Είδαμε όλοι πριν από μερικές, ημέρες πώς παρουσιάστηκαν τα γεγονότα με την αστυνομική καταδίωξη στο Πέραμα. Ούτε ανταλλαγές πυροβολισμών έγιναν ποτέ, ούτε τραυματίες αστυνομικοί υπήρξαν, ούτε σεσημασμένοι ήταν οι καταδιωχθέντες, ούτε οδηγός του οχήματος ήταν ο εκτελεσμένος, ούτε 21 ετών ήταν αλλά 18. Σιγά-σιγά άρχισαν να καταρρίπτονται όλα τα ψεύδη που διέδιδε αρχικά η αστυνομία αλλά και πολλά Μέσα ενημέρωσης, που έμοιαζαν να δουλεύουν ως «γραφεία τύπου» της Αστυνομίας. Φαίνεται πως αποτελεί πάγια τακτική όσων ελέγχουν την πληροφόρηση να διασπείρουν fake news προκειμένου να κερδίζουν χρόνο και να προλαμβάνουν εν θερμώ αντιδράσεις της κοινωνίας.

Πριν από μερικές μέρες είχαμε ένα αντίστοιχο φαινόμενο στη Ραφήνα, έλασσον μεν, αλλά ενδεικτικό του παρόμοιου τρόπου χειραγώγησης της είδησης από τα κέντρα εξουσίας και τους παρατρεχάμενους τους. Όλα ξεκίνησαν από μια επιθετική ανάρτηση του δημάρχου της πόλης στο fb,  από όπου μαθαίναμε πως κάποιος, κάπου, κάποτε επιτέθηκε σε κάποιον εργάτη και του έβγαλε τον ώμο. Ανακοίνωνε μάλιστα πως αυτές οι ενέργειες θα διωχθούν παραδειγματικά. Τη θέση του δημάρχου την αναπαρήγαγαν, κυριολεκτικά αμάσητη και δίχως έρευνα, τα δύο κυρίαρχα μέσα «ενημέρωσης» της πόλης. Στο σημείο αυτό, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι προς τιμή τους, τα άλλα δύο sites της περιοχής, το iselida.gr και το kirkinews.gr, δεν έπεσαν στην παγίδα της αναπαραγωγής των fake news του δήμαρχου.

Όλοι σιγά-σιγά αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε  πως η αλήθεια δεν μπορεί να είναι ακριβώς έτσι. Και επειδή εμείς δεν είμαστε "δημοσιογράφοι", δεν αναμασήσαμε το παραλήρημα του δημάρχου και αποφασίσαμε να κάνουμε αυτό που θα όφειλαν να κάνουν οι "δημοσιογράφοι" της πόλης και δεν έκαναν. Ψάξαμε λοιπόν και βρήκαμε αυτόν τον «άγνωστο» που αν  είχαν συμβεί όλα όσα είχε αναφέρει στην παραληρηματική ανάρτησή του ο δήμαρχος, θα έπρεπε να του είχε υποβληθεί μήνυση, να είχε συλληφθεί και να τoυ έχει ασκηθεί δίωξη. Τίποτα τέτoιo όμως δεν έχει συμβεί, δέκα μέρες μετά το γεγονός . Αναρωτιέστε ακόμη γιατί;

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή

Πριν από μερικές ημέρες, στις 21/10/21, κυκλοφόρησε η «είδηση» από  διαδικτυακά δημοσιεύματα, πως κάποιος επετέθη κατά χειριστή μηχανήματος που εργαζόταν στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις (και όχι επιχειρήσεις καθαρισμού)  του Μεγάλου Ρέματος. Πιο συγκεκριμένα, στην καταγγελία που κυκλοφόρησε η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος, καταγγέλλοντας την εκ του πονηρού στοχοποίηση της, καταγράφονται επί λέξη η τα διαδοθέντα:

«άγνωστος άντρας, πιθανότατα μέλος κάποιας οικολογικής οργάνωσης»  (κατά το rpn),

«δράστης που φαίνεται να ανήκει σε ομάδα που αντιτίθεται στους καθαρισμούς του ρέματος» (κατά το irafina)

και με βεβαιότητα «οικολόγος»  (κατά τον δήμαρχο),  επιτέθηκε και τραυμάτισε χειριστή του μηχανήματος που εκτελεί καθαρισμό στο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας, με αποτέλεσμα ο χειριστής να μεταφερθεί στο νοσοκομείο με βγαλμένο ώμο, καθώς επίσης και ότι ο δράστης αναζητείται από την αστυνομία ύστερα από την κατάθεση του τραυματία.

