Το on-line περιοδικό Χωρίς εφημερίδα είναι ένα εγχείρημα των Άντας και  Δημήτρη Ψαρρά, των γνωστών σοβαρών και διακεκριμένων δημοσιογράφων και συγγραφέων. Όπως επισημαίνουν στο προφίλ του περιοδικού  "Ποτέ δεν είναι αργά. Μετά από δεκαετίες δουλειάς σε περιοδικά και εφημερίδες αποφασίσαμε να κάνουμε ένα νέο πείραμα στον χώρο του διαδικτύου. Ένα νέο site ανοιχτό και προσβάσιμο και φιλικό σε όλους εκείνους που θέλουν να διαβάσουν τη δική μας ματιά και τις δικές μας αποκαλύψεις για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας."  Μπορείτε να διαβάσετε το προφίλ του περιοδικού. Από το περιοδικό αυτό λοιπόν αναδημοσιεύουμε το άρθρο του Δημήτρη Ψαρρά, της 4ης Μαρτίου 2025 που αναφέρεται σε μία παλαιότερη τραγωδία με τραίνα και τη συγκάλυψη της. Σύνδεσμος ειδικά για το πρωτότυπο άρθρο δίνεται στο τέλος του παρόντος.

Τραγωδία Τεμπών:
ποιον αντιγράφει ο κ. Μητσοτάκης;

Πώς συγκάλυψε η χούντα τις ευθύνες της για την πολύνεκρη σύγκρουση τρένων την παραμονή Χριστουγέννων του 1971

του Δημήτρη Ψαρρά  4/3/2025

Χειμώνας 1971. Ήταν η εποχή που η σιδηροδρομική διαδρομή Αθήνας-Θεσσαλονίκης διέθετε μια μόνο γραμμή. Στις 23 Δεκεμβρίου 1971 το απόγευμα, 30 χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα, στο Κρυονέρι, συγκρούστηκαν μια επιβατική και μια εμπορική αμαξοστοιχία και προκλήθηκε ο θάνατος τεσσάρων ατόμων και τραυματίστηκαν πάνω από 30. Ένας από τους τραυματίες κατέληξε σε λίγες μέρες. Η εμπορική αμαξοστοιχία ήταν σταματημένη και έπεσε επάνω της η επιβατική που ερχόταν πίσω της με ταχύτητα.

Ο «Ελεύθερος Κόσμος», η επίσημη εφημερίδα της χούντας αφιέρωσε στις 24.12.1971 το πρωτοσέλιδό του στο δυστύχημα:

Την επομένη, ο «Ελεύθερος Κόσμος» είχε ήδη βγάλει το «πόρισμα». Έφταιγε «μάλλον ο νεκρός μηχανοδηγός». Το δημοσίευμα συνοδευόταν από την επίσκεψη του «αντιπροέδρου» της χούντας Στυλιανού Παττακού στο νοσοκομείο όπου περιθάλπονταν οι τραυματίες:

Την εποχή εκείνη ίσχυε φυσικά η λογοκρισία του δικτατορικού καθεστώτος και απαγορευόταν κάθε δημοσίευμα που θα αμφισβητούσε την επίσημη κυβερνητική γραμμή. Παρόλα αυτά, η περιγραφή του δυστυχήματος από τον Τύπο επέτρεπε στον αναγνώστη να κατανοήσει ότι το πρόβλημα βρισκόταν στον τρόπο οργάνωσης και σηματοδότησης της γραμμής. Διαβάζουμε στα «Νέα» της 25.12.1971:

