Η εικόνα του τίτλου είναι από το 2017. Μαθητές της Περιβαλλοντικής Ομάδας του 1ου ΓΕΛ Ραφήνας στο παραλιακό μέτωπο της πόλης. 

Οι γεωλογικοί σχηματισμοί πάνω από το λιμάνι αποτελούν χαρακτηριστικό στοιχείο της φυσιογνωμίας της Ραφήνας.

Οι σχηματισμοί αυτοί, η εκκλησία του Αγίου Νικολάου και η πάλαι ποτέ «Μύτη της Γριάς» αποτελούν (ή αποτελούσαν) στοιχεία της ταυτότητας της πόλης.

Φωτ.1 Μια πανέμορφη carte-postale από το Αρχείο του Στάθη του Δημητρακού.Το γραφικό λιμανάκι της Ραφήνας λίγο μετά τα μέσα της δεκαετίας του '60.

2020. Τις μέρες αυτές στο λιμάνι της Ραφήνας είμαστε μάρτυρες μιας ακόμα καταστροφικής επέμβασης στο παραλιακό μέτωπο της πόλης.

Οι αρμόδιοι φορείς προχωρούν στην καθαίρεση των πρανών πάνω από το λιμάνι σε μεγάλη έκταση.

Κάποτε στο χώρο όπου σήμερα εκτείνεται το λιμάνι της Ραφήνας και το Αλιευτικό Καταφύγιο υπήρχαν δύο παραλίες, η «παραλία του Βούλγαρη» και η παραλία «Σκαλάκια» ή «παραλία του Μπενάκη».

Τις  δύο παραλίες τις χώριζε ένας βράχος, όπου βρισκόταν η "Μύτη της Γριάς", ένας γεωλογικός σχηματισμός που θύμιζε μύτη μιας καλής γριάς.

Φωτογραφία 2

Πριν από τριάντα τόσα χρόνια η «Μύτη της Γριάς», τοπόσημο για τη Ραφήνα, υπέστη βαριές καταστροφές για χάρη της επέκτασης του λιμανιού.

Ότι απέμεινε  ισοπεδώνεται τώρα.

Υπό την πρόφαση του –υπαρκτού- κινδύνου των κατολισθήσεων, οι υπεύθυνοι προχωρούν στην καθαίρεση των πρανών αντί της ορθής πρακτικής της στήριξής τους με σαφώς ηπιότερα τεχνικά έργα και μέσα. Θα ακολουθήσει ύψωση κάθετων τοιχίων.

 Η αύξηση της χερσαίας ζώνης του λιμανιού φαίνεται μάλλον να είναι το πραγματικό ζητούμενο.

Παρότι τα πετρώματα (μάργες) πάνω από το λιμάνι είναι πράγματι χαλαρά, το «σάρωμα» που βλέπουμε να λαμβάνει χώρα με γρήγορους ρυθμούς είναι σίγουρο πως αποσαθρώνει περαιτέρω μια ήδη εύθραυστη δομή, αυξάνοντας την πιθανότητα των κατολισθήσεων γύρω από την περιοχή επέμβασης και γεννώντας φόβους για στατικά προβλήματα στα θεμέλια των κοντινών σπιτιών.

Κυρίως όμως, είναι φανερό ότι, σύντομα, το πρόσωπο της πόλης προς τη θάλασσα και τον κόσμο που τη θαυμάζει καθώς την προσεγγίζει με τα πλοία, θα έχει παραμορφωθεί ανεπανόρθωτα.

«Τρεις βράχοι λίγα καμένα πεύκα κι ένα ρημοκλήσι/και παραπάνω/το ίδιο τοπίο αντιγραμμένο ξαναρχίζει» έλεγε ο Σεφέρης, μα τώρα θα λείπουν κι οι βράχοι. Κι αλλού πάλι: «Μα εσύ που γνώρισες τη χάρη της πέτρας πάνω στο θαλασσόδαρτο βράχο...», μα ούτε χάρη τώρα ούτε και πέτρα.

Φωτ,4, 5.    2020 Η "μύτη της γριάς" πεθαίνει για δεύτερη φορά