Η χάρη του σερίφη της Ραφήνας σπάει τα στεγανά που νομίζει/ουν πως του προσφέρουν τα - ελεγχόμενα και απαξιωμένα στη συνείδηση των σκεπτόμενων ανθρώπων - τοπικά μέσα ενημέρωσης και φτάνει μέχρι την Εφημερίδα των Συντακτών

..............................................................................

του Αλέξη Κροκιδά*

Μια απλή όσο και θλιβερή παρατήρηση που θα μπορούσε κιόλας, ίσως με πολλές επιφυλάξεις, να είναι και ανθρωπολογική: ό,τι συμβαίνει δίπλα μου, μπροστά μου, κοντά μου, με αγγίζει πιο πολύ από αυτό που συμβαίνει μακριά.

Ναι, η ηθική-πολιτική αλλά και συναισθηματική συνείδηση δεν θα έπρεπε να γνωρίζει σύνορα και γεωγραφικές αποστάσεις. Κι όμως, αυτό που συμβαίνει στο μικρό χωριό μου, στη γειτονιά μου, στον μικρό κύκλο των ανθρώπων που ξέρω, με ταράζει πιο πολύ από αυτό που συμβαίνει στην Τιγκράι, στην Παλαιστίνη, στην Μυανμάρ, στην Υεμένη, στο Κογκό, στην Αραουτσάνια (Χιλή), στους Σταγιάτες (Πήλιο), στο Βέρμιο, στον Δήμο Αγίας Παρασκευής.

Ζω στη Ραφήνα, στην Ανατολική Αττική, παραδοσιακό θέρετρο και προορισμός για θαλασσινά και τσάρκες για τον σπάρο και την κυρία καβουρίνα κι ας κλαίνε τα καβουράκια εδώ. Αλλού τραγουδάνε οι καραβίδες. Η σκληρή ανθρωπολογία που διαχωρίζει το Εδώ από το Εκεί. Λιμάνι επίσης, για όσους πάνε στην όμορφη Ανδρο, Τήνο (να προσκυνήσουν ίσως), Μύκονο (για άλλου είδους προσκύνημα) και εδώ απέναντι στο Μαρμάρι, ενώ το καλοκαιράκι τα πλοία πάνε και Σαντορίνη, Πάρο, Νάξο, Μήλο, Ιο, Αμοργό, Κουφονήσια και Κρήτη.

Τι μας νοιάζει τι γίνεται εδώ στη Ραφήνα; Ο κόσμος καίγεται, κυριολεκτικά πια και όχι μεταφορικά, βαρκούλες αρμενίζουν, μπορεί να εκφωνήσει κάποιος. Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπενιαμιν Νετανιάχου θα έπρεπε να έχει λογοδοτήσει στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου ή / και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας όπως αυτά ορίζονται από την Συνθήκη της Ρώμης, κι εμείς εδώ θα ασχολούμαστε με τα τάγματα εφόδου σε σχολεία τέσσερις η ώρα το πρωί του ντόπιου σερίφη μας, δημαρχίσκου Ραφήνας-Πικερμίου, Βαγγέλη Μπουρνού; 

Με τις μπουλντόζες που ξαμολάει μέσα στο πανέμορφο μεγάλο ρέμα της Ραφήνας που έχει βαλθεί να τσιμεντώσει - βλέπε καταστρέψει και σχετική ανάλυση του προβλήματος στο https://www.efsyn.gr/ellada/periballon/282345_tsimentopoiiste-megalo-rema-rafinas - αγνοώντας τα καβουράκια που κλαίνε αλλά και τους ποταμίσιους κέφαλους, τις Νανοπουλάδες, τους Ποταμοσφυριχτές, τους Ερωδιούς;

Με την άκρως μεθοδευμένη φαρσοκωμωδία προσχηματικών, τάχα ανοιχτών διαγωνισμών / εκδήλωσης  ενδιαφέροντος που βγήκαν άγονοι και που τελικά οδήγησαν στην παραχώρηση δημοτικού χώρου στην ΙΝΤΡΑΚΑΤ να φτιάξει εργοτάξιο δίπλα σε σχολείο; (η πρακτική απ' ευθείας αναθέσεων έχει αποκτήσει πλούσια μεθοδολογία τα τελευταία χρόνια)

