Ο Μπέος (σκέτα και χωρίς μικρό όνομα) δεν είναι ένα πρόσωπο. Ο Μπέος είναι ένας τύπος ανθρώπου που πολιτεύεται, για την προσωπική του μωροφιλοδοξία και δίχως να διαθέτει κανένα υπόβαθρο αντίληψης των πραγματικών αναγκών των μελών, των πολιτών, των κατοίκων, ενός τόπου.

Ο Μπέος αποτελεί επένδυση συμφερόντων. Στηρίζεται από συμφέροντα, τα οποία περιμένουν να δρέψουν τους καρπούς της επένδυσης τους. Ο Μπέος το γνωρίζει και γι’ αυτό επενδύει και ο ίδιος στον εαυτό του. Ξέρει πως με την ώθηση που του δίνουν τα συμφέροντα, θα προωθήσει εκτός από την άνοδο της ασημαντότητας του, παράλληλα  και την αύξηση των συσσωρευμένων κερδών του. Άλλωστε έχει ξεκινήσει από χρόνια να επενδύει σε εξαγορές τοπικών μέσων, έντυπων και ηλεκτρονικών, σε εξαγορές «φίλων» και «συμμάχων», συχνά του ιδίου φυράματος με τον ίδιο τον Μπέο, αλλά μικρότερου όγκου και θράσους. Συνήθως προτιμά να εξαγοράζει τους πιο «μαζεμένους»  που θέλουν να προβληθούν στις τοπικές κοινωνίες ως «διακεκριμένα μέλη» μία ειδικότερης κοινότητας, π.χ. της επιστημονικής, ακαδημαϊκής, σχολικής μιντιακής κλπ. Είναι και αυτοί Μπέοι που περιμένουν στην ουρά, για να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα.

Ο Μπέος αποτελεί σύμπτωμα κρίσης ηθικής, κρίσης πολιτιστικής, κρίσης αισθητικής.

Τα επικρατούντα κατά τόπους αυτοδιοικητικά, αλλά και οικονομικά κυκλώματα πάντα αναζητούν έναν βολικό και φιλόδοξο «αιρετό άρχοντα». Ο Μπέος είναι αυτός ο τύπος

Ο Μπέος προβάλλεται ως φιλοπρόοδος και οπαδός της ανάπτυξης του τόπου του, αλλά στην πραγματικότητα επιδιώκει την προώθηση των οικονομικών συμφερόντων που εξυπηρετεί στο παρασκήνιο, όπως και των δικών του. Όποιος έχει γνώση και ανάμιξη στο παρασκήνιο, απολαμβάνει την εξυπηρέτηση του Μπέου, αρκεί να έχει αποβάλει προηγουμένως τη συνείδηση του.

Ο Μπέος βάζει τα επιχειρηματικά συμφέροντα πάνω από το συμφέρον της πόλης, προβάλλοντας με τα μέσα που έχει αγοράσει (πάντα στην υπηρεσία του χρηματοδότη τους) το συμφέρον των επιχειρηματιών, ως συμφέρον της πόλης

 Ένας Μπέος, αυτός του Βόλου, αποκαλύπτει την πρόσδεση του στα επιχειρηματικά συμφέροντα που εξυπηρετεί με τον τρόπο που υποστηρίζει την καύση στερεών αποβλήτων στην τοπική τσιμεντοβιομηχανία. Οι κάτοικοι δεν θέλουν και αντιδρούν αλλά ο τοπικός Μπέος τους βαφτίζει συλλήβδην «αντιδραστικούς» και εχθρούς της «ανάπτυξης» και προχωράει, βασισμένος στις μεγάλες πλάτες της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Πάντα οι Μπέοι προωθούν τα συμφέροντα που εξυπηρετούν, αδιαφορώντας για την καταστροφή που φέρνουν. Το φυσικό περιβάλλον είναι το πιο εύκολο και πιο συχνό θύμα τους.

Ο Μπέος, προκειμένου να εξυπηρετήσει τον στόχο του, την κατάληψη της εξουσίας, ανακατεύεται και με το λαοφιλέστατο σπορ του ποδοσφαίρου.  Αγοράζει ομάδες, ακόμα και της γειτονιάς, προκειμένου να ενισχύσει το «παραγοντικό» προφίλ του. Επειδή πρέπει να λειτουργεί ως παράγοντας και όχι ως εκτελεστικό τσιράκι, βάζει κάποιον από τους «μικρούς» του να κάνει τη δουλειά πεδίου της ομάδας και ο Μπέος αρκείται στον παραγοντισμό και το φωτοστέφανο, που μόνο ανόητοι διακρίνουν πάνω στο κεφάλι του.

Ο Μπέος επιζητά να προβάλλει «λαϊκό προφίλ» και έτσι καταλήγει να επιδεικνύει μία  «χύδην» λούμπεν αισθητική στην εικόνα του, τον λόγο του και τις πράξεις του. Συχνά η επίδειξη της λούμπεν αισθητικής του λόγου και των πράξεων τους περιλαμβάνει και «κυκλοφορία» του με συντρόφους του αντίθετου φύλου, με κραυγαλέα εικόνα και έντονη προβολή σεξουαλικότητας. Αυτή η πρακτική συνδέεται με την στέρηση της αίσθησης ερωτικής ολοκλήρωσης, που διακρίνει τους Μπέους, αλλά και με την αγάπη τους για το kitsch, άσχετα αν δεν γνωρίζουν τι είναι αυτό. Είναι η «λαμέ» πτυχή –όπως θα λέγαμε κάποτε-  των Μπέων.

Οι Μπέοι τώρα, μιλώντας για την αισθητική του λόγου και της πράξης τους, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες.

Σε αυτούς που θεωρούν πως η ψευτολαϊκότητα τους, τους δίνει το δικαίωμα να βρίζουν  και να πουλάνε μαγκιά. Καλή ώρα, το πρόσφατο παράδειγμα του «Μπέου του Βόλου» και

Σε αυτούς που επιδεικνύουν μαζί με την ψευτολαϊκότητα τους και μία ψευδή εργατικότητα. Αυτή η πλαστή εικόνα τους κάνει να νομίζουν πως βρίσκονται στο απυρόβλητο  επειδή έχουν την «ασπίδα» του αξιώματος και της  της εκλογής τους.

Αν κοιτάξουμε την ελληνική κοινωνία, ειδικά την ελληνική τοπική αυτοδιοίκηση, μπορούμε να δούμε πολλούς Μπέους.  Το πρόβλημα τελικά δεν είναι οι Μπέοι. Αυτοί είναι τα συμπτώματα της πολιτικής, κοινωνικής, ηθικής και τελικά οικονομικής κρίσης. Το πρόβλημα είναι οι συνθήκες που δημιουργούν Μπέους και τους δίνουν ρόλο και εξουσία. Και για τις συνθήκες που αναδεικνύουν τους Μπέους είμαστε όλοι υπεύθυνοι.

Ας κοιτάξουμε γύρω μας. Τους ξέρουμε, τους βλέπουμε, τους ακούμε και το χειρότερο απ’ όλα;; Τους ψηφίζουμε.