Το ότι ο Μητσοτάκης είναι ακραία νεοφιλελεύθερος και οπαδός της κοινωνικής ζούγκλας, της κατάστασης εκείνης που το ανώτερο σαρκοβόρο θα τραφεί με τη σάρκα του κατώτερου στην κοινωνική τροφική αλυσίδα, είναι γνωστό. Είναι βαθιά εδραιωμένο ήδη από τα χρόνια που τον έστειλε ο μπαμπάκας του (ξέρετε εκείνος που είχε τρία κουτάλια στην Κατοχή και έτρωγε από τρία συσσίτια, τρεις φασολάδες "ανάλατες" την ώρα που συμπατριώτες του πέθαιναν στους δρόμους της Αθήνας, δίπλα του, από την πείνα, καταστρέφοντας τον μεσημαριανό ύπνο του "πολιτικού όντος" της οικογένειας Μητσοτάκη. Ο ισχυρός (ο φοιτητής της Νομικής Κ. Μητσοτάκης έτρωγε τις φασολάδες του χωρίς ενοχές, αφού ήταν ο ισχυρός, ο ανώτερος, Οι άλλοι ήταν καταδικασμένοι να πεθάνουν, με κανόνα την ταξική διάιρεση της τότε κοινωνίας. Όπως και σήμερα, οι φτωχοί είναι καταδικασμένοι να πεθάνουν αφού αταβιστικά, η πείναι και ο κολασμός της, έφτασε μέχρι τις ημέρες μας με γνήσιο και αποτρόπαιο εκφραστή, τον μικρό γιο του τότε κουταλοκτήτη. Μόνο που τώρα οι πεινασμένοι πεθαίνουν αθόρυβα. Χωρίς να ενοχλούν τον ύπνο του απογόνου της Δυναστείας.

Ο Κυριάκος -Κούλης- Μητσοτάκης δεν έχει πρόβλημα να το παραδεχτεί . Όχι σε γλώσσα ελληνική ούτε και ευθέως. Το κάνει σαφές με τον τρόπο του. Τον γνωστό τρόπο που μπερδεύει τη γλώσσα και τη σκέψη και εκτοξεύει την πιο απάνθρωπη κουβέντα ως οργασμό βλακείας και δυεσερμήνευτο εποκορύφωμα ανοησίας. Έτσι, για ξεκάρφωμα ίσως.

Μιλώντας στην πολιτική (λέμε τώρα) επιτροπή της ΝΔ, εκτόξευσε το παρακάτω, αντιπαραθέτοντας στην ίδια πρόταση, στην ίδια ζυγαριά, τις απώλειες της πανδημίας με τις επιδόσεις της οικονομίας

"Οι απώλειες μας πληγώνουν. Και μας πληγώνουν πολύ. Ωστόσο αυτές κινούνται λίγο κάτω από τους ευρωπαϊκούς μέσους όρους ενώ οι επιδόσεις της κοινωνίας και της οικονομίας τους υπερβαίνουν"

Και όμως! Το είπε ο βρυκόλακας. Ακόμα και αν τους "πληγώνουν" οι απώλειες, συγκρινόμενες με τις επιδόσεις της οικονομίας, πρέπει να χαιρόμαστε. Δεν χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμός. Το γιατί αυτός ο τύπος φέρει τον χαρακτηρισμό "άνθρωπος" είναι κάτι που ίσως ανακαλύψουν οι ψυχολόγοι και οι κοινωνιολόγοι του μακρινού, ίσως, μέλλοντος. 

Απολαύστε άλλη μία φορά το τι είπε ο Μητσοτάκης με την έγκριση και των λογογράφων του για να καταλάβετε τι κρύνεται πίσω από την ομοβροντία προπαγάνδας που δεχόμαστε καθημερινά. 

