Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο ΚακόΣήμερα η Γάζα πονάει. Κάθε μέρα η Παλαιστίνη πονάει. Εκατομμύρια Παλαιστίνιοι βρίσκονται φυλακισμένοι από ένα κράτος – τρομοκράτη που κάθε μέρα σκοτώνει εκατοντάδες από αυτούς. Άντρες, γυναίκες, παιδιά. Ένα οργανωμένο έγκλημα που συντελείται μπροστά στα μάτια μας. Και η Ευρώπη αδιαφορεί. Όλος ο κόσμος αδιαφορεί. Κι εμείς οι ίδιοι, οι περισσότεροι από εμάς τουλάχιστον, αδιαφορούμε. Μόνο πού και πού, μέσα στην πεζή μας καθημερινότητα, την τόσο ασήμαντη μπροστά στο νέο Ολοκαύτωμα που συντελείται, θυμόμαστε να ψελλίσουμε κάποιες λέξεις συμπάθειας.
Παγκόσμια ημέρα ποίησης σήμερα και διαβάσαμε στο Δασαμάρι SOS ένα συγκλονιστικό ποίημα της Παλαιστίνιας ποιήτριας Ραφίφ Ζιάντα
Σήμερα το σώμα μου, ένα τηλεοπτικό μακελειό.
Σήμερα το σώμα μου, ένα τηλεοπτικό μακελειό, που έπρεπε να χωρέσει σε ατάκες και λιγοστές λέξεις.
Σήμερα το σώμα μου, ένα τηλεοπτικό μακελειό, που έπρεπε να χωρέσει σε ατάκες και λιγοστές λέξεις παραγεμισμένες με στατιστικές για να απαντήσουν σε μετρήσεις κοινής γνώμης.
Και εγώ τελειοποίησα τα αγγλικά μου και έμαθα απέξω τα ψηφίσματα τού ΟΗΕ.
Παρόλα αυτά, με ρώτησε: Κυρία Ζιάντα, δεν νομίζετε ότι όλα θα είχαν επιλυθεί αν σταματούσατε να διδάσκετε τόσο μίσος στα παιδιά σας;
Παύση.
Ψάχνω μέσα μου να βρω τη δύναμη να κάνω υπομονή, αλλά η υπομονή δεν μού βγαίνει όταν οι βόμβες πέφτουν πάνω από τη Γάζα.
Η υπομονή απλά με εγκατέλειψε.
Παύση. Χαμόγελο.
Εμείς διδάσκουμε ζωή, κύριε!
Ραφίφ, θυμήσου να χαμογελάς.
Παύση.
Εμείς διδάσκουμε ζωή, κύριε!
Εμείς οι Παλαιστίνιοι διδάσκουμε ζωή, όταν αυτοί έχουν καταλάβει τα πάντα ως τον έβδομο ουρανό.
Εμείς διδάσκουμε ζωή, όταν αυτοί έχουν χτίσει τους εποικισμούς τους και τα τείχη τού απαρτχάιντ ως τον έβδομο ουρανό.
Εμείς διδάσκουμε ζωή, κύριε!
Όμως σήμερα το σώμα μου, ένα τηλεοπτικό μακελειό που έπρεπε να χωρέσει σε ατάκες και λιγοστές λεξεις.
Και πείτε μας απλά μια ιστορία, μια ανθρώπινη ιστορία.
Βλέπετε, το θέμα δεν είναι πολιτικό.
Το μόνο που θέλουμε είναι να πούμε στον κόσμο για σάς και για τον λαό σας, οπότε πείτε μας μια ανθρώπινη ιστορία.
Μην αναφερθείτε σ' αυτή τη λέξη: "απαρτχάιντ" και "κατοχή".
Το θέμα δεν είναι πολιτικό.
Πρέπει να με βοηθήσετε ως δημοσιογράφο να σας βοηθήσω να πείτε την ιστορία σας, μια ιστορία που δεν είναι πολιτική.
Σήμερα το σώμα μου, ένα τηλεοπτικό μακελειό.
Τι θα λέγατε να μας πείτε την ιστορία για μια γυναίκα της Γάζας που χρειάζεται φάρμακα;
Μήπως για σάς;
Έχετε τόσα σπασμένα μέλη ώστε να καλύψτε τον ήλιο;
Περάστε μου τους νεκρούς σας, δώστε μου τη λίστα με τα ονόματά τους σε χίλιες διακόσιες λέξεις.
Σήμερα το σώμα μου, ένα τηλεοπτικό μακελειό, που έπρεπε να χωρέσει σε ατάκες και λιγοστές λεξεις και να συγκινήσει αυτούς που είναι αναίσθητοι στο αίμα των τρομοκρατών.
Και όμως λυπήθηκαν.
Λυπήθηκαν την αγέλη σε όλη τη Γάζα.
Τότε τους δίνω τα ψηφίσματα τού ΟΗΕ και τις στατιστικές και τα “καταδικάζουμε” και τα “αποδοκιμάζουμε” και τα “απορρίπτουμε”.
Και οι δύο πλευρές εδώ δεν είναι ίσες: η κατοχή και τα κατεχόμενα.
Και οι εκατό νεκροί, οι διακόσιοι νεκροί και οι χίλιοι νεκροί.
Κι εκεί ανάμεσα στο έγκλημα πολέμου και τη σφαγή, μου ανάβλυσαν λόγια και ένα χαμόγελο «όχι εξωτικό», «όχι τρομοκρατικό».
Και εξιστορώ, εξιστορώ εκατό νεκρούς, διακόσιους νεκρούς, χίλιους νεκρούς.
Είναι κανείς εκεί έξω;
Θα ακούσει κανείς;
Μακάρι να μπορούσα να θρηνήσω δίπλα στα κορμιά τους.
Μακάρι να μπορούσα να τρέξω ξυπόλητη σε κάθε προσφυγικό καταυλισμό και να πάρω στα χέρια μου κάθε παιδί, να του καλύψω τα αυτιά, να μην αναγκάζονται να ακούν τον ήχο των βομβαρδισμών για το υπόλοιπο της ζωής τους, όπως εγώ.
Σήμερα το σώμα μου, ένα τηλεοπτικό μακελειό.
Και επιτρέψτε μου να σας πω ότι οι αποφάσεις τού ΟΗΕ σας ποτέ δεν έκαναν το παραμικρό για όλο αυτό.
Και καμιά ατάκα, καμιά ατάκα που θα σκεφτώ, όσο κι αν καλυτερέψουν τα αγγλικά μου, καμιά ατάκα, καμιά ατάκα, καμιά ατάκα δεν θα τους φέρει πίσω στη ζωή.
Καμιά ατάκα δεν θα το διορθώσει αυτό.
Εμείς διδάσκουμε ζωή, κύριε.
Εμείς διδάσκουμε ζωή, κύριε.
Εμείς οι Παλαιστίνιοι ξυπνάμε κάθε πρωί για να διδάξουμε τον υπόλοιπο κόσμο ζωή, κύριε.
(Μετάφραση: Π.Ρ.)
«Ω μητέρα, το τραγούδι της αγάπης γίνεται η μπαλάντα μου
Ω νύχτα, ξύπνα τους με δροσοσταλίδες από τον ελαφρύ τους ύπνο για να δούνε τις πληγές μου…»
Λέει με μυσταγωγική φωνή το παραδοσιακό παλαιστινιακό τραγούδι..
Η Attica Voice βρέθηκε στα γραφεία της Παλαιστινιακής παροικίας στην Ελλάδα για να ακούσει τη φωνή τους.
Στην είσοδο μας υποδέχεται με χαμόγελο ο γραμματέας της παροικίας, Ahmad Hassan. Στο ένα χέρι κρατά ένα μπρίκι με καφέ για το καλωσόρισμα. Καφέ με έντονη τη γεύση του κάρδαμου, όπως τον πίνουν οι αραβικοί λαοί
Στον τοίχο υπάρχουν κομμάτια από τις παραδοσιακές φορεσιές, μια κεντημένη λωρίδα ύφασμα στο σχήμα της σκλαβωμένης πατρίδας τους, εικόνες λαϊκής τέχνης αλλά και φωτογραφίες Παλαιστινίων αγωνιστών που έπεσαν στον αγώνα για ανεξαρτησία
Στην κυρίως αίθουσα, παιδιά διδάσκονται παραδοσιακούς παλαιστινιακούς χορούς. Κοιτάμε τα παιδικά χέρια που ενώνονται και στο μυαλό μας αντηχούν παράταιρες και απάνθρωπες οι δηλώσεις των Ισραηλινών αξιωματούχων για τους Παλαιστίνιους πως πρόκειται «ανθρωπόμορφα κτήνη και θα τους φερόμαστε αναλόγως»
Εμείς περνάμε στη μέσα αίθουσα. Εκεί, όπου ένα γραφείο και μερικά σχολικά θρανία μας κάνουν να καταλάβουμε αμέσως πως πρόκειται για αίθουσα διδασκαλίας. Όπως μας είπε ο γραμματέας, τα παιδιά της Παλαιστινιακής παροικίας πηγαίνουν σε ελληνικά σχολεία και στην αίθουσα αυτή διδάσκονται τα αραβικά, προκειμένου να μην ξεχάσουν τη γλώσσα των γονιών τους
Η συζήτηση σε λίγο θα ξεκινήσει. Για το αυτονόητο δικαίωμα ενός σκλαβωμένου λαού να διεκδικεί την ανεξαρτησία του και να αποφασίζει για τις τύχες του. 2,5 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι στην κατεχόμενη Γάζα, 2,5 εκατομμύρια στην κατεχόμενη Δυτική όχθη, 1 εκατομμύριο στο κράτος του Ισραήλ και άλλα 3-4 εκατομμύρια στις γύρω χώρες ζητούν το δικαίωμα να ζήσουν ανεξάρτητοι σε μιαν έκταση ίση με αυτήν του νομού Αιτωλοακαρνανίας. Αυτό το τελευταίο, για να έχουμε και μια αίσθηση του ζητήματος
[Μπορείτε να ακούσετε όλη τη συνομιλία στο podcast που ακολουθεί ή να την διαβάσετε απομαγνητοφωνημένη. Στο βίντεο υπάρχουν και υπότιτλοι. Εάν δεν εμφανίζονται, μπορείτε να πατήσετε ενεργοποίηση υποτίτλων]
Καλησπέρα σας. Βρισκόμαστε στα γραφεία της Παλαιστινιακής Παροικίας Ελλάδος. Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για τη φιλοξενία. Ξεκινώντας τη συζήτηση, πόσοι Παλαιστίνοι βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα?
Καλημέρα σας. Και εμείς σας ευχαριστούμε για την πρωτοβουλία σας να μιλήσουμε. Δεν έχουμε ακριβή αριθμό, αλλά στην Ελλάδα πρέπει να υπάρχουν περίπου τέσσερις έως έξι χιλιάδες. Ο κύριος όγκος όμως των Παλαιστινίων βρίσκεται εδώ, στην Αθήνα.
Πότε περίπου, εσείς οι Παλαιστίνιοι, βρεθήκατε στη χώρα μας και πώς;
Λοιπόν, τα πρώτα κύματα Παλαιστινίων άρχισαν να έρχονται από τα τέλη της δεκαετίας του ‘60. Κυρίως έρχονταν σαν φοιτητές. Οι περισσότεροι, θα έλεγα το 80%-100% των Παλαιστινίων που βρέθηκαν στην Ελλάδα, είχαν έρθει σαν φοιτητές και έκαναν τις σπουδές τους εδώ.
Ένα πολύ μεγαλύτερο κύμα Παλαιστινίων έρχεται τη δεκαετία του ’80. Δηλαδή στη δεκαετία του ‘80 μπορεί να ήρθαν μέχρι και τρεις χιλιάδες φοιτητές.
