Aς ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα,
ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός,
ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας,
ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος,
ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο,
ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο …
Και μια και μπήκατε στον κόπο, 

ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου (Νόμπελ Λογοτεχνίας 1998)

Την ώρα που η πρόσφατη κρίση της πανδημίας ανέδειξε περίτρανα το ζωτικό και πολλαπλό ρόλο που μπορεί να παίξει ένας ισχυρός δημόσιος τομέας στη διαχείριση της κρίσης, αυτήν ακριβώς τη στιγμή, οι αναίσχυντοι πουλάνε ό,τι έχει απομείνει σε αυτή την έρημη χώρα. Από τη μία μεριά σφραγίζουν τα εργοστάσια της ΔΕΗ - κλείνοντας το μάτι στις γερμανικές και στις ελληνικές ιδιωτικές εταιρίες - χωρίς κανένα σχεδιασμό για την ενεργειακή αυτάρκεια και την ενεργειακή αυτονομία της χώρας και από την άλλη μεριά ετοιμάζονται να πουλήσουν σε ιδιώτες το 80% των αποθεμάτων νερού

Ο λοβοτομημένος και αποχαυνωμένος λαός αυτής της χώρας παρακολουθεί αμέτοχος, αδιάφορος και ανενημέρωτος τη λεηλασία του πλούτου του και τη μετατροπή βασικών αγαθών σε εμπορεύματα και μόνο κάποιοι λίγοι, αρνούμενοι να το αποδεχθούν μοιρολατρικά, έχουν το κουράγιο και το πείσμα να αντιστέκονται.

Κάποιοι σαν αυτούς τους κατοίκους των Σταγιατών Πηλίου που αρνούνται να εκχωρήσουν το νερό του χωριού τους προς εκμετάλλευση «Δεν αγοράζω δεν πουλώ, μα με κερνάς και σε κερνώ/σαν το νερό των Σταγιατών δεν έχει».

Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ένας από αυτούς που αγωνίζονται κόντρα στην ιδιωτικοποίηση της πηγής του χωριού, μαζί με την Εστουδιαντίνα της Νέας Ιωνίας Βόλου τραγουδά για το νερό των Σταγιατών και συγκινεί. Κόντρα στου αναίσχυντους νεοφιλελεύθερους και στους χυδαίους Μπέους, η τέχνη μαζί με τα παιδιά ανοίγουν παράθυρα ελπίδας