Όποιος έχει μάτια και βλέπει, δεν πέφτει από τα σύννεφα. Ούτε γι αυτά που ακούει από τα δελτία ειδήσεων, ούτε για την οργή που ξεχειλίζει. Βλέπει μια πολιτεία χωρίς δομές προστασίας για τους αδύναμους και χωρίς να μπορεί να εξασφαλίσει ένα μέλλον με αξιοπρέπεια για τους νέους. Βλέπει μια κοινωνία αποχαυνωμένη από την αμάθεια και κυριευμένη από τη φτήνια και την κακογουστιά. Βλέπει οικογένειες διαλυμένες μέσα στη φαινομενική εύρυθμη λειτουργία τους. Βλέπει μια αστυνομία διεφθαρμένη και εγκληματική. Βλέπει μια Εκκλησία που λειτουργεί ως ανώνυμη εταιρεία κάνοντας μπίζνες. Βλέπει σε κάθε σκάνδαλο που ξεσπάει να υπάρχει μέσα και ένας μπάτσος ή ένας παπάς. Πολλές φορές και οι δύο. Βλέπει δημοσιογράφους να πετούν, όπως οι γύπες, πάνω από τα πτώματα. Βλέπει την ψευτιά και την υποκρισία στον πολιτικό λόγο. Βλέπει μια κυβέρνηση που βυσσοδομεί πατώντας πάνω στο πτώμα μιας Δημοκρατίας, που δεν ξέρουμε αν υπήρξε ποτέ ζωντανή

Ο Λεξ δεν ξέρουμε αν είναι ποιητής, έστω ποιητής του δρόμου ή του περιθωρίου όπως πολλοί τον έχουν αποκαλέσει. Ξέρει όμως να παρατηρεί και να βλέπει. Και αυτά που βλέπει, ξέρει να τα μεταφέρει καλά. Οι στίχοι του δεν είναι πολιτικοί. Ο Λεξ δεν θα αναλύσει, δεν θα εξηγήσει, δεν θα προτείνει. Οι στίχοι του είναι κοινωνικοί και υπαρξιακοί. Είναι αυτά που βλέπει και αυτά που ζει. Και μαζί με αυτόν, τα βλέπουν και χιλιάδες άλλοι νέοι. Αυτοί που τον ακολουθούν σε κάθε συναυλία του, ξέροντας απέξω όλους τους στίχους, προκαλώντας την έκπληξη – ίσως και το φόβο – των αστών. Μερικοί ακόμη απορούν. Δεν ξέρουν πως η νεολαία είναι ένα καζάνι που βράζει

« … Τι 'ναι ο θάνατος αγόρι μου μπροστά στην ντροπή

Ακούω το τάβλι των ανέργων, την φωνή των παιδιών

Τα καταπιεσμένα βογγητά των νοικοκυριών

Έχω για θέα μια εκκλησία και τις ουρές των πιστών

Πατεράδες που ερωτεύονται πίσω απ' το λιμάνι

Ποιος πληρώνει διατροφές, θέλουν τη νέα Mercedes

Επιστρέφουν σουρωμένοι και ρωτάν πόσο κάνει;

Τη γυναίκα τους πριν βάλει το παιδί τους για νάνι

Όροφο προς όροφο, γραμμή προς γραμμή

Ωραία, ρευματοκλοπές, υποτροπές, λογαριασμοί

Ανεργία, αφραγκία, μπάτσοι, Χρυσή Αυγή

Μεροκάματα του τρόμου, εξώσεις, πλειστηριασμοί

Ο γέρος από τον 6ο λέει πως είμαστε όλοι άρρωστοι

Γέρο βγάζουμε χειμώνα στην Ελλάδα, είμαστε άνθρωποι

Τη σάπιζες στο ξύλο κάθε μέρα με τη ζώνη σου

Λυπάμαι που δε σου 'γραψε η ξενιτεμένη κόρη σου

Από δίπλα έχω ένα μπάτσο που όλο στραβοκοιτάει

Το μετανάστη απ' τον 5ο κι ας του χαμογελάει»

Αφορμή για το άρθρο αυτό, αποτέλεσαν τα εξευτελιστικά γεγονότα που συνέβησαν στην τελετή απονομής των βραβείων μουσικής του MAD. Μια γιορτή ευτελής έτσι κι αλλιώς από μόνη της και που κάθε χρόνο αποδεικνύει πως μπορεί να γίνεται ακόμη χειρότερη

Αυτά τα κνώδαλα που έβαλαν τους μπράβους τους να πλακωθούν στο ξύλο, είναι εκπρόσωποι ενός μουσικού ρεύματος που ονομάζεται trap. Μπορεί τυπικά το trap να αποτελεί παρακλάδι του hip-hop, όμως το κοινό στο οποίο απευθύνεται δεν είναι το ίδιο. Θα μπορούσαμε να πούμε πως το trap συγγενεύει περισσότερο με αυτό που αποκαλείται λαϊκό-ποπ ή νέο–σκυλάδικο. Γι’ αυτό βλέπουμε τους trapers να παίζουν στα μαγαζιά που ευσχήμως αποκαλούνται μπουζούκια ή να συνεργάζονται με λαϊκούς – όπως αρέσκονται να αποκαλούνται οι νέο-σκυλάδες - τραγουδιστές. Μπορεί η θεματολογία τους να είναι διαφορετική, ο σκοπός όμως και η αισθητική τους είναι παρόμοια