«Στο μεταξύ, η προανάκριση κατέληξε στα εξής συμπεράσματα, από την εξέταση μαρτύρων και την αυτοψία. Μετά τη διέλευση της εμπορικής αμαξοστοιχίας από το Μπογιάτι κι ενώ κατευθυνόταν προς Δεκέλεια, “πορτοκαλί” σήμα προειδοποιούσε ότι ακολουθεί “κόκκινο” (προπορευόταν η μηχανή). Η αμαξοστοιχία πέρασε το πρώτο σήμα και σταμάτησε προ του “κόκκινου”. Κατά την προανάκριση, ο προϊστάμενος της αμαξοστοιχίας Γ. Γεννηματάς είπε στον μηχανοδηγό Η. Παπαδόπουλο, να προχωρήσει περί τα 250 μέτρα από του σημείου της αρχικής σταθμεύσεως, για να τοποθετήσει το φορητό τηλέφωνο σε ειδικό βύσμα που υπήρχε σε κολόνα, προκειμένου να επικοινωνήσει με τον σταθμάρχη και να τον ρωτήσει τι συμβαίνει και να τού εκφράσει τις ανησυχίες του για την αυτοκινητάμαξα από τη Χαλκίδα που ακολουθούσε. Πράγματι, ο συρμός προχώρησε περί τα 250 μέτρα και σταμάτησε. Τα 25 βαγόνια κατελάμβαναν επί της σιδηροδρομικής γραμμής μήκος 340 μ. Με το να περάσει, όμως, το “κόκκινο φωτοσήμα” ελευθερώθηκε η δίοδος για την αυτοκινητάμαξα από τον σταθμό Μπογιατίου. Στην πορεία της, όμως, η αυτοκινητάμαξα συνάντησε το φωτοσήμα με το πορτοκαλί χρώμα, που την προειδοποιούσε ότι το επόμενο φωτοσήμα ήταν κόκκινο, μια και η προπορευόμενη αμαξοστοιχία δεν είχε φθάσει ακόμα στον επόμενο σταθμό Δεκέλειας.

Τη στιγμή που ο προϊστάμενος της εμπορικής αμαξοστοιχίας ζητούσε να ελευθερωθεί η γραμμή [πράγμα που δέν ήταν δυνατό να γίνει, γιατί στη Δεκέλεια δεν είχε φθάσει ακόμα η μηχανή) κατέφθασε η αυτοκινητάμαξα κι έπεσε με σφοδρότητα στον σταθμευμένο συρμό. Διαπιστώθηκε, επίσης, ότι ο Γ. Γεννηματάς, όταν πληροφορήθηκε από τον σταθμάρχη ότι δεν ήταν δυνατό ν’ ανοίξει η γραμμή, έστειλε τον τροχοπεδητή Εμμανουήλ Κόλπαση στην “ουρά” τού συρμού να προειδοποιήσει τον μηχανοδηγό της αυτοκινητάμαξας. Ήταν, όμως, πολύ αργά για να αποφευχθεί η σύγκρουση».

Από την αναλυτική περιγραφή προκύπτει ότι το δυστύχημα οφειλόταν ακριβώς σε κενά ασφαλείας της οργάνωσης των σιδηροδρόμων και ήταν αδύνατον να τα φανταστούν οι εργαζόμενοι και να τα ξεπεράσουν. Μ’ άλλα λόγια, οι μηχανοδηγοί και ο προϊστάμενος έκαναν ό,τι είχαν μάθει να κάνουν, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες που είχαν. Και τι έκανε το χουντικό καθεστώς; Απλώς τα έριξε όλα πάνω στον μηχανοδηγό και συγκάλυψε τα πραγματικά αίτια του δυστυχήματος.

Ναι, συγκάλυψε.