Ο «δράστης λοιπόν «εξαφανίστηκε και αναζητείτο» κατά την επίσημη και εικαζόμενη ως έγκυρη ειδησεογραφία. Μάλιστα ο δήμαρχος της Ραφήνας έκανε και αναρτήσεις με συμπεράσματα δικά του και απέδωσε χαρακτηρισμούς που μπορούν να στοιχειοθετήσουν δικαστική διαδικασία εναντίον του. Παρ’ όλα αυτά, επειδή είναι εγνωσμένης ποιότητας και αντίληψης  αυτοδιοικητικός  στους  παροικούντες την Ιερουσαλήμ, οι χαρακτηρισμοί που απέδωσε δεν προκάλεσαν έκπληξη σε κανέναν. Το ίδιο έκαναν λίγο έως πολύ  και άλλοι, επίσημοι, ημιεπίσημοι, συγγενείς και φίλοι της μίας πλευράς, εκείνης του φερόμενου ως θύματος. Από την άλλη πλευρά σιωπή. Η ιστορία του «αγνώστου» που χαρακτηριζόταν ωμά και αβίαστα  «αλήτης» από τον δήμαρχο,  από συγγενείς και φίλους του φερόμενου ως θύμα, αλλά και από την θεωρούμενη ως έγκυρη ειδησεογραφία, η οποία είχε βγάλει βιαστικά και αβίαστα συμπεράσματα, ακούγοντας και μεταφέροντας μόνο τη μία πλευρά, ήταν φανερό πως «έμπαζε» από παντού.

Στιγμιότυπο οθόνης ανάρτησης του δημάρχου

Αναζητήσαμε και εντοπίσαμε τον φερόμενο ως δράστη, αφού δεοντολογικά έπρεπε να ακουστεί και η δική του άποψη για το θέμα, κάτι που οι έγκυροι αγνόησαν και έσπευσαν με περισσή ζέση, να ασπαστούν τη μία πλευρά, για τους δικούς τους λόγους.

Ψάξαμε, ρωτήσαμε και βρήκαμε λοιπόν τον άγνωστο, για να του ζητήσουμε και τη δική του εκδοχή.

Ο «άγνωστος»

Ο άγνωστος λοιπόν, έχει όνομα και είναι πολύ γνωστός στην τοπική κοινωνία αφενός και αφετέρου έχει διακριθεί ως ναυαγοσώστης στην παραλία Μαρίκες, κάτι που όπως διαπιστώσαμε, είναι διατυπωμένο σε επιστολές πολιτών προς τον δήμο. Οι πολίτες τον συγχαίρουν για την επιλογή του συγκεκριμένου ανθρώπου και εξάρουν το ήθος του. Ναι, είναι η περίπτωση που όταν κανείς μαθαίνει για τον άνθρωπο από τρίτους, απορεί για το που βρέθηκε ο χαρακτηρισμός «αλήτης οικολόγος» και τα λοιπά που του αποδόθηκαν.

Πρόκειται για τον Διονύση Ασημακόπουλο, ναυαγοσώστη στις Μαρίκες, γνωστό και αγαπητό άνθρωπο σε όλους όσους ρωτήσαμε στην συγκεκριμένη παραλία, αλλά και στην πόλη. Ο Διονύσης είναι πατέρας 3 μικρών παιδιών, που τα δύο μάλιστα, μαζί με τη μητέρα τους,  ήταν παρόντα στο «περιστατικό» με τον χειριστή, τον φερόμενο ως θύμα.

Αφού λοιπόν εντοπίσαμε τον «άγνωστο», τον «οικολόγο» που «δεν τον ήξερε κανείς», τον ρωτήσαμε για το περιστατικό και ζητήσαμε και τη δική του περιγραφή, την οποία σας παρουσιάζουμε εδώ.