Ήταν και πολύ φιλικό το κλίμα τότε μεταξύ Ελλήνων και Αράβων
Αυτό συνέβαινε ακριβώς λόγω της φιλικότητας του κλίματος
Πώς είναι η σχέση σας τώρα με τους Έλληνες;
Είναι καλή η σχέση. Είχαμε το προνόμιο ως Παλαιστίνιοι να μπορούμε να ενσωματωθούμε πολύ πιο εύκολα από άλλους ανθρώπους μέσα στην ελληνική κοινωνία, λόγω των σπουδών, λόγω της υψηλότερης μόρφωσης, λόγω της σχέσης των φοιτητών στα πανεπιστήμια με τους άλλους συναδέλφους.
Οπότε ήταν πολύ πιο εύκολη η ενσωμάτωση και η ένταξή τους. Οι περισσότεροι από τους φοιτητές έμειναν εδώ και έκαναν παιδιά, με αποτέλεσμα να έχουμε τώρα τη δεύτερη ή και τρίτη γενιά Παλαιστινίων. Μπαίνουμε σιγά σιγά στην τρίτη γενιά Παλαιστινίων. Έχουμε παιδιά που είναι τεσσάρων-πέντε χρονών, που οι γονείς τους έχουν γεννηθεί εδώ.
Και μαθαίνουν πρώτα τα Ελληνικά, δηλαδή.
Όλα τα παιδιά φοιτούν σε ελληνικά σχολεία. Και έρχονται εδώ κάθε δύο φορές την εβδομάδα και κάνουν μαθήματα αραβικών. Ο σκοπός δεν είναι μόνο η γλώσσα, είναι να ενσωματωθούν και αυτοί και να μην ξεχάσουν τις ρίζες και την παλαιστινιακή τους καταγωγή.
Πώς βλέπετε τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, των υπόλοιπων κομμάτων, αλλά και του ελληνικού λαού στο παλαιστινιακό δράμα.
Πρέπει να τα ξεχωρίσουμε αυτά. Θα ξεκινήσω με τα θετικά. Και μετά θα πάμε στα αρνητικά.
Η αλήθεια είναι ότι σε όλη αυτή τη διάρκεια της εισβολής των Ισραηλινών στα παλαιστινιακά εδάφη, στη Γάζα ειδικά, με τη σφαγή και τη γενοκτονία που έχει συντελεστεί και που συντελείται έως και τώρα, από τον απλό ελληνικό λαό είχαμε μια πάρα πολύ ωραία και θετική στάση.
Προέρχεται από το αίσθημα των Ελλήνων ότι δεν δέχονται την αδικία. Βλέπουν αυτό που γίνεται στη Γάζα ότι είναι μια παράφορη αδικία κατά των αθώων ανθρώπων, κατά των Παλαιστινίων. Είχαμε μηνύματα συμπαράστασης καθημερινά. Και έχουμε ακόμα. Είναι έτοιμοι οι Έλληνες πολίτες, απλοί Έλληνες πολίτες, να προσφέρουν ο,τιδήποτε μπορεί να βοηθήσει τους Παλαιστινίους. Μέχρι και χθες είχαμε πολλά κιβώτια από φάρμακα, από ρούχα και άλλα πολλά. Και εμείς τα μαζεύουμε για να πάνε στη Γάζα.
Τα μηνύματα συμπαράσταση έρχονταν και έρχονται ακόμα σχεδόν σε καθημερινή βάση. Και πολλαπλά μηνύματα από όλη την Ελλάδα, όχι μόνο από την Αθήνα. Μας παίρνουν τηλέφωνο για να στείλουν χρήματα και άλλα πράγματα. Επίσης συμμετείχαν σε πάρα πολλά συλλαλυτήρια, σε πάρα πολλές εκδηλώσεις και σε πάρα πολλές πορείες.
Από τα ελληνικά κόμματα, ας μην αναφερθώ ονομαστικά. Είχαμε κυρίως υποστήριξη από τα μικρά κόμματα και τα κόμματα της αριστεράς, είχαμε πολύ καλή στάση και ακόμα έχουμε. Διοργάνωναν εκδηλώσεις για την Παλαιστίνη σε όλη την Ελλάδα, μάζευαν χρήματα. Σε αντίθεση με τα μεγάλα κόμματα, τα οποία δεν έδειξαν ούτε ίχνος συμπαράστασης, ούτε ίχνος.
Όσον αφορά την ελληνική κυβέρνηση είναι εντελώς αρνητική η στάση της απέναντι στους Παλαιστίνιους και απέναντι στην Παλαιστινιακή υπόθεση.
Θα έλεγα ότι συμμετείχε ενεργά σε κάποιες επιχειρήσεις, ειδικά στην Ερυθρά Θάλασσα, με δύο φρεγάτες για να συμβάλει στην αποτροπή των επιθέσεων των Χούθι. Έβγαιναν κατά καιρούς δηλώσεις από κορυφαίους υπουργούς και από τον ίδιο τον πρωθυπουργό ότι είμαστε καθαρά ταγμένοι υπέρ του Ισραήλ και ότι έχει το δικαίωμα στη αυτοάμυνα
Από τις αραβικές χώρες έχετε παράπονα;
Σαν χώρες έχουμε πάρα πολλά παράπονα. Θα έλεγα πως ούτε καν ουδέτερη στάση δεν κράτησαν, αλλά συμμετείχαν ενεργά στη γενοκτονία κατά των Παλαιστινίων.
Γιατί πιστεύετε ότι το κάνουν αυτό;
Γιατί αυτές οι κυβερνήσεις δεν είναι εκλεγμένες από το λαό. Είναι κυβερνήσεις οποίες είναι φυτευτές .
Και η δική μας η κυβέρνηση που είναι εκλεγμένη από το λαό, παρόλα αυτά το ίδιο κάνει
Η ελληνική κυβέρνηση υπηρετεί άλλους σκοπούς μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θέλει να δείξει το ευρωπαϊκό της πρόσωπο, ότι συμπορεύεται με την Ευρωπαϊκή Ένωση και ότι ανήκει στη Δύση, ότι έχει αλλάξει πολύ η ελληνική κοινωνία και ότι αυτά που κάναμε στο παρελθόν δεν μας αντιπροσωπεύουν, να έχουμε δηλαδή καλές σχέσεις με χώρες της Μέσης Ανατολής. Αυτή είναι η στάση της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία συμβαδίζει με τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ουγγαρία και με άλλες χώρες οι οποίες είχαν κρατήσει μια πολύ αισχρή και εχθρική στάση.
Όσον αφορά τις αραβικές χώρες, όπως με ρώτησες, είναι χώρες οι οποίες δεν είναι εκλεγμένες και δεν αντιπροσωπεύουν το αίσθημα των λαών αυτών. Ίσα-ίσα, όλοι οι αραβικοί λαοί έβγαιναν και βγαίνουν ακόμα σε διαδηλώσεις που πολλές φορές καταπνίγονται από την αντίδραση των κυβερνήσεων.
Πόσοι είναι οι Παλαιστίνοι που ζουν σήμερα στα κατεχόμενα, ποιος είναι ο αριθμός τους στο Ισραήλ και ποιος στις γειτονικές χώρες;
Στη Δυτική όχθη είναι γύρω στα δύο με δυόμιση εκατομμύρια, στη Γάζα είναι δυόμισι εκατομμύρια. Οι Παλαιστίνοι που ζουν στο Ισραήλ και που έχουν Ισραηλινή υπηκοότητα είναι Παλαιστίνιοι οι οποίοι δεν έφυγαν το ‘48, δεν εκτοπίστηκαν, δεν ήθελαν ή δεν μπόρεσαν να φύγουν και να πάνε αλλού, είναι γύρω στο ενάμιση εκατομμύριο. Στις γύρω χώρες, Ιορδανία, Αίγυπτο, Συρία, Λίβανο, Ιράκ, ζουν γύρω στα τέσσερα εκατομμύρια Παλαιστίνιοι. Αλλά η μεγαλύτερη μάζα αυτών είναι στην Ιορδανία.
Άρα, μιλάμε για δέκα εκατομμύρια τουλάχιστον Παλαιστίνιους γύρω-γύρω.
Γύρω-γύρω περίπου ναι. Και στη Διασπορά είναι γύρω στα έξι εκατομμύρια.
Εντάξει η διασπορά, το γύρω-γύρω έχει σημασία.
Γύρω-γύρω είναι στα δέκα εκατομμύρια περίπου.
Φαντάζομαι έχετε φίλους, συγγενείς στη Γάζα. Πώς θα περιγράφατε τη ζωή μέσα από τις δικές τους εμπειρίες και από την επαφή που έχετε πριν την έναρξη των τελευταίων εχθροπραξιών;
Από το 2007, με το που άρχισε ο αποκλεισμός της Γάζας από τις Ισραηλινές δυνάμεις, πέρναγαν τα πάνδεινα. Μιλάμε για έναν πλήρη αποκλεισμό της Γάζας. Τα εμπορεύματα ή τα τρόφιμα πέρναγαν κατόπιν ελέγχου των Ισραηλινών. Το ρεύμα ήταν τρεις ώρες την ημέρα. Δηλαδή, ήταν που ήταν ξεχαρβαλωμένη η βασική υποδομή της Γάζας, μετά τα γεγονότα της 7 του Οκτώβρη, γίνανε πολύ χειρότερα.
Τι στατιστικά στοιχεία, ξέρω ακούγεται λίγο ψυχρό βέβαια αυτό, έχετε για τον αριθμό των θανάτων, των τραυματιών, την υλικοτεχνική υποδομή, κτήρια όπως νοσοκομεία, τι έχει μείνει πλέον εκεί;
Περίπου το 11% του πληθυσμού της Γάζας έχει δολοφονηθεί. Εγώ χρησιμοποιώ αυτόν τον όρο δολοφονία. Δεν πέθαναν από φυσικά αίτια, δεν πέθαναν επειδή έβρεξε ή έγινε ένα σεισμός.
Πόσο είπατε; Το 10%;
Το 10-11%. Ίσως είναι λίγο πιο μικρός ο αριθμός, αλλά αυτό θα φανεί στην πορεία πόσο ακριβώς είναι.
Τα νοσοκομεία. Από τα 16 νοσοκομεία που υπήρχαν στη Λωρίδα της Γάζας, αυτή τη στιγμή υπολειτουργούν μόνο δύο νοσοκομεία. Τα άλλα 14 νοσοκομεία δεν υπάρχουν. Το μεγαλύτερο νοσοκομείο έχει καταστραφεί εντελώς.
Τα σπίτια. Το 70-80% των σπιτιών είναι κατεστραμμένο. Δεν είναι κατοικήσιμα, δεν υπάρχει η δυνατότητα να κατοικηθούν αυτά.
Οι δρόμοι. Αυτή τη στιγμή λειτουργεί μόνο ένας κεντρικός δρόμος πάνω στον οποίο υπάρχουν τα checkpoints, τα φυλάκια, τα οποία εγκαταστάθηκαν τώρα
Το νερό. Τα συστήματα ύδρευσης δεν υπάρχουν. Το πόσιμο νερό έρχεται από Παλαιστίνιους που είναι ή στη δυτική όχθη ή στο Ισραήλ, στέλνουν βυτία για να μπορούν να έχουν πόσιμο νερό και να έχουν για να μαγειρεύουν … όταν υπάρχουν πράγματα για να μαγειρεύουν.
Τα καύσιμα. Υπάρχει τεράστια έλλειψη στα καύσιμα, τα οποία βασικά χρειάζονται για να λειτουργούν τα νοσοκομεία. Τώρα, μετά την υπογραφή της συμφωνίας για εκεχειρία, άρχισαν να μπαίνουν σιγά σιγά βυτία με καύσιμα.
Βασικά διοχετεύονται σ’ αυτά τα εναπομείναντα νοσοκομεία, για να μπορούν να έχουν μια κάποια λειτουργία.
