Το σκίτσο είναι του Ιρανού καρτουνίστα Alireza Pakdel

Επειδή πολλά λέγονται από διάφορους – άλλοτε υποκριτικά και άλλοτε από άγνοια - περί απειλούμενης αλλοίωσης του πολιτισμού μας και της εθνολογικής σύνθεσης της χώρας από τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, ας διαβάσουμε μια διδακτική ιστορία από το χρονολόγιο της Μαρίας Δεδούση. Μια ιστορία που αναδεικνύει μια αλήθεια που δεν προβάλλεται και τόσο πολύ. Πως δηλαδή στην Ελλάδα μπορεί να έρθει και να ζήσει όποιος ξένος θέλει, αρκεί να πληρώσει 250 χιλιάρικα. Μάλιστα τον τελευταίο καιρό, όπως γράφει δημοσίευμα της Καθημερινής , παρατηρείται μεγάλο ενδιαφέρον από ξένους για την απόκτηση της λεγόμενης «χρυσής βίζας» καθώς προβλέπεται σε λίγους μήνες διπλασιασμός της τιμής της.

Που σημαίνει πως το ελληνικό κράτος δε βλέπει ξένους μπροστά του. Βλέπει πλούσιους ή φτωχούς. Οι πλούσιοι βαφτίζονται επενδυτές και ζουν με τιμές, ενώ οι φτωχοί βαφτίζονται λαθρομετανάστες και πνίγονται υβριζόμενοι

Καλό θα είναι επίσης και ο μέσος Έλληνας ν’ ανοίξει επιτέλους τα μάτια του και να καταλάβει πως αυτοί οι πλούσιοι ξένοι, μέσω των μαζικών αγορών ακινήτων που πραγματοποιούν και τη μετατροπή τους σε airbnb, ανεβάζουν στα ύψη τις τιμές των ακινήτων και κατ’ επέκταση των ενοικίων και γενικότερα του κόστους ζωής του Έλληνα.

Δε σου φταίει ο φτωχός ο ξένος, φίλε Έλληνα. Από αυτόν δεν κινδυνεύεις. Από τα κοράκια κινδυνεύεις – ελληνικά και ξένα. Κι εξαιτίας τους κάποια στιγμή θα γίνεις κι εσύ μετανάστης. Ας διαβάσουμε όμως τη Μαρία Δεδούση

...............................................................................................................................................................................................................

Μια μέρα που επέστρεφα από το πινγκ πονγκ, με τη ρακέτα στο χέρι, βλέπω στο δρόμο τη Λάουρα με τη φίλη της την Εμ.

- Α, μου λέει η Εμ, πινγκ πονγκ, ο μπαμπάς μου (ξυλουργός ο μπαμπάς της) ανακαίνισε τα σπίτια κάτι Κινέζων που είναι πρωταθλητές στο πινγκ πονγκ.

- Λέω, παιδί μου, στο Πεκίνο μένει ο μπαμπάς σου, πότε πήγε;

- Όχι καλέ, γελάει, στη Γλυφάδα είναι τα σπίτια, τα αγοράσανε για τη βίζα.

Με 250.000 ευρώ ή 500.000 ευρώ, (αναλόγως της περιοχής που βρίσκεται η ακίνητη περιουσία) ο Κινέζος πινγκπονίστας, ή ο Σαουδάραβας πετρελαιΐστας, ή ο Σύρος καθαρματίστας - απ' αυτούς που τρώνε τις σάρκες του κόσμου εκεί πέρα παρέα με τον Άσαντ - μπορεί χωρίς καν να έρθει αυτοπροσώπως - να μην κουράζεται κιόλας ο άνθρωπος - να πάρει από την οικεία προξενική αρχή άδεια παραμονής στην Ελλάδα και κατ' επέκταση ελεύθερο σούρτα φέρτα στην Ευρώπη.

