Η ελληνική κοινωνία, εδώ και κοντά 30 χρόνια, με την αρωγή βεβαίως των Μέσων Ενημέρωσης αλλά και κάθε επαγγελματία πατριδέμπορα, επέτρεψε στο δηλητήριο του ρατσισμού να διεισδύσει μέσα της και να την μολύνει. Η κατάσταση μοιάζει μη αναστρέψιμη. Οι πολίτες αυτής της – πονεμένης κατά τα άλλα - χώρας θεωρούν κατά ένα μεγάλο ποσοστό – ίσως και πλειοψηφικό – πως οι πρόσφυγες-μετανάστες δεν αξίζουν ανθρώπινης αντιμετώπισης. Δεν τους ενοχλεί καθόλου που αυτοί οι διωγμένοι άνθρωποι αντιμετωπίζονται σαν εγκληματίες ή – στην καλύτερη περίπτωση – σαν ένα κατώτερο είδος

Δύο τέτοιοι άνθρωποι – από αυτούς που οι περισσότεροι συμπολίτες μας θεωρούν εκπροσώπους ενός κατώτερου είδους - έχασαν τις ζωές τους αυτές τις ημέρες μέσα σε κέντρα κράτησης, κρατούμενοι γιατί προσπάθησαν να αποδράσουν από την κόλαση του κόσμου τους. Δεν φαντάστηκαν πως οι κολασμένοι δεν έχουν δικαίωμα για παράδεισο· και πως, όπου και να βρεθούν, θα συναντούν πάντα την κόλαση

Την προηγούμενη εβδομάδα, στο κέντρο κράτησης της Κω, ο 44χρονος Macky Diabete από τη Γουινέα έχασε τη ζωή του από περιτονίτιδα μετά από κρίση σκωληκοειδίτιδας. Όπως καταγγέλλει  η ΚΕΕΡΦΑ (Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή) … «τρεις μέρες φώναζε και ούρλιαζε από φρικτούς πόνους, αλλά οι φύλακες δεν ανταποκρίθηκαν στο αίτημα για μεταφορά στο νοσοκομείο»

Πριν από τρεις ημέρες, στο κέντρο κράτησης της Κορίνθου, ένας 24χρονος Κούρδος πρόσφυγας, κρεμάστηκε στην τουαλέτα όταν έμαθε πως μετά από 16 μήνες κράτησης η κράτησή του θα συνεχιζόταν επ’ αόριστον.

Ως είθισται, η Ένωση Αστυνομικών αρνήθηκε τις ευθύνες της, τα κανάλια της τηλεόρασης είχαν άλλες προτεραιότητες και οι αθώοι όπως και ανυποψίαστοι πολίτες αυτής της χώρας έσπευσαν να παρακολουθήσουν με εθνική υπερηφάνεια την παρέλαση λίγο πριν ορμήσουν στον μπακαλιάρο και στη σκορδαλιά.