Το παρακράτος δείχνει για μια ακόμη φορά τα δόντια του. Είτε νιώθει σίγουρο για την ατιμωρησία του είτε νιώθει πανικό.

Το μόνο σίγουρο είναι αυτό που καταγράφουν ως αδιάψευστοι μάρτυρες οι κάμερες των παιδιών: Τους πραιτωριανούς του παρακράτους να ορμούν και να χτυπούν αναίτια, τυφλά και δολοφονικά μια πορεία. Να μπαίνουν στους δρόμους των Εξαρχείων σαν να πρόκειται για κατακτητες σε μια κατεχόμενη χώρα, να ρίχνουν χημικά και οβίδες κρότου-λάμψης και να χτυπούν ανυποψίαστους πελάτες και γυναίκες - ακόμη και ανάπηρο με τεχνητό μέλος έριξαν κάτω από την καρέκλα του και τον έσερναν στο δρόμο

Είναι βέβαιο πως τα ανθρωπόμορφα κτήνη θα μείνουν για μια ακόμη φορά ατιμώρητα. Όσο θα μένουν ατιμώρητα και τα μέλη της εγκληματικής συμμορίας που κυβερνά αυτή τη χώρα και την έχει λεηλατήσει από άκρη σε άκρη. Για όσο διάστημα θα μπορεί ο Βορίδης και τα υπόλοιπα μέλη να λυμαίνονται τη χώρα και να μας λένε "γλυκά" και ατιμώρητα πως "το ξύλο είναι στοιχείο αναγκαστικότητας"

Την ίδια στιγμή η κρατική “δικαιοσύνη” ρίχνει 14 μήνες χωρίς αναστολή σε έναν φοιτητή για ένα σύνθημα για την Παλαιστίνη που έγραψε στον τοίχο  του Πανεπιστημίου. Την ίδια πάλι στιγμή η κρατική "δικαιοσύνη" ρίχνει δέκα χρόνια φυλάκιση (!)  σε κάποιον με μοναδικό ενοχοποιητικό στοιχείο πως κατέθεσε χρήματα στο λογαριασμό κάποιου που κατηγορήθηκε για τρομοκρατία. Να μην ξεχνάμε πως ο Νίκος Ρωμανός βρίσκεται στη φυλακή εδώ ένα χρόνο χωρίς δίκη, για ένα αποτύπωμα που βρέθηκε σε μια πλαστική σακούλα. Αποτύπωμα που θα μπορούσε κάλλιστα να τοποθετηθεί από οποιονδήποτε

Η Δίκη του Κάφκα είναι εδώ, μπροστά μας. Και εμείς είμαστε όλοι ένοχοι. Και μη ρωτάτε γιατί. Αρκεί που δεν είμαστε μαζί τους