Σήμερα μπήκαν στο Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας οι μπουλντόζες των αναδόχων εργολάβων της ΙΝΤΡΑΚΑΤ προκειμένου να ξεκινήσει ένα έργο που βαφτίζεται ως «αντιπλημμυρικό» , αλλά στην πραγματικότητα προορίζεται να καταστρέψει 17 χιλιόμετρα φυσικού ποταμού με συνεχή ροή σε όλη τη διάρκεια του χρόνου τσιμεντώνοντας την κοίτη και τα πρανή του, ξεριζώνοντας χιλιάδες δέντρα και εξοβελίζοντας τα εκατοντάδες είδη που βρίσκουν εκεί μόνιμο ή προσωρινό καταφύγιο. Η άγνοια, η αναισθησία, η διαφθορά και ο αυταρχισμός συναντήθηκαν προκειμένου να εξαφανίσουν το μεγαλύτερο φυσικό ποτάμι της Αττικής. Και λέμε το μεγαλύτερο, γιατί τον Κηφισό τον έχουν θάψει προ πολλού στο μεγαλύτερο μέρος του. Όπως είχαν θάψει παλαιότερα και τον Ιλισό. Και αμετανόητοι, οπισθοδρομικοί και μη διαδασκόμενοι, ετοιμάζουν παρόμοια μοίρα και για το Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας

Από την πρώτη κιόλας ημέρα, Μέσα Ενημέρωσης με μεγάλη πανελλαδική απήχηση, όπως η Καθημερινή, η Εφημερίδα των Συντακτών, η Αυγή  και το Κουτί της Πανδώρας προβάλλουν το θέμα εκφράζοντας την ανησυχία τους και παραχωρούν το λόγο στην Κίνηση για την Προστασία του Μεγάλου Ρέματος. Για το ίδιο θέμα μάλιστα, η ΑΝΙΜΑ  βγάζει κραυγή αγωνίας και απευθύνει έκκληση να σταματήσει η βάρβαρη επέμβαση στο ποτάμι, ιδιαίτερα αυτή την εποχή που η αναπαραγωγική περίοδος των πουλιών είναι σε πλήρη ανάπτυξη

Την ίδια στιγμή στην πόλη της Ραφήνας έχει απλωθεί ένα τεράστιο τείχος σιωπής και αποπροσανατολισμού. Τα «επίσημα» Μέσα ενημέρωσης, όπως αυτάρεσκα αυτοαποκαλούνται, αποκρύπτουν τις αντιδράσεις των κατοίκων, αντί για ρεπορτάζ αναπαράγουν τις αναρτήσεις του δημάρχου στο facebook και αβασάνιστα αποκαλούν αυτή τη βαρβαρότητα «αντιπλημμυρικό έργο»

Ο κόσμος το'χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι. Αυτό το τείχος της σιωπής στην πόλη της Ραφήνας και του Πικερμίου πρέπει να σπάσει. Παίρνουμε την ενημέρωση στα χέρια μας, διαδίδουμε , κοινοποιούμε, ενημερώνουμε 

Στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 26^ης Μαρτίου (ηλεκτρονική έκδοση) διαβάζουμε πως ο εκπρόσωπος της UNICEF στην Ελλάδα είπε σε συνέντευξη του πως «Η Ελλάδα μπορεί να ισχυριστεί πως είναι η χειρότερη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να είσαι παιδί» και εξηγεί πως «Αυτό μας λένε τα δεδομένα».

Τα δεδομένα στα οποία βασίζεται η δήλωση του κ. Λουτσιάνο Καλεστίνι, σε συνέντευξη του στη δημοσιογράφο  Ηλιάνα Μάγρα, αφορούν την παχυσαρκία, την παιδική φτώχεια, την ψυχική υγεία, αλλά και τις παροχές των γονέων προς τα παιδιά και το σημαντικότερο, την κουλτούρα που έχουμε ως χώρα στην ανατροφή των παιδιών.