Το απόσπασμα από την ραδιοφωνική Ελληνοφρένεια

Στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια έχει σηκωθεί ένα τεράστιο κύμα ιδιωτικοποιήσεων. Τρέχουν οι εξουσίες, οι ντόπιες διοικήσεις και αυτοδιοικήσεις (με ελάχιστες εξαιρέσεις) να παραχωρήσουν, να ξεπουλήσουν τα πάντα. Να μετατρέψουν την κοινή περιουσία του ελληνικού λαού σε ιδιωτική. Κατά κανόνα έναντι ευτελούς ανταλλάγματος. Είναι όρος της ελεύθερης (διάβαζε ασύδοτης) αγοράς που «αυτορυθμίζεται, πάντα προς όφελος του πλουσίου και εις βάρος του φτωχού. Μαζί με την δημόσια περιουσία στον πάγκο του χασάπη (ΤΑΙΠΕΔ) έχουν μπει και αγαθά, όπως το νερό. Το ηλεκτρικό ρεύμα έχει ήδη μπει και οι τηλεπικοινωνίες είχαν μπει πρώτες - πρώτες. Οι (πρώην) εθνικές οδοί πήραν τον ίδιο δρόμο. Στον ίδιο πάγκο, ο χασάπης επιδεικνύει στην πελατεία του και λιμάνια, παραλίες, φυσικά αποθέματα, δάση και δρυμούς, ποτάμια λίμνες και γενικά ό,τι μπορεί να προσφερθεί  έναντι ταπεινού τιμήματος, σε φίλους και συμφέροντα, αγαπημένους ασυνεργάτες και συνεταίρους ενίοτε.

Στην Αττική που οι αξίες γης είναι υψηλότερες μάλιστα, έχει εφευρεθεί ένας πιο πονηρός τρόπος για την ιδιωτικοποίηση των παραπάνω. Πέρα από τους καινοφανείς  «σωτήρες αναδόχους αποκαταστάσεων» που εμφανίστηκαν μετά τις τελευταίες καταστροφές σε Αττική και Εύβοια, υπάρχουν και οι ήδη εγκατεστημένοι παραχωρησιούχοι των μεγάλων υποδομών, που απαιτούν επεκτάσεις των υποδομών αυτών και εντατικοποίηση της αγοράς, εξυπηρέτηση του real estate, το οποίο θα αρχίσει να ρευστοποιεί την υψηλή αξία της Αττικής γης. Ένας αναπτυξιακός εφιάλτης δηλαδή. Σαν εκείνον της Περσεφόνης του Θριασίου, πριν 50 χρόνια. Ίσως και χειρότερος. Ήταν όμως πάντα έτσι; Ήταν όμως παντού έτσι;

Η λίμνη της Ζαραβίνας. Μία ιστορία παράδειγμα, απέναντι στο σημερινό ξεπούλημα

Η λίμνη της Ζαραβίνας όπως φαίνεται από ττον δρόμο που κατεβαλινει από το Κρυονέρι

Πριν από 15 χρόνια, το 1996 ένα φυσικό απόθεμα της Ηπείρου, η λίμνη Ζαραβίνα στη Δ.Ε. Πωγωνίου Ιωαννίνων, ήταν αντικείμενο διαμάχης ως διεκδικούμενο περιουσιακό στοιχείο,  μεταξύ ιδιωτών και του ελληνικού δημοσίου. Διαβάζουμε στην ιστοσελίδα  zaravina.gr

Tο 1860, για τον Στούπη, η Ζαραβίνα και το Κρυονέρι αποτελούν τα φτωχότερα χωριά της περιοχής 43 ενώ ήδη από το 1875, η Οθωμανική Αυτοκρατορία έχει αρχίσει και βάζει πωλητήρια σε διάφορες περιοχές της. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο η Ζαραβίνα ως αυτοκρατορικό τμήμα (τσιφλίκι) βγαίνει στο... σφυρί (και την ακολουθεί το Κρυονέρι)! Στον πλειστηριασμό που γίνεται πλειοδοτούν, κατά τα φαινόμενα, οι Βησσανιώτες Γεώργιος Μέντζος, Μιχαήλ Μέντζος (τροφοδότης του οθωμανικού στρατού κατά τον ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1877-78, τιμημένος με παράσημο για τη συνεισφορά του και -εκ των πραγμάτων- πανίσχυρος για τα δεδομένα της περιοχής 44), Νικόλαος Μέντζος και Αθανάσιος Κοκκάλης αποκτώντας την, κατά πλήρη συγκυριότητα 1/4 εξ αδιαιρέτου. Αργότερα ο Κοκκάλης, φαίνεται, ότι πούλησε το μερίδιό του στους Αδελφούς Μέντζου. Η αγοραπωλησία του χωριού, βάσει των ισχυρισμών τους, ολοκληρώνεται με το υπ. αρίθμ. 9999/1885 κτηματικό συμβόλαιο (ταπί) ενώ το "αγρόκτημα" της Ζαραβίνας (μαζί με τη λίμνη) οριοθετείται μετέπειτα με το υπ. αρίθμ. 11233/1888 αυτοκρατορικό τίτλο του σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ Β'.

