Λαμβάνοντας διαρκώς μηνύματα, από τους ανθρώπους γύρω μας, από την κοινωνία γενικά, τα ΜΜΕ και μέχρι τον επαγγελματικό μας χώρο, είπαμε να συνοψίσουμε τις σκέψεις μας για τον αυταρχισμό και το σκοτάδι που έχει επιβληθεί στην κοινωνία μας σε όλες τις πτυχές της ζωής. Έτσι, με την απευκταία απελπισία που ακολουθεί τη λύπη μας για το τεράστιο ηθικό και πολιτικό πισωγύρισμα μίας κοινωνίας που δεν έχει προλάβει ακόμ- ακόμα και μετά από 200 χρόνια θεωρητικά ελεύθερης ζωής- να ωριμάσει.

Περί της σχέσης  αυταρχισμού και ολοκληρωτισμού λοιπόν το patchwork ιδεών που ακολουθεί, όμως προσοχή!  Αυτά δεν συμβαίνουν σήμερα δίπλα μας και κάθε ομοιότητα είναι συμπτωματική αλλά αν κάτι από το κείμενο σας θύμισε κάτι από την καθημερινότητα σας, σίγουρα έχετε κάνει μία καλή αρχή απόδρασης από το εικονικό και  προσγείωσης στο πραγματικό.

1. Ορισμός του ολοκληρωτισμού

 Ως ολοκληρωτικό καθεστώς ορίζεται η ανελεύθερη πολιτειακή κατάσταση σε ένα κράτος. Το καθεστώς αυτό ελέγχει και κατευθύνει άμεσα ή έμμεσα τις κοινωνικές δραστηριότητες των ατόμων. Ο ολοκληρωτισμός είναι μια μορφή διακυβέρνησης που απαγορεύει τα αντιπολιτευόμενα πολιτικά κόμματα και τις ιδεολογίες, ενώ ελέγχει όλες τις πτυχές της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής των ανθρώπων. Κάτω από ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, όλοι οι πολίτες υπόκεινται στην απόλυτη εξουσία του κράτους. 

2. Βασική διαμόρφωση του ολοκληρωτισμού

Ο ολοκληρωτισμός είναι ένα σύστημα διακυβέρνησης, που επιβάλλεται δια της βίας ή δια της προπαγάνδας και βάσει του οποίου, ο λαός, ο απλός πολίτης ή δημότης δεν επιτρέπεται ουσιαστικά σε καμία εξουσία, με τον επικεφαλής (τον μονάρχη, τον τύραννο, τον αυτακράτη)  να έχει απόλυτο έλεγχο.

Ο ολοκληρωτισμός θεωρείται μια ακραία μορφή αυταρχισμού, στην οποία η κυβέρνηση ελέγχει σχεδόν όλες τις πτυχές της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής των ανθρώπων.

Τα περισσότερα ολοκληρωτικά καθεστώτα κυβερνώνται από αυτακράτες ή δικτάτορες.

Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα παραβιάζουν συνήθως τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, ευθέως ή με αποτυχημένα συγκαλυμμένο τρόπο  και αρνούνται τις κοινές ελευθερίες διατηρώντας τον πλήρη έλεγχο των πολιτών τους.

Όπως είδαμε πιο πάνω, ο ολοκληρωτισμός θεωρείται ως η πιο ακραία μορφή αυταρχισμού. Ο ολοκληρωτισμός χαρακτηρίζεται γενικά από δικτατορικό συγκεντρωτικό κανόνα αφιερωμένο στον έλεγχο όλων των δημόσιων και ιδιωτικών πτυχών της ατομικής ζωής, προς όφελος του αυτακράτη και του εξουσιαστικού μηχανισμού του, μέσω εξαναγκασμού, εκφοβισμού και καταστολής.

Τα ολοκληρωτικά κράτη κυριαρχούνται συνήθως από αυταρχικούς ή δικτάτορες που απαιτούν αναμφισβήτητη πίστη και ελέγχουν την κοινή γνώμη μέσω προπαγάνδας που διανέμεται μέσω κυβερνητικών μέσων μαζικής ενημέρωσης.

Η περίπτωση του 1984

Μια ιδιαίτερα σκοτεινή περιγραφή της ζωής κάτω από τον ολοκληρωτισμό προέρχεται από το κλασικό δυστοπικό μυθιστόρημα του Τζορτζ Όργουελ το 1984. Ο κύριος χαρακτήρας του Ουίνστον Σμιθ περιστοιχίζεται από υποταγμένους (διάβαζε «κανονικούς») ανθρώπους –διαθέτοντες και υπηρετούντες την επικρατούσα ως «κοινή» λογική, σε μία καθημερινότητα που επιβάλλεται από οθόνες και κάμερες που ελέγχουν τα πάντα και ενημερώνουν τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς. Οι εξουσιαστικοί μηχανισμοί  διαθέτουν αστυνομία σκέψης (Thought Police) της οποίας τα μέλη μπορεί να είναι ή να γίνονται ο οποιοσδήποτε.

3. Ο ολοκληρωτισμός και ο  αυταρχισμός. Ετεροζυγωτά δίδυμα

Τόσο ο ολοκληρωτισμός όσο και ο αυταρχισμός φροντίζουν να καταργήσουν κάθε διαφορετική σκέψη, κάθε εναλλακτική πολιτική δράση. Έχουν και επιδιώκουν  ως θεμελιώδη και διαρκή στόχο, τη φίμωση εκείνων που αντιδρούν. Η σκέψη και η κρίση είναι απαγορευμένες και στους δύο. Διαθέτουν και οι δύο τις δικές τους αστυνομίες σκέψης.

Κοινό χαρακτηριστικό στον αυταρχισμό και τον συγκαλυμμένο ολοκληρωτισμό της μεταμοντέρνας εποχής, είναι το ότι η φίμωση οποιασδήποτε φωνής αντιδρά, δεν επιβάλλεται απευθείας από τον αυτακράτη, τον επικεφαλής της ολιγαρχίας, δηλαδή από τον τύραννο.  Χρησιμοποιούνται γι’ αυτόν τον λόγο τα μέλη της κατώτατης τάξης των αυλικών του που αποτελούν τη δική του αστυνομία σκέψης. Τα αναλώσιμα και γι΄ αυτό πρόθυμα υποχείρια. Ανάλογα με τις ανάγκες, η εξουσιαστική ολιγαρχία του τυράννου τα οπλίζει τις πληροφορίες ή την έλλειψη αυτών, και τελικά χρησιμεύει αποκλειστικά για να διαιωνίσει την εξουσία και να αποκρούσει κάθε είδους αντίσταση.

4. Ιστορικές αναφορές πέρα από τη Οργουελιανή μυθοπλασία.

Η Ιστορία μας διδάσκει πως για την επιβολή κάθε ολοκληρωτισμού διαμορφώνονται και αξιοποιούνται τάγματα εφόδου, ομάδες κρούσεις, γραφεία «λαϊκών παρατηρητών». Αυτά όλα στελεχώνονται συνήθως από ανθρώπους δίχως ταξική συνείδηση (αφού μετατρέπονται αυτοβούλως σε μαριονέτες) και κραυγαλέα λαϊκιστές. Άλλωστε ο λαϊκισμός και ο μικροαστισμός είναι οι ασφαλέστεροι δρόμοι προς τον φασισμό, ο οποίος δεν είναι ιδεολογία, παρά η πλέον εξαχρειωμένη μορφή λαϊκισμού, συμπυκνωμένη και προσωποποιημένη στο πρόσωπο ενός μονάρχη, ενός τυράννου, ενός δικτάτορα.

Όλα τα τυραννικά – ολοκληρωτικά  καθεστώτα, πριν και μετά τον Όργουελ, είχαν και έχουν τις δικές τους αστυνομίες σκέψης και αλίμονο σε όποιον μιλήσει, σατιρίσει ή τολμήσει να αξιώσει δημοκρατία.

Μέθοδοι και εργαλεία επιβολής του αυταρχισμού ή του ολοκληρωτισμού

Οι μέθοδοι με τις οποίες ο αυταρχισμός και ο ολοκληρωτισμός  επιβάλλονται σε μία κοινωνία και διατηρούνται στην ηγεσία της, διαφέρουν. Οι αυταρχικοί  κάνουν χρήση σε μεγάλο βαθμό παθητικών τεχνικών όπως η προπαγάνδα. Τα αυταρχικά κράτη εργάζονται για να κερδίσουν την τυφλή, πάντα εθελοντική υποταγή των πολιτών τους.

Αντίθετα, τα ολοκληρωτικά καθεστώτα χρησιμοποιούν ακραία μέτρα όπως μυστικές αστυνομικές δυνάμεις και φυλάκιση για τον έλεγχο της ιδιωτικής και πολιτικής ζωής των πολιτών τους.

Ενώ τα ολοκληρωτικά κράτη απαιτούν τυπικά μια θρησκευτική πίστη σε μια πολύ ανεπτυγμένη ιδεολογία, τα περισσότερα αυταρχικά κράτη δεν το κάνουν.

Σε αντίθεση με τα ολοκληρωτικά κράτη, τα αυταρχικά καθεστώτα έχουν την ικανότητα να αναγκάζουν ολόκληρο τον πληθυσμό να υιοθετήσει και να επιδιώξει τους στόχους του καθεστώτος για το έθνος. Δεν χρειάζεται να ασκήσουν φυσική βία αφού η εξαγορά των συνειδήσεων παράγει πειθήνιους ή έστω ευκολόπιστους «πελάτες» και όχι πολίτες ή δημότες.

5. Χαρακτηριστικά του ολοκληρωτισμού

Όπως είδαμε πιο πάνω, ολοκληρωτισμός και αυταρχισμός διαφέρουν κατά περίπτωση. Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα μεταξύ τους μοιράζονται πολλά κοινά χαρακτηριστικά. Τα δύο πιο αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά που μοιράζονται όλα τα ολοκληρωτικά κράτη είναι μια γενική ιδεολογία που αντιμετωπίζει όλες τις πτυχές της ζωής ως μέσο επίτευξης του τελικού στόχου του κράτους, και ένα ενιαίο, πανίσχυρο πολιτικό κόμμα, το οποίο συνήθως ηγείται ένας δικτάτορας.

Ενώ υπάρχει μόνο μία πλατφόρμα. Η συμμετοχή στο πολιτικό σύστημα, ιδίως η ψηφοφορία, είναι υποχρεωτική και απόλυτα προσχηματική όπως κάθε διαβούλευση. Ο εξουσιαστής και η αυλή του ελέγχουν όλες τις πτυχές και τις λειτουργίες της διοίκησης ή της διακυβέρνησης,  συμπεριλαμβανομένης της χρήσης μυστικής αστυνομικής δύναμης για την καταστολή βίαιης διαφωνίας. Η ίδια η διοίκηση/κυβέρνηση γεμίζει από διπλότυπους ρόλους, δημιουργώντας μια απελπιστικά περίπλοκη γραφειοκρατία που δημιουργεί μια ψευδή εντύπωση για ανύπαρκτο διαχωρισμό των εξουσιών - την αντίθεση των ολοκληρωτικών καθεστώτων.

