Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Στην ανατολική Αττική, εκεί που η Αθήνα εξαπλώνεται, αφού άπλωσε τις πιο επιβαρυντικές της λειτουργίες στη δυτική Αττική, έχει αρχίσει από χρόνια η καθολική πολεοδόμηση του τελευταίου φυσικού τμήματος της Αττικής, που γλίτωσε τον αφανισμό. Με το αεροδρόμιο που μεταφέρθηκε στα Σπάτα, ελευθερώνοντας (και αναβαθμίζοντας τις νότιες περιοχές) και παράλληλα μεταφέροντας άκρως επιβαρυντικές δραστηριότητες στα ανατολικά. Με τις μεγάλες βιομηχανικές ζώνες στα νοτιοανατολικά που ελλείψει βιομηχανίας, εγκαθίστανται εκεί χώροι απόθεσης και επεξεργασίας στερεών και υγρών αποβλήτων. Με την σταδιακή πολεοδόμηση του κάμπου των Σπάτων (Πετρέζα), εκεί που εγκαταστάθηκαν τα μεγάλα Mall και χωροθετούνται τα λεγόμενα data centers. Με τις εγκληματικές, δήθεν αντιπλημμυρικές, επεμβάσεις για τη σμίκρυνση της ζώνης οριοθέτησης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, που κύριο στόχο έχει την διαμόρφωση του κάμπου για να δεχτεί τα θηριώδη οικοδομήματα. Με την προσπάθεια εγκατάστασης ΧΥΤΑ σε Κερατέα και Γραμματικό, που η γενναία στάση των κατοίκων στην Κερατέα την εμπόδεσε προς το παρόν, αλλά και στο Γραμματικό, που την έχει οδηγήσει σε διαρκείς ανασχεδιασμούς. Με το αίσχος της χωροθέτησης μονάδας επεξεργασίας βιοαποβλήτων στο Πικέρμι, μέσα στη ζώνη διέλευσης του Βαλανάρη και του Μεγάλου Ρέματος. Με τον απαράδεκτο Σταθμό μεταφόρτωσης απορριμμάτων πάνω στο Μεγάλο Ρέμα. Με τις εξαπλούμενες οικιστικές πυκνώσεις και τον διαρκή εμπαιγμό από ανευθυνοϋπεύθυνα υπουργεία και υπουργούς. Αλλά και με τους σχεδιασμούς για υπερμεγέθυνση του λιμανιού της Ραφήνας, για την εξυπηρέτηση των παραχωρησιούχων του Πειραιά και με την προώθηση της χρήσης του αυτοκινήτου μέσω της κατασκευής μεγάλων αυτοκινητοδρόμων, οι οποίοι κόβουν τις περιοχές διέλευσης τους στα δύο, ρυπαίνοντας την ατμόσφαιρα, το οπτικό και το ακουστικό περιβάλλον και υποβαθμίζοντας την ποιότητα ζωής. Και δυστυχώς αυτή η επίθεση που δέχεται η ανατολική Αττική δεν σταματά εδώ.
Μέσα στο διστοπικό πλαίσιο ανήκουν και οι καταστροφές που λαμβάνουν χώρα αυτόν τον καιρό στοπαραλιακό μέτωπο της Ραφήνας. Η καταστροφή που συντελείται σε Πράσινο και Μπλε Λιμανάκι, είναι απλά μία ακόμα φάση της γενικότερης καταστροφής της Αττικής, στο όνομα μίας επαρχιώτικου τύπου, ψευδεπίγραφης ανάπτυξης. Μοιάζει με τα καθρεφτάκια και τις χαντρούλες που έδιναν οι άποικοι στους ιθαγενείς της Αμερικανικής ηπείρου για να τους κλέψουν ό,τι πολυτιμότερο είχαν. Τη γη τους, το νερό τους, τον αέρα τους και τελικά το μέλλον τους, που σήμερα καταλαβαίνουν και οι πιο αφελείς πως έτσι τους έπιασαν κορόιδα.
Η αντίδραση και η αντίσταση στους κλέφτες, που δεν έρχονται πια νύχτα αλλά μέρα μεσημέρι και με μία κενή, δήθεν "άδεια" στα χέρια, είναι επιβεβλημένη για να μη κλαίμε μετά πάνω από το χυμένο γάλα. Όπως οι άποικοι της Αμερικής είχαν άδεια από τους βασιλιάδες τους για να λστέψουν και να αρπάξουν, έτσι και οι σημερινοί άρπαγες έχουν άδεια από τα δικά τους αφεντικά. Όμως η άδεια αυτή στερείται ηθικής βάσης. Είναι αντίθετη στο πνεύμα κάθε νόμου αλλά σύμφωνη με το γράμμα της οδηγίας εξυπηρέτησης συγκεκριμένων συμφερόντων και γι' αυτό δεν αντέχει στο φως του ήλιου. Θυμηθείτε πως και το Θριάσιο καταστράφηκε με άδεια.
Για τα όσα συμβαίνουν στο Πράσινο και το Μπλε Λιμανάκι, έχει οργανωθεί μία συλογή υπογραφών μέσω του Google forms. Δεν είναι το μεγάλο, δεν είναι αυτό που θα σταματήσιε από μόνο τους την καταστροφή αλλά είναι κι αυτό ένα βήμα για την έκφραση του "ως εδώ" που πρέπει να φωνάξουμε ΄λες και όλοι κάποια στιγμή, στους άρπαγες και τους υποτακτικούς τους.
