«Οι άνθρωποι, τα Ανθρωπάκια που λέω, το κατεστημένο, έφτασε σ’ ένα σημείο όπου δεν παίρνει άλλο να πάει πιο μακριά [...] γίνανε ένα νούμερο και τίποτα παραπάνω. Εδώ εγώ κάνω μια μαρτυρία και σας λέω: Φροντίστε να σωθείτε, να σωθούμε. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα άλλο εγώ εκτός απ’ αυτήν τη μαρτυρία [...] Ο κόσμος δεν θέλει να βλέπει τον εαυτό του ανθρωπάκι. Προτιμάει δηλαδή ένα βότσαλο, ένα λουλούδι ή κάτι άλλο, αλλά ποτέ ανθρωπάκι! Γιατί του λέει «εγώ δεν είμαι αυτός». Κι όμως είναι!».

Από συνέντευξη του Γιάννη Γαΐτη στην στην εκπομπή Μονόγραμμα της ΕΡΤ2, τον Νοέμβριο του 1984

Η atticavoice είναι ένα εθελοντικό εγχείρημα που δημιουργήθηκε από ανθρώπους ελεύθερους και ανεξάρτητους από οποιαδήποτε δέσμευση. Η φιλοδοξία τους είναι να δημιουργήσουν ένα μέσο που θα είναι και εφημερίδα και περιοδικό και βιβλιοθήκη. Ένα μέσο που θα αξίζει να το επισκέπτεται ένας ανήσυχος αναγνώστης. Και αυτό οι άνθρωποί του το παλεύουν όσο μπορούν, προσπαθώντας να διατηρήσουν ένα υψηλό επίπεδο τόσο θεματολογίας όσο και έκφρασης. Δε θα μπορούσαν όμως να αφήσουν έξω από τη θεματολογία και την κριτική τους την αυθαιρεσία και την αλαζονεία της εξουσίας, αλλά και αυτό που απεχθάνονται ακόμη περισσότερο, τους κολαούζους και τους τσανακογλείφτες της. Και αυτό το κάνουν με πολλούς τρόπους, γιατί η atticavoice ξέρει να μιλάει πολλές γλώσσες. Και τη γλώσσα του Σεφέρη, και τη γλώσσα του Βάρναλη και τη γλώσσα του Λασκαράτου

Τον διαχειριστή της τοπικής ιστοσελίδας i-selida.gr δεν τον γνωρίζουμε ούτε κατ’ όψιν. Μόνο το όνομά του γνωρίζουμε και πως δηλώνει επαγγελματίας δημοσιογράφος . Σε άρθρο του που διαβάσαμε στην ιστοσελίδα του μάθαμε πως θεωρεί τον εαυτό του θύμα bulling από εμάς επειδή σε άρθρο μας τολμήσαμε να κάνουμε κριτική στο είδος της δημοσιογραφίας που ασκεί. Τα άρθρα που φαίνεται πως πλήγωσαν τον διαχειριστή της i-iselida είναι το Πώς κάλυψαν τα τοπικά μέσα της Ραφήνας τον καθαρισμό/βανδαλισμό του Μεγάλου Ρέματος όπως και το άρθρο-κριτική για την αποκλειστική συνέντευξη που πήρε από τον Αντιδήμαρχο Παιδείας, πράσινης ανάπτυξης, πολιτισμού και πολλών άλλων πραγμάτων Σπύρο Πάντζα, όπου ο πολυπράγμων αντιδήμαρχος υποστήριξε πως στο Μεγάλο Ρέμα δεν πειράχτηκε ούτε χλωρίδα ούτε πανίδα τη στιγμή που οι μπουλντόζες δεν άφησαν τίποτα όρθιο σε μια μεγάλη περιοχή κοντά στην εκβολή του. Αντιπαρήλθαμε δε τις αναφορές σε νομοθεσία που, όπως αποκαλύπτεται από τα γραπτά του, αγνοεί και απλά κάνει αναφορά προς επίδειξη πολυπραγμοσύνης εκ μέρους του.

Γράφει λοιπόν ο θιχθείς δημοσιογράφος:

«Μας εγκάλεσαν ακόμη και για το ότι ...τολμήσαμε να κάνουμε ρεπορτάζ για τον πρόσφατο καθαρισμό του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, ο οποίος αποδείχθηκε σωτήριος. Όπως αποδείχθηκε αν δεν είχε γίνει το Ρέμα θα είχε υπερχειλίσει με μαθηματική ακρίβεια, με απρόβλεπτες συνέπειες»

Μα ΔΕΝ εγκαλέσαμε τον κύριο αυτό για το ότι τόλμησε να κάνει ρεπορτάζ. Τον εγκαλέσαμε γιατί χαρακτήρισε την είσοδο μπουλντόζων και ερπυστριοφόρων χωματουργικών στο Ρέμα ως μια ήπια επέμβαση. Και εμείς αναπόφευκτα αναρωτηθήκαμε πώς θα φανταζόταν ο δημοσιογράφος αυτός μια λιγότερο ήπια επέμβαση. Μήπως  α ν α τ ί ν α ξ η  με δυναμίτιδα;

Χαρακτηρίζει μάλιστα την κριτική μας ως διαδικτυακό τραμπουκισμό. Αν είναι δυνατόν ένας δημοσιογράφος, όπως  δ η λ ώ ν ε ι   αυτός, να  μ η ν  α ν έ χ ε τ α ι   την κ ρ ι τ ι κ ή.