Η φράση του κ. Καλεστίνι πως  «Η κατάσταση για τα παιδιά στην Ελλάδα δεν είναι πολύ καλή», είναι ένα σήμα κινδύνου. Φυσικά πολλοί θα ξεκινήσουν να εξαπολύουν κεραυνούς κατά του «κουτόφραγκους» που «δεν ξέρει πως η ελληνική οικογένεια είναι πρότυπο» και άλλα τέτοια εθνικά παραμύθια, αλλά το θέμα μας δεν είναι αυτοί οι κάτοικοι άλλου πλανήτη, ούτε οι φαντασιώσεις τους. Ας δούμε και ας σχολιάσουμε ως κάτοικοι αυτού του τόπου και συνάμα γονείς που αντέχουν ακόμα, τα τέσσερα προβληματικά σημεία που εντοπίζει ο (λάτρης της Ελλάδας όπως δηλώνει στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) κ. Καλεστίνι.

Πρώτα ξεκαθαρίζει πως δεν μπορεί να επιρρίψει ευθύνες σε συγκεκριμένη κυβέρνηση αφού το πρόβλημα είναι απότοκο της διακυβέρνησης της χώρας επί 70 χρόνια (τουλάχιστον 70 συμπληρώνουμε εμείς) μας παρουσιάζει την εικόνα που μπόρεσε να σχηματίσει.

Ο πρώτος λόγος που η Ελλάδα είναι μία κακή χώρα για τα παιδιά αφορά την πάντα ημιτελή πολιτική ατζέντα της χώρας για τα παιδιά. Το  1993 η Ελλάδα επικύρωσε τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Από τότε έχει περάσει περισσότερους από 80 νόμους ή σχέδια δράσης που αφορούν τα παιδιά, αλλά αυτά τα σχέδια δράσης δεν έχουν οριοθετημένους στόχους και χρονικά πλαίσια, ούτε κοστολογήσεις.  Και το βασικότερο; Κανείς δεν ξέρει ποια είναι η εθνική ατζέντα για τα παιδιά και ποιος είναι υπεύθυνος για την τήρηση της. Η γνωστή συστηματική αδράνεια των ανευθυνοϋπευθύνων δηλαδή, που χαρακτηρίζει το ελληνικό κράτος στην πλειονότητα των λειτουργιών του. Μία εθνική ατζέντα εφαρμόζεται από την κυβέρνηση αλλά μάλλον ούτε αυτή είναι αρμόδια, όπως φαίνεται.

Ο δεύτερος λόγος αφορά την ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχονται στα παιδιά.

Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα απηρχαιωμένο εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο όσες φορές έγιναν προσπάθειες απεγκλωβισμού του από κυρίαρχες αντιλήψεις περασμένων αιώνων, όλα έμειναν στις προθέσεις. Φυσικά δεν αναφέρεται στα σχολεία και τη λειτουργία τους σε ένα δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης ή με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια αλλά στην ποιότητα του ίδιου του συστήματος. Είναι ένα σύστημα που ισχυρίζεται πως παρέχει εκπαίδευση αλλά είναι πλήρως αποσυνδεδεμένο από την Παιδεία.

Μαζί με την ποιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος τα παιδιά υφίστανται τα προβλήματα  του συστήματος υγείας και εκείνα του συστήματος κοινωνικής προστασίας. Και τα ευάλωτα παιδιά στην Ελλάδα, που χρειάζονται ένα ισχυρό σύστημα κοινωνικής προστασίας  είναι πλέον τα περισσότερα.

Αναφέρει ο κ. Καλεστίνι: «Η ποιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος αναφέρεται πιο συχνά –τι μαθαίνουν τα παιδιά μας και πώς;– αλλά είναι και η ποιότητα του συστήματος υγείας και η δυνατότητα του συστήματος κοινωνικής προστασίας να δεχθούν όλα τα ευάλωτα παιδιά μέσα σε ένα δίχτυ ασφαλείας, κάτι που δεν συμβαίνει».

Εδώ τονίζουμε πως ο κ. Καλεστίνι τα δηλώνει αυτά την ώρα που Πλεύρης-  Γκάγκα – Μητσοτάκης  αποπειρώνται να κλείσουν το Παίδων Πεντέλης, το ένα από τα τρία δημόσια νοσοκομεία παίδων της Αττικής των 5 εκατομμυρίων ανθρώπων. Δηλαδή να υποβαθμίσουν περαιτέρω την πρόσβαση των παιδιών στο σύστημα υγείας και μαζί να υποβαθμίσουν την κοινωνική τους προστασία. Έστω σ’ αυτόν τον ελάχιστο βαθμό  που υπάρχει ακόμα. Να ξεκαθαρίσουμε πως τα ιδιωτικά νοσοκομεία δεν παρέχουν κοινωνική προστασία. Έτσι;