Άμα, πάλι, δεν θέλει να αγοράσει σπίτι, επειδή έχει πολλή υγρασία στη Γλυφάδα, μπορεί να κλείσει και να προπληρώσει για δύο χρόνια ένα κατάλυμα σε ξενοδοχείο ή ερμπιενμπί της αρεσκείας του. Πάλι την παίρνει την άδεια. Πενταετής η άδεια και μετά ανανεώνεται.

Κανείς δεν ασχολείται αν αυτός έχει μια ή σαράντα μία γυναίκες, αν προσεύχεται εβδομήντα φορές τη μέρα στον Αλλάχ ή το Βούδα, αν τα λεφτά του είναι νόμιμα ή παράνομα και κυρίως, αν έχει πάρει στο λαιμό του και 5-6 μεσαίου μεγέθους πόλεις στην πατρίδα του, περίπτωση που είναι η πιθανότερη αν όχι απόλυτα βέβαιη στη Συρία και άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής.

Και φέρνουν και τους συγγενείς τους και το προσωπικό τους, καταδείχθηκε στην πανδημία αυτό που δεν είχαν ΑΜΚΑ όλοι αυτοί και δεν είχε γίνει πρόβλεψη να εμβολιαστούν, άλλη ιστορία αυτή.

Μέχρι το '20 είχαν δοθεί 8.000 άδειες, do the math.

Το ίδιο συνέβαινε και με τους Ρώσους και θα ξανασυμβεί μόλις τελειώσει η σφαγή στην Ουκρανία.

Την ίδια στιγμή, εκατομμύρια άνθρωποι που αυτός με την golden visa τους έχει διαλύσει τις ζωές, παλεύουν να ξεφύγουν από την αθλιότητα ή και το θάνατο, αλλά δεν μπορούν, διότι δεν έχουν 250 χιλιάρικα να ψωνίσουν σπίτι στη Γλυφάδα ή ερμπιενμπί στο Δερβένι Κορινθίας. Είναι γιατροί, δικηγόροι, δάσκαλοι, φοιτητές, εργάτες, δημοσιογράφοι ενδεχομένως, ή και ξυλουργοί σαν τον μπαμπά της Εμ. Κάτι είναι όλοι αυτοί, δεν μπορεί να ξεσπιτώθηκαν, από τη Συρία μόνο, 12 εκατομμύρια άνεργοι τεμπέληδες, το 50% του πληθυσμού, επειδή ένα πρωί τους είπαν ότι στην Ευρώπη δίνουμε επιδόματα...

Όπου Συρία, βάλτε ότι θέλετε: Σουδάν, Αφγανιστάν, Ιράκ, Υεμένη, χώρες της κεντρικής Αφρικής, έχει μάκρος η λίστα.

Σε όλες αυτές τις χώρες πλούτισαν και πλουτίζουν όσοι μακελεύουν τους υπόλοιπους. Στo Ιράν, την Κίνα και άλλες πολλές χώρες πλούτισαν και πλουτίζουν όσοι συνεργάζονται με τα καθεστώτα που βρίζουμε εμείς από το πρωί ως το βράδυ ως απολυταρχικά, ή θεοκρατικά, κάτι παλιοκουμμουνιστές, κ.λπ..

Όταν ακουμπάνε τα 250-500 χιλιάρικα, όμως, σφυρίζουμε αδιάφορα.

Δεν είναι ότι δεν θέλουμε τους ξένους, λοιπόν. Ούτε ότι δεν θέλουμε τους μουσουλμάνους. Ούτε ότι δεν θέλουμε τους μαύρους.

Δεν είναι ηθικό το θέμα, δεν είναι εθνικό, δεν είναι τίποτε, όλα αυτά αγοράζονται και πωλούνται. Η ανθρώπινη ζωή επίσης.

QED: 250-500 χιλιάρικα (αναλόγως της περιοχής που βρίσκεται η ακίνητη περιουσία) για έναν Σύρο κάνουν τη διαφορά ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο.

Τα λέω όλα αυτά, για την επόμενη φορά που θα αναρωτηθεί κάποιος «πόσο κοστίζει η ανθρώπινη ζωή».

