Πολλοί είναι αυτοί που δεν κατανόησαν ποτέ  - και δεν πρόκειται να του συγχωρήσουν - την πολιτική στροφή που έκανε εδώ και τέσσερεις δεκαετίες. Είναι όμως απολύτως βέβαιο πως θα συνεχίσουν να ακούν και να τραγουδούν για πάντα, με συγκίνηση, τα μεγάλα τραγούδια του. Γιατί αυτά τα τραγούδια γράφτηκαν γι αυτούς, από έναν από αυτούς

Από την άλλη, πολλοί θα είναι και αυτοί που σήμερα θα «θρηνήσουν» με ύφος περίλυπο και περισπούδαστο και βλέμμα σοβαρό και άδειο, χωρίς ποτέ να έχουν τραγουδήσει, ούτε καν να γνωρίζουν αυτά τα μεγάλα τραγούδια. Όπως, καλή ώρα, ο μονίμως γκαφατζής πρωθυπουργός μας

Όπως και να έχει, το έργο του Διονύση Σαββόπουλου είναι πολύ μεγάλο και όπως όλα τα μεγάλα έργα, έχει αυτονομηθεί και έχει πετάξει πολύ μακριά, πάνω και πέρα από το δημιουργό του.

Γιατί μπορεί ο δημιουργός να είναι αυτός που εισπράττει τα εύσημα και τα πνευματικά δικαιώματα, όμως ο καθένας από εμάς όμως έχει το προνόμιο να πάρει από το έργο ό,τι  τον αγγίζει, να το μετουσιώσει και να το κάνει μέρος του κόσμου του. Άσχετα με την πορεία του δημιουργού, άσχετα με τη μετέπειτα χρήση του έργου του. Στην πραγματικότητα, ο καθένας από εμάς γίνεται συνδημιουργός του έργου, ανάλογα με το πώς το προσλαμβάνει και με το πώς το χρησιμοποιεί

Και είναι, πράγματι, ένα παράξενο παιχνίδι της μοίρας το γεγονός ότι ο Διονύσης Σαββόπουλος έφυγε χθες, την ώρα ακριβώς που «η πλατεία ήταν γεμάτη» και την ίδια στιγμή που ο «Μητσοτάκ» νομοθετούσε για να την αδειάσει