Μια εντυπωσιακή παρέμβαση του  «Ρουβίκωνα» για τα Τέμπη , είχαμε την Κυριακή 31/3 στη Βουλή και το Προεδρικό Μέγαρο. Όπως διαβάζουμε στην Εφημερίδα των Συντακτών, στο περιστύλιο της Βουλής, αλλά και στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου, μέλη της αναρχικής συλλογικότητας ανέβασαν πανό με θέμα τις εξελίξεις στη διερεύνησης του εγκλήματος των Τεμπών και την προσπάθεια της κυβέρνησης για συγκάλυψη.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της αστυνομίας, μια ομάδα περίπου 15-20 ατόμων μπήκαν στον αύλειο χώρο του Κοινοβουλίου από την πλαϊνή είσοδο και ανέβασαν ένα πανό στο περιστύλιο. Επίσης, άλλα έξι άτομα μπήκαν στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου και επίσης ανέβασαν πανό.

Ακολούθησε η παρακάτω ανάρτηση του Ρουβίκωνα στον ιστότοπό του :

 

«Θέλει η ΝΔ να κρυφτεί και το μαφιοζιλίκι δεν την αφήνει. Διότι η υπόθεση συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών σχεδόν έναν χρόνο τώρα, πόσο μάλλον μετά και τις πιο πρόσφατες αποκαλύψεις, αλλά και την εν γένει στάση της κυβερνητικής παράταξης και των στελεχών της αποδεικνύει ότι περί αυτού πρόκειται. Μιας συντεταγμένης προσπάθειας συγκάλυψης ενός εγκλήματος με μαφιόζικους όρους, με ιθύνοντα νου την κύρια εγκληματική οργάνωση αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα, την κυβέρνηση ΝΔ.

Οι ευθύνες είναι πολλές, και έχουν αποδοθεί σε πολλούς, με διαφορετικό μερίδιο ευθύνης και ρόλο τόσο στο έγκλημα όσο και στην επακόλουθη συγκάλυψη ο καθένας. Καραμανλής, Τριαντόπουλος, Αγοραστός, ο ίδιος ο Μητσοτάκης, διοικητικά στελέχη του ΟΣΕ, της ΕΡΓΟΣΕ, της ΡΑΣ, η Hellenic Train. Με την κυβέρνηση, αντί να ρίχνει το άπλετο φως που υποσχόταν στην υπόθεση, να επιλέγει να ρίξει άπλετο μπάζωμα στον χώρο του εγκλήματος, 6 μέρες αφότου έγινε, αλλά και στις πολιτικές ευθύνες των υπουργών και των στελεχών της. Να δίνει εντολή να παραποιηθούν ηχητικά ντοκουμέντα από τις συνομιλίες των σταθμαρχών, σημαντικές για την εξιχνίαση της υπόθεσης. Να επιμένει ότι υπήρχε τηλεδιοίκηση, ενώ δεν υπήρχε ούτε υπάρχει αυτήν τη στιγμή, αποδίδοντας τη σύγκρουση απλά και μόνο σε ανθρώπινο λάθος. Με τον Καραμανλή να λέει ότι δεν ήξερε, τη στιγμή που έχουν βγει στη φόρα επιστολές που αποδεικνύουν πως όχι μόνο γνώριζε, αλλά εγκληματικά αμελούσε. Όπως δηλαδή θα έκανε κάθε υπουργός του ελληνικού κράτους που σέβεται τον εαυτό του. Γιατί για να είμαστε ακριβοδίκαιοι η ευθύνη γενικά για την κατάσταση που επικρατεί στις υποδομές της χώρα δεν βαραίνει αποκλειστικά και μόνο τη ΝΔ. Και δεν είναι μόνο το σιδηροδρομικό δίκτυο.