Τόσο.

Και 16 ευρώ η αίτηση.

Ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν,

ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με,

ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με,

γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με,

ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με

(κατά Ματθαίον κε’ 41-43)

«Είμαστε όλοι συγκλονισμένοι από το σημερινό τραγικό ναυάγιο στα διεθνή ύδατα της Μεσογείου, νοτιοδυτικά της Πελοποννήσου. Εκφράζω τη θλίψη μου για την απώλεια τόσων αθώων ζωών. Και, ήδη, οι δυνάμεις της Νέας Δημοκρατίας είναι στη διάθεση της Υπηρεσιακής Κυβέρνησης.

Είναι στιγμές αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Τώρα προέχει η σωτηρία όσο το δυνατόν περισσότερων ζωών. Το νέο περιστατικό, ωστόσο, αναδεικνύει με τρόπο δραματικό ότι το Μεταναστευτικό παραμένει πρόβλημα το οποίο απαιτεί συνεκτική ευρωπαϊκή πολιτική. Ώστε τα άθλια δίκτυα των εγκληματιών που διακινούν απελπισμένους ανθρώπους να βρουν, επιτέλους, την αποφασιστική απάντηση που τους αξίζει»

Αυτά ξεστόμισε χθες το κωμικό ανθρωπάκι που παριστάνει τον πρωθυπουργό της Ελλάδας εκτοξεύοντας την υποκρισία σε δυσθεόρατα ύψη, προσπαθώντας παράλληλα να αποσείσει την ευθύνη από πάνω του λέγοντας πως το ναυάγιο έγινε στα «διεθνή ύδατα της Μεσογείου». Μα, το πλοίο έπλεε στα διεθνή ύδατα ακριβώς γιατί το ελληνικό λιμενικό δεν θα του επέτρεπε να κινείται στα ελληνικά χωρικά ύδατα και θα το απωθούσε. Και επιπλέον, στο συγκεκριμένο κομμάτι της θάλασσας, παρόλο που ανήκει σε διεθνή ύδατα η Ελλάδα είναι το κράτος που έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση για την έρευνα και τη διάσωση

Από την άλλη μεριά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κοντόφθαλμα, υποκριτικά και αποπροσανατολιστικά επιμένει πως το πρόβλημα εντοπίζεται απλά στα «άθλια δίκτυα των εγκληματιών που διακινούν απελπισμένους ανθρώπους» . Μα , αν είναι εγκληματίες αυτοί που διακινούν με τη θέλησή τους και επ’ αμοιβή αυτούς τους απελπισμένους ανθρώπους, τότε τι είναι αυτοί που τους αφήνουν να πεθαίνουν αβοήθητοι; Και τι είναι οι κυβερνήσεις των χωρών που βομβάρδισαν και διέλυσαν τις πατρίδες αυτών των ανθρώπων;

Όπως εξηγεί ο διασώστης Ιάσονας Αποστολόπουλος, εδώ και 2 χρόνια, οι πρόσφυγες προκειμένου να αποφύγουν τα ελληνικά pushbacks (επαναπροωθήσεις) επιλέγουν όλο και πιο επικίνδυνες διαδρομές, προσπαθώντας να φτάσουν απευθείας στην Ιταλία. Έτσι, επιχειρούν να διασχίσουν τη μισή Μεσόγειο αόρατοι, απαρατήρητοι από το ελληνικό λιμενικό, το οποίο αν τους εντοπίσει, θα τους ξυλοκοπήσει, ληστέψει, βασανίσει και εγκαταλείψει στα τουρκικά ύδατα μέσα σε πλωτές σκηνές.

Αν τελικά οι πρόσφυγες πνιγούν στην προσπάθεια τους, θα φταίνε αυτοί οι ίδιοι που ναυάγησαν, ενώ η ελληνική κυβέρνηση θα χύσει κροκοδείλια δάκρυα και δε θα της κοστίσει τίποτα να κηρύξει και τριήμερο εθνικό πένθος.

