Η ανεξάρτητη δημοτική κίνηση Ραφήνας Πικερμίου, "Γη & Ελευθερία" εξέδωσε στις 13/10/2024 δελτίο τύπου, σχετικά με ακόμη ένα παράνομο έργο που εκτελείται στο δήμο, από «παραμένοντες» και «αποχωρήσαντες» της δημοτικής αρχής Τσεβά, με την…ευγενική υποστήριξη όλης της αντιπολίτευσης  και τοπικών ΜΜΕ  όπως σημειώνει. Το έργο στο οποίο αναφέρεται το δελτίο τύπου, είναι αυτό που εκτελείται προς το παρόν στο Πράσινο Λιμανάκι, όπου ήδη έχει κατασκευαστεί τσιμεντένιος οχετός μέσα στην κοίτη του ρέματος μήκους περίπου 25 μέτρων, ενώ το τσιμέντωμα θα επεκταθεί κατά 20 μέτρα ακόμη στα πρανή με κατασκευή δύο πτερυγότοιχων.

Πικρά συναισθήματα γεννά η υποστήριξη, την οποία καυτηριάζει στο δελτίο τύπου, η Γη & Ελευθερία, από μέρος της αντιπολίτευσης (εξαιρουμένων  της "Γη & Ελευθερία" και της Λαϊκής Συσπείρωσης) αλλά και της θέσης που παίρνουν ορισμένα διαδικτυακά μέσα, δίχως καν να ερευνήσουν και να αναζητήσουν τις άδειες που απαιτούνται. Και αυτό, την ώρα που οι αρμόδιοι υπηρεσιακοί παράγοντες τσουβαλιάζουν κάτω από τη φράση "το έργο εκτελείται με όλες τις νόμιμες άδειες". Αλήθεια, γιατί δεν τις απαριθμούν με το όνομα τους οι "παράγοντες" και ακόμα χειρότερα, γιατί δεν τις αναζητούν τα "δημοσιογραφικά" μέσα; Και ακόμα περισσότερο, γιατί κανείς δεν εξετάζει την επάρκεια των αδειών, που υποτίθεται πως έχουν εκδοθεί για να καλύψουν περιβαλλοντικά το έργο;

Συνηθίσαμε στο τέρας της προχειρότητας, της προπαγάνδας και της παρακμής και αυτό έρχεται να μας καταπιεί, μαζί με τον τόπο.

Ακολουθεί το δελτίο τύπου της "Γη & Ελευθερία" της 13ης Οκτωβρίου 2024.

Η πτώση, ακόμα και από ελάχιστο ύψος πονάει. Λίγο ή πολύ, πονάει πάντως. Περισσότερο όμως από την ίδια την πτώση, πονάει η αγωνία μέχρι τη στιγμή εκείνη. Τη στιγμή τη πτώσης.

Παραφράζοντας -έστω αδόκιμα- τον Επίκουρο, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως η πτώση δεν θα πρέπει να μας απασχολεί, επειδή όσο είμαστε όρθιοι δεν υπάρχει πτώση και όταν πέσουμε δεν έχουμε πια τίποτα για να αγωνιούμε γιατί ήδη έχουμε πέσει. Τι είναι αυτό όμως που τρομάζει και πανικοβάλλει αυτούς που με αγωνία περιμένουν να ακούσουν τον κρότο της πτώσης; Φυσικά αυτά που θα ακολουθήσουν, γιατί μόνο οι ίδιοι ξέρουν τι μπορεί να συνεπάγεται ενεχόμενη απώλεια του ελέγχου των καταστάσεων από τους ίδιους. Και αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον,  η πιο μεγάλη πρόκληση και λυδία λίθος των επερχόμενων, εφόσον βρεθούν εκείνοι σε θέση ελέγχου. Δεν προδικάζουμε τίποτα, δεν υπονοούμε τίποτα. Απλά η τόση σκοτεινιά και η τόση ομίχλη που κάλυπτε εδώ και χρόνια τα πεπραγμένα στον δήμο της Ραφήνας και του Πικερμίου δεν μπορεί να γεννήθηκε χωρίς λόγο και χωρίς κάποιους σκοπούς για να εξυπηρετήσει. Η ευαγγελιζόμενη από τους πιθανά επερχόμενους, διαφάνεια θα πρέπει να αποδειχθεί με πρώτη – πρώτη έκφραση της στον έλεγχο των πεπραγμένων του δήμου, τουλάχιστον την τελευταία τετραετία. Το φως να λούσει όλες εκείνες τις διαδικασίες που ολοκληρώθηκαν στο σκοτάδι και πάντα με την επίκληση της «κατάστασης έκτακτης ανάγκης».

Ναι αυτός είναι ένα αληθινός φόβος και όχι η πτώση καθαυτή.

Άλλο ένα παράδοξο που επειδή ιστορικά εμφανίζεται πάντα σε περιόδους παρακμής και πτώσης καθεστώτων ολοκληρωτικής αντίληψης και πρακτικής και τείνει να αποτελέσει κανονικότητα, είναι το ότι οι «αυλικοί» και τα ενεργούμενα του καταρέοντα έχουν πάντα  μεγαλύτερη αγωνία από τον πεπτωκότα αρχηγό τους. Πολύ πιθανόν γιατί αν ο αρχηγός τους χάνει μία μάχη, εκείνοι χάνουν τα πάντα. Και γι’ αυτό επιδεικνύουν τον χειρότερο τους εαυτό, αν και μπορεί να διαθέτουν ακόμα χειρότερο. Έτσι, τουλάχιστον στη Ραφήνα και το Πικέρμι, τους τόπους που ζούμε, η σύμπηξη ενός μετώπου κατά του πρώην δημάρχου, ανθρώπου που βαρύνεται με πολλά -από τη δίωξη του ως συνένοχος της τραγωδίας στο Μάτι μέχρι τις «ελαφρύτερες» κατηγορίες που αντιμετωπίζει για απιστία και άλλα πολλά και σκοτεινά- προκάλεσε ένα κύμα αντιδράσεων από τον περίγυρο του. Και επειδή αυτός ο περίγυρος έχει αποδείξει πως δεν γνωρίζει τη διαφορά της κριτικής από τη χυδαιολογία, καταφέρνει να σερβίρει καθημερινά μεγάλες ποσότητες χυδαιότητας, αυτογελοιοποιούμενος. Κάνει τα πάντα σα να μην υπάρχει αύριο. Σα να δίνει την ύστατη μάχη, ίσως γιατί εκτιμά πως αν χαθεί αυτή η μάχη, θα χάσει και αυτός τα πάντα. Και μπορούμε απρόθυμα έστω, να το δεχτούμε αν πρόκειται για διακεκριμένους δημοδίαιτους. Αλλά όταν πρόκειται για αυτοαποκαλούμενους «υπηρέτες της ενημέρωσης» τότε είναι να απορεί κανείς για το πως μετά θα ζητάνε την υποστήριξη αυτών εναντίον των οποίων χυδαιολογούν σήμερα. Ακόμα και αν δεν διαθέτουν δημοσιογραφική ευθυκρισία και ικανότητα, δεν σκέφτονται πως αν τα πράγματα αλλάξουν, θα έχουν περαιτέρω υπονομεύσει την από καιρό μειωμένη αξιοπιστία τους και κατ’ επέκταση τον ίδιο τους τον εαυτό; Η αντίσταση της τοπικής τουλάχιστον κοινωνίας στη καθημερινά προσφερόμενη χυδαιολογία που της φοράνε τον μανδύα της ενημέρωσης, θα είναι μία πρώτη αλλά σημαντική νίκη των πολιτών απέναντι στα συμφέροντα

