«Μπροστά στο ανέβασμα του επαναστατικού κινήματος, παρόλες τις προσπάθειες των συνδικάτων και των γραφειοκρατών της παλιάς και της νέας αριστεράς να το επαναφομοιώσουν, η εξουσία οδηγείται μοιραία να παίξει αυτή τη φορά το ψεύτικο χαρτί της τρομοκρατίας...

Η ιταλική αστική τάξη του 1969... δεν έχει πια ανάγκη από τα σφάλματα των παλιών αναρχικών για να βρει μια πρόφαση και να υλοποιήσει την ολοκληρωτική της φύση, παγιδεύοντας τους νέους αναρχικούς με μιαν αστυνομική σκευωρία...

Η μπόμπα του Μιλάνου έσκασε εναντίον του προλεταριάτου. Προορισμός της ήταν να χτυπήσει τα λιγότερο ριζοσπαστικοποιημένα στρώματα του πληθυσμού, ώστε να τα κάνει να συμμαχήσουν με την εξουσία, και να καλέσει σε συσπείρωση την αστική τάξη..»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Λέγατε ότι είμαστε χώρα καλλιτεχνών, ..., που επαναστατούν ενάντια στις συνήθειες.

Δίκιο έχετε. Ειδικά οι δικαστές, που στέλνουν τις υποθέσεις στο αρχείο, είναι γνήσιοι επαναστάτες. Αρνούνται να συγκεντρώσουν τις μαρτυρίες των αυτοπτών, τις μαγνητοταινίες όπου καταγράφονται οι ακριβείς ώρες κλήσης των ασθενοφόρων, τις πραγματογνωμοσύνες των ειδικών για την πτώση... Αρνούνται ν' αναρωτηθούν γιατί καλείται νωρίτερα ένα ασθενοφόρο, αρνούνται να πάρουν υπόψη τους τις εκχυμώσεις στο λαιμό του νεκρού... που οι αιτίες τους δεν είναι καθόλου σαφείς.

ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ: Προσέξτε, δεσποινίς. Σας συμβουλεύω να προσέχετε τα λόγια σας. Είναι επικίνδυνο να μιλάτε έτσι.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Με απειλείτε;

ΤΡΕΛΟΣ: Όχι, όχι, κύριε διοικητά. Η δεσποινίς μιλάει για μιαν εκδοχή των γεγονότων, που έχω ακούσει κιόλας να τη λένε σε διάφορους kύκλους. Το περίεργο δε, είναι ότι προέρχεται από ανθρώπους αυτού εδώ του κτιρίου.

ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ: Τι λέει η εκδοχή αυτή;

ΤΡΕΛΟΣ: Λένε ότι κατά την τελευταία ανάκριση του αναρχικού, ένας από τους παριστάμενους, λίγα λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα, έχασε την υπομονή του κι έδωσε μια γερή κοφτή στο λαιμό στου ενλόγω αναρχικού... ηρεμειστε, κύριοι! Ο αναρχικός έμεινε ημιπαράλυτος. Επιπλέον δε, ρόγχαζε, δυσκολευόταν ν'αναπνεύσει. Τότε, κάποιος κάλεσε το ασθενοφόρο.Στο μεταξύ, στην προσπάθεια τους να τον συνεφέρουν, οι παρευρισκόμενοι άνοιξαν το παράθυρο κι έβαλαν τον αναρχικό στο περβάζι, έτσι που να εξέχει λίγο, μήπως και τον συνεφέρει ο δροσερός αέρας της νύχτας. Λέγεται ότι τον κρατούσαν δυο και, όπως συμβαίνει συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις, ο ένας βασιζόταν στον άλλον για να τον συγκρατήσει. "Γιατί να κρατήσω γερά, αφού τον κρατάει ο άλλος;"

Οπότε... Μπουμ! Έπεσε κάτω...

(Ο αστυνόμος Π βηματίζει εξαγριωμένος, γλιστρά πάνω στη μπίλια, και σωριάζεται κάτω).

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Έτσι ακριβώς.

ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ: Μα, τρελαθήκατε;

ΤΡΕΛΟΣ: Ναι, δεκάξι φορές ναι, κύριε διοικητά.

ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ Π.: Για όνομα του Θεού, πού σκόνταψα και γλίστρησα;

ΤΡΕΛΟΣ: Στο γυάλινο μάτι μου! Ορίστε, κοίτα πώς μου το λέρωσες! Αστυφύλακα, μου φέρνετε, σας παρακαλώ, ένα ποτήρι νερό για να το πλύνω;

(Ο αστυφύλακας βγαίνει).

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πρέπει να παραδεχτείτε ότι, αν δεχτούμε την εκδοχή αυτή, διελευκαίνουμε ένα σωρό μυστήρια: γιατί κλήθηκε τότε το ασθενοφόρο, γιατί ο σιδηροδρομικός διέγραψε πέφτοντας μια τροχιά

σα να 'ταν ήδη νεκρός... κι ακόμα γιατί ο δημόσιος κατήγορος μεταχειρίστηκε έναν περίεργο όρο στην τελική του έκθεση.

ΤΡΕΛΟΣ: Τι όρο; Σας παρακαλώ, μιλείστε πιο καθαρά. Αρκετά ζαλισμένος είμαι με τα δικά μου.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ο δημόσιος κατήγορος γράφει ότι ο θάνατος του αναρχικού θα πρέπει να θεωρηθεί "τυχαίος θάνατος". Προσέξτε καλό, μιλά για τύχη, κι όχι για αυτοκτονία, όπως λέτε εσείς. Και οι δυο όροι, έχουν πολύ μεγάλη διαφορά. Απ' την άλλη μεριά, έτσι που μας διηγήθηκε το πράγματα ο λοχαγός, θα μπορούσαμε πράγματι να μιλήσουμε για "ατύχημα".

ΤΡΕΛΟΣ: (Παρεμβαίνει, μιλώντας ειρωνικά). Μα τι επιδιώκετε, δεσποινίς, προκαλώντας μας έτσι ανοιχτά; Να σας πούμε ότι εμείς της αστυνομίας δε θα 'πρεπε ν'ασχολούμαστε με τέσσερις φουκαράδες αναρχικούς; Να σας πούμε ότι θα 'πρεπε ν' ασχολούμαστεμε τις φασιστικές παραστρατιωτικές οργανώσεις, που χρηματοδοτούνται και παγιδεύονται απ' τους βιομηχάνους, που υποστηρίζονται από τους έλληνες συνταγματάρχες κι από άλλες μυστικές υπηρεσίες, αν θέλαμε να βρούμε την άκρη;

Η Ιστορία έγραψε

Την Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου του 1969, στις 16:37, εξερράγη μία βόμβα στην Πιάτσα Φοντάνα, στο κέντρο του Μιλάνου, και συγκεκριμένα στο κτίριο της Αγροτικής Τράπεζας. Από τη βομβιστική επίθεση σκοτώθηκαν 17 άτομα και τραυματίστηκαν άλλα 88.

Τις επόμενες ημέρες στα πλαίσια των ερευνών για τους δράστες της τρομοκρατικής ενέργειας στην Banca Nazionale dell'Agricoltura στην Πίατσα Φοντάνα συνελήφθησαν και ανακρίθηκαν περίπου 80 άτομα κυρίως αναρχικοί από το Circolo anarchico 22 Marzo στην Ρώμη και το Circolo anarchico Ponte della Ghisolfa στο Μιλάνο. Σύμφωνα με τον Antonino Allegra, τότε υπεύθυνο του πολιτικού γραφείου της αστυνομικής διεύθυνσης του Μιλάνου, μεταξύ των ατόμων που εξετάστηκαν ήταν και μέλη ακροδεξιών οργανώσεων.

Ανάμεσα στα άτομα που ανακρίθηκαν ήταν και ο αναρχικός εργάτης σιδηροδρόμων Τζουζέπε Πινέλλι, ο οποίος συμμετείχε στο Circolo anarchico Ponte della Ghisolfa και είχε ανακριθεί μαζί με άλλους αναρχικούς την άνοιξη του 1969 σχετικά με τη βόμβα που εξεράγη στις 25 Απριλίου στο περίπτερο της Fiat στην Έκθεση του Μιλάνου και τη βόμβα που βρέθηκε στο κεντρικό σταθμό της πόλης, τρομοκρατικές ενέργειες για τις οποίες