Τρίτος λόγος είναι ότι δεν ξοδεύουμε αρκετά για τα παιδιά μας – «η μέση χώρα της Ε.Ε. ξοδεύει 7.000 ευρώ τον χρόνο για την εκπαίδευση κάθε παιδιού, εδώ ξοδεύουμε 2.688». Παραδέχεται βέβαια πως  η Ελλάδα ακόμα βγαίνει από μία από τις πιο δύσκολες περιόδους στην Ιστορία της αλλά εκτιμά  και τις μελλοντικές επιπτώσεις των δημοσιονομικών επιλογών μας.  Εδώ φαίνεται πως αγνοεί πως στην Ελλάδα, το μεγαλύτερο μέρος των δαπανών για τα παιδιά εξανεμίζεται σε φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης και ξένων γλωσσών, αντικείμενα που στις άλλες χώρες της Ε.Ε. (που δαπανούν 7.000 τον χρόνο) περιλαμβάνονται ήδη στο σχολικό τους πρόγραμμα. Τα χρήματα που δαπανούν οι γονείς εκεί, προορίζονται για την βελτίωση των εκπαιδευτικών τους εμπειριών και της γενικότερης παιδείας των παιδιών, όπως ταξίδια, χόμπι, καλλιτεχνικές εμπειρίες. Στην Ελλάδα αυτά θεωρούνται πολυτέλειες και συνήθως ανέφικτα για τη μέση οικογένεια.  Με αυτό το πρόσθετο βάρος, η κατάσταση μάλλον είναι πολύ χειρότερη απ’ ότι εκτιμά ο κ. Καλεστίνι

«Συνεχίζοντας να μην προτεραιοποιούμε τα παιδιά, ρισκάρουμε “εθνικό αυτοτραυματισμό”», λέει ο κ. Καλεστίνι.

«Τα τωρινά παιδιά σε 10 χρόνια θα πρέπει να ασχοληθούν με την κλιματική αλλαγή, με την ανισότητα, με το προσφυγικό – ένα φαινόμενο που δεν θα φύγει» Καθώς ο πληθυσμός μειώνεται, θα επωμιστούν το βάρος του να υποστηρίζουν οικονομικά έναν πιο γερασμένο πληθυσμό, αναφέρει. «Πρέπει να επανεξισορροπήσουμε τις δημοσιονομικές επιλογές μας». Φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Ποτέ δεν θα φροντίσει το ελληνικό κράτος να φορολογήσει αυτούς που έχουν τον πλούτο της χώρας, για να εξασφαλίσει καλύτερες συνθήκες για τα παιδιά. Δεν το κάνει για τον γενικό πληθυσμό, δεν θα το κάνει ούτε για τα παιδιά. Άλλωστε «γενικός πληθυσμός» είναι κι αυτά για τις κυβερνήσεις. Το θέμα ήταν, είναι και θα παραμείνει ταξικό.

Καλή είναι η αναφορά του κ. Καλεστίνι σε παιδιά αποκλεισμένων ομάδων, όπως οι Ρομά και οι πρόσφυγες. Μάλιστα τονίζει πως κάποιες κοινωνικές ομάδες επηρεάζονται περισσότερο, αλλά θέλουμε να προσποιούμαστε (με το πρώτο πληθυντικό εννοεί τους  Έλληνες όπου εντάσσει και τον εαυτό του) πως αυτά τα θέματα δεν είναι σε εθνικό επίπεδο – είναι όμως». «Τα παιδιά πρόσφυγες είναι λιγότερα από 30.000 κι αν υποθέσουμε πως τα παιδιά Ρομά είναι γύρω στις 100.000, μένουν περίπου 300.000 με 400.000 παιδιά». Αναφέρεται στα -κατ’ εκτίμηση- 600.000 παιδιά που είναι παχύσαρκα στην Ελλάδα, πράγμα που σημαίνει πως τα παιδιά στην Ελλάδα είναι παχύσαρκα άσχετα με την καταγωγή τους!!