Από την άλλη μεριά, το hip-hop είναι αυτή τη στιγμή το πιο ζωντανό μουσικό ρεύμα, το πιο πολιτικοποιημένο και σίγουρα η νο1 μουσική στην Ελλάδα για τους νέους. Αυτό το hip-hop δεν έχει καμία σχέση με το trap. Είναι αυτό που παίζουν ο ΛΕΞ, οι Στίχοιμα, οι Social Waste, οι Κοινοί Θνητοί, ο Bloody Hawk. Ονόματα με τεράστια διείσδυση στη νεολαία και με κοφτερό κοινωνικοπολιτικό στίχο

Παρόλα αυτά, ή ίσως ακριβώς γι αυτό, το ελληνικό χιπ-χοπ είναι αποκλεισμένο από το ραδιόφωνο. Σε σχετική ερώτηση που τους έγινε, οι Social Waste απαντούν: 

«Δεν γνωρίζουμε γιατί. Είναι όμως παράδοξο. Οι μεγαλύτερες συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη τελευταία γίνονται από εγχώρια χιπ χοπ σχήματα και καλλιτέχνες. Μιλάμε για 3-10 χιλιάδες εισιτήρια κάθε συναυλία. Ποιο άλλο είδος το κάνει αυτό; Και χωρίς καμία προβολή από τα κυρίαρχα ΜΜΕ; Και γιατί δεν έχει προβολή αφού έχει απήχηση; Ίσως έχει να κάνει με την επικινδυνότητα του λόγου και το γεγονός ότι δεν είναι συμβατό με τα κυρίαρχα κοινωνικά οικονομικά καταναλωτικά πρότυπα. Τα αμφισβητεί».

Για όσους τυχόν δεν τους γνωρίζουν, επιλέξαμε ένα τραγούδι από τον καθένα για μια πρώτη γνωριμία. Ακούστε με προσοχή τα τραγούδια, δώστε προσοχή στο στίχο. Στο τραγούδι του Bloody Hawk μη βιαστείτε να προσπεράσετε. Ακούστε το μέχρι το τέλος, θα αποζημιώσει την υπομονή σας.

Σίγουρα αδικούμε και άλλους, θα επανορθώσουμε όμως σε επόμενα αφιερώματα. Και είναι σίγουρο πως όλοι αυτοί δεν πρόκειται να βραβευτούν σε ευτελή πανηγυράκια, όπως το MAD AWARDS

Για όσους παρακολουθούν από κοντά τη hip-hop σκηνή στην Ελλάδα, ο Λεξ είναι ίσως ο επιδραστικότερος και πιο ποιητικός εκπρόσωπός της αυτή τη στιγμή. Ο ίδιος, χαμηλών τόνων και ακριβοθώρητος, εντελώς έξω από το παιχνίδι του marketing, αρνείται αυτό το χαρακτηρισμό.

«Ποτέ δεν υπήρξα ποιητής και ποτέ δεν ένιωσα ότι υπήρξα. Για να είμαι ειλικρινής, δεν θεωρώ ότι έχω παιδευτεί αρκετά σε πνευματικό επίπεδο ώστε να παράγω ποίηση, τουλάχιστον όπως την έχω στο μυαλό μου» γράφει στο βιβλίο «ΛΕΞ, Ένα Αστέρι από τσιμέντο» που κυκλοφόρησε πέρυσι.

Το λέει και στα τραγούδια του άλλωστε: “Με λένε ποιητή του περιθωρίου, ευχαριστώ για το εγκώμιο / Ποτέ στη ζωή μου δεν ήμουν ποιητής, όμως ξέρω από περιθώριο”».

Πριν από λίγες ημέρες, ο Θεσσαλονικιός ράπερ κυκλοφόρησε το ΜΕΤΡΟ, τον τρίτο κατά σειρά δίσκο του, με εννιά τραγούδια που μιλούν για μια γενιά που επί χρόνια βλέπει την κρίση να μεγαλώνει και τα δικά της όνειρα να μικραίνουν. Την ώρα που τα κυρίαρχα Μέσα πλασάρουν μια χρυσή βιτρίνα μιας δήθεν ευμάρειας, κάποιοι ποιητές του δρόμου και του περιθωρίου, όπως ο Λεξ, μπορούν να βλέπουν πίσω από αυτήν. Γιατί ζουν πίσω από αυτήν. Γιατί ζουν και κινούνται μέσα στον πραγματικό κόσμο

«Δεν είμαι αυτός που νομίζουν πως είμαι, δεν ήμουνα πάντα σωστός / Μα αν το παιδί σου αγαπάω σαν παιδί μου, μάλλον σημαίνει πως είσαι αδερφός / Ξέρω τι λένε πως έκανε ο γιος σου, για να μην είναι φτωχός / Ξέχνα το μάνα, συγχώρεσέ τους, το ξέρεις ο κόσμος κακός»