Όλα έδειχναν πως το πράγμα θα ξέφευγε όταν διαμορφώθηκε το μέτωπο κατά του πρώην δημάρχου που είναι στο βάθος ένα μέτωπο κατά των όσων δεινών επέφερε στον τόπο ο ίδιος και η «αγέλη» του (όρος της τοπικής αργκό που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα υποχείρια του). Η αμετροέπεια του, η εγωπάθεια του, ο τρόπος που άσκησε διοίκηση και πάνω απ’ όλα ο απολυταρχισμός του σε όλες τις εκφράσεις του δημόσιου βίου του, κατάφεραν να φτιάξουν ένα μέτωπο εναντίον του που ήδη πρόβαλλε με τα αποτελέσματα των εκλογών της 8^ης Οκτωβρίου και μάλλον θα εκφραστεί ξανά στις 15 του ίδιου μήνα.

Σίγουρα και αυτή τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο, θα βρίσκεται σε συνδιαλλαγές και συνεννοήσεις για να εξασφαλίσει και την τελευταία ψήφο για να αντιστρέψει τα πράγματα αλλά ο βίος κι η πολιτεία που τον βαραίνουν, μοιάζουν με βάρος ασήκωτο και ανίκανο να χωρέσει σε οποιαδήποτε ζυγαριά στο παζάρι των συμφερόντων που υπηρετεί.

Ζούμε στην εποχή που τα πάντα καθορίζονται, τουλάχιστον στο επίπεδο της πληροφόρησης, από τη διαφήμιση. Και όταν λέμε διαφήμιση εννοούμε την με κάθε τρόπο παρουσίαση μίας  κατάστασης που θέλει ο διαφημιζόμενος να πιστέψουμε ως πραγματικότητα. Γι’ αυτόν τον λόγο και τις περισσότερες φορές, ειδικά σήμερα στο 2023, στεκόμαστε δύσπιστοι μπροστά στα δημοσιεύματα κάθε λογής, ειδικά όταν προέρχονται από επαγγελματίες της διαφήμισης. Πολύ περισσότερο όταν οι επαγγελματίες αυτοί καταπιάνονται με θέματα που δεν γνωρίζουν ούτε θεωρητικά ούτε και στην πράξη και απλά εξωραΐζουν ή δικαιολογούν τον λόγο του πελάτη τους. Αν τώρα ο κάθε διαφημιστής, ο οποίος είναι αντικειμενικά άσχετος με το θέμα που καταπιάνεται, έχει και άλλα συμφέροντα, πέρα από τα προφανή για την υποστήριξη που παρέχει στον διαφημιζόμενο, τότε έχουμε τη χείριστη μορφή προπαγάνδας. Την ωμή προπαγάνδα του πολιτευτή προς το πόπολο, το οποίο το θεωρεί αφελές. Όπως οι παλιοί, αλήστου μνήμης κομματάρχες τύπου Γκρούεζα που ευτυχώς ξεπεράστηκαν (;) ακόμα και στην Ελλάδα.

Οι αναγνώστες της Attica Voice έχουν αποδείξει πως είναι σκεπτόμενοι άνθρωποι που δεν καταπίνουν αμάσητη την προπαγάνδα. ΄΄Ετσι μοιάζει περιττό το να ασχοληθούμε με προπαγανδιστικά κείμενα. Αυτό το πράγμα ξοδεύει τον χρόνο μας, τόσο των συντακτών όσο και των αναγνωστών. Δυστυχώς όμως παρατηρούμε πως υπάρχουν θέματα που στα οποία ενώ έχουν τοποθετηθεί δημόσια, διακεκριμένοι ειδικοί, οι προπαγανδιστές επιμένουν να διασπείρουν την εξωραϊσμένη εικόνα μίας σχεδιαζόμενη καταστροφής, Πάντα αποπνέοντας ένα ύφος επίπλαστης (και γι' αυτό αστείας) αυθεντίας που σέβεται την λεγόμενη «κοινή λογική». Περιττό να αναφέρουμε πως βαφτίζουν "κοινή λογική" τις επιθυμίες του πελάτη τους.

Μόλις πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε σε ιστότοπο που αυτοχαρακτηρίζεται «τοπικό μέσο ενημέρωσης» ένα κείμενο ενός διαφημιστή, ονόματι Κοκκόλης, το οποίο τιτλοφορούταν «10+1 δημοφιλείς μύθοι και σενάρια καταστροφολογίας για τα μεγάλα έργα σε Ραφήνα και Πικέρμι». Εκεί ο επαγγελματίας της διαφήμισης καταπιανόταν με τα θέματα των μεγάλων και εκτός κλίμακας, υποδομών που σχεδιάζονται για την ανατολική Αττική και ειδικά με όσα επηρεάζουν άμεσα τη ζωή και την ποιότητα της στη Ραφήνα, που είναι και το μεγάλο υπερτοπικό λιμάνι. Αντίθετα με τα όσα ισχυρίζεται ο τίτλος που επέλεξε ο απολογητής, όχι μόνο δεν αναφερόταν σε «μύθους» αλλά έπαιρνε την αλήθεια και την διαστρέβλωνε κατάφωρα. Κυρίως την αλήθεια που αφορά στο ποιος και γιατί θέλει τις υποδομές αυτές, όπως τις θέλει και τις επιβάλλει στο ελληνικό δημόσιο, το οποίο τελικά θα πληρώσει τη νύφη, όπως εξαναγκάζεται πάντα να κάνει.

Για να μην επεκταθούμε περαιτέρω σε θέματα χιλιοειπωμένα και χιλιοσυζητημένα καταχρώμενοι τον χρόνο και την υπομονή των αναγνωστών μας, ας κάνουμε μία σχεδόν επιγραμματική αναφορά στους «μύθους» που υποτίθεται πως διαλύει ο διαφημιστής και προτρέποντας τον εδώ να ανατρέξει σε πληθώρα δημοσιεύσεων και συζητήσεων που ενδεχομένως αν τις είχε υπόψη του να μην έχανε τον χρόνο του, να μη χάναμε κι εμείς τον δικό μας μαζί του.