Η αγοραπωλησία ολόκληρων χωριών, μαζί μα τους κατοίκους τους, δεν ήταν κάτι σπάνιο τότε στην Οθωμανική αυτοκρατορία, όπως και στο πρόσφατα (τότε) ελευθερωμένο νεοελληνικό κράτος, το οποίο δεν είχε εντάξει ακόμη στην επικράτεια του την περιοχή. Έτσι τα χωριά, οι κάτοικοι τους και η λίμνη έγιναν ιδιοκτησία των αδελφών Μέντζου, αποκτημένα από τον Σουλτάνο συνεργάτη τους. Το ελληνικό κράτος, μετά το 1912-1913 δεν άλλαξε κάτι στα ιδιοκτησιακά δικαιώματα των Μέντζων ή στη σύσταση του τσιφλικιού.

Εκατό και πλέον χρόνια (1990) μετά την παραχώρηση προς τους Μέντζους και ενώ δε νοείται πια ιδιοκτησία επί χωριών και κατοίκων (τσιφλίκι), το ελληνικο δημόσιο δια της ΚΕΔ συντάσσει πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής των Μέντζων, από τη λίμνη. Μαζί με το ελληνικό δημόσιο (την ΚΕΔ) συμπαρατάσσονται ο δήμος Δελβινακίου με πρωτεργάτη τον δήμαρχο Θ . Μποζιάρη.  Δόθηκε σκληρός αγώνας από τον δήμαρχο για την απόδοση της λίμνης στο Δημόσιο. Η ένσταση επί των άρθρων του Αστικού Κώδικα (αρ. 967-968ΑΚ) ήταν  αν η Ζαραβίνα είναι μικρή ή μεγάλη, βάλτος ή λίμνη. Το 2009, το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ιωαννίνων (απόφ.110/2009), απέδωσε μεν τη λίμνη στο Δημόσιο, χαρακτηρίζοντάς την όμως μικρή, (βασιζόμενο σε γνωμάτευση του ΙΓΜΕ). Λογικό ήταν να εφεσιβληθεί η απόφαση. Τελικά, το Εφετείο Ιωαννίνων δικαίωσε το Ελληνικό Δημόσιο και κατέστησε τη λίμνη κοινόχρηστη, χαρακτηρίζοντας την «μεγάλη» (απόφ. 209/2011). Το 1996 μάλιστα είχε  ψηφιστεί και ο Ν. 2386 ΦΕΚ 43 Α'/07.03.1996 που (με καθυστέρηση) έκλεινε αυτά τα θέματα, αλλά έπρεπε να φτάσουμε στο 2011 για να κλείσει η συγκεκριμένη υπόθεση.

Ήταν μία μικρή ιστορία για το πως ένα φυσικό υδάτινο απόθεμα που με τα γνωστά οθωμανικά ταπιά, είχε αποσπαστεί από την περιουσία του ελληνικού λαού, ξαναγύρισε σ’ αυτόν μετά από αγώνες δήμου, δημάρχου και του ίδιων των κατοίκων. Αντιπαραθέστε την ιστορία της λίμνης της Ζαραβίνας με την ιστορία που ζούμε σήμερα με τη διευθέτηση του ποταμού της Ραφήνας, από την οποία θα εξαιρεθούν δια της διευθέτησης,  τεράστιες δημόσιες εκτάσεις, οι οποίες θα παραχωρηθούν στην ανάπτυξη του Real Estate, των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, των εμπορικών πάρκων, της οικοδόμησης της πεδιάδας των Σπάτων και της επέκτασης υποδομών για την εξυπηρέτηση των παραπάνω.

