Με πορεία από τη Νέα Μάκρη έως το Πικέρμι, διαμαρτυρήθηκαν σήμερα για το έγκλημα στα Τέμπη εκατοντάδες μαθητές από τα Λύκεια του Μαραθώνα, της Ν. Μάκρης και της Ραφήνας, του ΕΠΑΛ Ραφήνας και άλλων σχολείων της περιοχής, διεκδικώντας παράλληλα μέτρα προστασίας στα σχολεία, στους χώρους δουλειάς, στα νοσοκομεία, στις μεταφορές και αλλού.

Η πολύ μεγάλη κινητοποίηση των μαθητών έγινε μετά τις αποφάσεις των συλλογικών τους οργάνων, ενώ σε αυτή συμμετείχαν γονείς, αλλά και καθηγητές, μετά από κάλεσμα της Ένωσης Γονέων των σχολείων Νέας Μάκρης - Μαραθώνα και του Σωματείου των εκπαιδευτικών της ανατολικής Αττικής (Ε' ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής).

 

 

Στο Πικέρμι, χαιρέτισε η γραμματέας της Ένωσης Γονέων, Ελένη Μπέλλου, που καταδίκασε την πολιτική της εμπορευματοποίησης των δημοσίων υπηρεσιών και δήλωσε ότι μαθητές και γονείς από κοινού μάχονται για τις σύγχρονες ανάγκες τους.

Από την πλευρά της ΕΛΜΕ χαιρέτισε ο αντιπρόεδρος του σωματείου, Μιχάλης Ρούσσος, που κάλεσε τη νέα γενιά να μην σκύψει το κεφάλι μπροστά στην διαχρονική πολιτική όλων των κυβερνήσεων, και μαζί καθηγητές, γονείς και μαθητές να συμμετάσχουν στην μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση την Πέμπτη 16 Μάρτη. 

 

Πηγή: 902.gr

 

Σημείωση της Attica Voice: Να στηλιτεύσουμε εδώ την απαράδεκτη και αντιπαιδαγωγική πρακτική κάποιων -κατ' όνομα και μόνο- εκπαιδευτικών που αντέδρασαν στις αυθόρμητες εκδηλώσεις των μαθητών τους. Εκπαιδευτικοί που θέλουν τα παιδιά πειθήνια όργανα, τυφλά και χωρίς προσωπικότητα, είναι ακατάλληλοι για λειτουργοί αφού ο στόχος τους δεν είναι η διαμόρφωση  ενεργών πολιτών αλλά η κατασκευή άβουλων και τρομαγμένων όντων, δίχως πολιτική σκέψη και συνείδηση, άκριτα υποταγμένων στα κελεύσματα των εξουσιών, ακόμα και των πιο εγκληματικών από αυτές

Αναδημοσιεύουμε κάλεσμα των  Συλλογικοτήτων από τα Βόρεια/Βορειοανατολικά για το έγκλημα των Τεμπών

ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΜΑΣ

Αυτό που συνέβη στα Τέμπη δεν ήταν ούτε η κακιά η ώρα, ούτε ένα ατύχημα. Ήταν δολοφονία. Ήταν άλλη μία στιγμή που η ζωή των ανθρώπων της τάξης μας δεν είχε καμία αξία μπροστά στην κερδοφορία των αφεντικών.

Ήταν μία από εκείνες τις στιγμές που μας γεμίζουν με θλίψη και οργή, που σκεφτόμαστε τους εαυτούς μας στη θέση των νεκρών, που απλά πήραν το τραίνο για τη Θεσαλλονίκη.