Το γεγονός ότι σήμερα δεν έχουμε το κατά το δυνατόν ασφαλέστερο και επαρκές οδικό, σιδηροδρομικό και θαλάσσιο δίκτυο, δεν έχουμε πλήρως επεξεργασμένα και ολοκληρωμένα αντιπυρικά, αντιπλημμυρικά και αντισεισμικά έργα και υποδομές, το γεγονός ότι πληρώνουμε διόδια για δρόμους που δεν έχουν φτιαχτεί, φόρους για δομές υγείας και σχολεία που κοντεύουν να μας πλακώσουν το κεφάλι, όλος αυτός λοιπόν ο ατελείωτος κατάλογος των συνειδητών ελλείψεων και ανεπαρκειών, βαραίνει και τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Και δεν τα λέμε όλα αυτά για να διαχύσουμε τις ευθύνες και να ξελασπώσουμε έστω και λίγο την τωρινή κυβέρνηση. Ένα υβρίδιο ακροδεξιάς και νεοφιλελευθερισμού με κοτζαμπάσικες λογικές σαν τη ΝΔ, δεν θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά, δεν μπορούσε να κάνει κάτι λιγότερο ή περισσότερο. Και χέρι στα κρατικά ταμεία θα βάλει και στελέχη της θα πιάνονται με τη γίδα στην πλάτη σε κάθε λογής σκάνδαλο, και πρόσφυγες θα σκοτώνει στα σύνορα, και την κοινωνική βάση θα αποκλείει από την πρόσβαση σε δημόσια δωρεάν υγεία και παιδεία, και τον κόσμο θα βγάζει από τα σπίτια του χέρι χέρι με τα αρπακτικά κοράκια, και όποιον αγωνίζεται θα στέλνει κατευθείαν στη φυλακή, και τους καπιταλιστές θα αφήνει να αλωνίζουν και να κερδοσκοπούν στην πλάτη μας με πρόσχημα την ακρίβεια. Θα τα κάνει, λοιπόν, όλα αυτά και δεν θα δίνει λογαριασμό. Πόσο μάλλον με την εκλογική και κοινοβουλευτική κυριαρχία του 41%, μια θλιβερή αντιπολίτευση και όλα τα συστημικά προπαγανδιστικά εργαλεία σε διατεταγμένη υπηρεσία υπέρ της.

Ο μόνος λόγος που επισημαίνουμε τη συνολική ευθύνη του αστικού πολιτικού μπλοκ που έχει πάρει στα χέρια του την εξουσία είναι ο εξής απλός. Το κράτος έχει συνέχεια. Κι όσοι τώρα σηκώνουν πολύ ψηλά τον αμανέ, προσδοκώντας ενδεχομένως να αναγεννηθούν από τις στάχτες τους και να εξαργυρώσουν ψήφους στις ευρωεκλογές, μας προκαλούν γέλιο και θυμό με αυτήν τους τη φαιδρή πολιτική.

Δεν μπορούμε, ωστόσο, να μην δώσουμε την πρωτοκαθεδρία στην κυβέρνηση Μητσοτάκη σε επίπεδο κυνισμού και αθλιότητας, και όχι μόνο. Η παράταξη που έκανε προεκλογική εκστρατεία πάνω στα πτώματα των νεκρών στο Μάτι, έρχεται τώρα να ζητήσει και τα ρέστα και να κουνήσει το δάχτυλο κάνοντας λόγο για ‘’κομματική εκμετάλλευση της τραγωδίας των Τεμπών’’. Δεν μας ενδιαφέρει αν εργαλειοποίησε το 2019 την εγκληματική αμέλεια και του ΣΥΡΙΖΑ για το Μάτι, ούτε το ξεκατίνιασμα με τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης. Μας ενδιαφέρει ο λόγος περί ‘’κομματικής εκμετάλλευσης’’ από πλευράς ΝΔ, διότι μπορεί φαινομενικά να απευθύνεται στα κόμματα της αντιπολίτευσης, στην ουσία όμως είναι ένα μήνυμα που κατευθύνεται προς τους συγγενείς των θυμάτων. Ένα μήνυμα να σιωπήσουν, ένα μήνυμα να ‘’πονέσουν βουβά’’, ένα μήνυμα να ‘’να στραφούν προς τον θεό για να βρουν λύση στο πρόβλημά τους’’. Ένα μήνυμα που συνιστά ύβρη και βεβήλωση της μνήμης των νεκρών, αλλά δείχνει παράλληλα και την ενόχληση της κυβέρνησης που δεν έχει συνηθίσει να βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο και ενώπιον ενός πραγματικού κινδύνου, που δεν περίμενε να μην λειτουργήσει και σε αυτήν την περίπτωση η τακτική της λήθης.

Γιατί το έγκλημα αυτό δεν ξεχάστηκε, και δεν θα ξεχαστεί.

