμπα, σύμβουλος της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής, έκανε πιο σοβαρή τοποθέτηση για το θέμα των πλημμυρών, αναδεικνύοντας την κυρίαρχη πολιτική και κυρίως ταξική τους διάσταση. 'Ήταν και η μόνη που μίλησε για την επιλογή της πλήρους περιβαλλοντικής υποβάθμισης περιοχών, Πρόσθεσε δε ότι «η βιασύνη να καθαρίσουμε τα ρέματα δεν θα πρέπει να είναι εις βάρος της περιβαλλοντικής προστασίας των βιότοπων που πολλές φορές βρίσκονται κοντά σε αυτά τα ρέματα». Αυτά το 2014.
Τότε ήταν που ανοίχτηκε πεδίο δόξης λαμπρό, για μεγάλους τζίρους από αντιπλημμυρικά έργα και μελέτες αλλά και βρέθηκε το βασικό πρόσχημα για «αναπτυξιακές παρεμβάσεις». Συντάχθηκαν μελέτες που όμως δεν ελάμβαναν υπόψη δύο βασικά κριτήρια, όπως φάνηκε εκ των υστέρων, Το ένα ήταν η σοβαρή περιβαλλοντική υποβάθμιση που είχε υποστεί η Αττική, από την εξαφάνιση των 700 ρεμάτων που είχε αναφέρει ήδη ο Γ. Σγουρός και το άλλο ήταν το θέμα της δημόσιας γης (τα ρέματα και τα ποτάμια είναι δημόσιες γαίες κατά το Σύνταγμα) και του δημόσιου χώρου, όσον αφορά επεμβάσεις στα ποτάμια και ρέματα που εφάπτονταν ή διέσχιζαν οικιστικό ιστό. Με τις μελέτες των αντιπλημμυρικών, ο δημόσιος χώρος θα επηρεαζόταν και μάλιστα θα μειωνόταν δίνοντας χώρο σε «αξιοποιήσιμη» από τους επενδυτές, γη. Οι παραλείψεις αυτές αποτυπώνονται και στις μελέτες αντιπλημμυρικών που ακολούθησαν και οι οποίες αγνόησαν τις σημαντικότερες κοινωνικές επιπτώσεις του λάθος σχεδιασμού, προφανώς στρατευμένες σε στρατηγικούς στόχους των φορέων ανάθεσης.. Επρόκειτο για την ταξική διάσταση που είχε αναφέρει η Δ. Κουτσούμπα
Χαρακτηριστικό σε αυτές τις μελέτες είναι πως δεν υπήρχε η πρόβλεψη άρσης των αυθαιρεσιών που εντοπίζονταν στα ρέματα της Αττικής, παρά μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις. Η πρόταση διαχείρισης των ρεμάτων από τους μελετητές αποσκοπούσε σε έναν γενικό στόχο. Την καναλοποίηση τους και τη μετατροπή τους σε ανοιχτούς ή ημίκλειστους αγωγούς ομβρίων, δίχως να ληφθεί υπόψη καμία εναλλακτική (στην πραγματικότητα αναγκαία λύση) των ηπίων παρεμβάσεων στις λεκάνες απορροής, η βελτίωση των υδρονομικών συνθηκών με αναδασώσεις ή με την κατασκευή μικρών αναβαθμών στα ανάντη των ίδιων λεκανών. Δηλαδή εξαιρέθηκε ό,τι θα έθιγε την ιδιωτική περιουσία, ακόμα και αν αυτή ήταν παράνομα και αυθαίρετα αποκτηθείσα. Και συστηματικά προτιμάται ό,τι πειώνει τη δημόσια γη της ζώνης οριοθέτησης των ρεμάτων.
Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας - Πετρέζα
Την τριετία 2017 - 2019 εμφανίστηκε σε διαβουλεύσεις αρχικά η ΜΠΕ για την υποτιθέμενη οριοθέτηση του Μεγάλου ρέματος Ραφήνας, η οποία στην ουσία ήταν ΜΠΕ για τη διευθέτηση του. Μία διευθέτηση που δεν ελάμβανε υπόψη της κανέναν βιότοπο, καμία χρήση γης και υποτιμούσε τη νοημοσύνη του αναγνώστη της, ειδικά όταν αναφερόταν στην ιχθυοπανίδα και την ορνιθοπανίδα. Μαρίδες, καβούρια, περιστέρια και άλλα κοινά είδη παρέλαυναν από μία μελέτη που αν είχε τη στοιχειώδη σοβαρότητα, θα αναφερόταν σε 150 είδη πτηνών και σε ενδημικά και μοναδικά είδη ψαριών. Ήταν μία μελέτη κομμένη και ραμμένη στις απαιτήσεις της σχεδιαζόμενης καναλοποίησης. Μίας επέμβασης των μεγάλων τζίρων και υποταγμένη στις απαιτήσεις της περαιτέρω πολεοδόμησης της περιοχής και του υπό μεγέθυνση λιμανιού της Ραφήνας. Το Master Plan του λιμανιού της Ραφήνας, επιβεβλημένο και από την απαίτηση των παραχωρησιούχων του λιμανιού του Πειραιά για να απομακρύνουν την ακτοπλοΐα από το «τσιφλίκι» τους, απαιτούσε τη μείωση των φερτών που θα κατέβαιναν στο νέο, τερατώδες λιμάνι.
Αλλά οι κρυμμένοι στόχοι της μελέτης θα γίνονταν πια ξεκάθαροι, αν κάποιος τη συνδύαζε με μία άλλη, λίγο μεταγενέστερη μελέτη «αντιπλημμυρικής προστασίας». Μία μελέτη που επίσης προκάλεσε αντιδράσεις των κατοίκων της περιοχής στην οποία εστίαζε. Αστικής περιοχής αυτή τη φορά. Αυτή η άλλη μελέτη «Δούρειος Ίππος» ήταν η μελέτη αντιπλημμυρικής προστασίας και «ανάπλασης» του λόφου του Στρέφη, στην καρδιά της Αθήνας, που υπέκρυπτε μία «ανάπλαση» απαραίτητη για την κτηματομεσιτική εταιρεία, η οποία είχε «υιοθετήσει» τη γειτονιά και είχε ήδη αρχίσει τις «επενδύσεις».
Μετά από χρόνια εγκατάλειψης και αγνόησης των αιτημάτων των κατοίκων του Στρέφη και του παρακείμενου σχολείου, για αντιπλημμυρικά έργα και στήριξη των πρανών, ο δήμος Αθηναίων βρήκε την πρόφαση και τη χρυσή ευκαιρία για να ξεκινήσει τα έργα ανάπλασης. Με πρόφαση τις έντονες βροχοπτώσεις του 2020-2021 ανέθεσε το αντιπλημμυρικό έργο στην Prodea Investments, δηλαδή σε μία ιδιωτική κτηματομεσιτική εταιρεία επενδύσεων. Τα αντιπλημμυρικά έργα και η στήριξη των πρανών είχαν προγραμματιστεί από το 2019 και είχαν συμπεριληφθεί στο τεχνικό πρόγραμμα του Δήμου Αθηναίων για το 2021. Για έναν «ανεξήγητο λόγο» όμως εξαφανίστηκαν από τον προγραμματισμό του Δήμου απ' όταν «υιοθετήθηκε» ο Λόφος απ' την κτηματομεσιτική εταιρία Prodea, με επισπεύδοντα τον δήμαρχο Κώστα Μπακογιάννη.
Σύμφωνα με την τεχνική μελέτη της εταιρείας, τα αντιπλημμυρικά έργα περιλαμβάνουν κόψιμο και αποψίλωση δέντρων για την τοποθέτηση γεωπλεγμάτων. Δηλαδή –αν και σε άλλη κλίμακα- πρόκειται για το ίδιο που έχει προβλεφθεί για το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας, με το κόψιμο και την απομάκρυνση πλέον των 2.500 δέντρων και μάλιστα δέντρων που συνθέτουν σπάνιους οικότοπους όπως παραρεμάτιες ιτιές, μανγκρόβιες διαπλάσεις και προστατευόμενα «δάση στοές». Τη θέση των οικότοπων θα πάρουν συρματοκιβώτια και μπετό στα σημεία εκείνα.