Όπως με τα ταπιά και τα χοτζέτια οι Οθωμανοί ή με διοικητικές πράξεις το νεοελληνικό κράτος του 19^ου αιώνα, παραχωρούσε φύση, γη και ανθρώπους σε τσιφλικάδες, έτσι και σήμερα το πράττει με πιο κομψές διαδικασίες. Διαδικασίες που τελικά εκπαιδεύουν και τους υποψήφιους νέο – κολίγους, να τις ζητούν μετ’ επιτάσεως. Γυρνάμε ολοταχώς 200 χρόνια πίσω και μάλιστα, με τη δική μας θέληση.

Οι δήμοι, ως πολιτικοί αλλά κυρίως κοινωνικοί φορείς, εξορισμού απέχουν από δραστηριότητες οι οποίες έχουν στόχο το οικονομικό όφελος και επιδιώκουν -όταν λειτουργούν σωστά- το κοινωνικό όφελος. Το κοινωνικό όφελος δεν είναι πάλι μία έννοια που επιδέχεται τοπικούς περιορισμούς. Μπορούμε να μιλήσουμε, να επικαλεστούμε το όφελος της τοπικής κοινωνίας, αλλά εννοιολογικά αυτό παύει να υπάρχει, όταν για την επίτευξη του συνεπάγεται τη ζημία μία άλλης, ομάδας ανθρώπων ή μίας άλλης «τοπικής» κοινωνίας.

Γενικά δεν μπορεί να υφίσταται κοινωνική ωφέλεια, περιορισμένη σε έναν και μόνο τόπο, όταν όλες οι άλλες συνθήκες, οικονομικές, παραγωγικές, πολιτικές, εθνικές, είναι κοινές. Για παράδειγμα στην Ελλάδα, που δεν έχουμε «βιομηχανικές» και «τραπεζικές» ζώνες, ούτε και διαθέτουμε ένα μέρος σαν το Σίτυ του Λονδίνου, με αμιγώς χρηματιστηριακό – εμπορικό χαρακτήρα, δεν νομιμοποιείται ο Βόλος (πχ) να ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα εις βάρος της Λάρισα (πχ). Πολύ περισσότερο δε, εις βάρος  των εργαζομένων του δήμου της Λάρισας (πχ). Δεν νομιμοποιείται να τα κάνει αυτά, ούτε μόνος του ούτε σε συνέργεια με άλλους δήμους. Δεν νομιμοποιείται κυρίως από τη φύση και την υπόσταση του, αφού ως δήμος (ομάδα ανθρώπων, κοινωνικό σύνολο, διοικητική και πολιτική εμπειρία συνύπαρξης και συμμετοχής στα κοινά) προάγει το κοινό καλό και επικουρεί στην επίτευξη του γενικότερου και εθνικού, όπως αρέσει σε κάποιους να το αποκαλούν. Δεν μπορεί να διεκδικήσει τίποτα εις βάρος άλλου πολίτη της χώρας στην οποία ανήκει.

Στην εποχή του Μητσοτάκη οι έννοιες έχουν σχετικοποιηθεί. Με τον νόμο Ν.4674/2020 και το άρθρο 2, οι δήμοι που δεν έχουν κοινωνικέ ευαισθησίες μπορούν να συστήσουν «Αναπτυξιακούς Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης», που σύμφωνα με τον νόμο έχουν ως σκοπό την ενίσχυση της διοικητικής και τεχνικής επάρκειας των Ο.Τ.Α., μέσω της επιστημονικής, συμβουλευτικής και τεχνικής υποστήριξης, την ωρίμανση και εκτέλεση έργων υποδομής και τέλος την υποστήριξη των Ο.Τ.Α. στην υλοποίηση αυτοδιοικητικών αρμοδιοτήτων.