Ούτε η γελοία επιχειρηματολογία που ξεδιπλώθηκε στη βουλή, κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την πρόταση μομφής, έπιασε τόπο. Μια επιχειρηματολογία που προσπάθησε να από-πολιτικοποιήσει εντελώς το συμβάν, και να το υποβιβάσει στην περίπτωση ενός απλού και καθημερινού γεγονότος σε μια λογική που λέει ‘’όλοι έχουμε χάσει ανθρώπους μας, όλοι ξέρουμε από πόνο’’. Ένα γελοίο επιχείρημα που τίθεται στο προσκήνιο μαζί με το εξίσου γελοίο επιχείρημα πως η ΝΔ πολεμάται από ντόπια και ξένα συμφέροντα(!).

Αλήθεια, θα μπορούσε να μας πει ανοιχτά ποια είναι αυτά τα συμφέροντα που την πολεμάνε και γιατί;

Μήπως τα συμφέροντα των καναλαρχών, που αφού τους τάισε πλουσιοπάροχα με τη λίστα Πέτσα, εδώ και 5 χρόνια βρίσκονται σε ανοιχτή γραμμή με το Μαξίμου, ενώ έναν χρόνο τώρα προσπαθούν να τη βγάλουν λάδι για το έγκλημα στα Τέμπη ρίχνοντας τις ευθύνες προς τα κάτω;

Μήπως τα συμφέροντα των κλινικαρχών, που τους δίνει δώρο το ΕΣΥ προκειμένου να το κουμαντάρουν σαν να ‘ταν τσιφλίκι τους και να φουσκώνουν τις τσέπες τους, στην πλάτη φτωχών ασθενών;

Μήπως τα συμφέροντα των κολλεγιαρχών, που τους χαρίζει την εκπαίδευση και ένα νέο πεδίο κερδοφορίας με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια;

Ή μήπως τα συμφέροντα των εφοπλιστών και των ιμπεριαλιστών, για τους οποίους έβαλε πλάτη ούτως ώστε να συνεχίσουν να μεταφέρουν ρωσικό πετρέλαιο παρά τις κυρώσεις, και για τους οποίους συμμετέχει ως ορντινάντσα τους ενεργά στον πόλεμο στη Μ. Ανατολή και την Παλαιστίνη στέλνοντας φρεγάτες στην Ερυθρά Θάλασσα;

Η μόνη δύναμη που πραγματικά αντιπαλεύει την κυβέρνηση της ΝΔ είναι η κοινωνία. Διότι δεν υπάρχει συμφέρον, τόσο πολιτικό όσο και ιδιωτικό, που η κυβέρνηση των αρίστων να μην έχει τρέξει να εξυπηρετήσει.

Κι όταν λέμε κοινωνία δεν μιλάμε έτσι γενικά και αόριστα. Αναφερόμαστε στη βάση, σε κάθε καταπιεσμένο, την εργατική τάξη, τη νεολαία, εκείνα τα 2/3 της κοινωνίας που δεν έχουν να περιμένουν τίποτα, ούτε από το κράτος ούτε από το κεφάλαιο, κανένα συμφέρον να εξυπηρετηθεί από αυτήν την αδηφάγα συνομοταξία.

Αναφερόμαστε σε όσους και όσες έχουν βιώσει τις εγκληματικές συνέπειες διαχείρισης της κοινωνίας από το κράτος και το κεφάλαιο, αναφερόμαστε στους 57 νεκρούς, στους συγγενείς των θυμάτων αυτών, στους επιζήσαντες, σε όλους και όλες εμάς που δεν πήραμε το τρένο εκείνο το βράδυ.

Η κυβέρνηση έχει τα χέρια της βαμμένα με αίμα και το ξέρει πολύ καλά. Κι όσο και να προσπαθεί να το κρύψει, δεν θα της βγει, ήδη δεν της βγαίνει και είναι κάτι που δεν το περίμενε.

Ελπίζουμε όλο και περισσότεροι και περισσότερες στην κοινωνία να έχουν καταλάβει πια πως κράτος και κεφάλαιο δολοφονούν. Και δολοφονούν αθώους. Δεν νοιάζονται για τις ζωές μας, παρά μονάχα για τα κέρδη και την εξουσία τους.

Γι’ αυτό, υπενθυμίζουμε σε όλους και όλες πως ούτε ξεχνάμε ούτε συγχωρούμε.

Υπενθυμίζουμε επίσης πως καμία κυβέρνηση δεν έπεσε ποτέ με καμία πρόταση μομφής, πως καμία αλλαγή προς το καλύτερο δεν ήρθε με αυτόν τον τρόπο, πως καμία δικαίωση δεν ήρθε ποτέ με θεσμικούς όρους.