Με την απαξίωση και προσβολές που εξαπολύει ωρυόμενος εναντίον μαθητών, εκπαιδευτικών και γονιών;

Με τις συναντήσεις (στο παρελθόν) στο γραφείο του με φασίστες Χρυσαυγίτες όπως ο Μιχαλολιάκος και ο Ηλιόπουλος;

Όντως, οι πράξεις του ντόπιου σερίφη (αυτοί που διάβαζαν Λούκυ Λουκ στα νιάτα τους, προτιμούν να τον αποκαλούν Τζόε Ντάλτον) δεν συγκρίνονται διόλου με τα εγκλήματα του Νετανιάχου. Θα ήταν κιόλας τεράστια προσβολή στους εκατοντάδες νεκρούς και βίαια εκτοπισμένους Παλαιστίνιους (παιδιά και ενήλικες).  Ωστόσο, πέρα από παράξενες και καθόλου εύκολα ανιχνεύσιμες συνδέσεις σχεσιακότητας, όχι σχετικότητας, ανάμεσα σ' αυτά που φαντάζουν ασύνδετα και που όντως είναι άνισα, το να παραμελούμε ή να υποτιμάμε το μικρότερο κακό αποτελεί προσβολή στη ζωή εδώ και τώρα.

Όπως και η άποψη που άκουσα πρόσφατα από ντόπιο δημοτικό σύμβουλο, ότι δεν υπάρχει ουσιαστικό πεδίο παρεμβάσεων και πολιτικής πράξης σε τοπικό επίπεδο, ας πούμε σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης, ότι πρόκειται για μια αφελή χίμαιρα. Η ίδια η έννοια της αυτοδιοίκησης έλεγε, είναι άκρως παραπλανητική. Ως προς τούτο έχει κάποιο δίκιο βέβαια. Η κυβερνησιμότητα των δήμων προφανώς δεν αναβλύζει αυθόρμητα όπως τα δάκρυα ή το νερό από μια πηγούλα. Ο Υπουργός Εσωτερικών Μάκης Βορίδης που ψιλοσυχνάζει κιόλας στη Ραφήνα, το ξέρει καλά αυτό. Αλλά ας αφήσουμε τον Βορίδη και τον Μπουρνού να αλληλοσυγχαίρονται για την άριστη συνεργασία τους και τα άριστα δημοκρατικά τους διαπιστευτήρια. Μάλιστα. Εδώ γελάνε ακόμα και τα καβουράκια.

Εδώ αξίζει επίσης να επισημανθεί ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ, από την τοπική ομάδα μελών μέχρι τον Σπίρτζη, φαίνεται ότι συνεχίζει να υποστηρίζει τον Μπουρνού όπως έκανε και επίσημα πριν τις δημοτικές εκλογές το 2019. Αναρωτιέται εύλογα κανείς αν γνωρίζουν τον βίο και πολιτεία του δημάρχου. Αν γνωρίζουν, έχουν τεράστιες πολιτικές ευθύνες. Αν δεν γνωρίζουν, θα όφειλαν να γνωρίζουν. Οι συνέπειες του «Δεν ήξερα, δεν γνώριζα» έχουν αποδειχθεί επανειλημμένα καταστροφικές.

Οτι, τέλος πάντων, για να επιστρέψουμε στην άποψη του ντόπιου δημοτικού συμβούλου, και τα καβουράκια θα σωθούν και όλα θα αλλάξουν όταν νομοτελειακά καταρρεύσει ο καπιταλισμός και άρα δεν έχει μεγάλη σημασία να ασχολούμαστε με το τι κάνει ο κάθε Μπουρνούς και με την κρυφή γοητεία ή εξόφθαλμη αθλιότητα της ντόπιας μπουρνουαζίας. Χαίρω πολύ, ή μάλλον δεν χαίρομαι καθόλου. Το εδώ και τώρα πληγώνεται και ματώνει ανεπανόρθωτα και κάτι πρέπει να κάνω γι αυτό. Κάτι.

