Ανήμερα της μεγάλης πανελλαδικής απεργίας της Πέμπτης 16/3, οι Κοινοί Θνητοί κυκλοφόρησαν το νέο τους τραγούδι «Θ’ αργήσω απόψε», συμπυκνώνοντας όλα όσα νιώσαμε αυτές τις ημέρες.

Το ακούσαμε και σήμερα , Παρασκευή 17/3, από το Δεύτερο Πρόγραμμα και την εξαιρετική εκπομπή του ραδιοφωνικού παραγωγού Μιχάλη Γελασάκη, ο οποίος πολλές φορές έχει δείξει την ευαισθησία και την ανεξαρτησία του. Βέβαια, όταν ήταν να παιχτούν οι δύο τελευταίες στροφές του τραγουδιού, το πρόγραμμα διακόπηκε για διαφημίσεις. Μπορεί να ήταν και τυχαίο, έτσι δεν είναι; Ας μην είμαστε λοιπόν συνωμοσιολόγοι, ο παραγωγός το έκανε το καθήκον του, εμείς ας το ψάξουμε λίγο παραπάνω  και ας το ακούσουμε ολόκληρο. 

 

 

Πες στους δικούς μου

Ότι θ’ αργήσω απόψε

Ένα θα γίνω με τις ράγες και τους καπνούς

Το τελευταίο εισιτήριο κόψε

Γι’αυτό το τρένο που θα αγγίξει τους ουρανούς

Την κάνω φίλε μου, σαλπάρω απόψε

Σε δρομολόγια δίχως επιστροφή

Τον σεβασμό σου στην μνήμη μας δώσε

Το έγκλημα τους μην αφήσεις να ξεχαστεί

               

Φεύγω να πάρω τρένο ίσα που προλαβαίνω

Για μια καλύτερη ζωή σε μια άλλη χώρα

Εδώ που ζω κι υπάρχω μετά βίας ανασαίνω και άμα πεθάνω θα μου πουν ήταν κακιά η ώρα

Πάμε και όπου μας βγάλει πάμε κι ότι γίνει

Βιάσου λιγάκι μην αργείς και τα εισιτήρια κόψε

 

Δική μας η επιλογή δική μας και η ευθύνη

Δεν έχει σημασία για αυτούς εάν χαθούμε απόψε

Σανίδωσε το γκάζι το αύριο μας προστάζει γλυκοχαράζει ο ουρανός και όμως δεν ξημερώνει

Ακούω σφύριγμα στις ράγες μας κάτι μας τρομάζει σε λίγα δευτερόλεπτα μάλλον θα είμαστε σκόνη

Θα έχουμε γίνει και εμείς θέμα σε μια οθόνη θα έχουμε γίνει αφορμή για έκτακτο δελτίο

Που είναι ο γιος μου που είναι η κόρη μου δεν το σηκώνει

Ταξίδευε με το Intercity 62

Σε αυτό το τρένο μπήκα αλλά ποτέ δεν βγήκα

Φρόντισαν κάποιοι να μην φτάσω στον προορισμό μου

 

Έγινα και εγώ του κράτους τους μια προίκα για να τιμούνε κάθε χρόνο δήθεν το χαμό μου

Είπανε φταίει ο ένας είπανε φταίει ο άλλος αλλά ποτέ δεν μάθαμε ποιός φταίει πραγματικά

Την πλήρωσε ο μικρός για να μην χρεωθεί ο μεγάλος και να την βγάλουν καθαρή πάλι τα αφεντικά

Κήρυξαν μέρες πένθους τα αρπακτικά του έθνους ψεύτικα δάκρυα βάλανε και εκφράσανε οδύνη

Οι εκλογές τους αίσχους πρέπει να είναι δικές τους δεν έχουν ίχνος ανθρωπιάς καθόλου αυτά τα κτήνη

Είναι η στροφή στα Τέμπη που το λαό θεριεύει και τον γεμίζει με αδικία μίσος και οργή

Είναι η στροφή στα Τέμπη φωνή ψυχών που εκπέμπει το έγκλημα τους μην αφήσουμε να ξεχαστεί

 