Επικαλείται λοιπόν τα κάτωθι (τηρούμε την ορθογραφία του, το συντακτικό του και τις εκφράσεις του:

Μύθος 1 : «Αττική Οδός και Προαστιακός δεν θα έρθουν ποτέ στη Ραφήνα. Είκοσι χρόνια όλοι οι δήμαρχοι τα ίδια λένε. Αλλά ακόμα και να γίνουν, o Μπουρνούς οικειοποιείται έργα της κεντρικής κυβέρνησης που θα γίνουν έτσι κι αλλιώς»

Το ότι ο Μπουρνούς οικειοποιείται σχέδια άλλων δεν είναι καθόλου μύθος. Το βλέπουμε σε όλες τις αναφορές του στα έργα όπου η φράση «εμείς και η παράταξη μας  φροντίσαμε...κλπ» είναι μόνιμη επωδός. Είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που του έδωσαν άλλοι τα κουπλέ για να τα λέει. Αυτός έβαλε και την πάρτη του μέσα στο ρεφρέν για να ακούγεται. Αλλά ποιος είπε πως δεν θα έρθει ποτέ η Αττική Οδός στη Ραφήνα; Μάλλον ο Μπάμπης ο Σουγιάς στο καφενείο γιατί ήδη από το ρυθμιστικό του 2003 και το διάδοχο του του 2013 (δημοσιεύτηκαν σε ΦΕΚ το 2004 και 2014 αντίστοιχα) η γνωστή ως Ελεύθερη Λεωφόρος  Ελευσίνας Σταυρού Σπάτων προβλεπόταν πως θα επεκταθεί προς το «κέντρο υπερτοπικής ακτινοβολίας» όπως περιγράφει τη Ραφήνα το ρυθμιστικό του 2013. Το θέμα ήταν πως δεν υπήρχε οικονομικό συμφέρον που να προωθεί άμεσα τις επεκτάσεις. Αυτό όμως εμφανίστηκε και δεν ήταν άλλο από τη μεγέθυνση του λιμανιού λόγω της απαίτησης της COSCO να διώξει την ακτοπλοΐα από τον Πειραιά. Έτσι έγινε η καραμπόλα που φέρνει την Αττική Οδό στη Ραφήνα, συνδέοντας την με Ελευσίνα (άλλο λιμάνι), Αεροδρόμιο,  Τραίνο, Μετρό και εθνικό οδικό δίκτυο. Μέχρι να ολοκληρωθούν οι παραχωρήσεις των δικτύων και η πίεση να γίνει αφόρητη, το ελληνικό δημόσιο εν μέσω χρεοκοπίας δεν μπορούσε να χρηματοδοτήσει (ναι να χρηματοδοτήσει έργα προς όφελος των παραχωρησιούχων) αυτά τα έργα για τα οποία οι «επενδυτές» δεν ήθελαν να βάλουν φράγκο. Τώρα όμως η πίεση έγινε αφόρητη.

Το θέμα όμως είναι άλλο. Σε όλο αυτό το σύμπλεγμα, πού αλήθεια βλέπετε τον πολίτη (που θα πληρώσει και τη νύφη); Πουθενά. Η εξυπηρέτηση του θα είναι με κόστος δικό του. Τόσο στην κατασκευή όσο αι στη χρήση. Τελικά οι πολίτες θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούν το γνωστό δίκτυο δρόμων που δεν θα έχει διόδια, με λίγες εξαιρέσεις. Όμως τα φορτηγά, οι οδικές μεταφορές εμπορευμάτων π.χ. θα χρησιμοποιούν έναν δρόμο που θα κατασκευαστεί κυρίως γι’ αυτές τις δραστηριότητες.. Επίσης ποιο θα είναι το κόστος που θα πληρωθεί με ποιότητα ζωής, πάλι από τον πολίτη; Αλλά αυτό μάλλον δεν μπορεί να το καταλάβει ο διαφημιστής μας.

Με δυο λόγια, ένα αναβαθμισμένο οδικό δίκτυο και μία σοβαρή συγκοινωνία, αντί υποδομών εκτός κλίμακας, θα εξυπηρετούσε μεν τους πολίτες αλλά όχι τους παραχωρησιούχους και τα οικονομικά συμφέροντα που περιστρέφονται γύρω τους. Και αυτό δεν το θέλει ούτε η κυβέρνηση αλλά ούτε και ο …Μπουρνούς, ο οποίος είναι πειθήνιο όργανό της. Της κάθε κυβέρνησης

Πάμε στον «μύθο 2» που κυριολεκτικά «τα σπάει» επαναλαμβάνοντας τα αποδεδειγμένα πολλές φορές,  ψέματα του αρχηγού του. Γράφει λοιπόν:

Μύθος 2: «Σύμφωνα με τη μελέτη δεν πρόκειται να γίνει καμία επέμβαση στην εκβολή του Ρέματος όπως φυσικά και κανένας να κλειστός αγωγός»

Η μισή αλήθεια είναι ψέμα και μάλιστα ειδεχθές γιατί παραπλανά ευκολότερα. Δεν είπε κανείς πως το ρέμα θα γίνει «κλειστός» οχετός ομβρίων αλλά πως θα γίνει οχετός ομβρίων σκέτα. Είτε ανοιχτός είτε κλειστός. Επειδή έχουμε βαρεθεί να το αποδεικνύουμε σε πονηρούς ημιμαθείς που δεν είναι σε θέση να διαβάσουν μία οριζοντιογραφία ή πέντε έξι διατομές ενός επιμήκους έργου, τον παραπέμπουμε στην γενική οριζοντιογραφία του έργου που θα του δώσει να καταλάβει πως ψεύδεται κατάφωρα (και ας ελπίσουμε πως παραπλανήθηκε από τον αρχηγό του και δεν το κάνει συνειδητά). Το Μεγάλο Ρέμα εγκιβωτίζεται σε 17 χιλιόμετρα μήκους. Μένουν και 170 μέτρα στην εκβολή απείραχτα αλλά και εκεί έχουν φροντίσει να βάλουν το πάρκο το επιλεγόμενο "Καραμανλή" αλλά και ένα από τα ασχημότερα πάρκινγκ. Γίνεται δηλαδή ένας οχετός που το νερό θα τρέχει με τρελές ταχύτητες και δίχως δυνατότητα εκτόνωσης σε πλημμυρικά πεδία. Για όσους καταλαβαίνουν, αυτό είναι άκρως επικίνδυνο αλλά ο διαφημιστής δεν νοιάζεται.

Επίσης θα του προτείναμε να μιλήσει με μηχανικούς που ασχολούνται χρόνια με το θέμα και αντιτίθενται στο έργο λόγω του κινδύνου που θα κλιμακώσει για την περιοχή. Αν έχει και επιπλέον ανησυχίες θα του λέγαμε να μιλήσει και με επιστήμονες περιβάλλοντος για  την αξιοπιστία της ΜΠΕ που συνετάχθη και με νομικούς για τις κατάφωρες παραβιάσεις του ενωσιακού Δικαίου και σχετικών ευρωπαϊκών οδηγιών, από το έργο αυτό. Αν τον ενδιέφερε (ατελώς βέβαια) θα είχε ενημερωθεί από σχετικές ενημερωτικές εκδηλώσεις που οργανώθηκαν με τη συμμετοχή έγκριτων μηχανικών, νομικών και επιστημόνων του πεδίου του φυσικού περιβάλλοντος.