Δημοσιεύουμε την έκκληση για τη συλλογή υπογραφών, όπως τη λάβαμε, χθες 13/10/2024. Σας καλούμε, όλες και όλους να συνυπογράψετε
ΠΡΟΣ ΚΑΘΕ ΑΡΜΟΔΙΟ ΦΟΡΕΑ
Τα πυρόπληκτα ρέματα στο Μπλε και στο Πράσινο Λιμανάκι Ραφήνας κινδυνεύουν από έργα τσιμεντοποίησης χωρίς περιβαλλοντική αδειοδότηση.
Στο ρέμα στο Πράσινο Λιμανάκι έχει ήδη αρχίσει η καναλοποίηση με τσιμέντο σε μήκος πάνω από 20 μέτρα εκατέρωθεν της οδού Παύλου Μελά. Προβλέπεται ακόμα η κατασκευή τσιμεντένιου τοιχίου υποστήριξης ύψους 2μ. και μήκους 46μ., για την υποστήριξη από την πλευρά της θάλασσας της (εκτός σχεδίου) οδού Παύλου Μελά, που από χωματόδρομος θα μετατραπεί σε τσιμέντινο δρόμο πλάτους 8μ.
Επίσης, καναλοποίηση του ρέματος με τσιμέντο σε μήκος 14 μέτρων δεξιά και αριστερά της οδού Καβουνίδου θα αρχίσει το επόμενο διάστημα και στο Μπλε Λιμανάκι.
Ενώ πρόκειται αναμφίβολα για νέα έργα με κατασκευές «βαρέος τύπου», χαρακτηρίστηκαν ως έργα «αποκατάστασης ζημιών» από την πυρκαγιά της 23.7.2018 προκειμένου να τύχουν της σχετικής χρηματοδότησης. Εκτελούνται ΧΩΡΙΣ περιβαλλοντική αδειοδότηση, παρότι επηρεάζουν ευαίσθητες περιβαλλοντικά περιοχές. Το έγγραφο ΥΠΕΝ/ΔΙΠΑ/19735/1274/2.3.2021 ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ εξαίρεση από περιβαλλοντική αδειοδότηση σύμφωνα με το νόμο. Σε κάθε περίπτωση ρητά απαγορεύει τη διάνοιξη νέων οδών (έστω και προσωρινών) και απαιτεί, στην περίπτωση επεμβάσεων σε υδάτινους αποδέκτες (ρέματα), την προηγούμενη χορήγηση της εξαίρεσης του άρθρου 4.7 της Οδηγίας Πλαίσιο για τα Ύδατα (νέες υδρομορφολογικές αλλοιώσεις). Στην προκειμένη περίπτωση παραβιάζονται και οι δύο αυτές απαγορεύσεις.
Θυμίζουμε ότι στο πλαίσιο του έργου αυτού, στις αρχές Νοεμβρίου 2021 στο Μπλε Λιμανάκι επιχειρήθηκε η διάνοιξη «διαδρόμου» διαστάσεων μήκους 133 μέτρων και πλάτους ~2,5 μέτρων από το ανατολικό πεζοδρόμιο της οδού Καβουνίδου μέχρι την ακτή, η οποία τελικά απεντάχθηκε από το έργο χάρη στις κινητοποιήσεις των κατοίκων (Γ/ΣΕΡ359/ΟΔ/11.1.2022).
Η εκτέλεση των έργων αυτών θα πλήξει ανεπανόρθωτα ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα φυσικά τοπία της περιοχής, τις πολύτιμες οικοσυστημικές λειτουργίες των ρεμάτων και τη συμβολή τους στο μικροκλίμα της πόλης μας, ενώ δεν έχουν εξεταστεί οι επιπτώσεις τους στην ακτή και στην ποιότητα των θαλασσίων υδάτων κολύμβησης και δεν διερευνήθηκαν εναλλακτικές λύσεις που δεν έχουν τόσο σοβαρές συνέπειες στο περιβάλλον.
Στη συνεδρίαση της 10.10.2024 του Δημοτικού Συμβουλίου Ραφήνας-Πικερμίου με μειοψηφία 2 δημοτικών συμβούλων (Εμμανουέλας Τερζοπούλου από τη Γη & Ελευθερία και Παναγιώτη Ευαγγέλου από τη Λαϊκή Συσπείρωση) αποφασίστηκε εκτός ημερησίας διάταξης με τη διαδικασία του κατεπείγοντος η «άμεση αδειοδότηση επεμβάσεων μικρής ή μεγάλης κλίμακας» σε δρόμους του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου, μεταξύ άλλων, και για τα έργα σε Πράσινο & Μπλε Λιμανάκι, χωρίς να προσδιορίζονται οι επεμβάσεις και η χρονική τους διάρκεια και χωρίς να ληφθεί υπόψη ότι δεν υπάρχει περιβαλλοντική αδειοδότηση των εκτελούμενων έργων, όπως κατήγγειλε η δημ. σύμβουλος Εμμ. Τερζοπούλου.
