Μ' αρέσει που εξανίστασθε με την απόφαση της Μενδώνη (λόγω των όσων συμβαίνουν με την απολύτως καταδικαστέα εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία), να ακυρώσει την «Λίμνη των κύκνων» με τα μπαλέτα Μπολσόι.
Αφού αυτό ξέρουνε, αυτό κόβουνε. Κόφτε λοιπόν την πλάκα με τον Ντοστογιέφσκι, ότι και καλά καίτε τα βιβλία του μη σας τσιμπήσει ο μπόγιας. Αυτοί, αν κάποιος τους το σφυρίξει, μέχρι Μάντελσταμ και Αχμάτοβα θα σας βάλουν να «ξυρίσετε» από τις βιβλιοθήκες σας. Βορίδης και τσεκούρι κατακαημένα μου!
Άλλωστε, μη νομίζετε, είναι η Ιστορία που μας ξαναχτυπά την πόρτα και που όσο δεν την ακούμε τόσο την προκαλούμε να επαναληφθεί. Η γελοιότητα της φρίκης, όπως και η πυρίτιδα δεν είναι ανακάλυψη της ανατριχιαστικής Μενδώνη.
Μου διηγιότανε η μάνα μου, ότι στην φυλακή τον καιρό του εμφύλιου, ένα από τα βιβλία που τους απαγορεύονταν να διαβάσουν οι φυλακισμένες, ήταν το «Χωρίς οικογένεια» του Έκτορος Μαλό!!! Το σκεπτικό απλό, όπως απλός είναι ο φασισμός σε όλες τις φρικιαστικές εκφάνσεις της γελοιότητάς του και το διηγιότανε χαμογελώντας πικρά η μάνα μου:
Αφού ο τίτλος είναι «Χωρίς οικογένεια» και αφού το ζητάτε εσείς που είστε κομμουνίστριες, άρα εναντίον της πατρίδος, της θρησκείας ΚΑΙ της οικογένειας, σημαίνει ότι το «Χωρίς οικογένεια» είναι κομμουνιστική προπαγάνδα εναντίον της οικογένειας. Οπότε ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ.
Οπότε κι εγώ, με τη σειρά μου, ρωτώ: τι σας κάνει να πιστεύετε ότι το σκεπτικό της Μενδώνη δεν έχει τον ίδιο φιλοσοφικό πυρήνα βλακείας που μπορεί να καταστρέψει τον κόσμο; Τον ίδιο φιλοσοφικό πυρήνα βλακείας που έκανε τον Μητσοτάκη, παρακάμπτοντας τους πάντες και τα πάντα, εγχωρίως και παγκοσμίως, να αποφασίσει, μόνος αυτός με τον ανιψιό του, να στείλουν λιανοντούφεκα στην Ουκρανία, με πολιτικό σκεπτικό υποδεέστερο της αμοιβάδας.
Είναι το ίδιο σκεπτικό που εξανάγκασε τον μεγάλο Ντιέγκο Ριβέρα, να σταματήσει το δημόσιο έργο του «Ο άνθρωπος στα σταυροδρόμια του κόσμου» για το Κέντρο Ροκφέλερ στη Νέα Υόρκη, επειδή περιείχε «κομμουνιστικά σύμβολα» όπως το πρόσωπο του Λένιν στη σύνθεση της τοιχογραφίας. Αυτό έγινε στις 9 Μάη 1933. Και 24 ώρες αργότερα, στο Βερολίνο, στις 10 Μάη, έγινε η πολυθρύλητη καύση των βιβλίων στην Πλατεία της Όπερας. Ακολούθησε ένας Παγκόσμιος Πόλεμος. Το έργο του Ντιέγκο Ριβέρα καταστράφηκε. Κάποιος στέρησε από την ανθρωπότητα μια εκδοχή της ομορφιάς, μια στέρηση που μαζί με όλες τις άλλες έφερε τον πόλεμο. Κι ας μη ξεχνάμε ότι έφερε τη στέρηση της ομορφιάς, στο διηνεκές. Άρα και την συνεκδοχή του φασισμού. Βλακώδες. Φρικώδες.
Λυπάμαι, αλλά πρέπει να φανερώσω το μυστικό: είναι το σκεπτικό της στέρησης που στέλνει ολοσούμπιτη την ανθρωπότητα (κι εμάς μαζί), να πνιγεί στη «Λίμνη των κύκνων». Για κάθε Μητσοτάκη αδειανό, για μια Μενδώνη...