Η μόνη γλώσσα που η εξουσία καταλαβαίνει είναι ο φόβος. Και για να φοβηθεί χρειαζόμαστε πολλοί και πολλές.

Στη μάχη ενάντια στην εξουσία δεν μας παίρνει να λείψει κανείς.

 

Η ΟΡΓΗ ΔΕΝ ΜΠΑΖΩΝΕΤΑΙ

ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ

 

Μας αρέσει να λέμε πως η λέξη φιλότιμο δεν έχει αντίστοιχη λέξη σε άλλη γλώσσα, θέλοντας μάλλον να πούμε πως μόνο εμείς, οι Έλληνες, είμαστε ένας λαός με φιλότιμο. Προφανώς, πρόκειται για άλλον έναν αστικό μύθο από αυτούς που μας αρέσει ως λαός να αναπαράγουμε, προκειμένου να αυτοθαυμαζόμαστε. Δυστυχώς όμως για εμάς, τα γεγονότα, για πολλοστή φορά, δεν μας επιβεβαιώνουν.

Αν υπήρχε φιλότιμο, ο τότε υπουργός,   ο Καραμανλής ο τρίτος , θα έπρεπε να έχει αποσυρθεί από τιη πολιτική ζωή του τόπου δια παντός. Πόσο μάλλον όταν λίγες ημέρες πριν, από το βήμα της Βουλής, ειρωνευόταν όσους τον καλούσαν να πάρει μέτρα για την έλλειψη ασφαλείας στα σιδηροδρομικά δρομολόγια.

Αν υπήρχε φιλότιμο, οι πολίτες του νομού Σερρών δεν θα τον εξέλεγαν βουλευτή.

Αν υπήρχε φιλότιμο, δε θα έβγαινε ο Άδωνις Γεωργιάδης να πει … «Σήμερα στην Ελλάδα πόσοι πιστεύετε από τους εκατό συμπολίτες μας, αν τους ρωτήσουμε, ενδιαφέρονται για εξεταστική ή για προανακριτική επιτροπή για τα Τέμπη;»

Αν υπήρχε φιλότιμο, δε θα έβγαινε ο Άρης Πορτοσάλτε να πει …«Έχω την αίσθηση πως όταν έγινε το ναυάγιο του Εξπρές Σαμινα και χάθηκαν άνθρωποι έξω από την Πάρο εκσυγχρονίσαμε την ακτοπλοΐα. Μπήκαν καινούρια καράβια. Όταν έγιναν τρία δυστυχήματα, δύο στα Τέμπη με τους φίλους του ΠΑΟΚ και ένα με τα μαθητούδια από την Ημαθία και το τρίτο στον Άγιο Κωνσταντίνο πάλι με μαθητές, αποφασίσαμε να κάνουμε οδικό δίκτυο, φτιάξαμε σήραγγες και τρένου και δρόμων. Άρα, έπρεπε δυστυχώς να πεθάνουν… και εκεί παιδιά. Παιδιά σχολείου. Δυστυχώς. Αν μου επιτρέπετε, η θυσία είναι θυσία, έγινε, δυστυχώς. Έχω την αίσθηση ότι θα προχωρήσουμε εκτός και αν έχουμε αποφασίσει να κλείσουμε τον ΟΣΕ και πεθάνουμε το τρένο στην Ελλάδα».

Αν υπήρχε φιλότιμο, δε θα έβγαινε ο Παύλος Τσίμας να πει  …. «κάποτε έγιναν τα δύο ατυχήματα στα Τέμπη με τα πούλμαν και δόθηκε η ευκαιρία να γίνει μια υπέροχη εθνική οδός. Ελπίζω τώρα με αυτό το ατύχημα να φτιάξουμε και ένα υπέροχο και σύγχρονο σιδηροδρομικό δίκτυο»

Αν υπήρχε φιλότιμο, δε θα έβγαινε ο Γιάννης Πρετεντέρης από το δελτίο ειδήσεων του MEGA να απoρεί που κάποιοι ισχυρίζονται ότι είναι πολλά τα αίτια της τραγωδίας και όχι μόνο το ανθρώπινο λάθος, και να βγάλει ο ίδιος πόρισμα μόλις λίγες ημέρες μετά το δυστύχημα .... "Τι άλλο μπορεί να είναι;" (εννοούσε εκτός από το ανθρώπινο λάθος).