Άλλα κοινά χαρακτηριστικά των ολοκληρωτικών καθεστώτων είναι,

-Η υποχρεωτική αφοσίωση σε μια κρατική ιδεολογία

-Απαιτούν απόλυτη πίστη, τόσο στην ιδεολογία του καθεστώτος όσο και στον ηγέτη του.

-Επιβάλλουν κεντρικό και ασφυκτικό έλεγχο των μέσων

-Επιβάλλουν κεντρικό  έλεγχο της οικονομίας, στο σκοτάδι και δίχως χαραμάδες.

-Εγκαθιστούν ένα σύστημα τρόμου και συνεχούς πολέμου - Η εγχώρια τρομοκρατία και ο εσωτερικός εχθρός είναι από τα χαρακτηριστικότερα εφευρήματα των καθεστώτων αυτών

6. Χαρακτηριστικά του αυταρχισμού

Ο αυταρχισμός χαρακτηρίζεται από εξαιρετικά συγκεντρωμένη και κεντρική εξουσία που διατηρείται από την πολιτική καταπίεση και τον αποκλεισμό των πιθανών αμφισβητιών, με κάθε μέσο. Ακόμα και νομιμοφανές.

Τα αυταρχικά καθεστώτα βασίζονται στην προπαγάνδα, την ανάπτυξη πελατειακών σχέσεων, τις προσχηματικές διαβουλεύσεις την εικονική ανάπτυξη, και τα δημόσια έργα.

Η μετάβαση από ένα αυταρχικό σύστημα σε μια πιο δημοκρατική μορφή διακυβέρνησης αναφέρεται ως εκδημοκρατισμός.

Ο αυταρχισμός μπορεί να αναφέρεται σε τρόπο διακυβέρνησης κρατών ή μικρότερων μορφών οργάνωσης των κοινωνιών, όπως δήμοι, οργανισμοί, σύλλογοι κλπ.

Στον αυταρχισμό ο δημόσιος λόγος περιορίζεται δραστικά. Μόνος επιτρεπόμενος δημόσιος λόγος είναι ο εγκεκριμένος από τον αυταρχικό εξουσιαστή.

Στον αυταρχισμό –όπως είδαμε- η διαβούλευση μεταξύ των μελών της κοινότητας είναι απαγορευμένη και ουσιαστικά εξοβελισμένη.

Για τον εξοβελισμό του ανεπιθύμητου λόγου ή του ανεπιθύμητου διαλόγου και της μισητής σκέψης, ο αυταρχικός εξουσιαστής δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει ακραίες μεθόδους, όπως ο αντίστοιχος εξουσιαστής στον ολοκληρωτισμό.  Για παράδειγμα δεν έχει τα δικά του σώματα ασφαλείας, τη δική του αστυνομία αλλά χρησιμοποιεί την υπάρχουσα εκμεταλλευόμενος σχέσεις διαπλοκής με την εξουσία και την κυβερνητική ή κομματική ιεραρχία.

Δεν διαθέτει στρατό (πέρα από τον οπαδικό στρατό που δημιουργεί το ρουσφέτι και οι εξυπηρετήσεις) για να επιβάλλει τις θέσεις του αλλά χρησιμοποιεί όπως είδαμε πιο πάνω την διαρκώς διασπειρόμενη στην κοινωνία, προπαγάνδα.

Επίλογος

Οι παραπάνω σκέψεις είναι επικίνδυνο να διατυπώνονται στις μέρες μας. Σε κάθε γωνία καραδοκεί κι ένας πράκτορας ή πρακτορίσκος ή απλά ένας ενδεής φουκαράς που για λίγα «αργύρια» είναι ικανός για τα χειρότερα. Σε ένα αυταρχικό καθεστώς, όποιος χαλάει τη σούπα και τον ύπνο του αρχηγού κινδυνεύει. Κινδυνεύει όχι από τον ίδιο, γιατί ο ίδιος ποτέ δεν εκτίθεται. Ο κίνδυνος για τον ελευθερόφρονα προέρχεται από αυτά που περιγράψαμε πιο πάνω ως «αναλώσιμα και γι΄ αυτό πρόθυμα υποχείρια».

Μόνη παρηγοριά και ελπίδα είναι αυτό που έλεγε η Χάνα Άρεντ, πως «Δεν υπάρχουν επικίνδυνες σκέψεις. Το να σκέφτεσαι —αυτό καθ’ αυτό— είναι επικίνδυνο.» Συνεπώς δεν θα μπορέσουμε ποτέ να ξεχάσουμε τις επικίνδυνες σκέψεις μας, ειδικά τώρα και ειδικότερα στον τόπο που ζούμε.

Βιβλιογραφικές αναφορές – Διαβάστε

Το μεταμοντέρνο ή η πολιτισμική λογική του ύστερου καπιταλισμού, Jameson, εκδ. Νεφέλη 1999

Ο Μεταμοντέρνος φασισμός ως φυσικοποίηση του νεοφιλελευθερισμού,  Αντιλιάν Κοτζάι, LEFT.gr 2018

1984,George Orwell εκδ. ΚΑΚΤΟΣ, 1999

Οδηγός μελέτης «1984», www.greelane.com

«Στην μετονομασία του πρόσφατα ανακαινισμένου Δημοτικού γηπέδου ΑΓΕΤ Χαραυγή σε “Νίκος Γόδας”, προχώρησε ο Δήμος Κερατσινίου-Δραπετσώνας μετά από απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.

 Ο Νίκος Γόδας, Μικρασιάτης στην καταγωγή, γεννημένος το 1921 ήταν ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης κατά των Γερμανών κατακτητών και λοχαγός του ΕΛΑΣ.

 Η ανιδιοτελής προσφορά του Νίκου Γόδα στην Αντίσταση (Μάχη της Ηλεκτρικής και της Κοκκινιάς) και η μετέπειτα άρνηση του να υπογράψει συνθήκη μεταμέλειας για τις πεποιθήσεις και τα ιδανικά του, τον καθιστούν μια εμβληματική μορφή στο χώρο του Ελληνικού αθλητισμού.

 Ως Δήμος, αισθανόμαστε την ανάγκη να αποτίσουμε ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη του σπουδαίου αυτού αγωνιστή, δίδοντας το όνομά του στο δημοτικό γήπεδο της Χαραυγής. Με αυτό θα διατηρηθεί ζωντανή η μνήμη του και η ιστορία του, ενώ και οι νεότερες γενιές θα έχουν την ευκαιρία να αναρωτηθούν, να γνωρίσουν και να μάθουν μια εμβληματική αν και όχι τόσο διάσημη μορφή του αντιστασιακού αγώνα.»

 Για την ιστορία, μετά την υπογραφή της συνθήκης της Βάρκιζας και τα Δεκεμβριανά ο Νίκος Γόδας συνελήφθη στον Πειραιά όπου και καταδικάζεται σε θάνατο, στη δίκη που έμεινε στην ιστορία ως "δίκη του ασύλου της Κοκκινιάς". Ύστερα από αρκετές μεταγωγές, κατέληξε στις φυλακές της Κέρκυρας, όπου εκτελέστηκε από Έλληνες ταγματασφαλίτες ως κομμουνιστής, στις 19 Νοεμβρίου του 1948, μια βροχερή μέρα στη νησίδα Λαζαρέτο της Κέρκυρας φορώντας την εμφάνιση του Ολυμπιακού, όπως ήταν η τελευταία του επιθυμία.»

Με μία ανάρτηση του στο facebook όπως παραπάνω και ένα δελτίο τύπου, ο δήμος Κερατσινίου – Δραπετσώνας ανακοίνωσε τη μετονομασία του δημοτικού γηπέδου σε «Νίκος Γόδας». Ήταν μία οφειλόμενη τιμή στον μαχητή του ΕΛΑΣ από τους πρωταγωνιστές της μάχης της  Ηλεκτρικής που δινόταν στον Πειραιά, την ίδια ώρα που στην Αθήνα εορταζόταν η απελευθέρωση, στις 13 Οκτωβρίου του 1944. Ήταν μία τιμή που δεν φτάνει ακόμα για να ξεπληρώσει το χρέος του Πειραιά στον άνθρωπο που έγινε σύμβολο για την πόλη και την ομάδα που αγάπησε και υπηρέτησε. Τον Ολυμπιακό. Την ομάδα που την εξυψώνουν Γόδες ενώ την απαξιώνουν συνήθως όσοι ασχολούνται με τα διοικητικά της, προς ίδιον όφελος. Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις βέβαια, αλλά ποτέ δεν θα φτάσουν στο ανάστημα τον εκτελεσμένο μεσοεπιθετικό που έδωσε αγώνες στο γήπεδο και στον δρόμο.

Από προσφυγική οικογένεια από το Αϊβαλί, γεννημένος στην Κοκκινιά το 1921, το 1942 παίζει στην αγαπημένη του ομάδα, τον Ολυμπιακό Πειραιά. Στα τέλη της ίδιας χρονιάς είναι ο βασικός μεσοεπιθετικός της ομάδας. Παράλληλα με το γήπεδο, ο Ν. Γόδας δίνει και αγώνες για την πατρίδα και την κοινωνική δικαιοσύνη, ενταγμένος στον ΕΛΑΣ. Μάχεται στη μάχη της Κοκκινιάς που έγινε στις 7/3/1944 αλλά είχε ξεκινήσει από τις 4/3 όταν η Κοκκινιά δέχτηκε επίθεση από τους Γερμανούς Ναζί και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Δυνάμεις του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και -κυρίως- της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού της Κοκκινιάς, έπειτα από σκληρές συγκρούσεις, αντιστάθηκαν και τους οδήγησαν σε υποχώρηση. Η συμμετοχή του λαού της πόλης. Η μάχη τερματίστηκε στις 8 Μαρτίου, όταν οι Γερμανοί κατακτητές τράπηκαν σε υποχώρηση.

Στις 13 Οκτωβρίου 1944 δίνεται η μάχη απέναντι στους απερχόμενους κατακτητές, οι οποίοι ακολουθώντας την τακτική της καταστροφής των υποδομών κατά την αποχώρηση, ετοιμάζονται να ανατινάξουν το παγιδευμένο με εκρηκτικά από το 1942, εργοστάσιο της Πάουερ (Ηλεκτρική). Το υπερασπίζονται απλοί πολίτες, εργάτες* και αστυνομικοί, μαζί με αντιστασιακές οργανώσεις του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ. Πολεμούν  απέναντι στη γερμανική φρουρά του εργοστασίου. Αποτελεί την τελευταία μάχη της Εθνικής Αντίστασης, καθώς και ίσως το μοναδικό δείγμα εθνικής συμφιλίωσης στη κατοχική Αθήνα, ίσως και στην Ελλάδα, μετά το 1942 (25/11/42 Γοργοπόταμος).

Τον Δεκέμβρη του 1944 Νίκος Γόδας με τον λόχο του πολεμά τους Άγγλους στον Πειραιά, στο νεκροταφείο της Ανάστασης.