Η πρόεδρος Κατερίνα Σακελλαροπούλου.

Αριστερά σε λειτουργικό mode "εθνικά υπερήφανη", δεξιά σε mode "είμαστε όλοι άνθρωποι"

Δεν πρόκειται για ατύχημα, ούτε για ανικανότητα. Και ναι, τα δάκρυα που χύνονται είναι κροκοδείλια. Όσα συμβαίνουν, γίνονται από την ελληνική κυβέρνηση με πλήρη συνείδηση και ακριβή σχεδιασμό. Στην ουσία έχει υιοθετηθεί σιωπηρά η γραμμή Πλεύρη, ο οποίος το 2011, στα πλαίσια εκδήλωσης του ακροδεξιού περιοδικού Patria, δήλωνε εν μέσω θερμών χειροκροτημάτων από το ακροδεξιό κοινό του πως δύο είναι οι τρόποι αντιμετώπισης της μετανάστευσης. Η φύλαξη των συνόρων και τα "αντικίνητρα" , όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, παραμονής των μεταναστών στη χώρα τους.

Για τη φύλαξη των συνόρων, ο νυν υπουργός Υγείας και άλλοτε σύμβουλος του Άδωνι Γεωργιάδης όταν διατελούσε και εκείνος υπ. Υγείας ήταν ανατριχιαστικά ξεκάθαρος "η φύλαξη των συνόρων δεν μπορεί να υφίσταται αν δεν υπάρχουν απώλειες και για να γίνω κατανοητός, αν δεν υπάρχουν νεκροί!".

Ενώ για τα αντικίνητρα δήλωνε με απέραντη ωμότητα : "Όταν είσαι εδώ δεν θα υπάρχουν κοινωνικές παροχές, δεν θα μπορείς να φας, να πιεις, δεν θα μπορείς να πας στο νοσοκομείο. […] Πρέπει να περνάνε χειρότερα - από τις χώρες τους-. Η κόλαση πρέπει να φαντάζει παράδεισος σε αυτό που θα ζουν εδώ!"

Δείτε το εν λόγω βίντεο και ανατριχιάστε ελεύθερα. Αυτός ο άνθρωπος είναι ο υπουργός Υγείας. Να χαιρόμαστε αυτόν και τις επιλογές μας

 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις,

οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας.

οὕτω καὶ ὑμεῖς ἔξωθεν μὲν φαίνεσθε τοῖς ἀνθρώποις δίκαιοι, ἔσωθεν δέ μεστοὶ ἐστε ὑποκρίσεως καὶ ἀνομίας.

(κατά Ματθαίον κγ’ 27-28)

Στην αργατιά, στη χωρατιά το χιόνι, η γρίπη, η πείνα, οι λύκοι,

Ποτάμια, πέλαγα, στεριές, ξολοθρεμός και φρίκη.

Χειμώνας άγριος. Κι η φωτιά, καλοκαιριά στην κάμαρά μου.

Ντρέπομαι για την ζέστα μου και για την ανθρωπιά μου.

Κωστή Παλαμά, από την Ποιητική συλλογή «Ο κύκλος των τετράστιχων» 

Λένε πως η στρουθοκάμηλος όταν την κυνηγάει κάποιος εχθρός, βάζει το κεφάλι της στην άμμο για να μην τον βλέπει. Και αφού η στρουθοκάμηλος δεν μπορεί πλέον να δει το λιοντάρι που την κυνηγά, νομίζει πως ούτε και το λιοντάρι τη βλέπει. Το πιο πιθανό βέβαια είναι ότι η παραπάνω φημολογούμενη συμπεριφορά της στρουθοκαμήλου δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια και αποτελεί απλά έναν από τους πολλούς αστικούς μύθους που κυκλοφορούν ανάμεσά μας ως αδιαπραγμάτευτες αλήθειες