Αν υπήρχε φιλότιμο, δε θα έβγαινε ο σχολιαστής του ΣΚΑΙ, Βασίλης Χιώτης, να δώσει συμβουλές στην κυβέρνηση  του Μητσοτάκη για το πώς θα διαχειριστεί επικοινωνιακά το δυστύχημα στα Τέμπη προκειμένου να μην έχει πολιτικό κόστος … «Αν η κυβέρνηση έχει μια πιθανότητα να αντισταθμίσει το πολιτικό κόστος, που οπωσδήποτε θα έχει μετά το δυστύχημα, είναι ακριβώς αυτό: Να συγκριθεί με προηγούμενες κυβερνήσεις. Να βάλει και αυτό το δίλημμα στις εκλογές ο πρωθυπουργός και να πει 'κοιτάξτε πως το διαχειριστήκαμε εμείς και πως το διαχειρίστηκαν οι άλλοι»

Αν υπήρχε φιλότιμο, δε θα είχε μπαζωθεί ο τόπος του δυστυχήματος, λίγες ημέρες μετά, χωρίς να αντιδράσει κανείς

Αν υπήρχε φιλότιμο, δε θα ψάχναμε ακόμη, ένα χρόνο μετά, τα βαγόνια που λείπουν.

Αν υπήρχε φιλότιμο, θα είχαμε μάθει τα φορτία που μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία

Αν υπήρχε φιλότιμο, δε θα έλεγε η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου στη Μαρία Καρυστιανού … «Τι να κάνουμε; Αυτά συμβαίνουν. Πάτε στην εκκλησία να σας βοηθήσει. Κοιτάξτε μπροστά τη ζωή σας»

Αν υπήρχε φιλότιμο, δε θα έβγαινε ο Μητροπολίτης Λάρισας να ζητήσει από τους συγγενείς των  θυμάτων να μην κάνουν θόρυβο για τους νεκρούς  … «Να ξέρετε ότι έναν κεκοιμημένο τον τιμάς πολύ με τη σιωπή και την προσευχή, δεν τον τιμάς με τον θόρυβο … ακούγονται πολλά λόγια που απλά κουράζουν. Το πολλά λόγια είναι φτώχεια. Τόσα πολλά που δεν νομίζω ότι δικαιώνουν τις ψυχές που έφυγαν»

Αν υπήρχε φιλότιμο, θα υπήρχε και εμπιστοσύνη προς τις δικαστικές αρχές. Και δε εξαναγκαζόταν η Μαρία Καρυστιανού να πει … «δεν ελπίζω τίποτα από την ελληνική δικαιοσύνη. Το έλεγα από την πρώτη στιγμή και ήλπιζα μέσα μου να κάνω λάθος και να χρειαστεί να ζητήσω συγγνώμη για τις δημόσιες τοποθετήσεις μου. Πλέον όμως λέω ότι δεν υπάρχει δικαιοσύνη στη χώρα και το φωνάζω πιο δυνατά. Προκαλώ οποιονδήποτε εισαγγελέα να έρθει και να μου αποδείξει το αντίθετο. Οι μέχρι τώρα κινήσεις και πράξεις επιβεβαιώνουν τα λεγόμενά μου. Υπάρχει μία καθολική συμπαράσταση και συγκάλυψη προς την κυβέρνηση κι όχι προς την αλήθεια»

Αν υπήρχε φιλότιμο, θα υπήρχε και ελπίδα για να αλλάξει κάτι σ’ αυτό τον τόπο. Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν

 

Έπρεπε από τις 10 πρώτες μέρες να μπούνε φυλακή και ερχόμαστε ένα χρόνο μετά να δούμε αν υπάρχουν ευθύνες;

Μ. Καρυστιανού (από την κατάθεση της στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής για το έγκλημα των Τεμπών)

 

Αν οι υπαίτιοι δεν το είχαν σκεφτεί πιο πριν -το ερώτημα του τίτλου- θα έπρεπε να το σκέφτονται από σήμερα. Ακόμα και οι πιο κυνικοί. Ακόμα και οι πιο σκληροί και πιο ταγμένοι σε σχέδια συγκάλυψης ευθυνών των μελών της κορυφής της πολιτικής σκηνής. Τα μέλη μιας επιτροπής που θεωρητικά και μόνο συγκλήθηκε για να "διερευνήσει την ύπαρξη ευθυνών" για ένα από τα πιο τραγικά δυστυχήματα της ελληνικής ιστορίας και όχι μόνο, δυστυχώς.