Στον Στρέφη, η φυτοτεχνική μελέτη προβλέπει το κόψιμο δέντρων στην παιδική χαρά, σε μέρη με πυκνή βλάστηση και στο θεατράκι για λόγους επιτήρησης, με το πρόσχημα την ασφάλεια των επισκεπτών. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό και σε ποσοτική θεώρηση, 1 δέντρο που απομακρύνεται από τον Στρέφη, μπορεί να προκαλέσει ανάλογη επιβάρυνση με κάθε 10 ή παραπάνω δέντρα που απομακρύνονται από την παραρεμάτια βλάστηση του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας. Αν λάβουμε υπόψη πως στην περίπτωση του Μεγάλου Ρέματος δεν απομακρύνονται μεμονωμένα δέντρα αλλά φυτοκοινωνικές ενώσεις, δηλαδή ολοκληρωμένες οργανικές ενότητες, τότε καταλαβαίνουμε πως προκαλούνται σημαντικές, εντονότερες και μεγαλύτερης έκτασης περιβαλλοντικές επιπτώσεις. που δεν αναφέρονται όμως στη σχετική «μελέτη επιπτώσεων»
Η οικολογική σημασία κάθε δέντρου στο κέντρο της Αθήνας, ποσοτικά και μόνο, μπορεί να είναι πολλαπλάσια από εκείνη του κάθε δέντρου στον κάμπο των Σπάτων ή της Παλλήνης. Πέραν του ότι οι επεμβάσεις αυτές παραβιάζουν κάθε κανόνα λογικής, συνιστούν και εγκληματική πράξη. Κυρίως εν μέσω κλιματικής κρίσης, το κόψιμο έστω και ενός δέντρου σε μια πόλη με τη μικρότερη αναλογία πρασίνου ανά κάτοικο πανευρωπαϊκά, αποτελεί δυνάμει έγκλημα κατά της ζωής των κατοίκων. Όταν το όριο που θέτει ο Π.Ο.Υ. είναι 9 m2/κάτοικο και η Αθήνα έχει μόλις 0,96 m2, δηλαδή δέκα φορές χαμηλότερα από το όριο βιωσιμότητας, πόσο ακόμα μπορεί το πράσινο να μειωθεί; Και στο όνομα ποιου κοινωνικού οφέλους;
Μελετητές, εργολάβοι, περιφέρεια και δήμοι προσπαθούν να νομιμοποιήσουν την κοπή των δέντρων με το επιχείρημα του «πράσινου ισοζυγίου», αλλά αυτό δε σημαίνει πως θα φυτευτούν νέα δέντρα στην ίδια περιοχή που ξηλώνονται. Ιδιαίτερα οι κάτοικοι του τσιμεντένιου κέντρου της Αθήνας, επιβαρύνονται περισσότερο από το σόφισμα που αποκαλείται «περιβαλλοντικό ισοζύγιο 1 προς 1 αφού η πραγματική ανάγκη για πράσινο εκεί, δεν καλύπτεται ακόμα και με ισοζύγιο 10 δέντρων για κάθε δέντρο που θα κοπεί στα πλαίσια της «ανάπλασης». Στο δε Μεγάλο Ρέμα, το θέμα δεν είναι ποσοτικό. Εκεί προβλέπεται η καταστροφή εξελιγμένων οικοτόπων που αλληλοεπιδρούν με το περιβάλλον και βρίσκονται σε μία ισορροπία, έστω και αν αυτή είναι «ισορροπία του τρόμου» σε μερικές περιπτώσεις. Οι εργασίες θα προκαλέσουν ανεπανόρθωτη ζημιά και η διαλαληθείσα φύτευση που προβλέπει το σχέδιο «αποκατάστασης» του έργου διευθέτησης, είναι περισσότερο κηποτεχνική διαμόρφωση παρά οικολογική αποκατάσταση.
