Να πας, λοιπόν, Ελληναράκο, στο συλλαλητήριο. Να φορέσεις τη φουστανέλα σου, να βάλεις την περικεφαλαία σου, να αρματωθείς τη σάρισά σου, να καβαλήσεις και τον Βουκεφάλα και να πας. Να παραστήσεις τον πατριώτη για δυο ώρες, να φωνάξεις και να βρίσεις τους λίγους και αδύναμους Σκοπιανούς, να ξεχαρμανιάσεις και να επιστρέψεις στη μίζερη και φθονερή ζωή σου.

Και να μη σε νοιάζει καθόλου που δεν έχεις δουλειά ή και αν έχεις δε σου φτάνει για να ζήσεις με αξιοπρέπεια. Μη σε νοιάζει που τα παιδιά σου εγκαταλείπουν τη χώρα αυτή για να μπορέσουν να ζήσουν. Μη σε νοιάζει που η σημερινή κυβέρνηση, συνεχίζοντας το έργο των προηγούμενων, ξεπουλάει πραγματικά τη ζωή τη δικιά σου αλλά και των παιδιών σου σε ξένους και ντόπιους καρχαρίες. Μη σε νοιάζει που θα έχεις δίπλα σου το Μεσαίωνα

Να νοιαστείς μόνο για ένα κούφιο όνομα, για ένα πουκάμισο αδειανό, να πολεμάς για το τίποτα. Να είσαι ακίνδυνος για την εξουσία, προβλέψιμος και χειραγωγούμενος.

Και να μη στενοχωρηθείς που οι άλλοι θα σε πουν χρυσαυγίτη και φασίστα. Όχι, Ελληναράκο μου, πιο πολύ για βλάκα σε κόβω. Μόνο που, δυστυχώς για όλους εμάς τους υπόλοιπους, οι βλάκες ήταν πάντα ο δομικός λίθος του φασισμού, τα τούβλα, οι τσιμεντόλιθοι.