Ζητάμε:
Παρακαλούμε συνυπογράψτε την παρούσα έκκληση συμπληρώνοντας την ηλεκτρονική φόρμα εδώ: https://forms.gle/FkBwyAFBZCc12vPQ6
Γεώργιος Αποστολόπουλος, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., Φυσικός, Ερευνητής ΕΚΕΦΕ “Δημόκριτος”, κάτοικος Ραφήνας
Ντέτα Πετρόγλου, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. Δικηγόρος, κάτοικος Ραφήνας
Μέχρι στιγμής και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, οι υπογραφές έχουν ξεπεράσει τις 120 και αυξάνονται διαρκώς
Πόσες φορές χρειάζεται να δείξουμε το έγκλημα που πάνε να διαπράξουν με τις απηρχαιωμένες αντιλήψεις και πρακτικές τους; Πόσες φορές θα πρέπει να αντικρούσουμε ψευδολογίες και έωλα επιχειρήματα; Γνωρίζοντας πως πρόκειται για την ίδια την ύπαρξη του τόπου που δέχεται τρομερές πιέσεις από μεγάλα συμφέροντα που έρχονται για να τον καταναλώσουν και να φύγουν, αφήνοντας πίσω τους μία έρημο, δεν θα κουραστούμε να το παλεύουμε. Όσο και αν μας κοστίζει σε κόπο, χρόνο και χρήμα.
Τελευταία περίπτωση, τοπικής εμβέλειας αλλά ενδεικτική του τρόπου που σκέφτεται ένας εργολάβος οικοδομών που καλείται (από ποιον; ) να υποστηρίξει ένα απηρχαιωμένης αντίληψης έργο που όπως έχουμε πλειστάκις αποδείξει θα ζημιώσει τον τόπο και θα ωφελήσει μόνο οικονομικά και άλλα μεγάλα συμφέροντα. Ας δούμε τι μας λέει ο εργολάβος οικοδομών και αντιδήμαρχος Ραφήνας με το κείμενο που έντυσε με «δάφνες αυθεντίας» τις οποίες όμως μάρανε ο ίδιος του ο λόγος. Δεν θα ασχοληθούμε βέβαια με τον τίτλο «Όλη η επιστημονική αλήθεια για το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας» αφού και από μόνος του φαντάζει αστείος μετά από τόσες «Όλες» αλήθειες του δημάρχου που αποδείχθηκαν ψεύδη από την ίδια τη μελέτη του έργου αλλά και από το γεγονός πως η αλήθεια δεν κατατάσσεται σε «επιστημονική», «φιλολογική» ή ακόμα και ιστορική. Η αλήθεια είναι αλήθεια και τα προσδιοριστικά επίθετα που της αποδίδονται απλά προϊδεάζουν πως θα ακολουθήσει ψέμα.
Με πλάγια γράμματα παραθέτουμε την «επιστημονική» αλήθεια του εργολάβου οικοδομών και αντιδημάρχου και ακολούθως την ακτινογραφούμε για να δούμε πόσο αλήθεια είναι ή τελικά τι κρύβει πίσω του ο κάθε ισχυρισμός ξεχωριστά.
Γράφει λοιπόν ο αντιδήμαρχος:
Στη Μάνδρα, για όσους θυμούνται αλλά και όπως είχε εξηγήσει και ο καθηγητής του ΑΠΘ Κ. Βουβαλίδης σε σχετική συζήτηση που είχε οργανωθεί στο πάρκο της εκβολής, πριν από 2 χρόνια, η πλημμύρα προήλθε από 2 ρέματα, εκ των οποίων το ένα ήταν διευθετημένο(!). Αυτό μάλιστα κατέβασε με μεγάλη ταχύτητα το νερό από τα ανάντη και χωρίς να μπορέσει το έδαφος να το απορροφήσει (λόγω σκληρών υλικών της κοίτης και λόγω ταχύτητας) αυτό πλημμύρισε την άναρχα δομημένη και γεμάτη αυθαίρετα (ακόμα και του δήμου) Μάνδρα. Άρα το παράδειγμα της Μάνδρας είναι αν όχι ατυχές και λάθος, τουλάχιστον ελεγχόμενο.