Από το βιβλίο του Σταμάτη Σκούρτη (ανθυπολοχαγός του Γόδα στη μάχη του νεκροταφείου) «Ώσπου να ξημερώσει» διαβάζουμε.  «Οι μάχες με τα τανκ του Σκόμπι και τα αεροπλάνα, μέρες τώρα, γίνονταν σώμα με σώμα. Το νεκροταφείο, όσες δυνάμεις και να ρίχνει ο εχθρός, δεν μπορεί να το πάρει. Θυμάμαι τότε τον λοχαγό μου Νίκο Γόδα, που θα πει μισοαστεία – μισοσοβαρά:

 -Σύντροφε ανθυπολοχαγέ, εμείς απ’ όλους τους άλλους ΕΛΑΣίτες είμαστε οι πιο προνομιούχοι. Όσοι από μας σκοτωθούμε είμαστε τυχεροί, γιατί θα θαφτούμε σε κανονικό και μάλιστα προνομιούχο μνήμα”!»

Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, ο Γόδας, άρρωστος επιστρέφει για πρώτη φορά μετά τα Δεκεμβριανά στην Αθήνα. Έχει πνευμονία και είναι εξουθενωμένος. Παράλληλα είναι υποχρεωμένος να κρύβεται αφού με το κατάπτυστο Γ’ Ψήφισμα «Περί εκτάκτων μέτρων αφορώντων την Δημοσίαν τάξιν και ασφάλειαν» οι απελευθερωτές της Ελλάδας ήταν στν παρανομία, ενώ οι συνεργάτες του κατακτητή ήταν στην κυβέρνηση.

Ο Δημήτρης Κασιδιάρης. Ο ένας εκ των αδελφών, καταδίδει μέλη του ΚΚΕ

Το ίδιο και ο άλλος αδελφός Κασιδιάρης, ο Λουκάς

Όλοι ήξεραν στον Πειραιά το ποιόν των μαρτύρων κατηγορίας

Τον καρφώνουν. Συλλαμβάνεται. Αρχίζει η περιοδεία στις  εξορίες. Στις φυλακές της Αίγινας παίζει μπάλα στην ποδοσφαιρική ομάδα που είχαν συγκροτήσει οι φυλακισμένοι. Στις φυλακές της Κέρκυρας περιορίζεται στην απομόνωση. Η μοίρα του είναι προδιαγεγραμμένη, όπως και της  πλειονότητας των συναγωνιστών του: Η εκτέλεση. Μαζί με τους συγκρατούμενους του, (όλοι πειραιώτες) Λούβαρη και Κουφαδάκη, δεν απελπίζονται αλλά σχεδιάζουν πώς θα στήσουν την ομάδα όταν θα έβγαιναν από τη φυλακή.

Aρνούμενος να υπογράψει δήλωση μετανοίας, βάδιζε πια αμετάκλητα προς την εκτέλεση. Στην οικογένειά του έστειλε ένα γράμμα που τους ζητούσε: «Θέλω να ζήσετε καλά. Πεθαίνω για την πατρίδα και τα ιδανικά μου».

Φτάνει η μέρα της εκτέλεσης 19/11/1948. Ιστορική είναι η απάντηση του Γόδα, όταν ρωτήθηκε ποια ήταν η τελευταία του επιθυμία, ο Σταμάτης Σκούρτης διηγείται: «Να μου ρίξετε και να με δολοφονήσετε με τη φανέλα του Ολυμπιακού και να μη μου δέσετε τα μάτια, για να βλέπω τα χρώματα της ομάδας μου πριν από τη χαριστική βολή»

Για τον Νίκο Γόδα έχουν γραφτεί πολλά και όλα τα τελευταία μόνο χρόνια. Ένας ήρωας βρισκόταν στην αφάνεια από την οποία τον έβγαλαν σταδιακά αφενός οπαδοί του Ολυμπιακού από τη γειτονιά του αλλά περισσότερο οι εκδόσεις του βιβλίου του Σταμάτη Σκούρτη που προαναφέραμε και αφετέρου του βιβλίου των Μπογιόπουλου - Μηλάκα «Ποδόσφαιρο – Μια θρησκεία χωρίς απίστους». Βλέπετε η ελληνική κοινωνία δυσκολεύεται να ασχοληθεί και να μελετήσει τους κοινωνικούς αγώνες και τους ήρωες τους, εκτός αν έχουν και μία ποδοσφαιρική όψη. Ας είναι.

Στη μνήμη και το όνομα του Νίκου Γόδα οφείλουν όλοι οι φίλοι του Ολυμπιακού να κρατάνε ζωντανή την παρακαταθήκη που άφησε. Εκείνη των κοινωνικών αγώνων. Και τα φαινόμενα που τα τελευταία χρόνια εμφανίστηκαν σαν καρκίνωμα στον ερυθρόλευκο χώρο να αποπεμφθούν οριστικά. Η ντροπή του No politica δεν μπορεί να υπάρξει μέσα στις τάξεις των αληθινών ολυμπιακών οπαδών. Κάθε άλλη άποψη αποσκοπεί αλλού.

*Μεταξύ των οποίων και ο Βαγγέλης Βέγγος, πατέρας του Θανάση, μαχητής του ΕΛΑΣ και εργάτης της Πάουερ

Ο Νίκος Γόδας (ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ 2018) 

Ο ΠΟΥ (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας) εκτός από το να παρακολουθεί και να ενημερώνει για την πορεία της COVID-19 στον κόσμο και να εκδίδει οδηγίες που στη συνέχεια τος αναθεωρεί, έχει κατά καιρούς εκδώσει και χρήσιμες νόρμες. Οδηγίες και συμβουλές που μπορούν να χαρακτηρίσουν, να προσδιορίσουν και να καθορίσουν ουσιαστικά  την ποιότητα ζωής σε μία πόλη. Μία πολύ καλή, διαρκώς αναθεωρούμενη με νέα στοιχεία, έρευνα για την ανά τον κόσμο ποιότητα ζωής στις πόλεις, εξετάζει τη μεταβολή της αναλογίας των χώρων πρασίνου που αντιστοιχούν σε κάθε κάτοικο. Οι αστικοί  χώροι πρασίνου βέβαια δεν πρέπει να συγχέονται με τα περιαστικά δάση, τα οποία έχουν άλλη δομή, άλλες εσωτερικές λειτουργίες και φυσικά άλλη επίδραση στην καθημερινότητα και τη βιωσιμότητα των πόλεων. Άλλο δάσος (αστικό, περιαστικό) και άλλο χώρος πρασίνου (άλση, πράσινο δρόμων πλατειών, οικιών κλπ). Υπάρχει ξεκάθαρη μορφολογική και φυσιολογική διαφορά.

Ας επιστρέψουμε όμως στην κρίσιμη έρευνα του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας, τα συμπεράσματα της που αφορούν ειδικότερα στην Αθήνα και το πόσο τα λαμβάνει υπόψιν, η κάθε ελληνική κυβέρνηση (και διοίκηση γενικότερα).

Η γοητευτική Αθήνα σήμερα

Η κατάταξη των πόλεων ως προς το αστικό πράσινο ανά κάτοικο

Ο πίνακας που ακολουθεί είναι του 2018 και περιγράφει με σαφήνεια γιατί η Αθήνα είναι μία πόλη ανθυγιεινή, μία πρωτεύουσα αβίωτη.

Πρωτεύουσα           τ.μ. πράσινο/ κάτοικο

Βόννη                          35

Άμστερνταμ                27

Pότερνταμ                   24

Βαρσοβία                    18

Λονδίνο                       9

Ρώμη                           9

Παρίσι                         9

Αθήνα                         2

Θεσσαλονίκη             1,6

Στοιχεία του 2018 - Πηγή

Σημείωση: Η Αθήνα το 1980 διέθετε 2,5 στρ. πρασίνου ανά κάτοικο, όπως και η Θεσσαλονίκη

Σήμερα (2021) οι αριθμοί είναι ακόμα χειρότεροι και με τις παρεμβάσεις που έχουν προγραμματιστεί (με ορόσημο την κατασκευή της γραμμής 4 του μετρό), αναμένεται να χειροτερέψουν. Τα «όργανα» μάλιστα άρχισαν  ήδη με την «ανακάλυψη» του δήθεν οργανωμένου και σοβαρού ελληνικού υπουργείου Μεταφορών, πως το πάρκο Ριζάρη (δίπλα στο Πολεμικό Μουσείο) θα γίνει …..εργοτάξιο.

Ένας σημαντικότατος πνεύμονας, μέσα στο κέντρο της Αθήνας, σε μία εjαιρετικά επιβαρυμένη περιοχή, πρόκειται να μετατραπεί σε εργοταξιακή αλάνα.

Δεν απορεί κανείς για το απαράδεκτο γεγονός πως οι μελέτες δεν διέθεταν καμία σχετική πρόνοια για την προστασία του. Άλλωστε οι μελέτες εκπονούνται με χρηματοοικονομικά κριτήριοα και με βασικότερο όλων τη μείωση των δαπανών κατασκευής. Αν λοιπόν το κόστος αυτό αυξάνεται με μέτρα προστασίας του αστικού πρασίνου, τόσο το χειρότερο για το ……αστικό πράσινο. Κατ’ επέκταση, τόσο το χειρότερο και για τους κατοίκους, αλλά αυτοί βλέπουν μόνο το μετρό (το τυρί). Την φάκα που κρύβεται στον παραπάνω πίνακα δεν την βλέπουν. Υπάρχουν βέβαια και οι ολιγόνοες που πιστεύουν πως η «βλάβη θα αποκατασταθεί» παραβλέποντας το ότι απομακρύνοντας μία αιωνόβια, διαμορφμένη και ισορροπημένη φυτοκοινωνία ενός πάρκου έστω, δημιουργείται μία βλάβη που για να αποκατασταθεί, θα χρειαστεί αντίστοιχο χρονικό διάστημα. Και η Αθήνα δεν την έχει αυτή την πολυτέλεια της αναμονής.

Το πάρκο Ριζάρη

Το πάρκο  είναι ένα κληροδότημα 115 στρεμμάτων περίπου του Φιλικού Γ. Ριζάρη, προς την Αθήνα. Και ως κληροδότημα, ο δήμος και οι ελληνικές κυβερνήσεις όφειλα να σεβαστούν τους όρους και τις υποχρεώσεις που έθεσε ο κληροδότης στη διαθήκη του, περιγράφοντας το κληροδότημα «Τερπνότατον προς διασκέδασιν των μαθητών περιβόλιον, προς διατήρησιν του οποίου διατάττω να ληφθώσιν όλα τα αναγκαία μέτρα»

Στην Ελλάδα της ανεντιμότητας, της τσιμεντολαγνείας, της αντιπαροχής και της ανάπτυξης, ο όρος του κληροδότη κατεγράφη εκεί που καταγράφονται όλα όσα συντελούν στην αληθινή αναβάθμιση της ζωής και από τα 115 στρέμματα του κληροδοτήματος έμειναν μόνο 7. Και οι βιαστικοί και «έγκυροι» μελετητές της γραμμής 4 του μετρό, φρόντισαν να σχεδιάσουν τον αφανισμό και αυτών των τελευταίων 7 στρεμάτων.