Αυτά τα νοσοκομεία που είναι; στη Νότια Γάζα;
Όχι, είναι παντού.
Για τα δύο εναπομείναντα μιλάω
Το ένα είναι στο βόρειο κομμάτι.
Δεν το ρίξανε αυτό οι Ισραηλινοί; Δεν το γκρεμίσανε;
Είναι μισοριγμένο. Αλλά με την αυταπάρνηση των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού, καταφέρνει να υπολειτουργεί.
Στη Δυτική όχθη, πώς είναι τα πράγματα;
Τώρα, εδώ και μία εβδομάδα, μπαίνουμε σε μια δεύτερη φάση, η οποία θα είναι άσχημη. Άρχισαν οι Ισραηλινοί να κάνουν τα ίδια σε μια πόλη της Δυτικής Όχθης, την πόλη Τζενίν. Την πολύπαθη πόλη της Τζενίν και τον πολύπαθο καταυλισμό της Τζενίν. Μπαίνουν και κάνουν και εκεί τα ίδια. Εκτοπίζουν τον κόσμο. Μέχρι στιγμής, έχουν εχουν εκτοπιστεί δύο χιλιάδες οικογένειες από το καταυλισμό της Τζενίν. Και δεν ξέρουμε πού θα φτάσουν.
Για ποιο λόγο τους διώχνουν;
Με το πρόσχημα ότι βρίσκονται μαχητές εκεί. Και θέλουν να καθαρίσουν το τοπίο από τα κακοποιά στοιχεία, κατά τη γνώμη τους
Η μεταβατική ομάδα του Τραμπ … ο Τραμπ μόλις είδε μια φωτογραφία της Γάζας είπε ότι πρόκειται ουσιαστικά για εργοτάξιο κατεδάφισης εκεί. Και ανέφερε κιόλας ότι θα γίνει φανταστική ανοικοδόμηση. Πρότεινε λοιπόν η μεταβατική του ομάδα να μετεγκατασταθούν οι Παλαιστίνοι στην Ινδονησία. Αντιδρούν βέβαια οι Παλαιστίνοι, δεν το δέχονται. Για ποιο λόγο δεν δέχονται αυτή την πρόταση.
Είναι απλή η απάντηση. Δεν μπορεί να έρθει κάποιος με το έτσι θέλω να σε εκτοπίσει από το σπίτι σου
Γιατί υπάρχει και η περίπτωση να μην ξαναγυρίσεις, έτσι;
Ακριβώς. Αυτό το ανέφερε ως προσωρινό μέτρο. Ας συνυπολογίσουμε όμως ότι πριν από ένα εξάμηνο, ο γαμπρός του Τραμπ, ο Κούσνερ, είχε αναφέρει ότι «Α, τι ωραία φιλέτα είναι αυτά της Γάζας, τι ωραίοι ουρανοξύστες μπορούν να χτιστούν εκεί»
Γιατί πάντα γεννιούνται ευκαιρίες για επιχειρηματική δραστηριότητα μετά από μια κρίση.
Είναι η ματιά που έχουν ο Τραμπ και η παρέα του για τον κόσμο ολόκληρο, όχι μόνο για τη Γάζα, ως μια μπίζνα, ως μια ευκαιρία επένδυσης και εκμετάλλευσης αυτών των περιοχών. Αλλά εγώ θέλω να σου πω πως Αν φανταστεί κανείς ότι κατά την διάρκεια των 15 μηνών, με βομβαρδισμούς, με σφαγές, με θανάτους …
Δε φύγανε, πώς θα φύγουν τώρα;
Φύγανε, αναγκάστηκαν και φύγανε και πήγανε σε κάποιο άλλο μέρος για να προφυλαχτούνε, αν θεωρήσουμε ότι υπήρχε ή υπάρχει ένα ασφαλές μέρος στη Γάζα, που δεν υπάρχει. Τώρα, μετά τη συμφωνία, έχει επιτραπεί σε κάποιους ανθρώπους να επιστρέψουν στα χαλάσματα
Και γυρίσανε στα ερείπια. Σου λέει, εγώ θα μείνω πάνω στο ερείπιο, δεν θα με διώξεις, δεν θέλω να φύγω, δεν θα φύγω. Θα χτίσω ένα πρόχειρο αντίσκηνο και θα μείνω.
Άρα πώς σου προτείνει ο άλλος να πας στην Ιορδανία; Δεν θέλω, σου λέει, έστω και με αυτή τη χάλια ζωή, εγώ θα παραμείνω, θέλω να παραμείνω.
Έχετε ισχυρή σύνδεση με την πατρίδα, την Παλαιστίνη.
Εγώ στην Παλαιστίνη έχω πάει τρεις φορές.
Όχι εσείς προσωπικά, οι Παλαιστίνιοι
Και με την πατρίδα και με την ίδια τη γη. Ποιος θέλει να φύγει από την πατρίδα του;
Έχει αρχίσει να γίνεται και η ανταλλαγή των αιχμαλώτων. Πόσοι έχουν ουσιαστικά μεταφερθεί και από τις δύο πλευρές μέχρι στιγμής και τι προβλέπεται στο άμεσο μέλλον;
Όλες οι ενδείξεις τώρα δείχνουν ότι είναι μια εύθραυστη εκεχειρία. Διότι ο Νετανιάχου θεωρείται χαμένος από όλα αυτή την υπόθεση. Είναι χαμένος πολιτικά, χαμένος στη συνείδηση του κόσμου μέσα στο Ισραήλ, και βέβαια στη συνείδηση όλου του κόσμου. Παγκοσμίως, θεωρείται ένας σφαγέας.
Δηλαδή έχει χάσει πολύ έδαφος. Να πούμε ότι αν αναγκάστηκε να Ο
Ο κύριος λόγος που την υπέγραψε, ήταν η αντίσταση των Παλαιστινίων. Δηλαδή μετά από δεκαπέντε μήνες, δεν κατάφερε ο Νετανιάχου, η παρέα του και ο στρατός του να κάμψουν την αντίσταση των Παλαιστινίων. Δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει κανέναν από τους διακηρυγμένους στόχους του που ήταν η επιστροφή των αιχμαλώτων μέσω στρατιωτικών επιχειρήσεων και το ξερίζωμα της Χαμάς.
Τίποτα από όλα αυτά δεν έχει καταφέρει μέσα σε δεκαπέντε μήνες, χρησιμοποιώντας όλα τα στρατιωτικά μέσα, όλα τα υπερσύχρονα όπλα. Άρα, στα μάτια των Ισραηλινών, ειδικά των φανατικών Ισραηλινών, έχει χάσει.
Μπορεί να έχει χάσει ο Νετανιάχου, αλλά το πιο πιθανό είναι ότι θα φέρουν κάποιον χειρότερο.
Ναι εντάξει, το έχουμε συνηθίσει αυτό.
Βλέπετε κάποια πολιτική μορφή στο Ισραήλ που θα μπορούσε να είναι πιο μετριοπαθής και να βοηθήσει;
Όχι, αυτή τη στιγμή όχι. Δυστυχώς, η αριστερά του Ισραήλ έχει υποχωρήσει, έχει ατονήσει εδώ και 15-20 χρόνια. Δεν υπάρχει στην ουσία αριστερά. Είναι κομματίδια, με πολύ μικρή επιρροή. Δηλαδή να φανταστείτε ότι το μετριοπαθές εργατικό κόμμα πήρε στις τελευταίες εκλογές 1,5%. Το κομμουνιστικό κόμμα του Ισραήλ πήρε 1%.
Δεν υπάρχει δύναμη και έρχεται αυτό σε συνδυασμό με ένα πράγμα που συμβαίνει σε όλο τον κόσμο. Την άνοδο της ακροδεξιάς. Το βλέπουμε στην Αμερική, το βλέπουμε στην Ευρώπη… Γαλλία, Ιταλία, Ιταλία, Ουγγαρία, Τσεχία, Ρουμανία.
Υπάρχει και άνοδος και εδώ στην Ελλάδα. Δεν είναι βέβαια στο βαθμό που συμβαίνει στην Ευρώπη.
Όλο αυτό είχε ως επακόλουθο την άνοδο της ακροδεξιάς και στο Ισραήλ.
Για την εφημερίδα ΧΑΑΡΕΤΖ τι γνώμη έχετε.
Η ΧΑΑΡΕΤΖ είναι η πιο μετριοπαθής ισραηλινή εφημερίδα, η πιο έγκυρη. Ευτυχώς, ακόμα υπάρχουν δημοσιογράφοι σε αυτή την εφημερίδα που μπορούν και να γράφουν γιατί οι υπόλοιποι δημοσιογράφοι απειλούνται με τη ζωή τους και με φυλάκιση. Αυτοί κρατάνε και λένε αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα. Την παρακολουθεί και τη διαβάζει πολύς κόσμος, ακόμη και αντίθετος με την ιδεολογία της ΧΑΑΡΕΤ, αλλά τη διαβάζει γιατί έχει εγκυρότητα
Με βάση τα τωρινά δεδομένα και αν σκεφτεί κανείς και δηλώσεις που έχουν γίνει, μάλλον αληθείς κιόλας… για παράδειγμα, ο πρόεδρος του Ισραήλ δήλωσε για τους Παλαιστινίους ότι όλο το έθνος είναι υπεύθυνο και πρέπει να παταχθεί μέχρι να του τσακιστεί η ραχοκοκαλιά. Ο υπουργός Άμυνας να λέει ότι ούτε ηλεκτρισμός, ούτε τροφή, ούτε νερό, ούτε βενζίνη, γιατί πρόκειται για πόλεμο ενάντια σε ανθρωπόμορφα κτήνη. Και πρέπει να τους φερόμαστε αναλόγως. Με τέτοια λοιπόν ηγεσία, τι περιμένετε για το μέλλον. Θα εξαναγκαστούν από άλλους για ειρήνευση στο Ισραήλ; Θα είναι εύθραυστη η εκεχειρία;
Όλοι ευχόμαστε να μην είναι εύθραυστη. Αλλά οι ενδείξεις, τα σημάδια δείχνουν ότι μπορεί να σπάσει διότι βάζουν τρικλοποδιές από τώρα οι Ισραηλινοί.
Αλλά δεν απάντησα στην ερώτηση για το πόσοι όμηροι έχουν απελευθερωθεί. Το προηγούμενο Σάββατο και χθες απελευθερώθηκαν 200 Παλαιστίνιοι χθες και 140 το προηγούμενο Σάββατο.
Και πόσοι Ισραηλινοί;
Εφτά. Τρεις γυναίκες το προηγούμενο Σάββατο και τέσσερις χθες.
Και τι προβλέπετε, τι συμφωνία είναι, πόσοι να ανταλλαχθούν τελικά.
Να ανταλλαχθούν γύρω στις 2,5-3 χιλιάδες Παλαιστίνοι με 100 ή 99 δεν ξέρω το ακριβή αριθμό Ισραηλινών αιχμαλώτων
Αυτοί οι Παλαιστίνοι δεν έχουν απελευθερωθεί ακόμα;
Έχουν.
Οι 2,5 χιλιάδες εννοώ
Όχι ακόμα, σταδιακά θα πάει η συμφωνία. Αλλά υπάρχει … και το ξέρεις ότι οι βαρυποινίτες, γιατί δεν ξέρω αν έχετε εικόνα τι ποινές επιβάλλει το Ισραήλ.
Η Διεθνής Αμνηστία έχει αναφερθεί για τις συνθήκες κράτησης .
Ένας έχει φάει 4.200 χρόνια, έτσι; Ένας άλλος έχει φάει 2.000 χρόνια, άλλος 150, 200 … Ένα κομμάτι από αυτούς, συγγνώμη δεν το ανέφερα αυτό προηγουμένως, ένα κομμάτι από τους 200 Παλαιστίνιους που απελευθερώθηκαν χθες, οι 70 από αυτούς απελευθερώθηκαν με την προϋπόθεση ότι θα απελαθούν.