Αν στην ανατολική Αττική η ευκαιρία και το εναρκτήριο λάκτισμα για την εκμετάλλευση του τόπου από «επενδυτές», δόθηκε από τις μεγάλες συγκοινωνιακές υποδομές (Αττική Οδός, Αεροδρόμιο Σπάτων, Λιμάνι Ραφήνας) στο κέντρο της Αθήνας αυτή δόθηκε από το αναδιαμορφούμενο και διαρκώς ελισσόμενο Real Estate (με το AirBNB μέσα). Το ίδιο Real Estate που γνώρισε δόξες και στην ανατολική Αττική εκμεταλλευόμενο τις μεγάλες συγκοινωνιακές υποδομές. Το βλέπουμε στην ανάπτυξη των εμπορικών πάρκων της Γυαλού στα Σπάτα αλλά και στους νέους οικισμούς (Λόφος Παλλήνης, επέκταση πολεοδόμησης σε Διώνη, ΖΑΑ, και αλλού) και (αν ευδοκιμήσει το έργο διευθέτησης του Μεγάλου Ρέματος) σύντομα και στην Πετρέζα, όπως μας προϊδεάζει ο σχεδιασμένος περιορισμός του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας.
Όπως διαφαίνεται από τη δραστηριότητα στην περιοχή Γυαλού με τα μεγάλα εκπτωτικά χωριά και το καινούργιο που προστέθηκε πρόσφατα στον δρόμο που συνδέει το Πικέρμι με τα Σπάτα, με τη μεταστέγαση μεγάλων ιδιωτικών σχολείων, η πίεση για εκτάσεις προχωρά και βορειότερα στην Πετρέζα. Έτσι, το εμπόδιο που λέγεται Μεγάλο ρέμα Ραφήνας πρέπει να περιοριστεί σε ένα κανάλι, ώστε να «απελευθερώσει δημόσια γη προς αξιοποίηση» αφού η ζώνη οριοθέτησης του ρέματος είναι δημόσια γη. Με τα έργα διευθέτησης αυτή μειώνεται και ό,τι βγαίνει εκτός, παραδίδεται στους επενδυτές προς «αξιοποίηση» δηλαδή προς κατανάλωση.
Στον Στρέφη τον ρόλο του «επενδυτή» ανέλαβε η Prodea Investments που είναι η μεγαλύτερη εγχώρια εταιρεία επενδύσεων ακίνητης περιουσίας. Είναι το διάδοχο σχήμα της αμαρτωλής ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΝΓΑΙΑ (θυγατρική της Εθνικής Τράπεζας) με τις 22 ποινικές διώξεις εναντίον στελεχών της για το οικονομικό έγκλημα της κατάχρησης δημοσίου χρήματος. Οι διωκόμενοι τη γλίτωσαν λόγω παραγραφής όταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη πέρασε φωτογραφική Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. εν μέσω πανδημίας.
Η Prodea ως εταιρεία Real Estate, σκοπεύει αποκλειστικά στην εξυπηρέτηση των ιδιωτικών συμφερόντων της και στην άνοδο των αξιών γης στη ζώνη που δραστηριοποιείται. Με τις μελέτες που εκπόνησε η ίδια, καθόρισε ταυτόχρονα τη φυσιογνωμία και τη μελλοντική χρήση του Λόφου Στρέφη ως ενός πολυτελούς προορισμού. Από κοντά πάει και η UNISON Facilities Services, η οποία αναλαμβάνει ως εργολάβος τις εργασίες του δήμου. Δραστηριοποιείται σε πολλά πεδία, όπως η καθαριότητα, η φύλαξη και ασφάλεια και η διαχείριση εστιατορίων. Η εταιρεία αποτελεί μετονομασία της εταιρείας ενοικίασης εργαζόμενων ISS, γνωστή από την υπόθεση της εκφοβιστικής επίθεση με βιτριόλι που δέχτηκε η συνδικαλίστρια-καθαρίστρια Βενετία Μανωλοπούλου το 2009, ένα χρόνο μετά την αντίστοιχη δολοφονική επίθεση με βιτριόλι εναντίον της Κωνσταντίνας Κούνεβα.
Ο δήμος Αθηναίων με την ανάπλαση του Στρέφη στοχεύει να αλλάξει το δημόσιο χαρακτήρα του Λόφου και να τον μετατρέψει σ' ένα περιφραγμένο οικόπεδο ιδιωτικών συμφερόντων. Ότι ακριβώς επιδιώκει και ο δήμος Ραφήνας με την εμμονική υπεράσπιση του έργου διευθέτησης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, όπως εξηγήσαμε παραπάνω. Μία εμμονή που στρέφεται άμεσα κατά της ποιότητας ζωής των κατοίκων της περιοχής, αλλά και έμμεσα μέσω της υποστήριξης που θα προσφέρει το έργο αυτό, τόσο στην περαιτέρω οικοπεδοποίηση όσο και στην εγκατάσταση ενός λιμανιού – τέρατος στην πόλη.
Με πρόσχημα τα αντιπλημμυρικά και την ανάπλαση του λόφου Στρέφη και τα αντιπλημμυρικά στο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας, ανοίγουν τις πόρτες σε πολυεθνικές και άλλους επενδυτές, να αναλάβουν όχι μόνο τα έργα, αλλά και τη διαχείριση των δημόσιων χώρων. Στην Αθήνα το δημοτικό πρόγραμμα «Υιοθέτησε τη πόλη σου» μέσα από το οποίο γίνεται η ανάπλαση του Λόφου, δημιουργεί συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) και όπως αντίστοιχα προγράμματα νεοφιλελεύθερης κοπής, κοινωνικοποιεί τα κόστη και ιδιωτικοποιεί τα κέρδη. Σύντομα θα δούμε να συμβαίνει κάτι ανάλογο και στην ανατολική Αττική.
Είναι άραγε αυτό που ονειρευόμαστε για τους τόπους που ζούμε;
Πηγές:
Ανοιχτή Συνέλευση για την υπεράσπιση του λόφου του Στρέφη
Ο Λόφος του Στρέφη ελεύθερος θα μείνει (ντοκιμαντέρ από το Αυτολεξί)
Θα πέσει τσιμέντο στο μεγάλο ρέμα Ραφήνας; Τι λέει η μελέτη;
Τσιμεντοποίηση του Μεγάλου Ρέματος, μία μεγάλη απειλή για τη Ραφήνα
Τις μέρες που η Barbara (Μπάρμπρα) είχε απλωθεί στη νότια Ελλάδα από τις 4/5 Φεβρουαρίου και μέχρι τις 8 του ίδιου μήνα, ο Χριστόφορος Ζαραλίκος στο ZARALEAKS TV εκείνης της εβδομάδας περιέγραψε την εμπειρία του με το τραίνο και το ταξίδι του από τη Θεσσαλονίκη (όπου είχε παράσταση) προς την Αθήνα. Η περιγραφή του είναι άκρως ενδεικτική αυτού που τελικά όλοι περίμεναν πως κάποια στιγμή θα συμβεί (όπως αποκαλύπτεται από τις ανακοινώσεις και τις απεργίες των συνδικαλιστικών φορέων των εργαζόμενων στα τραίνα),
Σημειώνουμε πως το απόσπασμα της εκπομπής (όπως επιλέχθηκε και είναι αποθηκευμένο στο κανάλι stefchannel στο YouTube ξεκινάει με αναφορά στην ιδιωτικοποίηση και του νερού που -κατά μακάβρια και απαράδεκτη συγκυρία(;)- ανακοινώθηκε πως περιλαμβάνεται σε σχέδιο νόμου 263 άρθρων και 357 σελίδων, που κατέθεσε ο Σκρέκας στη βουλή 3 μέρες μετά τη μεγάλη τραγωδία των ιδιωτικών τραίνων της Hellenic Train
Μετά την φρικτή εμπειρία με το πανάκριβο ρεύμα και περισσότερο μετά την τραγωδία στην οποία οδήγησαν οι πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων και της ασυδοσίας, με το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα, ο θρασύτατος Σκρέκας (διάβαζε Μητσοτάκης) βρίσκει "ευκαιρία" να ιδιωτικοποιήσει και το νερό.
Δεν είναι βλάκες ή ανίκανοι. Είναι νεοφιλελεύθεροι άρπαγες που όταν ο φυσιολογικός άνθρωπος πονάει και πενθεί, αυτοί βλέπουν την ευκαιρία για να ορμήξουν
Επειδή η φράση "ανθρώπινο λάθος" προσβάλλει κάθε πολίτη αλλά και κάθε έννοια λογικής το 2023, ας δούμε την επιβεβαίωση αυτού που ισχυριζόταν ο υπουργός Καραμανλής (Liberal 20/2/23) πως "δεν παίζουν με την ασφάλεια των επιβατών στα τραίνα".
