“Στο έσχατο βάθος η αισθητική και η ηθική συμπίπτουν”, σύμφωνα με τον Αυστριακό φιλόσοφο Λούντβιχ Βιτγκενστάιν. Θα προσθέταμε, δε, ότι και τα δύο προϋποθέτουν μια πνευματικότητα. Αισθητική χωρίς ηθική και χωρίς πνευματικότητα, δεν νοείται· όσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο, η τηλεόραση και η σύγχρονη βιομηχανία ομορφιάς.
Αυτές οι σκέψεις μας ήρθαν στο μυαλό όταν, χωρίς να το επιδιώξουμε, γίναμε κοινωνοί ενός κηρύγματος αισθητικής από ένα ακόμη νεοδημοκρατικό σούργελο που, ως υποψήφια βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης, κατόρθωσε να συγκεντρώσει πάνω από 5.000 ψήφους. Μπορεί να μην κατάφερε τελικά να εκλεγεί, θεωρούμε όμως σίγουρο πως η αποκάλυψη της έκτασης της ανοησίας της, μόνο κακό δεν θα της κάνει. Ο ελληνικός λαός έχει δείξει πολλές φορές στο παρελθόν ότι ξέρει να επιβραβεύει κάθε λογής σούργελο. Γιατί όχι και αυτήν;
Αυτή η είδηση όμως, μας έδωσε την ευκαιρία να θυμηθούμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του μεγάλου διανοητή και μέγιστου αποφθεγματολόγου Βασίλη Ραφαηλίδη «Στοιχειώδης αισθητική»
« Επειδή η αισθητική είναι η ηθική του μέλλοντος, επειδή η αισθητική δεν είναι η ηθική του παρόντος, επειδή η ηθική του ελληνικού παρόντος είναι η απάτη, επειδή η αισθητική δεν έχει παρόν εδώ στην Ελλάδα, επειδή στην Ελλάδα παρόν είναι το παρελθόν, επειδή τούτο το παρελθόν δεν έχει μέλλον, επειδή το μέλλον γενικώς είναι αόριστον παντού στον κόσμο πλην της Ελλάδος όπου είναι οριστικόν καθότι θανατερόν, επειδή η τέχνη είναι μια παρηγοριά κι ένα καταφύγιο απ’ τη μιζέρια και την αθλιότητα, επειδή η μιζέρια και η αθλιότητα περίσσεψαν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, επειδή η πολιτική στερείται αισθητικής διότι στερείται ηθικής, επειδή πολλοί καλλιτέχνες στερούμενοι ουσιαστικής αισθητικής παιδείας επιχειρούν να ασχοληθούν με την πολιτική για να χάσουν και τη λιγοστή αισθητική παιδεία που είχαν, επειδή θέλουμε να τους προφυλάξουμε απ’ αυτή τη συμφορά, για όλα αυτά τα επειδή και για πολλά άλλα η ενασχόληση με την τέχνη στην Ελλάδα καθίσταται πρόβλημα επείγον»