Για τις κατοικημένες περιοχές, θα επισημάνουμε πως είναι βιωμένη εμπειρία, αλλά και τεκμηριωμένο επιστημονικά, ότι οι υδάτινοι όγκοι συμβάλλουν στην ελάττωση της θερμοκρασίας της περιοχής που διατρέχουν. Μετριάζουν επίσης τις συνέπειες μιας πλημμύρας, καθώς το νερό της βροχής βρίσκει κάπου διέξοδο. Και, φυσικά, ποιος τόπος χτισμένος στις όχθες ενός ποταμού ή μιας λίμνης δεν αναβαθμίζεται αισθητικά και δεν βελτιώνει την ποιότητα ζωής των κατοίκων; Ο Bièvre, στο Παρίσι άνοιξε στο πνεύμα αυτό. Η Ζυρίχη έχει ξεθάψει μέχρι σήμερα τα περισσότερα ποτάμια, αποκαθιστώντας τη ροή τους μέσα στον αστικό ιστό και προσαρμόζοντάς τα στην αρχιτεκτονική του τοπίου. Οι Ελβετοί θεωρούνται οι πλέον ειδήμονες στο θέμα. Στο Λονδίνο ο ποταμός Lea και ολόκληρο το δίκτυο των ποταμών Bow Back. Στο Shefield ο ποταμός Sheaf, στο Manchester ο Medlock. Στις ΗΠΑ ο Saw Mill στην Νέα Υόρκη (η αποκάλυψη του κόστισε 130.000.000 δολάρια). Άφθονα ακόμα τα παραδείγματα. Εμείς που έχουμε ένα ελεύθερο ποτάμι, γιατί να το εγκιβωτίσουμε όταν παντού στονν πολιτισμένο κόσμο τα ποτάμια ελευθερώνονται και τους δίνεται χώρος;
Μα αυτό που μας λέει ο εργολάβος είναι και η δική μας απορία. Γιατί το Μεγάλο Ρέμα μετατρέπεται σε τσιμεντένιο κανάλι στην Πετρέζα, φυσικό πλημμυρικό πεδίο και κατεξοχήν αγροτική περιοχή και δεν αφήνεται η φυσική του κοίτη ελεύθερη; Ο πλημμυρισμός των αγροτικών εκτάσεων στην Πετρέζα είναι η πραγματική θωράκιση για τις κατάντη περιοχές. Δηλαδή είναι ο προστάτης της Ραφήνας από πλημμύρες. Εκεί εκτονώνεται η πίεση του νερού, φυσικά και το νερό κυλάει πιο αργά και σε πολύ μικρότερες παροχές προς την εκβολή. Αντί να αξιοποιηθεί αυτή η φυσική προστασία, ο εργολάβος οικοδομών διαφημίζει τη δημιουργία τσιμεντένιου καναλιού που παραμένει αμφίβολο το αν θα χωρέσει το νερό που θα κατεβαίνει. Αυτό μας το λέει το ίδιο το ποτάμι(αλλά και η μελέτη μέσω των ορίων απόκλισης των εκτιμήσεων) αφού στην Πετρέζα το ποτάμι απλώνεται και δημιουργεί πολλές φυσικές κοίτες που εκεί εκτονώνεται η ορμή του. Φανταστείτε το νερό που κανονικά απλώνεται σε μία έκταση 17.000 στρεμμάτων και σε πολλούς φυσικούς κλάδους ανάμεσα στα αμπέλια και τα χωράφια, να μπαίνει με το ζόρι σε ένα κανάλι φτιαγμένο από σκληρά υλικά (μπετό και συρματοκιβώτια). Τι πιστεύετε; Πόσο νερό θα χωρέσει το κανάλι και αν το χωρέσει με τι ταχύτητα θα κατέβει αυτό το νερό προς τη Ραφήνα;
Με λίγα λόγια ο εργολάβος οικοδομών και αντιδήμαρχος μας δικαιώνει όταν ζητάμε να μείνει το πλημμυρικό πεδίο της Πετρέζας αλώβητο από τον άνθρωπο. Βέβαια οι άφρονες θέλουν να κατασκευάσουν και Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων μέσα στο πλημμυρικό πεδίο. Αυτό το κτίσμα είναι καταδικασμένο να καταστραφεί από πλημμύρες που δεν θα μπορέσει να τις αποφύγει με καμία δύναμη, ακόμα και με την καναλοποίηση του ποταμού. Αλλά για ακατανόητους λόγους η διοίκηση επιμένει. Δεν προσπαθεί να αποφύγει το κακό αλλά πάει κατευθείαν πάνω του.
Στο πλαίσιο αυτό, προτείνονται από την υδραυλική μελέτη διευθέτησης και επιλέγονται υλικά επενδύσεως πρανών και πυθμένα με κατά το δυνατόν μικρότερο συντελεστή τριβής από άλλα έτσι ώστε η εξίσωση manning οπού V η μέση ταχύτητα, R η υδραυλική ακτίνα και S η κλίση ενέργειας να δίνει μεγαλύτερη ταχύτητα επομένως μεγαλύτερη παροχετευτικό ήτα για την ίδια διατομή»
Πέρα του ότι πρόκειται για αντιγραφή από τη μελέτη προς άγραν εντυπωσιασμού, το κομμάτι αυτό μας λέει κατάμουτρα πως το έργο είναι ακριβώς αυτό που λέμε και ο δήμαρχος Ραφήνας λέει πως είναι αλλιώς. Η χρήση των σκληρών υλικών με σκοπό την ανάπτυξη μεγαλύτερης ταχύτητας του νερου, θα οδηγήσει στην ταχύτερη συσσώρευση νερού στα κατάντη. Και όσο μεγαλύτερη είναι η ταχύτητα και όσο μεγαλώνει και η ποσότητα του νερού που μαζεύεται σε μικρότερο χρόνο, τόσο θα γεννιούνται και θα μεγαλώνουν τα πλημμυρικά φαινόμενα. Αυτό είναι κανόνας στην υδραυλική. Δηλαδή τι μας λέει σε απλά ελληνικά; «Θα σας πνίξουμε στη Ραφήνα» Όταν δεν καταλαβαίνεις τι λέει μία μελέτη, καλό είναι να μη χρησιμοποιείς αποσπάσματα άκριτα, γιατί αυτοπροσβάλλεσαι και κοροϊδεύεις και τον κόσμο που σε διαβάζει. Τώρα αν ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται και δεν εννοεί τι του γράφει, όπως το γράφει ο αντιδήμαρχος , αυτό είναι άλλο θέμα. Το τραγικό είναι πως ο εργολάβος οικοδομών το πάει ακόμα παραπέρα κάνοντας αναφορά στους συντελεστές τριβής (μικρός συντελεστής=μεγάλη ταχύτητα και μεγάλος συντελεστής =μικρότερη ταχύτητα)
Χαρήκαμε. Ένα από αυτά που χρειαζόμαστε για να μη πνιγούμε είναι το νερό να επιβραδύνεται μέσα στη φυσική, γαιώδη κοίτη αντί να τρέχει με φόρα και σε μεγάλες ποσότητες προς την πόλη για να την πνίξει. Αλλά μάλλον άλλο είναι το θέμα. Και προφανώς επιδίωξη του έργου είναι το να κατεβαίνει το νερό με μειωμένη στερεοπαροχή (φερτά υλικά) που μαζεύει με την τριβή για να μην αποτίθενται στη θάλασσα, αφού το λιμάνι θα επεκταθεί προς την εκβολή. Δεν θέλουν να κατεβαίνει χώμα στο μελλοντικό λιμάνι του masteplan και ας πνιγεί η πόλη. Αλλά λέγονται τέτοια πράγματα δημοσίως; Όχι, προφανώς.