Το περιστατικό. Η άποψη που δεν αναζητήθηκε και δεν καταγράφηκε από τους …επίσημους της τοπικής ενημέρωσης

 Ο Διονύσης εκείνο το πρωί, πήγαινε τα παιδιά στο σχολείο  μαζί με τη σύζυγό του και είδε τα χωματουργικά μηχανήματα που δούλευαν τις προηγούμενες ημέρες στο ρέμα, να είναι παρκαρισμένα μέσα και έξω από την κοίτη.  Πλησίασε και ρώτησε τους εργάτες αν θα συνεχίσει για πολύ ακόμα το έργο καταστροφής της κοίτης, της βλάστησης και της πανίδας του ρέματος. Ο φερόμενος ως θύμα αντί να απαντήσει γύρισε το κεφάλι του απαξιωτικά.

Όταν ο Διονύσης τον πλησίασε και τον ξαναρώτησε, εκείνος τον έβρισε σκαιότατα λέγοντάς του (και μάλιστα μπροστά στα παιδιά του) «τι θες ρε αρ@@@ι, έλα να μου κλάσεις τα’ αρ@@@ια», και  τον άρπαξε από τα μαλλιά. Η σύζυγος  του Διονύση αμέσως απομακρύνθηκε με τα παιδιά, που τρόμαξαν από την αναίτια επίθεση στον πατέρα τους, ακούγοντας τον συνάδελφο του χειριστή να του λέει «Σταμάτα ρε ….(όνομα χειριστή)»! Ο Διονύσης προσπάθησε να αποφύγει τη  γροθιά  του φερόμενου ως θύμα πιάνοντάς του το χέρι και ο χειριστής  τον κλώτσησε στο γόνατο με την αρβύλα εργασίας  (το τραύμα περιποιήθηκε το Κ.Υ. Ραφήνας και ευτυχώς δεν ήταν σοβαρό). Ο χειριστής σήκωσε το άλλο χέρι για να του ρίξει γροθιά, ο ώμος του όμως εξαρθρώθηκε γιατί,  όπως ο ίδιος φώναξε εκείνη την ώρα, του έχει ξανασυμβεί σε ατύχημα που είχε πριν από καιρό.  Αμέσως ο Διονύσης οπισθοχώρησε και μετά από λίγο έφυγε από το χώρο μαζί με τη σύζυγό του, η οποία στο μεταξύ είχε επιστρέψει, για να πάνε στον παιδικό σταθμό την κόρη τους . 

Μετά, το ζευγάρι επισκέφθηκε το Κ.Υ. Ραφήνας για να εξεταστεί το γόνατό του Διονύση, που στο μεταξύ είχε πρηστεί  από την κλωτσιά.  Εκεί συνάντησαν το χειριστή, ο οποίος είχε ήδη φθάσει στο Κ.Υ και εξεταζόταν. Σε λίγο εμφανίστηκαν δύο αστυνομικοί, οι οποίοι πλησίασαν το Διονύση και τον ακολούθησαν σε όλη τη διαδικασία των εξετάσεων. Αφού τελείωσε η εξέταση και των δύο, ερωτήθηκαν αν επιθυμούσε κάποιος να κάνει μήνυση, πράγμα το οποίο αρνήθηκαν εγγράφως. 

Οι αστυνομικοί τους ζήτησαν να περιμένουν λίγο προτού αποχωρήσουν και λίγα λεπτά μετά , ύστερα από τηλεφώνημα του διοικητή (κατά δήλωση των αστυνομικών), τους είπαν ότι πρέπει να πάνε στο τμήμα. Οι αστυνομικοί συνόδευσαν μόνο τον Διονύση, ο ένας  μέσα στο αυτοκίνητό του και ο άλλος μπροστά με το περιπολικό. Δέκα λεπτά μετά έφθασε στο τμήμα και ο χειριστής μαζί με συγγενικά του πρόσωπα. Ο διοικητής έδωσε εντολή να μπει ο Διονύσης στο κρατητήριο μέχρι ο χειριστής να δώσει κατάθεση, χωρίς να γίνει τα ίδιο και κατά την διάρκεια της κατάθεσης του Διονύση.  Αφού επανέλαβαν και οι δύο ότι δεν επιθυμούν να κάνουν μήνυση, τους είπαν να φύγουν. Ωστόσο ο Διονύσης κρατήθηκε άλλη μία ώρα περίπου (…) μέχρι να έρθει το σήμα, όπως του είπαν,  και στη συνέχεια αποχώρησε κι αυτός.

Η «αντικειμενική» ενημέρωση που ακολούθησε

Για κάθε συμβάν, για κάθε αμφιλεγόμενο γεγονός, οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι πρέπει να παρουσιάζουν και τις δύο απόψεις, δίχως να κρίνουν και να παίρνουν θέση, αν βέβαια διαθέτουν κώδικα δεοντολογίας*. Το ίδιο και θεσμικά πρόσωπα, όπως δήμαρχοι, δημοτικοί σύμβουλοι κλπ. Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν είδαμε κάτι τέτοιο, πράγμα το οποίο μας ξένισε. Ξένισε εμάς, που δεν είμαστε, ούτε δηλώνουμε «δημοσιογράφοι». Έτσι αναζητήσαμε την άλλη άποψη μόνοι μας και όπως φαίνεται, ο Διονύσης Ασημακόπουλος ενώ μέχρι το περιστατικό αγνοούσε και την ύπαρξη ακόμα της ΚΠΑΜΡΡ, γνώρισε αυτή την άθλια μεταχείριση λόγω της εμμονής και της βίας του δημάρχου να κατηγορήσει την Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος, επειδή αμφισβητεί και το δηλώνει, έργω και λόγω, την αντιπλημμυρική, περιβαλλοντική  και τεχνική διάσταση της καταστροφής της κοίτης του Μεγάλου Ρέματος.

Ο Διονύσης Ασημακόπουλος γέλασε όταν τον πληροφορήσαμε για όσα έχουν διαδοθεί για το πρόσωπο του, πράγματα τα οποία αγνοούσε και του τα δείξαμε εμείς πρώτη φορά,  όταν τον εντοπίσαμε και τον γνωρίσαμε. Μας είπε πως ναι, αγαπάει την πόλη που μένει και τη φύση της. Αγαπάει τους ανθρώπους γι’ αυτό είναι και ναυαγοσώστης με περγαμηνές και πάντα με  άριστες, έξωθεν μαρτυρίες. Μας μετέφερε την δική του άποψη για τα γεγονότα λεπτομερώς, νηφάλια και δίχως οξύνσεις ή χαρακτηρισμούς.

Γνώρισε και από κοντά επιτέλους την Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος. Ήταν μία ευκαιρία είπε, αφού δεν είχε τύχει να γνωρίζει την ύπαρξη της και ότι το θλιβερό αυτό περιστατικό, είχε αυτή την καλή όψη σαν αντιστάθμισμα.

Τώρα που καταγράφηκε και η περιγραφή από την άλλη πλευρά, η πληροφόρηση είναι πληρέστερη και ο αναγνώστης έχει πρόσβαση και στις δύο πλευρές του περιστατικού. Έτσι μπορεί να κρίνει μόνος του και να μη δέχεται τη μασημένη (και λόγω της μονομέρειας, παραποιημένη) τροφή που τον ταΐζει η μονοσήμαντη και μονομερής πληροφόρηση

*Στο θέμα της δεοντολογίας αναφερθήκαμε και πιο πάνω στο κείμενο και ξεχωρίσαμε τη στάση των sites kirkinews.gr και iselida.gr

 Δεν πάνε πολλές μέρες που γράφαμε για το ΜΑΚΕΛΕΙΟ και την εμετική γραφή του που στην ουσία αποτελεί τροφή για ένα κοινό που πεινάει για το χυδαίο,  που  διψάει για το φτηνό.  Αν όμως το ΜΑΚΕΛΕΙΟ και κάθε φυλλάδα εκπέμπουν σταθερά λύματα με πανελλαδική εμβέλεια, την ίδια ώρα η βρωμιά γεμίζει τη γειτονιά μας και τη ζωή μας, συχνά χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Όταν εμφανίζεται ένα ΜΑΚΕΛΕΙΟ, έχει ήδη προηγηθεί ένα μικρότερης εμβέλειας μέσο, που εκπέμπει, με την ίδια αναίδεια την ίδια βρωμιά στη δική του κλίμακα. Την εκπέμπει ως μέλος μίας κοινωνίας που ανέχεται ή αντέχει τον ρυπαρό λόγο, την ψεύτικη είδηση, την ίντριγκα που έλκει περίεργους και αδιάκριτους αναγνώστες προκειμένου για έντυπο μέσο, ακροατές ή τηλεθεατές προκειμένου για ηλεκτρονικό ή «επισκέπτες» προκειμένου για το πιο σύγχρονο τύπο μέσων, τους ενημερωτικούς (εντός η εκτός εισαγωγικών) ιστοτόπους.