Ο τέταρτος λόγος (και σημαντικότερος) αφορά την κουλτούρα, πεδίο που αποτελεί τη μεγαλύτερη πρόκληση γιατί ο κ. Καλεστίνι τονίζει πως δεν μπορεί να θεσμοθετηθεί αλλά οι πρακτικές και πεποιθήσεις που αποκτούμε μεγαλώνοντας κάνουν τη μεγαλύτερη διαφορά. «Παραδείγματος χάριν, συχνά στην Ελλάδα οι παππούδες προσέχουν τα εγγόνια τους. Αν είσαι παιδί που το προσέχει κατά βάση η γιαγιά ή ο παππούς, έχεις 58% μεγαλύτερη πιθανότητα να είσαι υπέρβαρος», δηλώνει.

Εδώ πρέπει να προσθέσουμε και την παρατεταμένη περίοδο που τα παιδιά στην Ελλάδα τα αντιμετωπίζουμε ως παιδιά, δηλαδή τα διατηρούμε κάτω από την οικογενειακή στέγη και φροντίδα, δίχως να τα οδηγούμε στην «έξοδο» στην κοινωνία και στην αντιμετώπιση από τα ίδια (μετά τα 18) των προβλημάτων και των δυσκολιών που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν στο μέλλον. Αποτέλεσμα είναι να μένουν εξαρτημένα, καμιά φορά και μετά την ηλικία των 25 χρονών. Είναι η κακή οικονομική κατάσταση της χώρας και η ανεργία που δεν βοηθάνε να βελτιωθεί η κατάσταση αλλά αυτό δεν ισχύει για όλα τα παιδιά. Υπάρχουν νέοι που αγωνίζονται αλλά και νέοι που δεν κάνουν καμία προσπάθεια αφού όλα είναι εξασφαλισμένα από το σπίτι των γονιών τους, όπου μένουν ως «παιδιά». Ποιοι είναι οι τυχεροί και ποιοι οι ικανότεροι; Θα το δείξει το μέλλον.

Για τη  βία κατά των παιδιών λέει πως «κανείς δεν πρόσεξε το γιατί συμβαίνει».  Εδώ να σημειώσουμε πως σε κάθε σχετικό περιστατικό, η συζήτηση τελειώνει μετά από λίγες μέρες και κανείς δεν ασχολείται μετά. Ακόμα και αυτοί που είναι επιφορτισμένοι με το θέμα είτε ανήκουν στην εκπαιδευτική κοινότητα είτε εργάζονται σε δομές πρόνοιας και κοινωνικής μελέτης

Αξίζει να διαβάσετε το πλήρες άρθρο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ με τη συνέντευξη του κ. Καλεστίνι. Ο σύνδεσμος δίνεται στο τέλος της ανάρτησης. Και διαβάζοντας το να έχετε κατά νου πως ο πρωθυπουργός αυτής της χώρας έκανε δηλώσεις (με περισσό θράσος ή με απύθμενη άγνοια) πως στην Ελλάδα έχουμε πολύ καλή ποιότητα ζωής. Μάλλον θα αναφερόταν στην οικογένεια του με το πρώτο πληθυντικό. Δεν εξηγείται αλλιώς.

Πηγή

Στην εποχή μας μια χώρα ανήκει σε αυτόν που ελέγχει τα μέσα ενημέρωσης»

Ουμπέρτο Έκο, ακαδημαϊκός και συγγραφέας.

O γνωστός και πάντα προσανατολισμένος σε συγκεκριμένη τοποθέτηση, ιστότοπος, τοπικού ενδιαφέροντος iRafina.gr, στις 8/12/2018 αναδημοσίευσε από την εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ένα άρθρο (δίχως βέβαια να τηρήσει το διαδικτυακό συντακτικό, που επιβάλει την επισύναψη του σχετικού συνδέσμου) το οποίο ,  από την εξόφθαλμη  παραβίαση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, αφού ανάμεσα στα υπόλοιπα που αναφέρει για τους υποψηφίους στις τοπικές εκλογές στην ανατολική Αττική,  βγάζει το αυθαίρετο συμπέρασμα πως «Σε Ραφήνα - Πικέρμι φαβορί είναι ο νυν δήμαρχος Ευάγγελος Μπουρνούς, που έχει πιστωθεί σε μεγάλο βαθμό την άμεση αντίδραση του δήμου του στις πυρκαγιές του καλοκαιριού».