Όπως παρουσιάζεται στην ΥΠΟΜΕΔΙ - ΟΜΟΕ 2013 Πίνακας 10.6-1 οι μέγιστες επιτρεπόμενες ταχύτητες ροής είναι <1,0 μ/sec για το αργιλώδες έδαφος, <7,0 μ/sec για τα συρματοκιβώτια και <10,0 μ/sec για το σκυρόδεμα.»
Φυσικά όταν προκαλείς το νερό να τρέχει με μεγάλη ταχύτητα θέλεις και υλικά που να αντέχουν τις τριβές που προκαλούνται και την πίεση του ίδιου του νερού. Όμως γιατί να κάνεις το νερό να τρέχει σε τσιμεντένια κοίτη αντί να το αφήσεις να εκτονώνεται στα πλημμυρικά πεδία και την φυσική του κοίτη ώστε να κόβει ταχύτητα (με τους μεγάλους συντελεστές τριβής) και να καταλήγει πιο ήπια στα κατάντη; Δεν μπορείτε να το καταλάβετε; Ούτε εμείς, γι’ αυτό θεωρούμε πως τελικά το έργο δεν αφορά την αντιπλημμυρική προστασία της πόλης αλλά μόνο την εξυπηρέτηση της επέκτασης του λιμανιού και ας εκθέτει με όλα αυτά μία πόλη σε πραγματικά υψηλό κίνδυνο πλημμύρας.
Ο καθαρισμός γίνεται συνήθως με μηχανικά μέσα (π.χ. φορτωτής). Η διατομή θα πρέπει να παραμείνει αναλλοίωτη και μετά τον καθαρισμό δηλαδή η κατά μήκος κλίση πρέπει να μείνει ως έχει (ιδιαίτερα αν είναι μικρή π.χ. 0,50% - 1,50%). Το ίδιο και η γεωμετρία της διατομής.
Αλλοίωση της διατομής σημαίνει ανεπάρκεια στην διοχέτευση της πλημμυρικής απορροής. Δηλαδή φαινόμενα πλημμύρας στην περιοχή διέλευσης.»
Κα ο παραλογισμός σιγά σιγά κορυφώνεται. Τα φερτά υλικά είναι και αυτά που προσδιορίζουν την εξέλιξη ενός ποταμού στον χρόνο. Όλα τα ποτάμια με τον χρόνο αποκτάνε μορφή μαιάνδρου και αυτό λόγω των αποθέσεων των φερτών σε διάφορα σημεία (απόθεση της στερεοπαροχής). Είναι μία φυσική διαδικασία που κανέναν δεν ενοχλεί εκτός αν έχει χτίσει ή δραστηριοποιείται μέσα σε ένα ποτάμι(!!). Επίσης αυτή η φυσική γήρανση κάνει το ποτάμι ολοένα και πιο ήπιο, χωρίς υψηλές ταχύτητες νερού και με μεγάλη ικανότητα συγκράτησης της απορροής. Εδώ, με την τσιμεντοποίηση, όχι μόνο θα «ευθυγραμμίσουν» το ποτάμι αλλά και θα εξασφαλίσουν πως οι παράγοντες αύξησης και διατήρησης του πλημμυρικού κινδύνου, δεν θα απαλειφθούν ποτέ!
Δεν θα αφήσουν το τσιμεντένιο κανάλι τους να ζήσει ως ποτάμι που γερνάει αλλά θα είναι πάντα εκεί, κανάλι δήθεν καθαρό και πηγή κινδύνου για την πόλη, όσο αυτό θα εξυπηρετεί τους λόγους που επιβάλλουν την τσιμεντοποίηση – καναλοποίηση του . Αν δεν το καταλάβατε από ότι σας γράφει ο εργολάβος οικοδομών και αντιδήμαρχος, μην ανησυχείτε. Μάλλον ούτε ο ίδιος το καταλαβαίνει ή το γράφει γιατί ήξερε πως κανείς δεν θα το καταλάβει. Θυμίζει κάτι παλιούς δικολάβους που με ακατάληπτες ελληνικούρες κέρδιζαν τον θαυμασμό των θαμώνων του καφενείου.