Ό,τι και να πουν αυτοί ή τα πληρωμένα ΜΜΕ τους, είναι αδιαμφισβήτητο ότι η τραγωδία αυτή έχει υπεύθυνους και αυτοί είναι διαχρονικά οι ελληνικές κυβερνήσεις και οι ιδιωτικές εταιρίες που εξαγόρασαν κομμάτι του ΟΣΕ. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι προειδοποιούσαν, μέσω των σωματείων τους, ότι είναι υποστελεχωμένοι, ότι δεν υπάρχουν συστήματα ασφαλείας, κα, τεκμηριώνοντας δηλαδή τα εγκλήματα που περίμεναν να συμβούν. Δεν μπορούμε δηλαδή, να μιλάμε για «ανθρώπινο λάθος».

Δε θα μας πείσει κανείς λοιπόν ότι φταίει μόνο κάποιος σταθμάρχης, ειδικά σε μια εποχή που η τεχνολογία είναι παντού και διαφημίζεται ως «λύση» στη γραφειοκρατία και στον εκσυγχρονισμό του ελληνικού κράτους. Ενώ ξοδεύονται εκατομμύρια στην ψηφιοποίηση υπηρεσιών, είναι αδιανόητο να μην λειτουργούν συστήματα πρόβλεψης και αποτροπής ανθρώπινων λαθών σε βασικές καθημερινές ανάγκες, όπως η μετακίνηση μας. 

Προφανώς, καμία κυβέρνηση και καμία εταιρία δε θέλει να σκοτώνονται άνθρωποι χωρίς λόγο, αλλά δε θα μας πείσουν κιόλας ότι νοιάζονται για την ασφάλειά μας. Το έχουν αποδείξει άλλωστε χρόνια τώρα, όταν με σχέδιο και στρατηγική μετατρέπουν τις βασικές μας ανάγκες σε εμπόρευμα. 

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;

Την αύξηση του κόστους ζωής; Τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας; Τα κρύα σπίτια που ζεσταίνονται με μαγκάλια; Τους νεκρούς του συστήματος υγείας που αποκλείονται από ουσιαστική περίθαλψη; Τους νεκρούς εργάτες που χάνονται στην ώρα της δουλειάς; 

Η λίστα είναι ατελείωτη και κάθε φορά, η οργή μας μεγαλώνει. Τώρα που η «προσωπική τραγωδία» βιώνεται ως κοινωνική, τώρα που οι ταξικές αντιθέσεις διακρίνονται ξεκάθαρα, τώρα που δεν μας πείθουν ότι «φταίμε και εμείς», να μην αφήσουμε αυτό το έγκλημα να περάσει έτσι.

Να βρούμε σε αυτές τις στιγμές το θάρρος να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν, ΟΛΑ.

Καλούμε σε ΠΟΡΕΙΑ, την Πέμπτη 09/03, στις 18.00, 

στην κεντρική πλατεία Αγίας Παρασκευής.

πηγή: Συλλογικότητες από τα Βόρεια/Βορειοανατολικά

Δεν έχουν δική τους φωνή. Δεν έχουν δική τους γνώμη. Άβουλα ανθρωπάκια που απλά ανοιγοκλείνουν το στόμα τους για να πείσουν πως η φωνή που ακούγεται είναι δική τους. Ακόμα χειρότερος ο χειριστής τους, Ο ατάλαντος μαριονετίστας που τους γράφει μαζί με τους μυστικοσυμβούλους του, το τι θα πουν. 

Και οι μαριονέτες λένε χωρίς να το πιστεύουν "Εγώ φταίω" και ο παίκτης που τους κουμαντάρει χαίρεται και πιστεύει πως όλοι τώρα θα πιστέψουν πως η άβουλη μαριονέτα πήρε πάνω της την ευθύνη γλιτώνοντας τον ίδιο από τις ευθύνες του. Όμως όλα τα χρόνια η μαριονέτα ήταν μαριονέτα και εκτελούσε ότι του έγραφε στο σκονάκι ο μαριονετίστας. Και ο μαριονετίστας άντεχε γιατί ήθελε γύρω του μαριονέτες. Ήθελε ομιλούσες κεφαλές. Αναλώσιμες και αναξιοπρεπείς.