Αν πάλι βαριέται (που μάλλον βαριέται να διαβάζει για να γράφει τέτοια τέρατα) ας παρακολουθήσει τα άπειρα ρεπορτάζ από τις πλημμύρες της Θεσσαλίας όπου τα ποτάμια εκτονώθηκαν στα πλημμυρικά τους πεδία, δηλαδή στους χώρους που είχαν καταληφθεί από τα λεγόμενα «αντιπλημμυρικά». Ή ας παρακολουθήσει τα ρεπορτάζ που παρακολούθησαν την πλημμύρα του Κραυσίδωνα που δεν ήταν κάτι αφύσικο, όπως δεν είναι αφύσικο το να εκτονώσουν την ορμή τους το ρέμα ή το ποτάμι στα πλημμυρικά τους πεδία. Ας ρωτήσει να μάθει τι είναι η Πετρέζα για το Μεγάλο Ρέμα και τι θέλουν να κάνουν εκεί. Θα του δώσουμε ένα hint. Η Πετρέζα είναι ο τόπος που το Μεγάλο Ρέμα εκτονώνει την ορμή του ώστε το νερό να αργεί να φτάσει στη Ραφήνα, προστατεύοντας την έτσι από πλημμύρες. Ελπίζουμε ειλικρινά να διαβάσει την παρούσα παράγραφο μπας και καταλάβει. Αλλά επειδή δεν υπάρχει κάποιο αντάλλαγμα, μάλλον δεν ενδιαφέρεται

Πάμε παρακάτω γιατί είμαστε ακόμα στο 2

Μύθος 3: «Ο Μπουρνούς έδωσε στην Περιφέρεια και το Υφ. Αθλητισμού το γήπεδο στην Αρίωνος. Το γήπεδο δεν ανήκει πια στον Δήμο και οι τοπικές ομάδες δεν θα μπορούν να το χρησιμοποιούν»

Τι μας λέει; Πως οι ακαδημίες, οι ομάδες και ο κόσμος της Ραφήνας θα μπορούν να απολαμβάνουν τον χρόνο που θα αφήνουν ελεύθερο το γήπεδο η Περιφέρεια και το Υφ. Αθλητισμού  οι οποίοι φορείς όμως  αναλαμβάνουν το 85% των ετήσιων λειτουργικών εξόδων.

Επειδή αυτός που πληρώνει (υπουργείο και περιφέρεια) έχει και την προτεραιότητα στη χρήση, μοιάζει γελοία δικαιολογία αυτό που ο απολογητής του Μπουρνούς ισχυριζεται. Τα γεγονότα έρχονται άλλωστε να τον διαψεύσουν αφού μέχρι στιγμής, η διοίκηση Μπουρνούς απέκλεισε τους δημότες από τον μαζικό αθλητισμό παραχωρώντας τα υπάρχοντα γήπεδα σε ομάδες και τα κυλικεία τους σε ιδιώτες. Ειδικά στα γήπεδα του δήμου δεν υπάρχει δημότης που να έχει ελεύθερη πρόσβαση. Αλγεινή είναι η εμπειρία από το κλειστό τη Διώνης που πριν τη «συνδιοίκηση» Πιστικίδη Μπουρνούς ήταν ανοιχτό τους δημότες αλλά μετά έκλεισε γι' αυτούς. Ποιος λέει παραμύθια εδώ κύριε απολογητή και διαφημιστή μίας διοίκησης που το δείγμα γραφής της στο κομμάτι του αθλητισμού είναι μία μαύρη, κατάμαυρη μουτζούρα;

Μύθος 4: «Με τη ΜΕΒΑ η Ραφήνα και το Πικέρμι θα γίνουν ο νέος ΧΥΤΑ της Αττικής. Η Μαραθώνος θα γεμίσει σκουπιδιάρικα»

Αφού κάνει copy paste το τι είναι μία ΜΕΒΑ θριαμβολογεί για την εγκατάσταση της, Θα πρέπει να τον καλέσουμε να επισκεφτεί μία ΜΕΒΑ (γιατί μέλλον δεν έχει δει ποτέ του) και συγκεκριμένα μία μεγάλη μονάδα που λειτουργεί μάλιστα και εξειδικευμένη εταιρεία για λογαριασμό της Περιφέρειας Αττικής, Εκείνη της Φυλής. Μόλις την επισκεφθεί και δει από πρώτο χέρι τι σημαίνει ΜΕΒΑ και τι απαιτήσεις έχει για να είναι σοβαρή η εγκατάσταση, ας ξαναδημοσιεύσει το ίδιο κείμενο, αν τολμάει.

Η αλήθεια είναι πως μία ΜΕΒΑ μπορεί και να λειτουργήσει χωρίς να προκαλεί όχληση όμως η πρακτικά ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ  χωροθέτηση της συγκεκριμένης είναι τελείως λάθος. Είναι σαν να κουβέντιαζαν στο καφενείο «Ρε δε κάνουμε και μία ΜΕΒΑ να πάρουμε και κανένα φράγκο από την περιφέρεια;» «Και δεν κάνουμε;» «Που;» «Είναι εκείνο το παρατημένο οινοποιείο, δεν την κάνουμε εκει;» «Μπράβο, πάμε». Πέρα του ότι ο χώρος του οινοποιείου θα ήταν άριστος χώρος μουσείου αττικής αμπελουργίας και οινοποιητικής, είναι δύσκολο κανείς να φανταστεί την εισαγωγή της «πρώτης ύλης»  μέσω της Μαραθώνος αλλά και την εγκατάσταση προδιαλογής που θα δουλεύει ακριβώς πάνω στον δρόμο. Και αν στη Φυλή η βρώμα και η δυσωδία κατευθύνονται προς τον ΧΥΤΑ που ούτως ή άλλως δεν φημίζεται για το καλό του περιβάλλον, εδώ τα επιβαρυντικά φορτία θα καλύπτουν μία ευρεία έκταση εντός της οποίας περιλαμβάνεται και η Λ. Μαραθώνος και οι πέριξ κατοικημένες περιοχές, όπως το Πικέρμι

Μύθος 5: «Το Ντράφι είναι παρατημένο. Τα 156 στρέμματα δεν θα ξεμπλοκάρουν και είναι πρόσχημα για να μην κάνει τίποτα ο Δήμος»

Το θέμα αφορά σε δικαστική διαμάχη που όσο κωλυσιεργεί, ο Μπουρνούς και οι απολογητές του όπως ο συγκεκριμένος, μπορούν να ισχυρίζονται τα πάντα. Δεν τους κοστίζει τίποτα άλλωστε. Μένουμε λοιπόν εδώ, με την ευχή να τελειώνει αυτή η ιστορία προς όφελος του κοινωνικού συνόλου και κανενός άλλου

Μύθος 6: «Στην άνω Διώνη δεν θα γίνουν ποτέ οι δρόμοι ούτε θα ξεμπλέξουμε με τα ρέματα. Η ΙΝΤΡΑΚΑΤ δεν πρόκειται να πάει να κάνει ούτε τους δρόμους που ανακοινώθηκαν».