Τώρα, αφού οι σχετικές μελέτες έχουν εγκριθεί ελαφρά τη καρδία, ανακάλυψαν το πρόβλημα και υπουργός, υφυπουργός, δήμαρχος και συγκεκριμένοι ….εφοπλιστές, λένε πως θα το λύσουν με τον ανασχεδιασμό του σταθμού «Ευαγγελισμός» από την Αττικό Μετρό.  (Πάντα στην Ελλάδα η προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται οι μελέτες πριν τη δημοπράτηση, οδηγεί σε τροποποιήσεις τους μετά τη ανάθεση, δηλαδή πηγές αύξησης της τελικής δαπάνης)

Οι σοβαροί λόγοι που επιβάλλουν τη διατήρηση των χώρων πρασίνου

Οι πόλεις της Ευρώπης θα μπορούσαν να αποτρέψουν έως 43.000 πρόωρους θανάτους ετησίως, αν σέβονταν και ικανοποιούσαν τις συστάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας σχετικά με το αστικό πράσινο.

Η ύπαρξη και διατήρηση επαρκών χώρων πρασίνου κοντά στους κατοίκους των πόλεων, σύμφωνα με τις μελέτες προστατεύει την ανθρώπινη υγεία. Τη σωματική και την ψυχική. Η Αθήνα θεωρείται μια από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες με τη μεγαλύτερη αναλογία θανάτων σχετιζόμενων με την έλλειψη προσβάσιμου πράσινου, σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας. Αλλά και άλλες ελληνικές πόλεις (Θεσσαλονίκη, Σέρρες, Καβάλα, Βόλος κ.α.) θεωρούνται ανάμεσα σε αυτές με σημαντικό πρόβλημα.

Η ειρωνεία είναι πως μικρότερες πόλεις δίπλα στην Αθήνα αντί να παραδειγματιστούν από το χείριστο παράδειγμα που δίνει η πρωτεύουσα, θέλουν ως «επαρχιώτες εσωτερικοί μετανάστες του 1960» να της μοιάσουν. Έτσι έχουμε τα χειρότερα παραδείγματα μείωσης του αστικού πρασίνου σε πόλεις όπως η Ραφήνα, το Λαύριο, τα Μέγαρα, η Ελευσίνα και αντίστοιχα την αύξηση των σκληρών, σκυροδετημένων και ασφαλτοστρωμένων επιφανειών. Και αν αυτό θέλει ο μανταμσουσουδισμός των κατοίκων, αυτό θα πράξει ο κάθε δημαρχούλης που έχει τον Π.Ο.Υ. και τις συστάσεις του, ομοίως κατατεθειμένες στα …αρχεία του.

Η Ραφηνιώτικη πρόταση περιποίησης του αστικού πρασίνου

Μακάβριες στατιστικές στον «πολιτισμένο» κόσμο, φτιαγμένες από αναπτυξιακό τσιμέντο

Σύμφωνα με τους ερευνητές, ανάμεσα στις πόλεις με τη μεγαλύτερη θνησιμότητα λόγω ανεπαρκούς πρόσβασης στο πράσινο είναι αρκετές πόλεις της Ελλάδας, της Ιταλίας, της ανατολικής Ευρώπης και της Βαλτικής, καθώς και πολλές πρωτεύουσες της Ευρώπης. Ειδικότερα, οι πρωτεύουσες με το μεγαλύτερο πρόβλημα θεωρούνται η Αθήνα, οι Βρυξέλλες, η Βουδαπέστη, η Κοπεγχάγη και η Ρίγα.

Το 88% των κατοίκων της Αθήνας δεν έχει επαρκή πρόσβαση σε κοντινό πράσινο

Σχεδόν το 88% του πληθυσμού της Αθήνας (της μητροπολιτικής περιοχής) και της Θεσσαλονίκης εκτιμάται ότι δεν πληροί τον ελάχιστο στόχο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για την πρόσβαση των κατοίκων σε κοντινό πράσινο, ούτως ώστε να αποφεύγονταν 1.431 θάνατοι το χρόνο στην πρωτεύουσα και 245 στη συμπρωτεύουσα.

Από την άλλη, σε συγκριτικά καλύτερη θέση από τις ελληνικές πόλεις εκτιμάται ότι βρίσκονται η Λάρισα, τα Ιωάννινα, τα Χανιά, η Πάτρα, τα Τρίκαλα και η Καλαμάτα.

Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Παγκόσμιας Υγείας (ISGlobal) της Βαρκελώνης, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό «The Lancet Planetary Health», ανέλυσαν στοιχεία του 2015 για περισσότερες από 1.000 πόλεις σε 31 ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες αξιολογήθηκαν και ταξινομήθηκαν με βασικό κριτήριο έναν δείκτη πρασίνου και τη συσχέτισή του με τον δείκτη θνησιμότητας σε κάθε πόλη. Όσο χαμηλότερα βρίσκεται μια πόλη στη διεθνή κατάταξη, τόσο πιο μειωμένη θνησιμότητα θεωρείται ότι έχει, λόγω ανεπαρκούς πρόσβασης όλων των κατοίκων της σε κοντινό πράσινο.

Οι πόλεις με τη μεγαλύτερη θνησιμότητα

Οι ερευνητές τόνισαν ότι οι χώροι πρασίνου σχετίζονται με πολλαπλά οφέλη για την σωματική, ψυχική και νοητική υγεία και, κατ’ επέκταση, με μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής. Το πράσινο επίσης αντισταθμίζει σε ένα βαθμό τη ρύπανση του αέρα, τη ζέστη και την ηχορύπανση, απορροφά διοξείδιο του άνθρακα μετριάζοντας την κλιματική αλλαγή και διευκολύνει τη σωματική άσκηση, την ψυχαγωγία και τις κοινωνικές συναναστροφές.

Νόρμα ΠΟΥ: Πέντε στρέμματα πράσινο έως 300 μέτρα από κάθε σπίτι

Ο ΠΟΥ συνιστά, με βάση επιστημονικές μελέτες, την καθολική πρόσβαση των κατοίκων των πόλεων σε χώρους πρασίνου, θέτοντας ως ελάχιστο όριο την ύπαρξη πράσινου χώρου έκτασης τουλάχιστον μισού εκταρίου (πέντε στρεμμάτων) σε ευθεία γραμμή έως 300 μέτρων από κάθε σπίτι.

Η νέα μελέτη χρησιμοποίησε τον δείκτη Normalised Difference Vegetation Index (NVDI) που συνυπολογίζει- με τη βοήθεια δορυφορικών φωτογραφιών – όλα τα είδη πρασίνου σε μια πόλη, όπως δέντρα στους δρόμους και στις πλατείες, στους ιδιωτικούς κήπους, στα πάρκα κ.α.

Στη συνέχεια έγινε εκτίμηση πόσοι θάνατοι από φυσικές αιτίες θα είχαν αποφευχθεί σε κάθε πόλη, αν αυτή είχε καταφέρει να συμμορφωθεί με το ανωτέρω ελάχιστο όριο του ΠΟΥ. Το συμπέρασμα ήταν ότι σχεδόν τα δύο τρίτα (62%) του πληθυσμού των ευρωπαϊκών πόλεων ζουν σε περιοχές με λιγότερο πράσινο από το συνιστώμενο, πράγμα που αντιστοιχεί σε σχεδόν 43.000 πρόωρους θανάτους (το 2,3% των συνολικών θανάτων από φυσικά αίτια).

Ανισοκατανομή πρασίνου και θνησιμότητα έως 5,5%

Οι χώροι πρασίνου είναι πολύ άνισα κατανεμημένοι στις ευρωπαϊκές πόλεις, με τη θνησιμότητα που αποδίδεται στην ανεπαρκή πρόσβαση στο πράσινο, να κυμαίνεται από το 0% έως το 5,5% όλων των φυσικών θανάτων, ανάλογα με την πόλη. Όμως η ανισότητα δεν υπάρχει μόνο ανάμεσα στις πόλεις αλλά και ανάμεσα σε διαφορετικές περιοχές της ίδιας πόλης, κάτι που θέτει ορισμένους ανθρώπους σε μειονεκτική θέση, ανάλογα με την πόλη ή τη γειτονιά που ζουν. Αυτό το γνωρίζουμε καλά, αν συγκρίνουμε π.χ. το Γαλάτσι με το διπλανό του Π. Ψυχικό, όσον αφορά στην Αθήνα.

Εκεί η ανισότητα στα ποσοστά θανάτων λόγω έλλειψης πρόσβασης σε χώρους πρασίνου δεν είναι τόσο ορατή, αφού τελικά σε τέτοιες γειτνιάσεις, η επιβάρυνση  της «φτωχής» πλευράς επιβαρύνει σε κάποιο ποσοστό, την καθαρότητα της «πλούσιας». Θα μπορούσε αυτό να γίνει αφορμή προσέγγισης των δύο κόσμων για την επίλυση ενός φοβερού, κοινού προβλήματος; Η παγκόσμια καπιταλιστική εμπειρία μας επαναφέρει στην τάξη, θυμίζοντας μας πως αυτά γίνονται μόνο στα παραμύθια δίχως δράκο.

Οι καμένοι δεν φοβούνται πια τον θάνατο

Και ποια είναι τα μέτρα που παίρνει η  η Ελλάδα, Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Πάτρα, η Λάρισα, τα Γιάννενα, το Ηράκλειο για τη βελτίωση της κατάστασης, τη διαφύλαξη της υγείας των πολιτών;

Η απάντηση είναι αυτή που σκεφτήκατε. Τίποτα. (ποια μέτρα;;)

Αφού λοιπόν δεν λειτούργησε ως προειδοποίηση το φετινό καλοκαίρι που καταγράφηκαν περίπου 440 δασικές πυρκαγιές, οι οποίες έκαναν στάχτη σχεδόν  1.300.000 στρέμματα πρασίνου και δάσους, αλλά αντίθετα προωθείται η αποδάσωση και η επέκταση σκληρών τσιμεντένιων επιφανειών σε πόλεις και ύπαιθρο, αντιλαμβανόμαστε πως δεν έχουμε δικαίωμα ούτε τους φόβους μας να εκφράσουμε. Αυτούς διαλέγουμε αυτά θα μας δώσουν. Αλλιώς αυτοί οι εγκληματίες θα ήταν ήδη στη φυλακή, αντί να αυτοθαυμάζονται  σε εξουσιαστικούς θώκους

Οι  ειδικοί προειδοποιούν ότι θα βρεθούμε αντιμέτωποι με θερμοκρασίες-ρεκόρ, Κάποιοι θεωρούν ότι στην Αθήνα έχουμε την πολυτέλεια να αντικαθιστούμε το πράσινο και τα δέντρα με τσιμεντόπλακες, μέχρι να φτάσουμε και στο αποτρόπαιο μηδέν έντασης πρασίνου ανά κάτοικο.