Τώρα πια όλοι ξέρουν πως η μαριονέτα απλά είπε αυτά που ήθελε ο χειριστής της και όλοι με τη σειρά τους ξέρουν πως ό,τι έκανε η μαριονέτα δεν ήταν τίποτα άλλο από εκτέλεση των εντολών αυτού που τη χειριζόταν.Όλα ήταν μία παράσταση για να εξυπηρετηθεί το συμφέρον. Ποιού; Μα αυτού που κινεί και τη μεγάλη μαριονέτα.  Αυτό άλλωστε φάνηκε και από τη διανομή του κειμένου που έβαλαν τη μικρή μαριονέτα να διαβάσει

Μαριονέτες παντού. Αναλώσιμες και έτοιμες να καούν αν τις διατάξει το αφεντικό τους. Γιατί οι μαριονέτες δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς αφεντικό να τους δίνει κίνηση και φωνή. 

Αλλά και το "αφεντικό" μαριονέτα είναι. Κούκλα αποτρόπαιη με έναν μεγάλο χειριστή από πίσω της. 

Και εμείς καθόμαστε ενδεείς και παρακολουθούμε το κουκλοθέατρο να μας κυβερνά 

• Ξεπλένεται άραγε ποτέ μία μεγάλη τραγωδία όπως αυτή που συγκλονίζει τη χώρα εδώ και τρεις ημέρες;
• Μπορούν άραγε οι πραγματικά υπεύθυνοι -και εννοούμε βέβαια αυτούς που χαράσσουν πολιτικές που οδηγούν σε καταστροφές- να είναι τόσο ξετσίπωτοι που να ξεφορτώνονται τη δική τους, φρικαλέα ευθύνη στους ώμους ενός εκτελεστικού βραχίονα που «δεν έκανε σωστά τη δουλειά του» σε μία στιγμή ενώ οι υπεύθυνοι αποφασίζουν και ορίζουν επί σειρά ετών;

Μπορεί ο Όσκαρ Ουάιλντ να έγραφε πως η δημοσιογραφία επιβεβαιώνει την ύπαρξή της στηριζόμενη στη μεγάλη Δαρβινική αρχή της Επιβίωσης του Χυδαιοτέρου, έχουν όμως τόσο μεγάλη δύναμη τα (αδιαμφισβήτητα πλέον) απαξιωμένα ως εξωνημένα, ΜΜΕ να επιβάλλουν την «άνωθεν» άποψη που αθωώνει τους μεγάλους υπαίτιους και στοχοποιεί τους εργαζόμενους; Και αν ο εργαζόμενος είναι –όπως θέλουν οι ξεπλένηδες των ΜΜΕ- ανεπαρκής, ποιος τον διοικεί, ποιος του ανέθεσε μία τόσο ευαίσθητη αποστολή που θα οδηγούσε μαθηματικά σε τραγωδία;

Είναι άραγε αθώος αυτός που αποφασίζει και ορίζει πολιτικές και διαχειριστικές ρυθμίσεις αγνοώντας την άποψη και τις προειδοποιήσεις των αντικειμενικά κατόχων της γνώσης και της εμπειρίας της λειτουργίας δικτύων, που ο «πολιτικά αρμόδιος» αγνοεί και τα ξέρει μόνο στα χαρτιά;

Και μέσα στον πόνο και τη θλίψη που σκόρπισαν οι πολιτικές των αποκτηνωμένων θιασωτών του θανάτου και του ολέθρου, αυτοί οι ίδιοι ένοχοι, επιδίδονται σε έναν ανόσιο αγώνα αποτίναξης των ευθύνών τους. Ευθύνες αντικειμενικές που στέκουν μπροστά τους και μπροστά μας σαν μαύρος, φρικτός και απειλητικός ογκόλιθος, έτοιμος να πέσει στα κεφάλια όλων μας.

