Κατά τη διάρκεια μιας εκδήλωσης για τον διωκόμενο δημοσιογράφο Julian Assange στην οποία συμμετείχε, ο Roger Waters αποκάλυψε πως το πρωί της ίδιας ημέρας είχε λάβει ένα μήνυμα από το Facebook, με το οποίο η πασίγνωστη πλατφόρμα ζητούσε, έναντι ενός πολύ μεγάλου χρηματικού ποσού, τα δικαιώματα για να χρησιμοποιήσει το εμβληματικό τραγούδι των Pink Floyd «Another Brick in the Wall II» σε μια διαφημιστική καμπάνια για το για το Instagram

Ο Roger Waters δεν δυσκολεύτηκε να απαντήσει … «Άντε γ@μήσου! Όχι. Για κανένα γ@μημένο λόγο!» αποδεικνύοντας πως υπάρχουν πράγματα που δεν αγοράζονται για οποιοδήποτε ποσό

Στα δικά μας τώρα, στην Αθήνα. Αντίθετα με τον Rogers Waters, εμείς πουλάμε ό,τι μας ζητήσουν έναντι οποιουδήποτε τιμήματος και παρόμοιες ευαισθησίες θεωρούνται, με συνοπτικές διαδικασίες, γραφικότητες. Σήμερα λοιπόν, κάνει επίδειξη μόδας ο οίκος Dior και θα χρησιμοποιήσει για το σκοπό αυτό, κατόπιν αδείας του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, το Καλλιμάρμαρο Στάδιο. Ταυτόχρονα, ξεκίνησε η φωτογράφηση των μοντέλων του οίκου στην Ακρόπολη και θα συνεχιστεί και σε άλλους σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους.

Οι γιάπηδες της Νέας Δημοκρατίας που παριστάνουν πως σέβονται την ιστορία της χώρας, λένε πως αυτό το γεγονός θα αποτελέσει μια διαφήμιση για τη χώρα. Οι πατριδέμποροι της αγοραίας δεξιάς μιλάνε για την πατρίδα σαν αυτή να είναι ένα προϊόν προς πώληση. Εμείς τουλάχιστον, δεν εκπλησσόμαστε. Και όλα αυτά για διακόσια χιλιάρικα. Όσο κοστολογείται μια κλωτσιά της μπάλας από τον Ρονάλντο. Για την ακρίβεια, μια στραβοκλωτσιά. Η ευθύβολη κλωτσιά αξίζει περισσότερα

Στα πιο δικά μας τώρα, στη Ραφήνα. Και εδώ οι ευαισθησίες περιττεύουν. Ο δήμαρχος Ραφήνας-Πικερμίου, Ε. Μπουρνούς, αδυνατώντας να διατηρεί καθαρές τις παραλίες της πόλης του με τα συνεργεία καθαριότητας του Δήμου, ανέθεσε τον καθαρισμό τους σε μια ιδιωτική εταιρία για λογαριασμό κάποιων εταιριών/χορηγών που «υιοθετούν» τις παραλίες. Συγκεκριμένα, τις Μαρίκες, τη μεγάλη παραλία της Ραφήνας, τις υιοθέτησε μια βιομηχανία τροφίμων, τοποθετώντας για διαφήμιση κάποιους μεγάλους κάδους ανακύκλωσης, όπως επίσης και διαφημιστικές σημαίες σε διάφορα σημεία της παραλίας. Σε λίγα χρόνια δε θα λέμε «πάμε στις Μαρίκες», θα λέμε «πάμε στην El Bisco».

Και πού είναι το κακό, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος. Ίσως αυτός ο κάποιος να είχε μια πιθανότητα να το αντιληφθεί, αν μπορούσε να συνειδητοποιήσει ότι η ζωή του δεν είναι τίποτα περισσότερο από το ρόλο ενός κομπάρσου που παίζει εν αγνοία του σε ένα γιγαντιαίων διαστάσεων reality show, σε μια διεσταλμένη εκδοχή της περίφημης ταινίας «Truman show». Αλλά πώς θα μπορούσε ο δυστυχής να το συνειδητοποιήσει; Αν μπορούσε, δεν θα ήταν κομπάρσος