Παίζουν. Και με την ασφάλεια των επιβατών και με τη λογική το κόσμου όλου και οι δηλώσεις του (ακόμα υπουργού) είναι απλά γελοίες (και τώρα τραγικές) προφάσεις
Αναδημοσιεύουμε από την Εφημερίδα των Συντακτών (ηλεκτρονική έκδοση 01.03.2023, 13:27)
Η ΕΕ είχε ήδη παραπέμψει στο Δικαστήριο την Ελλάδα για μη τήρηση των κανόνων για τους σιδηροδρόμους
Με χρονικό ενός προκαθορισμένου εγκλήματος μοιάζει η πολύνεκρη τραγωδία με τη μετωπική σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη όσο περνούν οι ώρες και βγαίνουν στην επιφάνεια περισσότερες πληροφορίες και «ευαίσθητες» αποκαλύψεις για το περιστατικό και τους υπευθύνους.
Στην προκειμένη, η ΕΕ «καρφώνει» την Ελλάδα για το ζήτημα της υποβάθμισης των σιδηροδρόμων, αναδεικνύοντας τις εγκληματικές κυβερνητικές ευθύνες, αφού παρά τα εκατομμύρια ευρώ με τη μορφή επιχορηγήσεων από τα ευρωπαϊκά ταμεία για την αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό του σιδηροδρομικού δικτύου της χώρας, η κατάσταση παρέμενε ίδια μέχρι και σήμερα. Χαρακτηριστικά, ευρωπαϊκές πηγές αναφέρουν ότι η ΕΕ «έσυρε» τη χώρα μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, μία εβδομάδα νωρίτερα, για μη τήρηση των κανόνων αναφορικά με τις σιδηροδρομικές μεταφορές.
Πηγές από την αρμόδια διεύθυνση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η οποία πριν από μία εβδομάδα, στις 15 Φεβρουαρίου, ανακοίνωσε την απόφαση της να παραπέμψει την Ελλάδα στο Δικαστήριο της Ε.Ε. λόγω μη τήρησης των κανόνων για τις σιδηροδρομικές μεταφορές στην Ε.Ε. κάνουν λόγω για εγκληματική ευθύνη των εποπτικών αρχών και επισημαίνουν ότι η Ε Ε. έχει πληρώσει εκατοντάδες εκατομμύρια για να γίνει ασφαλής η διπλή σιδηροδρομική γραμμή όπου δεν θα κατευθύνεται το ένα τρένο ο απέναντι στο άλλο.
«Είναι εξωφρενικό να μη λειτουργεί η τηλεματική, για την οποία η Ένωση έχει δώσει εκατομμύρια και κανείς να μην το ελέγχει αυτό» αναφέρουν ευρωπαϊκές πηγές.
Είναι τουλάχιστον κωμικοτραγικό. Είναι μία ειρωνεία του Netflix που με το Don’t look Up δεν υπολόγισε τα τραύματα που θα προκαλούσε σε εκατομμύρια Ελλήνων οι οποίοι εκτός από τον κορωνοϊό (ή κορωναϊό όπως αστεία επιμένει επί 2 χρόνια να τον αποκαλεί ο Alpha TV) ταλαιπωρούνται παράλληλα από κυβέρνηση Μητσοτάκη με υπουργούς Άδωνη Γεωργιάδη, Μάκη Βορίδη και Θάνο Πλεύρη. Σίγουρα στον πλανήτη θα υπάρχουν και άλλες χώρες και λαοί που θα ένιωσαν άβολα παρακολουθώντας την ταινία. Κυβερνήσεις και εξουσίες, εθνικές ή τοπικές, σαν αυτές που περιγράφει η ταινία είναι οι περισσότερες. Είναι εγγενές χαρακτηριστικό της εξουσίας το γελοίο άλλωστε. Απλά, είναι θέμα χρόνου να γίνει αντιληπτό στους πάντες.