Είναι πια σε όλους γνωστό πως ο Μητσοτάκης αποτελεί αρχέτυπο της φράσης του Καμύ πως η ανάγκη να έχει πάντα δίκιο αποτελεί σφραγίδα του χυδαίου πνεύματος του. Έτσι δεν φαίνεται να έχει καταλάβει τίποτα από όσα συνέβησαν. Γι’ αυτό όλα είναι μία ακόμα περίπτωση «bad luck» που θα αντιμετωπίσει με μία στρατιά επικοινωνιολόγων (spin doctors) εξίσου αναίσθητων και ως εκ τούτου κενών και ανόητων. Και οι κενοί και αναίσθητοι επικοινωνιολόγοι τροφοδοτούν τους «διαβιβαστές» δηλαδή τα χρυσοπληρωμένα («πετσωμένα» κατά την αργκό) ΑΡΔάκια. Και μετά, οι ομιλούσες κεφαλές των ΑΡΔ θα αρχίσουν να φτύνουν επιχειρήματα που θα τείνουν όλα στην απαλλαγή του περισσότερο ενόχου από τους ενόχους. Γιατί αυτός θα τους ταΐσει και αύριο και αν θέλουν να συνεχίσουν να τρώνε. θα πρέπει να του το ξεπληρώσουν.

Όλη αυτή η βρωμιά, εκτός από την προφανή ρύπανση που προκαλεί, παράγει και πραγματικότητα. Αυτή την νεοελληνική πραγματικότητα που αν την αποσυνθέσεις θα σου μείνει η αναισθησία, ο φιλοτομαρισμός και η συνδετική της ύλη που είναι ο κυνισμός. Με τα ίδια υλικά μπορείς να ξαναφτιάξεις τη νεοελληνική πραγματικότητα.

Η περαιτέρω ανάλυση δεν ωφελεί. Δεν θα τη διαβάσει και δεν θα τη σκεφτεί πάνω από 2 λεπτά, κανένας. Έτσι προτιμήσαμε να την κάνουμε εικόνα -ή καλύτερα κολλάζ εικόνων. Εικόνες που μαζέψαμε από τα ΜΜΕ και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης αφού η εικόνα μπορεί και να είναι χιλιάδες λέξεις. Απολαύστε λοιπόν υπεύθυνα το αποτρόπαιο «μπουκέτο» της φρίκης.

ΑΡΔάκι επιπλήττει συνδικαλιστή γιατί δεν "ήξερε τίποτα" ούτε καν το ότι οι σιδηροδρομικοί απαεργούσαν για την ασφάλεια των τραίνων (πηγή Twitter MarkaII)

 ΑΡΔάκι επιπλήττει συνδικαλιστή γιατί δεν είχε προειδοποιήσει με απεργία για το δυστύχημα αλλά απλά ξεφτιλίζεται από τα γεγονότα (πηγή Twitter strian

Ο Μητσοτάκης σε σκηνοθετημένο διάγγελμα επιδεικνύει "συντριβή" (πηγή Twitter Το Αλέτρι)

Tο LUBEN.tv σε μία εξαιρετική παρουσίαση του κόπου που καταβάλλουν τα ΑΡΔάκια να ξεπλύνουν το αφεντικό (The roof is on fire)

και τα σχόλια στο Twitter κάτω από retweet της Άννας Ελεφάντη. Χατζηνικολάου θιγμένος από το βίντεο του LUBEN......

ΥΓ: Επαγγελματίες, συστημικοί δημοσιογράφοι. Καμία ντροπή δεν είναι επάγγελμα

Δεν έχουν περάσει ούτε δύο χρόνια, όταν ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Κωστής Χατζηδάκης έκοβε την τούρτα γενεθλίων του με έναν ιδιαίτερα προκλητικό τρόπο, ενδεικτικό του θράσους που μπορεί να δώσει η εξουσία ακόμη και σε ένα τιποτένιο ανθρωπάκι. Η τούρτα παρίστανε τον Χατζηδάκη ως Superman που καμάρωνε για τα μέχρι τότε επιτεύγματά του. Για την ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής Αεροπορίας, της ΔΕΗ και του ΟΣΕ.