Για ένα έγκλημα που αποκαλείται απλά "δυστύχημα", γελοιοποιώντας κάθε έννοια τεκμηρίου αθωότητας αφού η πλειονότητα των όσων θα έπρεπε ήδη να έχουν τεθεί στην κρίση της δικαιοσύνης, απολαμβάνει τη ζωή (και μερικοί ελέω της ακόμα εγκληματικότερης ασυλίας τους ως βουλευτές) χωρίς καν να βρίσκονται ενώπιοι ανακριτών και κατηγόρων. Ένα έγκλημα που από την πρώττη στιγμή αποκαλύφθηκαν έγγραφα και άλλα τεκμήρια ενοχής συγκεκριμένων προσώπων και αντί τα πρόσωπα αυτά να δικάζονται ήδη, η βουλή έφτιαξε επιτροπή που θα αποφασίσει αν θα δικαστούν ή -ακόμα χειρότερα- αν έχουν ευθύνες για το έγκλημα.

Ό,τι και να γραφτεί, όπου και αν αυτό γραφεί, είναι απλά ψίθυρος. Πολύ φτωχό μπροστά στο οδυνηρό μεγαλείο της σημερινής κατάθεσης της Μαρίας Καρυστιανού, προέδρου Συλλόγου Θυμάτων της σιδηροδρομικής τραγωδίας των Τεμπών, στην επιτροπή της βουλής. Την επιτροπή που συστάθηκε καθυστερημένα και που από την αρχή άφηνε ίχνη και οσμές συγκάλυψης. Συγκάλυψης ενός εγκλήματος που οι υπεύθυνοι έχουν την αναισθησία να βλέπουν κάθε πρωί τα μούτρα τους στον καθρέφτη.

Βρήκαμε την πλήρη κατάθεση της κυρίας Καρυστανού και την κοινοποιούμε γιατί σίγουρα δεν πρόκειται να μεταδοθει ακέραια από τα "επίσημα" ΜΜΕ. Είτε λόγω αλήθειας, βάρους και εγκυρότητας (το πιο πιθανό) είτε λόγω διάρκειας (μία πάντα καλή πρόφαση για την προπαγάνδα της αποσιώπησης). Τη βρήκαμε στο YT κανάλι του Κόμματος Περατών Ελλάδας με άδεια Creative Commons και σας την αναμεταδίδουμε

 

Μια σημειολογική φωτογραφία.

Η διαμαρτυρία που οργάνωσε η Ένωση Συλλόγων Γονέων Ραφήνας Πικερμίου την Κυριακή 20/3 πορεύεται δίπλα από τα πετσοκομμένα από τα συνεργεία του Δήμου αρμυρίκια, παράλληλα με την όχθη του Μεγάλου Ρέματος της Ραφήνας αφήνοντας πίσω της ένα τεράστιο εργοτάξιο που στήνεται ανάμεσα από έξι σχολεία με σκοπό να τσιμεντώσει και να εγκιβωτίσει το εν λόγω Ρέμα. Μια λιτανεία για ένα τραγικό έγκλημα που ήρθε ως αποτέλεσμα μιας κακοδιοίκησης, πορεύεται εν μέσω των πληγών ενός τόπου που κακοδιοικείται και τραυματίζεται βάναυσα

Το κεντρικό σύνθημα της πορείας ήταν ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ. Οι διοργανωτές της πορείας απαίτησαν σε έντονο ύφος, με μία ανακοίνωση που βγήκε σε δεύτερο χρόνο, να μην θιγεί κανένα θέμα από καμία συλλογικότητα που μάχεται για τα παραπάνω θέματα και να υψωθεί μόνο ένα ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ, έτσι σαν μία προσευχή που θα εισακουστεί από κάποιο υπέρτατο και φιλεύσπλαχνο ον.