Από πλημμύρα που προκαλείς ο ίδιος, προστατεύεσαι μόνο αν δεν την προκαλέσεις με παράλογες -όπως η συγκεκριμένη- επεμβάσεις. Αυτό διαπίστωσαν και στις προηγμένες χώρες και άλλαξαν τη συνολική φιλοσοφία του σχεδιασμού τους. Έτσι, ο εργολάβος οικοδομών μας ομολογεί πως αφού επιταχύνουν το νερό και επιτύχουν τη συσσώρευση του σε μικρό χρόνο, μέσα στην πόλη λόγω της επιτάχυνσης που θα του δώσουν με τους μικρούς συντελεστές τριβής, θα προστατεύσουν δήθεν το τερατούργημα τους, με σκληρά υλικά. Δηλαδή κάτι σαν το φίδι που τρώει την ουρά του. Ένας φαύλος κύκλος πέρα από κάθε λογική και ακόμα μακρύτερα από κάθε σύγχρονη αντίληψη. Μία τσιμεντοποίηση άνευ λόγου και αιτίας. Και αν όπως λέει "οι διευθετήσεις δεν είναι εφικτό να παραμένουν χωμάτινες" ας ρωτήσει τους Ελβετούς, τους Αμερικανούς, τους Ολλανδούς, τους Γάλλους, τους Άγγλους ή τους Γερμανούς
Πρώτον δεν παρουσίασαν εναλλακτική λύση για τα υλικά η την γεωμετρία διευθέτησης του ρέμματος που οδηγεί την τεράστια ποσότητα νερού 480 μ3/ sec με ταχύτητες 10 μ /sec στην πλημμύρα της 50ετίας… πάρα μόνο γενικόλογους σχολιασμούς ότι σε άλλες χώρες διαχειρίζονται αλλιώς τα ποτάμια αφήνοντας χωμάτινες τις όχθες.. … σε ποιες χώρες όμως και ποια ποτάμια? Μέσα στις πόλεις? Με τι διατομές, υδραυλικές παροχές και ταχύτητες? Για ενημέρωση παραθέτω φωτογραφίες από τους ποταμούς που διασχίζουν την Φλωρεντία, το Παρίσι και το Λονδίνο που φαίνονται οι όχθες τους επενδεδυμένες με σκληρά υλικά και όχι χώμα .Πόλεις που διακρίνονται για την υψηλή περιβαλλοντική τους ενσυναίσθηση.» (διατηρείται η ορθογραφία και η σύνταξη του πρωτοτύπου)
Εναλλακτικές προτάσεις παρουσιάστηκαν αλλά ήταν μάλλον άβολες για έναν εργολάβο οικοδομών που αποτιμά τα πάντα σε τιμές οπλισμένου σκυροδέματος. Και η ίδια η ΜΠΕ περιλάμβανε τη μηδενική λύση (που δεν εξετάστηκε καθόλου) με μικρές σημειακές επεμβάσεις σε γέφυρες και τεχνικά ώστε το φυσικό ποτάμι να συνεχίσει να κυλά ανενόχλητο, προστατεύοντας τον τόπο. Ανενόχλητο και μετά την αναγκαία απαλλοτρίωση και καθαίρεση όλων των αυθαίρετων κτισμάτων και δραστηριοτήτων που εντοπίζονται μέσα στη ζώνη οριοθέτησης. Η εναλλακτική αυτή δεν εξετάστηκε καθόλου. Αν δεν το κατάλαβε αυτό ο εργολάβος οικοδομών οφείλεται σε λόγους άγνωστους σε εμάς. Τα αστικά ποτάμια σήμερα ελευθερώνονται. Με τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και την Ολλανδία να βρίσκονται έτη φωτός μακριά από τη λογική του εργολάβου της αντιπαροχής. Φωτογραφίες έχουν δημοσιευτεί σωρηδόν από τις πόλεις αυτές και τον παραπέμπουμε και σε σχετικό βίντεο που αναρτήσαμε πριν από μερικές μέρες. Δε να επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια επειδή ένας εργολάβος βαριέται να παρακολουθήσει ένα βίντεο.
Για την ανθρώπινη ζωή ας μη μιλήσουμε καλύτερα. Το εξηγήσαμε και παραπάνω πως αυτή είναι που κυρίως απειλείται από τα ψευδεπίγραφα "αντιπλημμυρικά" έργα. Οπότε ας μην αναφέρεται σ' αυτήν ο αντιδήμαρχος και υποστηρικτής μίας διοίκησης που ελέγχεται δικαστικά για ευθύνες στην καταστροφή του Ματιού και ηθικά και διοικητικά για την πυρκαγιά του 2022 στο ανατολικό Πεντελικό.
Η επιστήμη (την οποία επικαλείται ο επιστήμονας εργολάβος οικοδομών) έχει και έναν κώδικά ηθικής που φαίνεται πως ο συγκεκριμένος αγνοεί. Το να ειρωνεύεται το ενδιαφέρον ανθρώπων για τη βιοποικιλότητα ένας που ονειρεύεται τσιμέντα είναι λογικό. Ανήθικο αλλά λογικό αφού δεν περιμένει κανείς από τα οπίσθια της μυλωνούς καλλιγραφίες, όπως διδάσκει η λαϊκή παροιμία. Τέλος σε μία επιχείρηση Οργουελικής αντιστροφής της πραγματικότητας επιχειρεί να πείσει πως η κλιματική κρίση επιβάλλει τα έργα ενώ η αλήθεια -όπως έχει διεθνώς διαπιστωθεί, είναι ακριβώς η αντίθετη. Η κλιματική κρίση και οι επιπτώσεις της κλιμακώνονται με αυτά τα έργα και μόνο η συμπόρευση του ανθρώπου με τη Φύση μπορεί να μετριάσει -με την ελπίδα ακόμα και να αντιστρέψει- την κατηφόρα στην οποία έχουμε οδηγηθεί και η οποία θα έχει μάλλον άσχημο τέλος.