Οι «εφευρετικοί δήμαρχοι» και τα όμοια δέντρα»

Ο εφευρετικός δήμαρχος της Αθήνας, των μεγάλων περιπάτων και της χλοοσκέπαστης  και εμπλουρτισμένης με καραφατμέ Ομόνοιας, έφερε ιονιστές που ο καθένας «αντικαθιστά» 70 δέντρα!!!! (ασχολίαστο)

Ο «εφευρετικός» αλλά μέχρι σήμερα πάντα αποτυχημένος, Μπακογιάννης, έχει και ιδέες για τη διάσωση του πάρκου, ενόψει της υλοτόμησης 2.500 δέντρων (έναντι 1200 που έλεγαν οι …έγκυροι μελετητές) χωρίς πρόβλεψη μεταφύτευσης. Και δηλώνει: «Να μην χαθεί ούτε ένα δέντρο. Σήμερα και αύριο και για όσο χρόνο διαρκούν τα έργα, όσα δέντρα βγουν από τη θέση τους να μεταφυτευτούν τώρα στα σημεία που θα υποδειχθούν από τον Δήμο. Τα δέντρα που δεν θα είναι δυνατή η μεταφύτευση ή καταστραφούν, να προβλεφθεί ρητά η αντικατάστασή τους με όμοια δέντρα τα οποία επίσης θα τοποθετηθούν όπου υποδείξει ο Δήμος. Τα έξοδα αγοράς και μεταφύτευσης να βαρύνουν την Αττικό Μετρό. Η διατήρηση του πράσινου ισοζυγίου στην Αθήνα είναι αδιαπραγμάτευτη για τη Δημοτική αρχή» (Κ. Μπακογιάννης στο capital.gr)

Κορυφαίος χαρακτηριισμός: ….«Όμοια Δέντρα». Μόνο ένας Μπακογιάννης θα αντιστοιχούσε τα δέντρα με τούβλα ή πλάκες, ώστε να διαπιστώνει «ομοιότητες» μεταξύ τους.

Τι διδάσκει η εμπειρία αυτών των «αποκαταστάσεων»

Η εμπειρία ετών σε σχετικές επιχειρήσεις «διάσωσης» ή «αποκατάστασης» είναι απογοητευτική, όπως σημειώνει και το Παρατηρητήριο Αστικού Πρασίνου, αλλά και η προσδοκώμενη αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος δεν αναμένεται για τα επόμενα 50 τουλάχιστον, χρόνια.

Άλλοι δήμαρχοι, που δεν φέρνουν ιονιστές να αντικαταστήσουν τα δέντρα που κόβουν ή τα πετσοκόβουν στα πεζοδρόμια και τα πάρκα (Ραφήνα), κοροϊδεύουν την κοινωνία  εξίσου,  όταν συγκρίνουν τη φύτευση 3000 δέντρων γλάστρας με την Απομάκρυνση 1500 ώριμων ενδημικών ειδών, ισορροπημένου οικοτόπου.

Αλλά είπαμε. Αυτοί είμαστε, αυτούς εκλέγουμε, αυτό το μέλλον μας ταιριάζει.  

Σε εμάς και τα παιδιά μας, που διαλέξαμε το μέλλον τους χωρίς αυτά.

Αν γίνουμε κάποτε άλλοι, μπορεί και να ελπίσουμε

(πηγές: in.gr. newsbreak.gr, dasarxeio.com, tanea.gr, https://etheses.whiterose.ac.uk/, The impacts of climate change on designing sustainable urban landscapes, WHO Urban Landscapes)

Τελευταία γίνεται πολύς λόγος για διώξεις, μηνύσεις αγωγές κλπ. Και όλα αυτά τα «ωραία» και «πολιτισμένα» , έχουν στόχους δημοσιογράφους, εφημερίδες, ραδιοφωνικούς σταθμούς και (αληθινά δημοσιογραφικές) ιστοσελίδες, άλλες ιστοσελίδες και  ιστολόγια ή διαδικτυακά ημερολόγια. Είναι μία ιδιότυπη απόπειρα φίμωσης, ειδικά όταν λείπουν τα στέρεα και σοβαρά επιχειρήματα από τον λογοκριτή. Πρόσφατα είχαμε μία τρανή απόδειξη περί αυτού, στη χώρα και επειδή είναι πρόσφατη (ούτε μήνας δεν έχει κλείσει από τη δίκη), την παρουσιάζουμε συνοπτικά, για όποιον δεν την αντελήφθη (ή εξακολουθεί να μην την αντιλαμβάνεται)

Πρόκειται για την περίπτωση της αγωγής κατά του δημοσιογράφου Ν. Μπογιόπουλου, από την Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού. Είναι μία χαρακτηριστική περίπτωση προσπάθειας εργαλειοποίησης της Δικαιοσύνης για την επιβολή σιωπής σε μία ελεύθερη, παράλληλα  πολιτικά και κοινωνικά προσανατολισμένη, φωνή.

 Συγκεντρώνοντας τα κύρια γεγονότα δημοσιεύσουμε ένα χρονικό αφιερωμένο στην περίπτωση. Από το εξώδικο στην αγωγή και μέχρι την εκδίκαση. Όταν έχουμε και την απόφαση θα επανέλθουμε γιατί αξίζει να έχουμε καλά μέσα στον νου μας σε τι καιρούς ζούμε. Σε τι τόπους και τι χρόνους και αντιλαμβανόμενοι το πρόβλημα, να μπορέσουμε κάποτε να το λύσουμε ως κοινωνία και δίχως να το αναθέτουμε στη Δικαιοσύνη, στην οποία άλλωστε δεν ταιριάζει ο ρόλος του λογοκριτή ή του τιμωρού για λογαριασμό κανενός, ο οποίος αντιλαμβάνεται στρεβλά την έννοια της Τρίτης Εξουσίας, κατά τη διάκριση των εξουσιών κατά τον Μοντεσκιέ.

Το χρονικό

Τη Δευτέρα 22 Μαρτίου 2021, Ένωση Απόστρατων Αξιωματικών Στρατού  (Ε.Α.Α.Σ) κοινοποίησε στον ραδιοφωνικό σταθμό REAL FM 97,8 και στον δημοσιογράφο Νίκο Μπογιόπουλο, εξώδικο δήλωση με αναφερόμενο ως λόγο, την «κατασυκοφάντηση  της από  τον  δημοσιογράφο, σε εκπομπή του στον προαναφερθέντα ραδιοφωνικό σταθμό, την Παρασκευή 5 Μαρτίου 2021».

Η ΕΑΑΣ εγκαλούσε τον Ν. Μπογιόπουλο γιατί –όπως λέει η Ένωση- «χαρακτήρισε τα μέλη της Ε.Α.Α.Σ. με ιδιάζουσα χυδαιότητα και ψευδολογία, αποκαλώντας –τα  μέλη-απόστρατους  της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών- «αλήτες», αποδίδοντάς τους (κατά την ένωση)  ψευδείς και ανυπόστατες ενέργειες.

Μετά το εξώδικο της 22ας Μαρτίου και επειδή ο Ν. Μπογιόπουλος  δεν ανασκεύασε τα όσα του καταμαρτυρούσε η Ένωση,  ούτε μετά την κοινοποίηση σε αυτόν και στον Real FM 97,8 του εξωδίκου, η Ε.Α.Α.Σ. υπέβαλε αγωγή αστικής αποζημιώσεως σε βάρος εκείνου και του ραδιοφωνικού σταθμού από τον οποίο μεταδόθηκε η επίμαχη εκπομπή.

Η μηνιαία εφημερίδα της ΕΑΑΣ, «Εθνική Ηχώ», στο τεύχος υπ. Αριθμό 694 (Οκτώβριος 2021), φιλοξένησε άρθρο του Συνταγματάρχη έ.α. Αναστασίου Φαραντάτου (και μέλους της ΕΑΑΣ) με τίτλο «Η «Τεχνική της μεταφοράς» και της “παραπλάνησης” ως μέθοδοι της προπαγάνδας» (βλ. σύνδεσμο ανωτέρω). Στη σελίδα 3 του φύλλου και στο συγκεκριμένο άρθρο αναφέρεται επί λέξη:

«Δεν θα με απασχολούσαν ποτέ οι προσωπικές απόψεις ενός κομμουνιστή σχετικά με τις Ένοπλες Δυνάμεις ή την ιστορική αλήθεια -εξ άλλου όλοι οι κομμουνιστές λένε τα ίδια, σαν να παίζει μασημένη κασέτα- αλλά όταν κάποιος γίνεται υβριστής, θα πρέπει να αναλαμβάνει και τις ευθύνες του και όχι να δικαιολογείται «δίκην τραπεζοκόμου» (όπως λέγαμε και στη ΣΣΕ)

Από την ημέρα της κατάθεσης της αγωγής της ΕΑΑΣ, επιδόθηκε ο ίδιος και ο κύκλος του σε έναν αγώνα «μεταφοράς» της μεταξύ μας αντιπαράθεσης, από την εξύβριση «αλήτες» σε αντιπαράθεση ιδεολογική. Στην εκδίκαση έφερε και πλειάδα ακροατών (γέμισαν ένα ακροατήριο δικαστηρίου εν μέσω COVID), προκειμένου να ενισχύσουν με την εμφάνισή τους το επιχείρημά του ότι ορθώς μας αποκαλεί αλήτες, αφού εμείς δήθεν αναφερόμαστε σε κομμουνιστοσυμμορίτες. Δηλαδή κατά την κομμουνιστική λογική, όποιος δεν συμμερίζεται τις ανιστόρητες απόψεις τους, είναι «αλήτης» και καλώς θα υβρίζεται δημοσίως.

Επάνω στην αγωνιώδη προσπάθειά του για να αποφύγει τις συνέπειες της πράξης του, ο κομμουνιστής δημοσιογράφος και οι υποστηρικτές του, χρησιμοποίησαν και την τεχνική της «παραπλάνησης του ακροατηρίου», αφού ισχυρίσθηκαν ότι «θύμωσε, βρε παιδί μου, που οι απόστρατοι αναφέρονται σε «κομμουνιστοσυμμορίτες», ενώ αυτός ψευδώς είχε πει στη συγκεκριμένη ραδιοφωνική εκπομπή ότι αναφερόμασταν σε «ληστοσυμμορίτες».

Αναμενόμενη η δημοσίευση. Μία εφημερίδα αποστράτων γράφει τα παραπάνω, σκιαγραφώντας τους κομμουνιστές με τα ίδια χρώματα που χρησιμοποιούσαν οι προκάτοχοι των θώκων τους, οι παλαιότεροι «απόφοιτοι της ΣΣΕ». ‘Άλλες λέξεις, ίδια χρώματα. Ως εκ τούτου δείχνουμε την απαραίτητη κατανόηση, που οφείλει να διαθέτει κάθε λογικός άνθρωπος. Κρατάμε μόνο το γεγονός πως από το άρθρο του συνταξιούχου συνταγματάρχη και μέσα από την αναπαραγωγή της εμφυλιοπολεμικής ρητορικής, επιβεβαιώνεται πως συνήθως καταλογίζει εμμονές ο κατ’ εξοχήν εμμονικός.