Οι ασχημονίες / κτηνωδίες της εξουσίας ενίοτε αγγίζουν κάποιο νεύρο και τότε το κοινωνικό σώμα τινάζεται σαν χορευτής που στιγμιαία καταργεί την χορογραφία και τον νόμο της βαρύτητας, ίσως σαν τον Νιζίνσκι.

Κάτι τέτοιο συνέβη πρόσφατα εδώ. Λίγες εβδομάδες μετά το έγκλημα στα Τέμπη, οι μαθητές του Γενικού Λυκείου Ραφήνας πραγματοποίησαν μια συμβολική κατάληψη στο σχολείο. Χωρίς καμία παρακίνηση, χωρίς καμία καθοδήγηση. Μια πράξη πολιτικής ευαισθησίας και ωριμότητας. Ξημερώματα της Τετάρτης 15/3 και ώρα 04:58 ο δήμαρχος Ραφήνα-Πικερμίου ως άλλος Μπέος, έστειλε συνεργείο του δήμου να σπάσει την κατάληψη. Σημειωτέον ότι πριν από μερικά χρόνια, το 2019, σε κάποια άλλη μαθητική κατάληψη είχε πρωτοστατήσει ο ίδιος προσπαθώντας να κόψει αλυσίδα στην πύλη σχολείου με κόφτη. Αποθανατίστηκε σε σχετική φωτογραφία στην οποία κιόλας κρατάει τον κόφτη ανάποδα. Τώρα αποφάσισε μάλλον να μη σηκωθεί από το κρεβάτι του ξημερώματα, άσε που δεν θα έβγαιναν καλές φωτογραφίες τέτοια ώρα.

Το τι επακολούθησε, εκφράζει απλά και μεστά η Ε΄ΕΛΜΕ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ σε ανακοίνωση της την οποία παραθέτω αυτούσια εδώ ως ηχηρή διάψευση του δημάρχου ο οποίος διατυμπανίζει σε κάθε ευκαιρία ότι ποτέ δεν κάνει bullying στους δημότες.

Ε' ΕΛΜΕ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ, Παλλήνη 20/3/2023, Ανακοίνωση:

Το Δ.Σ της Ε΄ ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής καταγγέλλει την απαράδεκτη επίθεση και στοχοποίηση του συναδέλφου καθηγητή του ΓΕΛ Ραφήνας   Αντώνη Λαζαρή από τον Δήμαρχο Ραφήνας κ. Ευάγγελο Μπουρνούς. Με ανάρτηση του στην προσωπική του σελίδα σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης αποκαλεί τον συνάδελφο «προσχηματικό»(!) καθηγητή, που «διαπλάθει χαρακτήρες» και συνεχίζει κατηγορώντας τον για προτροπή των παιδιών σε πορείες και καταλήψεις , χαρακτηρίζοντας τον «ελλιποβαρή»(!) στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών και με εμμονή σε θέματα περιβαλλοντικού χαρακτήρα.

Ο Δήμαρχος Ραφήνας σε ρόλο αξιολογητή (!) επικρίνει την στάση του συναδέλφου, που τόλμησε να αφουγκραστεί και να συμπαρασταθεί στις ανησυχίες και τους προβληματισμούς των μαθητών της Ραφήνας, και όχι μόνο, που κατά χιλιάδες αυτές τις μέρες κινητοποιούνται και διαδηλώνουν απέναντι σε μια πολιτική που αδιαφορεί για τις ανάγκες τους ακόμα και με κόστος τις ζωές τους. Τόλμησε να αντιμετωπίσει παιδαγωγικά τις κινητοποιήσεις τους και όχι με τον αυταρχισμό του μεταλλικού «κόφτη» που σπάει την κατάληψη ξημερώματα.