Για εμάς τους Έλληνες, είναι σκληρό να βλέπουμε σε ταινία την «glitter» εκδοχή της πιο ανέμελης, χαλαρής και ουσιαστικά αδιάφορης για ό,τι συμβαίνει γύρω μας κυβέρνησης. Μίας κυβέρνησης που επενδύει στην εικόνα της και αδιαφορεί για την ουσία. Μίας κυβέρνησης εξαρτημένης από χορηγούς -χορηγός και η ίδια στα media για την κατασκευή ενός πλασματικού κόσμου. Σκληρό και τραγικό να βλέπεις στην οθόνη αυτό που κάνει η ελληνική κυβέρνηση στην πραγματικότητα και σε κάνει να αναφωνείς «Αυτά ούτε στο σινεμά δεν γίνονται!!». Και όμως. Οι δικοί μας εδώ επιλέγουν πάντα το συμφέρον των χορηγών τους εις βάρος της κοινωνικής ωφέλειας, όπως η πρόεδρος Orlean της ταινίας. Τελευταίο εθνικό παράδειγμα; Τα απαιτούμενα όσο ποτέ άλλοτε PCR tests τα οποία γίνονται δωρεάν σε όλους στην Ευρώπη και με λίγες εξαιρέσεις στο 1/3 της ελληνικής τιμής τους. Θέλετε κι άλλα; Η αδιαφορία για την καμένη γη του καλοκαιριού. Τα ειδικά πολεοδομικά (!!) στα καμένα δάση. Οι καταστροφικές αλλαγές στην περιβαλλοντική νομοθεσία ή η κατάργηση περιβαλλοντικών αδειοδοτήσεων ή η ευκολία που προωθούνται έργα που ευνοούν την κλιματική αλλαγή. Και ο κατάλογος της φρίκης δεν τελειώνει
Μηντιοκρατεία και διαπλοκή
Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιοι, μας φωνάζει η ταινία, λες και προσπαθεί να μιμηθεί το γνωστό και εξαιρετικό βιβλίο. Είναι ο καπιταλισμός της κατανάλωσης που κορυφώνεται στον πολιτικό νεοφιλελευθερισμό. Τον νεοφιλελευθερισμό της ασυδοσίας, της αδιαφορίας, της κρατικής προστασίας του πλουσίου και του παράλληλου εξανδραποδισμού του φτωχού. Της κατανάλωσης ακόμα και του ίδιου του περιβάλλοντος, για το κέρδος. Βλέποντας τον πλανήτη να αντιδρά στον βιασμό του, το κλίμα να αλλάζει και τις καταστροφές να γίνονται συχνότερες, οι εξουσίες γυρνούν από την άλλη ακούγοντας το κέλευσμα του πλουσίου που τους έχει αγοράσει για να γεμίσουν την καρέκλα του πρωθυπουργού, του υπουργού, του περιφερειάρχη, του δημάρχου. It’s OK. Everything is gonna be OK. Όλα καλά. Μην ανησυχείτε. Don’t look up!
Και όλοι αυτοί είναι δίπλα μας. Δεν είναι μακριά μας, Τους γνωρίζουμε και το χειρότερο; Τους ψηφίζουμε….
Αν μία ταινία σαν το Don’t Look Up είχε παραχθεί στην Ελλάδα και είχε μπει σε φάση προβολής, το βέβαιο θα ήταν πως είτε κάθε προβολή θα είχε παρέμβαση τηλεπερσόνων με συνοδεία νταήδων ή βουβαλόπαιδων ή (το πιο πιθανό) οι «πυλώνες» του διαδικτύου θα είχαν ρίξει τους ιστοτόπους από τους οποίους θα γινόταν η διανομή ή η προβολή, γιατί «το περιεχόμενο δεν ανταποκρίνεται στους όρους της κοινότητας»
Αλλά μία τέτοια ταινία δεν θα είχε την πρόεδρο Orlean αλλά τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Δεν θα είχε τον προσωπάρχη και γιο της προέδρου Jason Orlean αλλά τον Άδωνη Γεωργιάδη. Δεν θα είχε τον νταή «Ράμπο» Ben Drask αλλά τον Μάκη Βορίδη. Και βέβαια δεν θα είχε τον πάμπλουτο και μέγα χορηγό της κυβέρνησης, Peter -I love you Peter – Isherwell αλλά …… ξέρετε ποιον.
