Το γράμμα του νόμου υπάρχει για να υπηρετεί το πνεύμα του νόμου. Όταν όμως η τήρηση του γράμματος του νόμου γίνεται χωρίς κρίση και συνείδηση, τότε μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στην παραβίαση του πνεύματος του νόμου. Γιατί, τι άλλο από άκριτη τήρηση του γράμματος του νόμου χωρίς να υπηρετείται το πνεύμα του, είναι η επιβολή προστίμου σε μοναχικό κολυμβητή ή σε μητέρα που περπατούσε σε ερημική παραλία μαζί με το γιο της ή σε άνθρωπο που πήγε να ψωνίσει στο φούρνο απέναντι από το σπίτι του χωρίς να στείλει το απαραίτητο sms ή σε έναν πατέρα που παίζει μπάλα σε ένα άδειο γήπεδο μαζί με το μικρό του γιο;
Στην παραπάνω φωτογραφία βλέπουμε το δήμαρχο Ραφήνας-Πικερμίου, σε ρόλο Ηρακλή Πουαρώ ή καλύτερα επιθεωρητή Κλουζώ, να φωτογραφίζει εν αγνοία τους έναν γονιό με το μικρό του γιο – την ώρα που εντελώς μόνοι τους παίζουν σε κάποιο δημοτικό γήπεδο - και να τους διαπομπεύει αναρτώντας δημόσια τη φωτογραφία τους χωρίς έστω να καλύψει με κάποιον τρόπο την εικόνα του ανήλικου παιδιού.
Η κατηγορία που τους προσάπτει είναι πως παραβίασαν τα περιοριστικά μέτρα περιορισμού της εξάπλωσης του ιού. Μαζί με τη δημοσιοποίηση της φωτογραφίας ανέφερε πως έχει ειδοποιηθεί η αστυνομία. Κάτω, δε, από την ανάρτηση του δημάρχου υπήρχαν και τα αναμενόμενα ανθρωποφαγικά σχόλια των επικροτούντων την ενέργεια αυτή
Το παράδειγμα αυτό αποτελεί μια κλασική περίπτωση ρομποτικής τήρησης του γράμματος του νόμου κόντρα στο πνεύμα του αλλά και κόντρα στην κοινή λογική. Ο νόμος ψηφίστηκε για να αποφευχθεί ο συγχρωτισμός και συγχρωτισμός δεν υπάρχει στην προκειμένη περίπτωση. Προς τι τότε η σπουδή του συγκεκριμένου δημάρχου; Δεν μπορούσε να προσπεράσει το θέμα και στην περίπτωση που πράγματι αργότερα δημιουργούνταν ο συγχρωτισμός να επενέβαινε; Το κωμικό είναι πως αν ο πατέρας βρισκόταν μερικά μέτρα πιο πέρα, δηλαδή έξω από το γήπεδο, θα ήταν νόμιμος σύμφωνα με το γράμμα του νόμου.
Το παράπτωμά του συγκεκριμένου πατέρα πολύ φοβούμαστε πως δεν ήταν η έκθεση της κοινωνίας σε κίνδυνο αλλά αυτή καθαυτή η παραβίαση της απόφασης του δημάρχου για κλείσιμο των δημοτικών γηπέδων. Ο συγκεκριμένος δήμαρχος, άλλωστε, έχει δείξει και άλλες φορές τη δυσανεξία του απέναντι σε κάθε είδους ανυπακοή. Μια δυσανεξία που φροντίζει να την εκδηλώνει με κάθε τρόπο παραβιάζοντας ο ίδιος τον νόμο στην προσπάθειά του αυτή, όπως η προαναφερθείσα δημοσιοποίηση φωτογραφίας ανηλίκου χωρίς άδεια. Δεν ξεχνάμε, επίσης, πως ο συγκεκριμένος δήμαρχος είχε προκαλέσει στο παρελθόν έντονες αντιδράσεις με την προκλητικά επιθετική του στάση απέναντι στις μαθητικές καταλήψεις στα σχολεία της περιοχής, όπου δε δίσταζε να έρχεται σε σωματική επαφή με μαθητές διακινδυνεύοντας τη δημιουργία σύρραξης σε ένα έτσι κι αλλιώς τεταμένο κλίμα ή την προσπάθειά του να ανοίξει ο ίδιος με ψαλίδα την, κλεισμένη με αλυσίδα, πόρτα του σχολείου διακινδυνεύοντας τον τραυματισμό κάποιου μαθητή
Το ερώτημα που τίθεται είναι διαχρονικό. Πρόκειται για ανοησία της εξουσίας (που μπορεί θεωρητικά να διορθωθεί) ή για εξουσία της ανοησίας (που δεν διορθώνεται με τίποτα) ;