Aς κοιτάξουμε τα πιο κοντινά σε εμάς, τα πιο κοτινά στην καθημερινότητα μας Μέσα και ας παρατηρήσουμε τα χαρακτηριστικά τους

Η γλώσσα

 Η γλώσσα που χρησιμοποιείται για την επικοινωνία είναι κατά κανόνα μια γλώσσα φτηνή, απλοϊκή που συχνά περιέχει υπονοούμενο αυτοθαυμασμό  για την απλότητα της (βαφτίζοντας απλότητα την απλοϊκότητα). Ο καιρός των μεγάλων δημοσιογράφων που παράλληλα ήταν και δάσκαλοι της γλώσσας, παρήλθαν ανεπιστρεπτί

Η είδηση ως υλικό

 Η επικοινωνία δεν περιλαμβάνει δημοσίευση πρωτογενούς δημοσιογραφικού υλικού, ή αν περιέχει πρωτογενείς ειδήσεις – καρπούς δημοσιογραφικής ανταπόκρισης (ρεπορτάζ), αυτό είναι συνήθως ειδήσεις της γειτονιάς ή της συνοικίας. Συχνά μάλιστα είναι  απλά κουτσομπολιά. Για καρπούς δημοσιογραφικής έρευνας, ούτε λόγος. Η έρευνα απαιτεί πόρους και οι πόροι είναι δυσεύρετοι ακόμα και για τα μεγάλα Μέσα. Τα μικρά Μέσα αντλούν έσοδα από τους αναγνώστες, τους ακροατές, τους τηλεθεατές, του επισκέπτες, το πλήθος των οποίων δεν εξαρτάται από την ποιότητα των Μέσων αλλά από τις τεχνικές αύξησης του κοινού τους και μόνο. Ειδικά όταν αναδημοσιεύουν και δεν δημοσιεύουν, δεν υπάρχει κανείς λόγος να τα παρακολουθήσει κάποιος, εκτός αν εξαπατηθεί πως πρόκειται για δημοσιογραφικό υλικό

Η διαμεσολαβημένη είδηση

Παντού στον κόσμο οι εργολάβοι της ενημέρωσης διαφέρουν από τους δημοσιογράφους ως προς τη διαμεσολάβηση της είδησης. Αν διαβάσουμε μία είδηση από ένα πρακτορείο ειδήσεων, στεγνά και πέρα από τοποθετήσεις λαμβάνουμε είδηση αλλά δεν «απολαμβάνουμε» ενημέρωση.

Μα το ζητούμενο αυτό είναι, θα πει κανείς και θα συμφωνήσουμε πως αυτό είναι αλήθεια. Η είδηση γυμνή από οποιαδήποτε διαμεσολάβηση είναι το ζητούμενο από τον πολίτη αλλά όχι από το Μέσο. Η στεγνή είδηση δεν έχει κέρδος, δεν προσπορίζει κέρδος στο Μέσο και Μέσο χωρίς έσοδα είναι καταδικασμένο να κλείσει. Έτσι γίνεται μια επιλογή ειδήσεων που προσαρμόζονται και στην παρουσίαση τους με τέτοιο τρόπο που να γαργαλήσουν την περιέργεια ή την αδιακρισία του κοινού και να το μετατρέψουν σε πελάτη του Μέσου. Κάποτε το «γαργάλημα» αυτό γινόταν με teasers αν μιλάμε για ηλεκτρονικά η προδημοσιεύσεις αν μιλάμε για έντυπα Μέσα. Σήμερα ο ηγέτης στο γαργάλημα (και κατόπιν στο χάιδεμα) του κοινού είναι το Internet. Σχεδόν όλα τα διαδικτυακά Μέσα χρησιμοποιούν τεχνικές clickbait ή συναφείς, για να εμφανίζουν αυξημένα κλικ, άρα και περισσότερη διαφήμιση.

Το αποτέλεσμα είναι η είδηση να φτάνει στον τελικό δέκτη διαμεσολαβημένη και με τέτοιο τρόπο παραμορφωμένη, που να εξυπηρετεί ένα σωρό άλλους λόγους που δεν έχουν καμία σχέση με την ενημέρωση του κοινού. Όμως η παραπάνω δεν είναι παρά η πιο αθώα περίπτωση χειρισμού των ειδήσεων.

Η δις διαμεσολαβημένη είδηση

Μία άλλη περίπτωση που μοιάζει κι αυτή κάπως αθώα, είναι η αναμετάδοση ειδήσεων από άλλο Μέσο (συχνά χωρίς αναφορά στην πηγή) όπου το Μέσο- αναμεταδότης εξυπηρετεί εν αγνοία του ή εκουσίως, τους στόχους του αρχικού Μέσου, εκτός από το ενδεχόμενο οικονομικό όφελος, το οποίο το υφαρπάζει ο αναμεταδότης, ο οποίος βρίσκει την είδηση δωρεάν. Πάντως με την αναδημοσίευση συντελεί στην εξάπλωση της  εκδοχής του πρώτου διαμεσολαβητή,

Όπως και να είναι, η διαμεσολαβημένη είδηση δοκιμάζεται ακόμα περισσότερο όσον αφορά στην διατήρηση του αρχικού περιεχομένου της και την περιεκτικότητα της σε αλήθεια.

Η κατασκευασμένη  είδηση

Εδώ έχουμε να κάνουμε με την επιτομή της δημοσιογραφικής εργαλειοποίησης. Γενικά μιλώντας, όποιος αρνηθεί πως τα Μέσα δεν ελέγχονται και δεν εργαλειοποιούνται, συχνά πρόθυμα όταν το αντάλλαγμα εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα τους, μάλλον θα ζει σε άλλο πλανήτη. Δεν είναι δύσκολο να εντοπίσει κανείς τα Μέσα που θέτουν εαυτόν στη διάθεση της Εξουσίας. Η εικόνα της Χατζηαβατικής αντιμετώπισης της Εξουσίας σε αντίθεση με την διαχείριση της εκάστοτε αντιπολίτευσης, βγάζει μάτι. Εκεί παράγονται και οι «κατασκευασμένες» ή «προσαρμοσμένες»  ειδήσεις. Προσαρμοσμένες σε έναν βολικό χρόνο, σε μία βολική (έστω και ψευδή) πραγματικότητα, σε μία θεμιτή (έστω και ανύπαρκτη) προϊστορία, κλπ. Είναι το πεδίο που γεννιέται το βολικό φαντασιακό για την επιβίωση των πιο ανερμάτιστων εξουσιών, που όμως παρουσιάζονται ως «οι πιο αποτελεσματικές για το καλό του τόπου», ως οι «καταλληλότερες»

Μπορεί να μοιάζει παράδοξο αλλά είναι καλό να υπάρχουν αυτοί οι παραμορφωτικοί της πραγματικότητας καθρέφτες. Είναι καλό γιατί εκπαιδεύουν το νοήμον κοινό στην αναγνώριση της προπαγάνδας. Επίσης, το ίδιο νοήμον κοινό εξασκούμενο στο παιχνίδι της κρυμμένης αλήθειας διψάει για αδιαμεσολάβητη αλήθεια και τελικά στρέφει την κεφαλή στους πιο αξιόπστους, Μένουν τελικά οι προπαγανδιστές με τη ρετσινιά (αλλά και το χρήμα που μαζεύουν ως αποζημίωση) που όταν αποφασίσουν πως πρέπει να την ξεπλύνουν ανακαλύπτουν πως αυτές οι ρετσινιές δεν φεύγουν με το νέφτι.

Μη μιλάτε - Μην αγγίζετε

Εδώ αξίζει να υπογραμμίσουμε πως το να στηλιτεύσει κανείς τα χειραγωγούμενα και προπαγανδιστικά Μέσα είναι ανώφελο και μάλιστα αρκετά επικίνδυνο για την ψυχική υγεία και την πνευματική ηρεμία του. Αυτά τα Μέσα όταν αντιληφθούν πως δέχονται κριτική  για τη στάση τους, αντιδρούν με πολύ άσχημο τρόπο που δεν μπορεί να διαχειριστεί ένας σοβαρός άνθρωπος.