Στη χώρα μας που ζει ακόμα στην προκαπιταλιστική εποχή και το ζητούμενο της παραμένει παραδόξως ο καπιταλισμός (και όχι ο εξανθρωπισμός), η ταινία εφαρμόζει απόλυτα. Γιατί ακόμα και αν είμαστε πολύ πίσω από άλλες χώρες στην καπιταλιστική φάση της εξέλιξης μας, η μανία μας να αντιγράφουμε χονδροειδώς νοοτροπίες και πρακτικές μας φέρνει απέναντι στα ίδια ερωτήματα (τα οποία δεν θα έπρεπε να υπάρχουν σε μία υγιή κοινωνία).
Τι αξίζει η γη όταν η καταστροφή της μπορεί να αποδώσει 1,5 τρισεκατομμύρια δολάρια;
Τι σημαίνει το ότι ο ειδικός επιστήμονας δεν «γνωρίζει» τον κόσμο των media;
Τι αξίζει η αλήθεια αν δεν την προβάλλουν τα media;
Με τι κριτήρια ιεραρχείται η είδηση για την καταστροφή του πλανήτη; Αξίζει περισσότερο από το διαζύγιο της pop τραγουδίστριας;
Αλλά εμείς οι Έλληνες, τις απαντήσεις τις έχουμε βρει ήδη….. Αυτό αποδεικνύει άλλωστε και η καθημερινότητα μας, έτσι δεν είναι;
Για την ταινία
Δεν πρόκειται για σάτιρα. Είναι η φωτογραφία μας. Η δική μας και της κοινωνικοπολιτικής μας κατάντιας. Είναι η εικόνα της διαπλεκόμενης με την εξουσία και εξαγορασμένης επιστημονικής κοινότητας, της εκτραχηλισμένης δημοσιογραφίας του lifestyle και του infotainment, που για χάρη των τηλεθεάσεων, έχει οριστικά θυσιάσει την εγκυρότητα στο βωμό της σκανδαλοθηρίας.
Είναι μία ταινία που τα έχει όλα, όπως πυκνό σενάριο, βιτριολικές ατάκες, μεγάλο καστ με φοβερή ποικιλία ερμηνειών. Είναι μία ταινία που τοποθετεί στο σήμερα τον κριτικό ρεαλισμό. Κουβαλάει έναν αέρα από τον υπερρεαλισμό του Wag the Dog (ελληνικός τίτλος: Ο Πρόεδρος, Ένα Ροζ Σκάνδαλο κι Ένας Πόλεμος) ή την πίκρα και τον σαρκασμό του Dr. Strangelove (ελληνικός τίτλος: SOS: Πεντάγωνο Καλεί Μόσχα), παραμένει όμως ξεχωριστή, σύγχρονη δημιουργία. Μπορεί να μην είναι πολυεπίπεδη, να μη διεκδικεί βραβείο πρωτότυπου σεναρίου αλλά η σκηνοθεσία της, το καστ και άλλα επιμέρους στοιχεία της της -όπως η φωτογραφία της- δίνουν τη δύναμη των πιο επιδραστικών ταινιών της παγκόσμιας παραγωγής
Με λίγα λόγια, είναι μία ταινία που αξίζει να δείτε. Θα σας δώσει μία ξεκάθαρη εικόνα του τι σημαίνει και πόσο αξίζει ο άνθρωπος και ο πλανήτης ολόκληρος για τις εξουσίες, σε περίπτωση που δεν το έχετε ήδη καταλάβει. Απαντά με καυστικότητα σε όλους εκείνους που διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους πως ενδιαφέρονται για εμάς και ζητούν να τους αναθέσουμε τη σωτηρία μας, ενώ ξέρουμε πολύ καλά πως στην κρίσιμη στιγμή θα μας αδειάσουν, όπως κάνουν καθημερινά.
ΥΓ1: Σε κάποιους λέει πολλά το ότι η επικοινωνιακή ναυαρχίδα της κυβέρνησης και δηλωμένο νεοφιλελεύθερο προπαγανδιστικό εργαλείο, ο ΣΚΑΪ ήταν ένα μέσο που προσπάθησε να θάψει ανεπιτυχώς την ταινία. Σε εμάς πάλι δε λέει τίποτα. Προτιμούμε τη γνώμη μας. Αυτήν που σχηματίσαμε βλέποντας την ίδια την ταινία και που σας μεταφέραμε παραπάνω
ΥΓ2: Μη φύγετε ή μη κλείσετε την τηλεόραση στους τίτλους τέλους.
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
