Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Μία σχολική αίθουσα με 25 παιδιά, δημοτικού ή γυμνασίου, «αποτελεί υγειονομική βόμβα» κατά τους γνώστες ή τους παντογνώστες επιδημιολόγους. Η ίδια σχολική αίθουσα, με τα ίδια παιδιά, δεν αποτελεί «υγειονομική βόμβα», αν τα παιδιά φοράνε μάσκες. Ιατρικές ή μη, δεν έχει καμία σημασία, κατά τους ίδιους επαΐοντες. Άσχετα με το γεγονός πως από τον Μάρτιο μέχρι σήμερα, όλες οι απόψεις των επαϊόντων ακολουθούν πράξεις και εφαρμογή πολιτικών, τις οποίες τελικά προσπαθούν να καλύψουν με ένα πέπλο επιστημοσύνης. Η λογική, παντρεμένη με τον φόβο και το ένστικτο αυτοσυντήρησης, μας οδηγούν στην εφαρμογή των σχετικών μέτρων, όσο απίθανα και αν μοιάζουν ή ακούγονται.
Το κλείσιμο μικρών εστιατορίων και ταβερνών στις 12 τη νύχτα, η ποικιλία περιορισμών ανά δραστηριότητα και τόπο, με απίθανες δικαιολογίες, είναι ενδεικτικά. Την ίδια ώρα, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, μασκοφόροι και προσωπιδοφόροι στριμώχνονται για να πάνε ή να γυρίσουν από τη δουλειά τους, σε μία απόλυτα ταξική μεταχείριση των «μη προνομιούχων» από την χάσκουσα και παλινωδούσα εξουσία.
Εκεί που το πράγμα παίρνει μεγαλύτερες και πιο επικίνδυνες διαστάσεις είναι στην σύγκληση συμβουλίων πάσης φύσεως. Διοικητικών, δημοτικών, περιφερειακών, ακόμα και στο κοινοβούλιο το ίδιο.
Η επίκληση της πανδημίας γέννησε απαράδεκτα νομοθετήματα, τα οποία κατέστησαν την ελληνική δημοκρατία ακόμα πιο ανάπηρη απ’ ότι είναι. Η πράξη νομοθετικού περιεχομένου του υπουργού Θεοδωρικάκου, που τα στερνά του γελοιοποίησαν τα πρώτα του, είναι το πρώτο μελανό σημείο. Με την επίκληση της «έκτακτης ανάγκης, η διοίκηση ασκείται με τους πολίτες στο απόλυτο σκοτάδι και με τους κατά τόπους αρχηγίσκους να σαρώνουν και να αποφασίζουν όπως θέλουν και για ότι θέλουν. Σκοτεινές διαδικασίες, βαρβαριστί προσδιοριζόμενες ως συμβούλια «δια περιφοράς», εφαρμόζονται ετσιθελικά. Βεβαιώνονται ελεγχόμενες απαρτίες. Ψήφοι στο παρασκήνιο έχουν θέση ψήφου ενώπιον του λαού.
Στη βουλή, όπου η ξεφτίλα έχει ένα όριο -έστω και προσχηματικά πολλές φορές- υιοθετήθηκε η «θωράκιση» των διαβουλευόμενων είτε με την τήρηση αποστάσεων ασφαλείας, που κι αυτές διαρκώς επαναπροσδιορίζονται, ή με τη χρήση μάσκας, ασπίδας, plexiglass διαχωριστικού.
Στους δήμους και τα συμβούλια τους ή τις θεσμοθετημένες επιτροπές τους, οι δήμαρχοι που δεν νοούν τι σημαίνει διαβούλευση -γιατί έτσι τους αρέσει- διατηρούν τις εικονικές και χειραγωγούμενες κατά το δοκούν, συνεδριάσεις.
Κορυφαία θέση στην καταστρατήγηση θεσμών και τη διεξαγωγή βολικών μορφών συνεδριάσεων, διατηρεί ο δήμος της Ραφήνας. Ναι, είναι ο δήμος που θεωρεί πως τα plexiglass που είδε στη Βουλή, στην Ιταλία, στο Ισραήλ, αλλά και στα Ιωάννινα και σε άλλες 3 πόλεις της Ελλάδας, μπορούν να εξασφαλίσουν την υγειονομική ασφάλεια των μικρών μαθητών.
Και εδώ ανακύπτει το -λογικό- ερώτημα.
Αν σε μικρά παιδιά, που η ζωηράδα της νιότης και η διαρκής παιχνιδιάρικη ανησυχία τους, τα πλεξιγκλας θα εμποδίσουν τη μετάδοση του SARS-CoV2, δεν θα έπρεπε να ισχύει το ίδιο και για μεσήλικες ή υπερήλικες, εφοδιασμένους με τα ίδια μέσα; Άλλωστε τα δημοτικά συμβούλια διεξάγονται σε μεγαλύτερο χώρο και με το ένστικτο αυτοσυντήρησης των συμβούλων -λόγω ηλικίας- να καλύπτει ακόμα και την δυνατότητα να σκεφτούν πιο «ελαφρά» αλλά εξίσου αποτελεσματικά, μέσα προστασίας.
Τελικά η διαφορά στους χειρισμούς έχει ιατρική εξήγηση ή πολιτική; Ή δεν έχει καμία εξήγηση, αφού «τα αφεντικά» των δήμων αποφασίζουν αυτό που τα βολεύει;
Αξίζει να δοθεί έμφαση στα εξαγόμενα αυτών των αντιδημοκρατικών και τελικά στερούμενων πολιτικού ερείσματος, διαδικασιών. Αγορές και προμήθειες υπό σκιά. Κινήσεις λογαριασμών και επιβολές αποφάσεων δίχως πολιτική κάλυψη (η τηλεψήφος που παρέχεται από το σπίτι και ερήμην των πολιτών, δεν έχει ακόμα πολιτική νομιμοποίηση, όσοι Θεοδωρικάκοι και αν γεννηθούν). Διαδικασίες προώθησης ρουσφετιών ή κατασκευής κλίματος, για την κατά το δυνατό θωράκιση απέναντι σε επερχόμενες δικαστικές διαδικασίες, συγκεκριμένων προσώπων, λαμβάνουν θετική ψήφο από εικονικά συμβούλια, ερήμην των πολιτών.
Με μία λέξη: Ζόφος
Τελικά η συμπεριφορά και οι επιλογές αυτοδιοικητικών, που αποκαλούνται έτσι από κατάχρηση του όρου, θα ληφθούν υπόψη από τους δημότες όταν κληθούν να ψηφίσουν;
Την απάντηση την ξέρουμε όλοι και σχετίζεται με τη διάρκεια της μνήμης ενός ψηφοφορικού σώματος που είναι πρόθυμο να προκρίνει τον οποιονδήποτε θα του δώσει ένα κρεβάτι για να κοιμηθεί, ακόμα και αν του έχει ήδη κάψει το σπίτι.
Και όπως γράφαμε σε προηγούμενο ποστ,
Φήμες που διακινούνται υπογείως και ισχυρίζονται πως θα τοποθετηθούν πλεξιγκλάς και στις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου προκειμένου να καταργηθεί η "δια περιφοράς" διαδικασία ελέγχονται ως ανακριβείς και κακόβουλες
Μεζεδάκια (προσοχή, φέρνουν αναγούλα και τάση προς έμετο)
Μέσο, υποτίθεται ενημερωτικό, τον Μάιο χαρακτήριζε τα πλέξιγκλας στα σχολεία του Ισραήλ «κλουβιά»
Τα Ραφηνιώτικα όμως, τον Σεπτέμβριο, για το ίδιο «μέσο» ήταν ανάσα ελευθερίας από τον κορωνοϊό
Αλλά αυτά είναι άλλα θέματα, της ανύπαρκτης αλλά και ευλύγιστης έως εξωνημένης , ελληνικής δημοσιογραφίας
Σιγουρευτείτε πως έχετε εισάγει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες με το σύμβολο (*). Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com