Αξίζει να θυμηθούμε την επίθεση της Κουρικού ήθους «Αυριανής» στον Μάνο Χατζιδάκι πριν από 30 χρόνια, όταν ο μεγάλος συνθέτης και διανοούμενος, γράφοντας στο  περιοδικό «Τέταρτο», ζητούσε από τον Α. Παπανδρέου να κόψει τον λώρο που τον συνέδεε με την εφημερίδα. Η  Αυριανή τον διαπόμπευσε ως φοροφυγά και συνεργάτη της Χούντας.

Το  1987, σε διάλειμμα συναυλίας στο Καλλιμάρμαρο, ο Χατζιδάκις πήρε το μικρόφωνο και κατήγγειλε δημόσια την «ανενδοίαστη ύπαρξη και κυκλοφορία της πιο βρωμερής, φασιστικής φυλλάδας που γνώρισε ο τόπος, της “Αυριανής”. Της φυλλάδας που μολύνει τον ελλαδικό χώρο με αναίδεια, χυδαιότητα, τραμπουκισμό και κολακεία συμπολιτών μας χαμηλής νοημοσύνης».

Ο αλήστου μνήμης Κ. Διακογιάννης της Αυριανής, την άλλη μέρα ενημέρωνε ότι «χθες εμφανίσθηκε ένας χαμερπής ομοφυλόφιλος, να σε αποκαλέσει, φίλε αναγνώστη, φασίστα! Μπροστά σε χιλιάδες ανθρώπους και με μια εμπάθεια που διακρίνει τους παθητικούς ανώμαλους, εδήλωσε ότι η εφημερίδα που διαβάζεις είναι φασιστική και συνεπώς εσύ, ο αναγνώστης, φασίστας!».

«Ποιος έδωσε το δικαίωμα στον απαίσιο εκμαυλιστή νέων, που ακούει στα ονόματα Μάνια, Μανωλία, Μινού Χατζηδού, ποιος επέτρεψε σ’ αυτό το απόβρασμα να παίρνει το μικρόφωνο στα χέρια του...». Το άρθρο τελείωνε με την έκκληση «να προστατεύσουμε τα παιδιά μας από το ηθικό ΑIDS αυτού του βρωμερού υποκειμένου».

«Φτύστε τον πούστη», κραύγαζε η Αυριανή, εναντίον του Μάνου Χατζιδάκι το φθινόπωρο του 1987. Μία κραυγή, χυδαίο επιστέγασμα ενός εξωνημένου λόγου, μίας ξεπουλημένης φυλλάδας που η κιτρινίλα της έμεινε κληρονομιά για τις επόμενες γενιές εμπόρων της καταχρηστικά αποκαλούμενης δημοσιογραφίας. Της δημοσιογραφίας «επάγγελμα» της δημοσιογραφίας που προσπορίζεται κέρδη, που αντλεί βιοπορισμό με αντάλλαγμα την ίδια της την ψυχή, την ίδια της την αξιοπρέπεια.

Καιροί που πέρασαν μα δεν ξεχάστηκαν. Καιροί που άφησαν ανεξίτηλο σημάδι βαθύ και αιμάσσον. Αιμορροούσα πληγή που πνίγει με το αίμα της μέχρι σήμερα και τις δικές μας μέρες.

Το παράδειγμα χρησιμοποιήθηκε για να επιστήσει την προσοχή και να γίνει κατανοητή η αναμενόμενη αντίδραση προπαγανδιστικών μέσων αν τύχει και δεχτούν κριτική. Γι΄ αυτό  χρειάζεται σύνεση και αντοχή απέναντι στο φαινόμενο που κατακλύζει την χώρα και το σύνολο του πλανήτη. Το μόνο όπλο απέναντι στα παιχνίδια που παίζει η εξουσία για να εξασφαλίζει μόνιμα την πελατεία της είναι η ανάπτυξη του διαλόγου μέσα στην ίδια την κοινωνία των πολιτών. Η μετάδοση της αδιαμεσολάβητης είδησης, η ενίσχυση των δεσμών μεταξύ των μελών της κοινωνίας και η εδραίωση δεσμών εμπιστοσύνης μεταξύ τους.

Ας δουλέψουμε σε αυτή την κατεύθυνση και ας αφήσουμε τους «Επικοινωνιολόγους» και τα «Μέσα» να νομίζουν πως μες έδεσαν.