Ο Ν. Μπογιόπουλος απάντησε την 1^η Απριλίου με δημοσίευμα του υπό τον τίτλο «Προς διοικούντες την Ενωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ)» όπου από το πρώτο κιόλας σημείο που θίγει, αναφέρεται στη συνάντηση του προεδρείου της ΕΑΑΣ με τους νεοναζί της εγκληματικής Οργάνωσης «Χρυσή Αυγή», στις 31/10/2014, όπως είχε αποκαλύψει ο Δ. Ψαρράς στην Εφημερίδα των Συντακτών στις 17/11/ του ίδιου χρόνου

Φωτ. Το προεδρείο της Ενωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού συνομιλεί χαμογελαστό με τους εκπροσώπους της ναζιστικής οργάνωσης στα γραφεία της Χρυσής Αυγής και κάτω από το βλέμμα του επίδοξου φίρερ (πηγή: ΕΦΣΥΝ 17/11/2014)

Ο Ν. Μπογιόπουλος ανάρτησε και την επίμαχη εκπομπή του (εδώ) την οποία ακούγοντας την, αντιλαμβανόμαστε καλύτερα το περιεχόμενο της  ακόλουθης παραγράφου  του κειμένου του

 α) Στο εξώδικο ισχυρίζονται (ΣτΣ η ΕΑΑΣ) με ουρανομήκη “φιλαλήθεια” και τη γνωστή τους όπως προείπαμε “λεβεντιά” ότι τα όσα βλέπουν τα μάτια σας στις φωτογραφίες περί “συμμοριτών” κομμουνιστών ουδέποτε (!) τα είπαν, β) στην σύσταση των εν λόγω κυρίων να ανακαλέσω (ούτε σάλιο για να γελάσω δεν χαραμίζω) ή τότε τρόπον τινά “θα τα πούμε” απειλώντας με με αγωγές και δικαστήρια, η απάντησή μου είναι τόσο απλή που ακόμα κι αυτοί θα την καταλάβουν: Τα αρχεία μου με τα “κομμουνιστοσυμμοριτικά τους” και τα συναπαντήματά τους με την καταδικασμένη εγκληματική ναζιστική συμμορία “Χρυσή Αυγή” αδημονούν να τους συναντήσουν. Όποτε θέλουν και όπου θέλουν. (Ν. Μπογογιόπουλος: Προς διοικούντες… ό.π)

Στις 16/10/2021, πέντε μέρες πριν την εκδίκαση της υπόθεσης, ο Δ. Κανελλόπουλος σε άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών, με τίτλο: Οι καραβανάδες θέλουν να κλείσουν τον Νίκο Μπογιόπουλο στη φυλακή. Πέρα από τη χρήση του  όρου «καραβανάδες» που είναι όρος της καθομιλουμένης και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί υβριστικό χαρακτηρισμό, ο Δ. Κανελλόπουλος αναδημοσιεύει απόσπασμα του Ν. Μπογιόπουλου, το οποίο αναφέρει: «Οταν η ΕΑΑΣ διοργανώνει εκδηλώσεις σε Γράμμο - Βίτσι για να κραυγάσει το σκυλολόι της “κατά των Κομμουνιστοσυμμοριτών” όπως έκανε το παράρτημά της στας Σέρρας, τότε είναι προφανές ότι

α) ένα Ν.Π.Δ.Δ. από κοινού με το υπουργείο Εθνικής Αμυνας στο οποίο υπάγεται παραβιάζουν τους νόμους που υποτίθεται υπηρετούν,

β) προωθούν πολιτική μισαλλοδοξίας και διχασμού,

γ) αναγάγουν την (κατά τον Βάρναλη) “τσούλα” σε Ιστορία και σε εργαλείο της ακροδεξιάς εθνικοφροσύνης, και

δ) όλα τα παραπάνω τα κραυγάζουν κιόλας ανακοινώνοντας ότι η μάζωξή τους έχει σε τέτοιο βαθμό την έγκριση του πρωθυπουργού σε σημείο που θα “παραστεί” ακόμα και ο ίδιος εκπροσωπούμενος δια του υπουργού του Αλκ. Στεφανή».

Η δίκη στις 21/10/2021

Ενώ τα μέλη της Ένωσης δήλωναν «προσβεβλημένα» και γι’ αυτό προχώρησαν σε αγωγή κατά του Ν. Μπογιόοπουλου, δεν εμφανίστηκε κανένα τους  στο δικαστήριο. Κανένα από τα 34.000 (κατά δήλωση της ΕΑΑΣ) μέλη δεν παραστάθηκε στο δικαστήριο που θα δίκαζε την «προσβολή» που ισχυρίζεται η ένωση τους πως της έγινε.  Στην δίκη της «προσβολής» και του «ενόχου» αυτής. 

Η αγωγή εκδικάστηκε με την Ένωση Απόστρατων Αξιωματικών Στρατού να παρουσιάζει σαν βασικό, επιχείρημα την δήλωση αποστασιοποίησης  της Ένωσης από τα παραρτήματα της: Άλλο τα κεντρικά της ΕΑΑΣ και άλλο τα παραρτήματα της,  που συνηθίζουν να οργανώνουν τέτοιες γιορτές, γιορτές μίσους, με όλη την ακροδεξιά παρούσα. Άσχετα με το αν στις συγκεκριμένες γιορτές έδιναν το «παρών» και οι, κατά καιρούς, πρόεδροι της ΕΑΑΣ. (…κάτι έγινε εκεί, στην Καστοριά, αλλά δεν το γνωρίζαμε εμείς ακριβώς και δεν μας ρώτησε και κανένας)

Τώρα βρισκόμαστε εν αναμονή της απόφασης. Μίας απόφασης που μάρτυρες υπήρχαν και προσήλθαν μόνο από τη μία πλευρά. Εκείνη του εγκαλούμενου. Η  άλλη πλευρά δεν είχε μάρτυρες. Είτε βαρέθηκαν να πάνε (που να τρέχουν μετά την «προσβολή» που τους έγινε) ή διαπιστώνοντας τον αναχρονισμό και την ανοησία που έκρυβε η αγωγή τους, αποφάσισαν πως δεν χρειάζεται να εκτεθούν περισσότερο στα μάτια της κοινωνίας και της κοινής λογικής.

Από τις εκδηλώσεις μίσους στο Βίτσι. Μπογδάνος ΕΑΑΣ ΧΑ μαζί

Λάβαμε και δημοσιεύουμε την επιστολή της Ντέτας Πετρόγλου και του Γιώργου Αποστολόπουλου, η οποία αναφέρεται στην ενημέρωση που έλαβαν σήμερα, 16/11/2021 από το κεντρικό λιμεναρχείο Ραφήνας, το οποίο επιβεβαιώνει το αυθαίρετο και παράνομο της διάνοιξης οδού στο Μπλε Λιμανάκι της Ραφήνας. Μία πράξη που από την αρχή κατήγγειλαν και προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη για την διακοπή της.

Αναφέρει το κεντρικό λιμεναρχείο, στην επιστολή του, τα κάτωθι

Σε συνέχεια των κινητοποιήσεων για το Μπλε Λιμανάκι και του χθεσινού δημοσιεύματος στην «Εφημερίδα των Συντακτών», σήμερα, με το συνημμένο από 16.11.2021 έγγραφο του Κεντρικού Λιμεναρχείου Ραφήνας επί της από 5.11.2021 σχετικής καταγγελίας μας, επιβεβαιώνεται και επισήμως ότι η διάνοιξη αυτή ήταν παράνομη γιατί:

α) δεν υφίσταται σχετική άδεια του Υπουργού Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής για εκτέλεση του έργου εντός της Χερσαίας Ζώνης Λιμένος Ραφήνας και του αιγιαλού στο Μπλε Λιμανάκι και

β) στη Χερσαία Ζώνη Λιμένος δεν τυγχάνει  ανάλογης εφαρμογής το άρθρο 12α του Ν. 2971/2001 (ΦΕΚ 285Α’/2001), περί εκτέλεσης επειγόντων έργων σε χώρο αιγιαλού και παραλίας.

Προκύπτει επίσης ότι η από 5.11.2021 αυτοψία και σχηματισθείσα δικογραφία για παράνομη επέμβαση στη Χ.Ζ.Λ. και τον αιγιαλό έχει διαβιβαστεί από 11.11.2021 από το Κεντρικό Λιμεναρχείο Ραφήνας στην Εισαγγελέα Περιβάλλοντος Πρωτοδικών Αθηνών για τις δικές της ενέργειες.

#MetoBle  #MetoMple

Ραφήνα 16.11.2021
Παναγιώτα (Ντέτα) Πετρόγλου
Γιώργος Αποστολόπουλος

Ακολουθεί το PDF της επιστολής του λιμεναρχείου

Το Σάββατο που μας πέρασε, 6 Νοεμβρίου 2021, πλήθος κόσμου, κυρίως νέοι, συγκεντρώθηκαν στο κέντρο της Αθήνας και ένωσαν τις φωνές τους με τα εκατομμύρια που διαδήλωσαν σε όλο τον κόσμο, με αφορμή τη Σύνοδο του ΟΗΕ για το κλίμα (#COP26).  Πάνω από 100 χιλιάδες πλημμύρισαν τη Γλασκώβη και δεκάδες χιλιάδες το Λονδίνο και πολλές άλλες πόλεις στη Βρετανία. Μαζικές διαδηλώσεις  έκαναν το γύρο του πλανήτη  από τις Φιλιππίνες μέχρι τη Ν. Κορέα και την Ινδονησία και από τη Γαλλία και το Βέλγιο μέχρι τον Καναδά. Οι διαδηλώσεις είχαν στόχο το πανηγύρι του διεθνούς οικονομικού συστήματος, την #COP26.

Οργανώθηκε ένα πανηγύρι που έστησαν επιχειρήσεις και οικονομικά συμφέροντα, με διοργανωτή και άλλοθι μαζί, τον ΟΗΕ, ο οποίος έχει καταστεί εργαλείο εξυπηρέτησης συμφερόντων και στραγγαλισμού των ανθρώπινων διεκδικήσεων.

Παραφράζοντας τον Fred Allen, θα λέγαμε πως οργανώθηκε μία συνδιάσκεψη  για το κλίμα, μιας ομάδας ανθρώπων που από μόνοι τους δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Βέβαια μπορούν σαν ομάδα να αποφασίσουν ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει. Ένας διεθνής εμπαιγμός δηλαδή. Σαν κι εκείνον τον εμπαιγμό –για να έρθουμε και στα καθ’ ημάς, που βαφτίζει  αντιπλημμυρικές τις επεμβάσεις που προωθούν την πλημμύρα και τη σφοδρότητα της ή σαν τον εμπαιγμό της γελοιότητας των δήθεν βραβείων περιβαλλοντικής επίγνωσης ή αφύπνισης, που αγοράζονται για να ξεπλύνουν τα μεγαλύτερα περιβαλλοντικά εγκλήματα.

Ο ΟΗΕ για ακόμη μία φορά, επιχειρεί να προβάλλει την ψευτοαφύπνιση του, θεσπίζοντας αυτά ακριβώς που του ορίζουν οι εντολείς του ή οι «χορηγοί» του. Απότοκο του εμπαιγμού που εξελίσσεται σε παγκόσμια κλίμακα, ήταν οι αντισυγκεντρώσεις κατά της #COP26. Από τα τοπικά, εθνικά, παγκόσμια οικολογικά κινήματα, με πολιτικό και οικολογικό πρόσημο, μέχρι την οικολογία τύπου Γκρέτα Τουνμπεργκ, οι συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις κατά της COP26  έκαναν αισθητή την παρουσία τους.

Να πάψει πλέον ο εμπαιγμός των λαών με επινοήσεις τύπου «αγοράς ρύπων» και ορισμούς προθεσμιών που  τελικά αποδεικνύονται ψέματα και κοροϊδία των λαών.

Να ληφθούν τολμηρότερες αποφάσεις για την προστασία του περιβάλλοντος.

Να τεθούν κριτήρια σχεδιασμού των έργων με κριτήριο τη μέγιστη προστασία της Φύσης.

Να ποινικοποιηθεί κάθε μελέτη και κάθε έργο που αποστερούν φυσικό περιβάλλον από τη γη και οι ποινές να είναι σκληρές.

Οι προτάσεις για πράσινη ανάπτυξη και πράσινη ενέργεια να υπακούουν σε αληθινά περιβαλλοντικά πρότυπα και να μη βαφτίζεται «πράσινη» κάθε πρόταση, όπως εκείνες που καταστρέφουν  βουνά, θάλασσες, τόπους και ανθρώπους. Να πάψει το ψέμα δηλαδή

Εν κατακλείδι, το πρόταγμα πρέπει να είναι η σύνοψη όλων των προσπαθειών για την προστασία του περιβάλλοντος.

Να ανατραπεί η καπιταλιστική ανάπτυξη που ζητάει:

όλο και περισσότερα προϊόντα,

όλο και περισσότερη ενέργεια,

όλο και περισσότερους χώρους για  σκουπίδια,

όλο και μεγαλύτερε πόλεις,

όλο και περισσότερη καταστροφή

ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΟΧΙ ΤΟ ΚΛΙΜΑ

Στην προσπάθεια πρέπει να συμμετάσχουμε όλοι. Από τις χώρες που βρίσκονται στην αιχμή της ρύπανσης (και ταυτόχρονα στην αιχμή της βιομηχανικής παραγωγής) μέχρι τις χώρες του τρίτου κόσμου, οι οποίες ξεπουλάνε το περιβάλλον του τόπου τους και την υγεία των ανθρώπων τους, προκειμένου να «εξαγοράσουν» ρύπους οι πλούσιοι και αναπτυγμένοι.

Αν αναρωτιέστε σε ποια ομάδα χωρών  ανήκει η μικρή Ελλάδα, δείτε όσα συμβαίνουν δίπλα σας και θα καταλάβετε πως και ο τρίτος κόσμος, ο κόσμος μας, έχει πολλές όψεις, μεταξύ των οποίων και η δική μας.

#COP26 #Glasgow pic.twitter.com/UrUg0h4ee8

— Stuart Gibson (@stuart_gibson) November 5, 2021

Λάβαμε και δημοσιεύουμε την κραυγή αγωνίας των κατοίκων στο Μπλε Λιμανάκι της Ραφήνας για την καταστροφή που συντελείται εντός της Χρσαίας Ζώνης του λιμανιού και δίπλα σε ρέμα το οποίο εκβάλλει στην παραλία.

Οι κάτοικοι που αντιστέκονται στην καταστροφή του τόπου, υπέβαλλαν αίτηση ασφαλιστικών μέτρων για την καταστροφή, εκπροσωπούμενοι στην ουσία από 3 πρόσωπα, μεταξύ των οποίων αι η δικηγόρος κα. Π. Πετρόγλου.

Μαζί με την ανάρτηση της έκκλησης των κατοίκων, στο πλευρό των οποίων στεκόμαστε συμπαραστεκόμενοι, δίνουμε και τα στοιχεία επικοινωνίας με την κα. Πετρόγλου , προκειμένου όποιος θέλει, να συμμετέχει σε πρόσθετη παρέμβαση υπέρ των αιτούντων (χωρίς καμία χρέωση).  

Τα στοιχεία επικοινωνίας σημειώνονται στο τέλος του κειμένου της έκκλησης, Δεν είναι δυνατό να επιτραπεί κι άλλη καταστροφή στην πολύπαθη περιοχή, στο όνομα μίας ψευδεπίγραφης «ανάπτυξης». Μίας ανάπτυξης της καταστροφής. Μίας χίμαιρας

ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΑΙΤΗΣΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΏΝ ΜΕΤΡΩΝ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΛΕ ΛΙΜΑΝΑΚΙ

Τις τελευταίες ημέρες στο Μπλε Λιμανάκι Ραφήνας και εντός της Χερσαίας Ζώνης Λιμένος Ραφήνας καθώς και δίπλα στο μικρό ρέμα, που εκβάλλει στο Μπλε Λιμανάκι και εγκάρσια σε αυτό, εκτελείται έργο διάνοιξης και κατασκευής τσιμεντένιου διαδρόμου μήκους 133 μέτρων και πλάτους 2,5 μέτρων. Το έργο που υλοποιείται από το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών με ανάδοχο την εταιρεία ΙΝΤTRAKAT δεν έχει προηγούμενη περιβαλλοντική αδειοδότηση, πράγμα που απαγορεύεται από το εθνικό και το ενωσιακό δίκαιο.

Ήδη οι μπουλντόζες μέσα σε μία εβδομάδα έχουν ολοκληρώσει τη διάνοιξη μέχρι τη θάλασσα καταστρέφοντας τη γεωμορφολογία του τοπίου και το οικοσύστημα του ρέματος και της ακτής. Αν πέσουν και τα τσιμέντα, η περιβαλλοντική ζημιά θα είναι ανεπανόρθωτη.

Τη Δευτέρα 8/11/2021 και ώρα 09:30 συζητείται ενώπιον του Προέδρου του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών αίτηση τριών κατοίκων της περιοχής Μπλε Λιμανάκι Ραφήνας για την έκδοση προσωρινής διαταγής προκειμένου ν’ απαγορευθεί η συνέχιση των εργασιών αυτών.

Όποιος θέλει να συμμετέχει σε πρόσθετη παρέμβαση υπέρ των αιτούντων (χωρίς καμία χρέωση) μπορεί να επικοινωνήσει στα τηλ. 6974376306 (Γιώργος Αποστολόπουλος) και 6974337194 (Παναγιώτα Πετρόγλου) ή να στείλει απευθείας ονοματεπώνυμο, πατρώνυμο, διεύθυνση κατοικίας, ΑΦΜ και email.

Παναγιώτα Πετρόγλου

Δικηγόρος στον Άρειο Πάγο

ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΕΤΡΟΓΛΟΥ

Βησσαρίωνος 3-5, 106 72 Αθήνα

Τηλ. +30-210 36 21 458

Fax +30-210 36 28 828

E-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

  Hashtag  #MetoBle

Ακολουθεί η κατατεθείσα αίτηση σε ενσωματωμένο  αρχείο PDF

Αναδημοσιεύουμε ρεπορτάζ της εφημερίδας Αμαρυσία από τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Πεντέλης για το θέμα των ορίων διοικητικής ευθύνης μεταξύ Πεντέλης και Πικερμίου. Ένα ανύπαρκτο θέμα που προέκυψε από την τουλάχιστον ανεύθυνη στάση του δήμαρχου Ραφήνας που, λίγο πριν ξεκινήσει η αντιπυρική περίοδος, αποποιήθηκε των ευθυνών του για την προστασία της δασικής περιοχής Δασαμάρι και των καταρρακτών του Βαλανάρη. 

Ενδεικτικά της ανευθυνότηυας του συγκεκριμένου δημαρχου έχουν καταγγείλειη συλλογικότητα Δασαμάρι SOS και η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, σε μια σειρά από σχετικά δημοσιεύματα [1/5/2021, 23/5/2021, 27/5/2021, 27/6/2021] και επιστολές σε αρμόδιους φορείς. Για το σοβαρό αυτό θέμα το Δημοτικό Συμβούλιο Ραφήνας ουδέποτε συνεδρίασε, αλλά και ποτέ δεν δημοσιοποιήθηκε κάτι για τις σχετικές εξελίξεις. Τα συμπεράσματα δικά σας

Εφημερίδα ΑΜΑΡΥΣΙΑ -  Δημοτικό Συμβούλιο: Έβαλε… όρια στην Επιτροπή Ορίων

2 Νοεμβρίου 2021 13:15:53

Στην (εξ’ αναβολής από 25 Οκτωβρίου) συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου που πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 1^η Νοεμβρίου συζητήθηκε μετά από κοινό αίτημα 16 δημοτικών συμβούλων της αντιπολίτευσης το θέμα της συγκρότησης Επιτροπής Ορίων μεταξύ των Δήμων Πεντέλης και Ραφήνας- Πικερμίου.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΤΑΣΟΣ ΜΕΡΓΙΑΝΝΗΣ

Η ομόφωνη απόφαση του Σώματος ( η τελική διατύπωση εκκρεμούσε μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές) επισημαίνει ότι δεν δέχεται την συγκρότηση της εν λόγω Επιτροπής από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση για συνολική διευθέτηση των ορίων με τον Δήμο Ραφήνας-Πικερμίου, παρά μόνο την αποσαφήνιση των ορίων στην περιοχή του καταρράκτη στο Ρέμα Βαλανάρη, στο Ντράφι.

«Η θέση μας είναι ότι η περιοχή αυτή δεν ανήκει στα διοικητικά όρια του Δήμου Πεντέλης» ξεκαθάρισε ο επικεφαλής της δημοτικής ομάδας της «Δημοτικής Συμμαχίας» Δημοσθένης Παπακωνσταντίνου με τη δήμαρχο Δήμητρα Κεχαγιά να επαναλαμβάνει την πάγια θέση του Δήμου Πεντέλης ότι τόσο το Δασαμάρι όσο και η περιοχή στους καταρράκτες του Ντραφίου(Βαλανάρη)δεν ανήκουν στην Πεντέλη.

«Δεν τίθεται κανένα θέμα όσον αφορά τα όρια των δυο Δήμων είτε αφορά την περιοχή του Ντραφίου είτε αφορά την περιοχή της Νταού. Ο ιστορικός  οικισμός της Νταού δεν αμφισβητείται ότι ανήκει στον Δήμο Πεντέλης, η περιοχή του Ντραφίου δεν αμφισβητείται ότι ανήκει στην Ραφήνα και οι καταρράκτες του Βαλανάρη από τους οποίους ξεκίνησε η συζήτηση δεν ανήκει στα διοικητικά όρια της Πεντέλης» είπε η κ. Κεχαγιά.

«Παρ΄ όλα αυτά, εφόσον κληθήκαμε από την Αποκεντρωμένη,  πρέπει να παραστούμε σε μια τυπική διαδικασία για τον καθορισμό των Ορίων και στην οποία όχι μόνο θα τεκμηριώσουμε αλλά και θα ισχυροποιήσουμε τα διοικητικά μας όρια» τόνισε η δήμαρχος που εξέπληξε το Σώμα λέγοντας ότι δεν ήταν στις προθέσεις της να φέρει το θέμα προς συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο (υπενθυμίζεται ότι αυτό έγινε με πρωτοβουλία της αντιπολίτευσης), καθώς θεωρεί ότι είναι διαδικαστικό.

Ιωάννης Ξανθάκος: «Έτσι συστάθηκε η Επιτροπή Ορίων»

«Τα διοικητικά όρια των Δήμων καθορίζονται με αποφάσεις Διοικητικού δικαστηρίου. Η εν λόγω περιοχή, όμως (σ.σ. καταρράκτες Ντραφίου, Βαλανάρη) όπως αποδεικνύεται και από σχετική αλληλογραφία δεν έχει καθοριστεί. Επομένως, το όριο το οποίο υπάρχει σήμερα είναι εθιμικό και όχι θεσμοθετημένο». Αυτό εξήγησε στην παρέμβαση του στο δημοτικό συμβούλιο ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Πολεοδομίας -Περιβάλλοντος του Δήμου Πεντέλης Ιωάννης Ξανθάκος, ο οποίος στη συνέχεια έκανε λόγο για την πρόβλεψη σύστασης αρμόδιας Επιτροπής Ορίων ( άρθρο 11 του Ν. 3463/2006) σε παρόμοια περίπτωση.