Όπως και να έχει όμως, η πεποίθηση αυτή έχει εδραιωθεί και έχει επιπλέον παράξει τον όρο «στρουθοκαμηλισμός» που σημαίνει την τακτική του να αγνοείς τα προβλήματα υποκρινόμενος ότι δεν υπάρχουν. Αυτόν ακριβώς το στρουθοκαμηλισμό επιδεικνύει η πλειοψηφία - όπως όλα δείχνουν - της ελληνικής κοινωνίας στο θέμα των μεταναστών και των προσφύγων. Αυτό το κομμάτι της κοινωνίας θεωρεί ότι όχι μόνο δεν έχει υποχρέωση να βοηθήσει τους ανθρώπους αυτούς, αλλά επιπλέον πως αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν απειλή για την ελληνική κοινωνία. Έχει, δε, την αυταπάτη πως φτιάχνοντας ένα φράχτη στον Έβρο, είναι αρκετό για να κρατήσει τους κολασμένους στην κόλασή τους. Από την άλλη μεριά η κυβέρνηση της ΝΔ τροφοδοτεί την αντίληψη αυτή και επενδύει στη σκληρή πολιτική απώθησης των κολασμένων πιστεύοντας ότι έτσι θα ωφεληθεί εκλογικά ανταμειβόμενη από αυτό το συντηρητικό και ξενοφοβικό κομμάτι της κοινωνίας

Δυστυχώς, κανείς από όλους αυτούς δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι το ποτάμι των κολασμένων δεν μπορεί να το σταματήσει κανένας φράχτης και καμία θάλασσα. Το ποτάμι των κολασμένων -που το προκάλεσε η ίδια η Δύση, ξεζουμίζοντας πρώτα και καταστρέφοντας στη συνέχεια τις χώρες αυτών των ανθρώπων - δεν πρόκειται να σταματήσει είτε θέλουμε να το δούμε είτε όχι

Αυτή τη στιγμή που γράφεται το κείμενο, δεκάδες (αλλά όλα δείχνουν πως θα είναι εκατοντάδες) πτώματα έχουν σκορπιστεί στη θάλασσα του Ιονίου, σε ένα ναυάγιο που εξελίσσεται σε ένα από τα μεγαλύτερα της Μεσογείου. Το αλιευτικό που μετέφερε τους δυστυχείς ανθρώπους ξεκίνησε από τη Λιβύη, μια χώρα που τη διέλυσε το ΝΑΤΟ πριν από 12 χρόνια με τους Γάλλους και τους Αμερικανούς να είναι στην πρώτη γραμμή της επίθεσης, αλλά και τους υπόλοιπους συμμάχους – και της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης – αρωγούς σε αυτή την άκρως υποκριτική επίθεση εναντίον μιας χώρας, στο όνομα υποτίθεται της πτώσης του δικτάτορα Καντάφι

Όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Τ.Ε. Μεσσηνίας του ΚΚΕ «η τραγική ειρωνεία είναι μάλιστα, πως αυτή τη στιγμή στη Μεσσηνία περισυλλέγουμε πτώματα ανθρώπων που ξεκίνησαν από τη Λιβύη, όταν πριν κάποια χρόνια το πολεμικό αεροδρόμιο της Μεσσηνίας έπαιξε καταλυτικό ρόλο για τις ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις ενάντια στο λαό της Λιβύης»

Και όμως. Η υποκρισία σ’ αυτή τη χώρα περισσεύει. Θα ακούσουμε και θα διαβάσουμε αυτές τις ημέρες λόγια συμπόνιας και θλίψης ακόμη και από αυτούς που είναι υπεύθυνοι για το τραγικό ναυάγιο. Υπεύθυνοι τόσο για τη δραματική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι χώρες αυτές, όσο και για τον ανάλγητο τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι μετανάστες στην προσπάθειά τους να εισέλθουν ως ικέτες στη χώρα. Και ένας από αυτούς τους υπεύθυνους είναι οπωσδήποτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Είναι βέβαιο πως θα βγει με θλιμμένο ύφος να εκφράσει την οδύνη του για το θάνατο τόσων ανθρώπων, σαν αυτός να μη φέρει καμία ευθύνη. Καμία ντροπή, καμία ανθρωπιά από αυτό το ανθρωπόμορφο ον. Το έχει δείξει άλλωστε ουκ ολίγες φορές κατά τη διάρκεια της πολιτικής του διαδρομής και, δυστυχώς για την κοινωνία, η πλειοψηφία της τον έχει επιβραβεύσει