Πηγή: Χωρίς εφημερίδα 4/3/2025

Πάνω από ένας χρόνος πέρασε από την κρατική, μαζική δολοφονία των Τεμπών. Ο κόσμος πάγωσε για ένα διάστημα μηνών. Εννέα, δέκα μήνες πέρασαν και το έγκλημα είχε έντεχνα αφεθεί να το σκεπάσουν η σκόνη του χρόνου και ο θόρυβος από άλλα γεγονότα, μικρότερης -για νοήμονες ανθρώπους-  βαρύτητας. Όσο σιγά-σιγά, οι συγγενείς των θυμάτων του εγκλήματος ανακτούσαν τις δυνάμεις τους, τις δυνάμεις εκείνες που βρίσκει ο αδικημένος στον πόνο και τη θλίψη της ζωής του που κομματιάστηκε, η προπαγάνδα και οι υπόγειες πρακτικές συγκάλυψης (βλ. επιτροπή Γεραπετρίτη) κλιμάκωναν το απαίσιο έργο τους. Μαζί και μία δικαιοσύνη που εξέπεσε από τη θέση της ως θεμελιώδης εξουσία και εγγυητής της ορθής λειτουργίας του πολιτεύματος. Όσο για τον Τύπο; Αυτός ήδη είχε τεθεί στην υπηρεσία της συγκάλυψης και της απαξίωσης των θυμάτων και των συγγενών τους. Ποιος θα ξεχάσει αλήθεια, τα "προβλήματα υγείας" του (ή των) μηχανοδηγών, που για εβδομάδες απασχόλησαν τους "έγκριτους"; Ποιος θα ξεχάσει το τέρας που με την τσιριχτή φωνούλα του και με λογικά άλματα, ισχυριζόταν πως "φταίνε οι λαθρέμποροι" ή έβαζε σε προτεραιότητα τα εισιτήρια απέναντι στην προστασία των αθώων που χρησιμοποιούσαν το τρένο-φονιά, όπως αποδείχτηκε. Ποιος θα ξεχάσει τον ανερμάτιστο γόνο που κατακεραύνωνε συνδικαλιστές, ειδικούς και βουλευτές, που έθεταν ζητήματα ασφάλειας των σιδηροδρόμων; Ποιος θα ξεχάσει την τερατολογία με την οποία επιχειρήθηκε να δικαιολογηθεί η αλλοίωση του τόπου του εγκλήματος, με βαριές χωματουργικές εργασίες εκεί που ακόμα και μία πέτρα έπρεπε να εξεταστεί εργαστηριακά, ως στοιχείο; Ποιος θα ξεχάσει τα δήθεν κλαμμένα πρόσωπα των φωτογραφιών από εκείνο το δήθεν υπουργικό συμβούλιο που συγκάλεσε ο αρχηγός τους μετά την τραγωδία; Πως ξεχνιούνται τόσες προσβολές;

Οι επαγγελματίες της παραπλάνησης, τα υποπόδια  του Κυριάκου Μητσοτάκη, αυτοί που ανταμείβονται με υπουργικούς θώκους στην ανώτατη έκφραση του βολέματος, Βορίδης, Γεωργιάδης αλλά και άλλα, πιο ασήμαντα κομματόσκυλα με βουλευτική ταυτότητα όπως ο πρόεδρος της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής, ο ανεκδιήγητος Μαρκόπουλος. έκαναν όσο θόρυβο μπορούσαν. Και όσο πιο άδειος ο τενεκές, τόσο δυνατότερος ο θόρυβος που κάνει. Και τα ηχεία τους πάντα έτοιμα και καλοπληρωμένα. Πετσωμένα κανάλια, ραδιόφωνα και εφημερίδες, πάντα έτοιμα να τους καλωσορίσουν και να προβάλλουν την αηδία τους. Αυτούς και τον εμετό τους, που τον ονόμαζαν "επιχειρήματα"

Γνωστά όλα αυτά σε όλες και όλους. Το δείχνει άλλωστε και εκείνη η δημοσκόπηση που αποτύπωνε την απήχηση της πεποίθησης πως επιχειρείται κυβερνητική συγκάλυψη και που έφτανε το 78% ττου δείγματος. Οκτώ στους δέκα δηλαδή πίστευαν ή ήξεραν πως επιχειρείται συγκάλυψη από την κυβέρνηση. Πάλι καλά για τον Μητσοτάκη, αφού μετά τα σοβαρότατα σκάνδαλα που έχουν αποκαλυφθεί, το ποσοστό θα έπρεπε να φτάσει στο 150%.