Στην περίπτωση της Ολυμπιακής Αεροπορίας, είδαμε ξεκάθαρα το πώς αντιλαμβάνονται τις ιδιωτικοποιήσεις οι νεοφιλελεύθεροι. Καταλάβαμε δηλαδή πως όταν η ιδιωτική εταιρεία έχει κέρδη, θα είναι δικά της, ενώ όταν έχει ζημίες, θα την επιδοτεί το κράτος. Αμ πώς, όπως θα έλεγε και ο Χατζηχρήστος. Κατά τα άλλα, η Ολυμπιακή Αεροπορία ξεπουλήθηκε γιατί ήταν ζημιογόνα

Στην περίπτωση της ΔΕΗ, είδαμε τη δεύτερη παράμετρο της ιδιωτικοποίησης και την εκτόξευση του κόστους της ενέργειας σε εντελώς παράλογα ύψη, κάτι που ανάγκασε την κυβέρνηση, προκειμένου να συγκρατήσει την οργή του κόσμου, να αποφασίσει και σε αυτή την περίπτωση την επιδότηση της ιδιωτικοποιημένης και πρώην κρατικής εταιρείας, αλλά και των άλλων ιδιωτικών εταιρειών.

Είδαμε ακόμη την τρίτη παράμετρο, την με κάθε τρόπο και πέρα κάθε ηθικού φραγμού διεκδίκηση του κέρδους από τον ιδιώτη. Είδαμε την αναλγησία της ιδιωτικής πλέον ΔΕΗ – αλλά και των υπόλοιπων κορακιών που έχουν μπει στο καζίνο της ιδιωτικοποίησης της ενέργειας - να κόβουν το ρεύμα απροειδοποίητα, ακόμη και σε δημόσια σχολεία, χωρίς να υπολογίζουν τη ζημιά που μπορεί να προκαλέσουν ακόμη και σε ανθρώπινες ζωές.

Στην περίπτωση των σιδηροδρόμων δε, είδαμε την τέταρτη και πιο σκοτεινή παράμετρο των ιδιωτικοποιήσεων, αυτήν της μείωσης του κόστους λειτουργίας της επιχείρησης με κάθε τρόπο, αδιαφορώντας για τις ανθρώπινες ζωές. Για τους ανθρώπους αυτούς, οι ανθρώπινες ζωές ίσως είναι κάποια εκατομμύρια που θα τα πληρώσει η ασφαλιστική εταιρεία τους και τα έχουν ίσως συμπεριλάβει στο λειτουργικό κόστος

Όλα αυτά τα χρόνια, η πλειοψηφία των πολιτών βιώνει με κάθε τρόπο τις συνέπειες των ιδιωτικοποιήσεων στο πετσί της, ενώ την ίδια στιγμή, η πρώτη γραμμή των δημοσιογράφων διαμορφώνει μια τεχνητή πραγματικότητα 

Ακόμη και τώρα, μία μόλις ημέρα μετά το πολύνεκρο δυστύχημα, αντί να το βουλώσουν, οι δημοσιογράφοι της τηλεόρασης εξακολουθούν χωρίς ντροπή να παίζουν το βρώμικο παιχνίδι τους διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι εκτίθενται ανεπανόρθωτα. Ίσως νομίζουν ότι ακόμη τους παίρνει. Ίσως όμως το ποτήρι να έχει ξεχειλίσει

Κατά τα άλλα, όλοι αυτοί αλλά και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας διαμαρτύρονται για τις δηλώσεις του Πολάκη, γιατί δεν είναι φαίνεται και πολύ comme il faut. Δεν έχουν ίσως αντιληφθεί ότι τα λόγια του Πολάκη απηχούν το κοινό αίσθημα. Και το τραγικό για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι δεν το έχει αντιληφθεί ούτε ο ίδιος