Ο Δήμαρχος κατηγορεί τον συνάδελφο για εμμονή σε θέματα περιβαλλοντικού χαρακτήρα, γιατί τολμά το αυτονόητο: την καλλιέργεια περιβαλλοντικής συνείδησης, ενάντια σε μια πολιτική που καταστρέφει ό,τι απέμεινε όρθιο, π.χ ρέμα της Ραφήνας, και συναντά τις αντιστάσεις των κατοίκων της περιοχής. Σε μια περιοχή που οι μνήμες από την καταστροφική πυρκαγιά στο Μάτι με τους νεκρούς και την περιβαλλοντική καταστροφή είναι ακόμα νωπές.

Είναι φανερό πως ο κος Μπουρνούς στο πρόσωπο του συναδέλφου επιδιώκει να τρομοκρατήσει και να επιβάλει σιωπητήριο στο σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας εκπαιδευτικούς, μαθητές, γονείς, που αντιστέκονται και κινητοποιούνται για τα δικαιώματα τους και για μια αξιοβίωτη ζωή. Αντί να απολογηθεί για την κατάσταση και τις υποδομές των σχολείων (π.χ ΓΕΛ Πικερμίου, συστέγαση Γυμνασίου Λυκείου Ραφήνας), επιτίθεται σε αυτούς που διεκδικούν τα αυτονόητα.

Ο Δήμαρχος αξιολογεί ως «ελλιποβαρή» τον εκπαιδευτικό, γιατί δεν συμφωνεί με τη στάση του, δείχνοντάς μας με χαρακτηριστικό τρόπο τι σημαίνει αξιολόγηση και αυτονομία των σχολείων με πέρασμα της συνολικής τους διαχείρισης στους Δήμους.

Ως ΔΣ της Ε ΕΛΜΕ Ανατ. Αττικής θέλουμε να τονίσουμε στον Δήμαρχο πως όσο και αν ενοχοποιεί τους εκπαιδευτικούς για υποκινητές των μαθητών σε καταλήψεις και αγώνες, η αλήθεια είναι πως η αιτία της κινητοποίησης τους είναι το δυστοπικό παρόν και μέλλον που διαμορφώνεται για τη νεολαία. «Πως να κρυφτείς από τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα» κ. Δήμαρχε…

Επίσης όσο και αν δεν αρέσει στο Δήμαρχο, ο ρόλος του εκπαιδευτικού δεν είναι απλά η μετάδοση της ύλης. Ο παιδαγωγικός του ρόλος και το χρέος του είναι να συμβάλλει καθημερινά στην καλλιέργεια αξιών, ευαισθητοποίησης, γνώσης των μαθητών του για τα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα της εποχής μας, όπως περιβάλλον, πολιτισμός, τέχνη, παιδεία, ώστε να διαδραματίσουν ενεργό ρόλο για μια  κοινωνία ανθρώπινη, αλληλέγγυα, ισότιμη και δίκαιη.

Δηλώνουμε ως εκπαιδευτικοί πως αυτές οι επιθέσεις δεν μας τρομοκρατούν. Θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε στο πλάι των μαθητών μας, να αγωνιζόμαστε για την δικαίωση των αιτημάτων μας, για δημόσιο, δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς σε μια κοινωνία και ένα περιβάλλον που τους αξίζει.

Απαιτούμε:

να ανακαλέσει ο Δήμαρχος την ανάρτηση που στοχοποιεί τον συνάδελφο

να πάρει ΤΩΡΑ όλα τα αναγκαία μέτρα για σύγχρονες και ασφαλείς σχολικές υποδομές στον Δήμο με αύξηση των δαπανών για τα σχολεία.

ΤΟ Δ.Σ ΤΗΣ Ε' ΕΛΜΕ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

Η ντροπή ντροπή δεν έχει και ντροπή στον που την έχει. Και το όνομα αυτού Βαγγέλης Μπουρνούς.

Ευχαριστώ θερμά την συντακτική ομάδα του atticavoice για το υλικό (κείμενα, πληροφορίες, αναλύσεις και σχετικό φωτογραφικό υλικό) και δανείζομαι εδώ το μότο τους

" Οι ήττες μας δεν αποδεικνύουν

Τίποτα παραπάνω από το ότι

Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό

Και από τους θεατές περιμένουμε

Τουλάχιστον να ντρέπονται"     

Μπρεχτ

* Κοινωνιολόγου