Χθες τους άφησαν στην Αίγυπτο. Δηλαδή δεν έχουν δικαίωμα επιστροφής, μπορεί να φύγανε από τη φυλακή, αλλά δεν θα πάνε στα σπίτια τους
Είναι μαχητές της Χαμάς αυτοί;
Όλων των παρατάξεων.
Ποια σχέση υπάρχει τώρα μεταξύ Χαμάς και Φατάχ;
Υπάρχει μία άριστη συνεργασία τώρα τελευταία και ειδικά με την υπογραφή της συμφωνίας. Υπάρχει μία πολύ καλή συνεργασία όσον αφορά τα διαδικαστικά της απελευθέρωσης των ομήρων. Η Χαμάς απαίτησε μάλιστα με τη συμφωνία να απελευθερωθούν σχεδόν όλοι οι κρατούμενοι της Φατάχ.
Αυτό δείχνει ότι υπάρχει μία διάθεση
... να ξεχαστούν τα παλιά
Εννοείται. Αυτό είναι απαίτηση του λαού. Δηλαδή, μετά από όλα αυτά, αν δεν ξεχάσουν αυτά που έχουν συμβεί, να πάνε να πνιγούν στη θάλασσα της Γάζας. Ο εχθρός μας είναι εκεί.
Έχετε πάντως και εσείς το στοιχείο της διχόνοιας, όπως και οι Έλληνες
Δυστυχώς, ναι. Δυστυχώς. Το λέω με λύπη.
Η Χαμάς έχει τον έλεγχο της Γάζας και η Φατάχ τη Δυτική Όχθη;
Ναι, έτσι είναι
Να μιλήσουμε λίγο και για τους δικούς σας ηγέτες. Ας έρθουμε λίγο στον Μαρουάν Μπαργούτι, τον οποίο το χαρακτηρίζουν και σαν τον Παλαιστίνιο Νέλσον Μαντέλα.
Τέτοια συσχέτιση δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα
Πείτε μας δύο λόγια για αυτόν και τι θέση έχει στους Παλαιστινίους, γιατί τον παρουσιάζουν σαν μια πρόταση ηγεσίας.
Επιμένει η Χαμάς να ελευθερωθεί από τους πρώτους. Έχει πολύ μεγάλες ποινές. Νομίζω ότι έχει τέσσερα ή πέντε ισόβια
Έχει μια απήχηση ο Μαρουάν Μπαργούτι. Έχει μια απήχηση στον Παλαιστινιακό λαό από όλες τις παρατάξεις. Θα μπορούσε μελλοντικά να είναι μια ενωτική φιγούρα. Γίνονται συζητήσεις να απελευθερωθεί και αυτός στην επόμενη φάση, που θα είναι σε μία εβδομάδα.
Το Ισραήλ όμως επιμένει στην απέλαση του. Αυτός λέει, αν είναι να με απελάσετε, θέλω να μείνω στη φυλακή
Το ίδιο είπανε χθες και δύο Ιορδανοί κρατούμενοι στις φυλακές του Ισραήλ. Μάλιστα χθες έγινε για αυτούς τους δύο συμφωνία, να βγούνε από τη φυλακή αλλά να μην πάνε στην Ιορδανία. Άλλωστε και η Ιορδανική κυβέρνηση δεν τους ήθελε.
Δεν τους ήθελε η χώρα τους;
Όχι. Αυτοί απάντησαν πως έτσι δεν βγαίνουμε, απελευθερώστε άλλους. Αν βγούμε, είπαν, από τη φυλακή, θέλουμε να πάμε στο σπίτι μας στην Ιορδανία.
Οι Ιορδανοί δεν είναι όλοι Παλαιστίνιοι;
Όχι όλοι. Είναι όμως οι περισσότεροι. Η αναλογία είναι 60% Παλαιστινιακής καταγωγής , 40% Ιορδανοί.
Και παρόλα αυτά, υπάρχει θέμα με την Ιορδανία.
Υπάρχει το καθεστώς της βασιλείας.
Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο έχει εκδώσει ένταλμα σύλληψης τόσο κατά του Ισραηλινού πρωθυπουργού Νετανιάχου όσο και για τον Υπουργό Άμυνας Γιόαβ Γκάλαντ, αλλά και για τον ηγέτη της ισλαμικής Χαμάς Μοχάμεντ Ντέιφ.
Αλλά και για έναν άλλον, τον αρχηγό του Ισραηλινού στρατού, του IDF
Πώς είδε η Παλαιστινιακή πλευρά αυτή την απόφαση;
Πολύ θετικά. Έχει ένα θετικό πρόσημο αν και πιστεύω ότι η εφαρμογή αυτής της απόφασης θα γίνει εις βάρος των Παλαιστινίων και όχι ισότιμα. Εξάλλου ο Μοχάμεντ Ντέιφ πέθανε. Δολοφονήθηκε από τον Ισραηλινό στρατό, λίγο μετά την απόφαση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου.
Το ένταλμα σύλληψης δεν σημαίνει ότι καταδικάζονται σε φυλάκιση αλλά ότι συλλαμβάνονται για να δικαστούν. Όπως έγινε με τον Μιλόσεβιτς και τον Κάρατζιτς
Βέβαια, το Ισραήλ δεν αναγνωρίζει το Διεθνές ποινικό δικαστήριο
Είχαμε διαφορετικές αντιδράσεις χωρών. Πολλές χώρες είπαν ότι δεν πρόκειται να συλλάβουν κάποιον από τους τρεις Ισραηλινούς. Η ελληνική κυβέρνηση χαρακτήρισε ως κακή την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου. Οι Ηνωμένες Πολιτείες επίσης καταφέρθηκαν εναντίον του Δικαστηρίου. Μάλιστα ο Τραμπ είχε καλέσει τον Νετανιάχου για την ορκωμοσία του, αλλά τελικά ο Νετανιάχου δεν πήγε γιατί, όπως είπε, βρισκόταν στη φάση των διαπραγματεύσεων. Ο Όρμπαν της Ουγγαρίας δήλωσε ότι ο Νετανιάχου είναι ανά πάσα στιγμή ευπρόσδεκτος, ενώ ο Τουσκ της Πολωνίας τον κάλεσε για την επέτειο του Ολοκαυτώματος στο Άουσβιτς
Κάποιες άλλες χώρες όμως κρατούν άλλη στάση. Η Γαλλία, για παράδειγμα, δήλωσε πως είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει την απόφαση του Δικαστηρίου. Δηλαδή όποιος από τους τρεις Ισραηλινούς πάει στη Γαλλία θα συλληφθεί.
Πλέον όλο και περισσότερα στόματα μιλάνε για γενοκτονία. Σύμφωνα με τη Σύμβαση του ΟΗΕ, γενοκτονία θεωρείται οποιαδήποτε ενέργεια διαπράττεται με πρόθεση να καταστραφεί εν όλω ή εν μέρει μία εθνική, εθνοτική, φυλετική ή θρησκευτική ομάδα ως τέτοια. Αυτό που συνέβη είναι γενοκτονία και γιατί;
Η γενοκτονία είναι ένας νομικός όρος. Αν θέλετε να μιλήσουμε με καθαρά νομικούς όρους, όχι δεν είναι γενοκτονία. Έχω μιλήσει με νομικούς τόσο Έλληνες όσο και από το εξωτερικό.
Όμως, τόσο στη δική μου συνείδηση, όσο και στη συνείδηση του κόσμου, είναι γενοκτονία.
Για να χαρακτηριστεί μία σφαγή ως γενοκτονία, πρέπει να πληροί κάποια αριθμητικά κριτήρια. Φρόντιζαν οι Ισραηλινοί μαζί με τους Αμερικάνους να μην τα ξεπερνούν. Έφταναν ως τα όρια, αλλά δεν τα ξεπερνούσαν ώστε να μην μπορεί να χαρακτηριστεί νομικά ως γενοκτονία.
Είναι γεγονός ότι και το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο δεν μίλησε για γενοκτονία, αλλά για ενδεχόμενη γενοκτονία και αυτό έχει διαφορά.
Αλλά στη συνείδησή μου - και στη συνείδηση όλου του ελεύθερου κόσμου φαντάζομαι - είναι κάτι χειρότερο από γενοκτονία. Είναι μία σφαγή, μία εθνοκάθαρση..
Και μία σκλαβιά…
Ναι, φυσικά είναι σκλαβιά. Αν θέλουμε να πάμε τυπικά, με το νομικό όρο, δεν είναι. Βεβαίως υπάρχουν γενοκτονίες που ακόμα και τώρα δεν έχουν αναγνωριστεί από τον ΟΗΕ. Άρα, ναι μεν με το νομικό όρο δεν είναι γενοκτονία, όμως το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Οι άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους όπως και οι συγγενείς τους, δεν τους ενδιαφέρει πώς λέγεται, τους ενδιαφέρει τι συνέβη.
Πιστεύετε ότι Εβραίοι και Παλαιστίνιοι μπορούν να συνυπάρξουν;
Οι Εβραίοι ζούσαν αρμονικά με τους Παλαιστίνιους μέχρι το 1948. Υπάρχουν και τώρα ακόμη Εβραίοι που ζουν στη Δυτική όχθη μαζί με τους Παλαιστίνιους. Δεν ήθελαν να μετακινηθούν και να πάνε στα εδάφη του κράτους του Ισραήλ. Η αρμονία υπήρχε και θα μπορούσε να υπάρχει. Αλλά αυτοί που τώρα κυβερνούν στο Ισραήλ είναι οι Σιωνιστές. Αυτοί που είχαν ένα σκοπό από το 1897 από το Α’ σιωνιστικό συνέδριο είχαν παραμυθιάσει τον κόσμο ότι θα γυρίσουν στην Γη της Επαγγελίας. Και αυτοί που είναι στην ηγεσία του Ισραήλ εδώ και ογδόντα χρόνια είναι καθαρά σιωνιστές που δεν έχουν καμία σχέση με τις επιταγές του θρησκεύματος του Ιουδαϊσμού και της Εβραϊκής κοινότητας
Αυτό μπορούμε να το δούμε με σαφήνεια στις διαδηλώσεις των Εβραίων που γίνονται στην Αμερική και στην Ευρώπη με το σύνθημα «Not in our name”. Δηλαδή δεν σας δώσαμε εμείς οι Εβραίοι της διασποράς σε εσάς τους Σιωνιστές το δικαίωμα να σκοτώνετε Παλαιστίνιους. Εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίοι συμμετείχαν σε αυτές τις διαδηλώσεις. Αλλά και στις διαδηλώσεις και στις διαμαρτυρίες που γίνονται στα αμερικανικά πανεπιστήμια, στο Columbia, στο Yale και σε άλλα πανεπιστήμια, πρωτεργάτες ήταν Εβραίοι φοιτητές. Εβραίοι, όχι σιωνιστές. Πρέπει να διαχωρίσουμε αυτές τις δύο έννοιες.΄
Είχατε φτάσει ποτέ κοντά σε συμφωνία;
Είχαμε κάνει συμφωνία το 1993. Τη συμφωνία του Όσλο. Ποιος την τορπίλισε όμως αυτή τη συμφωνία. Οι ίδιοι οι Ισραηλινοί που σκότωσαν τον πρόεδρό τους τον Ράμπιν που υπέγραψε τη συμφωνία, γιατί τον θεωρούσαν προδότη.