Σχετικά τώρα με τις ευθύνες της χώρας μας, δεν είναι μόνο το ΚΚΕ που τις αναδεικνύει. Στο « Ημερολόγιο Λιβύης» από το βιβλίο «Οράματα και Χίμαιρες-Διαδρομές Ενός Διπλωμάτη», ο συγγραφέας του βιβλίου, Αλέξανδρος Μαλλιάς, πρώην Πρεσβευτής της Ελλάδας σε Ουάσιγκτον, Σκόπια και Τίρανα γράφει χαρακτηριστικά

«Εν ολίγοις, η στρατιωτική επέμβαση στην Λιβύη το 2011, με την Γαλλία του Νικολά Σαρκοζί στην πρώτη γραμμή, δημιούργησε το ίδιο «κενό ασφάλειας» ανάλογο εκείνου που προκάλεσε η Αμερικανική επέμβαση στο Ιράκ το 2003.

[…]Η Ελλάδα ως χώρα μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχε ενεργό συμμετοχή στις επιχειρήσεις κατά της Λιβύης του Καντάφι, κυρίως αλλ’ όχι μόνο λόγω της διάθεσης της Σούδας και άλλων αεροδρομίων της Κρήτης. Διέθεσε επίσης ναυτικές δυνάμεις κρούσης και υποστήριξης.

[…]Για μένα είναι σαφές. Είναι τουλάχιστον υποκριτικό και ανέντιμο να δεχθώ ότι οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ ανακάλυψαν το 2011 τις αθέατες πλευρές του καθεστώτος του Καντάφι. Αυτό δεν ίσχυε και δεν ισχύει.

[…] Ο βαθμός επιτυχίας μιας επέμβασης δεν εξαρτάται από το αποτέλεσμα των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Εξαρτάται κυρίως από την εξασφάλιση της ειρήνης και της ασφαλούς πρόβλεψης για την Επόμενη Ημέρα. Η Σοβιετική Ένωση πλήρωσε ακριβά την επέμβασή της στο Αφγανιστάν. Οι Η.Π.Α. πλήρωσαν και εξακολουθούν να πληρώνουν τον άκριτο υπερσύγχρονο εξοπλισμό των Μουτζαχεντίν, Αφγανών και μη.

[…]Η Ευρώπη πληρώνει το μεγαλύτερο τίμημα σήμερα λόγω της διάλυσης των κρατικών δομών στο Ιράκ και της έλλειψης σταθερής και συνεκτικής πολιτικής στην Συρία.

Φοβούμαι ότι το κενό ασφάλειας που δημιουργήσαμε στην Λιβύη θα είναι αυτό που, τους επόμενους μήνες, πιθανώς και χρόνια, θα μας δημιουργήσει νέες ασύμμετρες απειλές κατά της Ευρώπης και των Κρατών-Μελών της…»

Είναι σαφές βέβαια ότι του πρέσβη δεν του καίγεται καρφάκι για το δράμα των λαών εκεί. Το μόνο που τον νοιάζει είναι οι περίφημες «ασύμμετρες απειλές» κατά της Ευρώπης που θα έρθουν ως αντίποινα. Ίσως μάλιστα σήμερα να έχουμε την εκδήλωση μιας τέτοιας ασύμμετρης απειλής … Ίσως σήμερα να μην κάνουν το μπάνιο τους στη θάλασσα οι ακριβοί πελάτες του Costa Navarino.