Το on-line περιοδικό Χωρίς εφημερίδα είναι ένα εγχείρημα των Άντας και  Δημήτρη Ψαρρά, των γνωστών σοβαρών και διακεκριμένων δημοσιογράφων και συγγραφέων. Όπως επισημαίνουν στο προφίλ του περιοδικού  "Ποτέ δεν είναι αργά. Μετά από δεκαετίες δουλειάς σε περιοδικά και εφημερίδες αποφασίσαμε να κάνουμε ένα νέο πείραμα στον χώρο του διαδικτύου. Ένα νέο site ανοιχτό και προσβάσιμο και φιλικό σε όλους εκείνους που θέλουν να διαβάσουν τη δική μας ματιά και τις δικές μας αποκαλύψεις για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας."  Μπορείτε να διαβάσετε το προφίλ του περιοδικού. Από το περιοδικό αυτό λοιπόν αναδημοσιεύουμε το άρθρο του Δημήτρη Ψαρρά, της 4ης Μαρτίου 2025 που αναφέρεται σε μία παλαιότερη τραγωδία με τραίνα και τη συγκάλυψη της. Σύνδεσμος ειδικά για το πρωτότυπο άρθρο δίνεται στο τέλος του παρόντος.

Τραγωδία Τεμπών:
ποιον αντιγράφει ο κ. Μητσοτάκης;

Πώς συγκάλυψε η χούντα τις ευθύνες της για την πολύνεκρη σύγκρουση τρένων την παραμονή Χριστουγέννων του 1971

του Δημήτρη Ψαρρά  4/3/2025

Χειμώνας 1971. Ήταν η εποχή που η σιδηροδρομική διαδρομή Αθήνας-Θεσσαλονίκης διέθετε μια μόνο γραμμή. Στις 23 Δεκεμβρίου 1971 το απόγευμα, 30 χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα, στο Κρυονέρι, συγκρούστηκαν μια επιβατική και μια εμπορική αμαξοστοιχία και προκλήθηκε ο θάνατος τεσσάρων ατόμων και τραυματίστηκαν πάνω από 30. Ένας από τους τραυματίες κατέληξε σε λίγες μέρες. Η εμπορική αμαξοστοιχία ήταν σταματημένη και έπεσε επάνω της η επιβατική που ερχόταν πίσω της με ταχύτητα.

Ο «Ελεύθερος Κόσμος», η επίσημη εφημερίδα της χούντας αφιέρωσε στις 24.12.1971 το πρωτοσέλιδό του στο δυστύχημα:

Την επομένη, ο «Ελεύθερος Κόσμος» είχε ήδη βγάλει το «πόρισμα». Έφταιγε «μάλλον ο νεκρός μηχανοδηγός». Το δημοσίευμα συνοδευόταν από την επίσκεψη του «αντιπροέδρου» της χούντας Στυλιανού Παττακού στο νοσοκομείο όπου περιθάλπονταν οι τραυματίες:

Την εποχή εκείνη ίσχυε φυσικά η λογοκρισία του δικτατορικού καθεστώτος και απαγορευόταν κάθε δημοσίευμα που θα αμφισβητούσε την επίσημη κυβερνητική γραμμή. Παρόλα αυτά, η περιγραφή του δυστυχήματος από τον Τύπο επέτρεπε στον αναγνώστη να κατανοήσει ότι το πρόβλημα βρισκόταν στον τρόπο οργάνωσης και σηματοδότησης της γραμμής. Διαβάζουμε στα «Νέα» της 25.12.1971:

«Στο μεταξύ, η προανάκριση κατέληξε στα εξής συμπεράσματα, από την εξέταση μαρτύρων και την αυτοψία. Μετά τη διέλευση της εμπορικής αμαξοστοιχίας από το Μπογιάτι κι ενώ κατευθυνόταν προς Δεκέλεια, “πορτοκαλί” σήμα προειδοποιούσε ότι ακολουθεί “κόκκινο” (προπορευόταν η μηχανή). Η αμαξοστοιχία πέρασε το πρώτο σήμα και σταμάτησε προ του “κόκκινου”. Κατά την προανάκριση, ο προϊστάμενος της αμαξοστοιχίας Γ. Γεννηματάς είπε στον μηχανοδηγό Η. Παπαδόπουλο, να προχωρήσει περί τα 250 μέτρα από του σημείου της αρχικής σταθμεύσεως, για να τοποθετήσει το φορητό τηλέφωνο σε ειδικό βύσμα που υπήρχε σε κολόνα, προκειμένου να επικοινωνήσει με τον σταθμάρχη και να τον ρωτήσει τι συμβαίνει και να τού εκφράσει τις ανησυχίες του για την αυτοκινητάμαξα από τη Χαλκίδα που ακολουθούσε. Πράγματι, ο συρμός προχώρησε περί τα 250 μέτρα και σταμάτησε. Τα 25 βαγόνια κατελάμβαναν επί της σιδηροδρομικής γραμμής μήκος 340 μ. Με το να περάσει, όμως, το “κόκκινο φωτοσήμα” ελευθερώθηκε η δίοδος για την αυτοκινητάμαξα από τον σταθμό Μπογιατίου. Στην πορεία της, όμως, η αυτοκινητάμαξα συνάντησε το φωτοσήμα με το πορτοκαλί χρώμα, που την προειδοποιούσε ότι το επόμενο φωτοσήμα ήταν κόκκινο, μια και η προπορευόμενη αμαξοστοιχία δεν είχε φθάσει ακόμα στον επόμενο σταθμό Δεκέλειας.

Τη στιγμή που ο προϊστάμενος της εμπορικής αμαξοστοιχίας ζητούσε να ελευθερωθεί η γραμμή [πράγμα που δέν ήταν δυνατό να γίνει, γιατί στη Δεκέλεια δεν είχε φθάσει ακόμα η μηχανή) κατέφθασε η αυτοκινητάμαξα κι έπεσε με σφοδρότητα στον σταθμευμένο συρμό. Διαπιστώθηκε, επίσης, ότι ο Γ. Γεννηματάς, όταν πληροφορήθηκε από τον σταθμάρχη ότι δεν ήταν δυνατό ν’ ανοίξει η γραμμή, έστειλε τον τροχοπεδητή Εμμανουήλ Κόλπαση στην “ουρά” τού συρμού να προειδοποιήσει τον μηχανοδηγό της αυτοκινητάμαξας. Ήταν, όμως, πολύ αργά για να αποφευχθεί η σύγκρουση».

Από την αναλυτική περιγραφή προκύπτει ότι το δυστύχημα οφειλόταν ακριβώς σε κενά ασφαλείας της οργάνωσης των σιδηροδρόμων και ήταν αδύνατον να τα φανταστούν οι εργαζόμενοι και να τα ξεπεράσουν. Μ’ άλλα λόγια, οι μηχανοδηγοί και ο προϊστάμενος έκαναν ό,τι είχαν μάθει να κάνουν, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες που είχαν. Και τι έκανε το χουντικό καθεστώς; Απλώς τα έριξε όλα πάνω στον μηχανοδηγό και συγκάλυψε τα πραγματικά αίτια του δυστυχήματος.

Ναι, συγκάλυψε.

Πηγή: Χωρίς εφημερίδα 4/3/2025