Πώς είναι δυνατή λοιπόν η συνύπαρξη με όλα όσα σας έχω αναφέρει;
Αυτά τα 70.000 ορφανά παιδιά που έχουν μείνει μόνα τους, πώς μπορούν να συνυπάρξουν με έναν Εβραίο που έχει σκοτώσει τους γονείς, τους συγγενείς, τα αδέρφια, τα ξαδέρφια του;
Αυτά τα παιδιά που μείνανε μόνα τους, θα μεγαλώσουν κάποια στιγμή. Μπορούν να συνυπάρξουν; Τι θα του πεις; Σκοτώθηκε ο πατέρας σου αλλά δεν πειράζει, σκότωσαν τη μητέρα σου αλλά δεν πειράζει;
Οι Παλαιστίνιοι θα έμεναν ικανοποιημένοι αυτή τη στιγμή εάν έπαιρναν τη Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική Όχθη;
Πιστεύω πως ναι. Όμως, έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, το αίτημα πλέον είναι μεγαλύτερο.
Υπήρχαν πάντα μίση, πλέον όμως έχουν διογκωθεί.
Για παράδειγμα εγώ προσωπικά που είχα πάντα και έχω την πρόθεση της συνύπαρξης, μετά από όσα έγιναν, δυσκολεύομαι. Δεν μπορώ να το ξεχάσω. ίσως μετά από κάποιες γενιές να ξεχαστεί.
Έχουν ποτιστεί με αίμα πολλές γενιές με αίμα, έχει μπει ο πόλεμος σχεδόν στα κύτταρά σας. Έχουν σκληρύνει οι δύο λαοί. Πιστεύετε ότι είναι καταδικασμένοι να πολεμάνε για πάντα;
Αυτό το απεύχεται όλος ο κόσμος , το απεύχομαι κι εγώ.
Αλλά όταν είσαι αναγκασμένος να πολεμήσεις, θα πολεμήσεις…
Όταν είσαι αναγκασμένος …
«Aπό το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα, η Παλαιστίνη θα είναι ελεύθερη» τραγουδάει ο Βρετανός ράπερ και ακτιβιστής Lowkey, σε ένα τραγούδι που έχει γραφτεί εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Θα μπορούσε να είναι ο ύμνος της Παλαιστίνης. Θα μπορούσε επίσης να είχε γραφτεί και τώρα, είναι η πρώτη σκέψη αυτού που το ακούει και βλέπει το video clip για πρώτη φορά. Όμως όχι, οι εικόνες που δείχνει το προ δεκαπενταετίας video clip του τραγουδιού ωχριούν μπροστά στις σημερινές εικόνες. «Αλλά ό,τι κι αν προσπαθήσουν» όπως τραγουδάει ο Lowkey, «η Παλαιστίνη δεν θα πεθάνει ποτέ»
Όπως θα διαπιστώσετε, η πρόσβαση στο τραγούδι δεν είναι αυτόματη, σε μια εμφανή προσπάθεια των διαχειριστών του "youtube" να περιορίσουν τη διάδοσή του, αφού προς το παρόν δεν μπορούν να το απαγορεύσουν. Για να το ακούσετε, θα πρέπει να πατήσετε "παρακολούθηση στο youtube" και μόλις ανοίξει το "youtube" θα πρέπει να πατήσετε το "κατανοώ και επιθυμώ να συνεχίσω" στην προειδοποίηση του "youtube" οτι το video περιέχει σκληρές εικόνες. Όπως βλέπετε, το "youtube" μας προστατεύει από την έκθεση σε σκληρές και βίαιες εικόνες, προκειμένου να μπορούμε να συνεχίσουμε το μακάριο και βολικό ύπνο μας. Ευχαριστούμε "youtube¨ για την έγνοια και τη φροντίδα
Αυτό είναι για την Παλαιστίνη, τη Ραμάλα, τη Δυτική Όχθη, τη Γάζα
Αυτό είναι για το παιδί που ψάχνει απαντήσεις
Μακάρι να μπορούσα να πάρω τα δάκρυά σου και να τα αντικαταστήσω με γέλιο
Ζήτω η Παλαιστίνη, ζήτω η Γάζα
Παλαιστίνη, Ραμάλα, Δυτική Όχθη, Γάζα
Ενώ ακούμε μελωδίες από ανίδεους ανόητους
Το Ισραήλ εμπόδισε τον ΟΗΕ από την παράδοση τροφίμων
Φέρνουν τα στρατεύματα και ούτε μια γρήγορη ματιά δε θα ρίξετε στις ειδήσεις
Κερδίζουν χρήματα από τα προϊόντα που βιαζόμαστε να καταναλώσουμε
Δεν είναι απλώς θέμα διαφορετικών απόψεων
Ξεχάστε τα συναισθήματα, αυτό είναι γεγονός, αυτό που ξερνάω είναι η αλήθεια
Δεν έχει καμία διαφορά αν είσαι Χριστιανός ή αν είσαι Εβραίος
Είναι απλά άνθρωποι που ζουν σε διαφορετικές συνθήκες από εσένα
Ακόμα πεθαίνουν όταν βομβαρδίζετε τα σχολεία, τα τζαμιά και τα νοσοκομεία τους
Δεν είναι λόγω πυραύλων, παρακαλώ ο Θεός μπορεί να τα σταματήσει όλα
Δεν έχω σχέση με τους ξένους που βλέπω στην τηλεόραση
Αλλά μιλώ γιατί αυτοί οι ξένοι θα μπορούσαν να ήμουν εγώ
Οι λέξεις δεν θα μπορέσουν ποτέ να εξηγήσουν την ωμή τραγωδία
Δεν είναι πόλεμος, απλώς δολοφονούν όλο και πιο γρήγορα
Κι εμείς υποστηρίζουμε αυτόματα την καθαρή αγριότητα
Φανταστείτε πώς θα νιώθατε, εάν αυτή ήταν η οικογένειά σας
Η Παλαιστίνη θα είναι στην καρδιά μου για πάντα
Υποστηρίζουμε την ειρήνη, στον πόλεμο δεν θα παραδοθούμε
Θυμηθείτε, δεν ξεκίνησε εκείνο τον σκοτεινό Δεκέμβρη
Κάθε νόμισμα είναι μια σφαίρα, αν είστε του Mark και του Spencer
Και όταν πίνεις Coca-Cola
Αυτό είναι άλλο ένα πιστόλι στην θήκη των απάνθρωπων στρατιωτών
Λές ότι γνωρίζεις για το σιωνιστικό λόμπι
Αλλά βάζεις χρήματα στην τσέπη τους όταν αγοράζεις τον καφέ τους
Μιλάς για επανάσταση, και κάθεσαι στα Starbucks
Το γεγονός είναι ότι αυτός είναι ο τύπος σκέψης που δεν μπορώ να εμπιστευτώ
Πόσο μάλλον να αρχίσεις να σέβεσαι
Πριν μιλήσεις, μάθε την έννοια αυτού του κασκόλ στο λαιμό σου
Ξέχνα τη Nestlé
Ο Ομπάμα υποσχέθηκε στο Ισραήλ 30 δισεκατομμύρια για την επόμενη δεκαετία
Είναι χαρούμενοι και είναι τρελοί
Σκεφτείτε το όταν βάζετε πάνες Huggies στο μωρό σας
Δεν πρόκειται απλώς για πόλεμο για κλεμμένη γη
Γιατί πιστεύεις ότι τα μικρά αγόρια πετούν πέτρες στα τανκς;
Και ποτέ δεν θα μάθουμε πραγματικά πόσοι άνθρωποι είναι νεκροί
Ρίχνουν βόμβες σε αθώα κορίτσια ενώ κοιμούνται στο κρεβάτι τους
Μην προσβάλλεσαι από γεγονότα, απλώς προσπάθησε να ακούσεις
Τίποτα δεν είναι πιο αντισημιτικό από τον Σιωνισμό
Γι' αυτό σε παρακαλώ μην φέρνεις άσχημα συναισθήματα όταν μου μιλάς
Υπάρχουν πολλοί Ραβίνοι που συμφωνούν μαζί μου
Είναι δική σου επιλογή το τι θα κάνεις με αυτό το μήνυμα
Μην το μπερδεύεις. Το βλέπω αυτό από μια πραγματικά ανθρώπινη οπτική
Πόσα ακόμη ψηφίσματα πρέπει να παραβιαστούν
Πόσα ακόμη παιδιά πρέπει να εκμηδενιστούν
Το Ισραήλ είναι ένα τρομοκρατικό κράτος, είναι τρομοκράτες που τρομοκρατούν
Θα καταθέσω, η τηλεόρασή μου τους μετέδωσε λέγοντας ψέματα
Αυτό δεν είναι πόλεμος, είναι συστηματική γενοκτονία
Αλλά ό,τι κι αν προσπαθήσουν, η Παλαιστίνη δεν θα πεθάνει ποτέ
«Η Δύση δεν μπορεί να κρυφτεί, δεν μπορεί να ισχυριστεί άγνοια. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν ήξερε», λέει η παλαιστίνια συγγραφέας, Σούζαν Αμπουλχάουα. Αυτή είναι «η πρώτη ζωντανή γενοκτονία στην ιστορία… Αν οι άνθρωποι δηλώνουν άγνοια, το κάνουν εσκεμμένα»
Μια μεγάλη έρευνα του Al Jazeera αποκαλύπτει τα ισραηλινά εγκλήματα πολέμου και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λωρίδα της Γάζας στον ένα χρόνο που διαρκεί η εισβολή του Ισραηλινού στρατού σε αυτό το μικρό θύλακα γης, που αποτελεί τη μεγαλύτερη υπαίθρια φυλακή του κόσμου για περισσότερους από 2.000.000 Παλαιστίνιους
Η έρευνα αυτή συνέλεξε στοιχεία χρησιμοποιώντας μεταξύ άλλων μια βάση δεδομένων που περιλαμβάνει πάνω από 2.500 λογαριασμούς Ισραηλινών στα social media, στους οποίους εμφανίζονται φωτογραφίες και βίντεο αναρτημένα από τους ίδιους τους Ισραηλινούς στρατιώτες. Η ταινία αφηγείται επίσης την ιστορία του πολέμου μέσα από τα μάτια Παλαιστινίων δημοσιογράφων, εργαζομένων στα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά και απλών κατοίκων της Λωρίδας της Γάζας.