Αλλά δε βαριέσαι, τσιμέντο να γίνει, που θα έλεγε και ο εργολάβος οικοδομών και αντιδήμαρχος
Παρατήρηση: Αξίζει να σημειώσουμε πως η ομολογία του εργολάβου οικοδομών και αντιδημάρχου Καλφαντή περί της πλήρους διευθέτησης του ρέματος με σκληρά υλικά, εκθέτει το αφεντικό του που είχε ισχυριστεί πως σταδιακά στα τσιμέντα θα αναπτυχθεί νέος υδροβιότοπος!!!! (με δ παρακαλώ)
Επίσης η άλλη τρομερή επιμονή του δημάρχου της Ραφήνας πως το έργο δεν είναι εγκιβωτισμού, επειδή το κιβώτιο θα είναι ανοιχτό από πάνω, εγγράφει νέα ρεκόρ στο πεδίο της συγγραφής ανεκδότων
Τερατολογίες και ελληνικούρες που αν δεν ήταν πραγματικά επικίνδυνες θα γελούσε ο κόσμος για χρόνια με αυτές
Άμεσα ξεκινούν τα έργα διευθέτησης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας. Το δεύτερο μεγαλύτερο ποτάμι της Αττικής απειλείται να μετατραπεί στον «Κηφισό» της Αν.Αττικής.
Σήμερα είναι ένα πλούσιο οικοσύστημα, μοναδικό για την ταλαιπωρημένη περιβαλλοντικά περιφέρεια Αττικής. Με πλούσιους υγροτόπους και πλημμυρικά πεδία, με πάνω από 150 είδη πουλιών (πολλά από αυτά απειλούμενα) να ζουν ή να το επισκέπτονται, με ψάρια που κινδυνεύουν με εξαφάνιση, με βλάστηση που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει πάνω από 2500 δέντρα, το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας έχει δίκαια χαρακτηριστεί από το κράτος ρέμα «Ιδιαίτερου Περιβαλλοντικού Ενδιαφέροντος» με Προεδρικό Διάταγμα και δίκαια έχει ενταχθεί στο Μητρώο Προστατευόμενων Περιοχών της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2000/60/ΕΚ για τα νερά, ως «περιοχή που προορίζεται για την προστασία οικοτόπων και ειδών».
Παρόλες τις καταπατήσεις, τα κατά τόπους μπαζώματα και τα απαρχαιωμένα και ανεπαρκή έργα διέλευσης (γέφυρες), το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας έχει σώσει μέχρι σήμερα τη Ραφήνα από καταστροφικές πλημμύρες τύπου «Μάνδρας» γιατί έχει παραμείνει φυσικό (με εξαίρεση κάποιες τοπικές παρεμβάσεις πχ.στην εκβολή του) και οι πλημμυρικές του ζώνες στην πεδιάδα των Σπάτων που απορροφούν τα πλεονάζοντα νερά είναι ακόμη άχτιστες. Το έργο διευθέτησης θα αποκόψει το ρέμα από αυτές τις υγροτοπικές εκτάσεις και θα επιτρέψει την ... αξιοποίηση και εκμετάλλευση όλων αυτών των άχτιστων εκτάσεων.
Το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας είναι το στολίδι της Ραφήνας, προσφέρει οξυγόνο, δροσιά, ψυχική υγεία και ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ στους κατοίκους που ζουν κοντά του. Όλα αυτά αν παραμείνει φυσικό και δε μετατραπεί σε ένα ακόμη τσιμεντένιο «αγωγό ομβρίων υδάτων». Όλα αυτά αν η πολιτεία εγκαταλείψει τις απαρχαιωμένες και επικίνδυνες εργολαβίες μέσα στα ποτάμια, που στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο έχουν αποδειχθεί καταστροφικές για τη φύση (και τον άνθρωπο ως μέρος της). Όλα αυτά τη στιγμή που η Ευρώπη προσπαθεί να επαναφέρει τα ποτάμια της σε φυσική κατάσταση και έχει θέσει στόχο μέχρι το 2030 την επαναφορά της φυσικής ροής σε 25.000 χιλιόμετρα των ποταμών της Ευρώπης. Όλα αυτά αν σταματήσουμε ΤΩΡΑ την καταστροφή που βλέπουμε να έρχεται...
Η επικείμενη καταστροφή του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας δεν αποτελεί εγκληματική αμέλεια, αλλά προσχεδιασμένο έγκλημα... ‘Ερχεται μάλιστα λίγο μετά την τραγωδία στα Τέμπη και τις ψεύτικες υποσχέσεις της κυβέρνησης ότι «θα κάνει τα πάντα για να μην επαναληφθεί ανάλογη τραγωδία»!!! Ας μη το επιτρέψουμε.
Σας περιμένουμε όλους την Κυριακή 23/4 στο πάρκο της εκβολής του ποταμού μας, για να ενημερώσουμε και να συζητήσουμε όσα θα έπρεπε να έχουν συζητηθεί με τους κατοίκους της Ραφήνας και της Αττικής μέσα από τις θεσμοθετημένες διαδικασίες διαβούλευσης, που έγινε μόνο προσχηματικά και κατά την οποία κυβέρνηση, περιφέρεια και δήμος απέκρυψαν την αλήθεια για όσα πρόκειται να συμβούν....