Πέρα από την επίδειξη χρηματοδοτήσεων (χωρίς αντίκρυσμα ακόμη) στη Διώνη υπάρχει και το μείζον θέμα των ρεμάτων τα οποία ανήκουν στο υδρογραφικό δίκτυο του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας. Και δεν αναφερόμαστε στα δύο μεγαλύτερα, δηλαδή τον ποταμό Βαλανάρη και το ρέμα περιοδικής ροής Δασαμάρι τα οποία αποτελούν και κρίσιμες επιφανειακές ροές του Πεντελικού. Αναφερόμαστε όμως στα μικρότερα, όπως το ρέμα Μπάκα και άλλα, ίσως ακόμα μικρότερα. Πριν από τους δρόμους και τις στάθμες που θα καθορίσει η οριοθέτηση τους δεν θα έπρεπε να ληφθεί μέριμνα για κάποια σπίτια τα οποία είναι χτισμένα ακριβώς πάνω στην κοίτη τους; Υπάρχουν χαρακτηριστικές οικοδομές που έχουν από κάτω τους οχετούς για να περνάει το νερό. Σπίτια δηλαδή που βρίσκονται σε επικίνδυνη περιοχή και αν θυμηθούμε τι  είχε γίνει στην περίπτωση της οδού Καρυωτάκη στον Βουτζά, θα λέγαμε πως προέχει η μέριμνα της απομάκρυνσης ίσως των κατοίκων και των οικοδομών από τέτοιες εκτάσεις και η μεταστέγαση τους σε άλλο σημείο, ασφαλέστερο, πάντα υπό την αιγίδα του δήμου. Όλα τα υπόλοιπα μοιάζουν με αστειότητες αν σκεφτούμε τον υπαρκτό κίνδυνο για κάποιους κατοίκους. Το είχε πει και ο αρχηγός του απολογητή, πως το νερό έχει μνήμη. Γιατί λοιπόν να εξαναγκαστεί να ξεχάσει τον δρόμο του επειδή πήγαν μερικοί και έχτισαν πάνω στην διαδρομή του;

Μύθος 7: «Ο Μπουρνούς έχει εγκαταστήσει παράνομο εργοτάξιο στην καρδιά της Ραφήνας».

Δεν θα επεκταθούμε. Θα παραπέμψουμε τον απολογητή στην ποινική διαδικασία που έχει εκκινήσει κατά του Μπουρνούς για απιστία και που τα περιγράφει όλα. Αν θέλει ο απολογητής να πάει μάρτυρας στο δικαστήριο και να πει στους δικαστές αυτά που γράφει εδώ, δηλαδή πως «δεν υπάρχει κανένα εργοτάξιο…» και πως πρόκειται για,,, παρεξήγηση.

Μύθος 8: «Η πολεοδομική μελέτη καταστρέφει τις ιδιοκτησίες στο Πικέρμι. Ο Μπουρνούς κάνει «δώρο» στην ELPEN και τη βγάζει εκτός σχεδίου».

Και πάλι, ο απολογητής μπορεί να ρωτήσει τους μελετητές γιατί το αρχικό τους σχέδιο που ενέτασσε την ΕΛΠΕΝ όπως είναι, άλλαξε με προτροπή/πίεση Μπουρνούς. Οι μελετητές δεν γνώριζαν δηλαδή περί της αποτύπωσης της ΖΟΕ και έφτιαξαν λανθασμένο σχέδιο που το διόρθωσε ο Μπουρνούς; Και επιπλέον πως δεν ελήφθησαν τα όρια των 50 μέτρων εκατέρωθεν των οχθών για ένα ρέμα ιδιαίτερου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος, όπως χαρακτηρίζει τον Βαλανάρη η υπουργική απόφαση του 1993; Γιατί ενώ οι ενστάσεις επί του θέματος έγιναν δεκτές, ξαναφέρνει το ίδιο στάδιο (Β1) για υποβολή ενστάσεων ξανά; Ποιος λέει παραμύθια εδώ ή ποιος λέει τη μισή αλήθεια (που είναι το άλλο όνομα για το ψέμα)

Και για να του βάλουμε και ένα ακόμα θεματάκι. Η απόρριψη ή η αποδοχή ενστάσεων από κατοίκους του  Πικερμίου από ποιους παράγοντες καθορίστηκαν; Γιατί υπάρχει μια πλανώμενη δυσωδία πως οι ενστάσεις ημετέρων έτυχαν αποδοχής σε αντίθεση με εκείνες των …άλλων

Μύθος 9: «Δεν πρόκειται να γίνει τίποτα με τα δασικά σε Περιβολάκια, Αγ. Τριάδα, Αγ. Μαγδαληνή, Νέο Πόντο»

Για το πολύ ευαίσθητο θέμα της αλλαγής χρήσης τα ημίμετρα δεν χωράνε. Αυτά εγκαθιστούν απλά ένα καθεστώς ομηρίας για τους κατοίκους της περιοχής αλλά και για το σύνολο των δημοτών που βλέπουν τον δήμο τους να υποβαθμίζεται καθημερινά.

Μύθος 10: «Τα αεροπλάνα θα πετάνε πάνω από τη Ραφήνα και μας κοροϊδεύουν όταν λένε ότι θα σταματήσουν.»

Πέρα από κάθε επιχείρημα, η σκληρή πραγματικότητα του θορύβου από τα αεροπλάνα αλλά και της ατμοσφαιρικής ρύπανσης από τα πλοία είναι γεγονός αδιαμφησβήτητο. Όπως και η ένοχη σιωπή του δήμου για το θέμα, επί σειρά ετών. Μόνο προεκλογικά άρχισαν οι λεονταρισμοί οι οποίοι είναι έτοιμοι να κοπάσουν με ένα δωράκι, όπως το αλησμόνητο αυτοκινούμενο χορτοκοπτικό  που έκανε δωρεά το αεροδρόμιο πριν πό 2-3 χρόνια. Η ηρεμία και η υγεία των κατοίκων είναι αδιαπραγμάτευτη και δεν χρειάζεται καμία μελέτη για να τηρούνται οι περιβαλλοντικοί όροι του κυρωτικού νόμου του 1995. Οι μελέτες και οι σχετικοί ισχυρισμοί είναι ο μόνος μύθος στην όλη υπόθεση

Μύθος 10+1: «Το ΚΕΛ Ραφήνας θα ρίχνει λύματα στο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας όπως έγινε στη Λάρισα».