Το υλικό αυτό αποκαλύπτει μια σειρά από παράνομες και εγκληματικές δραστηριότητες του Ισραηλινού στρατού, όπως εξευτελισμούς και βασανισμούς κρατουμένων, καταστροφές οικιών και οικιακού εξοπλισμού, λεηλασίες και πλιάτσικα, ανατινάξεις κτιρίων υποδομής, εκδικητικές ανατινάξεις ολόκληρων χωριών, δολοφονίες μικρών παιδιών και δημοσιογράφων από ελεύθερους σκοπευτές, πολιορκίες και βομβαρδισμούς νοσοκομείων, εσκεμμένες καταστροφές του νοσοκομειακού εξοπλισμού, δολοφονικά χτυπήματα από drones σε καραβάνια μετακινούμενων προσφύγων αλλά και σε καραβάνια με ανθρωπιστική βοήθεια, χρήση Παλαιστινίων κρατουμένων και μικρών παιδιών ως ανθρώπινες ασπίδες, φυλακίσεις σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Ισραήλ κάτω από αδιανόητα απάνθρωπες συνθήκες
Στην έρευνα αυτή αναδεικνύονται οι ευθύνες όσων διέταξαν την επίθεση, όσων την υποστήριξαν, όσων την κατέστησαν δυνατή, όσων την απόλαυσαν και πάνω απ όλα όσων την επέβαλλαν
Αποκαλύπτει επίσης τη συνενοχή των δυτικών κυβερνήσεων, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους Έλληνες παρουσιάζει ο ρόλος της βρετανικής βάσης του Ακρωτηρίου στην Κύπρο. Ευρισκόμενη σε απόσταση μικρότερη από 400 χιλιόμετρα από τη Γάζα, η βρετανική βάση χρησιμοποιείται για πτήσεις επιτήρησης πάνω από τη Γάζα από αεροπλάνα ειδικευμένα στο να αναγνωρίζουν στόχους για στρατιωτικά χτυπήματα. Με πρόσχημα την έρευνα για Ισραηλινούς ομήρους, οι Βρετανοί μοιράζονται τις πληροφορίες που συλλέγουν με τον Ισραηλινό στρατό
Ιδιαίτερο επίσης προκαλεί η χρήση της τεχνητής νοημοσύνης (ΑΙ) για την επιλογή, τον εντοπισμό και τη δολοφονία ανθρώπων. Όπως αναφέρει η έρευνα: «O Ισραηλινός στρατός έχει στοχοποιήσει δεκάδες χιλιάδες κατοίκους της Γάζας ως ύποπτους για δολοφονικές επιθέσεις εναντίον Ισραηλινών»
Μιλώντας για το θέμα αυτό, ο Bill van Esveld, Καναδός, που ζει στο Βερολίνο, αναπληρωτής Διευθυντής, MENA (Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική), στο Τμήμα Δικαιωμάτων του Παιδιού της Human Rights Watch, εξηγεί τον τρόπο με τον οποίο η ΑΙ αποφασίζει για το ποιος θα δολοφονηθεί: «[Η ΑΙ] εξετάζει ο,τιδήποτε μπορεί να συλλεχθεί για σένα. Από παρακολούθηση, από κατασκοπεία, από το προφίλ σου στα social media, από ποιος βρίσκεται κοντά στο τηλέφωνό σου ανά πάσα στιγμή, από το ποιον συναντάς. Και σου βάζει μια βαθμολογία. Αν αυτή η βαθμολογία ξεπερνά κάποιο καθορισμένο κατώφλι, τότε θα δεχθείς επίθεση και θα δολοφονηθείς»
Υπάρχει και ένα άλλο πρόγραμμα, συνεχίζει ο van Esveld, που αποκαλείται “Πού είναι ο μπαμπάς; ” : «Σύμφωνα πάντα με τις δηλώσεις των Ισραηλινών στρατιωτικών αξιωματούχων, είναι πιο εύκολο να σκοτώσεις κάποιον όταν είναι σπίτι του, παρά όταν είναι έξω στο δρόμο. Έτσι, αυτό το πρόγραμμα θα εντοπίσει την τοποθεσία του κινητού σου τηλεφώνου, και όταν φτάσεις στην τοποθεσία που είναι καθορισμένη ως κατοικία σου, θα έρθει ένα σήμα σε αυτόν που μπορεί να σημαδέψει το σπίτι σου και να το ισοπεδώσει»
«Πιστεύω», λέει ο van Esveld, «ότι αυτός που επινόησε το όνομα “where is daddy”, σίγουρα θα σκέφτηκε πως πολλοί από αυτούς θα ήταν πατεράδες και μόλις επέστρεφαν σπίτι τους, θα ανατιναζόταν όχι μόνο το σπίτι και οι ίδιοι, αλλά και όποιος άλλος βρισκόταν μέσα σε αυτό»
Ας δούμε και ας διαδώσουμε όλοι αυτή την αποκαλυπτική και σοκαριστική έρευνα του Al Jazzera που αποδεικνύει με αδιάσειστα στοιχεία ότι ο Ισραηλινός στρατός λειτουργεί κόντρα στο Διεθνές Δίκαιο, διαπράττοντας εγκλήματα πολέμου και παραβιάζοντας κάθε ανθρώπινο δικαίωμα, ενεργώντας περισσότερο ως μια τεράστια τρομοκρατική και εγκληματική μηχανή. Στην πραγματικότητα, μια πραγματική γενοκτονία συντελείται σε απευθείας μετάδοση και η ανθρωπότητα κάνει πως δε βλέπει
Το άρθρο αυτό είναι το τρίτο μιας σειράς αφιερωμάτων πάνω στο Παλαιστινιακό ζήτημα. Το πρώτο αφορούσε στο μαζικό και οργανωμένο εβραϊκό εποικισμό της Παλαιστίνης , μέσω του οποίου οι Εβραίοι έφτασαν το 1940 να αποτελούν το 1/3 του πληθυσμού της περιοχής, από το μόλις 1/10 που ήταν το 1900.
Το δεύτερο άρθρο αφορούσε στην τρομοκρατική δράση των εβραϊκών παραστρατιωτικών οργανώσεων κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Οργανώσεις, βέβαια, που στην ισραηλινή ιστορία έχουν περάσει ως απελευθερωτικές. Γιατί, τελικά, ο χαρακτηρισμός κάποιου ως τρομοκράτη ή ως απελευθερωτή εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από το με ποιανού το μέρος είσαι και όχι από τις ίδιες τις πράξεις, αυτές καθεαυτές. Σε ένα παράλληλο σύμπαν, όπου ο νικητής της Ιστορίας θα ήταν άλλος, η Χαμάς θα ήταν η απελευθερωτική οργάνωση και οι Ισραηλινοί οι φανατικοί τρομοκράτες, καθώς οι πράξεις των εβραϊκών παραστρατιωτικών οργανώσεων ήταν τουλάχιστον το ίδιο ειδεχθείς με αυτές της Χαμάς. Ή, για να το πούμε καλύτερα, η Χαμάς δε θα είχε καν λόγο ύπαρξης εάν δεν υπήρχε το κράτος του Ισραήλ ή εάν δεν επιβαλλόταν με τον τρόπο που επιβλήθηκε
Στο σημερινό άρθρο θα παρακολουθήσουμε τις διπλωματικές προσπάθειες που έγιναν για την επίλυση του Παλαιστινιακού ζητήματος μέχρι το 1948, όταν και έγινε η διακήρυξη της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ. Μπορούμε να διαπιστώσουμε την τεράστια ευθύνη της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, η οποία εγκατέλειψε την Παλαιστίνη αφήνοντας πίσω της ένα χάος, αφού διοίκησε επί δεκαετίες την περιοχή αλλάζοντας διαρκώς πολιτική και προσανατολισμό, με αποκλειστικό γνώμονα τα δικά της γεωστρατηγικά συμφέροντα. Μπορούμε επίσης να διαπιστώσουμε πως κάθε νέο σχέδιο που προέκυπτε, ήταν ακόμη πιο άδικο για τους Παλαιστίνιους, περιορίζοντάς τους σε ολοένα και λιγότερο χώρο. Τους Παλαιστίνιους, που έβλεπαν από τη μια μεριά τους Εβραίους να αποικούν τη χώρα τους κατά εκατοντάδες χιλιάδες και να συγκροτούν οργανωμένο στρατό και από την άλλη τη διεθνή κοινότητα να προσπαθεί ίσως να ξεπλύνει τις τύψεις της από το Ολοκαύτωμα, δίνοντας στους Εβραίους τη γη ενός άλλου και αθώου λαού. Και - γιατί όχι; - και να ξεφορτωθεί ίσως τους Εβραίους από πάνω της
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή και ας δούμε πώς δύο αντικρουόμενες δεσμεύσεις της Μεγάλης Βρετανίας που έγιναν με βάση τα εκάστοτε συμφέροντα της αποικιοκρατικής δύναμης τη δεδομένη στιγμή, αποτέλεσαν τη βάση για τις συγκρούσεις που ακολούθησαν:
Τον Οκτώβριο του 1915, οι Βρετανοί δεσμεύτηκαν να αναγνωρίσουν την ανεξαρτησία ενός αραβικού κράτους στην Παλαιστίνη, με αντάλλαγμα την αραβική υποστήριξη στον πόλεμο που διεξαγόταν κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου στην περιοχή της Παλαιστίνης μεταξύ των Βρετανών και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία είχε ταχθεί με το μέρος των Κεντρικών Δυνάμεων (Γερμανία, Αυστροουγγαρία και Βουλγαρία). Αυτό προκύπτει από την αλληλογραφία μεταξύ του Βρετανού Ύπατου Αρμοστή της Αιγύπτου Χένρι Μακ Μάχον (Henry McMahon) και του Σαρίφη της Μέκκας, Χουσεϊν Μπιν Αλί (Hussein bin Ali)
Χάρτης που ερμηνεύει την αλληλογραφία McMahon – Hussein (1915)
Τον Νοέμβριο του 1917, οι Βρετανοί δεσμεύονται για το ακριβώς αντίθετο, με την περίφημη διακήρυξη Μπάλφουρ, αυτή τη φορά για να κερδίσουν τη στήριξη του ανερχόμενου σιωνιστικού κινήματος στην Ευρώπη, καθώς ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος ακόμη μαινόταν. Έτσι, στις 2 Νοεμβρίου 1917, ο επικεφαλής της βρετανικής διπλωματίας Άρθουρ Μπάλφουρ απευθύνει στον λόρδο Γουόλτερ Ρότσιλντ, ύπατο εκπρόσωπο της βρετανικής εβραϊκής κοινότητας, επιστολή εγκεκριμένη από το υπουργικό συμβούλιο, με την οποία γνωστοποιεί στη σιωνιστική Ομοσπονδία πως:
«Η κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητας είναι ευνοϊκά διακείμενη στην ίδρυση στην Παλαιστίνη μιας εθνικής εστίας για τον εβραϊκό λαό και θα καταβάλει κάθε προσπάθεια προκειμένου να διευκολύνει την πραγματοποίηση αυτού του σκοπού, νοουμένου ότι τίποτα δεν θα γίνει που να μπορεί να πλήξει τα πολιτικά και θρησκευτικά δικαιώματα των μη εβραϊκών κοινοτήτων στην Παλαιστίνη, ή τα δικαιώματα και το πολιτικό καθεστώς που απολαμβάνουν οι Εβραίοι στις υπόλοιπες χώρες»
Η Διακήρυξη Balfour
Τον Απρίλιο του 1920, η διάσκεψη του Σαν Ρέμο αναθέτει στη Βρετανία την εντολή για την Παλαιστίνη και «την ευθύνη να δημιουργήσει στη χώρα μια πολιτική, διοικητική και οικονομική κατάσταση που θα εξασφαλίσει την εγκαθίδρυση μιας εθνικής εστίας για τον εβραϊκό λαό». Η ανάθεση αυτή που εγκρίθηκε το 1922 από την Κοινωνία των Εθνών (τον πρόδρομο του ΟΗΕ) ήταν μια τεράστια επιτυχία για το σιωνιστικό κίνημα
Οι Βρετανοί, μεσούσης της Μεγάλης Αραβικής Εξέγερσης, προσπάθησαν να προωθήσουν μια σολομώντεια λύση και τον Ιούλιο του 1937 πρότειναν την ίδρυση δυο κρατών, ενός Eβραϊκού και ενός Παλαιστινιακού, ενώ οι ίδιοι θα αναλάμβαναν τον έλεγχο των ιερών πόλεων Ιερουσαλήμ και Βηθλεέμ
Το εβραϊκό κράτους θα ήταν στα βόρεια της Παλαιστίνης, προεκτεινόμενο κατά το μεγαλύτερο μήκος της μεσογειακής της ακτής, σε μια έκταση που αντιστοιχούσε περίπου στο 1/3 του Παλαιστινιακού εδάφους
Η βρετανική πρόταση απορρίφθηκε τόσο από την Αραβική Ανώτατη Επιτροπή, όσο και από το 12o Παγκόσμιο Σιωνιστικό Συνέδριο (Ζυρίχη, Αύγουστος 1937). Όμως και η βρετανική Επιτροπή Γούντχεντ, που συστάθηκε για να επεξεργαστεί τα «τεχνικά ζητήματα» του σχεδίου, κατέληξε τον Αύγουστο του 1938 ότι η προτεινόμενη διχοτόμηση δεν ήταν εφαρμόσιμη, καθώς ο μισός σχεδόν πληθυσμός των εδαφών που θα συγκροτούσαν το μελλοντικό εβραϊκό κράτος ήταν Άραβες, σημειώνοντας τον κίνδυνο μαζικών μετακινήσεων πληθυσμών.
