«Πάρτε τα ζβάρα όλα, κάψτε τα βρε

κάψτε κάθε παλιό, για να βγει από μέσα

ο πιο όμορφος ανθός»

Ζβάρα, Villagers of Ioannina city

Το κύμα των μαθητικών καταλήψεων άργησε φέτος να έρθει, ήρθε όμως τελικά και αναμένεται πολύ δυναμικό. Σε αυτό βοηθά βεβαίως και η ψήφιση του αντικοινωνικού νόμου που εξισώνει τα πτυχία των τυχαίων ιδιωτικών κολλεγίων με αυτά των ιστορικών Δημόσιων Πανεπιστημίων.

Ας μη γελιόμαστε όμως. Και να μην υπήρχε αυτός ο νόμος, πάλι θα γίνονταν καταλήψεις. Ο νόμος αυτός ήταν απλά η αφορμή, οι αιτίες είναι πολύ βαθύτερες και δεν έχουν να κάνουν μόνο με την απαράδεκτη πράγματι κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία της χώρας και η οποία επιδεινώνεται συνεχώς με την υποστελέχωση, την υποχρηματοδότηση και τη γενικότερη απαξίωση της Δημόσιας Εκπαίδευσης από τους κυβερνώντες, οι οποίοι άλλωστε έχουν προβλέψει για τα δικά τους παιδιά άλλες οδούς. Όποιος όμως επικεντρώνεται μόνο στο συγκεκριμένο νόμο, βλέπει το δέντρο και χάνει το δάσος

Γιατί λοιπόν εξεγείρονται οι νέοι;

Πρώτον, γιατί είναι νέοι και πρέπει να αμφισβητήσουν τα πάντα. Όλες τις δομές που τους παραδόθηκαν ως θέσφατα και που αν δεν τις αγγίζει κανείς, θα καταλήξουν σαν τα λιμνάζοντα νερά του βάλτου.

Δεύτερον, γιατί το σχολείο που τους υποδέχεται είναι μουντό, πληκτικό και γέρικο. Τους στοιβάζει σε αίθουσες των τριάντα ατόμων για να παρακολουθήσουν μια από καθέδρας ξεπερασμένη διδασκαλία που γίνεται από ανθρώπους που είναι και αυτοί κουρασμένοι από τις γενικότερες κοινωνικές συνθήκες

Τρίτον, γιατί βλέπουν την κοινωνία που τους περιμένει μετά την ενηλικίωση. Μια κοινωνία που ως βασικό νόμο έχει το νόμο της ζούγκλας. Μια κοινωνία που θα είναι γενναιόδωρη μόνο για τους δυνατούς και τους καπάτσους.

Εσείς, λοιπόν, μεγάλοι, που κατακρίνετε τους νέους όταν τύχει να κάνετε διάλειμμα από τα reality shows της τηλεόρασης και τις ανταλλαγές ανόητων μηνυμάτων μέσα από τα social media, καλό θα ήταν να κοιταχτείτε στον καθρέφτη και να αναλογιστείτε την κοινωνία που είναι έτοιμη να υποδεχθεί τα παιδιά σας. Προφανώς, ο κόπος θα ήταν άδικος. Αν μπορούσατε να το καταλάβετε, δε θα ήταν έτσι η κοινωνία που φτιάξατε

Κι εσείς, νέοι, φροντίστε όταν θα μεγαλώσετε να μη γίνετε σαν κι εμάς τους μεγάλους, αλλά να κρατήσετε άσβηστο τον ενθουσιασμό και την αθωότητά σας. Γιατί μόνο τότε θα φτιαχτεί μια κοινωνία αγάπης και δικαιοσύνης. Όταν πάρουν το τιμόνι άνθρωποι νέοι. Νέοι, όχι απαραίτητα στην ηλικία αλλά στο μυαλό και στην καρδιά.

Αύριο ανοίγουν τα σχολεία. Αφού η κυβέρνηση τα έκλεισε πρώτα-πρώτα, ισχυριζόμενη πως οι μελέτες έδειχναν ότι τα παιδιά είναι κινούμενες βόμβες υψηλής μεταδοτικότητας του ιού, τώρα τα ανοίγει ισχυριζόμενη το ακριβώς αντίθετο, πως δεν έχει διαπιστωθεί δηλαδή μετάδοση του ιού από παιδί σε ενήλικο – σαν τα παιδιά δηλαδή να αποτελούν διαφορετικό ζωϊκό είδος.

Εν πάσει περιπτώσει, η κυβέρνηση αποφάσισε να ανοίξει τα σχολεία και να θεσπίσει κανόνες απόστασης για τα παιδιά. Κανόνες απόστασης σε μια χώρα όπου στα περισσότερα σχολεία τα παιδιά βρίσκονται στριμωγμένα σε απαράδεκτες συνθήκες, ακόμη και για την εποχή προ κορονοϊού, πόσο μάλλον τώρα. Υπάρχουν σχολεία, όχι κάπου μακριά, εδώ στην Ανατολική Αττική για παράδειγμα, όπου τα παιδιά κάνουν μάθημα στοιβαγμένα σε άθλια containers με ένα κλιματιστικό να προσπαθεί να τα ζεστάνει το χειμώνα και να τα δροσίσει το καλοκαίρι, όταν το container βράζει. Ναι, με αυτό το κλιματιστικό που οι αρμόδιοι λοιμωξιολόγοι συνιστούν να αποφεύγουμε τη χρήση του

Ας το προσπεράσουμε όμως και αυτό και ας πάμε στο δια ταύτα. Η κυβέρνηση γνωρίζει πως η συμμετοχή των παιδιών στο σχολείο θα είναι ελάχιστη έως μηδενική. Θα μπορούσε λοιπόν να ζητήσει από τους καθηγητές να μαγνητοσκοπήσουν διαλέξεις των μαθημάτων τους ώστε να τις παρακολουθούν όσα παιδιά δεν θέλουν να πάνε στο σχολείο. Αντί αυτού, αποφασίζει να προβεί σε μια αδιανόητη κίνηση για μια χώρα που θέλει να λέει πως ανήκει στις δυτικές δημοκρατίες, αυτές που υποτίθεται πως ενδιαφέρονται για την προστασία των προσωπικών δεδομένων των πολιτών τους. Αποφασίζει, λοιπόν, να προχωρήσει στη μαγνητοσκόπηση των ζωντανών μαθημάτων. Στη μαγνητοσκόπηση δηλαδή όχι μιας διάλεξης ενός καθηγητή αλλά ολόκληρου του μαθήματος, δηλαδή στην καταγραφή των μαθητών και των αντιδράσεών τους μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας.