Σήμερα ξημερώνει η 1^η Ιανουαρίου 2021. Ξημερώνει το’21 του 21^ου αιώνα. Ξημερώνει η χρονιά που συμπληρώνονται 200 χρόνια, δύο αιώνες, που στο μεγαλύτερο μέρος τους, όλοι εμείς οι κάτοικοι της νότιας απόληξης της χερσονήσου του Αίμου αποκαλούμαστε Έλληνες, εκτός από τον τοπικό προσδιορισμό προέλευσης του καθενός. Αυτό σημαίνει πως καταφέραμε να νεκραναστήσουμε έναν εθνικό προσδιορισμό (και με την έξωθεν βοήθεια) ο οποίος αποτελούσε ύβρι από τον 4^ο μέχρι τον 11^ο αιώνα, στην περιοχή. Η προσπάθεια για την ίδια νεκρανάσταση, που είχε επιχειρήσει ο Μιχαήλ Ψελλός με τη συνδρομή του Κωνσταντίνου του Μονομάχου, στις αρχές του 11^ου αιώνα είχε αποτύχει. Έμελλε να περάσουν 8 αιώνες ακόμα (σύνολο 7+8=15 αιώνες), για να αναγεννηθεί το όνομα «Έλληνας» όχι πια ως ύβρις, αλλά υπερφωτισμένο και εκλαμπρότατο. Το κακό ήταν πως αυτοί που έφεραν την εθνικότητα του Έλληνα δεν άστραπταν διόλου, όσο τουλάχιστον θα απαιτούσε ένα τόσο φορτισμένο όνομα.

Μέχρι το ’21 του 21^ου αιώνα πέρασαν πάνω από 200 χρόνια από τη συγγραφή του Θούριου από τον Ρήγα Βελεστινλή, τον «εθνομάρτυρα» όπως επικράτησε να τον αποκαλούν,  σβήνοντας έτσι, με κομψό ομολογουμένως τρόπο, τον πυρήνα του παμβαλκανικού οράματος του. Κάπως έτσι διεγράφη η ουσία, το νόημα και ο στόχος της επανάστασης που οραματίστηκε. Της επανάστασης που επωάστηκε μακριά από τη γνωστή ως «Παλιά Ελλάδα», από εκπροσώπους του νεοελληνικού Διαφωτισμού, αλλά κυρίως τον Ρήγα και που προσπάθησε να την κάνει πράξη η Φιλική Εταιρεία. Της επανάστασης που κατέληξε, μαζί  με τον (αφορισμένο από τον Γρηγόριο Ε’) Αλ. Υψηλάντη, στις αυστριακές φυλακές το 1828, 7 χρόνια μετά τη ήττα της αληθινής διεθνούς ταξιαρχίας των 4.500 ξεσηκωμένων, με τους 700 (500 σπουδαστές) του ελληνικού τμήματος της. Του τμήματος που γνωρίζουμε ως Ιερό Λόχο. Και αν ακόμα η φλόγα κράτησε και μετά τη μάχη του Δραγατσανίου (7/6/1821) το νόημα και το όραμα της επανάστασης, είχαν πλέον χαθεί.

Ο περιορισμός της επανάστασης στην «Παλιά Ελλάδα» δεν τροφοδοτούνταν πια από το όραμα των δικαιωμάτων του ανθρώπου, σε μία πολυεθνική, βαλκανική κοινωνία, όπου θα συνυπήρχαν αρμονικά οι λαοί έχοντας αποτινάξει την οθωμανική δεσποτεία. Τώρα είχε λάβει ξεκάθαρα χαρακτήρα διάσπαρτων τοπικών εξεγέρσεων εντός της περιοχής της αποκαλούμενης «Παλιά Ελλάδα». Εξέγερσης των θυμάτων της διπλής καταπίεσης (από τους Οθωμανούς και την ανώτερη οικονομικά τάξη κάθε τόπου) και των περιθωριακών της εποχής, εναντίον των ταξικών αυτών εχθρών τους.  

Οι κοτζαμπάσηδες, οι  προεστοί, οι πρόκριτοι σε κάποιους τόπους ακολούθησαν τους ξεσηκωμένους, αλλά η κίνηση τους αυτή δεν ήταν κάτω από τους ίδιους όρους, αφού το έκαναν είτε από φόβο μήπως τους καταπιεί το  κύμα της εξέγερσης, είτε από τον φόβο των αντιποίνων εκ μέρους των Οθωμανών, είτε ακόμα και από συμφέρον, βλέποντας και εκτιμώντας την αμέσως επόμενη μέρα.

Κοτζάμπασης

Όλα τα παραπάνω, μετά το πρωτόκολλο του Λονδίνου (3/2/1830) έπρεπε με κάποιο τρόπο, να προσαρμοστούν στο νέο εθνικό αφήγημα. Έπρεπε να ενταχθούν σε μία πολιτικά ορθή ιστοριογραφία, η οποία να συνάδει με την αποδεκτή διαδικασία της γέννησης ενός έθνους. Άσχετα αν τελικά δεν γεννήθηκε ένα έθνος, έπρεπε από εκείνη τη στιγμή, να αρχίσει να εμπεδώνεται, κυρίως στο εσωτερικό, αυτή η αντίληψη. Και μάλιστα υπό την καθοδήγηση κι την «προστασία» των δυνάμεων που υπέγραφαν τη ληξιαρχική πράξη της γέννησης του. Το πρωτόκολλο του Λονδίνου.

Η πρώτη σελίδα του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου 3/2/1830

Στην Attica Voice, τακτικοί και έκτακτοι συντάκτες, με συνεργάτες φίλους ιστορικούς, αναδιφήσαμε σε γνωστές και αθέατες όψεις της επανάστασης που οι πρωτεργάτες της ήθελαν να ξεκινήσει στην Κωνσταντινούπολη, ξεκίνησε τελικά στο Ιάσιο και  τελικά θεμελιώθηκε στην Πελοπόννησο. Άλλα ήταν τα αρχικά οράματα και στόχοι της, αλλού κατέληξε. Απελευθέρωσε τον λαό από τους Οθωμανούς, αλλά του έφερε νέους (και σε αρκετές περιπτώσεις πιο βάναυσους από τους Οθωμανούς) καταπιεστές.

Όλα αυτά με την ευκαιρία της επετείου των 200 χρόνων από την ύψωση του πατριαρχικά αφορισμένου λαβάρου. Με την ευκαιρία του εορτασμού από τους απογόνους των κοτζαμπάσηδων, των προεστών και των Φαναριωτών, της αποτίναξης του Οθωμανικού ζυγού και της περιένδυσης του λαού με τον δικό τους. Τον  πιο εξελιγμένο πολιτικά  και εκουσίως πια φορεμένο,  ζυγό.

Το 21 του λαού, ο οποίος έχυσε το αίμα του, παραμένει ζωντανό. Ζωντανό όπως και το όραμα του Ρήγα, που εκφράζει τη διαχρονική ανάγκη των λαών για αυτοδιάθεση, δικαιοσύνη και λαϊκή κυριαρχία, στους τόπους τους και στον κόσμο ολόκληρο. Και θα μείνουν ζωντανά, φάροι προόδου όσο δεν καταδεχόμαστε το ψέμα για Ιστορία και τα «προσαρμοσμένα» και βολικά  γεγονότα ως μήτρες που γέννησαν  την πατρίδα μας.

Το ταξίδι αυτό θα έχει πολλές στάσεις, πρόσωπα και γεγονότα της επανάστασης, αλλά έναν προορισμό. Την αλήθεια. Την αλήθεια των διασταυρωμένων πηγών και της απόσταξης της καθαρής Ιστορίας των ανθρώπων και των πράξεων τους,  από τα γεγονότα που αποτέλεσαν το  1821

Εμείς εδώ στην Attica Voice ευχόμαστε σε όλους καλή Πρωτοχρονιά και η χρονιά που μπαίνει να είναι όσο το δυνατό καλύτερη, παρά τις δυσκολίες και τους ακόμα πιο  άσχημους οιωνούς. Δεδομένου πως μπαίνουμε και σε επετειακή χρονιά, σας καλούμε να δούμε χωρίς προκαταλήψεις και στερεότυπα, τον εαυτό μας και τη χώρα μας. Ας αγαπήσουμε την αλήθεια, η οποία είναι πάντα η αρχή της προόδου και ας αποτινάξουμε το ψέμα που μπορεί να μας χαϊδεύει τα αυτιά,  αλλά μας τυφλώνει συστηματικά και μας μικραίνει ολοένα, δύο αιώνες τώρα.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως ξεκινάμε αυτή τη σειρά δημοσιεύσεων με την  πολύτιμη παραίνεση του εθνικού μας ποιητή, του Διονυσίου Σολωμού.

Καλή χρονιά και ας ευχηθούμε να πάμε σε ένα πλήρες συνέπειας και σύνεσης, 2021