Οι αιτίες διασποράς του ιού είναι πολλές και ακόμη προσπαθούν να τις ιεραρχήσουν οι ειδικοί. Δεν είναι δύσκολο πάντως να βρούμε το κοινό στοιχείο που έχουν οι χώρες αυτές μεταξύ τους και αυτό δεν είναι άλλο παρά η φτώχεια και η υπανάπτυξη. Φαίνεται πως αυτό έπαιξε έστω για μια φορά ένα θετικό ρόλο. Τα πράγματα βέβαια  δεν ξέρουμε πώς θα ήταν για τη χώρα μας, αν η πανδημία ξεσπούσε στο μέσο της τουριστικής περιόδου. Χωρίς να είμαστε βέβαιοι πώς συμπεριφέρεται ο ιός στις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού, πολύ φοβούμαστε πως η διασπορά θα ακολουθούσε αυτήν της Ιταλίας και της Ισπανίας. Γιατί τώρα μπορέσαμε να κρυφτούμε καλά. Τότε, όμως, πόσοι και με ποιον τρόπο θα μπορούσαν να κρυφτούν;

Όλα αυτά τα λέμε γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά πως την όποια επιτυχία στη διαχείριση της κρίσης, οι κυβερνώντες θα θελήσουν να την εκμεταλλευτούν για να συνεχίσουν την ιδεοληπτική πολιτική τους. Μια πολιτική ιδεοληπτικά αντίθετη με ο,τιδήποτε δημόσιο, τη στιγμή που αποδεικνύεται των πραγμάτων πως μόνο ένα δημόσιο σύστημα υγείας μπορεί να αντιμετωπίσει κρίσεις σαν τη σημερινή. Μια πολιτική που αρνείται να επενδύσει σε ένα δημόσιο σύστημα υγείας, τη στιγμή που όλοι οι επιστήμονες προειδοποιούν πως οι πανδημίες θα είναι κάτι με το οποίο θα πρέπει να συνηθίσουμε να συμβιώνουμε τη σύγχρονη εποχή της παγκοσμιοποίησης και της λεηλάτησης και των τελευταίων καταφυγίων των άγριων ζώων. Μια πολιτική που μπορεί να μη θέλει να επενδύσει για μια επιδημία που δε θα ξαναέρθει όπως πιθανόν πιστεύει, την ίδια στιγμή όμως δεν διστάζει να ξοδεύει ένα μεγάλο μέρος του ΑΕΠ σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς για έναν πόλεμο που επίσης μπορεί να μη γίνει ποτέ. Μια πολιτική που ακόμη και αυτή την ύστατη ώρα δεν διστάζει να δίνει δωράκια εκατομμυρίων ευρώ σε ημετέρους, όπως είδαμε με την περίφημη πλέον υπόθεση των vouchers και της τηλεκατάρτισης. Και αν υποχώρησε άτακτα η κυβέρνηση στην υπόθεση αυτή, το έκανε απλά γιατί οι ημέτεροι ήταν τελείως μπουνταλάδες. Οι επόμενοι, όμως, θα είναι πιο προσεκτικοί και τα εκατομμύρια θα φύγουν από τα δημόσια ταμεία χωρίς να κουνηθεί φύλλο. Γιατί αυτό που αποκαλείται συνήθως ιδεολογία της ελεύθερης αγοράς δεν είναι τίποτα περισσότερο από το κράτος των κολλητών