Ξανά ένα copy paste αυτών που λέει ο Μπουρνούς που τα έχει πάρει από τη ΜΠΕ του ΚΕΛ. Μαζί με το αισχρό ψέμα περί «τριτοβάθμιας» επεξεργασίας. Η μελέτη το λέει ξεκάθαρα «προηγμένης δευτεροβάθμιας» που δεν σημαίνει με κανέναν τρόπο τριτοβάθμια. Όπως "πλούσιος" δε σημαίνει κατ' ανάγκη και εφοπλιστής.

Αλλά δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε παραπάνω εδώ. Αφού καταστήσουμε σαφές πως οι βιολογικοί καθαρισμοί φτιάχνονται πάνω ή δίπλα σε υδάτινο αποδέκτη προκειμένου να παροχετεύσουν τυχόν αστοχίες τους, ας δούμε το πολύ πρόσφατο παράδειγμα των βιολογικών καθαρισμών σε Βόλο και Λάρισα. Ειδικά στη Λάρισα, ο οποίος ξέρασε το περιεχόμενο του στον Πηνειό ποταμό. Πέρα από αυτή τη σκληρή αλήθεια, τα όσα επικαλείται ο κάθε διαφημιστής – απολογητής για ένα θέμα που δεν ξέρει, είναι απλά αστειότητες.

Ας τελειώνουμε λοιπόν με τις ανοησίες, όπως λέει και ο απολογητής μας. Ας τελειώνουμε με τους συμφεροντολόγους Γκρούεζες της πολιτικής που παρεισφρέουν στην πολιτική ζωή για να καρπωθούν  κέρδη μέχρι τέταρτης γενεάς και παραπέρα. Ας αφήσουμε πίσω τα τζάκια των "βολεμένων" και τα παραμύθια τους γιατί αυτός ο κοτζαμπασισμός τους μας έχει φέρει στο χείλος του γκρεμού. Ο Βόλος του Μπέου και η Θεσσαλία του Αγοραστού είναι το μαύρο παράδειγμα που πρέπει να αποφύγουμε. Και εδώ έχουμε τον  δικό μας Μπέο αλλά και τους αγοραστούς του,

Η πολιτική οφείλει να γίνεται με στοιχεία, με όρους αλήθειας, διαβούλευσης, σκληρής κριτικής και σύγκρισης μεταξύ προγραμμάτων και θέσεων – όχι με φαντασιώσεις και σενάρια που εξωραΐζουν τα χειρότερα σχέδια για τον τόπο. . Αυτοί που τα διακινούν απλά γελοιοποιούνται με την ασχετοσύνη τους και σπαταλούν τον  πολύτιμο χρόνο μας προκαλώντας μας να ασχοληθούμε μαζί τους.

Αρχικά λέγαμε να μην ασχοληθούμε γιατί έχουμε σοβαρότερες δουλειές και ανθρώπους που χρειάζονται την προσοχή μας. Τελικά ασχοληθήκαμε με έναν απολογητή του Μπουρνούς ή καλύτερα με έναν επαγγελματία διαφημιστή του. Επρόκειτο για λάθος. Είναι σαν να προσπαθείς να πείσεις τον διαφημιστή της μίας μάρκας καφέ πως η  ανταγωνίστρια του είναι καλύτερη. Δεν θα πειστεί παρά μόνο όταν τον πληρώσεις για να «καταλάβει» πως τελικά είχες δίκιο. Μόνο που εδώ δεν πρόκειται για καφέ αλλά για την διοίκηση που σπρώχνει τον τόπο στην οριστική και αναπόδραστη υποβάθμιση του

ΥΓ1 Δυστυχώς, οι πληρωμένες καταχωρήσεις του στο Facebook το οποίο μας βομβάρδιζε όλη μέρα με όλες αυτές τι ανοησίες, μας έκανε να ασχοληθούμε. Δεν θα το ξανακάνουμε γιατί χάσαμε τον χρόνο μας.

ΥΓ2 Μεγάλο ενδιαφέρον έχει και η υπογραφή του διαφημιστή, στο κάτω μέρος της σελίδας kokkolis.gr. Δήμος Ραφήνας Πικερμίου και ΝΔ μαζί. Follow the money opos Ameriki

Το ξέραμε πριν ακόμα κυκλοφορήσουν οι έρευνες του Ινστιτούτου Reuters, του πανεπιστημίου της Οξφόρδης (βλ. διαΝΕΟσις) ή των Δημοσιογράφων χωρίς Σύνορα) πως ο Τύπος στην Ελλάδα βρίσκεται στην πιο άθλια περίοδο του. Και όχι μόνο σε ό,τι αφορά την αξιοπιστία του αλλά ακόμα και σε ό,τι αφορά στην ποιότητα του λόγου που χρησιμοποιεί ή την επιλογή των θεμάτων με τα οποία καταπιάνεται. Με λίγα λόγια στην Ελλάδα ΔΕΝ υπάρχει ενημέρωση. Υπάρχει άφθονη προπαγάνδα και μάλιστα στην υπηρεσία της μίας μόνο άποψης. Εκείνης που πληρώνει είτε γιατί έχει τους δικούς της πόρους είτε γιατί διαχειρίζεται δημόσιους ή δημοτικούς πόρους, δηλαδή κοινούς πόρους όλων των πολιτών που ακούσια χρηματοδοτούν την αποχαύνωση τους (βλ. Λίστα Πέτσα, διαφημιστική προβολή δήμων κλπ). Αν ένας επισκέπτης από άλλη χώρα ή από άλλο πλανήτη (!) έπεφτε στην Ελλάδα και διάβαζε έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο για μία μόνο μέρα, θα καταλάβαινε πως "κάτι είναι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας" κατά την Σαιξπηρική. Τη δεύτερη μέρα ανάγνωσης, ο υποθετικός επισκέπτης μας θα αναχωρούσε αηδιασμένος.

Αφορμές για την παρούσα ανάρτηση ήταν δύο δημοσιεύματα (μπορεί και παραπάνω). Κυρίως ήταν ένα που αποδίδεται στην ΕΣΗΕΑ που καλεί σε στήριξη του έντυπου Τύπου, δημοσίευμα που αναπαράχθηκε με πάθος κυρίως από μικρά τοπικά free press και ιστοτόπους. Ήταν όμως και το δημοσίευμα της διαΝΕΟσις που αναφέρεται πιο πάνω. Μαζί μπορούμε να πούμε πως αποτέλεσαν αφορμές και οι έρευνες των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα που κατέτασσαν την Ελλάδα στις θέσεις 108 πέρυσι και 107 φέτος ως προς την ελευθερία του Τύπου στη χώρα. Το ερώτημα που τίθεται αυτόματα είναι ένα: Με τι μούτρα μπορούν να ζητάνε οι υπηρέτες της αποδεδειγμένα ελεγχόμενης ενημέρωσης, να τους εμπιστευτούμε; Και αν τα μεγάλα ΜΜΕ το κάνουν με θράσος μία φορά, τα τοπικά ΜΜΕ διαθέτουν αυτό το θράσος επί 100 αφού λειτουργούν ως διαφημιστικά φυλλάδια όπως τα γνωστά που μοιράζουν τα σούπερ μάρκετ ή τα πολυκαταστήματα

Αναδημοσιεύουμε από την Εφημερίδα των Συντακτών της 14/6/2023 άρθρο με τίτλο "Κατρακυλά η εμπιστοσύνη των Ελλήνων προς τα ΜΜΕ" προς περαιτέρω επίρρωση των παραπάνω.