Δεν μπορούμε άραγε να συνειδητοποιήσουμε πως για να πετύχουμε αυτό το ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ πρέπει κι εμείς ως πολίτες να κάνουμε κάτι παραπάνω, πέρα από το να διαμαρτυρόμαστε μόνο εκ των υστέρων; Πως πρέπει κάποια στιγμή να ανοίξουμε τα μάτια μας και να ορθώσουμε το ανάστημά μας απέναντι σε όσα αποφασίζουν οι άλλοι για εμάς χωρίς εμάς; Και πως για να το πετύχουμε αυτό θα χρειαστεί να συγκρουστούμε με εξουσίες και συμφέροντα;

Γιατί σε κάθε άλλη περίπτωση το ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ, όπως πολύ εύστοχα έγραψε κάποιος/α, είναι μια φωνή μασκαράδων σε ένα ετεροχρονισμένο αποκριάτικο πάρτυ

Ανήμερα της μεγάλης πανελλαδικής απεργίας της Πέμπτης 16/3, οι Κοινοί Θνητοί κυκλοφόρησαν το νέο τους τραγούδι «Θ’ αργήσω απόψε», συμπυκνώνοντας όλα όσα νιώσαμε αυτές τις ημέρες.

Το ακούσαμε και σήμερα , Παρασκευή 17/3, από το Δεύτερο Πρόγραμμα και την εξαιρετική εκπομπή του ραδιοφωνικού παραγωγού Μιχάλη Γελασάκη, ο οποίος πολλές φορές έχει δείξει την ευαισθησία και την ανεξαρτησία του. Βέβαια, όταν ήταν να παιχτούν οι δύο τελευταίες στροφές του τραγουδιού, το πρόγραμμα διακόπηκε για διαφημίσεις. Μπορεί να ήταν και τυχαίο, έτσι δεν είναι; Ας μην είμαστε λοιπόν συνωμοσιολόγοι, ο παραγωγός το έκανε το καθήκον του, εμείς ας το ψάξουμε λίγο παραπάνω  και ας το ακούσουμε ολόκληρο. 

 

 

Πες στους δικούς μου

Ότι θ’ αργήσω απόψε

Ένα θα γίνω με τις ράγες και τους καπνούς

Το τελευταίο εισιτήριο κόψε

Γι’αυτό το τρένο που θα αγγίξει τους ουρανούς

Την κάνω φίλε μου, σαλπάρω απόψε

Σε δρομολόγια δίχως επιστροφή

Τον σεβασμό σου στην μνήμη μας δώσε

Το έγκλημα τους μην αφήσεις να ξεχαστεί

               

Φεύγω να πάρω τρένο ίσα που προλαβαίνω

Για μια καλύτερη ζωή σε μια άλλη χώρα

Εδώ που ζω κι υπάρχω μετά βίας ανασαίνω και άμα πεθάνω θα μου πουν ήταν κακιά η ώρα

Πάμε και όπου μας βγάλει πάμε κι ότι γίνει

Βιάσου λιγάκι μην αργείς και τα εισιτήρια κόψε

 

Δική μας η επιλογή δική μας και η ευθύνη

Δεν έχει σημασία για αυτούς εάν χαθούμε απόψε

Σανίδωσε το γκάζι το αύριο μας προστάζει γλυκοχαράζει ο ουρανός και όμως δεν ξημερώνει

Ακούω σφύριγμα στις ράγες μας κάτι μας τρομάζει σε λίγα δευτερόλεπτα μάλλον θα είμαστε σκόνη

Θα έχουμε γίνει και εμείς θέμα σε μια οθόνη θα έχουμε γίνει αφορμή για έκτακτο δελτίο

Που είναι ο γιος μου που είναι η κόρη μου δεν το σηκώνει

Ταξίδευε με το Intercity 62

Σε αυτό το τρένο μπήκα αλλά ποτέ δεν βγήκα

Φρόντισαν κάποιοι να μην φτάσω στον προορισμό μου

 

Έγινα και εγώ του κράτους τους μια προίκα για να τιμούνε κάθε χρόνο δήθεν το χαμό μου

Είπανε φταίει ο ένας είπανε φταίει ο άλλος αλλά ποτέ δεν μάθαμε ποιός φταίει πραγματικά

Την πλήρωσε ο μικρός για να μην χρεωθεί ο μεγάλος και να την βγάλουν καθαρή πάλι τα αφεντικά

Κήρυξαν μέρες πένθους τα αρπακτικά του έθνους ψεύτικα δάκρυα βάλανε και εκφράσανε οδύνη

Οι εκλογές τους αίσχους πρέπει να είναι δικές τους δεν έχουν ίχνος ανθρωπιάς καθόλου αυτά τα κτήνη

Είναι η στροφή στα Τέμπη που το λαό θεριεύει και τον γεμίζει με αδικία μίσος και οργή

