Το πρώτο πρόσωπο της φωτογραφίας είναι ο Δημήτρης ή η Δήμητρα από τη Λέσβο, αυτός που από πολύ μικρή ηλικία ένιωσε πως ήταν μια γυναίκα παγιδευμένη στο σώμα ενός άντρα. Κι αν και ήταν σε θέση να αντιληφθεί πως αυτό θα ήταν κάτι πολύ δύσκολο να το αποδεχτεί ο οικογενειακός και κοινωνικός του περίγυρος, σίγουρα δε θα μπορούσε να φανταστεί το μέγεθος της επίθεσης και του χλευασμού που θα δεχόταν, ακόμη και από μικρά παιδιά δώδεκα και δεκατεσσάρων χρονών. Σήμερα ο Δημήτρης ή η Δήμητρα δεν ζει. Xάθηκε κάποια μέρα απ΄ το Δρομοκαΐτειο όπου κάποιοι τον είχαν κλείσει για “θεραπεία”, για να βρεθεί τελικά, θανάσιμα χτυπημένος και εγκαταλελειμμένος, στο οδόστρωμα της παραλιακής οδού. Το πτώμα του αναγνωρίστηκε δυο μήνες μετά, στα αζήτητα του νεκροτομείου.

Το δεύτερο πρόσωπο της φωτογραφίας είναι ο Χριστόφορος Σουφ, ο οποίος εκείνη την εποχή ήταν ένας Ορθόδοξος ιερέας. Η εικόνα και η δράση του υπέρ των προσφύγων εκείνη την εποχή στη Λέσβο, είχε τραβήξει τα βλέμματα όλων. Ένας λιπόσαρκος, ψιλόλιγνος παπάς, με παλιωμένα ράσα και ένα ξύλινο σταυρό να κρέμεται από το λαιμό του, εξέπεμπε μια εικόνα οπωσδήποτε διαφορετική από τη συνηθισμένη ενός μέσου ιερέα. Σίγουρα διαφορετικός από τους περισσότερους ιερείς, πόσο μάλλον από τον ιερέα που προχθές στη Μονή Πετράκη έριξε καυστικό υγρό στους Μητροπολίτες ή από εκείνον που συνελήφθη χθες στο Αγρίνιο για το βιασμό ενός ανήλικου κοριτσιού ή από αυτόν που κυνηγούσε σήμερα στην Κρήτη τη σύζυγό του με μαχαίρι. Αλλά και από τους περισσότερους ιερείς που πιστεύουν πως η αγάπη του Θεού τους περιορίζεται μόνο σε όσους είναι Έλληνες Ορθόδοξοι.

Σήμερα ο Χριστόφορος δεν είναι ιερέας. Το ιερατικό σχήμα δεν μπορούσε να χωρέσει τους προβληματισμούς και τις θέσεις του για την ομοφυλοφιλία και το δικαίωμα επιλογής φύλου.  

Πιθανότατα το ιερατικό σχήμα ήταν απλά ένα από τα μέσα που δοκίμασε στα πλαίσια της εσωτερικής του αναζήτησης. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με το τραγούδι, προσπαθώντας μέσα από τη μουσική του να ευαισθητοποιήσει το κοινό για κοινωνικά και πολιτικά θέματα, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία της έκφρασης ενώ συχνά όταν τελειώνει μία συναυλία του, λέει «γαμώ την αδικία και ανάθεμα τον πόλεμο!».

Σήμερα ο Χριστόφορος ονομάζεται Χριστίνα. Δηλώνει trans και δίνει έναν καινούργιο αγώνα, αυτή τη φορά για την ευαισθητοποίηση του κόσμου πάνω στο ζήτημα αυτό. Αν ψάξετε στο internet γι αυτόν, ανάλογα με τη χρονολογία του άρθρου, θα δείτε μια εντελώς διαφορετική εικόνα του. Μπορεί για όλους εμάς, τους «κανονικούς» – και ιδίως για τους μεγαλύτερους – να είναι δύσκολο να κατανοήσουμε αυτές τις μεταμορφώσεις, είναι σίγουρο όμως πως πρόκειται συνεχώς για το ίδιο άτομο, το ίδιο ευαίσθητο όπως ήταν πάντα. Η Χριστίνα έμαθε για το θάνατο της φίλης της Δήμητρας και της αφιέρωσε ένα τραγούδι