Δηλαδή, οι δήμοι που δεν μπορούν να προχωρήσουν μόνοι τους  τα έργα που χρειάζονται, συστήνουν «επιχείρηση» που λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και ξάφνου …..μπορούν. Εξαφανίζεται έτσι νόμιμα (νομότυπα)  η έννοια του σκοπούμενου κοινωνικού οφέλους που επιδιώκει το ΝΠΔΔ «Δήμος» και περνάμε στον στόχο της επίτευξης  κέρδους, αφού αυτό είναι το κορυφαίο ιδιωτικοοικονομικό κριτήριο λειτουργίας του «Αναπτυξιακού Οργανισμού».

Ο Οργανισμός βέβαια διαθέτει Διοικητικό Συμβούλιο, Διευθύνοντα Σύμβουλο, Πρόεδρο και μέλη που αμείβονται για την παράσταση τους στα συμβούλια και έχουν και άλλες παροχές από τον …Οργανισμό. Διαθέτουν υπαλλήλους που αμείβονται διαφορετικά από τους δημοτικούς υπαλλήλους και πολλά ακόμη. Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά. Αυτά γίνονταν και πριν από 30 χρόνια (ποιος ξεχνά τις (αλήστου μνήμης) «Αναπτυξιακές» των δήμων που εισέπρατταν τους πόρους του τότε πακέτου Ντελόρ, για να κάνουν σεμινάρια και άλλες «αναπτυξιακές» παρεμβάσεις. Ας τα αφήσουμε και ας πάμε σε μία ανακοίνωση της ΠΟΕ – ΟΤΑ της 2ας Απριλίου 2021 η οποία δείχνει πως ο ακραιφνής νεοφιλελευθερισμός που μηδενίζει την αξία της εργασίας και εξανδραποδίζει τον εργαζόμενο, έχει πια ταγούς τους ίδιους τους δήμους.

Η κατεξοχήν δομή της κοινής εμπειρίας των ανθρώπων, της συμμετοχικότητας και κύτταρο που δομεί την κοινωνία των πολιτών, ο δήμος των ανθρώπων, μπαίνει  στο άρμα του εξουσιαστή Δήμου κι μετατρέπεται σε ιδιωτική εταιρεία «ενοικίασης εργαζομένων» σε άλλο δήμο.  Ο δήμος που νοικιάζει εργαζόμενους από άλλο δήμο, μειώνει το κόστος του, αφού πληρώνει γιια ενοικίαση εργαζόμενων φτηνότερα. Ο δήμος που ασκεί το ιδιότυπο σύγχρονο δουλεμπόριο, κερδίζει πληρώνοντας εξαιρετικά χαμηλές αποδοχές σε τετράωρους, ωρομίσθιους κλπ. Πληρώνει αποδοχές ντροπής κυριολεκτικά, για να κερδίσει από τη διαφορά. Και τελικά ο μόνος χαμένος είναι ο εργαζόμενος. Γιατί αναγκάστηκε να δουλέψει φτηνά, μπροστά στον φόβο της ανεργίας και μάλιστα με μειωμένες ασφαλιστικές καλύψεις. Πρακτικά ανασφάλιστος. Γιατί έκλεισαν προοπτικές εργασίας εντός του δήμου, αφού οι ανάγκες καλύπτονται από τους νοικιαζόμενους. Γιατί κάποιοι πρέπει να ζήσουν σαν ζώα για να ζήσουν τα ευωχούμενα Διοικητικά Συμβούλια των εταιρειών που φτιάχνουν οι «πολιτικοί και κοινωνικοί φορείς» δηλαδή οι δήμοι και για να ακριβολογήσουμε οι δήμαρχοι.

Η ΠΟΕ-ΟΤΑ αγωνίζεται για την ανατροπή τέτοιων σχεδιασμών. Απάνθρωπων και ανήθικων σχεδιασμών που επέτρεψε η κυβέρνηση των «αρίστων» και υλοποιούν τρίβοντας τα χέρια τους ως άλλοι γερο-Λαδάδες, οι δήμαρχοι που  βούτηξαν στο «επενδυτικό σχέδιο», αδιαφορώντας για το τι σημαίνει δήμος.