Είναι η στροφή στα Τέμπη φωνή ψυχών που εκπέμπει το έγκλημα τους μην αφήσουμε να ξεχαστεί

 

Πες στους δικούς μου

Ότι θ’ αργήσω απόψε

Ένα θα γίνω με τις ράγες και τους καπνούς

Το τελευταίο εισιτήριο κόψε

Γι’αυτό το τρένο που θα αγγίξει τους ουρανούς

Την κάνω φίλε μου, σαλπάρω απόψε Σε δρομολόγια δίχως επιστροφή

Τον σεβασμό σου στην μνήμη μας δώσε

Το έγκλημα τους μην αφήσεις να ξεχαστεί Είναι μεγάλο το κακό

Και το καλό είναι λίγο Όσο κι αν θέλω δεν μπορώ να του ξεφύγω

 

Ειναι μεγάλο το κακό

Ζούμε στο έλεος του

Και το μεγάλο αφεντικό είναι υπάλληλός του

Δεν βρίσκει λόγια να μιλήσει η οργή μας

Για αυτούς που βάφουν με το αίμα μας τη γη μας

Μονάχα να βρει το κουράγιο μια νύχτα

Να τους στείλει στο διάολο και να πει καληνύχτα

Είναι μεγάλο το κακό

Και οι κακοί γουστάρουν

Κι όλο τη φάτσα τους στο δέκτη μας μοστράρουν.

Όσο και να προσποιηθούν ότι τους νοιάζει

Το πένθος είναι ταξικό και του λαού μαράζι

Είναι μεγάλο το κακό

Κι οι παπαγάλοι του

Μας παρουσιάζουνε για θρίαμβο το χάλι του.

Αναρωτιέμαι, τι έχει μέσα η καρδιά τους;

Τι θα λέγαν αν στο τρένο ήταν μέσα τα παιδιά τους;

 

Κακό μεγάλο τούτοι οι δημοσιογράφοι

Την τραγωδία λένε η μοίρα μας τη γράφει

Λάθος ανθρώπινο, εκείνο που τα φταίει

Οι έσχατοι είναι πρώτοι και οι πρώτοι τελευταίοι

Αλλά στερεύει του λαού η εμπιστοσύνη

Στην τηλεόραση και την δικαιοσύνη

Το δίκιο των παιδιών, πρέπει να γίνει νόμος

Απέναντι στο κράτος που είναι ο μόνος δολοφόνος

Είναι μεγάλο το κακό

Και τους συμφέρει

Και όσο χειρότερα, τόσο θα απλώνουν χέρι

Όσο χρειάζεται η πατρίδα σωτηρία

Θα μας πουλάν ελπίδα σε τιμή ευκαιρία.

Είναι μεγάλο το κακό

Και το καλό μια στάλα

Εμείς το ψάρι το μικρό, τροφή για τα μεγάλα

Ν’ αναποδογυρίσει η γη, ήλιος να βγει το βράδυ

Να βρει το στόχο της η οργή σαν βάλουμε σημάδι

 

Πες στους δικούς μου

Ότι θ’ αργήσω απόψε

Ένα θα γίνω με τις ράγες και τους καπνούς

Το τελευταίο εισιτήριο κόψε

Γι’αυτό το τρένο που θα αγγίξει τους ουρανούς

Την κάνω φίλε μου, σαλπάρω απόψε

Σε δρομολόγια δίχως επιστροφή

Τον σεβασμό σου στην μνήμη μας δώσε

Το έγκλημα τους μην αφήσεις να ξεχαστεί

 

Αν δεν τους στείλουμε εμείς στο διάολο μια μέρα

Θα φροντίζουν να μας στέλνουν αυτοί στο διάολο, πρώτοι, κάθε μέρα.

Εμάς και τα παιδιά μας.

Ο λαός πενθεί το λαό, όπως ο λαός είναι κι εκείνος που τον σώζει.

Γι’ αυτούς είναι δίκαιο να μην έχει αξία η ανθρώπινη ζωή

Είναι μέρος της ιδεολογίας τους

Για αυτούς δεν θα είμαστε ποτέ ίσοι

 

Μπροστά στο τέρας που λέγεται κεφαλαιοκρατία

το μόνο θεριό που μπορεί να σταθεί απέναντι και να το λυγίσει

είναι ο λαός, όταν ξυπνήσει.