Το καλλιτεχνικό της όνομα είναι Αλκυόνη. Το πραγματικό της είναι Μαρία (Μαρία Ζλατάνη για την ακρίβεια) και ζει, εργάζεται και δημιουργεί στην Έδεσσα. Την μάθαμε (εμείς  τουλάχιστον) πριν από μερικούς μήνες όταν διασκεύασε το παραδοσιακό ηπειρώτικο "Ξενιτεμένα μου Πουλιά", το οποίο έγινε viral στο youtube σύμφωνα με την τρέχουσα ορολογία.

Όπως όλα δείχνουν, η Αλκυόνη αναμένεται να μας απασχολήσει πολύ στα επόμενα χρόνια. Μουσικός, τραγουδοποιός και σπουδαία ερμηνεύτρια, η  Αλκυόνη διάλεξε λέει το όνομα αυτό  γιατί στα όνειρά της βλέπει συχνά ότι είναι πουλί και το μπλε είναι το αγαπημένο της χρώμα. Ίσως λοιπόν δεν ήταν τυχαίο που η εντυπωσιακή είσοδός της έγινε με ένα τραγούδι για πουλιά, παρόλο που είχε προηγουμένως κάνει και άλλες παρουσίες με διασκευές σε τραγούδια όπως το "Society" του Eddie Veder και το "The Wolves (Act I and II)" των Bon Iver 

Λίγο αργότερα την ακούσαμε να διασκευάζει το «Αερικό» του Θανάση Παπακωνσταντίνου και μαγευτήκαμε. Το ίδιο όμως φαίνεται πως μαγεύτηκε και ο δημιουργός του τραγουδιού , ο οποίος την πήρε τηλέφωνο και της ζήτησε να τον συνοδεύσει στις καλοκαιρινές του περιοδείες. Την είδαμε και στο «Μουσικό Κουτί» και θαυμάσαμε για μια ακόμη φορά την αισθαντική της φωνή, τις φωνητικές της δυνατότητες αλλά και την απλότητά της. Διαβάσαμε και μια συνέντευξή της στην athensvoice όπου, μιλώντας για την αγάπη, λέει:

“ … η αγάπη είναι θυσία, λιγότερος εγωισμός, τρυφερότητα, ευγένεια, μια θάλασσα ζεστή που σε αγκαλιάζει και που δεν σε βουλιάζει ποτέ  […] Υπάρχει μια φράση σε μια πολύ αγαπημένη μου ταινία, το «Interstellar», η οποία με εκφράζει πλήρως. Λέει, σε ελεύθερη μετάφραση, ότι η αγάπη είναι το μόνο πράγμα που ξεπερνάει τα όρια του χρόνου και του χώρου”

Μετά από όλα αυτά, δε θέλαμε πολύ για να την αγαπήσουμε κι εμείς

Πριν από μερικές ημέρες κυκλοφόρησε και ο πρώτος ολοκληρωμένος δίσκος της, το «Exit Sign». Πρόκειται για έντεκα αγγλόφωνα τραγούδια σε στίχους και μουσικές δικές της. Κάποια τραγούδια θυμίζουν  το ιδιαίτερο και άκρως γοητευτικό μουσικό σύμπαν της Loreena Mc Kennit.   Όπως και να έχει , η Αλκυόνη φαίνεται πως δεν μένει σε μουσικά στεγανά. Κινείται με ιδιαίτερη άνεση και ικανότητα ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα, αλλά και ανάμεσα στην ελληνική και στην ξένη μουσική παράδοση

Εμείς ετοιμάσαμε για το Jukebox της Attica Voice μια playlist που αναδεικνύει την πολυσυλλεκτικότητα των μουσικών επιλογών της Αλκυόνης, αλλά και τη μοναδική ερμηνευτική της ικανότητα. Θ’ ακούσουμε το «Αερικό» του Θανάση Παπακωνσταντίνου, το παραδοσιακό ηπειρώτικο «Ξενιτεμένα μου πουλιά», το «Βασίλεψες αστέρι μου» του Μίκη Θεοδωράκη, το «Aremu rindineddha» της Κάτω Ιταλίας, το  παραδοσιακό Μακεδονίτικο «Απάνω στην τριανταφυλλιά», το "Society" του Eddie Veder,  το «The Wolves»   (Bon Iver) καθώς και τραγούδια από τον πρόσφατο δίσκο της

