Επειδή κουραστήκαμε να βλέπουμε την αυταρέσκεια με την οποία μας συστήνονται οι υποψήφιοι δήμαρχοι Ραφήνας-Πικερμίου, είπαμε να τους δούμε και λίγο διαφορετικά και παράλληλα, να πούμε και μερικά λόγια για τον καθένα, άλλα σοβαρά και άλλα χιουμοριστικά. Άλλωστε το σοβαρό στη χώρα μας μπερδεύεται ουκ ολίγες φορές με το γελοίο και το αποτέλεσμα είναι ένας μακρόσυρτος και διαχρονικός κλαυσίγελως. Ποια χώρα σοβαρή θα μπορούσε να έχει στο κοινοβούλιο της έναν Βασίλη Λεβέντη, έναν Άδωνι Γεωργιάδη, μία Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου; Και αυτές που μόλις αναφέραμε, είναι οι βαριές περιπτώσεις. Αν πιάσουμε και τις λιγότερο βαριές, θα χάσουμε το μέτρημα
Παρουσιάζουμε, λοιπόν, τους υποψηφίους για μια ακόμη φορά, με έναν ελαφρώς διαφορετικό τρόπο. Όπως θα δείτε, δεν αντιμετωπίζουμε όλους τους υποψηφίους με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν υποψήφιοι που είναι περισσότερο συμπαθείς και άλλοι που είναι λιγότερο (για να μην πούμε αντιπαθείς). Υπάρχουν υποψήφιοι που είναι περισσότερο σοβαροί και άλλοι που είναι λιγότερο (για να μην πούμε αστείοι). Φυσικά και δεν είναι όλοι το ίδιο. Εμείς, όμως, ζητάμε πολλά
Ας παρακολουθήσουμε, όμως, την παρουσίαση των υποψηφίων
- Ευάγγελος Μπουρνούς
Τα έχουμε πει πολλές φορές γι’ αυτόν. Μεγάλος παίχτης και άσσος στην ντρίμπλα. Όπου μπορεί, συνεργάζεται με άλλους και καταφέρνει να πλασαριστεί σε ευνοϊκή γι΄αυτόν θέση. Συνεργάζεται με το ΣΥΡΙΖΑ και, παράλληλα, λέει πως δεν επιθυμεί τη στήριξή του από αυτόν, μήπως και αρπάξει ψήφους και από αλλού. Περηφανεύεται γι αυτά που λέει πως έκανε, όμως δεν μιλάει καθόλου γι’ αυτά που δεν έκανε το βράδυ της φονικής πυρκαγιάς και αποσείει τις ευθύνες από πάνω του. Με λίγα λόγια, άνθρωπος χωρίς αιδώ και χωρίς συναίσθηση ευθύνης. Συμπέρασμα: Mακριά και αλάργα !
- Γιώργος Χριστόπουλος
Έχοντας διατελέσει δήμαρχος Ραφήνας, γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τι είναι ικανός να κάνει. Να δίνει χειραψίες, να μοιράζει χαμόγελα, να υπόσχεται, να κόβει τη βασιλόπιτα στην τοπική οργάνωση της Νέας Δημοκρατίας. Με λίγα λόγια, ένας γραφικός πολιτικός από τα παλιά, δοκιμασμένα και χρεωκοπημένα υλικά. Συμπέρασμα: Mακριά και αγαπημένα !