Αδιαφορώντας για τους ανθρώπους.

Αδιαφορώντας για το ότι στόχος τους έπρεπε να είναι η κοινωνική πρόοδος και όχι το οικονομικό όφελος, που παραγόμενο με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, τελικά οδηγείται «αλλού»

 Διαβάστε την ανακοίνωση και τουλάχιστον όσοι είμαστε δημότες των δήμων Μαραθώνα, Λαυρεωτικής, Ραφήνας-Πικερμίου και Καρύστου, θα νιώσουμε μία ντροπή, αν δεν έχουμε ακόμα ενσωματωθεί στη νέα κανονικότητα της αυταρχικότερης κυβέρνησης της Μεταπολίτευσης.

Ανακοίνωση της ΠΟΕ-ΟΤΑ 

Δικαιώθηκε η ΠΟΕ-ΟΤΑ από το Ελεγκτικό Συνέδριο κατά του Δήμου Χερσονήσου

2/4/2021

  Πρώτη μεγάλη νίκη για όλους τους εργαζόμενους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση πέτυχε η Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α., η οποία με την συνδρομή της Νομικής της Συμβούλου Μαρίας-Μαγδαληνής Τσίπρα, ανέτρεψε τους σχεδιασμούς του Δήμου Χερσονήσου να αναθέσει μέσω μίας κατά τίτλο και μόνο αναφερόμενης ως Προγραμματικής Σύμβασης, το σύνολο των αρμοδιοτήτων και την εν γένει στελέχωση των Οικονομικών Υπηρεσιών σε εργολαβικούς εργαζόμενους, που θα προσλαμβάνονταν για τον σκοπό αυτό από τον «Αναπτυξιακό Οργανισμό ΕΥΔΗΜΟΣ» με αντίτιμο ανερχόμενο στο ποσό των 980.160 € πλέον Φ.Π.Α. για ένα έτος.

Συγκεκριμένα, εδώ και αρκετό καιρό η Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. έχει αναδείξει το θέμα των Αναπτυξιακών Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που συστήθηκαν με το άρθρο 2 του Ν.4674/2020 και οι οποίες, σύμφωνα με τον Νόμο έχουν ως σκοπό την ενίσχυση της διοικητικής και τεχνικής επάρκειας των Ο.Τ.Α., μέσω της επιστημονικής, συμβουλευτικής και τεχνικής υποστήριξης, την ωρίμανση και εκτέλεση έργων υποδομής και τέλος την υποστήριξη των Ο.Τ.Α. στην υλοποίηση αυτοδιοικητικών αρμοδιοτήτων.

 Με βάσει τις εν λόγω διατάξεις συστήθηκε από τους Δήμους Μαραθώνα, Λαυρεωτικής, Ραφήνας-Πικερμίου και Καρύστου η Ανώνυμη Εταιρία Ειδικού Σκοπού με την επωνυμία «Αναπτυξιακός Σύνδεσμος Ο.Τ.Α. Α.Ε.» και τον διακριτικό τίτλο «ΕΥΔΗΜΟΣ Α.Ε.-Αναπτυξιακός Οργανισμός», η οποία εμφανίστηκε αιφνιδιαστικά στον Δήμο Χερσονήσου και ανέλαβε μέσω Προγραμματικής Σύμβασης «Την διοικητική υποστήριξη του Δήμου Χερσονήσου για την βελτιστοποίηση στην άσκηση αρμοδιοτήτων Οικονομικής Υπηρεσίας».

 Το εν λόγω «έργο» αφορά στην άσκηση από την «ΕΥΔΗΜΟΣ» όλων των αρμοδιοτήτων της Οικονομικής Υπηρεσίας του Δήμου και έλαβε χώρα με την δικαιολογία της αδυναμίας στελέχωσης της. Ούτε λίγο ούτε πολύ, λοιπόν, ο Δήμος Χερσονήσου με την εν λόγω «Προγραμματική Σύμβαση» μεταβίβαζε το σύνολο των αρμοδιοτήτων της Διεύθυνσης Οικονομικού σε μία Εταιρία, έργο της οποίας προφανώς θα ήταν η πρόσληψη εργολαβικού προσωπικού και η διάθεση του στον Δήμο.

 Άμεσα υποβάλαμε υπόμνημα στην Υπηρεσία Επιτρόπου του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που έπρεπε να ελέγξει την εν λόγω Προγραμματική Σύμβαση, ενώ αποστείλαμε την με αριθμ. πρωτ.: 100/2-3-2021 επιστολή μας και στο Υπουργείο Εσωτερικών, καταγγέλλοντας την καινοφανή αυτή σύμβαση και την μεθοδευμένη προσπάθεια εκχώρησης των αρμοδιοτήτων ολόκληρης Διεύθυνσης του Δήμου. Και τελικώς δικαιωθήκαμε: Με την υπ’ αριθμ.: 8/2021 Πράξη της η Αναπληρώτρια Επίτροπος του Ελεγκτικού Συνεδρίου στο Νομό Ηρακλείου έκρινε, ότι κωλύεται η υπογραφή της Προγραμματικής Σύμβασης, καθώς αυτή είχε καταρτισθεί κατά παράβαση του άρθρου 100 του Ν.3852/2010. Περαιτέρω, εντόπισε και άλλες πλημμέλειες στην διαδικασία.

 Η νίκη αυτή των εργαζομένων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών είναι η αρχή και μόνο στην μεγάλη μας προσπάθεια να αναδείξουμε και να καταγγείλουμε τον ρόλο των Αναπτυξιακών Οργανισμών Ο.Τ.Α., που κάτω από το προπέτασμα της «υποστήριξης των Δήμων στην άσκηση των αρμοδιοτήτων τους», μοναδικό σκοπό έχει την πρόσληψη εργολαβικού προσωπικού, την υποβάθμιση του Δημόσιου και Κοινωνικού χαρακτήρα των υπηρεσιών των Ο.Τ.Α. και στην εκχώρηση τους σε τρίτους.

 Ο Δήμος Χερσονήσου έχει ήδη λάβει απόφαση στην Οικονομική του Επιτροπή να προσφύγει στο Ελεγκτικό Συνέδριο κατά της υπ΄ αριθμ.: 8/2021 Πράξης της Επιτρόπου. Τον ενημερώνουμε, ότι θα είμαστε και εμείς εκεί. Δυναμικά και αγωνιστικά, με επιχειρήματα και σθεναρό λόγο, υπερασπιζόμενοι τον Δημόσιο και Κοινωνικό χαρακτήρα των υπηρεσιών, την ανάγκη στελέχωσης των Δήμων με μόνιμο προσωπικό και τέλος την ίδια την ποιότητα ζωής των εργαζομένων και των δημοτών, που εκ του ρόλου μας καλούμαστε να υπηρετήσουμε.

ΥΓ Όσον αφορά τη Ραφήνα, θα θέλαμε να μάθουμε τη θέση που έχει η τοπική Ομάδα Μελών του Σύριζα, η οποία στήριξε τον «επιχειρηματία» δήμαρχο, που έχει «πρότζεκτ» την ενοικίαση εργαζομένων σε άλλο δήμο, ο οποίος τελικά δεν θα κάνει και τις προσλήψεις που θα χρειαζόταν.  Αλλά ακόμα περιμένουμε να απαντήσει παλιότερο αίτημα, προφανώς υπονοώντας πω στηρίζει τον επιχειρηματία υποψήφιο τους.

ΥΓ 2 Όσον αφορά τα σωματεία των εργαζομένων στους δήμους συνεταίρους του Εύδημου, τηρούν σιγή ιχθυος. Ποια είναι η θέση τους άραγε; Ας πούμε, το σωματείο των εργαζόμενων στον δήμο Ραφήνας, τι λέει για την επιχειρηματική δραστηριότητα του δημάρχου και μέλους του ΔΣ του Εύδημου;

Μία μόνο λέξη απο εμάς. Ντροπή

πηγή: ΠΟΕ - ΟΤΑ