Κατρακυλά η εμπιστοσύνη των Ελλήνων προς τα ΜΜΕ

Η μεγαλύτερη μείωση εμπιστοσύνης σημειώθηκε ανάμεσα στους ερωτηθέντες που αυτοπροσδιορίζονται ως δεξιοί που μπορεί να οφείλεται εν μέρει στη συζήτηση σχετικά με την ελευθερία του Τύπου ή με την κάλυψη της υπόθεσης των υποκλοπών η οποία αφορούσε και δημοσιογράφους.
Ενδιαφέροντα στοιχεία παρουσιάζει η ετήσια έκθεση για την Ενημέρωση στο Διαδίκτυο (Digital News Report) του Ινστιτούτου Reuters για τη Μελέτη της Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης που δημοσιεύει η διαΝΕΟσις.

Η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση, μεταξύ 46 χωρών, σε ό,τι αφορά στην εμπιστοσύνη των πολιτών προς τα ΜΜΕ, ενώ την ίδια στιγμή το 57% του δείγματος απαντά πως αποφεύγει ενεργά μερικές φορές ή συχνά την ενημέρωση.

Ανάμεσα στις 46 χώρες του δείγματος, η Ελλάδα έχει το χαμηλότερο ποσοστό ερωτηθέντων που απαντούν πως εμπιστεύονται «τις περισσότερες ειδήσεις τις περισσότερες φορές» (19%). Σε σχέση με τη μέτρηση του 2022, υπάρχει μείωση 8 ποσοστιαίων μονάδων.

Τα χαμηλότερα ποσοστά εμπιστοσύνης παρατηρούνται διαχρονικά στους ερωτηθέντες οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί ή σε αυτούς που δεν θέλουν ή δεν γνωρίζουν πώς να τοποθετηθούν στον πολιτικό άξονα (αριστερά/δεξιά) -κατά κανόνα πολίτες με χαμηλό ενδιαφέρον για την πολιτική.

Η μεγαλύτερη όμως μείωση σημειώθηκε ανάμεσα στους ερωτηθέντες που αυτοπροσδιορίζονται ως δεξιοί (από 42% το 2022 σε 28% το 2023). H μείωση στην εμπιστοσύνη μπορεί να οφείλεται εν μέρει στη συζήτηση σχετικά με την ελευθερία του Τύπου με αφορμή την έκθεση των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα ή με την κάλυψη της υπόθεσης των υποκλοπών η οποία αφορούσε και δημοσιογράφους.

Αποφυγή ενημέρωσης
Αρκετά υψηλά είναι και τα ποσοστά αποφυγής ενημέρωσης. Το 57% του δείγματος στην Ελλάδα απαντά πως αποφεύγει ενεργά μερικές φορές ή συχνά την ενημέρωση, το μεγαλύτερο ποσοστό στο δείγμα 46 χωρών μαζί με τη Βουλγαρία.

Στη φετινή έρευνα ρωτήθηκαν αυτοί που αποφεύγουν τις ειδήσεις: α) ποια θέματα συνήθως αποφεύγουν και β) τι είδους ειδήσεις.

Τα θέματα με τα μεγαλύτερα ποσοστά αποφυγής έχουν να κάνουν με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία (38%) και τα αθλητικά (35%). Ακολουθούν ειδήσεις που σχετίζονται με το αστυνομικό ρεπορτάζ και εγκλήματα (34%), τη στιγμή που έχει αυξηθεί ο χώρος που αφιερώνεται σε αυτές τις ειδήσεις στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Τα θέματα με τη λιγότερη ενεργή αποφυγή σχετίζονται με την επιστήμη και την τεχνολογία (7%) και τις τοπικές ειδήσεις (7%). Τα ευρήματα δεν σημαίνουν πως αυτά τα θέματα είναι απαραίτητα και τα πιο δημοφιλή, αλλά πως είναι λιγότερο πιθανό να τα αποφεύγει ενεργά το κοινό.

Το μέρος του δείγματος που αποφεύγει ενεργά την ενημέρωση ενδιαφέρεται λιγότερο για τις ειδήσεις σχετικά με τις εξελίξεις της ημέρας (47%) και περισσότερο για θετικές ειδήσεις (64%), ειδήσεις για ανθρώπους σαν και εκείνους (59%), και δημοσιογραφία που προτείνει λύσεις σε προβλήματα (58%) (solutions journalism), η οποία δεν έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερα στην Ελλάδα.

Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης
Η αδιαμεσολάβητη ενημέρωση απευθείας από τις ιστοσελίδες και τις εφαρμογές μέσων ενημέρωσης έχει μειωθεί πολύ τα τελευταία χρόνια, ενώ έχει αυξηθεί η ενημέρωση μέσω ψηφιακών πλατφορμών, όπως τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και οι μηχανές αναζήτησης. Μόλις το 20% των χρηστών του διαδικτύου άνω των 35 ετών προτιμούν να ενημερώνονται διαδικτυακά απευθείας από τα μέσα ενημέρωσης (με επίσκεψη στην κεντρική τους σελίδα ή στην εφαρμογή τους), ενώ στους νεότερους χρήστες (18-35 ετών) αυτό το ποσοστό έχει μειωθεί στο 8% από το 24% του 2016.

Τα στοιχεία βασίζονται σε μια μεγάλη διαδικτυακή δημοσκόπηση δείγματος μεγαλύτερου των 2.000 ατόμων ανά χώρα. Το δείγμα είναι αντιπροσωπευτικό του πληθυσμού κάθε χώρας που διαθέτει σύνδεση στο διαδίκτυο (στην Ελλάδα το ποσοστό αυτό είναι 79%) και όχι αντιπροσωπευτικό του συνολικού πληθυσμού. Στην Ελλάδα το δείγμα φέτος ήταν 2.023 άτομα.

H δημοσκόπηση πραγματοποιήθηκε από τα μέσα του Ιανουαρίου μέχρι τις αρχές Φεβρουαρίου του 2023. Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου στην επικαιρότητα βρίσκονταν οι προεκλογικές συζητήσεις, η πτώση του αεροπλάνου Φάντομ, ο θάνατος του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου και ο σεισμός στην Τουρκία. Η δημοσκόπηση ολοκληρώθηκε πριν από το δυστύχημα των Τεμπών και πριν από την προκήρυξη των εκλογών της 21ης Μαΐου.