Πες στους δικούς μου

Ότι θ’ αργήσω απόψε

Ένα θα γίνω με τις ράγες και τους καπνούς

Το τελευταίο εισιτήριο κόψε

Γι’αυτό το τρένο που θα αγγίξει τους ουρανούς

Την κάνω φίλε μου, σαλπάρω απόψε Σε δρομολόγια δίχως επιστροφή

Τον σεβασμό σου στην μνήμη μας δώσε

Το έγκλημα τους μην αφήσεις να ξεχαστεί Είναι μεγάλο το κακό

Και το καλό είναι λίγο Όσο κι αν θέλω δεν μπορώ να του ξεφύγω

 

Ειναι μεγάλο το κακό

Ζούμε στο έλεος του

Και το μεγάλο αφεντικό είναι υπάλληλός του

Δεν βρίσκει λόγια να μιλήσει η οργή μας

Για αυτούς που βάφουν με το αίμα μας τη γη μας

Μονάχα να βρει το κουράγιο μια νύχτα

Να τους στείλει στο διάολο και να πει καληνύχτα

Είναι μεγάλο το κακό

Και οι κακοί γουστάρουν

Κι όλο τη φάτσα τους στο δέκτη μας μοστράρουν.

Όσο και να προσποιηθούν ότι τους νοιάζει

Το πένθος είναι ταξικό και του λαού μαράζι

Είναι μεγάλο το κακό

Κι οι παπαγάλοι του

Μας παρουσιάζουνε για θρίαμβο το χάλι του.

Αναρωτιέμαι, τι έχει μέσα η καρδιά τους;

Τι θα λέγαν αν στο τρένο ήταν μέσα τα παιδιά τους;

 

Κακό μεγάλο τούτοι οι δημοσιογράφοι

Την τραγωδία λένε η μοίρα μας τη γράφει

Λάθος ανθρώπινο, εκείνο που τα φταίει

Οι έσχατοι είναι πρώτοι και οι πρώτοι τελευταίοι

Αλλά στερεύει του λαού η εμπιστοσύνη

Στην τηλεόραση και την δικαιοσύνη

Το δίκιο των παιδιών, πρέπει να γίνει νόμος

Απέναντι στο κράτος που είναι ο μόνος δολοφόνος

Είναι μεγάλο το κακό

Και τους συμφέρει

Και όσο χειρότερα, τόσο θα απλώνουν χέρι

Όσο χρειάζεται η πατρίδα σωτηρία

Θα μας πουλάν ελπίδα σε τιμή ευκαιρία.

Είναι μεγάλο το κακό

Και το καλό μια στάλα

Εμείς το ψάρι το μικρό, τροφή για τα μεγάλα

Ν’ αναποδογυρίσει η γη, ήλιος να βγει το βράδυ

Να βρει το στόχο της η οργή σαν βάλουμε σημάδι

 

Πες στους δικούς μου

Ότι θ’ αργήσω απόψε

Ένα θα γίνω με τις ράγες και τους καπνούς

Το τελευταίο εισιτήριο κόψε

Γι’αυτό το τρένο που θα αγγίξει τους ουρανούς

Την κάνω φίλε μου, σαλπάρω απόψε

Σε δρομολόγια δίχως επιστροφή

Τον σεβασμό σου στην μνήμη μας δώσε

Το έγκλημα τους μην αφήσεις να ξεχαστεί

 

Αν δεν τους στείλουμε εμείς στο διάολο μια μέρα

Θα φροντίζουν να μας στέλνουν αυτοί στο διάολο, πρώτοι, κάθε μέρα.

Εμάς και τα παιδιά μας.

Ο λαός πενθεί το λαό, όπως ο λαός είναι κι εκείνος που τον σώζει.

Γι’ αυτούς είναι δίκαιο να μην έχει αξία η ανθρώπινη ζωή

Είναι μέρος της ιδεολογίας τους

Για αυτούς δεν θα είμαστε ποτέ ίσοι

 

Μπροστά στο τέρας που λέγεται κεφαλαιοκρατία

το μόνο θεριό που μπορεί να σταθεί απέναντι και να το λυγίσει

είναι ο λαός, όταν ξυπνήσει.

Με πορεία από τη Νέα Μάκρη έως το Πικέρμι, διαμαρτυρήθηκαν σήμερα για το έγκλημα στα Τέμπη εκατοντάδες μαθητές από τα Λύκεια του Μαραθώνα, της Ν. Μάκρης και της Ραφήνας, του ΕΠΑΛ Ραφήνας και άλλων σχολείων της περιοχής, διεκδικώντας παράλληλα μέτρα προστασίας στα σχολεία, στους χώρους δουλειάς, στα νοσοκομεία, στις μεταφορές και αλλού.

Η πολύ μεγάλη κινητοποίηση των μαθητών έγινε μετά τις αποφάσεις των συλλογικών τους οργάνων, ενώ σε αυτή συμμετείχαν γονείς, αλλά και καθηγητές, μετά από κάλεσμα της Ένωσης Γονέων των σχολείων Νέας Μάκρης - Μαραθώνα και του Σωματείου των εκπαιδευτικών της ανατολικής Αττικής (Ε' ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής).

Αναδημοσιεύουμε κάλεσμα των  Συλλογικοτήτων από τα Βόρεια/Βορειοανατολικά για το έγκλημα των Τεμπών

 

ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΜΑΣ

Αυτό που συνέβη στα Τέμπη δεν ήταν ούτε η κακιά η ώρα, ούτε ένα ατύχημα. Ήταν δολοφονία. Ήταν άλλη μία στιγμή που η ζωή των ανθρώπων της τάξης μας δεν είχε καμία αξία μπροστά στην κερδοφορία των αφεντικών.

Ήταν μία από εκείνες τις στιγμές που μας γεμίζουν με θλίψη και οργή, που σκεφτόμαστε τους εαυτούς μας στη θέση των νεκρών, που απλά πήραν το τραίνο για τη Θεσαλλονίκη.

Ό,τι και να πουν αυτοί ή τα πληρωμένα ΜΜΕ τους, είναι αδιαμφισβήτητο ότι η τραγωδία αυτή έχει υπεύθυνους και αυτοί είναι διαχρονικά οι ελληνικές κυβερνήσεις και οι ιδιωτικές εταιρίες που εξαγόρασαν κομμάτι του ΟΣΕ. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι προειδοποιούσαν, μέσω των σωματείων τους, ότι είναι υποστελεχωμένοι, ότι δεν υπάρχουν συστήματα ασφαλείας, κα, τεκμηριώνοντας δηλαδή τα εγκλήματα που περίμεναν να συμβούν. Δεν μπορούμε δηλαδή, να μιλάμε για «ανθρώπινο λάθος».

Δε θα μας πείσει κανείς λοιπόν ότι φταίει μόνο κάποιος σταθμάρχης, ειδικά σε μια εποχή που η τεχνολογία είναι παντού και διαφημίζεται ως «λύση» στη γραφειοκρατία και στον εκσυγχρονισμό του ελληνικού κράτους. Ενώ ξοδεύονται εκατομμύρια στην ψηφιοποίηση υπηρεσιών, είναι αδιανόητο να μην λειτουργούν συστήματα πρόβλεψης και αποτροπής ανθρώπινων λαθών σε βασικές καθημερινές ανάγκες, όπως η μετακίνηση μας. 

Προφανώς, καμία κυβέρνηση και καμία εταιρία δε θέλει να σκοτώνονται άνθρωποι χωρίς λόγο, αλλά δε θα μας πείσουν κιόλας ότι νοιάζονται για την ασφάλειά μας. Το έχουν αποδείξει άλλωστε χρόνια τώρα, όταν με σχέδιο και στρατηγική μετατρέπουν τις βασικές μας ανάγκες σε εμπόρευμα. 

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;

Την αύξηση του κόστους ζωής; Τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας; Τα κρύα σπίτια που ζεσταίνονται με μαγκάλια; Τους νεκρούς του συστήματος υγείας που αποκλείονται από ουσιαστική περίθαλψη; Τους νεκρούς εργάτες που χάνονται στην ώρα της δουλειάς; 

Η λίστα είναι ατελείωτη και κάθε φορά, η οργή μας μεγαλώνει. Τώρα που η «προσωπική τραγωδία» βιώνεται ως κοινωνική, τώρα που οι ταξικές αντιθέσεις διακρίνονται ξεκάθαρα, τώρα που δεν μας πείθουν ότι «φταίμε και εμείς», να μην αφήσουμε αυτό το έγκλημα να περάσει έτσι.

Να βρούμε σε αυτές τις στιγμές το θάρρος να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν, ΟΛΑ.

Καλούμε σε ΠΟΡΕΙΑ, την Πέμπτη 09/03, στις 18.00, 

στην κεντρική πλατεία Αγίας Παρασκευής.

πηγή: Συλλογικότητες από τα Βόρεια/Βορειοανατολικά

Δεν έχουν δική τους φωνή. Δεν έχουν δική τους γνώμη. Άβουλα ανθρωπάκια που απλά ανοιγοκλείνουν το στόμα τους για να πείσουν πως η φωνή που ακούγεται είναι δική τους. Ακόμα χειρότερος ο χειριστής τους, Ο ατάλαντος μαριονετίστας που τους γράφει μαζί με τους μυστικοσυμβούλους του, το τι θα πουν. 

Και οι μαριονέτες λένε χωρίς να το πιστεύουν "Εγώ φταίω" και ο παίκτης που τους κουμαντάρει χαίρεται και πιστεύει πως όλοι τώρα θα πιστέψουν πως η άβουλη μαριονέτα πήρε πάνω της την ευθύνη γλιτώνοντας τον ίδιο από τις ευθύνες του. Όμως όλα τα χρόνια η μαριονέτα ήταν μαριονέτα και εκτελούσε ότι του έγραφε στο σκονάκι ο μαριονετίστας. Και ο μαριονετίστας άντεχε γιατί ήθελε γύρω του μαριονέτες. Ήθελε ομιλούσες κεφαλές. Αναλώσιμες και αναξιοπρεπείς.

Τώρα πια όλοι ξέρουν πως η μαριονέτα απλά είπε αυτά που ήθελε ο χειριστής της και όλοι με τη σειρά τους ξέρουν πως ό,τι έκανε η μαριονέτα δεν ήταν τίποτα άλλο από εκτέλεση των εντολών αυτού που τη χειριζόταν.Όλα ήταν μία παράσταση για να εξυπηρετηθεί το συμφέρον. Ποιού; Μα αυτού που κινεί και τη μεγάλη μαριονέτα.  Αυτό άλλωστε φάνηκε και από τη διανομή του κειμένου που έβαλαν τη μικρή μαριονέτα να διαβάσει

Μαριονέτες παντού. Αναλώσιμες και έτοιμες να καούν αν τις διατάξει το αφεντικό τους. Γιατί οι μαριονέτες δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς αφεντικό να τους δίνει κίνηση και φωνή. 

Αλλά και το "αφεντικό" μαριονέτα είναι. Κούκλα αποτρόπαιη με έναν μεγάλο χειριστή από πίσω της. 

Και εμείς καθόμαστε ενδεείς και παρακολουθούμε το κουκλοθέατρο να μας κυβερνά 

 

 

• Ξεπλένεται άραγε ποτέ μία μεγάλη τραγωδία όπως αυτή που συγκλονίζει τη χώρα εδώ και τρεις ημέρες;
• Μπορούν άραγε οι πραγματικά υπεύθυνοι -και εννοούμε βέβαια αυτούς που χαράσσουν πολιτικές που οδηγούν σε καταστροφές- να είναι τόσο ξετσίπωτοι που να ξεφορτώνονται τη δική τους, φρικαλέα ευθύνη στους ώμους ενός εκτελεστικού βραχίονα που «δεν έκανε σωστά τη δουλειά του» σε μία στιγμή ενώ οι υπεύθυνοι αποφασίζουν και ορίζουν επί σειρά ετών;

Μπορεί ο Όσκαρ Ουάιλντ να έγραφε πως η δημοσιογραφία επιβεβαιώνει την ύπαρξή της στηριζόμενη στη μεγάλη Δαρβινική αρχή της Επιβίωσης του Χυδαιοτέρου, έχουν όμως τόσο μεγάλη δύναμη τα (αδιαμφισβήτητα πλέον) απαξιωμένα ως εξωνημένα, ΜΜΕ να επιβάλλουν την «άνωθεν» άποψη που αθωώνει τους μεγάλους υπαίτιους και στοχοποιεί τους εργαζόμενους; Και αν ο εργαζόμενος είναι –όπως θέλουν οι ξεπλένηδες των ΜΜΕ- ανεπαρκής, ποιος τον διοικεί, ποιος του ανέθεσε μία τόσο ευαίσθητη αποστολή που θα οδηγούσε μαθηματικά σε τραγωδία;

Είναι άραγε αθώος αυτός που αποφασίζει και ορίζει πολιτικές και διαχειριστικές ρυθμίσεις αγνοώντας την άποψη και τις προειδοποιήσεις των αντικειμενικά κατόχων της γνώσης και της εμπειρίας της λειτουργίας δικτύων, που ο «πολιτικά αρμόδιος» αγνοεί και τα ξέρει μόνο στα χαρτιά;

Και μέσα στον πόνο και τη θλίψη που σκόρπισαν οι πολιτικές των αποκτηνωμένων θιασωτών του θανάτου και του ολέθρου, αυτοί οι ίδιοι ένοχοι, επιδίδονται σε έναν ανόσιο αγώνα αποτίναξης των ευθύνών τους. Ευθύνες αντικειμενικές που στέκουν μπροστά τους και μπροστά μας σαν μαύρος, φρικτός και απειλητικός ογκόλιθος, έτοιμος να πέσει στα κεφάλια όλων μας.

Είναι πια σε όλους γνωστό πως ο Μητσοτάκης αποτελεί αρχέτυπο της φράσης του Καμύ πως η ανάγκη να έχει πάντα δίκιο αποτελεί σφραγίδα του χυδαίου πνεύματος του. Έτσι δεν φαίνεται να έχει καταλάβει τίποτα από όσα συνέβησαν. Γι’ αυτό όλα είναι μία ακόμα περίπτωση «bad luck» που θα αντιμετωπίσει με μία στρατιά επικοινωνιολόγων (spin doctors) εξίσου αναίσθητων και ως εκ τούτου κενών και ανόητων. Και οι κενοί και αναίσθητοι επικοινωνιολόγοι τροφοδοτούν τους «διαβιβαστές» δηλαδή τα χρυσοπληρωμένα («πετσωμένα» κατά την αργκό) ΑΡΔάκια. Και μετά, οι ομιλούσες κεφαλές των ΑΡΔ θα αρχίσουν να φτύνουν επιχειρήματα που θα τείνουν όλα στην απαλλαγή του περισσότερο ενόχου από τους ενόχους. Γιατί αυτός θα τους ταΐσει και αύριο και αν θέλουν να συνεχίσουν να τρώνε. θα πρέπει να του το ξεπληρώσουν.

Όλη αυτή η βρωμιά, εκτός από την προφανή ρύπανση που προκαλεί, παράγει και πραγματικότητα. Αυτή την νεοελληνική πραγματικότητα που αν την αποσυνθέσεις θα σου μείνει η αναισθησία, ο φιλοτομαρισμός και η συνδετική της ύλη που είναι ο κυνισμός. Με τα ίδια υλικά μπορείς να ξαναφτιάξεις τη νεοελληνική πραγματικότητα.

Η περαιτέρω ανάλυση δεν ωφελεί. Δεν θα τη διαβάσει και δεν θα τη σκεφτεί πάνω από 2 λεπτά, κανένας. Έτσι προτιμήσαμε να την κάνουμε εικόνα -ή καλύτερα κολλάζ εικόνων. Εικόνες που μαζέψαμε από τα ΜΜΕ και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης αφού η εικόνα μπορεί και να είναι χιλιάδες λέξεις. Απολαύστε λοιπόν υπεύθυνα το αποτρόπαιο «μπουκέτο» της φρίκης.

 

ΑΡΔάκι επιπλήττει συνδικαλιστή γιατί δεν "ήξερε τίποτα" ούτε καν το ότι οι σιδηροδρομικοί απαεργούσαν για την ασφάλεια των τραίνων (πηγή Twitter MarkaII)

 ΑΡΔάκι επιπλήττει συνδικαλιστή γιατί δεν είχε προειδοποιήσει με απεργία για το δυστύχημα αλλά απλά ξεφτιλίζεται από τα γεγονότα (πηγή Twitter strian

Ο Μητσοτάκης σε σκηνοθετημένο διάγγελμα επιδεικνύει "συντριβή" (πηγή Twitter Το Αλέτρι)

Tο LUBEN.tv σε μία εξαιρετική παρουσίαση του κόπου που καταβάλλουν τα ΑΡΔάκια να ξεπλύνουν το αφεντικό (The roof is on fire)

και τα σχόλια στο Twitter κάτω από retweet της Άννας Ελεφάντη. Χατζηνικολάου θιγμένος από το βίντεο του LUBEN......

 

ΥΓ: Επαγγελματίες, συστημικοί δημοσιογράφοι. Καμία ντροπή δεν είναι επάγγελμα