Πέρα από το ότι οι αρθρογράφοι «πιστώνουν» από μόνοι τους ό,τι θέλουν (ίσως επειδή άκουσαν συζήτηση που λένε και στο γήπεδο) αναφέρουν και την τερατολογία περί άμεσης αντίδρασης. Περί μη πρόληψης, μη ανταπόκρισης και απαράδεκτης στάσης του δήμου δεν γράφεται τίποτα.

Για έναν δήμο και έναν δήμαρχο που:

-δεν έστειλε τα έστω λίγα μέσα που διαθέτει στο Νταού προκειμένου να προλάβει το κακό, ενώ ήξερε πως όλα τα μέσα ήταν στην Κινέττα

-Αντί να κάνει έστω και τα ελάχιστα, ο επικεφαλής (το φαβορί ντε) έκανε τον ρεπόρτερ του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης

Και επιπλέον. Που εδράζεται η «εκτίμηση» η το «συμπέρασμα» πως ο ανευθυνοϋπεύθυνος που πάντα αναζητά κάποιον για να ρίξει τα λάθη του, αυτός που έβγαλε τον τσαμπουκά του και πήρε τον κόφτη να κόψει την αλυσίδα στην πόρτα ενός σχολείου με παιδιά 12-15 χρονών διδάσκοντας τραμπουκισμό, ότι προηγείται έναντι των συνυποψηφίων του; Ούτε αναφορά υπάρχει, ούτε καν η ενημέρωση του αναγνώστη πως ρωτήθηκαν 15 άνθρωποι και οι 10 δήλωσαν πως τον στηρίζουν. Η έλλειψη λογικής ή έστω στατιστικής τεκμηρίωσης κάνει το δημοσίευμα να μοιάζει με φτηνή προπαγάνδα και αυτό είναι κάτι για το οποίο δυστυχώς η εφημερίδα που κάποτε διατηρούσε μία δεοντολογία, έχει κατηγορηθεί πλειστάκις. Είναι ακόμα φρέσκα τα δημοσιεύματα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ όπως και οι εκπομπές του αδελφού της ΣΚΑΪ που  προπαγάνδιζαν με τον χυδαιότερο τρόπο υπέρ του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, αλλά και άλλα δημοσιεύματα μικρότερης εμβέλειας που βάφτιζαν το κρέας ψάρι, στον βωμό της εξυπηρέτησης ανόμων συμφερόντων.

Το αυθαίρετο δημοσίευμα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ και η βιαστική αναπαραγωγή του από τον τοπικό «αντικειμενικό» ιστότοπο, προσβάλει τους δημότες του δήμου που υπέστη ζημιά από την ανευθυνότητα και τη έλλειψη πρόνοιας του αντικαταστάτη δημάρχου. Του ανθρώπου που η έλλειψη πρόνοιας κόστισε εκτός από τη Ραφήνα και στο Μάτι, τίμημα βαρύ. Ο βαρύς φόρος αίματος που πληρώθηκε από το Μάτι, πληρώθηκε στο μέρος που ήταν αρμόδιος ο δήμος Ραφήνας. Μην το ξεχνάμε αυτό

Γι’ αυτό είναι προσβλητικό το δημοσίευμα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Γιατί προϋποθέτει ήδη την επιβράβευση από τους δημότες ενός δημάρχου που μόνο την εικόνα του κοιτάζει και τις σχέσεις του με την Περιφέρεια ή όποιον έχει την ανωτέρω εξουσία.

Κάλλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε λέει η παροιμία. Οι συντάκτες της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ το αγνοούν και μας νουθετούν πως ακόμα και αν κάποιος έχει αποτύχει με αισχρό τρόπο στην πρόληψη, έρχεται εκ των υστέρων η (με το αζημίωτο;) μηντιακή παρέα του να τον βαφτίσει «φαβορί» αφού τέτοια αποτυχία πρέπει να επιβραβευθεί.

Ο πόλεμος της προπαγάνδας καλά κρατεί. Είναι δύσκολο καμιά φορά να διακρίνουμε την προπαγάνδα από την είδηση ή το αμερόληπτο σχόλιο αλλά τουλάχιστον όταν η προπαγάνδα συνιστά ευθεία προσβολή λογικής, μνήμης και αξιοπρέπειας, τα πράγματα είναι ευκολότερα.