Μια playlist που αποτελείται από δώδεκα τραγούδια, ικανά να μας ταξιδέψουν και να μας μεταφέρουν -έστω και για λίγο- μακριά από την περιρρέουσα ασχήμια. Όσο, δε, για την Αλκυόνη όλα δείχνουν ότι είναι ικανή να πετάξει πολύ ψηλά

1. Αερικό  (Θ. Παπακωνσταντίνου)

2. Ξενιτεμένα μου πουλιά  (παραδοσιακό της Ηπείρου)

3. Βασίλεψες αστέρι μου  (Μίκη Θεοδωράκη-Γ.Ρίτσου)

4. Aremu rindinedda   (παραδοσιακό της Κάτω Ιταλίας)

5. Απάνω στην τριανταφυλλιά  (παραδοσιακό της Μακεδονίας)

6. Mine (από το δίσκο της Exit sign)

7. Genesis   (από το δίσκο της Exit sign)

8. Rivers   (από το δίσκο της Exit sign)

9. Hold on   (από το δίσκο της Exit sign)

10. Mother   (από το δίσκο της Exit sign)

11. Society   (Eddie Webber)

12. The Wolves   (Bon Iver)

φωτό Μάριος Βασιλόπουλος

Η Αλκυόνη είναι ίσως το πουλί του τόπου μας με τα πιο εντυπωσιακά χρώματα. Για χάρη της οι θεοί, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, γαλήνευαν τον καιρό καταμεσής του χειμώνα για να μπορεί η Αλκυόνη να επωάζει τα αυγά της

Είναι οι περίφημες Αλκυονίδες μέρες που εμφανίζονται στο χρονικό διάστημα από τις 15 Δεκεμβρίου ως τις 15 Φεβρουαρίου, με μεγαλύτερη συχνότητα στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου. Τις ημέρες αυτές επικρατεί ηλιοφάνεια, αρκετά υψηλή για την εποχή θερμοκρασία και σχετική άπνοια. Το καιρικό αυτό φαινόμενο παρατηρείται στην Ελλάδα και σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο.

Το φαινόμενο αυτό είχε εντυπωσιάσει τους αρχαίους Έλληνες και έπλασαν γι αυτό έναν όμορφο μύθο. Σύμφωνα με το μύθο, η Αλκυόνη, κόρη του Αίολου και της Αιγιάλης, παντρεύτηκε τον γιο του Εωσφόρου Κήυκα. Η αγάπη που ένιωθε ο ένας για τον άλλον τους οδήγησε να συγκρίνουν τους εαυτούς τους με το Δία και την Ήρα και να ονομάζονται με τα ονόματα εκείνων και όχι με τα δικά τους. Οι θεοί όμως τους τιμώρησαν για την αλαζονεία τους και τους μεταμόρφωσαν στο ομώνυμο θαλασσοπούλι.

Επειδή όμως η Αλκυόνη έφτιαχνε τη φωλιά της κοντά στην ακτή και τα κύματα την κατέστρεφαν, ο Δίας τη λυπήθηκε και διέταξε τους ανέμους να σταματούν για δεκατέσσερις μέρες, επτά πριν το χειμερινό ηλιοστάσιο και επτά μετά, για να μπορεί η Αλκυόνη να επωάζει τα αυγά της.

φωτό Μάριος Βασιλόπουλος

Υπάρχουν πολλές παραλλαγές αυτού του μύθου. Σύμφωνα με μία από αυτές, ο Κήυκας αποφάσισε να ταξιδέψει, για να ζητήσει χρησμό από το μαντείο του Απόλλωνα στην Κλάρο. Όμως μία θαλασσοταραχή τσάκισε το πλοίο και ο ίδιος πνίγηκε. Το σώμα του ξεβράστηκε στην ακτή, όπου το βρήκε η Αλκυόνη. Ο θρήνος της προκάλεσε τη συμπόνια των θεών που τους μεταμόρφωσαν σε πουλιά.

