για τα καλά αρκετά πίσω στο χρόνο.
Η φωτογραφία ανέβηκε στο forum triglianoi.gr
http://www.triglianoi.gr/index.php?action=gallery%3Bsa%3Dview%3Bid%3D827

Επιστροφή στη Ραφήνα του 1966.
Το "Έλενα Π" του Παγουλάτου αραγμένο στο μέσα λιμάνι.
Το τσιμεντόπλοιο στη θέση του.
Οι παραλίες κάτω από τον Άγιο Νικόλαο στη θέση τους.
Εδώ βλέπουμε τη δεύτερη παραλία, την πιο κοντινή στο λιμάνι.
Κάποιοι την έλεγαν "παραλία του Μπενάκη".
Προς τα βόρεια υπήρχε και η δεύτερη παραλία, την οποία οι πιο πολλοί έλεγαν "παραλία του Βούλγαρη".
Υπήρχε και το νησί του Αγίου Νικολάου, το οποίο αποτελούσε αγαπημένο σημείο των νέων εκείνης της εποχής.
Όλα αυτά θυσιάστηκαν για την επέκταση του λιμανιού της Ραφήνας.
Από τις αρχές της δεκαετίας του '80 ξεκίνησαν τα έργα που αλλοίωσαν εντελώς το τοπίο και εξαφάνισαν όλη αυτήν την ομορφιά.

Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου κτίστηκε το 1947 από τον αρχιτέκτονα Κυπριανό Μπίρη.

Το εκκλησάκι αυτό αποτελεί στολίδι πραγματικό για την Ραφήνα.

Η θέση του ήταν μοναδική και το τοπίο απαράμιλλης ομορφιάς.

Η επέκταση του λιμανιού αλλοίωσε σε μεγάλο βαθμό το περιβάλλον και το τοπίο της περιοχής.

Η «Μύτη της Γριάς», οι δύο μεγάλες παραλίες, το νησάκι και όλες οι αναμνήσεις των ανθρώπων θυσιάστηκαν στον βωμό μιας αμφιλεγόμενης ανάπτυξης.

Στη θέση που κάποτε οι άνθρωποι έκαναν το μπάνιο τους και χαίρονταν τις ομορφιές της θάλασσας σήμερα παρκάρουν αυτοκίνητα και πολλά φορτηγά.

Η Περσεφόνη της Ραφήνας βιώνει τον δικό της μοναδικό εφιάλτη.

Η γη της Αττικής, από λίκνο των Θεών και των ανθρώπων μετατράπηκε σε πραγματικό Θεών Νταμάρι.

Και μέσα σε όλα αυτά έχουμε και την ανακαίνιση του Αγίου Νικολάου και της Αγίας Μαρίνας με την χρηματοδότηση του Οργανισμού Λιμένος Ραφήνας.

Με μια πρώτη ματιά ίσως και να φαίνεται ελάσσων θέμα.

Αν το σκεφτεί κανείς καλύτερα θα δει ότι και η ακαλαίσθητη ανακαίνιση κολλάει μαζί με όλες τις ακαλαίσθητες παρεμβάσεις που έγιναν και θα γίνουν στο θαλάσσιο μέτωπο της Ραφήνας.

Ο Άγιος Νικόλαος κτίστηκε το 1947 από τον Κυπριανό Μπίρη.

Μικρός απέριττος ναός μεγάλης αισθητικής αξίας.

Από κάτω του το παλιό γερμανικό πολυβολείο μετατράπηκε σε ναΰδριο αφιερωμένο στην Αγία Μαρίνα για να τιμηθεί το θαύμα της διάσωσης των είκοσι Ραφηνιωτών που έλαβε χώρα στις 17 Ιουλίου 1944.

Απλά πράγματα, προσαρμοσμένα στο ελληνικό μέτρο.

Πριν από ένα χρόνο ο Οργανισμός Λιμένος Ραφήνας προχώρησε σε μια αμφιλεγόμενη ανακαίνιση  των δύο ναών χρησιμοποιώντας υλικά που δεν ταίριαζαν με την αισθητική και το πνεύμα αυτών που δημιούργησαν τους δύο αυτούς μικρούς ναούς.    

Τα σχόλια δικά σας.

Και μέσα σε όλο αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο έρχεται ξανά στο προσκήνιο η νέα μεγάλη επέκταση του λιμανιού.
Ό,τι σώθηκε τις προηγούμενες δεκαετίες αναμένεται να θυσιαστεί τα επόμενα χρόνια.

- Επέκταση του λιμανιού της Ραφήνας.
- Πώληση ή αξιοποίηση της χερσαίας ζώνης του λιμανιού (από τις Μαρίκες μέχρι το Κόκκινο Λιμανάκι).
- Διευθέτηση, οριοθέτηση και στο βάθος χρόνου εξαφάνιση του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας.
- Διαπλάτυνση της λεωφόρου Φλέμινγκ
- Άφιξη του Προαστειακού και της Αττικής Οδού στη Ραφήνα.

Όλα αυτά τα θέματα συνδέονται άμεσα μεταξύ τους.
Τα χρήματα είναι πολλά.
Η Ανάπτυξη προ των πυλών.
Ανάπτυξη, Ανάπτυξη, Ανάπτυξη ....

Και στο τέλος οι μόνοι κερδισμένοι είναι πάντα οι Κινέζοι, οι Άραβες, οι εξ Ανατολών υποψήφιοι Επενδυτές.
Τα πάντα ξεπουλιούνται.
Όλα γίνονται για τα χρήματα που κάποιοι λίγοι θα κερδίσουν.

Στον Πειραιά οι μάσκες έπεσαν για τα καλά.
Η Cosco τα πήρε όλα.
Και όλοι οι υπόλοιποι πήραν τα ψίχουλα, ή έχασαν και όσα είχαν.

Σε προώθηση των μεγάλων έργων που "χρειάζεται" η Ραφήνα κατέπλευσε το χειμώνα στη μικρή μας πόλη και μεγαλόσχημος υπουργός τούτης της Κυβέρνησης.

Τι άλλο θα δουν τα μάτια μας και θα ακούσουν τα αυτιά μας;

Ο Νίκος Γκάτσος περιγράφει όλη αυτήν την αδιέξοδη κατάσταση μέσα από τους στίχους του για το "Ρεμπέτικο":

"Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.

Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια
εσύ φοράς τα αρχαία σου στολίδια
και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς.

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.

Μα τότε που στη μοίρα μου μιλούσα
είχες ντυθεί τα αρχαία σου τα λούσα
και στο παζάρι με πήρες γύφτισσα μαϊμού
Ελλάδα Ελλάδα μάνα του καημού"

Τα πάντα ξεπουλιούνται ...
Για λίγα γιεν, για λίγες τουρκικές λίρες, για λίγα πετροδολάρια....

Η βιώσιμη ανάπτυξη μπορεί να περιμένει.
Ούτως ή άλλως για τις Κυβερνήσεις, ανεξάρτητα πολιτικών αποχρώσεων, η αειφόρος ανάπτυξη είναι μία έννοια κενή νοήματος ....

Κείμενο:ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΑΖΑΡΗΣ