Η χώρα μας βρίθει παραλιών παντός τύπου: Αμμώδεις, βραχώδεις, με βοτσαλάκι ψιλό ή χονδρό, κλπ. Από τους τουρίστες προτιμώνται οι αμμώδεις και δη ξανθές παραλίες. Παραλλήλως, η ανεργία αποτελεί μίαν ανίατον σύγχρονην ασθένεια, μίαν κοινωνικήν πληγή, η οποία σταθερά υπονομεύει τα θεμέλια του κοινωνικού μας οικοδομήματος.

Η πρότασίς μου είναι η εξής: Να εξοικονομηθούν πόροι διά πρόγραμμα λειάνσεως των βοτσάλων και βράχων των ακτών μας, με σκοπόν την μετατροπήν των εις αμμώδεις τοιαύτας! Η μετατροπή αυτή θα επιφέρει αύξησιν του τουριστικού ρεύματος, δεδομένης της προτιμήσεως των τουριστών, καθώς και εισροήν πρόσθέτων πόρων διά την κάλυψιν των πληρωμών των εργαζομένων στον τομέα αυτόν. Με πρόχειρους αλλά ρεαλιστικούς υπολογισμούς η οριστική μεταμόρφωσις των παραλιών μας θα είναι εφικτή περί το 2070, (έτος οριστικής επανεξόδου από τα μνημόνια) λαμβάνοντας φυσικά υπ’όψιν και τις βελτιούμενες τεχνολογίες λειάνσεως, αλλά και την αυξανόμενην προτίμησιν των βορείων εις την μεσογειακήν λεκάνη.

 Μετά από επαφές μου με κυβερνητικά κλιμάκια δεν διατηρώ ίχνος αμφιβολίας για την αποδοχήν του σχεδίου από τους ιθύνοντες. Ανησυχώ πάραυτα, διά την απόδοχήν του από τους άμεσα ενδιαφερομένους, δηλ. τους ανέργους μας... Μήπως κάποιες αρνητικές εικόνες του παρελθόντος (π.χ. κτίσιμο πυραμίδων, αρχαία ορυχεία, στρατόπεδα εργασίας εξορίστων, κλπ.) ανακινηθούν από φερέλπιδες συνδικαλιστάς και αποτρέψουν τελικώς την πρόοδον του σχεδίου. Ωστόσον είμαι αισιόδοκσος διότι, προϊόντων των χρόνων και συνάμα των ελαστικών σχέσεων και ωραρίων εργασίας, η ανωτέρω περιγραφείσα πρότασις θα είναι και η μόνη λύσις διακοπών για τους ανέργους μας και –γιατί όχι;- και για τους εργαζομένους μας, οι οποίοι ενδέχεται με ενθουσιασμό να αγκαλιάσουν το πρότζεκτ, συνδυάζων εργασίαν με διακοπές και μπάνια!...

Από το ανέκδοτο βιβλίο "Ανορθολογικαί Αποδράσεις" του Theo