Αυτό όμως που θεωρούμε εντελώς  α ν έ ν τ ι μ ο  από την πλευρά του είναι οι δηλώσεις του πως δέχεται απειλές και πως νιώθει φόβο, αφήνοντας να εννοηθεί πως εμείς είμαστε η πηγή των απειλών και του φόβου του. Πέρα από το ότι αυτές οι δηλώσεις θα μπορούσαν να θεωρηθούν συκοφαντική δυσφήμηση, θεωρούμε πολύ φτηνό και αναξιοπρεπή τον τρόπο που διάλεξε να υπερασπιστεί αυτό που κάνει. Και επειδή δηλώνει πως ανησυχεί, εμείς μπορούμε να τον καθησυχάσουμε λέγοντάς του πως δεν είναι στη φύση μας ούτε οι λεκτικές απειλές, ούτε η άσκηση βίας, ούτε οι μηνύσεις. Ας μην ανησυχεί λοιπόν. Ό,τι κάνουμε, είναι αυτό που βλέπουν όσοι μας διαβάζουν. Τίποτα περισσότερο

Ας πάμε όμως παρακάτω

Το άρθρο 5 του κώδικα δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ, την οποία επικαλείται ο δημοσιογράφος, αναφέρει:

Άρθρο 5

Η διαφάνεια στις οικονομικές σχέσεις αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο της αξιοπιστίας, του κύρους και της επαγγελματικής αξιοπρέπειας του δημοσιογράφου, ο οποίος οφείλει:

α. Να μην επιδιώκει και να μη δέχεται αμοιβή για δημοσιογραφική εργασία από απόρρητα κονδύλια κρατικών υπηρεσιών και δημόσιων ή ιδιωτικών οργανισμών.

β. Να μην επιδιώκει και να μη δέχεται αργομισθία ή έπ’ αμοιβή θέση συναφή με την ειδικότητά του σε Γραφεία Τύπου, δημόσιες υπηρεσίες ή ιδιωτικές επιχειρήσεις, που θέτει εν αμφιβόλω την επαγγελματική αυτονομία και ανεξαρτησία του.

γ. Να μην επιδιώκει και να μη δέχεται τη διαφημιστική χρήση του ονόματος, της φωνής και της εικόνας του, παρά μόνο για κοινωφελείς σκοπούς.

δ. Να μη μεταδίδει και να μην αξιοποιεί ιδιοτελώς αποκλειστικές πληροφορίες που επηρεάζουν την πορεία του Χρηματιστηρίου Αξιών και την αγορά.

ε. Να μην επιδιώκει και να μη δέχεται οποιεσδήποτε παροχές σε χρήμα και είδος, που θίγουν την αξιοπιστία και την αξιοπρέπειά του και επηρεάζουν την ανεξαρτησία και την αμεροληψία του.

H atticavoice ΔΕΝ είναι δημοσιογραφική οντότητα, όπως και είναι φανερό από την θεματολογία της. Τηρεί όμως το άρθρο 5 του κώδικα δεοντολογίας των δημοσιογράφων αφού εκπέμπει δημόσιο λόγο και αυτός ο λόγος πρέπει να μεταφέρει αλήθεια και γνώμες των συντακτών της, ανεπηρέαστα από αμοιβές ή οικονομικές δοσοληψίες. Αυτό που κάνει ένα site που δεν είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ, πόσοι από αυτούς που φέρουν τον τίτλο του δημοσιογράφου μπορούν να το επικαλεστούν για τον εαυτό τους;

Ο ρόλος της τέταρτης εξουσίας ανέκαθεν συμπυκνωνόταν στον αφορισμό που την ήθελε να ελέγχει την εξουσία. Κάθε εξουσία. Ο Τύπος έχει καθοριστικό ρόλο στον τρόπο άσκησης της εξουσίας.

Σήμερα, παρά την προφανή κρίση που τον μαστίζει και τη διαφθορά που τον περιτριγυρίζει (πρόσφατο παράδειγμα η λίστα Πέτσα σε αντιδιαστολή με τα γεγονότα που οδήγησαν στην παραίτηση Κουρτς στην Αυστρία) ο Τύπος εξακολουθεί να θεωρείται βασικός παράγοντας για τη σύσταση του δημοκρατικού πολιτεύματος, την περιφρούρηση της κοινής βούλησης και έκφρασης. Το κακό είναι πως ο ίδιος ο Τύπος και οι λειτουργοί του μοιάζουν να μην περιφρουρούν αυτή την υποχρέωση τους και να εθίζονται στα προαναφερθέντα φαινόμενα διαφθοράς.

Ο Τύπος οφείλει να

Ελέγχει τη νομοθετική, τη δικαστική και την εκτελεστική εξουσία. Κυβέρνηση, αυτοδιοίκηση, δημόσιοι οργανισμοί, τα αστυνομικά όργανα, υπολογίζουν την κριτική του τύπου, τον ενημερώνουν, τον σέβονται, γιατί είναι ο εκπρόσωπος του λαού, και θεματοφύλακας των δικαιωμάτων του.

Ο τύπος είναι το άγρυπνο μάτι που όρισε ο λαός για να ελέγχει τους εκπροσώπους του. Είναι η εξουσία πάνω από τις εξουσίες που διαμορφώνει πολιτικές συνειδήσεις και ολοκληρώνει το πλαίσιο λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών.

Όλα αυτά εφόσον λειτουργεί ανεξάρτητα και δεν έχει δεσμεύσεις κάθε τύπου σε εξουσίες κάθε μορφής και τύπου.

Αλλά εμείς ΔΕΝ είμαστε δημοσιογράφοι. Τον κώδικα δεοντολογίας που προφυλάσσει τον δημόσιο λόγο μας και την κριτική μας, από το να γίνει προπαγάνδα τον τηρούμε. Πόσοι άραγε επαγγελματίες δημοσιογράφοι, που οφείλουν να σέβονται τον κώδικα της επαγγελματικής τους ένωσης, κάνουν το ίδιο;