Ο κ. Ξανθάκος ανέφερε μια σειρά από  επιχειρήματα που καταδεικνύουν την θέση του Δήμου Πεντέλης. «Το Κτηματολόγιο έχει καταγράψει την Νταού στον Δήμο Πεντέλης και το Ντράφι στον Δήμο Ραφήνας-Πικερμίου. Επίσης, στα διατάγματα της Προστασίας του Πεντελικού τα όρια δείχνουν ακριβώς το ίδιο» είπε χαρακτηριστικά.

«Η ιστορία  ανέκυψε από ένα έγγραφο ενός συλλόγου (σ.σ. Δασαμάρι SOS) στις 27/4/21  που ρωτούσε εάν η περιοχή Δασαμάρι ανήκει στον Δήμο Πεντέλης. Και ενώ η απάντηση ήταν αρνητική, ο σύλλογος επικαλούμενος λόγους πυρασφάλειας συνέχισε το θέμα και απευθύνθηκε τόσο στην Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας όσο και στην Αποκεντρωμένη. Μετά από λίγους μήνες(4/10/21)  ο Συντονιστής της Αποκεντρωμένης Διοίκησης αποφάσισε την σύσταση της Επιτροπής Ορίων  για να αποσαφηνίσει τα διοικητικά όρια για την περιοχή στους καταρράκτες του Ντραφιού(Βαλανάρη) κάτι με το οποίο συμφώνησε και ο Δήμος Ραφήνας -Πικερμίου» είπε ο κ. Ξανθάκος αναφερόμενος στο ιστορικό της υπόθεσης.

Η Επιτροπή Ορίων που έχει συσταθεί αναφορικά με το θέμα νέου καθορισμού ορίων μεταξύ των δυο Δήμων (και όχι μόνο για την περιοχή του Ντραφιού-το οξύμωρο της υπόθεσης επεσήμανε και ο κ. Ξανθάκος) αποτελείται από την Ειρηνοδίκη Παρασκευή Κουρέλλου-Καρυστινού (πρόεδρος), το δήμαρχο Ραφήνας-Πικερμίου Ευάγγελο Μπουρνούς (μέλος), τη δήμαρχο Πεντέλης Δήμητρα Κεχαγιά (μέλος), τον πολιτικό μηχανικό Παναγιώτη Νταργάκη (τακτικό μέλος) και την τοπογράφο-μηχανικό Αγγελική Παπαχρήστου (τακτικό μέλος).

Οι τοποθετήσεις των δημοτικών συμβούλων

«Υπάρχει η επιθυμία από την πλευρά του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου να πάρει την Νταού και να μας αποδώσει κάποια σημεία στην περιοχή του Ντραφίου για να τα ξεφορτωθεί, καθώς αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο κομμάτι της Καθαριότητας». Την αποκάλυψη αυτή , η οποία προέρχεται από πληροφορίες τις οποίες ο ίδιος συνέλεξε έκανε ο επικεφαλής του συνδυασμού «Μπροστά Μαζί» Λευτέρης Κοντουλάκος . «Γιατί να συζητήσουμε για τον καταρράκτη του Βαλανάρη από την στιγμή που ξέρουμε ότι δεν ανήκει στα διοικητικά μας όρια;» αναρωτήθηκε ο κ. Κοντουλάκος

«Τα όρια μας είναι ξεκάθαρα . Η Νταού ανήκει ιστορικά στον Δήμο Πεντέλης» τόνισε η αντιδήμαρχος Νατάσα Κοσμοπούλου, η οποία έδωσε το «παρών» σε πρόσφατη συνεδρίαση του Τοπικού Συμβουλίου Πεντέλης και στην οποία το θέμα των ορίων έπεσε στο τραπέζι μετά από σχετική ερώτηση τοπικής συμβούλου.

«Δεν μιλήσαμε για θέματα οριοθέτησης, αλλά για προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι στη Νταού. Δεν έχει δικαίωμα το τοπικό συμβούλιο να μιλήσει για τα όρια ενός Δήμου» είπε από την πλευρά της η πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου Πεντέλης Χρύσα Καπράλου που έδωσε το «παρών» στη συνεδρίαση.

«Δεν περνάει από το μυαλό μου ούτε ως μαύρη σκέψη να παραχωρηθεί έστω ένα τ.μ. του Δήμου Πεντέλης. Δεν παραχωρούμε ούτε μέτρο, αλλά ούτε και διεκδικούμε τίποτα από κανέναν» τόνισε ο Βλάσσης Σιώμος που  ανέδειξε την σοβαρότητα του θέματος.

«Δεν διαφωνούμε σε τίποτα με την διοίκηση. Να δείξουμε ενωτικό πνεύμα και να μην πέσουμε σε παγίδες» ζήτησε  ο Ιωάννης Ζώης , ενώ ο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Σπύρος Κωνσταντάς εξέφρασε αμφιβολίες για το εάν το θέμα ανακινήθηκε από έναν Σύλλογο καθώς όπως είπε «δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά».

«Μην ανοίξουμε πολύ το θέμα, γιατί ενδεχομένως να αρχίσουν διεκδικήσεις από κάποιους» ζήτησε ο Γιώργος Κατσικογιάννης («Πεντελήθεν») ενώ ο Αντώνης Φειδοπιάστης («Νέοι Άνθρωποι-Νέα Αρχή») έψεξε την δήμαρχο επειδή δεν ενημέρωσε εγκαίρως  τους επικεφαλής των παρατάξεων για το θέμα.

Λάβαμε και δημοσιεύουμε το δελτίο τύπου των συλλογικοτήτων που καλούν σε συμμετοχή στη διαδηλωση της 6ης Νοεμβρίου και ώρα 2 μ.μ. στην πλατεία Συντάγματος.

Ο κατάλογος των συλλογικοτήτων θα ενημερώνεται διαρκώς

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ, 29/10/21

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ, 6 ΝΟΕΜΒΡΗ 2021 - ΣΥΝΤΑΓΜΑ 2μμ

ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΟΧΙ ΤΟ ΚΛΙΜΑ

Το Σάββατο 6 Νοέμβρη ξεσηκωνόμαστε σε όλο τον πλανήτη! Εκείνη την ημέρα εκατομμύρια άνθρωποι ετοιμάζονται να βγουν στους δρόμους ενάντια στην καταστροφή του περιβάλλοντος, ενώ θα διεξάγεται η Σύνοδος του ΟΗΕ για το Κλίμα (Cop26) στη Γλασκόβη.

Με την υπερθέρμανση του πλανήτη να φτάνει 1,1°C πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα, βιώνουμε ήδη τις καταστροφικές συνέπειες: από τις πυρκαγιές στην Τουρκία και την Ελλάδα έως τις πλημμύρες στην Ευρώπη και την Κίνα, τους καύσωνες στη Βόρεια Αμερική έως την καταστροφική ξηρασία στη Μαδαγασκάρη.

Οι συνομιλίες στη Γλασκόβη δεν πρόκειται να καταλήξουν σε κανένα ουσιαστικό μέτρο παρά τα μεγάλα λόγια και τις κούφιες υποσχέσεις που θα ακουστούν. Εδώ και αιώνες, οι πλούσιες κυβερνήσεις και οι εταιρείες εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους και τον πλανήτη για το κέρδος, παραβλέποντας το πόσο βλάπτουν όλους τους υπόλοιπους από εμάς. Όχι μόνο δεν αντιμετώπισαν έγκαιρα την κλιματική αλλαγή, παρά τις προειδοποιήσεις των επιστημόνων και των κινημάτων, αλλά επιδεινώνουν τα αποτελέσματα των καταστροφών εξαιτίας των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που διαλύουν το δημόσιο και τις υπηρεσίες προστασίας και αντιμετώπισής τους.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι από τους μεγαλύτερους εμπρηστές του κλίματος! Είναι υπεύθυνη για τα 1,3 εκατομμύρια στρέμματα που έγιναν στάχτη το καλοκαίρι και την επέλαση των κερδοσκόπων που ετοιμάζονται να «επενδύσουν» πάνω στα αποκαΐδια, ενώ τα απαραίτητα αντιδιαβρωτικά και αντιπλημμυρικά έργα καθυστερούν προκλητικά και ο κόσμος κινδυνεύει από τις πλημμύρες. Πουλάει «πράσινη ανάπτυξη» την ώρα που συνεχίζει τις εξορύξεις ορυκτών καυσίμων και ρημάζει τις βουνοκορφές και τα νησιά με ανεμογεννήτριες. Ιδιωτικοποιεί την ενέργεια και επιμένει στην καύση σκουπιδιών και την επέκταση των ΧΥΤΑ. Μπαζώνει ρέματα και θάλασσες και λεηλατεί πάρκα και ελεύθερους χώρους. Πρέπει να την σταματήσουμε!

Στις 6 Νοέμβρη διαδηλώνουμε στην Αθήνα, Σύνταγμα 2 μμ, και σε άλλες πόλεις. Ενώνουμε τη φωνή μας με το διεθνές κίνημα που διεκδικεί «να αλλάξουμε το σύστημα – όχι το κλίμα»!

Στις διαδηλώσεις μέχρι τώρα καλούν

:

- Δίκτυο Ενημέρωσης Πολιτών ενάντια στις Εξορύξεις/STOP Πρέβεζα
- Δυτικό Μέτωπο
- Δίκτυο EcoCorfu ΟικοΚερκυρα
- Ενεργοί Πολίτες Α Κοινότητας – Όχι λιμάνι στην Πειραϊκή
- Επιτροπή Αγώνα Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού
- Η Τήνος κατά των ανεμογεννητριών
- Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας (Κ.Π.Α.Μ.Ρ.Ρ)
- Μας σκάβουν τον λάκκο
- Μικρογεωγραφίες
- Νομαδική Αρχιτεκτονική
- Οικολογική Παρέμβαση Ηρακλείου
- Οικολογικό Δίκτυο
- Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων
- Περιβαλλοντική Πρωτοβουλία Κέρκυρας
- Περιβαλλοντικός Πολιτιστικός Όμιλος (ΠΕΡΙ.ΠΟΛ.Ο) Αττικής
- Ποδονίφτης Ρε(ύ)μα Κριτικής των Καιρών και Δράσης
- Πρωτοβουλία Αγώνα Ζωγράφου (ΠΑΖ)
- Πρωτοβουλία Ενάντια στην Περιβαλλοντική Καταστροφή και την Κλιματική Αλλαγή
- Πρωτοβουλία Κατοίκων Πεντέλης- Μελισσίων
- Support Earth
- Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος Κέρκυρας
- Φίλοι της Φύσης

- Φοιτητικός Σύλλογος Σχολής Εφαρμοσμένων Τεχνών και Πολιτισμού ΠΑΔΑ
- ΦΥΣΗτΗΡες

Διεθνές κάλεσμα: https://cop26coalition.org/call-to-action/