Από την άλλη πλευρά, οι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών αποδύθηκαν σε έναν αγώνα πελώριο. Ζητούσαν το δίκιο τους. Την απώλεια τους δεν μπορούσαν να αποκαταστήσουν αλλά ζητούσαν το ελάχιστο. Την ηθική τους δικαίωση. Αυτήν και τη διασφάλιση πως κανείς πια δεν θα βρεθεί στη θέση τους. Στον δίκαιο αγώνα τους βρήκαν συμπαράσταση από το σύνολο της κοινωνίας, εκτός από τα κομματόσκυλα και τους κομματάρχες της κυβέρνησης αλλά αυτοί είναι μειωμένης ηθικής αξίας και κύρους. Και όταν η  κοινωνία εκφράζει την αποστροφή της για τους υπεύθυνους του εγκλήματος, τα κομματόσκυλα και οι κομματάρχες στέκονται απέναντι της, απαξιώνοντας κάθε αυθόρμητη έκφραση της, όπως πρόσφατα το είδαμε στη Ραφήνα και μάλιστα σε δύο περιπτώσεις, που δείχνουν το ψυχολογικό αβαθές αυτών που καταδικάζουν τη λαϊκή οργή. Η μία ήταν στις 3/9/2023 όταν στην πέτρα του πάρκου που ονομάζουν "πάρκο Καραμανλή" είχε γραφτεί η λέξη "ΑΛΗΤΗ" κάτω από το όνομα. Έσπευσε τότε ο δήμαρχος που στηριζόταν από τη ΝΔ για τις επερχόμενες εκλογές να δηλώσει "έξαλλος".

Η πέτρα στις 3/9/2023

Η άλλη περίπτωση είναι πιο πρόσφατη, μόλις προχθές, 7/4/2024, στην ίδια πέτρα εμφανίστηκε πάλι η λέξη ΑΛΗΤΗ κάτω από το όνομα ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ. Στην περίπτωση του Σεπτεμβρίου μιλούσαν για "βέβηλους", στη δε του Απριλίου για "βανδάλους". Εξέπεσε το αμάρτημα για τους τιμητές του. Από ανόσιο έργο (βεβήλωση) έγινε απλός βανδαλισμός. Και ενώ το χρώμα άλλαξε, το κεντρικό μήνυμα παραμένει ίδιο.

Η πέτρα στις 7/4/2024

Για να μη μακρυγορούμε. Απέναντι στο θόρυβο που εξάπλωσαν όλα τα δουλάρια του Κυριάκου Μητσοτάκη, για να καλύψουν τον αρχηγό τους και τον γόνο Κ.Αχ. Καραμανλή, στέκονταν μία σειρά από γεγονότα αδιάσειστα. Καταγεγραμμένα μάλιστα σε βίντεο, ακόμα και από τους διαύλους της στγκάλυψης. Είτε γιατί οι δίαυλοι αποδείχτηκαν ερασιτέχνες για τις αξιώσεις του Κ. Μητσοτάκη είτε γιατί κάποιοι εργαζόμενοι τους, που πετούσαν σε χαμηλό ύψος στην ιεραρχία των media, έκαναν σωστά τη δουλειά τους, δίνοντας την εικόνα που για το ευρύ κοινό πέρασε δίχως να το επηρεάσει αφού εμπιστεύθηκε την αφήγηση από τους "αναλυτές" - διαστρεβλωτές των διαύλων. Για τους πραγματογνώμονες όμως, που υποστηρίζουν την έρευνα των οικογενειών των θυμάτων, ήταν πολύτιμη βοήθεια. Έτσι, ο Χρήστος Χρυσόπουλος, ναυπηγός υπομηχανικός και πρόσφατο μέλος των εθελοντών-εμπειρογνωμόνων του συλλόγου ΤΕΜΠΗ 2023, έφτιαξε ένα βίντεο από το χύδην υλικό που είχε κυκλοφορήσει και το δημοσίευσε προκειμένου να σταματήσουν αυτοί που αποτελούν το όνειδος του τόπου να προσβάλλουν τα θύματα παράλληλα με κάθε ίχνος λογικής που έχει απομείνει στη χώρα. Το βίντεο αυτό κοινοποιούμε εδώ σε μία προσπάθεια διάδοσης του αφού αποτελεί τρανταχτή αποδειξη της συγκάλυψης που επιχειρούν οι κυβερνητικοί και τα υποπόδια τους. 

*Ο τίτλος του βίντεο έδωσε και τον τίτλο της παρούσας ανάρτησης