- Ανδρέας Βασιλόπουλος
Εδώ το πράγμα απογειώνεται. Μαζί με τον Μπουρνού και τον Χριστόπουλο, ο και καθηγητής αποκαλούμενος, συμπληρώνει μία γραφική τριάδα υποψηφίων. Μέσα από τις αδιάκοπες προσπάθειες αυτοπροβολής του, αναδύεται ένα μείγμα πολυμήχανου Μαγκάιβερ, επιθεωρητή Κλουζώ και φωτισμένου δάσκαλου Δαλάι Λάμα. Το βιογραφικό του βαρύ, πολύ βαρύ. Μόνο Master Chef και US President δεν έχει διατελέσει ο καθηγητής. Τα λόγια των συνεργατών του γι’ αυτόν, σαν να μιλούν οι Βορειοκορεάτες για τον ηγέτη τους Κιμ Γιονγκ Ουν, βγάζουν περισσότερο γέλιο από τα δικά μας λόγια. Διαβάζουμε και απορούμε: Υπάρχουν αλήθεια τέτοιοι αυτόδουλοι άνθρωποι ή μήπως ο κύριος καθηγητής είναι ο ίδιος συντάκτης του παρακάτω τραγελαφικού κειμένου; Διαβάζουμε, από το site της παράταξης του καθηγητή, και συγκρατούμε τα γέλια μας : «Ο Ανδρέας μας επέλεξε και μας ένωσε σε ομάδα, κάτω από την ιδέα “πάμε να φτιάξουμε την πόλη μας”. Νιώθουμε τυχεροί και περήφανοι … Διαβλέπει, ίσως καλύτερα από τον καθένα, το μέλλον της Ραφήνας και του Πικερμίου. Όλοι μας απορούμε με την ενέργεια που διαθέτει, από πολύ νωρίς το πρωί έως αργά τα μεσάνυκτα. Βάζει στόχους, σχεδιάζει δράσεις και βρίσκει τον τρόπο να τις υλοποιήσει, όσο δύσκολες και εάν φαντάζουν … Έμπειρος στη διοίκηση, αντιμετωπίζει όλες τις καταστάσεις με απίστευτη ηρεμία, χωρίς εντάσεις, δίνοντας πάντα λύσεις. Απαιτητικός με όλους μας, αλλά πάντα πολύ δίκαιος, ξέρει να μοιράζει αρμοδιότητες, να παρακολουθεί την πρόοδο των εργασιών, αλλά και να μπαίνει μπροστά στα δύσκολα, να παίρνει πάνω του τις ευθύνες, να βρίσκεται δίπλα μας όταν χρειαστεί. Ξέρει να διοικεί. Όσοι έχουμε ζήσει δίπλα στον Ανδρέα, τον ακούμε συχνά να μιλάει με περηφάνια για τις δράσεις της ομάδας μας. Για εμάς όμως, είναι δράσεις που βασίστηκαν κυρίως στο όραμα, στην καθοδήγηση και την επιμονή του ίδιου». Συμπέρασμα: Άσε, κύριε καθηγητά, μην κουράζεσαι για να μας σώσεις. Μην ασχολείσαι με παρακατιανούς κι εμείς δε θα ασχοληθούμε μ΄εσένα ( μόνο για πλάκα)
- Βασίλης Πιστικίδης
Ο παλιός. Συμπαθής φυσιογνωμία, χαμηλών τόνων. Όμως … τι καινούργιο μπορεί να προσφέρει; Συμπέρασμα: Άσε καλύτερα
- Δαμιανός Φαφούτης
Είναι ωραίος και νέος. Περιποιημένο μούσι, άψογο ντύσιμο, καλό ρολόι, διαχρονικό σύμβολο κοινωνικού status. Συμπαθής και συζητήσιμος, του αρέσουν οι χειραψίες, λέει μεγάλα λόγια. Όμως … Τα εννοεί αυτά που λέει; Κι αν τα εννοεί, έχει καταλάβει πως αν θέλει να κάνει κάτι δραστικό, πρέπει να συγκρουστεί; Κι αν το έχει καταλάβει, μπορεί να το κάνει; Δυο τρεις πραγματικά αξιόλογοι άνθρωποι που τυχαίνει να βρίσκονται στο συνδυασμό του, θα μπορέσουν να σηκώσουν το βάρος ολόκληρου του συνδυασμού του, που κατά τα υπόλοιπα δεν διαφέρει από τους άλλους συνδυασμούς; Δύσκολο μας φαίνεται. Συμπέρασμα: Σημειώσατε Χι
- Χρήστος Τσαλαπατάνης
Δύσκολα εδώ τα πράγματα. Ναι, μεν, εκτιμάς το πολιτικό στοιχείο του ψηφοδελτίου του ΚΚΕ. Όμως … δεν έχουν προβληματιστεί ακόμη στο Κόμμα από το γεγονός ότι, όπως όλα δείχνουν, αυτή τη στιγμή τουλάχιστον, το Κόμμα δεν φαίνεται να εισπράττει κάτι σπουδαίο από τη μαζική εγκατάλειψη του ΣΥΡΙΖΑ από τους πρώην ψηφοφόρους του; Μήπως το Κόμμα θα έπρεπε να σκεφτεί λίγο περισσότερο πάνω στον τρόπο με τον οποίο μιλάει; Μήπως το Κόμμα θα έπρεπε, τουλάχιστον σε τοπικό επίπεδο, να προχωρήσει σε όσο το δυνατό ευρύτερες συνεργασίες; Συμπέρασμα: Όποιος σκέφτεται να ψηφίσει πολιτικά, δεν έχει άλλη επιλογή, αλλά …