της Μαρίας Νάτση

"Ποια η γνώμη σας για τους πολιτικούς;" τον ρωτάει ο ρεπόρτερ.

Φαλακρός, εύσωμος ,με  βλέμμα ευφυές, ο έμπορος όπλων  ακουμπάει την κοντόκανη καραμπίνα που έδειχνε προηγουμένως στον δημοσιογράφο, επάνω στο τραπέζι. Τον κοιτάζει λοξά  και απαντάει χωρίς δισταγμό " οι πολιτικοί  μοιάζουν με  πόρνες, μόνο που... μας κοστίζουν πιο ακριβά."

Αυτό είναι ένα στιγμιότυπο από το  βραβευμένο ντοκιμαντέρ " Shadow World: inside the global arms trade " (Σκιώδης κόσμος: μέσα στο παγκόσμιο εμπόριο όπλων), βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο που μελετάει τις διασυνδέσεις του παγκόσμιου εμπορίου όπλων με τους πολιτικούς , τις μυστικές υπηρεσίες , τις κρυφές συμφωνίες, τις δωροδοκίες, τη διαφθορά και πώς όλα αυτά καθορίζουν τις πολιτικές των  χωρών και τις τύχες των λαών.

Με μαρτυρίες εμπόρων όπλων, ερευνητών αλλά και αξιωματούχων με καλυμμένη φωνή και πρόσωπο, ξεδιπλώνει τις συμφωνίες δισεκατομμυρίων, τους χρηματισμούς Πρωθυπουργών και Προέδρων καθώς και ατόμων του στενού οικογενειακού τους  κύκλου.

Πρώην αξιωματούχοι μιλούν για το πώς οι πόλεμοι των επόμενων ετών, όχι απλά προβλέπονται, αλλά  προγραμματίζονται σε βάθος δεκαετίας από τα ισχυρά κράτη.

Οι μηχανισμοί δημιουργίας πολέμων χρησιμοποιούν τις μυστικές υπηρεσίες και τους πολιτικούς για να δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες

Οι μηχανισμοί προπαγάνδας δημιουργούν τεχνηέντως εχθρούς, κατασκευάζουν εθνικούς κινδύνους  και με τις απαραίτητες δόσεις πατριωτικού λόγου χειραγωγούν τους λαούς.

Τα ΜΜΕ εξαγοράζονται ή εκφοβίζονται  μέσω των δικαστικών αγωγών  SLAPP  που έχουν ως στόχο την καταστολή κάθε κριτικής.

Σύμφωνα με την έκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη στη Στοκχόλμη (SIPRI), οι εισαγωγές όπλων από  ευρωπαϊκές χώρες την περίοδο 2020-2024  αυξήθηκαν κατά 155%

Η Ουκρανία έλαβε το 8,8% του συνόλου των παγκόσμιων εξαγωγών, εκατονταπλασιάζοντας τις εισαγωγές της.

Τον Δεκέμβριο του 2024, ο κύκλος εργασιών των 100 μεγαλύτερων κατασκευαστών όπλων παγκοσμίως αυξήθηκε κατά 4,2% ,  ενώ μόνο το 2023 ανέρχεται περίπου στα 632 δισεκατομμύρια δολάρια.

Σύμφωνα με την έκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη, οι στρατιωτικές δαπάνες στην Ευρώπη, βρίσκονται στο υψηλότερο επίπεδο μετά τον ψυχρό πόλεμο.

Ενδεικτικά, το 2022 ανέρχονται σε 480 δις  δολάρια

Πρόκειται για επίπεδο “που δεν είχαμε δει ποτέ από το τέλος του ψυχρού πολέμου”, τονίζει ο κ. Τιαν ένας εκ των συγγραφέων της έκθεσης.

Τον τελευταίο καιρό, ξυπνούν πάλι οι φωνές που ζητάνε Ειρήνη.

Όμως ο φόβος και η εθνική ασφάλεια δείχνουν να είναι το αντίδοτο σε οποιαδήποτε ενοχλητική, φιλειρηνική αντίδραση.

Όσοι μιλούν για ειρήνη, μετατρέπονται αυτομάτως σε προδότες από τον καλοστημένο μηχανισμό κατασκευής πολέμων.