Μία άλλη εκδοχή πάλι, θέλει τις Αλκυονίδες κόρες του Γίγαντα Αλκυόνα, επτά στον αριθμό, οι οποίες μετά το φόνο του πατέρα τους σκοτώθηκαν πηδώντας στη θάλασσα, και μεταμορφώθηκαν στη συνέχεια από την Αμφιτρίτη σε αλκυόνες

Η Αλκυόνη (Alcedo atthis) κατοικεί σε πυκνόφυτες όχθες ποταμών και λιμνών, καθώς και σε βραχώδεις ή θαμνώδεις ακτές των θαλασσών. Στην Ελλάδα φτάνει στα τέλη του καλοκαιριού και αναχωρεί στα τέλη Μαρτίου. Τα τελευταία χρόνια όλο και λιγότερες Αλκυόνες αναπαράγονται με αποτέλεσμα την ανάγκη προστασίας του είδους.

Την Αλκυόνη θα τη δούμε το χειμώνα να κάθεται ακίνητη στις άκρες λιμνών ή ποταμών πάνω σε ένα καλάμι ή βραχάκι. Μόλις δει κάποιο ψάρι κοντά στην επιφάνεια του νερού, εφορμά κάθετα με τα φτερά της διπλωμένα. Αστραπιαία, με το μυτερό και δυνατό της ράμφος, το αρπάζει και σε κλάσματα του δευτερολέπτου έχει βγει από το νερό. Πολλές φορές, πριν βουτήξει για να αρπάξει τη λεία της, φτερουγίζει επιτόπου εντυπωσιακά

Τα χρώματά της είναι εντυπωσιακά. Έντονα μεταλλικό γαλάζιο στο πάνω μέρος, λευκός λάρυγγας, λευκή κηλίδα στο λαιμό στο κάτω μέρος και μάγουλα πυρόξανθα με κόκκινα πόδια.

φωτό Μάριος Βασιλόπουλος

Έχει σχετικά κοντά φτερά και πετά σε ευθεία, χαμηλά και σε μικρές αποστάσεις. Όπως τα περισσότερα πουλιά, αναπαράγεται την άνοιξη (άσχετα με το γοητευτικό μύθο), με το θηλυκό να γεννά 5 έως 7 λευκά σφαιρικά αυγά  σε σήραγγα που φτιάχνει σε πρανή κοντά στο νερό

Ένα από τα λίγα μέρη στην Αττική όπου μπορούμε να παρατηρήσουμε Αλκυόνες είναι το Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας, το δεύτερο υδάτινο σύστημα της Αττικής μετά τον Κηφισό, με συνεχή ροή νερού όλο το χρόνο, έτσι ώστε μάλλον ποτάμι θα έπρεπε να το αποκαλούμε παρά ρέμα. Ένα ποτάμι που έχει υποστεί την ανθρώπινη βαρβαρότητα επί δεκαετίες και ετοιμάζεται τώρα να δεχτεί το τελειωτικό χτύπημα με την απόφαση της Περιφέρειας Αττικής για τσιμεντοποίησή του με τη σύμφωνη γνώμη και στήριξη του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου.

Εκατοντάδες είδη που διαβιούν μόνιμα ή προσωρινά πρόκειται να χάσουν το ενδιαίτημά τους και να εξαφανιστούν από την περιοχή, κάτι που με περισσό κυνισμό και έλλειμμα ευαισθησίας ο δήμαρχος της περιοχής αποκαλεί «προσωρινή απομείωση της βιοποικιλότητας». Ας απολαύσουμε στο άρθρο αυτό ένα από τα πιο θαυμαστά είδη αυτής της «βιοποικιλότητας που θα απομειωθεί» στο όνομα της άγνοιας, της αναισθησίας και των συμφερόντων

Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το άρθρο προέρχονται από την ομάδα «Άγρια Φύση Ραφήνας Πικερμίου» και είναι πραγματικά εκπληκτικές

φωτό Αντώνης Φαρμακόπουλος

φωτό Λιάκος Δομουχτσίδης

φωτό Λιάκος Δομουχτσίδης

φωτό Αντώνης Φαρμακόπουλος

φωτό Μάριος Βασιλόπουλος

Πηγές

https://dasarxeio.com/2016/01/15/26723/

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%BA%CF%85%CF%8C%CE%BD%CE%B7_

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%BA%CF%85%CF%8C%CE%BD%CE%B7_