No Other Land. Δεν υπάρχει άλλη γη για τους Παλαιστίνιους. Όσο οι Ισραηλινοί δεν το καταλαβαίνουν, τόσο πέφτουν πιο βαθιά σε ένα αδιέξοδο, από το οποίο ίσως δεν υπάρχει επιστροφή.

No Other Land. Η ταινία που γύρισαν από κοινού ένας Παλαιστίνιος, ο Basel Adra και ένας Ισραηλινός, ο Yuval Abraham, για να αποτυπώσουν τη βία και τον εκτοπισμό που βιώνουν οι Παλαιστίνιοι στα κατεχόμενα από τους Ισραηλινούς Παλαιστινιακά εδάφη της Δυτικής όχθης

Η ταινία επικεντρώνεται στον πολύχρονο αγώνα που δίνει η παλαιστινιακή κοινότητα στην περιοχή Masafer Yatta ενάντια στον σφετερισμό της γης τους από τον ισραηλινό στρατό. Η Masafer Yatta είναι μια ορεινή καλλιεργήσιμη περιοχή, που περιλαμβάνει είκοσι μικρά χωριά που υπάρχουν εκεί πολύ πριν έρθουν στην Παλαιστίνη οι Εβραίοι και ιδρυθεί το ισραηλινό κράτος.

Ωστόσο, το 1980 ο ισραηλινός στρατός κήρυξε την περιοχή «ζώνη στρατιωτικής εκπαίδευσης», απαγορεύοντας την κατοίκησή της από Παλαιστίνιους. Μια απόφαση που - όπως αποδεικνύεται από απόρρητα έγγραφα – είναι προσχηματική και πάρθηκε για να περιοριστεί η εξάπλωση των αραβικών οικισμών στην περιοχή

Οι σκηνοθέτες της ταινίας, με πραγματικό κίνδυνο της ζωής τους, αποτυπώνουν στο φακό τις κατεδαφίσεις σπιτιών και σχολείων, τις καταστροφές δρόμων, καλλιεργειών και πηγαδιών, τους εξευτελισμούς, τραυματισμούς και θανατώσεις των Παλαιστινίων κατοίκων της Masafer Yatta από τον ισραηλινό στρατό κατοχής, σε αγαστή συνεργασία με τους παράνομους Εβραίους εποίκους.

Είναι πραγματικά ανατριχιαστικό να βλέπει κανείς έναν στρατό κατοχής να εξαφανίζει όλα τα ανθρώπινα σημάδια που έχουν αφήσει οι αυτόχθονες κάτοικοι στη γη τους.

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό να βλέπει τους διωγμένους να επιστρέφουν, να ξαναχτίζουν και να ξαναφυτεύουν. Μέχρι την επόμενη φορά που θα τους τα γκρεμίσουν πάλι

Και είναι απολύτως εξηγήσιμο πως όταν σε ένα λαό δεν αφήνεις κανένα περιθώριο να ζήσει με αξιοπρέπεια, όταν έχεις ένα λαό φυλακισμένο, όταν έχεις ένα λαό που ο στρατός κατοχής μπαινοβγαίνει στο σπίτι του, όταν έχεις ένα λαό που τον ταπεινώνεις, τον βασανίζεις και τον σκοτώνεις, αυτός ο λαός κάποια στιγμή θα πάρει τα όπλα και δε θα σκεφτεί «λογικά και ανθρώπινα». Γιατί δεν του συμπεριφέρθηκαν ποτέ και αυτού του λαού ανθρώπινα

Έτσι ακριβώς έγινε η 7η Οχτώβρη του 2025, σαν αποτέλεσμα δεκαετιών καταπίεσης και εξευτελισμού ενός λαού που βρέθηκε ξαφνικά ξένος στη δική του γη.

Όποιος δει την ταινία και βάλει τον εαυτό του στη θέση των Παλαιστινίων θα το αντιληφθεί

Η ταινία απέσπασε πολλά βραβεία με σημαντικότερα το Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ στην Berlinale, αλλά και το Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ

Αξίζει να τη δούμε όλοι για να καταλάβουμε πως δε θα υπάρξει Ειρήνη, όσο θα μένει σκλαβωμένη η Παλαιστίνη