Περισσότερα https://www.facebook.com/events/952922115835833?ref=newsfeed
Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας
Στις όχθες του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας εντοπίστηκαν για πρώτη φορά τα απολιθώματα της Πικερμικής Πανίδας.
Αυτό συνέβη το 1835 όταν βρέθηκαν τα πρώτα απολιθώματα της Πικερμικής Πανίδας επί του Βαλανάρη Ποταμού, ο οποίος είναι παραπόταμος του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας.
Από τότε ξεκίνησαν ανασκαφές στην όχθη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας που έδωσαν απίστευτο πλούτο ευρημάτων.
Το 1970 ανακαλύφθηκε στο Κισδάρι Πικερμίου νέα σημαντική θέση απολιθωμάτων. Η θέση αυτή είναι ίσως η πλουσιότερη από όλες και βρίσκεται πολύ κοντά στον Βαλανάρη.
Το 2012 ξεκίνησαν ξανά ανασκαφές στον Βαλανάρη σε μια τρίτη θέση, Οι ανασκαφές συνεχίζονται.
Συνολικά οι θέσεις ανεύρεσης απολιθωμάτων ξεπερνούν τις τριάντα. Κάποιες από αυτές βρίσκονται πάνω στην κοίτη και στις όχθες του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας (όπως πλησίον του πρώην Κεραμοποιείου Τρανούλη).
Οι θέσεις που βρίσκονται πάνω στην κοίτη ή στις όχθες προβλέπεται να καταστραφούν με το έργο του εγκυβωτισμού του Μεγάλου Ρέματος και μέρος του Βαλανάρη.
Οι όχθες του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας αποτελούν ένα παλίμψηστο που πάνω τους είναι γραμμένη η γεωλογική ιστορία της περιοχής ενώ φυσικά υπάρχουν πολλές θέσεις με ιδιαίτερο πολιτιστικό ενδιαφέρον.
Ξεκινώντας από την εκβολή του Μεγάλου Ρέματος θα συναντήσουμε τον Αποθέτη (απέναντι από το βενζινάδικο της ΕΚΟ).
Ο Αποθέτης βρέθηκε πάνω στην δεξιά όχθη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας (με πορεία προς τη θάλασσα). Περιείχε μεγάλο αριθμό ιερών αντικειμένων από την αρχαϊκή μέχρι την κλασική εποχή.
Ο Αποθέτης καλύπτεται κυριολεκτικά με τσιμέντο με την προτεινόμενημελέτη.
Απέναντι από τον Αποθέτη, σε μικρή απόσταση από το Μεγάλο Ρέμα βρίσκεται το λεγόμενο «Ρωμαϊκό Βαλανείο της Ραφήνας», που ανακαλύφθηκε τη δεκαετία του '70, εγκαταλείφθηκε στην τύχη του για χρόνια, είχε όμως την τύχη να «ξαναζωντανέψει» τα τελευταία χρόνια μέσα από την αρχαιολογική έρευνα που διενεργεί το Πανεπιστήμιο Αθηνών και η Β' ΕΠΚΑ. Η ολοκλήρωση της αποκάλυψης του μνημείου και οι δυνατότητες ανάδειξής του δίνει ελπίδες για το μέλλον και των υπόλοιπων σημαντικών αρχαιολογικών τόπων της περιοχής.
Στην ίδια περιοχή και πολύ κοντά στην κοίτη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας έχουν βρεθεί νεκροταφεία της ελληνιστικής και ρωμαϊκής περιόδου.
Στο ρωμαϊκό νεκροταφείο πραγματοποιήθηκε σωστική ανασκαφή κατά τις εργασίες δημιουργία βενζινάδικου στο χώρο αυτό.
Μετά την πλημμύρα του 2013 αποκαλύφθηκαν στις όχθες του Ρέματος ταφές και πηγάδια, η χρονολόγηση των οποίων φτάνει μέχρι και τα γεωμετρικά χρόνια.
Στην περιοχή της Πετρέζας Σπάτων έχουν εντοπιστεί τα ερείπια Παλαιοχριστιανικής Βασιλικής στη θέση Σκίμθι.
Στην περιοχή του Φοίνικα εντοπίζεται ρωμαϊκός αγωγός κατά μήκος του Μεγάλου Ρέματος σε πολύ καλή κατάσταση.
Στην περιοχή της Παλλήνης, πλησίον του Κτήματος Νάσιουτζικ έχουν εντοπιστεί αρχαιολογικά ευρήματα που ανάγονται στην ελληνιστική και τη ρωμαϊκή εποχή.
Όλα τα ευρήματα εντοπίζονται επιφανειακά.
Δεν έχουν πραγματοποιηθεί ανασκαφές εκτός από την περιοχή του Ρωμαϊκού Βαλανείου.
Το ποτάμι και οι όχθες του κρύβουν πολλά μυστικά.
Θα αποκαλυφθούν ή θα σκεπαστούν από το τσιμέντο και τους λιθοσωρούς;
Ο μικρός μας Αμαζόνιος - Our little Amazon
(Θεμιστοκλής Λαζαρής)
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