► Αναλυτικά η έρευνα

πηγή

Ένα διδακτικό παραμύθι που μας βοήθησε σε πολύ μικρή ηλικία να κατανοήσουμε τις αόρατες στο μη εξοικειωμένο μάτι, σχέσεις μεταξύ των μελών μίας ομάδας, μίας κοινωνίας. Μας βοήθησε να μάθουμε να διαβάζουμε, στο μέτρο που το καταφέραμε, πίσω από τις γραμμές. Να διακρίνουμε το ψέμα από την αλήθεια και κυρίως τους λόγους που θέλουν να μας πούνε ψέματα, όσοι μας τα λένε. Αλλά και τους λόγους που μας κάνουν εμάς τους ανθρώπους, να προτιμάμε ένα φτιασιδωμένο ψέμα από μία γυμνή  και σκληρή αλήθεια.

Η ποντικοπαγίδα

Ένα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την φωλιά του έναν αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο.

«Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο», αναρωτήθηκε...;

Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, το σοκ που έπαθε το ποντικάκι ήταν τεράστιο. Μπροστά του βρισκόταν μία μεγάλη ποντικοπαγίδα. Δεν πρόλαβε να συνέλθει από την τρομάρα όταν είδε τον αγρότη και τη γυναίκα του να βάφουν την ποντικοπαγίδα με ωραία ζωηρά χρώματα, να της κρεμάνε κορδέλες και φιόγκους και να της κρεμάνε μία μεγάλη επιγραφή που έγραφε «Εδώ Παράδεισος».

Ο ποντικός που είχε μάθει να διαβάζει από τον παππού του που πέρασε τη ζωή του στην βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου, έξυσε το κεφάλι του «Γιατί γράφουν τέτοια ψέματα;» αναρωτήθηκε. «Αφού κάτω από τις μπογιές και τις κορδέλες είναι μία παγίδα. Μία ποντικοπαγίδα» σκεφτόταν κι έτρεμε. Σκέφτηκε να πάει να ειδοποιήσει και τα άλλα ζώα γιατί θα μπορούσαν να ξεγελαστούν και να φάνε το δόλωμα της ποντικοπαγίδας και η ποντικοπαγίδα να κάνει κακό σε αυτά. Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο

-Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα ζωγραφισμένη μέσα στο σπίτι! Προσέχετε, φώναζε το ποντικάκι

Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε: 

-Κυρ- ποντικέ μου, δεν μ` ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Ακόμα και αν πάω να φάω το τυρί που θα βάλουν για εσένα, εμένα θα με ελευθερώσουν αν με πιάσει, γιατί τους δίνω τα αυγά μου

Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε:

-Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι. Έχει μια ποντικοπαγίδα ζωγραφισμένη μέσα στο σπίτι! Προσέχετε

 Το γουρούνι έβγαλε έναν στεναγμό, κοίταξε το τρομαγμένο ποντίκι και του  απάντησε:

-Λυπάμαι πολύ κυρ-ποντικέ μου, δεν μ` ενδιαφέρει εμένα. Δεν χωράω στην ποντικοπαγίδα οπότε δεν θα μπω, ούτε για να φάω το τυρί που θα βάλουν για δόλωμα. Λυπάμαι πολύ για σένα και πρόσεξε μη ξεγελαστείς και σε πιάσει.

 Τότε το ποντίκι, με πολύ άγχος και στεναχώρια, στράφηκε προς το βόδι και του φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου:

- Έχει μια ποντικοπαγίδα ζωγραφισμένη μέσα στο σπίτι! Προσέχετε γιατί δεν μοιάζει με ποντικοπαγίδα και μπορεί να σας πληγώσει.

 Και το βόδι απάντησε:

-Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει είναι ένα τσιμπηματάκι στο δέρμα μου! Και για να με παγιδέψουν χρειάζονται κάτι μεγαλύτερο.

 Έκανε να φύγει ο ποντικός και όπως γύρισε το κεφάλι του βλέπει μία αλεπού που τον κοιτούσε πίσω από κάτι θάμνους. Απελπισμένος την πλησίασε και της φώναξε:

-Κυρά Μάρω, εσύ είσαι διάσημη για την εξυπνάδα σου και θα με καταλάβεις. Στο σπίτι έχει μια ποντικοπαγίδα ζωγραφισμένη. Ζωγραφισμένη και φτιασιδωμένη σου λέω.  Πρόσεχε και πες και στα άλλα ζώ να προσέχουν. Εσένα θα σε ακούσουν, όχι σαν κι εμένα που δεν μου δίνουν σημασία....

Η αλεπού που είχε πάει να φάει καμιά κότα τον κοίταξε υποτιμητικά και του είπε:

-Φύγε από μπροστά μου ποντικέ γιατί θα τρομάξεις τις κότες με τη φωνή σου. Τι να πάθω εγώ από την ποντικοπαγίδα; Εσύ να προσέχεις. Εγώ είμαι έξυπνη και δεν θα με γελάσει μία παγίδα για ποντίκια.

Έτσι, ο ποντικός έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε μόνος του να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας.

..........

Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη. Μέσα στη νύχτα όμως, δεν πρόσεξε πως στην παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι... Φοβισμένο το φίδι όμως, δάγκωσε τη γυναίκα.

Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο. Την περιποιήθηκαν οι γιατροί αλλά όταν την έφερε πίσω στο σπίτι, ανέβασε υψηλό πυρετό. Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες... Έτσι ο αγρότης έσφαξε την κότα για να κάνει μια καλή κοτόσουπα.

Η γυναίκα όμως πήγαινε απ' το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες έρχονταν στη φάρμα να βοηθήσουν. Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το γουρούνι.

Τελικά η γυναίκα δε γλίτωσε και λίγο καιρό αργότερα, πέθανε.

Στην κηδεία της, ήρθε πάρα πολύς κόσμος, γιατί ήταν καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι. Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το βόδι.

Αφού έφαγαν όλοι, ο αγρότης μάζεψε τα αποφάγια για να τα πετάξει αφού δεν είχε πια ούτε κότες ούτε γουρούνι. Η αλεπού το ήξερε και περίμενε τον αγρότη να πετάξει τα αποφάγια για να πέσει πάνω τους. Και είχε μία πείνα τεράστια. Για κακή της τύχη την είδε ο αγρότης και κατάλαβε τι του έτρωγε τις κότες, όταν είχε κότες. Πριν προλάβει η αλεπού να φύγει την άρπαξε από την ουρά και φώναξε τα σκυλιά του τα οποία την σκότωσαν

Ο ποντικός έβλεπε όλο αυτό το πέρα δώθε και το θανατικό των ζώων, από την τρύπα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη... Τους είχε προειδοποιήσει όλους γιατί ήξερε καλά πως η ποντικοπαγίδα έφερνε την καταστροφή του αγροκτήματος, αλλά τα άλλα ζώα δεν ήθελαν να καταλάβουν πως εκείνο το στολισμένο με ζωγραφιές, χρώματα και μεγάλα ωραία γράμματα ήταν το δόλωμα που όλοι τελικά έφαγαν και το πλήρωσαν με τη ζωή τους.