Αντιθέτως, η ιστορία μας έχει δείξει την τύχη των εμπόρων  όπλων ή των  μεσαζόντων. Να θυμηθούμε τον αμφιλεγόμενο ζάπλουτο έμπορο όπλων Βασίλι Ζαχάρωφ, ο  λεγόμενος «έμπορος του θανάτου», ο οποίος κατάφερε να παρασημοφορηθεί 298 φορές για την ειρηνιστική του δράση ;

Ελληνικής καταγωγής η μυθιστορηματική αυτή προσωπικότητα, απέκτησε τον τίτλο του εθνικού ήρωα καθώς κατάφερε να σπάσει το εμπάργκο των «Μεγάλων Δυνάμεων» και να εφοδιάσει το 1912 με πυρομαχικά το νεότευκτο, πλην «άσφαιρο» θωρηκτό «Αβέρωφ» αλλά από την άλλη μεριά κληροδότησε στον κόσμο  το διαβόητο «Σύστημα Ζαχάρωφ», εφαρμόζοντας τη διαφθορά και τη διαπλοκή  κυβερνητικών και διπλωματικών κύκλων .

Για παράδειγμα, πούλησε στην Ελλάδα ένα υποβρύχιο Nordenfelt και κατόπιν παρουσίασε την αγορά αυτή στην Τουρκία ως  πολεμική απειλή, με αποτέλεσμα να πουλήσει δύο υποβρύχια στους Τούρκους! Στη συνέχεια απευθύνθηκε στη Ρωσία και, δημιουργώντας την εντύπωση θαλάσσιου υπερεξοπλισμού νότια της Μαύρης Θάλασσας, πούλησε και σε αυτήν άλλα δύο.

Το εμπόριο όπλων δεν έχει σημαία ,ούτε πατρίδα.

Να θυμηθούμε τον Σαουδάραβα επιχειρηματία Αντνάν Κασόγκι που  έχει χαρακτηριστεί ως ο “βαρόνος του πολέμου”, καθώς ήταν ένας από τους μεγαλύτερους εμπόρους όπλων κατά τις δεκαετίες ‘70 και ‘80; O Κασόγκι έκλεινε τις μεγαλύτερες συμφωνίες ανάμεσα σε κυβερνήσεις και βιομηχανίες όπλων. Το όνομά του συνδέθηκε με σκοτεινές ιστορίες και σκάνδαλα. Το  “αμαρτωλό” γιοτ του και το πάρτι που είχε κάνει για τα 50α γενέθλιά του σε μια από τις επαύλεις έμειναν στην ιστορία. Στο πάρτυ παρευρέθηκαν  επιχειρηματίες, τραπεζίτες, πολιτικοί ηγέτες, βασιλικές οικογένειες,  Χολιγουντιανοί αστέρες και πρώην πράκτορες της CIA.

Οι καλεσμένοι, πριν μπουν στο σπίτι, περνούσαν κάτω από διασταυρωμένα ξίφη που κρατούσαν 50 υπηρέτες και έφαγαν με χρυσά πιρούνια από 50 διαφορετικούς μπουφέδες..  Το κόστος του πάρτι είχε φτάσει τα 6 εκατομμύρια δολάρια.

Εξάλλου, ο κατά τα άλλα συμπαθής έμπορος όπλων στο ντοκιμαντέρ μας λέει ότι οι συμφωνίες πώλησης όπλων με τους πολιτικούς κλείνονται με χρήμα και call girls.

Ποιοί τα πληρώνουν;  Μα φυσικά οι λαοί. Οι λαοί είναι αυτοί που χρηματοδοτούν τους εξοπλισμούς. Στην πραγματικότητα ο καθένας από εμάς χρηματοδοτεί τον θάνατο  των άλλων, των παιδιών μας και του εαυτού μας  καθώς και την ζάμπλουτη ζωή μεσαζόντων και πολιτικών.

Η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν πρότεινε το πρόγραμμα Readiness 2030 (προηγουμένως ήταν το ReArm Europe) που προβλέπει τη διάθεση τουλάχιστον 800 δισεκατομμυρίων ευρώ για την ενίσχυση των αμυντικών υποδομών της Ευρώπης ως απάντηση σε γεωπολιτικές απειλές (;)

Το σχέδιο περιλαμβάνει ανακατανομή προϋπολογισμών. Έτσι λοιπόν  ευρωπαϊκοί πόροι,  όπως εκείνοι του Ταμείου Συνοχής που κανονικά προορίζονται για έργα περιβαλλοντικά και μεταφορικά, τώρα θα δοθούν για όπλα. Προβλέπει επίσης αμυντικά δάνεια, συγκεκριμένα διάθεση 150 δισεκατομμυρίων ευρώ για κοινά αμυντικά εγχειρήματα, όπως αντιαεροπορικά και αντιπυραυλικά συστήματα.

Η Ελλάδα ανακοίνωσε πενταετές εξοπλιστικό πρόγραμμα, αξίας άνω των 25 δις  ευρώ, ενώ δίνεται έμφαση στην ανάπτυξη του αντιαεροπορικού "Θόλου” ή αλλιώς "Ασπίδα του Αχιλλέα”.

Στο λιμάνι του Λαυρίου έχει μπλοκαριστεί δύο φορές πολεμικό φορτίο . Την πρώτη, όπως αναφέρει το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου - Αν. Αττικής, ήταν 18 νταλίκες που μετέφεραν 350 τόνους εκρηκτική ύλη ΤΝΤ προς το εργοστάσιο των ΕΑΣ στο Λαύριο χωρίς κανένα μέτρο ασφαλείας και τη δεύτερη φορά, σύμφωνα με αναφορές, κομβόι με νταλίκες που μετέφερε βλήματα των 155 χιλ. που παράγονται στα ΕΑΣ και αξιοποιούνται στο πολεμικό μέτωπο της Ουκρανίας

Αλήθεια, ζούμε πραγματικά σε καιρό ειρήνης; Ή μήπως μας έχουν ήδη εμπλέξει σε πόλεμο χωρίς να το γνωρίζουμε;

Φυσικά αντίστοιχες "επενδύσεις" γίνονται και στην Τουρκία.

Στην Ελλάδα που τα σχολεία δεν έχουν γραφική ύλη και στην Τουρκία που ο Ερντογάν τους πετούσε  φακελάκια τσαγιού, δισεκατομμύρια ευρώ των δύο λαών δίνονται για όπλα.

Θα μείνουμε όμως ανυπεράσπιστοι; Πώς θα διαφυλάξουμε τη χώρα μας, την ελευθερία μας, την ειρήνη;

Έρχονται αμείλικτα τα  επίπλαστα ερωτήματα και πείθουν τις συνειδήσεις των λαών .

Έτσι λοιπόν οι  καιροί ειρήνης, αντί να  γεννάνε Τέχνη, Πολιτισμό και πρόοδο, γεννάνε όπλα, γεννάνε πόλεμο.

Όμως, οι νίκες στον πόλεμο δεν είναι νίκες των λαών. Οι ήττες στον πόλεμο δεν είναι ήττες των λαών.

Ας ακούσουμε τα λόγια μιας μάνας στους γιους της στο ξέσπασμα του πολέμου στο έργο του Μπρεχτ

"Τώρα που φεύγετε λοιπόν για να εκτελέσετε

των κυρίων σας το αιματοβαμμένο έργο – μπροστά σας

τα όπλα του εχτρού, πίσω σας

του αξιωματικού σας το πιστόλι – τούτα τα

λόγια μου να μην ξεχνάτε:

Των κυρίων σας η ήττα

δεν είναι ήττα δικιά σας. Έτσι και η νίκη τους

δεν είναι δική σας νίκη."

Και οι Ισραηλινοί που εκτελούν το αιματοβαμμένο σχέδιο του Νετανιάχου, ας μην έχουν την ψευδαίσθηση της νίκης.

Το θάνατο υπογράφουν των μελλοντικών παιδιών τους γιατί  συχνά η ιστορία κάνει τον τωρινό θύτη, μελλοντικό θύμα .

Κι εμείς που παρατηρούμε χωρίς φωνή, τη γενοκτονία, τον πόλεμο, το άδικο.

Εμείς, που δεχόμαστε να επικρατεί το δίκαιο του ισχυρότερου, ας είμαστε προετοιμασμένοι ότι θα έρθει στιγμή που θα  βρεθούμε στη θέση του αδύναμου και τότε γύρω μας οι άλλοι θα  παρατηρούν βουβοί το δικό μας  μαρτύριο.

Πολλοί λένε ότι ο πόλεμος είναι στην ανθρώπινη φύση.

Όμως και η αγάπη το ίδιο.

Και ο άνθρωπος μπορεί να επιλέξει τη φύση του.

Όσο για το Νετανιάχου και όμοιους ή παρόμοιους  με αυτόν πολιτικούς  " η συνείδησή τους είναι  πεντακάθαρη. Δεν την έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ”  (Stanislaw Jerzy Lec)

Πηγες

το ντοκιμαντερ Shadow World: inside the global arms trade 

Ελληνικό Ινστιτούτο στρατηγικών μελετών https://elisme.gr/diethnes-institoyto-ereynas-tin-eirini-tis-stokcholmis-sipri/

Deutsche Welle

Μηχανή του Χρόνου

Πανάρχαια συνήθεια ο πόλεμος. Για την ακρίβεια, όλη η ανθρώπινη ιστορία είναι ένας συνεχής πόλεμος με ελάχιστα διαλείμματα ειρήνης. Και αν οι σημερινές γενιές στην Ελλάδα δεν έζησαν πολέμους, ήταν θέμα ευνοϊκής συγκυρίας των παγκόσμιων συσχετισμών. Τίποτα δεν εγγυάται πως αυτή η τύχη θα εξακολουθεί να μας συνοδεύει. Πόσο μάλλον όταν η σημερινή κυβέρνηση ανοίγει μέτωπα παντού.

Από τη μια οι κρυφές συμφωνίες της ελληνικής κυβέρνησης για αποστολή οπλισμού στην Ουκρανία. Από την άλλη, οι κρυφές συνδιαλλαγές για αντικατάσταση του οπλισμού που στέλνει η Ελλάδα με άλλον, παλαιού τύπου και άμεσου εκσυγχρονισμού του έναντι σοβαρού αντιτίμου. Από την τρίτη πλευρά, η διατάραξη των σχέσεων με τη Ρωσία, με την οποία διατηρούσαμε ανέκαθεν καλές σχέσεις (και με τον εισβολέα Πούτιν). Από την τέταρτη πλευρά, η διατάραξη των σχέσεων και με το Ιράν, καθώς λειτουργήσαμε ως χωροφύλακας των Αμερικανών και κατασχέσαμε ιρανικό πετρέλαιο. Όταν, δε, ήρθαν πολύ σύντομα τα ιρανικά αντίποινα με την κατάσχεση ελληνικών δεξαμενόπλοιων, εμείς ψελλίσαμε κάτι περί πειρατείας και διεθνούς νομιμότητας, τη στιγμή που είχαμε κάνει προηγουμένως ακριβώς το ίδιο. Τελικά, βέβαια, αποφασίσαμε να επιστρέψουμε το ιρανικό πετρέλαιο για να μπορέσουν να πάρουν πίσω οι δικοί μας εφοπλιστές τα καράβια τους.

Και βέβαια από παντού οι "σύμμαχοι" που όταν χρειάστηκε η υποστήριξη τους, αυτοί προτίμησαν τη σιωπή. Ειδικά σε ό,τι αφορά τις διενέξεις των ελληνοτουρκικών κυβερνήσεων που χαίρονται ως νήπια τη συμμετοχή τους στο ΝΑΤΟ.

Είναι βέβαια και η άσπονδη φίλη μας, η Τουρκία, που από τη μια αποδεικνύεται εξαιρετική στην παγκόσμια διπλωματία και από την άλλη, παίζει με μας - για τους δικούς της εσωτερικούς λόγους - το παιχνίδι του φόβου του πολέμου.

Την ίδια στιγμή, ενώ εμείς είμαστε οι κομπάρσοι στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, αποδεικνυόμαστε όπως πάντα πρωταγωνιστές σε διαλόγους καφενείου στα εγχώρια τηλεοπτικά κανάλια. Ενώ μπροστά μας μαίνεται ένας πόλεμος που δεν μας παραδειγματίζει ώστε να καταλάβουμε πως η εμπλοκή μας δεν μπορεί παρά να είναι καταστροφική, τόσο για εμάς τους ίδιους όσο και για τη χώρα, εμείς κοιμόμαστε εφησυχασμένοι γιατί "η τουρκική πρόκληση πήρε απάντηση" από κάποιον υψηλόβαθμο ένστολο σε κάποιο τηλεοπτικό πάνελ της συμφοράς.

Ναύαρχοι και στρατηγοί αμφιβόλου πνευματικής διαύγειας φιλοξενούνται στα κανάλια από δημοσιογράφους εγνωσμένης άγνοιας και ελλείμματος ευαισθησίας και διαμηνύουν, με παντελή έλλειψη υπευθυνότητας, στο παραλυμένο από χρόνια τηλεοπτικό κοινό, πως εμείς θα είμαστε οι νικητές σε ένα πόλεμο. Έναν πόλεμο που ουσιαστικά ευχήθηκε ο ναύαρχος ε.α Εγκολφόπουλος λέγοντας: «Μακάρι [οι Τούρκοι] να κάνουν κίνηση». Λες και πρόκειται για καυγά καφενείου ή σχολικού προαυλίου.

Οι άρχοντες του πολέμου διψούν για αίμα, τρέφονται από αυτό. Οι πολεμικές βιομηχανίες βαράνε τα τύμπανα του πολέμου και οι εθνικιστές πολιτικοί κάθε χώρας σέρνουν πρώτοι το χορό. Και πίσω τους ακολουθεί όλος αυτός ο εκχυδαϊσμένος απαίδευτος όχλος, η πλειοψηφία κάθε χώρας, που αρέσκεται να βαυκαλίζεται με εθνικές υπερηφάνειες και εθνικά κατορθώματα. Μέχρι να έρθει η καταστροφή. Αλλά ούτε και τότε δεν πρόκειται να βάλουν μυαλό. Για εκδίκηση θα μιλάνε και θα τροφοδοτείται συνεχώς ο αέναος κύκλος του μίσους

Για τα γουρούνια του πολέμου τραγουδούν οι Black Sabbath. Για τους στρατηγούς που συγκεντρώνονται σαν τις μάγισσες και για τους πολιτικούς που , αφού αποφασίσουν τον πόλεμο, οι ίδιοι κρύβονται και αφήνουν τη δουλεία στους φτωχούς :

«Generals gathered in their masses / Just like witches at black masses / Evil minds that plot destruction / Sorcerers of death's construction

… Politicians hide themselves away / They only started the war / Why should they go out to fight? / They leave that role to the poor»

Για τους εμπόρους του πολέμου τραγουδά ο Bob Dylan που θεωρούν πως ο κόσμος είναι δικό τους παιχνίδια και τους ρωτά αν με τα λεφτά που βγάζουν θα μπορέσουν να αγοράσουν συγχώρεση για τα εγκλήματά τους.

« Come you masters of war/You that build the big guns/You that build the death planes/
You that build all the bombs/You that hide behind walls/You that hide behind desks

… You that never done nothin' / But build to destroy / You play with my world / Like it's your little toy / You put a gun in my hand / And you hide from my eyes / And you turn and run farther / When the fast bullets fly

… Let me ask you one question / Is your money that good? / Will it buy you forgiveness /
Do you think that it could? / I think you will find / When your death takes its toll / All the money you made / Will never buy back your soul»

Οι Pink Floyd βάζουν τα σκυλιά του πολέμου να μιλήσουν για τον εαυτό τους. « Σκυλιά του πολέμου και άντρες του μίσους … το νόμισμά μας είναι σάρκα και κόκκαλα … η κόλαση άνοιξε και βγήκε προς πώληση … Μαζευτείτε και παζαρέψτε … θα πούμε ψέματα και θα εξαπατήσουμε … ακόμα και οι αφέντες μας δεν ξέρουν τον ιστό που υφαίνουμε … ένας κόσμος, είναι πεδίο μάχης … ένας κόσμος, και θα τον γκρεμίσουμε … τα σκυλιά του πολέμου δεν διαπραγματεύονται … τα σκυλιά του πολέμου δεν θα συνθηκολογήσουν … θα πάρουν και θα δώσεις … Και πρέπει να πεθάνεις για να ζήσουν»

« … Dogs of war and men of hate / With no cause, we don't discriminate / Discovery is to be disowned / Our currency is flesh and bone / Hell opened up and put on sale / Gather 'round and haggle / For hard cash, we will lie and deceive / Even our masters don't know the web we weave

… One world, it's a battleground / One world, and we will smash it down

… The dogs of war don't negotiate / The dogs of war won't capitulate / They will take and you will give / And you must die so that they may live»

Με ένα δοκίμιό του στο περιοδικό Harper’s Monthly, το Νοέμβριο του 1916, ο Μαρκ Τουέιν περιγράφει με το μοναδικό του τρόπο τη διαδικασία με την οποία η σιωπή των αμνών δίνει χώρο στις κραυγές των λύκων και το πώς οι αμνοί σιγά-σιγά μετατρέπονται και αυτοί σε λύκους. (Από το βιβλίο του Πέτρου Παπακωνσταντίνου «Η αμερικανική τζιχάντ», εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2003)

Ως συνήθως, η μικρή φούχτα των φωνακλάδων θα κραυγάζει για πόλεμο. Ο άμβωνας, προσεκτικά και συνετά, θα έχει κατ’ αρχήν αντιρρήσεις. Το μεγάλο, αποβλακωμένο τμήμα του έθνους θα τρίψει τα νυσταγμένα μάτια του, θα προσπαθήσει να καταλάβει γιατί χρειάζεται πόλεμος και θα πει, αγανακτισμένο: «Είναι άδικος, ανέντιμος, δεν υπάρχει καμία ανάγκη γι’ αυτό»

Τότε η φούχτα θα φωνάξει ακόμη πιο δυνατά. Λίγοι συνετοί άνθρωποι από την απέναντι πλευρά θα αντιταχθούν με λογικά επιχειρήματα στον πόλεμο, με το λόγο και την πένα τους. Πριν περάσει πολύς καιρός θα δείτε το εξής περίεργο: Οι ομιλητές θα λιθοβολούνται πάνω στο βήμα και ο ελεύθερος λόγος θα στραγγαλίζεται από τις ορδές των αποχαλινωμένων που, αν και στα βάθη της καρδιάς τους θα συμφωνούν ακόμη με τους ομιλητές, δεν θα έχουν το κουράγιο να το πουν δημόσια. Και, τότε, ολόκληρο το έθνος – μαζί και ο άμβωνας – θα αρχίσει τις πολεμικές κραυγές και θα ουρλιάζει μέχρι να ξελαρυγγιαστεί και θα ποδοπατά κάθε τίμιο άνθρωπο που θα τολμάει να ανοίξει το στόμα του.

Στη συνέχεια, οι κρατικοί αξιωματούχοι θα εφεύρουν φτηνά ψέματα, ρίχνοντας το ανάθεμα στο έθνος εναντίον του οποίου επιτίθενται, και ο καθένας θα είναι ευχαριστημένος με αυτά τα ψέματα που θα ελαφραίνουν τη συνείδησή του

Ένας μεγάλος πόλεμος που θα μπορούσε να αποφευχθεί, μαίνεται στην Ουκρανία. Χιλιάδες οι νεκροί, εκατομμύρια οι ξεσπιτωμένοι. Το φάσμα ενός ολοκληρωτικού και τελειωτικού πολέμου είναι μπροστά μας και δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα θέμα στο δελτίο ειδήσεων. Θεριό είναι ο άνθρωπος. Κι όταν δεν έχει πόλεμο, τον φτιάχνει μόνος του. Όπως εδώ, στην Ελλάδα της φαινομενικής ειρήνης, όπου διεξάγεται ένας σιωπηλός και τυφλός πόλεμος που όλοι μας τείνουμε να συνηθίσουμε. Από το φρικιαστικό έγκλημα στην Ανδραβίδα που δεν το χωράει ανθρώπου νους μέχρι τη νέα γυναικοκτονία στη Θεσσαλονίκη. Και με τις φριχτές υποψίες να πλανώνται πάνω από την Πάτρα. Μια κοινωνία διαλυμένη που δεν χρειάζεται τον πόλεμο για να έχει τα θύματά της

Αυτή η σημερινή Αποκριά μας θύμισε την Αποκριά του Μίλτου Σαχτούρη, ένα ποίημα που καθρεφτίζει τη φρίκη του πολέμου που βίωσε ο ποιητής

Μακριά σ' έν' άλλο κόσμο γίνηκε αυτή

η αποκριά

το γαϊδουράκι γύριζε μες στους έρημους δρόμους

όπου δεν ανάπνεε κανείς

πεθαμένα παιδιά ανέβαιναν ολοένα στον ουρανό

κατέβαιναν μια στιγμή να πάρουν τους αετούς τους

που τους είχαν ξεχάσει

έπεφτε χιόνι γυάλινος χαρτοπόλεμος

μάτωνε τις καρδιές

μια γυναίκα γονατισμένη

ανάστρεφε τα μάτια της σα νεκρή

μόνο περνούσαν φάλαγγες στρατιώτες εν δυο

εν δυο με παγωμένα δόντια

Το βράδυ βγήκε το φεγγάρι

αποκριάτικο

γεμάτο μίσος

το δέσαν και το πέταξαν στη θάλασσα

μαχαιρωμένο

Μακριά σ' έν' άλλο κόσμο γίνηκε αυτή

η αποκριά.