Λίγο αργότερα, το Φεβρουάριο-Μάρτιο του 1939 πραγματοποιήθηκε συνέδριο στο Λονδίνο με τη συμμετοχή εκπροσώπων της Βρετανίας, των Παλαιστινίων Αράβων, των Εβραίων, της Αιγύπτου, του Ιράκ, της Υπεριορδανίας, της Σαουδικής Αραβίας και της Υεμένης. Καια υτό όμως κατέληξε σε αδιέξοδο
Σύντομα όμως, η βρετανική κυβέρνηση, ζυγίζοντας τη γεωστρατηγική σημασία της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής στην αυγή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σταθμίζοντας ξανά τα δικά της συμφέροντα, αναπροσάρμοσε για άλλη μια φορά την πολιτική της, δημιουργώντας νέα δεδομένα και νέες εξελίξεις στο Παλαιστινιακό ζήτημα. Έτσι, το 1939, αποφασίζοντας να προσεγγίσει πολιτικά τους Άραβες, εξέδωσε τη Λευκή Βίβλο. Η «Λευκή Βίβλος» απαγόρευε την πώλησης γης στους Εβραίους και περιόριζε αυστηρά την εβραϊκή μετανάστευση στην Παλαιστίνη σε 75.000 άτομα για πέντε χρόνια. Επιπλέον ανακοινώθηκε πως, έπειτα από μια δεκαετή «μεταβατική περίοδο» κατά την οποία η Βρετανία «θα διατηρούσε τη διακυβέρνηση της χώρας», η Παλαιστίνη θα αποκτούσε την ανεξαρτησία της ως ένα ενιαίο κράτος, όπου «Άραβες και Εβραίοι θα μοιράζονταν τη διακυβέρνηση κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να διασφαλίζονται τα βασικά δικαιώματα και των δύο κοινοτήτων»
Η Λευκή Βίβλος εξόργισε τους Εβραίους και ανάγκασε τον Ντέιβιντ Μπεν-Γκουριόν (David Ben-Gurion), τον μετέπειτα πρώτο πρωθυπουργό του Ισραήλ, να δηλώσει: «Θα πολεμήσουμε τον πόλεμο εναντίον του Χίτλερ σαν να μην υπήρχε Λευκή Βίβλος και θα πολεμήσουμε τη Λευκή Βίβλο σαν να μην υπήρχε πόλεμος»
Ως αντίδραση στη Λευκή Βίβλο, οι εβραϊκές παραστρατιωτικές οργανώσεις άρχισαν να σαμποτάρουν στρατηγικές υποδομές, όπως εγκαταστάσεις ηλεκτρικής ενέργειας, ραδιοφωνικές και τηλεφωνικές γραμμές. Ταυτόχρονα άρχισαν και οι επιθέσεις εναντίον Βρετανών.
Με το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και την αποκάλυψη των φρικαλεοτήτων του Ολοκαυτώματος, έχει δημιουργηθεί σε παγκόσμια κλίμακα ένα θετικό κλίμα για το αίτημα των Εβραίων να ιδρύσουν ανεξάρτητο κράτος στην Παλαιστίνη. Από την άλλη μεριά, οι Βρετανοί, εξαντλημένοι λόγω του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, δεν άντεχαν πλέον να στηρίζουν την αχανή αυτοκρατορία τους και προσπαθούσαν να απαγκιστρωθούν ομαλά και ελεγχόμενα από τις περιοχές που ήλεγχαν σε όλο τον κόσμο. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο έλεγχος των πρώην βρετανικών αποικιών περνούσε στα χέρια των Η.Π.Α. Έτσι και στην περίπτωση της Παλαιστίνης, τον Οκτώβριο του 1945, μια κοινή Αγγλοαμερικανική Επιτροπή ανέλαβε να λύσει το γόρδιο δεσμό του Παλαιστινιακού ζητήματος.
Όπως ανέφερε σε έκθεσή της η Επιτροπή
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, η Επιτροπή πρότεινε την υπαγωγή της Παλαιστίνης στην κηδεμονία του ΟΗΕ, μέχρι να εξασφαλιστούν οι προϋποθέσεις ειρηνικής συμβίωσης των δύο πληθυσμών σε ένα ενιαίο κράτος.
Η κατάσταση όμως είχε αρχίσει να ξεφεύγει καθώς οι τρεις εβραϊκές παραστρατιωτικές οργανώσεις (Χαγκάνα, Ιργκούν και Λεχί) συμφώνησαν να λειτουργήσουν υπό κοινή διοίκηση με τελικό σκοπό να διώξουν τους Βρετανούς από την Παλαιστίνη και να δημιουργήσουν ένα εβραϊκό κράτος.
Οι Βρετανοί, μη αντέχοντας την πίεση του εβραϊκού αντάρτικου, έχουν αποφασίσει την αποχώρησή τους και ζητούν το Φεβρουάριο του 1947 από τον νεοσύστατο Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών να αποφανθεί σχετικά με την τύχη της Παλαιστίνης .
Το Μάιο του ίδιου έτους, ο ΟΗΕ υποβάλλει δύο σχέδια: το πρώτο σχέδιο, που συντάχθηκε από την πλειοψηφία των μελών της επιτροπής, εισηγείται τη διαίρεση της Παλαιστίνης σε δύο κράτη, ένα εβραϊκό και ένα αραβικό. Αντίθετα, το σχέδιο της μειοψηφίας προβλέπει την ομοσπονδιακή ένωση των δύο κρατών και την άσκηση κοινής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής.
Η εβραϊκή πλευρά αποδέχεται το πρώτο σχέδιο, ενώ οι Αραβες απορρίπτουν και τα δύο. Έτσι, στις 29 Νοεμβρίου του 1947, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ αποφασίζει κατά πλειοψηφία (33 ψήφους υπέρ, 13 κατά και 10 αποχές) τη σύσταση δύο κρατών, ενός αραβικού και ενός εβραϊκού, παραχωρώντας το 56,47% της Παλαιστίνης στους Εβραίους και το 43,53% στους Παλαιστίνιους , ενώ θέτει την Ιερουσαλήμ, ιερή πόλη και για τους δύο λαούς, υπό διεθνή έλεγχο
Όπως γράφει «ΤΟ ΒΗΜΑ» στις 16/5/1948
«Το εβραϊκόν κράτος θα περιλαμβάνη την ανατολικήν Γαλιλαίαν, την πεδιάδα νοτιοανατολικώς της Xάϊφας, το μέγιστον μέρος της κεντρικής παραλίου πεδιάδος με τους λιμένας της Χάϊφας, του Τελ Αβίβ και της Ιόππης και την περιοχήν της Βηθσεβά, περιλαμβανομένου του μεγίστου μέρους της ερήμου Νετζέμπ.
Το αραβικόν κράτος θα περιλαμβάνη την Δυτικήν Γαλιλαίαν, την ορεινήν περιοχήν της Σαμαρείας και Ιουδαίας – πλην της Ιερουσαλήμ – και μίαν παράλιον λωρίδα προς νότον από Ισδούδ μέχρι των Αιγυπτιακών συνόρων»
Το σχέδιο υπερψηφίζεται από τη Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. τον Νοέμβριο του 1947, αλλά όχι με μεγάλη πλειοψηφία. Υπέρ του σχεδίου ψήφισαν 33 κράτη, κατά 13 (ανάμεσά τους όλα τα αραβικά κράτη, η Τουρκία, αλλά και η Ελλάδα), ενώ 10 απείχαν (ανάμεσά τους και η Βρετανία). Το σχέδιο γίνεται αποδεκτό από τους Εβραίους, αλλά τα αραβικά κράτη δηλώνουν πως δεν θεωρούν την εν λόγω απόφαση δεσμευτική γι' αυτά
Σχετικά με τη στάση της Ελλάδας, η Ελλάδα ήταν η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που το 1947 καταψήφισε το σχέδιο του ΟΗΕ. Οι παραδοσιακοί δεσμοί με τον αραβικό κόσμο, τα γενικότερα συμφέροντα στη Μέση Ανατολή και στα Πατριαρχεία Ιεροσολύμων και Αντιοχείας, αλλά και ο φόβος αντιποίνων εις βάρος της ελληνικής κοινότητας της Αιγύπτου, ανάγκασαν την τότε κυβέρνηση Σοφούλη να αντιταχθεί στη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ.
Η στάση της Ελλάδας δεν ήταν αναμενόμενη και γι΄ αυτό προκάλεσε έκπληξη στους υπέρμαχους της διχοτόμησης και ικανοποίηση στους Άραβες. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης για τη διχοτόμηση, ο Έλληνας μόνιμος αντιπρόσωπος στον ΟΗΕ Bασ. Δενδραμής εξήγησε ότι:
«η Ελλάς εμφορείται εξ αισθημάτων φιλίας προς Εβραίους και Άραβας διό και θεωρεί ότι μόνον σχέδιον δεκτόν και από τους δύο θα ήτο δυνατόν να ευδοκιμήση εις Παλαιστίνην… το παρόν σχέδιον θα συνεπαγάγη ταραχάς εις την Μέσην Ανατολήν και επομένως η Ελλάς ενδιαφερομένη δια την ειρήνην της Μεσογείου είναι υποχρεωμένη να το καταψηφίση»
Αν και τον Μάρτιο του 1949 η Ελλάδα αναγνώρισε de facto το Ισραήλ, οι ελληνοισραηλινές σχέσεις δεν αποκαταστάθηκαν πλήρως παρά μόνο το 1990, όταν η ελληνική πλευρά, με πρωτοβουλία της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, προχώρησε στην de jure αναγνώριση του ισραηλινού κράτους, θέτοντας τις βάσεις για τη σημερινή συνεργασία των δύο κρατών
De facto: Η φράση «de facto» σημαίνει «από το γεγονός», δηλώνοντας κάτι που που συμβαίνει εκ των πραγμάτων, κάτι που είναι πραγματικό και αληθινό. Στη νομοθεσία, σημαίνει «αυτό που εφαρμόζεται πρακτικά αλλά που δεν έχει επιβληθεί από τον νόμο», ή «μια πράξη ή μια πραγματικότητα όχι επίσημα κατοχυρωμένη».
De jure: Η φράση «de jure» σημαίνει «κατά τον νόμο». Όταν χρησιμοποιείται σε νομικό περιεχόμενο, το de jure σημαίνει αυτό που λέει ο νόμος, ενώ το de facto σημαίνει εκείνο που συμβαίνει στην πράξη.
Ενώ όμως συμβαίνουν όλα αυτά στα διπλωματικά σαλόνια, η πραγματικότητα στην Παλαιστίνη επιδεινώνεται σταθερά, καθώς οι Εβραίοι, θέλοντας να δημιουργήσουν τετελεσμένα, απλώνουν όλο και περισσότερο την τρομοκρατική τους δράση και σε συνδυασμό με τη σταδιακή απαγκίστρωση των Βρετανών, το χάος και η αναρχία επεκτείνονται σε όλη την Παλαιστίνη.
Στις αρχές του Απριλίου του 1948, γίνεται η τρομερή σφαγή στο παλαιστινιακό χωριό του Ντέιρ Γιασίν, ενώ στα τέλη του μήνα η Ιργκούν επιτίθεται στη Γιάφα, που αποτελούσε μέρος του προτεινόμενου αραβικού κράτους σύμφωνα με το σχέδιο διχοτόμησης των Ηνωμένων Εθνών. Η πόλη τελικά πέφτει στα χέρια των Εβραίων στις 13 Μαΐου, αφού οι εβραϊκές δυνάμεις έδωσαν σκληρές μάχες με τους Άραβες και τους Βρετανούς που υπερασπίζονταν την πόλη
Μία μέρα αργότερα και μία ημέρα πριν λήξει η βρετανική διοίκηση στην περιοχή, στις 14 Μαΐου 1948, το ανώτατο εβραϊκό συμβούλιο ανακηρύσσει την ανεξαρτησία του Ισραήλ με πρόεδρο τον Χάιμ Βάιζμαν και πρωθυπουργό τον Νταβίντ Μπεν Γκουριόν .
Μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας ακολουθεί η ίδρυση των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων (IDF) και ξεκινά η διαδικασία απορρόφησης όλων των εβραϊκών παραστρατιωτικών οργανώσεων στην IDF, μια διαδικασία που θα διαρκέσει μήνες και δε θα γίνει αναίμακτα, καθώς ακολούθησαν εσωτερικές συγκρούσεις μεταξύ των νεοσυσταθεισών IDF και της Ιργκούν
1948: Ο πρώτος Αραβο – Ισραηλινός πόλεμος
Ο αραβικός κόσμος δεν είναι διατεθειμένος να αποδεχθεί το τετελεσμένο. Έτσι, στις 15 Μαΐου, μία μόλις ημέρα μετά την ανακήρυξη της ίδρυσης του Ισραήλ, στρατιωτικές δυνάμεις της Αιγύπτου, της Ιορδανίας, του Λιβάνου, του Ιράκ και της Συρίας επιτίθενται εναντίον του νεοσύστατου κράτους
Γράφει «ΤΟ ΒΗΜΑ» της 14ης Μαΐου 1948, λίγες ώρες πριν την διακήρυξη ανεξαρτησίας του Ισραήλ:
«Ισχυραί αραβικαί δυνάμεις εν οις και Αιγυπτιακαί, θα εισέλθουν εις Παλαιστίνην από της 16ης τρέχοντος και ότι ο Αραβικός Σύνδεσμος ετοιμάζεται να αποστείλη προς τον Ο.Η.Ε. διακοίνωσιν εξηγούσαν τους λόγους της εν Παλαιστίνη ενόπλου επεμβάσεως των Αράβων.
Εκ παραλλήλου, οι Εβραίοι είνε αποφασισμένοι να ανακηρύξουν το Κράτος των αύριον το μεσονύκτιον πιθανώς και εξήρυξαν ήδη γενικήν επιστράτευσιν, απορρίψαντες ταυτοχρόνως την σημερινήν Αμερικανικήν πρότασιν περί διορισμού, υπό των Πέντε Μεγάλων, ενός Υπάτου Αρμοστού διά την Παλαιστίνην, καθ’ όσον τούτο θα εσήμαινε αναβολήν της δημιουργίας Εβραϊκού Κράτους και επομένως ματαίωσιν αυτής»
Σύμφωνα με «ΤΟ ΒΗΜΑ» της 15ης Μαΐου, «ενώ οι Εβραίοι διά πρώτην φορά μετά τόσους αιώνας ανεκήρυξαν χθες την εσπέραν το ανεξάρτητον Κράτος των, το οποίον αποκαλούν Ισραέλ, από του πρώτου λεπτού της σήμερον ο κόσμος ευρίσκεται ενώπιον ενός νέου πολέμου εν μικρογραφία
Η Αίγυπτος, το Ιράκ, η Συρία και η Υπεριορδανία εκήρυξαν τον στρατιωτικόν νόμον και λαμβάνουν έκτακτα μέτρα αντιαεροπορικής αμύνης, το δε κράτος του Ισραέλ εκήρυξε γενικήν επιστράτευσιν και έλαβε τα τα πρώτα μέτρα διά των οποίων καταργούνται οι Βρεττανικοί νόμοι περί απαγορεύσεως της μεταναστεύσεως και της αγοραπωλησίας αγροτικών κλήρων.
Ακριβώς το μεσονύκτιον το βρεττανικόν καταδρομικόν “Ευρύαλος”, του οποίου επέβαινεν ο Βρεττανός Ύπατος Αρμοστής στρατηγός Κάννιγκαμ, ανεχώρησεν εκ Χάιφας, τιθεμένου ούτω τέλους, εις την 30ετή βρεττανικήν εντολήν.
Αμέσως δε η Αραβική Λεγεών ήρχισε θέτουσα, επισήμως πλέον υπό την κατοχήν της το Αραβικόν τμήμα της Παλαιστίνης»
Εν τω μεταξύ, στις 17 Σεπτεμβρίου 1948, δολοφονείται από την ισραηλινή παραστρατιωτική οργάνωση της Λεχί, ο μεσολαβητής του ΟΗΕ κόμη Φόλκε Μπερναντότ (Folke Bernadotte), σε μια προσπάθεια των Ισραηλινών να παγώσει κάθε διεθνής ειρηνευτική δράση
Ο Φόλκε Μπερναντότ
Λίγους μήνες πριν, στις 20 Μαΐου 1948, ο Μπερναντότ είχε διοριστεί «Μεσολαβητής των Ηνωμένων Εθνών στην Παλαιστίνη» σε μια προσπάθεια να σταματήσει ο αραβοισραηλινός πόλεμος. Υπό αυτή την ιδιότητα, ο Μπερναντότ κατάφερε να επιτύχει μια αρχική εκεχειρία. Η Λεχί, φοβούμενη ότι η ισραηλινή ηγεσία θα συμφωνούσε με τις ειρηνευτικές προτάσεις του Μπερναντότ, τον δολοφόνησε. Η ομάδα του Στερν, όπως αλλιώς ονομαζόταν η Λεχί, δεν γνώριζε ότι η ισραηλινή κυβέρνηση είχε ήδη αποφασίσει να απορρίψει το σχέδιο του Μπερναντότ και να επιλέξει τη στρατιωτική δράση
Το Ισραήλ καταφέρνει τελικά να αμυνθεί και επιτυγχάνει στρατιωτικό θρίαμβο. Τα αραβικά στρατεύματα απωθούνται τους τελευταίους μήνες του έτους και το 1949 κηρύσσεται κατάπαυση του πυρός, που βρίσκει το Ισραήλ να έχει καταλάβει πλέον το 78% του εδάφους της Παλαιστίνης
Η Παλαιστίνη διαμελίζεται έκτοτε σε τρία τμήματα με το 78% του εδάφους της Παλαιστίνης να καταλαμβάνεται από τους Εβραίους, τη Δυτική Όχθη (το 20,5% της χώρας) να προσαρτάται στην Ιορδανία και τη Λωρίδα της Γάζας (το 1,5 της χώρας) να τίθεται υπό αιγυπτιακή διοίκηση. Παράλληλα, η Ιερουσαλήμ χωρίζεται στα δύο, με το Ισραήλ να καταλαμβάνει το δυτικό μισό της και την Ιορδανία το ανατολικό
Μέχρι το τέλος των εχθροπραξιών, περίπου 6.000 Ισραηλινοί και 2.000 Άραβες θα χάσουν τη ζωή τους, ενώ 950.000 Παλαιστίνιοι ξεριζώνονται από τις εστίες τους και καταφεύγουν, κυρίως, σε άθλιους καταυλισμούς στη Λωρίδα της Γάζας, την Ιορδανία, τη Συρία και το Λίβανο παίρνοντας τον δρόμο της προσφυγιάς, που μνημονεύεται από αυτούς ως η «Νάκμπα», δηλαδή η καταστροφή
Όπως σημειώνει ο Σωτήρης Ριζάς, διευθυντής Ερευνών του Κέντρου Έρευνας Ιστορίας Νεότερου Ελληνισμού της Ακαδημίας Αθηνών στο «ΒΗΜΑ» της 22ας Οκτωβρίου 2023:
«Το αποτέλεσμα, με τη σύναψη της ανακωχής τον Φεβρουάριο του 1949, ήταν ότι οι Εβραίοι της Παλαιστίνης κατέληξαν να κατέχουν το 78% του παλαιστινιακού εδάφους ενώ το κυριότερο ήταν ότι είχε ματαιωθεί η ίδρυση ενός αραβικού κράτους
Το γεγονός ήταν θεμελιώδες. Δημιούργησε ένα ψυχολογικό σύμπλεγμα ήττας και απώλειας στον αραβικό κόσμο. Η απόρριψη της αρχής της ύπαρξης του Κράτους του Ισραήλ εκ μέρους των Αράβων εδραιώθηκε, συντελούντων και των επόμενων πολέμων του 1967 και του 1973, ως πολιτική θέση μη επιδεχόμενη μεταβολής.
Όταν η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και ο Αραφάτ αποδέχθηκαν απρόθυμα την αρχή αυτή, είδαν την επιρροή τους να μειώνεται υπέρ της φονταμενταλιστικής Χαμάς, ενώ στην άλλη όχθη η προσπάθεια ισχυρών και ευφυών ηγετών, όπως ο Γιτζάκ Ράμπιν, να προωθήσουν την ιδέα της συνύπαρξης δύο κρατών σήμαινε την απώλεια της ζωής των εμπνευστών της πολιτικής αυτής.
Σήμαινε ακόμα έναν φαύλο κύκλο: η άρνηση της ιδέας των δύο κρατών σημαίνει περισσότερη βία και η κατίσχυση της βίας συνιστά εν συνεχεία “απόδειξη” ότι η συνύπαρξη είναι αδύνατη»
Η σατιρική εφημερίδα Onion είχε προβλέψει, με το δικό της ιδιαίτερο τρόπο, όλα όσα θα ακολουθούσαν και όσα δεν ήθελαν να δουν οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής που επέβαλαν το Ισραήλ μέσα στην καρδιά των Αράβων
Στο φύλλο της 9ης Νοεμβρίου 1948 γράφει με προφανές ειρωνικό ύφος : «Οι κουρασμένοι από τον πόλεμο Εβραίοι εγκαθιστούν την πατρίδα μεταξύ Συρίας, Λιβάνου, Ιορδανίας, Αιγύπτου. “Στο Ισραήλ, ο λαός μας θα έχει επιτέλους ασφάλεια και ειρήνη”, λέει ο Ben-Gurion”. Η Ιορδανία καλωσορίζει τους νέους γείτονες με πανηγυρικούς πυροβολισμούς και πετροπόλεμο»
Πηγές
https://tvxs.gr/istoria/san-simera-istoria/diakiryksi-mpalfoyr-i-arxi-toy-kakoy/
https://eranistis.net/wordpress/2017/01/05/%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%bc%ce%b5%ce%bb%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%af%ce%bd%ce%b7%cf%82/
https://www.katiousa.gr/istoria/istoriki-anadromi-stis-rizes-kai-tin-ekseliksi-tou-palaistiniakou-zitimatos-meros-1o/
https://www.katiousa.gr/istoria/istoriki-anadromi-stis-rizes-kai-tin-ekseliksi-tou-palaistiniakou-zitimatos-meros-2o/
https://www.katiousa.gr/istoria/istoriki-anadromi-stis-rizes-kai-tin-ekseliksi-tou-palaistiniakou-zitimatos-meros-3o/
https://www.kathimerini.gr/world/449654/i-idrysi-toy-kratoys-toy-israil/
https://tvxs.gr/apopseis/israilinoi-palaistinioi-omiroi-tis-istorias/
https://www.avgi.gr/entheta/monde-diplomatique/392650_paratirontas-epi-peninta-hronia-tin-israilini-dexia
https://www.literature.gr/to-teichos-poy-chorizei-israilinoys-kai-palaistinioys/
https://www.tovima.gr/2024/05/14/istoriko-arxeio/israil-osa-prokalese-i-idrysi-tou-os-aneksartito-kratos/
https://www.haaretz.com/israel-news/2017-07-16/ty-article-magazine/testimonies-from-the-censored-massacre-at-deir-yassin/0000017f-e364-d38f-a57f-e77689930000
https://www.theirishstory.com/2021/06/03/the-assassination-of-walter-edward-guinness-lord-moyne-1944/
https://www.naftemporiki.gr/kosmos/1523289/evdominta-exi-chronia-israilino-palaistiniakon-sygkroyseon-choris-orato-telos/
https://www.lifo.gr/now/world/palaistiniako-enas-aionas-sygkroysis-pos-kai-giati-ftasame-os-edo
https://core.ac.uk/download/pdf/49285129.pdf
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
